Amber Case: We are all cyborgs now

Amber Case: Artık hepimiz yarı-makineyiz.

Çeviri: Diba Szamosi Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I would like to tell you all

Size söylemek istediğim,

that you are all actually cyborgs,

hepinizin yarı-makineler olduğunuz,

but not the cyborgs that you think.

ama aklınıza gelenler gibi değil.

You're not RoboCop, and you're not Terminator,

Robocop değilsiniz, ya da Terminatör,

but you're cyborgs every time you look at a computer screen

ama bilgisayar ekranına baktığınızda ya da

or use one of your cell phone devices.

cep telefonlarınızı kullandığınızda sayborg oluyorsunuz.

So what's a good definition for cyborg?

Öyleyse sayborg için iyi bir tanım nedir?

Well, traditional definition is "an organism

Geleneksel tanım şöyledir:

to which exogenous components have been added

"sayborg, yeni ortamlara uyum sağlanması amacıyla

for the purpose of adapting to new environments."

dış parçalar eklenmiş bir organizmadır."

That came from a 1960 paper on space travel,

Bu tanım 1960'tan, uzay yolculuğu ile ilgili bir makaledendi.

because, if you think about it, space is pretty awkward.

Çünkü düşünürseniz, uzay oldukça gariptir;

People aren't supposed to be there.

insanların normalde orada olmaması gerekir.

But humans are curious, and they like to add things to their bodies

Ama insanlar meraklıdır, ve vücutlarına yeni şeyler eklemeyi severler

so they can go to the Alps one day

öyle ki bir gün Alpler'e gidebilsinler

and then become a fish in the sea the next.

ve ertesi gün de denizdeki balık olsunlar.

So let's look at the concept of traditional anthropology.

Öyleyse gelin geleneksel antropoloji kavramına bakalım.

Somebody goes to another country,

Birisi başka bir ülkeye gider,

says, "How fascinating these people are, how interesting their tools are,

ve şöyle der, "Bu insanlar ne kadar göz alıcı, kullandıkları aletler ne kadar ilginç,

how curious their culture is."

kültürleri ne kadar ilgi çekici"

And then they write a paper, and maybe a few other anthropologists read it,

Ve daha sonra bir makale yazarlar, ve belki birkaç antopolojist bunu okur,

and we think it's very exotic.

ve biz çok egzotik olduğunu düşünürüz.

Well, what's happening

Şimdi olan şu,

is that we've suddenly found a new species.

biz aniden yeni bir tür bulduk.

I, as a cyborg anthropologist, have suddenly said,

Ben, bir sayborg antopolojist olarak, aniden dedim ki,

"Oh, wow. Now suddenly we're a new form of Homo sapiens,

"Vay canına. Şimdi biz insan türünün yeni bir formuyuz.

and look at these fascinating cultures,

Ve şu göz alıcı kültürlere bakın.

and look at these curious rituals

Şu ilginç ritüellere bakın,

that everybody's doing around this technology.

bu teknolojinin etrafında herkesin yaptıklarına.

They're clicking on things and staring at screens."

Bişeylere tıklıyorlar ve ekranlara bakıyorlar."

Now there's a reason why I study this,

Geleneksel antropoloji yerine,

versus traditional anthropology.

bunun üzerine çalışmamın bir nedeni var.

And the reason is that tool use,

Ve bu neden alet kullanımında,

in the beginning -- for thousands and thousands of years,

başlangıçta, binlerce yıl boyunca,

everything has been a physical modification of self.

herşey benliğin fiziksel bir modifikasyonu olmuştur.

It has helped us to extend our physical selves,

Bu fiziksel benliklerimizi genişletmemize, daha hızlı gitmemize,

go faster, hit things harder,

şeylere daha sert vurmamıza yardım etmiştir,

and there's been a limit on that.

ve bunda her zaman bir sınır vardı.

But now what we're looking at is not an extension of the physical self,

Ama şimdi baktığımız fiziksel benliğin değil,

but an extension of the mental self,

ussal benliğin bir uzantısı.

and because of that, we're able to travel faster,

Ve bunun sayesinde, daha hızlı seyahat edebilip,

communicate differently.

farklı şekilde haberleşebiliyoruz.

And the other thing that happens

Ve diğer olan şey de

is that we're all carrying around little Mary Poppins technology.

biz yanımızda ufak Mary Poppins teknolojisi taşıyoruz.

We can put anything we want into it, and it doesn't get heavier,

İçine istediğimiz herşeyi koyabiliriz, ama daha ağır olmaz,

and then we can take anything out.

ve sonra istediğimizi dışarı çıkartabiliriz.

