Kiran Bedi: How I remade one of India's toughest prisons

Çeviri: nilufer turk Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Now I'm going to give you a story.

Şimdi size bir hikaye anlatacağım.

It's an Indian story about an Indian woman and her journey.

Bu Hintli bir kadının yolculuğu ile ilgili bir Hint hikayesi

Let me begin with my parents.

Anne ve babamdan başlayayım.

I'm a product of this

Ben bunun bir ürünüyüm.

visionary mother and father.

vizyon sahibi bir anne ve baba.

Many years ago, when I was born in the '50s --

Seneler önce, ben 50'lerde doğduğumda

'50s and '60s

50'ler ve 60'lar

didn't belong to girls in India.

Hindistanda kızlara ait değildi.

They belonged to boys.

Erkeklere aitti.

They belonged to boys who would join business

İş hayatına atılan erkeklere aitti

and inherit business from parents,

ve ebeveynlerinden kendilerine miras olarak bir iş kalan.

and girls would be dolled up to get married.

ve kızlar ise evlensinler diye giydirilip süslenirlerdi.

My family, in my city,

benim ailem, benim şehrimde --

and almost in the country, was unique.

ve hatta neredeyse ülkede bile emsalsizdi.

We were four of us, not one,

Biz dört kişiydik, bir değil,

and fortunately no boys.

ve şansımıza erkek yoktu

We were four girls and no boys.

dört kızdık ve erkek yoktu.

And my parents were part

ve benim anne ve babam

of a landed property family.

arazi sahibi bir aile'den geliyordu.

My father defied his own grandfather,

benim babam kendi büyükbabasına karşı gelmişti,

almost to the point of disinheritance,

neredeyse evlatlıktan reddedilme noktasına kadar,

because he decided to educate

çünkü bizi okutmaya karar verdi.

all four of us.

dördümüzü birden.

He sent us to one of the best schools in the city

O bizi şehirdeki en iyi okullardan birine gönderdi

and gave us the best education.

Ve bize en iyi eğitimi sağladı.

As I've said, when we're born, we don't choose our parents,

Dediğim gibi, doğduğumuzda biz kendi anne babamızı seçmeyiz.

and when we go to school, we don't choose our school.

ve okula başladığımızda okulumuzu da seçmeyiz.

Children don't choose a school.

Çocuklar okul seçmezler,

They just get the school which parents choose for them.

sadece anne ve babalarının onlar için seçtiği okula giderler.

So this is the foundation time which I got.

İşte benim temellerimin atıldığı zaman bu oldu.

I grew up like this, and so did my other three sisters.

Ben bu şekilde büyüdüm ve diğer üç kızkardeşimde öyle.

And my father used to say at that time,

Ve babam o zamanlar derdi ki,

"I'm going to spread all my four daughters in four corners of the world."

“dört kızımı da dünyanın dört tarafına göndereceğim”

I don't know if he really meant [that], but it happened.

Bunu gerçekten istedimi bilmiyorum ama böylede oldu.

I'm the only one who's left in India.

Hindistanda kalan bir tek ben oldum.

One is a British, another is an American

Biri İngiliz, diğeri Amerikalı

and the third is a Canadian.

Ve bir diğeri ise Kanadalı.

So we are four of us in four corners of the world.

İşte, biz dört kişiyiz ve dünyanın dört köşesine dağılmış durumdayız.

And since I said they're my role models,

Ve onlar benim rol-modelim derken,

I followed two things which my father and mother gave me.

babamın ve annemin bana vermiş oldukları iki şeyi izledim.

One, they said, "Life is on an incline.

Bir, dediler ki "yaşam eğimli bir yüzeyin üzerindedir;

You either go up,

ya yukarı çıkarsın,

or you come down."

ya da aşağı inersin"

And the second thing, which has stayed with me,

Ve bende kalan ikinci şey,

which became my philosophy of life,

ki bu benim hayat felsefem oldu,

which made all the difference,

tüm farkı yarattı,

is: 100 things happen in your life, good or bad.

hayatında iyi veya kötü 100 şey olur.

