Kiran Bedi: How I remade one of India's toughest prisons

Translator: Gulchin Taghiyeva Reviewer: Kanan Karimzada

Now I'm going to give you a story.

Sizə bir hekayə danışacam.

It's an Indian story about an Indian woman and her journey.

Hindistanlı qadın və onun həyatı haqdadır.

Let me begin with my parents.

Valideyinlərimlə başlamaq istərdim.

I'm a product of this

Bu qeyri-adi ata və ananın

visionary mother and father.

məhsuluyam.

Many years ago, when I was born in the '50s --

Hindistanda mən doğulduğum 50-ci illər,

'50s and '60s

ümumilikdə 50-60-cı illər

didn't belong to girls in India.

qadınlara məxsus illər deyildi.

They belonged to boys.

Kişilərə məxsus idi.

They belonged to boys who would join business

Həmin dövr valideynlərindən miras qalan

and inherit business from parents,

biznesi idarə edən məşğul kişilərin dövrü idi.

and girls would be dolled up to get married.

Qadınlar isə, evlilik üçün idilər.

My family, in my city,

Mənim ailəm isə-

and almost in the country, was unique.

tək bizim şəhərdə deyil bütün ölkədə aztapılan idi.

We were four of us, not one,

Biz 4 uşaq--

and fortunately no boys.

hamımız qız uşağı idik.

We were four girls and no boys.

Qardaşımız yox idi.

And my parents were part

Ailəm böyük torpağa və mülk sahibi

of a landed property family.

olan ailənin parçası idilər.

My father defied his own grandfather,

Atam mirasdan məhrum ediləcək həddə

almost to the point of disinheritance,

öz babasına qarşı çıxıb

because he decided to educate

bizim 4-ümüzüdə

all four of us.

oxutmaq qərarına gəlmişdi.

He sent us to one of the best schools in the city

Bizi şəhərdəki ən yaxşı məktəbə göndərib

and gave us the best education.

ən yaxşı təhsil vermişdi.

As I've said, when we're born, we don't choose our parents,

Dediyim kimi, doğularkən valideynlərimizi özümüz seçmirik.

and when we go to school, we don't choose our school.

Getdiyimiz məktəbi özümüz seçmirik.

Children don't choose a school.

Valideynlərimizin bizim üçün seçdiyi

They just get the school which parents choose for them.

məktəbə gedirik.

So this is the foundation time which I got.

Bu məktəb də mənim üçün əsas oldu.

I grew up like this, and so did my other three sisters.

Bacılarım da mənim kimi təhsil alaraq böyüdülər.

And my father used to say at that time,

Atam o vaxtlar deyərdi ki,

"I'm going to spread all my four daughters in four corners of the world."

" Qızlarımın 4-ünü də dünyanın dörd bir yanına səpələyəcəm."

I don't know if he really meant [that], but it happened.

Bilmirəm həqiqətən bunu etmək istəyirdimi, amma elə də oldu.

I'm the only one who's left in India.

Təkcə mənəm Hindistanda qalan.

One is a British, another is an American

Bacılarımın biri britaniyalı, biri amerikan

and the third is a Canadian.

bir isə kanadalıdır.

So we are four of us in four corners of the world.

Dördümüz də dünyanın fərqli yerlərindəyik.

And since I said they're my role models,

Anamla atamı idealım hesab etdiyim üçün

I followed two things which my father and mother gave me.

mənə verdikləri 2 öyüdə əməl etdim.

One, they said, "Life is on an incline.

Birinci, " Həyat mailidir;

You either go up,

ya yuxarı çıxır,

or you come down."

ya da aşağı enirsən."

And the second thing, which has stayed with me,

İkincisi, həyat fəlsəfəmə

which became my philosophy of life,

çevrilib

which made all the difference,

həyatımda fərqə səbəb oldu,

is: 100 things happen in your life, good or bad.

həyatda yüzlərlə şeylər olur, yaşı ya da pis.

Out of 100, 90 are your creation.

100 hadisədən 90-ın sən yaradırsan.

They're good. They're your creation. Enjoy it.

Bütün bunlar öz məhsulundur, yaxşıdır. Zövq al.

If they're bad, they're your creation. Learn from it.

Pis olsa da sənin yaratdığındır. Dərs al.

Ten are nature-sent over which you can't do a thing.

100-dən 10-u isə təbii hadisələrdir, qarşısıalınmazdır.

It's like a death of a relative,

Məsələn qohumların ölümü,

or a cyclone, or a hurricane, or an earthquake.

ya qasırğa, tufan, ya da zəlzələ.

