Don't suffer from your depression in silence | Nikki Webber Allen

Çeviri: Binnur Tunoğlu Gözden geçirme: Esra Çakmak

What are you doing on this stage

Sahnede, tüm bu insanların önünde

in front of all these people?

ne yapıyorsun?

(Laughter)

(Kahkaha)

Run!

Kaç!

(Laughter)

(Kahkaha)

Run now.

Kaç hemen.

That's the voice of my anxiety talking.

Bu, endişemin bana ikazıydı.

Even when there's absolutely nothing wrong,

Yanlış hiçbir şey olmasa da,

I sometimes get this overwhelming sense of doom,

Bazen tehlike yanı başımda dolaşıyormuşcasına,

like danger is lurking just around the corner.

bu yoğun hissi yaşıyorum.

You see, a few years ago,

Birkaç yıl önce,

I was diagnosed with generalized anxiety

birbirinden ayrı düşünülmeyen

and depression --

yaygın anksiyete

two conditions that often go hand in hand.

ve depresyon teşhisi konuldu.

Now, there was a time I wouldn't have told anybody,

Pekâlâ, kimseye, özellikle geniş kitleye

especially not in front of a big audience.

bahsetmediğim bir şeyden bahsetmenin vakti geldi.

As a black woman,

Siyahi bir kadın olarak,

I've had to develop extraordinary resilience to succeed.

başarılı olabilmek için olağanüstü bir çaba sarf etmeliydim.

And like most people in my community,

Toplumumdaki çoğu insan gibi,

I had the misconception that depression was a sign of weakness,

benim de depresyonun zayıflık, karakter kusuru

a character flaw.

olduğuna dair inancım vardı.

But I wasn't weak;

Fakat ben zayıf değildim;

I was a high achiever.

üstün başarılıydım.

I'd earned a Master's degree in Media Studies

Medya üzerine yüksek lisansım,

and had a string of high-profile jobs in the film and television industries.

film ve televizyon sektörlerinde üst düzey iş geçmişim vardı.

I'd even won two Emmy Awards for my hard work.

Yoğun çabalarım sayesinde 2 Emmy Ödülü bile kazanmıştım.

Sure, I was totally spent,

Tabii bitap bir haldeydim,

I lacked interest in things I used to enjoy,

eskiden sevdiğim şeylere ilgim azalmış,

barely ate,

iştahım yok denecek seviyedeydi,

struggled with insomnia

uykusuzlukla boğuştum

and felt isolated and depleted.

ve yalnız ve bitkin hissettim.

But depressed?

Ama depresif?

No, not me.

Sanmam, ben değil.

It took weeks before I could admit it,

Kabullenmem haftalar aldı,

but the doctor was right:

ama doktor haklıydı;

I was depressed.

depresiftim.

Still, I didn't tell anybody about my diagnosis.

Yine de, kimseye teşhisim hakkında bir şey söylemedim.

I was too ashamed.

Çok utanıyordum.

I didn't think I had the right to be depressed.

Depresif olmaya hakkım olduğunu düşünmüyordum.

I had a privileged life

Sevgi dolu bir aile

with a loving family and a successful career.

ve başarılı bir kariyerim vardı, ayrıcalıklıydım.

And when I thought about the unspeakable horrors

Daha iyi bir hayat sürmem için,

that my ancestors had been through in this country

atalarımın bu topraklarda yaşadığı

so that I could have it better,

tarifsiz korkuları düşündüğümde,

my shame grew even deeper.

utancım daha da arttı.

I was standing on their shoulders.

Onlara borçluydum.

How could I let them down?

Onları nasıl yüzüstü bırakırım?

I would hold my head up,

Başımı dik tutmalı,

put a smile on my face

gülümsemeli

and never tell a soul.

ve asla bir şey dememeliydim.

On July 4, 2013,

4 Temmuz 2013'te,

my world came crashing in on me.

dünya başıma yıkıldı.

That was the day I got a phone call from my mom

Annemden, 22 yaşındaki yeğenim Paul'un,

telling me that my 22-year-old nephew, Paul, had ended his life,

depresyon ve anksiyeteyle yıllar boyu süren savaşından sonra

after years of battling depression and anxiety.

hayatına son verdiği haberini aldım.

There are no words that can describe the devastation I felt.

Hissettiğim yıkımı tasvir edecek bir kelime dahi yok.

Paul and I were very close,

Paul ile çok yakındık,

but I had no idea he was in so much pain.

ama onun bu kadar acı çektiğini bilmiyordum.

Neither one of us had ever talked to the other about our struggles.

İkimiz de birbirimize yaşadığımız mücadelelerden bahsetmemiştik.

The shame and stigma kept us both silent.

Utanç ve damgalanma korkusu bizi sessizliğe itmişti.

Now, my way of dealing with adversity is to face it head on,

Zorlukla baş etme şeklim onunla direkt olarak yüzleşmek.

Bu yüzden, iki yılımı depresyon ve anksiyeteyi araştırarak geçirdim,

so I spent the next two years researching depression and anxiety,

and what I found was mind-blowing.

bulduğum şeyse akıl almazdı.

The World Health Organization reports

Dünya Sağlık Örgütüne göre,

that depression is the leading cause of sickness and disability

dünya genelinde hastalık ve sakatlığın başlıca sebebi

in the world.

depresyon.