What does the inside of your computer actually look like?

Bilgisayarınızın içi aslında neye benziyor?

Well, if you print it out, it looks like a thousand pounds of material

Çıktısını alsanız, yüzlerce kiloluk nesneyi yanınızda

that you're carrying around all the time.

taşıyormuşsunuz gibi görünüyor.

And if you actually lose that information,

Ve aslında bu bilgiyi kaybederseniz,

it means that you suddenly have this loss in your mind,

zihninizde aniden bu kaybı yaşarsınız,

that you suddenly feel like something's missing,

ve siz aniden birşeylerin eksik olduğunu hissedersiniz,

except you aren't able to see it, so it feels like a very strange emotion.

ancak bu kaybı göremezsiniz ve çok garip bir duygudur.

The other thing that happens is that you have a second self.

Olan başka bir şey de sizin ikinci benliğinizdir.

Whether you like it or not, you're starting to show up online,

Beğenseniz de beğenmeseniz de, çevrimiçi görünmeye başlıyorsunuz,

and people are interacting with your second self

ve insanlar sizin ikinci benliğinizle siz orada yokken

when you're not there.

etkileşime geçiyorlar.

And so you have to be careful

Ve sizin de ön kapınızı

about leaving your front lawn open,

açık bırakmamak konusunda dikkatli olmanız gerekiyor,

which is basically your Facebook wall,

bu da aslında sizin Facebook duvarınız oluyor,

so that people don't write on it in the middle of the night --

bu sayede insanlar gecenin bi vakti gelip de üstüne yazı yazmazlar --

because it's very much the equivalent.

sizce de çok yakınlar, değil mi?

And suddenly we have to start to maintain our second self.

Ve birden bire ikinci benliklerimize sahip çıkmaya başlamamız gerekiyor.

You have to present yourself in digital life

Kendinizi dijital hayatta da, tıpkı gerçekte

in a similar way that you would in your analog life.

olduğu gibi iyi bir şekilde göstermeniz gerekiyor.

So, in the same way that you wake up, take a shower and get dressed,

Yani, uyanıp, duş aldıktan sonra giyinmeniz gibi, aynı şeyi

you have to learn to do that for your digital self.

dijital benliğiniz içinde yapmanız gerekiyor.

And the problem is that a lot of people now,

Asıl sorun şu ki, şimdilerde çoğu insanın,

especially adolescents,

özellikle de gençlerin,

have to go through two adolescences.

iki farklı ergenlik atlatmaları gerekiyor.

They have to go through their primary one, that's already awkward,

İlk önce birincil ergenliklerini atlatıyorlar, ki bu zaten yeterince zor,

and then they go through their second self's adolescence,

sonra da ikinci benliklerinin erenliğini yaşıyorlar.

and that's even more awkward

Ve bu öncekinden de zor

because there's an actual history

çünkü çevirimiçi yaşadıklarının

of what they've gone through online.

kayıtları tutuluyor.

And anybody coming in new to technology

Teknolojiyle yeni tanışan herkes,

is an adolescent online right now,

şu anda ergenlik dönemindeler.

and so it's very awkward,

Ve bu onlar için çok tuhaf,

and it's very difficult for them to do those things.

ve bunca şeyi yapmak oldukça zor.

So when I was little, my dad would sit me down at night and he would say,

Ben küçükken, bir akşam babam beni yanına oturtup dedi ki,

"I'm going to teach you about time and space in the future."

"Sana geleceğin uzay ve zaman kavramını öğreteceğim."

And I said, "Great."

Ben de "Harika." dedim.

And he said one day, "What's the shortest distance between two points?"

Babam bir gün, "İki nokta arasındaki en kısa mesafe nedir?" diye sordu.

And I said, "Well, that's a straight line. You told me that yesterday."

Ben de "Aradaki doğrusal çizgidir, dün öyle demiştin." dedim.

I thought I was very clever.

Çok zekice cevap verdiğimi düşündüm.

He said, "No, no, no. Here's a better way."

Babam da " Hayır, hayır. Daha iyi bir yolu var." dedi.

He took a piece of paper,

Bir kağıt aldı,

drew A and B on one side and the other

iki farklı kenarına A ve B yazdı,

and folded them together so where A and B touched.

ve kağıdı ikiye katlayıp A ve B noktalarının birbirine dokunmasını sağladı.

And he said, "That is the shortest distance between two points."

Ve dedi ki, "İşte iki nokta arasındaki en yakın mesafe budur."

And I said, "Dad, dad, dad, how do you do that?"

Ben de "Baba, baba bu nasıl yapılır peki?" diye sordum.