You can't do a thing about it.

Bunların qarşısını almaq olmur.

You've got to just respond to the situation.

Belə vəziyyətdə ancaq reaksiya vermək qalır sizə.

But that response comes out of those 90 points.

Reaksiya isə 90-ın daxilindədir.

Since I'm a product of this philosophy,

90/10 bölgüsü və maililik fikrinə

of 90/10,

inandığım üçün,

and secondly, "life on an incline,"

əlimdə olanların qədrini

that's the way I grew up

bilməyi öyrənməklə

to be valuing what I got.

böyüdüm.

I'm a product of opportunities,

50-60-cı illərdə qızların çoxunun

rare opportunities in the '50s and the '60s,

əldə edə bilmədiyi imkanlara

which girls didn't get,

sahib idim.

and I was conscious of the fact that what my parents were giving me

Valideynlərimin mənə bəxş etdiyinin nadir imkan olduğunu

was something unique.

yaxşı bilirdim.

Because all of my best school friends were getting dolled up

Məktəbdəki ən yaxın dostlarım bəzədilib,

to get married with a lot of dowry,

cehiz alıb evləndirilərkən,

and here I was with a tennis racket and going to school

mən tennis raketkam ilə məktəbə gedir,

and doing all kinds of extracurricular activities.

məktəbdənkənar fəaliyyətlərə qoşulurdum.

I thought I must tell you this.

Məncə bunları anlatmaq lazım idi.

Why I said this, is the background.

O dövrü canlandırmaq istəyirdim.

This is what comes next.

Və davam edirəm.

I joined the Indian Police Service as a tough woman,

Polis xidmətinə qoşulanda güclü, dözümlü və işinə

a woman with indefatigable stamina,

ürəkdən bağlı qadın kimi tanınmışdım,

because I used to run for my tennis titles, etc.

tennis və s. sahədə qazandığım uğurlar var idi.

But I joined the Indian Police Service,

Ancaq mən polis olmağı seçmişdim.

and then it was a new pattern of policing.

Və polislikdə yeni cığır açmışdım.

For me the policing stood for power to correct,

Mənə görə polis səhvləri düzəldən,

power to prevent and power to detect.

qarşısını alan və aşkara çıxaran orqandır.

This is something like a new definition ever given in policing in India --

Səhvlərin qarşısını almaq Hindistan Polisi üçün

the power to prevent.

yeni anlayış idi.

Because normally it was always said, power to detect, and that's it,

Hindistanda polis adətən nəyisə aşkara çıxarır

or power to punish.

ya da günahkarı cəzalandırırdı.

But I decided no, it's a power to prevent,

Mən isə qanunluzluqların qarşısını almağa qərar verdim,

because that's what I learned when I was growing up.

həyatım boyu inandığım da bu idi,

How do I prevent the 10 and never make it more than 10?

həyatımızdakı 10%i daha da artırmamaq.

So this was how it came into my service,

Belə iş üsulum ilə kişilərdən

and it was different from the men.

tamamilə fərqlənirdim.

I didn't want to make it different from the men, but it was different,

Fərqli olmağa çalışmırdım,

because this was the way I was different.

sadəcə olaraq fərqli idim.

And I redefined policing concepts in India.

Polislik anlayışını dəyişdim Hindistanda.

I'm going to take you on two journeys,

Həyatımın 2 mərhələsi :

my policing journey and my prison journey.

polislik və həbsxana haqda danışmaq istəyirəm.

What you see, if you see the title

Gördüyünüz kimi başlıqda

called "PM's car held."

"Baş nazirin maşını saxlandı." yazılıb.

This was the first time a prime minister of India

Hindistanda ilk dəfə baş nazirin maşını

was given a parking ticket.

cərimələnmişdi.

(Laughter)

(Gülüş)

That's the first time in India,

Hindistanda bir ilk idi,

and I can tell you, that's the last time you're hearing about it.

həm də bir son oldu.

It'll never happen again in India,

Hindistanda bu

because now it was once and forever.

bir daha baş verməyəcək.

And the rule was, because I was sensitive,

Qaydalara qarşı həssas davranır,

I was compassionate, I was very sensitive to injustice,

ədalətin bərqərar olunmasına

and I was very pro-justice.

bütün gücümlə çalışırdım.

That's the reason, as a woman, I joined the Indian Police Service.

Qadın olsam da bu səbəbdən Polis xidmətinə qoşulmuşdum.

I had other options, but I didn't choose them.

Özümün seçimim idi.

So I'm going to move on.

Digərinə keçim.

This is about tough policing, equal policing.