While the exact cause of depression isn't clear,

Depresyonun asıl sebebi tam olarak bilinmese de,

research suggests that most mental disorders develop,

araştırmalar çoğu ruhsal bozukluğun,

at least in part,

en azından bir kısmının,

because of a chemical imbalance in the brain,

beyindeki kimyasal bir dengesizlikten,

and/or an underlying genetic predisposition.

ve/veya genetik yatkınlıktan dolayı meydana geldiğini gösteriyor.

So you can't just shake it off.

Yani öylece geçiştiremezsiniz.

For black Americans,

Afrikan Amerikanlar içinse,

stressors like racism and socioeconomic disparities

ırkçılık ve sosyoekonomik eşitsizlikler gibi strese sebebiyet veren durumlar,

put them at a 20 percent greater risk of developing a mental disorder,

ruhsal bozukluk yaşama riskini %20 arttırıyor;

yet they seek mental health services

buna rağmen beyaz Amerikanlara kıyasla,

sağlık desteğine başvurma oranları neredeyse %50 daha az.

at about half the rate of white Americans.

One reason is the stigma,

Bir sebebi, utanç.

with 63 percent of black Americans mistaking depression for a weakness.

Afrikan Amerikanların %63'ü depresyonu zayıflık sanıyor.

Sadly, the suicide rate among black children

Ne yazık ki, siyahi çocuklardaki intihar oranı

has doubled in the past 20 years.

20 yıl içerisinde ikiye katlandı.

Now, here's the good news:

İyi haber şu ki,

seventy percent of people struggling with depression will improve

bireylerin mücadele ettiği depresyonun %70'i,

with therapy, treatment and medication.

terapi, tedavi ve ilaç tedavisi ile iyileştirilebilir.

Armed with this information,

Bu bilgi ışığında,

I made a decision:

bir karar verdim:

I wasn't going to be silent anymore.

Artık sessiz kalmayacaktım.

With my family's blessing,

Ailemin de yardımıyla,

I would share our story

ulusal bir iletişim başlatmak umuduyla,

in hopes of sparking a national conversation.

hikâyemizi paylaşacağım.

A friend, Kelly Pierre-Louis, said,

Arkadaşımız Kelly Pierre-Louis,

"Being strong is killing us."

"Güçlü olmak bizi öldürüyor," demiş.

She's right.

Haklı.

We have got to retire those tired, old narratives

Kaç kez yıkım alırsa alsın, hemencecik toplarlanan ve yoluna bakan

of the strong black woman

''güçlü siyahi kadın''

and the super-masculine black man,

ve ''süper- eril siyahi adam''

who, no matter how many times they get knocked down,

tasvirlerini aktaran, o eski ve zamanı geçmiş

just shake it off and soldier on.

kalıplardan kurtulmalıyız.

Having feelings isn't a sign of weakness.

Hissetmek, zayıflık göstergesi değildir.

Feelings mean we're human.

Hisler, insan olduğumuzu gösterir.

And when we deny our humanity,

İnsanlığımızı reddettiğimizde,

it leaves us feeling empty inside,

içimizde bir boşluk hissi yaratır

searching for ways to self-medicate in order to fill the void.

ve bizler de o boşluğu doldurmak için, kendimizi toparlamanın yollarını ararız.

My drug was high achievement.

Benim ilacım üstün başarıydı.

These days, I share my story openly,

Bu günlerde, hikâyemi açıkça paylaşıyorum

and I ask others to share theirs, too.

ve diğerlerinden de aynı şeyi yapmalarını istiyorum.

I believe that's what it takes

Sessizce mücadele edenlerin

to help people who may be suffering in silence

yalnız olmadıklarını

to know that they are not alone

ve yardımla iyileşebileceklerini

and to know that with help,

bilmeleri gerektiğine

they can heal.

inanıyorum.

Now, I still have my struggles,

Hâlâ, anksiyete başta olmak üzere

particularly with the anxiety,

savaşım sürüyor.

but I'm able to manage it

Ama günlük meditasyon,

through daily mediation, yoga and a relatively healthy diet.

yoga ve nispeten sağlıklı beslenmeyle icabına bakabiliyorum.

(Laughter)

(Kahkaha)

If I feel like things are starting to spiral,

Bazı şeylerin döngüye girdiğini hissedersem,

I make an appointment to see my therapist,

terapistimden randevu alıyorum.

a dynamic black woman named Dawn Armstrong,

Mükemmel bir mizah anlayışı olan,

who has a great sense of humor

rahatlatıcı bulduğum samimiyetiyle,

and a familiarity that I find comforting.

hayat dolu siyahi kadın Dawn Armstrong.

I will always regret

Yeğenimin yanında olamadığım için

that I couldn't be there for my nephew.

her zaman pişmanlık duyacağım.

But my sincerest hope

En büyük umudum,

is that I can inspire others with the lesson that I've learned.

çıkardığım derslerle bir başkasına ilham kaynağı olmak.

Life is beautiful.

Hayat güzel.

Sometimes it's messy,

Bazen darmaduman

and it's always unpredictable.

ve her zaman sürprizlerle dolu.

But it will all be OK

Üstesinden gelmeniz için

when you have your support system to help you through it.

desteğiniz olduğunda her şey yoluna girecek.

I hope that if your burden gets too heavy,

Olur da yükünüz ağırlaşırsa,

you'll ask for a hand, too.

umarım siz de yardım istersiniz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)