Out of 100, 90 are your creation.

bu 100 tanesinin içinden 90 tanesini sen yaratırsın.

They're good. They're your creation. Enjoy it.

Bunlar iyidir. Senin eserindir. Keyif al.

If they're bad, they're your creation. Learn from it.

Eğer kötülerse yine senin eserindir. Bunlardan öğren.

Ten are nature-sent over which you can't do a thing.

10 tanesi ise tabiat tarafından gelir, sen hiç bir şey yapamazsın.

It's like a death of a relative,

Bu bir akrabanın ölümü gibidir,

or a cyclone, or a hurricane, or an earthquake.

yada bir hortum, kasırga veya bir deprem.

You can't do a thing about it.

Bunlarla ilgili hiç bir şey yapamazsın.

You've got to just respond to the situation.

Sadece bu duruma bir tepki verebilirsin..

But that response comes out of those 90 points.

Ama bu tepki, o 90 puandan gelir.

Since I'm a product of this philosophy,

Ben bu felsefenin bir ürünü olduğuma göre,

of 90/10,

90/10'un

and secondly, "life on an incline,"

ve ikinci olarakta eğimli bir yüzeyin üzerindeki yaşamın,

that's the way I grew up

ben bu şekilde büyüdüm--

to be valuing what I got.

sahip olduklarıma değer vererek.

I'm a product of opportunities,

Ben fırsatların bir ürünüyüm.

rare opportunities in the '50s and the '60s,

50 lerin ve 60 ların kısıtlı fırsatları,

which girls didn't get,

kızların sahip olamadıkları.

and I was conscious of the fact that what my parents were giving me

Ve ebeveynlerimin bana verdiklerinin,

was something unique.

eşsiz olduğu gerçeğinin bilincindeydim.

Because all of my best school friends were getting dolled up

Çünkü en iyi okul arkadaşlarımın hepsi giydirilip süsleniyorlardı,

to get married with a lot of dowry,

büyük bir çeyiz ile evlenmek üzere.

and here I was with a tennis racket and going to school

ve ben ise burada, elimde tenis raketim ve okula gidiyordum

and doing all kinds of extracurricular activities.

ve okul harici bir çok aktiviteye katılıyordum.

I thought I must tell you this.

Size bunları anlatmam gerektiğini düşündüm.

Why I said this, is the background.

Bunları anlatmamın sebebi bunun bir alt yapı olması.

This is what comes next.

Sırada şu var.

I joined the Indian Police Service as a tough woman,

Sert bir kadın olarak Hint Polis Servisine katıldım,

a woman with indefatigable stamina,

yorulmak bilmeyen bir dayanma gücü olan bir kadın,

because I used to run for my tennis titles, etc.

çünkü tenis'te v.s. ünvan kazanmak için koşardım.

But I joined the Indian Police Service,

Ama Hint Polis Servisine katıldım.

and then it was a new pattern of policing.

Ve o zaman bu polis faaliyeti için yeni bir model oldu.

For me the policing stood for power to correct,

Benim için polislik düzeltmek için güç anlamındaydı.

power to prevent and power to detect.

Engel olma gücü ve tespit etme gücü.

This is something like a new definition ever given in policing in India --

Bu Hindistanda polislik'le ilgili yapılmış yeni bir tanımlama gibi--

the power to prevent.

Engel olma gücü.

Because normally it was always said, power to detect, and that's it,

Çünkü normalda her zaman denirdi ki, tespit etme gücü, ve bu kadar dı.

or power to punish.

veya cezalandırma gücü.

But I decided no, it's a power to prevent,

Ama ben, hayır bu engel olmanın gücü diye karar verdim.

because that's what I learned when I was growing up.

çünkü ben büyürken öğrendiğim şey buydu:

How do I prevent the 10 and never make it more than 10?