He said, "Well, you just bend time and space,

O da, "Sadece zaman ve uzayı bükersin,

it takes an awful lot of energy,

çok fazla enerji gerektirir,

and that's just how you do it."

ama bunu yapmanın yolu budur." dedi.

And I said, "I want to do that."

Ben de "Bunu yapmak istiyorum." dedim.

And he said, "Well, okay."

O da " Yap o zaman." dedi.

And so, when I went to sleep for the next 10 or 20 years,

Ve böylece, sonraki 10 ya da 20 yıl boyunca

I was thinking at night,

her gece bunu düşündüm,

"I want to be the first person to create a wormhole,

"Bir solucan deliği oluşturan ilk kişi olmak istiyorum,

to make things accelerate faster.

bu sayede herşey daha hızlı hareker edebilir.

And I want to make a time machine."

Ve bir zaman makinesi yapmak istiyorum"

I was always sending messages to my future self

Gelecekteki kendime mesajlar yazıp,

using tape recorders.

ses kayıt cihazları kullanıyordum.

But then what I realized when I went to college

Ancak üniversiteye başladığımda

is that technology doesn't just get adopted

teknolojinin sadece çalıştığı için

because it works.

adapte olmadığını gördüm;

It gets adopted because people use it

insanlar kullandığı için adapte oluyordu

and it's made for humans.

çünkü insanlar için yapılmıştı.

So I started studying anthropology.

Ben de antropoloji okumaya başladım.

And when I was writing my thesis on cell phones,

Cep telefonları üstüne tezimi yazarken,

I realized that everyone was carrying around wormholes in their pockets.

herkesin ceplerinde birer solucandeliği taşıdığını farkettim.

They weren't physically transporting themselves;

Belki kendilerini fiziksel olarak ışınlamıyorlardı,

they were mentally transporting themselves.

ama zihinsel olarak ışınlanıyorlardı.

They would click on a button,

Bir düğmeye basıyor,

and they would be connected as A to B immediately.

ve çabucak A'dan B'ye doğru bağlantı kuruyorlardı.

And I thought, "Oh, wow. I found it. This is great."

Ve ben de "Vay be, sonunda buldum, Bu hariha" diye düşündüm.

So over time, time and space

Ve zamanla, zaman ve uzay

have compressed because of this.

bunun sayesinde birleştiler.

You can stand on one side of the world,

Dünyanın bir ucunda durup fısıldayabilir,

whisper something and be heard on the other.

ve diğer ucunda duyulabilir durumdasınız.

One of the other ideas that comes around

Akla gelen diğer fikirlerden biri de

is that you have a different type of time on every single device that you use.

kullandığınız her araçta farklı bir zaman diliminde olduğunuzdur.

Every single browser tab gives you a different type of time.

Her bir tarayıcı sayfası size farklı bir zaman verir.

And because of that, you start to dig around

Ve bu sayede, dış hafızalarınız arasında

for your external memories -- where did you leave them?

gidip gelmeye başlarsınız -- en son nereye koymuştunuz?

So now we're all these paleontologists

Artık her birimiz, cebimizde taşıdığımız

that are digging for things that we've lost

dış hafızalarımızda kaybettiklerimizi arayan

on our external brains that we're carrying around in our pockets.

paleontologlar haline geldik.

And that incites a sort of panic architecture --

Bu da bir panik havası yaratıyor.

"Oh no, where's this thing?"

Aman be, nerede bu şey?

We're all "I Love Lucy" on a great assembly line of information,

Hepimiz, satırsal bilgi yığını içinde "Lucy'yi seviyorum." modundayız.

and we can't keep up.

ancak herşeye yetişemiyoruz.

And so what happens is,

Sonrasında olan ise,

when we bring all that into the social space,

bunların hepsini sosyal alanlara getirdiğimizde,

we end up checking our phones all the time.

kendimizi telefonlarımızı kontrol ederken buluyoruz.

So we have this thing called ambient intimacy.

Buna çevresel mahremiyet deniliyor.

It's not that we're always connected to everybody,

Tabi ki her an herkesle iletişim içinde değiliz,

but at anytime we can connect to anyone we want.

ama istediğimiz her an istediğimiz kişiye bağlanabiliyoruz.

And if you were able to print out everybody in your cell phone,

Ve eğer cebinizin rehberindeki herkesi çıkaracak olsaydınız,

the room would be very crowded.

odanız oldukça kalabalıklaşırdı.

These are the people that you have access to right now, in general --

Bunlar şu anta ulaşmanız mümkün olan kişiler, genel olarak --

all of these people, all of your friends and family that you can connect to.

tüm bu insanlar, bağlantı kurabileceğiniz arkadaşlarınızın ve ailenizin tümü.