Çətin həm də bərabər davranan polisdən danışım.

Now I was known as "here's a woman that's not going to listen."

Həmin hadisədən sonra səsimi alçaltmaq üçün

So I was sent to all indiscriminate postings,

başqa qadınların qəbul etməyəcəyi

postings which others would say no.

vəzifəyə göndərildim.

I now went to a prison assignment as a police officer.

Təyinatım həbsxanaya idi.

Normally police officers don't want to do prison.

Polislər adətən həbsxanada işləməyi sevmirlər.

They sent me to prison to lock me up,

Səsimi alçaltmaq, varlı insanların

thinking, "Now there will be no cars

maşınları, təbii cəza qəbzlərinin olmayacağı

and no VIPs to be given tickets to.

üçün məni həbsxanaya göndərdilər.

Let's lock her up."

Gəlin həbsxanaya salaq onu.

Here I got a prison assignment.

Bu minvalla həbsxana işimə başladım.

This was a prison assignment which was one big den of criminals.

Ağır kriminalların olduğu

Obviously, it was.

həbsxana idi.

But 10,000 men,

Aralarında terrorist,

of which only 400 were women -- 10,000 --

quldur, oğru,

9,000 plus about 600

qanqsterlərin

were men.

də olduğu,

Terrorists, rapists,

hətta bəzilərini

burglars, gangsters --

özüm həbsaxaya göndərdiyim

some of them I'd sent to jail

10.000 adam var idi,

as a police officer outside.

ancaq 400-ü qadın olmaqla.

And then how did I deal with them?

Onlarla necə başa çıxdığımı danışım.

The first day when I went in,

İşin ilk günü

I didn't know how to look at them.

üzlərinə necə baxacağımı da bilmirdim.

And I said, "Do you pray?" When I looked at the group, I said, "Do you pray?"

Ancaq üzlərinə baxaraq dua edib etmədiklərini soruşdum.

They saw me as a young, short woman wearing a pathan suit.

Tünd polis forması geymiş qısa boylu gənc qadın idim onların gözündə.

I said, "Do you pray?"

Bir daha " Dua edirsinizmi?" sualını verdim.

And they didn't say anything.

Cavab vermədilər.

I said, "Do you pray? Do you want to pray?"

Bu dəfə " Dua edirsiniz? Ya etmək istəyirsiniz?" soruşdum.

They said, "Yes." I said, "All right, let's pray."

"Hə" cavabını verdilər. "Onda başlayaq." dedim.

I prayed for them, and things started to change.

Onlar üçün dua etməyə başladım və hər şeyi dəyişdi.

This is a visual of education inside the prison.

Həbsxanadakı təhsildən bir kadrdır.

Friends, this has never happened,

Heç vaxt bütün məhkumların təhsil aldığı

where everybody in the prison studies.

bir həbsxana olmayıb.

I started this with community support.

İctimai dəstəklə başladım bu işə.

Government had no budget.

Hökumət pul ayırmırdı.

It was one of the finest, largest volunteerism

Həbsxanada baş verən dünya miqyasında

in any prison in the world.

ən mütəşəkkil könüllülü hərəkat idi.

This was initiated in Delhi prison.

İlk dəfə Dehli həbsxanasında başladı.

You see one sample

Gördüyünüz bu məhbusdur

of a prisoner teaching a class.

dərs deyən.

These are hundreds of classes.

Yüzlərlə belə siniflər var.

Nine to eleven, every prisoner went into the education program --

Məni həbsxanaya göndərərək qarşımı alacaqlarını

the same den in which they thought

zənn etdikləri halda,

they would put me behind the bar and things would be forgotten.

hər 11 məhbusdan 9-u təhsil proqramına qoşuldu mənim səylərimlə.

We converted this into an ashram --

Həbsxanalardakı təhsil proqramını

from a prison to an ashram through education.

ashram (mədəni fəaliyyət növü) ilə əvəz etdik.

I think that's the bigger change.

Bu daha böyük dəyişiklik idi məncə.

It was the beginning of a change.

Dəyişikliyin başlanğıcı idi.

Teachers were prisoners. Teachers were volunteers.

Məhbuslar özləri müəllim, könüllü idilər bu dəfə.

Books came from donated schoolbooks.

Kitabları məktəblər bağışlayırdı.

Stationery was donated.

Digər ləvazimatlar da ianə idi.

Everything was donated,

Həbsxanada təhsil üçün dövlət büdcəsi

because there was no budget of education for the prison.

mövcud olmadığı üçün hər şey ianə yolu ilə əldə edilirdi.

