Joshua Walters: On being just crazy enough

جاشوا والترز: فقط به اندازه ی کافی دیوانه باشید!

Translator: Saeed Salehi Reviewer: soheila Jafari

My name is Joshua Walters.

من جاشوا والترز هستم.

I'm a performer.

من یک مجری ام.

(Beatboxing)

♪

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

But as far as being a performer,

هم زمان با مجری بودن،

I'm also diagnosed

من از

bipolar.

Bipolar disorder یا اختلال دو قطبی هم رنج می برم.

I reframe that as a positive

من به دیده ی مزبت به آن نگاه می کنم،

because the crazier I get onstage,

چرا که هر چه روی صحنه دیوانه تر باشم،

the more entertaining I become.

مفرح تر خواهم بود!

When I was 16 in San Francisco,

در ۱۶ سالگی در سان فرانسیسکو،

I had my breakthrough manic episode

اوج جنون را تجربه کردم،

in which I thought I was Jesus Christ.

فکر می کردم مسیح مقدس ام!

Maybe you thought that was scary,

شاید فکر کنید که ترسناک بوده است،

but actually there's no amount of drugs you can take

اما حقیقتن هیچ مقدار مواد مخدر

that can get you as high

شما را آنقدر نشئه نمی کند

as if you think you're Jesus Christ.

که فکر کنید مسیح مقدس اید!

(Laughter)

(خنده)

I was sent to a place,

من به جایی فرستاده شدم.

a psych ward,

به یک دیوانه خانه.

and in the psych ward,

در آنجا

everyone is doing their own one-man show.

همه مشغول یک نمایش یک نفره اند.

(Laughter)

(خنده)

There's no audience like this

چنین مخاطبانی وجود ندارند.

to justify their rehearsal time.

برای این که دلیلی برای آماده شدن پیش از نمایش وجود داشته باشد.

They're just practicing.

فقط در حال تمرین اند.

One day they'll get here.

و روزی به اینجا خواهند رسید!

Now when I got out,

وقتی که از آنجا خلاص شدم،

I was diagnosed

بیماری ام شناخته شد

and I was given medications

و به من دارو داده شد

by a psychiatrist.

به وسیله ی یک روانپزشک;.

"Okay, Josh, why don't we give you some --

"خوبه جاش، چرا حالا به تو مقداری--

why don't we give you some Zyprexa.

مقداری زیپرکسا (Zyprexa) ندهیم؟

Okay? Mmhmm?

خوبه؟ اوهوم؟

At least that's what it says on my pen."

لااقل خودکارم اینو می گه!"

(Laughter)

(خنده)

Some of you are in the field, I can see.

برخی از شما در جریانید، من این رو می بینم.

I can feel your noise.

من از صداتون این حس رو دارم.

The first half of high school

نیمه ی اول دبیرستان

was the struggle of the manic episode,

درگیری من با جنون بود.

and the second half

نیمه ی دوم آن

was the overmedications of these drugs,

بیش درمانی با دارو ها

where I was sleeping through high school.

که من را همیشه خواب آلود نگاه می دشت.

The second half was just one big nap, pretty much, in class.

نیمه ی دوم همه اش یک چرت خوب و بزرگ بود، در کلاس ها،

When I got out

وقتی که خلاص شدم،

I had a choice.

یک انتخاب داشتم.

I could either deny

می توانستم مشکل روانی ام را

my mental illness

تکذیب کنم،

or embrace

یا به رسمیت بشناسم،

my mental skillness.

توانایی فکری ام را.

(Bugle sound)

♪

There's a movement going on right now

جنبش این روزها در جریان است

to reframe mental illness as a positive --

که بیماری روانی را مثبت به حساب می آورد--

at least the hypomanic edge part of it.

یا لااقل فرم هایپومونیا (Hypomania) یا اختلال حواس را.

Now if you don't know what hypomania is,

اگر نمی دانید هایپومونیا (Hypomania) چیست،

it's like an engine that's out of control,

مثل یک موتور است که از کنترل خارج شده باشد.

maybe a Ferrari engine, with no breaks.