10 a nasıl engel olabiliriz ve 10 un çoğalmamasını nasıl sağlarız?

So this was how it came into my service,

Bunun benim hizmetime girmesi de böyle olmuştu.

and it was different from the men.

ve bu erkeklerinkinden farklıydı.

I didn't want to make it different from the men, but it was different,

Erkeklerinkinden farklı olması için bir isteğim yoktu ama farklıydı.

because this was the way I was different.

çünkü bu benim farkımdı.

And I redefined policing concepts in India.

Hindistandaki polis faaliyetlerini yeniden tanımladım.

I'm going to take you on two journeys,

Sizi iki adet yolculuğa çıkartacağım,

my policing journey and my prison journey.

benim polislik yolcuğum ve hapishane yolculuğum.

What you see, if you see the title

Gördüğünüz şey, eğer başlığı görebiliyorsanız

called "PM's car held."

"Başbakanın arabası tutuldu"

This was the first time a prime minister of India

Hindistanda bir Başbakana ilk kez

was given a parking ticket.

bir park cezası kesilmişti.

(Laughter)

(gülme sesleri)

That's the first time in India,

Bu Hindistanda bir ilktir,

and I can tell you, that's the last time you're hearing about it.

ve size bunu son kez duyduğunuzu da söyleyebilirim.

It'll never happen again in India,

Böyle bir şey Hindistanda bir daha asla olmaz.

because now it was once and forever.

çünkü bu ilk ve tekti.

And the rule was, because I was sensitive,

ve koşul şöyleydi, ben duyarlı olduğum için,

I was compassionate, I was very sensitive to injustice,

merhametliydim ve adaletsizliğe karşı çok duyarlıydım,

and I was very pro-justice.

çok fazla adalet-destekçisiydim.

That's the reason, as a woman, I joined the Indian Police Service.

Bir kadın olarak Hint Polis Servisine katılmamın sebebi budur.

I had other options, but I didn't choose them.

Başka seçeneklerim vardı ama onları seçmedim.

So I'm going to move on.

Şimdi devam edelim.

This is about tough policing, equal policing.

Bu sağlam polislikle, eşit polislikle ilgili.

Now I was known as "here's a woman that's not going to listen."

Artık söz dinlemeyen kadın olarak tanınmıştım.

So I was sent to all indiscriminate postings,

Ve o yüzden tüm sıradan makamlara gönderilmiştim.

postings which others would say no.

başkalarının reddedeceği makamlara.

I now went to a prison assignment as a police officer.

Burada polis memuru olarak hapishane görevine gittim.

Normally police officers don't want to do prison.

Normalde polis memurları hapishane görevi yapmak istemezler.

They sent me to prison to lock me up,

Beni kilit altında tutmak için hapishaneye gönderdiler.

thinking, "Now there will be no cars

şimdi arabalar olmayacak diye düşünerek

and no VIPs to be given tickets to.

ve ceza kesilcek çok önemli şahıslar.

Let's lock her up."

Hadi onu kilitleyelim.

Here I got a prison assignment.

Burada hapishane görevimi aldım.

This was a prison assignment which was one big den of criminals.

Bu büyük bir suçlu yuvası olan hapishane göreviydi.

Obviously, it was.

Açıkça öyleydi.

But 10,000 men,

Ama 10,000 erkek,

of which only 400 were women -- 10,000 --

içlerinde sadece 400 ü kadındı -- 10,000 --

9,000 plus about 600

9,000 artı 600 civarı

were men.

erkek idi,

Terrorists, rapists,

teröristler, tecavüzcüler,

burglars, gangsters --

hırsızlar, gangsterler --

some of them I'd sent to jail

bazılarını ben hapse atmıştım

as a police officer outside.

dışarıda bir polis memuru olarak.

And then how did I deal with them?

Ve peki, onlarla nasıl başa çıktım.

The first day when I went in,

içeri girdiğim ilk gün,

I didn't know how to look at them.

onlara nasıl bakacağımı bilmiyordum.

