The secret formula to Agatha Christie's murder mysteries - Jamie Bernthal

Translator: Minnie Minn Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Agatha Christie is the best-selling novelist of all time.

อกาธา คริสตี้เป็นนักเขียนนิยาย ขายดีตลอดกาล

But in 1916, she wasn’t even the most promising writer in her family.

แต่ในปี 1916 กระทั่งคนในของครอบครัวเธอเอง ยังมีแววได้เป็นนักเขียนมากกว่าด้วยซ้ำ

Her older sister Madge had already written several short stories,

แม็ดจ์ พี่สาวของเธอ มีเรื่องสั้นมากมาย

while Agatha hadn’t published any.

ส่วนอกาธาไม่ได้ตีพิมพ์เลยสักเล่ม

So when Agatha shared her desire to write a mystery novel,

ดังนั้นเมื่ออกาธาบอกพี่สาว ว่าต้องการเขียนนวนิยายสืบสวนสอบสวน

Madge scoffed.

แมดจ์จึงเย้ยหยันเธอ

She bet that Agatha wouldn’t be able to create a compelling mystery—

แมดจ์พนันว่าอกาธาไม่มีทาง แต่งเรื่องราวลึกลับน่าติดตาม

and certainly not something she couldn't solve.

และไม่มีทางที่แมดจ์จะไขปริศนาไม่ได้

Today, the novel that came of that bet

วันนี้ นวนิยายที่มาจากการเย้ยหยันนั้น

stands alongside almost 100 other mysteries written by Christie,

วางอยู่ท่ามกลางนวนิยายสืบสวนสอบสวน ของอกาธา คริสตี้อีกเกือบร้อยเล่ม

each one a cleverly constructed puzzle box

แต่ละเล่มประหนึ่งกล่องปริศนา ที่สร้างขึ้นอย่างแยบยล

of clues, misdirection, and human drama.

ด้วยคำใบ้ การสับขาหลอก และเรื่องราวชีวิต

So let's investigate how she crafted these perfect crimes.

เรามาเจาะลึกวิธีที่เธอใช้สร้างอาชญากรรม ที่สมบูรณ์แบบเหล่านี้กัน

Christie designed her stories in many ways,

คริสตี้ออกแบบนิยายต่างๆ ของเธอ ในหลากหลายรูปแบบ

but one of the most important decisions was the setting.

แต่หนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดคือฉาก

From a remote island to a snow-stalled train car,

ตั้งแต่เกาะห่างไกลผู้คน ไปจนถึงรถไฟที่ติดหล่มหิมะ

she favored locations isolated from society.

เธอโปรดปรานสถานที่ ที่ตัดขาดจากสังคม

By restricting the scope of her stories,

ด้วยการจำกัดขอบเขตในเรื่องราวของเธอ

Christie limited possible suspects and built tension

คริสตี้จำกัดผู้ต้องสงสัย และสร้างความตึงเครียด

by forcing characters to stay put—

โดยการบีบไม่ให้ตัวละครหนีไปไหนได้

even with a killer among them.

แม้จะมีฆาตกรปะปนอยู่ในพวกเขาก็ตาม

Sometimes she further heightened the drama

บางครั้งเธอก็เพิ่มความตื่นเต้นเร้าอารมณ์

by making the characters strangers,

ด้วยการสร้างตัวละครที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

unsure who they can trust.

ไม่รู้ว่าใครเชื่อใจได้บ้าง

But while her settings are eerie and extraordinary,

แต่ในขณะที่ฉากดูลึกลับและโดดเด่น

her characters are just the opposite.

ตัวละครของเธอกลับตรงกันข้าม

One of the biggest criticisms of Christie’s novels

หนึ่งในคำวิจารณ์หลักๆ ต่อนิยายของคริสตี้

is that they’re full of two-dimensional people.

ก็คือมันเต็มไปด้วยตัวละครมิติเดียว

But Christie avoided complex characters for a reason.

แต่คริสตี้มีเหตุผลในการ เลี่ยงตัวละครที่มีความซับซ้อนอยู่

By reducing people to a handful of simple traits,

การลดทอนมนุษย์ให้เหลือเพียง ลักษณะนิสัยง่ายๆ ไม่กี่อย่าง

she provided readers with predictable suspects.