شاید یک موتور فراری (Ferrari) بدون ترمز.

Many of the speakers here, many of you in the audience,

خیلی از سخن رانان و مخاطبان این جا،

have that creative edge,

چنین نو آوری ای را دارند،

if you know what I'm talking about.

اگر بدانید از چه صحبت می کنم.

You're driven to do something

شما به چیزهایی تمایل دارید،

that everyone has told you is impossible.

که همه می گویند دیوانگیست.

And there's a book -- John Gartner.

کتابی هم هست--از جان گارتنر (John Gartner)

John Gartner wrote this book called "The Hypomanic Edge"

به نام "لبه ی هایپومانیک" یا "The Hypomanic Edge"

in which Christopher Columbus and Ted Turner and Steve Jobs

که در آن کریستف کلمب، تد ترنر ( Ted Turner) و استیو جابز ( Steve Jobs)

and all these business minds

و همه ی این مغزهای اقتصادی

have this edge to compete.

باید از این لبه گذر کرده باشند!

A different book was written not too long ago

کتاب دیگری که به تازگی نوشته شده

in the mid-90s

در میان دهه ی ۹۰ میلادی

called "Touched With Fire" by Kay Redfield Jamison

نامش هست "حس گرفته از آتش" یا "Touched With Fire" از Kay Redfield Jamison.

in which it was looked at in a creative sense

در آن از خلاقیت کسانی چون

in which Mozart and Beethoven and Van Gogh

موتزارت، بتهوون و ون گوگ

all have this manic depression that they were suffering with.

حاصل حدودی از اختلال حواس و افسردگیست.

Some of them committed suicide.

برخی شان دست به خود کشی زدند.

So it wasn't all

اما این همه ی

the good side of the illness.

جنبه ی مثبت بیماری نیست.

Now recently,

به تازگی،

there's been development in this field.

پیشرفت هایی در این زمینه بوده.

And there was an article written in the New York Times,

در مقاله ای در نیو یورک تایمز،

September 2010,

در سپتامبر ۲۰۱۰،

that stated:

عنوان می کند:

"Just Manic Enough."

"به حد کافی دیوانه."

Just be manic enough

فقط به حد کافی دیوانه باشید.

in which investors who are looking for entrepreneurs

در آن به سرمایه گزارهای که برای کارآفرینی جستجو می کنند

that have this kind of spectrum --

و مقداری از این (بیماری ) را دارند--

you know what I'm talking about --

می دانید از چه صحبت می کنم--

not maybe full bipolar,

شاید نه کاملا" دو قطبی،

but they're in the bipolar spectrum --

اما در طیفی از آن اند--

where on one side,

در انتهای این طیف

maybe you think you're Jesus,

شما می پندارید که مسیح هستید،

and on the other side

و در سوی دیگر،

maybe they just make you a lot of money.

تنها از شما پول می سازند.

(Laughter)

(خنده)

Your call. Your call.

به شما رسیده! به شما رسیده!

And everyone's somewhere in the middle.

و دیگران جایی در میانه ی راهند.

Everyone's somewhere in the middle.

دیگران جایی در میانه ی راهند.

So maybe, you know,

پس شاید، می دانید،

there's no such thing

چنین چیزی اصلان وجود ندارد

as crazy,

به نام دیوانگی.

and being diagnosed with a mental illness

و رنج بردن از یک اختلان روانی

doesn't mean you're crazy.

به معنی دیوانگی شما نیست.

But maybe it just means

شاید تنها معنی اش این است که

you're more sensitive

شما حساسید.

to what most people can't see

به چیزهایی که دیگران نمی بینند.

or feel.

یا حس نمی کنند.

Maybe no one's really crazy.

شاید هیچ کس مجنون نیست.

Everyone is just a little bit mad.

همه یک خورده دیوانه اند.

How much

چه قدر؟

depends on where you fall in the spectrum.

بستگی به این دارد که کجای طیف (دیوانگی) قرار دارید.

How much

چه قدر؟

depends on how lucky you are.

بستگی به این دارد که چه اندازه خوش شانسید!

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)