Kiran Bedi: How I remade one of India's toughest prisons

Translator: LAKSHMANAN PRABAKAR Reviewer: Tharique Azeez

Now I'm going to give you a story.

தற்போது நான் உங்களுக்கு ஒரு செய்தி சொல்லப்போகிறேன்.

It's an Indian story about an Indian woman and her journey.

இது ஒரு இந்திய பெண்ணின் பயணத்தைப் பற்றிய செய்தி

Let me begin with my parents.

எனது பெற்றோர்களிலிருந்து தொடங்குகின்றேன்.

I'm a product of this

தொலைநோக்கு பார்வை உள்ள

visionary mother and father.

பெற்றோர்களின் மகள்தான் நான்.

Many years ago, when I was born in the '50s --

பல வருடங்களுக்கு முன்பு ஐம்பதுகளில் பிறந்தேன் --

'50s and '60s

ஐம்பதிலும் அறுபதிலும் இந்தியாவில்

didn't belong to girls in India.

பெண்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படவில்லை

They belonged to boys.

அந்தயுகம் ஆண்கள் வசமிருந்தது.

They belonged to boys who would join business

பெற்றோர்களின் வணிகத்தில் பங்கு பெரும்

and inherit business from parents,

ஆண் பிள்ளைகளின் வசம் இருந்தது.

and girls would be dolled up to get married.

அப்போது பெண்கள் திருமணத்திற்கேற்ற கைப்பாவைகளாய் போற்றப்பட்டனர்

My family, in my city,

எங்களது குடும்பம் எங்கள் ஊரிலேயே

and almost in the country, was unique.

ஏன் நாட்டிலேயே தனித்துவமானது.

We were four of us, not one,

நாங்கள் நான்கு பிள்ளைகள்

and fortunately no boys.

அதிருஷ்டவசமாக ஆண் பிள்ளைகள் யாரும் இல்லை

We were four girls and no boys.

நாங்கள் நால்வரும் பெண்கள், ஆண் மகன்கள் யாரும் இல்லை

And my parents were part

எனது பெற்றோர்களோ

of a landed property family.

நிலச்சுவான்தார் குடும்பத்தை சார்ந்தவர்கள்

My father defied his own grandfather,

தன் சொத்தில் பங்கு அளிக்க மறுக்கும் அளவிற்கு

almost to the point of disinheritance,

தனது தாத்தாவை எதிர்த்தார் எனது தந்தை

because he decided to educate

ஏனென்றால் எங்கள் நால்வரையும்

all four of us.

படிக்க வைக்க முடிவெடுத்தார்

He sent us to one of the best schools in the city

எங்கள் ஊரிலேயே மிக சிறந்த பள்ளிக்கு அனுப்பி எங்களுக்கு

and gave us the best education.

மிகச்சிறந்த கல்வியை அளித்தார்

As I've said, when we're born, we don't choose our parents,

நான் கூறியது போல பிறக்கும்போது நமது பெற்றோர்களை நாம் தேர்ந்தெடுப்பது இல்லை

and when we go to school, we don't choose our school.

பள்ளிக்கு செல்லும்போது பள்ளியை நாம் தேர்ந்தெடுப்பது இல்லை

Children don't choose a school.

குழந்தைகள் பள்ளியை தேர்ந்தெடுப்பது இல்லை

They just get the school which parents choose for them.

பெற்றோர்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் பள்ளிக்கு செல்கிறார்கள்

So this is the foundation time which I got.

இதுதான் எனக்கு கிடைத்த அடித்தளம்

I grew up like this, and so did my other three sisters.

நானும் எனது மூன்று சகோதரிகளும் இவ்வாறுதான் வளர்ந்தோம்

And my father used to say at that time,

அப்போது எனது தந்தை சொல்வது என்னவென்றால்

"I'm going to spread all my four daughters in four corners of the world."

"என் நான்கு மகள்களையும் உலகின் நான்கு மூலைகளுக்கு அனுப்பபோகிறேன்" என்று.

I don't know if he really meant [that], but it happened.

அவர் என்ன நினைத்து சொன்னாரோ தெரியவில்லை ஆனால் அது பலித்தது

I'm the only one who's left in India.

நான் ஒருவள்தான் இந்தியாவில் இருக்கிறேன்

One is a British, another is an American

ஒருவர் இங்கிலாந்து நாட்டவர் ஒருவர் அமெரிக்கர்

and the third is a Canadian.