Now if I'd not done that,

Bu işə başlamasaydım,

it would have been a hellhole.

həbsxana cəhənnəm olardı.

That's the second landmark.

İkinci böyük fəaliyyətimdir bu iş.

I want to show you some moments of history in my journey,

Bu fəaliyyətimdən bəzi rəsmləri göstərim,

which probably you would never ever get to see anywhere in the world.

dünyanın başqa yerində görə bilməzsiniz yəqin ki.

One, the numbers you'll never get to see.

Birincisi bu qədər insan heç vaxt olmayıb.

Secondly, this concept.

İkincisi belə ideya heç vaxt olmayıb.

This was a meditation program inside the prison

Rəsm 1000-dən çox məhbusun qətıldığı

of over 1,000 prisoners.

meditasiya proqramındandır.

One thousand prisoners who sat in meditation.

1000 məhbus meditasiya edirdi.

This was one of the most courageous steps

Həbsxana başçısı olaraq

I took as a prison governor.

ən cəsarətli addımlarımdan biri idi.

And this is what transformed.

Bu isə nəticə idi.

You want to know more about this,

Daha çox məlumat üçün

go and see this film, "Doing Time, Doing Vipassana."

"Vipasana zamanı"(meditasiya) adlı filmə baxa bilərsiniz.

You will hear about it, and you will love it.

Xoşunuza gələcək.

And write to me on KiranBedi.com,

Sualınız olsa KiranBedi.com-a ünvanlayın

and I'll respond to you.

cavablandıracam.

Let me show you the next slide.

Digər rəsmi göstərmək istərdim.

I took the same concept of mindfulness,

Düzgün düşüncə tərzi idi aşılamaq istədiyim.

because, why did I bring meditation into the Indian prison?

Çünki cinayətin əsas mənbəyi

Because crime is a product of a distorted mind.

əqli pozğunluqdur.

It was distortion of mind which needed to be addressed to control.

Fikirlərini nizamlamaq üçün təbliğata,

Not by preaching, not by telling,

elmə, oxumağa deyil,

not by reading, but by addressing your mind.

fikrin özünə müraciət etmək lazımdır.

I took the same thing to the police,

Eyni meditasiyanı polislərə də

because police, equally, were prisoners of their minds,

tətbiq etdim, onlar da fikirlərinin məhbusu idilər,

and they felt as if it was "we" and "they,"

insanlara "biz" və "onlar" olaraq

and that the people don't cooperate.

yanaşırdılar.

This worked.

Nəticə yaxşı oldu.

This is a feedback box called a petition box.

Ərizə (istək) qutusu adlanırdı bu qutu.

This is a concept which I introduced

Şikayətlərə qulaq asmaq üçün

to listen to complaints, listen to grievances.

irəli sürdüyüm ideya idi.

This was a magic box.

Sehrli qutu idi.

This was a sensitive box.

Həssas idi həm də.

This is how a prisoner drew how they felt about the prison.

Bu rəsm məhbusun həbsxana haqda çəkdiyi rəsmdir.

If you see somebody in the blue --

Və bu mavi geyimli oğlan--

yeah, this guy --

həmin məhbus--

he was a prisoner, and he was a teacher.

müəllim idi.

And you see, everybody's busy. There was no time to waste.

Və hamı məşğuldu, gördüyünüz kimi.

Let me wrap it up.

Məncə yekunlaşdırsam yaxşı olar.

I'm currently into movements,

Hal-hazırda da başqa hərəkatlarda iştirak edirəm,

movements of education

himayədən məhrum uşaqların təhsili

of the under-served children,

ilə bağlıdır, ki Hindistanda

which is thousands -- India is all about thousands.

onlar milyonlarladır.

Secondly is about the anti-corruption movement in India.

Digəri Hindistandakı korrupsiya ilə mübarizədir.

That's a big way

Biz bir qrup aktivist Hindistan hökumətindən

we, as a small group of activists,

ombutsman haqda qanun

have drafted an ombudsman bill for the government of India.

tələb etmişik.

Friends, you will hear a lot about it.

Yəqin eşidəcəksiniz sonralar.

That's the movement at the moment I'm driving,

Bu könüllü hərəkatlar hal-hazırda rəhbərlik etdiyim

and that's the movement and ambition of my life.

hərəkatlardır, həyatdakı tək eşqimdir.

Thank you very much.

Çox sağ olun.

(Applause)

(Alqış)

Thank you. Thank you very much. Thank you.

Təşəkkür edirəm. Çox sağ olun.

Thank you. Thank you. Thank you.

Sağ olun.Sağ olun.Sağ olun.