And I said, "Do you pray?" When I looked at the group, I said, "Do you pray?"

Ve dedimki, "Dua edermisiniz" Gruba baktığımda, "Dua edermisiniz?" dedim.

They saw me as a young, short woman wearing a pathan suit.

Beni taba renk kıyafet giyen, genç, kısa boylu kadın olarak gördüler.

I said, "Do you pray?"

"Dua edermisiniz?" dedim.

And they didn't say anything.

Hiçbir şey söylemediler.

I said, "Do you pray? Do you want to pray?"

"Dua edermisiniz? Dua etmek istermisiniz?" dedim.

They said, "Yes." I said, "All right, let's pray."

"Evet" dediler. "Tamam, hadi dua edelim." dedim.

I prayed for them, and things started to change.

Ben onlar için dua ettim ve birşeyler değişmeye başladı.

This is a visual of education inside the prison.

Bu hapishane içindeki eğitimin bir görüntüsü.

Friends, this has never happened,

Arkadaşlar, bu hiç bir zaman gerçekleşmemişti,

where everybody in the prison studies.

hapishanedeki herkesin çalışması.

I started this with community support.

Ben buna toplum desteği ile başladım.

Government had no budget.

Devletin bütçesi yoktu.

It was one of the finest, largest volunteerism

En iyi ve büyük gönüllü çalışmalardan biriydi.

in any prison in the world.

dünyadaki herhangi bir hapishanelerde gerçekleşen.

This was initiated in Delhi prison.

Delhi hapishanesinde başlatılmıştı.

You see one sample

Bir örnek görüyorsunuz.

of a prisoner teaching a class.

Br mahkumun sınıfa eğitim vermesi ile ilgili.

These are hundreds of classes.

Yüzlerce sınıf var.

Nine to eleven, every prisoner went into the education program --

Dokuz dan Onbir'e, tüm mahkumlar eğitim programına gitti --

the same den in which they thought

Bu aynı suçlu yuvası, onların

they would put me behind the bar and things would be forgotten.

beni parmaklıklar arkasına koymakla herşeyin unutulacağını düşündükleri

We converted this into an ashram --

Biz burayı bir Aşram'a dönüştürdük--

from a prison to an ashram through education.

eğitim yoluyla bir hapishaneden Aşram'a

I think that's the bigger change.

Bence daha büyük değişim bu.

It was the beginning of a change.

Bir değişimin başlangıcıydı.

Teachers were prisoners. Teachers were volunteers.

Öğretmenler mahkumlardı. Öğretmenler gönüllülerdendi.

Books came from donated schoolbooks.

Bağışlanmış okul kitaplarından kitaplar geldi.

Stationery was donated.

Kırtasiye bağışı yapıldı.

Everything was donated,

Herşey bağışlanmıştı.

because there was no budget of education for the prison.

çünkü hapishanede eğitim için herhangi bir bütçe yoktu.

Now if I'd not done that,

Şimdi ben bunu eğer yapmamış olsaydım,

it would have been a hellhole.

burası bir cehennem yuvası olurdu.

That's the second landmark.

Bu'da ikinci dönüm noktası.

I want to show you some moments of history in my journey,

Yolculuğumun geçmişi ile ilgili size bazı anlar göstermek istiyorum,

which probably you would never ever get to see anywhere in the world.

ki muhtemelen dünyanın herhangi bir yerinde göremezsiniz.

One, the numbers you'll never get to see.

Birincisi, bu sayıları asla göremezsiniz.

Secondly, this concept.

İkincisi, bu kavramı.

This was a meditation program inside the prison

Bu hapishane içindeki bir meditasyon programıydı

of over 1,000 prisoners.

binin üzerinde mahkumun.

One thousand prisoners who sat in meditation.

1000 mahkum meditasyon yapmak üzere oturdu

This was one of the most courageous steps

bu benim attığım en cesur adımlardan biriydi,

I took as a prison governor.

hapishane yöneticisi olarak benim yaptığım.