เป็นการเปิดช่องให้ผู้อ่าน คาดเดาผู้ต้องสงสัยได้

Well, usually predictable.

ซึ่งก็คาดเดาได้เป็นบางครั้งน่ะ

Christie also used the audience's expectations against them.

คริสตี้ยังใช้การคาดเดาล่วงหน้าของผู้อ่าน เพื่อสับขาหลอกผู้อ่านเองด้วย

However, this typecasting sometimes relied on

อย่างไรก็ตาม ตัวละครที่เธอสร้าง โดยใช้ภาพจำของกลุ่มคนต่างๆ

what contemporary readers know to be harmful stereotypes.

อาจอาศัยสิ่งที่คนยุคปัจจุบัน เรียกว่าการเหมารวมที่อันตราย

She frequently caricatured particular occupations and ethnic groups

เธอมักทำให้บางอาชีพ หรือชาติพันธุ์ดูตลก

for comic effect,

เพื่อเรียกเสียงหัวเราะ

reinforcing the prejudices of her time.

ทำให้ยิ่งเพิ่มอคติ ของผู้คนในยุคนั้นขึ้นไปอีก

This is certainly not an element of Christie’s work worth emulating,

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ส่วนที่น่าเอาอย่าง ของผลงานคริสตี้เลย

and fortunately, many modern mystery writers

และโชคดีที่ นักเขียนนิยายสืบสวนยุคใหม่หลายคน

have found less problematic ways to use this technique.

ค้นพบหลายๆ วิธีที่ดีกว่า ในการใช้เทคนิคนี้

Even when she got it wrong,

แม้ว่าจะดูไม่ได้ผล

Christie worked to make her characters feel authentic.

คริสตี้ลงมือทำบางอย่าง เพื่อสร้างตัวละครที่สมจริง

She closely observed the people around her,

เธอสังเกตคนรอบตัวอย่างใกล้ชิด

and constantly scribbled down details from overheard conversations.

และจดรายละเอียดบทสนทนา ที่บังเอิญได้ยินอยู่เป็นประจำ

She would then rearrange these details to piece her mysteries together,

จากนั้นเธอจะจัดเรียงรายละเอียดเหล่านี้ใหม่ แล้วปะติดปะต่อเป็นเรื่องลึกลับของเธอเอง

often switching who the murderer was as she worked.

ส่วนใหญ่เป็นการสลับตัวฆาตกรตามข้อมูลที่ได้

This approach kept information murky and disoriented even the sharpest readers.

วิธีการนี้ทำให้ข้อมูลคลุมเคลือ และสร้างความสับสนแม้กับผู้อ่านที่ฉลาด

However, there’s an important balance to strike

อย่างไรก็ตาม การรักษาสมดุล

between being clever and being confusing.

ระหว่างคำว่าชั้นเชิงกับความยุ่งเหยิง ก็เป็นเรื่องสำคัญ

Nobody wants to read a predictable mystery,

ไม่มีใครอยากอ่านเรื่องลึกลับที่คาดเดาได้

but if things get too convoluted you can lose your reader altogether.

แต่หากสิ่งต่างๆ ซับซ้อนเกินไป คุณอาจเสียผู้อ่านไปหมดเลยก็ได้

Christie handled this in part by keeping her language simple and accessible.

คริสตี้รับมือกับเรื่องนี้ ด้วยการใช้ภาษาที่ง่ายและเข้าถึงได้

She used short sentences and clear, snappy dialogue

เธอใช้ประโยคสั้นๆ และบทสนทนาที่ชัดเจนและกระชับ

to help readers follow information.

เพื่อช่วยให้ผู้อ่านตามทันเนื้อเรื่อง

This kind of clarity is essential,

ความชัดเจนเช่นนี้เป็นสิ่งจำเป็น

because the best mysteries string their audience along

เพราะเรื่องราวสืบสวนที่ดีที่สุด จะต้องหลอกผู้อ่าน

with a carefully laid trail of clues.

ด้วยคำใบ้ที่วางไว้อย่างรัดกุม

With Christie, a good clue is one the reader will remember,

สำหรับคริสตี้ คำใบ้ที่ดี คือคำใบ้ที่ผู้อ่านจำได้

but usually, fail to completely understand.

