What is color? - Colm Kelleher

رنگ چیست؟ کوم کِلِر

Translator: Azin Sadeghpoor Reviewer: Amin Gheibi

One of the most striking properties about life is that it has color.

یکی از خصوصیات جالب زندگی رنگین بودن آن است.

To understand the phenomenon of color, it helps to think about light as a wave.

برای فهم پدیده رنگ، بهتر است به نور به صورت موج فکر کنیم.

But, before we get to that,

اما پیش از آنکه به این موضوع بپردازیم

let's talk a little bit about waves in general.

بیایید کمی موج را به شکل کلی بررسی کنیم.

Imagine you're sitting on a boat on the ocean watching a cork bob up and down in the water.

تصور کنید بر روی قایقی نشسته اید که در اقیانوس شناور است و چوب پنبه ای را نگاه می کنید که بر روی امواج درحال بالا و پایین رفتن می باشد.

The first thing you notice about the motion is that it repeats itself.

اولین چیزی که دراین مورد به ذهن شما می رسد این است که امواج حرکات تکراری دارند.

The cork traces the same path over and over again... up and down, up and down.

چوب پنبه یک مسیر ر ا بارها و بارها گذر می کند... بالا و پایین، بالا و پایین

This repetitive or periodic motion is characteristic of waves.

این حرکت تکراری و پی در پی از خصوصیات امواج است.

Then you notice something else...

سپس متوجه چیز دیگری می شوید...

using a stopwatch, you measure the time it takes for the piece of cork

با یک کورنومتر زمانی را که چوب پنبه

to go over its highest position down to its lowest and then back up again.

به بالا ترین نقطه وپایین ترین نقطه و وقتی بازسر جای اولش می رسد را اندازه بگیرید.

Suppose this takes two seconds.

فرض کنید این دو دقیقه طول بکشد.

To use the physics jargon, you've measured the period of the waves that cork is bobbing on.

درزبان علم فیزیک، شما مدت زمانی که امواج، چوب پنبه را به بالا و پایین می برند اندازه گرفته اید.

That is, how long it takes a wave to go through its full range of motion once.

به عبارتی، مدت زمان حرکت موج در یک دوره.

The same information can be expressed in a different way by calculating the wave's frequency.

این اطلاعات را می توان به شیوه ای دیگر و با محاسبه فرکانس بیان کرد.

Frequency, as the name suggest, tells you how frequent the waves are.

فرکانس، همان طور که از اسمش بر می آید، تعداد بالا و پایین رفتن امواج را مشخص می کند.

That is, how many of them go by in one second.

یعنی چه تعداد از امواج در یک ثانیه از یک نقطه عبور میکنند.

If you know how many seconds one full wave takes,

اگر بدانید که موج کامل چند ثانیه طول می کشد تا درست شود

then it's easy to work out how many waves go by in one second.

به راحتی می توانید مشخص کنید که چندین موج در یک ثانیه گذر می کنند.

In this case, since each wave takes 2 seconds, the frequency is 0.5 waves per second.

در این صورت، مثلا اگر یک موج 2 ثانیه طول بکشد پس فرکانس آن برابر با ۰/۵ خواهد بود

So enough about bobbing corks... What about light and color?

خوب از بالا و پایین رفتن چوب پنبه بگذریم ... نور و رنگ چیست؟

If light is a wave, then it must have a frequency. Right?

خوب اگر نور موج است پس حتما فرکانس هم دارد. درسته؟

Well... yes, it does.

خوب ... بله البته.

And it turns out that we already have a name for the frequency of the light that our eyes detect.

ظاهرا برای فرکانس نور که برای چشم ما قابل تشخیص است پیش از این اسم هم گذاشته اند.

It's called color.

به آن رنگ می گویند.

That's right. Color is nothing more than a measure of how quickly the light waves are waving.

بله. رنگ چیزی نیست مگر سرعت حرکت امواج نور.

If our eyes were quick enough, we might be able to observe this periodic motion directly,

اگر چشمان ما به حد کافی تیز بین بودند می توانستیم حرکات تناوبی این امواج را مستقیما مشاهده کنیم.

like we can with the cork and the ocean.

همانند حرکت چوب پنبه بر روی آب اقیانوس.

But the frequency of the light we see is so high,

اما فرکانس نوری که به چشم ما می رسد بالاست،

it waves up and down about 400 million million times a second,

موج آن حدود ۴۰۰ میلیون میلیون بار در ثانیه بالا و پایین میرود،

that we can't possibly see it as a wave. But we can tell, by looking at its color, what its frequency is.

ما نمی توانیم آنرا به شکل موج ببینیم. اما با تشخیص رنگ نور می توانیم فرکانس آنرا مشخص کنیم.

The lowest frequency light that we can see is red and the highest frequency is purple.

نور قرمز پایین ترین فرکانس و بنقش بالاترین فرکانس را دارند.

In between all the other frequencies form a continuous band of color, called the visible spectrum.

بین این دو، به ترتیب فرکانس ها رنگهای دیگر را می سازند که به آنها طیف مرئی می گویند.

So, what if you had a yellow pencil sitting on your desk?

خوب، فرض کنید یک مداد زرد را بر روی میز می بینید.

Well, the sun emits all colors of light, so light of all colors is hitting your pencil.

نور خورشید تمامی رنگها را از خود منتشر می کند، بنابراین نورِ همه رنگها به مداد شما می خورد.

The pencil looks yellow because it reflects yellow light more than it reflects the other colors.

مداد شما به این دلیل رنگش زرد است که نور زرد را بیش از رنگهای دیگر منعکس می کند.

What happens to the blue, purple and red light?

پس چه اتفاقی برای رنگهای دیگر مثل آبی، بنقش یا قرمز می آفتد؟

They get absorbed and the energy they are carrying is turned into heat.

رنگهای دیگر جذب می شوند و انرژیی که به همراه دارند تبدیل به گرما می شود.

It is similar with objects of other colors.

مشابه این اتفاق برای همه اجسام با رنگهای گوناگون روی می دهد.

Blue things reflect blue light, red things reflect red light and so on.

جسم آبی نور آبی را منعکس می کند، قرمز نور قرمز و غیره.

White objects reflect all colors of light,

اجسام سفید تمامی رنگهای نور را منعکس می کنند،

while black things do exactly the opposite and absorb at all frequencies.

در حالیکه چیزهای سیاه دقیقا برعکس عمل می کنند. یعنی همه رنگها با فرکانسهای مختلف را جذب می کنند.

This - by the way - is why it's uncomfortable to wear your favorite Metallica t-shirt on a sunny day.

به همین دلیل است که پوشیدن تی شرت متالیکا مورد علاقتون در یک روز آفتابی چندان مناسب نیست.