And this is what transformed.

Ve değişen bu oldu.

You want to know more about this,

Bununla ilgili daha çok şey öğrenmek isterseniz,

go and see this film, "Doing Time, Doing Vipassana."

gidin ve şu filmi izleyin, "Doing time Doing Vipassana"

You will hear about it, and you will love it.

Onunla ilgili birşeyler duyarsınız ve çok seversiniz.

And write to me on KiranBedi.com,

Ve bana KiranBedi.com dan yazın,

and I'll respond to you.

size cevap veririm.

Let me show you the next slide.

Size sonraki slayt'ı göstereyim.

I took the same concept of mindfulness,

Farkındalık ile aynı kavramı ele aldım

because, why did I bring meditation into the Indian prison?

Çünkü, neden bu Hint hapishanesine meditasyonu getirmiştimki?

Because crime is a product of a distorted mind.

Çünkü suç karışık bir zihnin ürünü

It was distortion of mind which needed to be addressed to control.

Bu kontrol edilmesi için üzerinde durulması gereken bir zihin karışıklığı

Not by preaching, not by telling,

öğüt vererek değil, söyleyerek değil.

not by reading, but by addressing your mind.

okuyarak değil, ama zihnini ele alarak

I took the same thing to the police,

Aynı şeyi polise de götürdüm,

because police, equally, were prisoners of their minds,

çünkü polisler de aynı şekilde zihinlerinin birer mahkumuydular.

and they felt as if it was "we" and "they,"

ve biz ve onlar diye hissediyorlardı,

and that the people don't cooperate.

ve insanların destek olmadığını.

This worked.

Bu işe yaradı.

This is a feedback box called a petition box.

Bu dilek kutusu olarak adlandırılan bir geri bildirim kutusu.

This is a concept which I introduced

Bu benim tanıttığım bir kavram

to listen to complaints, listen to grievances.

şikayetleri dinlemek için, sorunları dinlemek için.

This was a magic box.

Bu sihirli bir kutuydu.

This was a sensitive box.

Bu duyarlı bir kutuydu.

This is how a prisoner drew how they felt about the prison.

Bu mahkumlardan birinin hapishanede nasıl hissettiği ile ilgili bir çizim.

If you see somebody in the blue --

Eğer maviler içindeki kişiyi görüyorsanız--

yeah, this guy --

evet, bu adam--

he was a prisoner, and he was a teacher.

o bir mahkumdu ve o bir öğretmendi

And you see, everybody's busy. There was no time to waste.

Ve gördüğünüz gibi, herkes meşgul; kaybedecek zaman yok.

Let me wrap it up.

Toparlamama izin verin.

I'm currently into movements,

Şu anda birkaç faaliyet içerisindeyim,

movements of education

eğitim hareketi

of the under-served children,

yetersiz hizmet almış çocukların,

which is thousands -- India is all about thousands.

ki bu binlerce -- Hindistan'da her şey binlerce.

Secondly is about the anti-corruption movement in India.

İkincisi, Hindistandaki yolsuzluk karşıtı hareket

That's a big way

Bu önemli bir yol

we, as a small group of activists,

Bizler, küçük bir grup eylemci olarak,

have drafted an ombudsman bill for the government of India.

bir kamu denetçisinin hesabından Hint hükumeti için para çektik.

Friends, you will hear a lot about it.

Arkadaşlar, bunun hakkında çok şey duyacaksınız.

That's the movement at the moment I'm driving,

Şu anda benim üzerine gittiğim faaliyet bu,

and that's the movement and ambition of my life.

ve bu hayatımın faaliyeti ve tutkusu.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you. Thank you very much. Thank you.

Teşekkürler. Çok teşekkür ederim. Teşekkürler.

Thank you. Thank you. Thank you.

Teşekkürler. Teşekkürler. Teşekkürler.