แต่มักจะไม่ได้เข้าใจทั้งหมด

For example, when a character cries that “Everything tastes foul today,”

เช่น เมื่อตัวละครบ่นว่า “วันนี้ทุกอย่างเหม็นบูดไปหมด”

just minutes before he dies,

ไม่กี่นาทีก่อนเขาเสียชีวิต

the reader races to determine who poisoned his beverage.

ผู้อ่านจะรีบเพ่งเล็งว่า ใครวางยาพิษเครื่องดื่มของเขา

But they’re likely failing to truly consider this clue.

แต่พวกเขาอาจไม่ได้พิจารณา ความหมายที่แท้จริงของคำใบ้นี้

If everything tasted foul that day,

หากทุกอย่างในวันนั้นเหม็นบูดไปหมด

then he’d been poisoned long before that drink.

แสดงว่าเขาต้องถูกวางยาพิษ มานานก่อนดื่มเครื่องดื่ม

Christie also used clues to intentionally mislead her audience.

คริสตี้ยังใช้คำใบ้ เพื่อจงใจชักนำให้ผู้อ่านเข้าใจผิด

For example, readers might recognize a clue associated with one suspect,

เช่น ผู้อ่านอาจรับรู้ว่า คำใบ้เกี่ยวข้องกับผู้ต้องสงสัยคนหนึ่ง

only to learn that it was being used to frame them.

เพื่อจะเฉลยว่า คำใบ้นั้นมีไว้เพื่อใส่ร้ายตัวละคร

Other times, she built misdirection directly into the story’s structure—

บางครั้งเธอก็สร้างความเข้าใจผิด ผ่านโครงเรื่องโดยตรง

like when a narrator reporting the murder is revealed to be the killer.

อย่างการที่คนเล่าเรื่องผู้แจ้งเหตุฆาตกรรม กล้บปรากฏว่าเป็นฆาตกรเสียเอง

Outside crime and clues,

นอกจากอาชญากรรมและคำใบ้แล้ว

there’s one more ingredient in Christie’s formula:

ยังมีองค์ประกอบหนึ่ง ที่อยู่ในสูตรการแต่งเรื่องของคริสตี้

the detective.

นักสืบ

Christie created many sleuths,

คริสตี้ปั้นตัวละครนักสืบขึ้นมามากมาย

but her most enduring are Hercule Poirot and Miss Jane Marple.

แต่นักสืบที่โลดแล่นอยู่ในนิยายนานที่สุด คือแอร์กูล ปัวโร และเจน มาร์เปิ้ล

Neither this petit Belgian refugee nor this elderly amateur detective

ผู้ลี้ภัยชาวเบลเยียมตัวเล็กคนนี้ หรือนักสืบมือสมัครเล่นสูงอายุคนนี้

are traditional heroes.

ต่างก็ไม่ใช่ฮีโร่ตามตำรา

But their outsider status is exactly what helps them slip past security

แต่สถานะนอกรีตของพวกเขานี่แหละ ที่ช่วยให้ทั้งคู่สามารถตีเกราะป้องกันตัว

and make suspects let their guard down.

และทำให้ผู้ต้องสงสัยไม่ทันระวังได้

As you might have guessed, Agatha won her sister’s bet.

คุณคงพอเดาได้อยู่แล้ว ว่าอกาธาชนะพนันพี่สาวของเธอ

Her eccentric detectives, clever clues, and simplified suspects

นักสืบนอกตำรา คำใบ้อันชาญฉลาด และผู้ต้องสงสัยที่เรียบง่าย

form a blueprint that has stumped countless readers.

ร้อยเรียงเป็นต้นฉบับที่ ทำให้นักอ่านตกตะลึงมาแล้วนับไม่ถ้วน

And now that you've uncovered her strategies,

และตอนนี้คุณก็ได้รู้กลยุทธ์ของเธอแล้ว

the only mystery left is what stories you can tell with these secrets.

ปริศนาที่เหลืออีกอย่างเดียวคือ คุณจะใช้วิธีพวกนี้เขียนเรื่องราวอะไรออกมา