And so there are some psychological effects that happen with this.

Bunun sonucunda oluşan psikolojik etkiler de yok değil.

One I'm really worried about

Benim şimdiden endişelendiğim bir tanesi,

is that people aren't taking time for mental reflection anymore,

insanların artık zihinsel açıklık için yeterince zaman harcamaması,

and that they aren't slowing down and stopping,

ve hiç yavaşlamamaları, hiç durmamaları,

being around all those people in the room all the time

o odanın içinde onlarca insanla beraber olmaları,

that are trying to compete for their attention

dikkatlerini çekmeye çalışan insanlarla

on the simultaneous time interfaces,

aynı anda farklı zaman arayüzlerinde,

paleontology and panic architecture.

paleontoloji, ve panik mimarisi.

They're not just sitting there.

Sadece orada oturmakla kalmıyorlar.

And really, when you have no external input,

Ve aslında, dışardan gelen hiçbir girdi yokken,

that is a time when there is a creation of self,

kendi benliğinizi oluşturmanın asıl zamanıdır.

when you can do long-term planning,

Uzun vadeli planlarınızı yapabilir,

when you can try and figure out who you really are.

gerçekte kim olduğunuzu anlamaya çalışabilirsiniz.

And then, once you do that, you can figure out

Ve sonra, bunu bir kez yaptınız mı, kendinizi

how to present your second self in a legitimate way,

-- gelen herşeyle ilgilenmek yerine -- ikincil benliğinizde

instead of just dealing with everything as it comes in --

mantıklı bir şekilde nasıl yansıtabileceğinizi anlarsınız,

and oh, I have to do this, and I have to do this, and I have to do this.

ah şunu, bi de bunu yapmam gerek.. falan demeniz gerekmeden.

And so this is very important.

Ve bu yüzden bu çok önemlidir.

I'm really worried that, especially kids today,

Ben, özellikle çocuklar için, bu konuda endişeliyim,

they're not going to be dealing with this down-time,

kendilerini gerçekleştirmeye zaman ayıramıyorlar,

that they have an instantaneous button-clicking culture,

anlık bir düğme-basma kültürleri var,

and that everything comes to them,

herşey ayaklarına kadar geliyor,

and that they become very excited about it and very addicted to it.

ve bunu heyecanlı bulup, bu duruma bağımlı hale geliyorlar.

So if you think about it, the world hasn't stopped either.

Düşünecek olursanız, dünya durmuş falan değil.

It has its own external prosthetic devices,

Onun da dıştan eklenmiş araçları var,

and these devices are helping us all

ve bu araçlar hepimize

to communicate and interact with each other.

iletişim kurmamız için yardım ediyor.

But when you actually visualize it,

Ama bunu gerçekten düşündüğünüzde,

all the connections that we're doing right now --

şu anda kurduğumuz bütün bağlantılar --

this is an image of the mapping of the Internet --

bu İnternetin haritalaştırılmış görüntüsü --

it doesn't look technological.

o kadar da teknolojik görünmüyor;

It actually looks very organic.

aslında oldukça organik görünüyor.

This is the first time in the entire history of humanity

İnsanlık tarihinde ilk olarak

that we've connected in this way.

böyle bir bağlantı kuruyoruz.

And it's not that machines are taking over.

Ve makineler kontrolü ele falan geçirmiyor;

It's that they're helping us to be more human,

bizim daha çok insan olmamıza yardım ediyorlar,

helping us to connect with each other.

birbirimizle iletişim kurmamızı sağlıyorlar.

The most successful technology gets out of the way

En başarılı teknoloji yoldan çekilip

and helps us live our lives.

hayatlarımızı yaşamamızı sağlar.

And really,

Ve gerçekten,

it ends up being more human than technology,

sonunda teknoloji olmaktan çıkıp, insanlaşır,

because we're co-creating each other all the time.

çünkü biz de birbirimizi her an yeniden yaratıyoruz.

And so this is the important point that I like to study:

Bu da benim araştırmak istediğim önemli nokta:

that things are beautiful, that it's still a human connection --

herşeyin yolunda olması, bu gördüğümüz hala insani bağlantılar;

it's just done in a different way.

sadece farklı bir şekilde yapılıyor.

We're just increasing our humanness

İnsanlığımızı arttırıyoruz,

and our ability to connect with each other, regardless of geography.

coğrafyaya aldırmaksızın birbirimizle iletişim yeteneğimizi de.

So that's why I study cyborg anthropology.

İşte bu yüzden sayborg antropolojisini araştırıyorum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)