மற்றொருவர் கனடா நாட்டவர்

So we are four of us in four corners of the world.

நாங்கள் நால்வரும் உலகின் நான்கு மூலையில் வசிக்கிறோம்

And since I said they're my role models,

எனது பெற்றோர்கள்தான் எனக்கு முன்னோடிகள் என்றேன் அல்லவா

I followed two things which my father and mother gave me.

அவர்கள் சொன்ன இரண்டு விஷயங்களை பின்பற்றினேன்

One, they said, "Life is on an incline.

அவர்கள் கூறியதில் ஒன்று "வாழ்கை ஒரு சாய்வுதளம்"

You either go up,

நீ அதில் மேலே போகலாம்

or you come down."

இல்லை கீழே வரலாம்

And the second thing, which has stayed with me,

அவர்கள் சொன்ன இரண்டாவது விஷயம்

which became my philosophy of life,

என் வாழ்க்கை கோட்பாடாக மாறிவிட்டது

which made all the difference,

பெரும் மாற்றத்தையும் அது ஏற்படுத்தியது

is: 100 things happen in your life, good or bad.

நல்லதோ கெட்டதோ உன் வாழ்வில் ஏற்படும்

Out of 100, 90 are your creation.

நூறு விஷயங்களில் தொண்ணூறு நீ உறுவாக்குவது

They're good. They're your creation. Enjoy it.

அந்த நல்லவைகளை நினைத்து மகிழ்ச்சியுறு

If they're bad, they're your creation. Learn from it.

அவை கெட்டவைகளாயின் அதிலிருந்து கற்றுக்கொள்

Ten are nature-sent over which you can't do a thing.

10 விஷயங்கள் தானாக ஏற்படுவது, நீ ஒன்றும் செய்ய முடியாது

It's like a death of a relative,

அவை ஒரு உறவினரின் இறப்பாகவோ

or a cyclone, or a hurricane, or an earthquake.

அல்லது புயலாகவோ, சூறாவளியாகவோ, பூகம்பமாகவோ இருக்கலாம்

You can't do a thing about it.

அதற்கு நீ ஒன்றும் செய்ய முடியாது

You've got to just respond to the situation.

சூழ்நிலைக்கு ஏற்றவாறு நீ செயல்படவேண்டும்

But that response comes out of those 90 points.

அதற்கான செயல்திறன் அந்த தொண்ணூறு விஷயங்களிலிருந்துதான் உருவாகும்

Since I'm a product of this philosophy,

இந்த 90/10 எனது வாழ்க்கை சித்தாந்தம்

of 90/10,

ஆனது

and secondly, "life on an incline,"

மேலும் வாழ்க்கையும் ஏறுமுகமாயிற்று

that's the way I grew up

இவ்வாறுதான் நான் வளர்ந்தேன்

to be valuing what I got.

எனக்கு கிடைத்ததை மதித்தேன்

I'm a product of opportunities,

எனக்கு கிடைத்த வாய்ப்புகளினால் நான் வளர்ந்தேன்

rare opportunities in the '50s and the '60s,

50 /60 ஆம் ஆண்டுகளில் மற்ற

which girls didn't get,

பெண்களுக்கு கிடைக்காத ஒன்று.

and I was conscious of the fact that what my parents were giving me

எனது பெற்றோர்கள் எனக்கு கொடுத்தவை அனைத்தும் தனித்தன்மை

was something unique.

வாய்ந்தது என்பதை உணர்ந்தேன்.

Because all of my best school friends were getting dolled up

ஏனென்றால் எனது பள்ளி தோழிகள் அனைவரும் அதிக வரதட்சனை கொடுத்து

to get married with a lot of dowry,

திருமணம் செய்விப்பதற்காகவே வளர்க்கபட்டனர்

and here I was with a tennis racket and going to school

நானோ டென்னிஸ் மட்டையுடன் பள்ளிக்கு சென்றேன்

and doing all kinds of extracurricular activities.

எல்லா போட்டிகளிலும் கலந்து கொண்டேன்

I thought I must tell you this.

நான் இவை அனைத்தையும்

Why I said this, is the background.

உங்களுக்கு சொல்வதன்

This is what comes next.

காரணம் என்னவென்றால்

I joined the Indian Police Service as a tough woman,

நான் இந்திய காவல் துறையில் ஒரு கட்டுறுதியான பெண்ணாக சேர்ந்தேன்

a woman with indefatigable stamina,

அவ்வாறு நான் கட்டுறுதியான பெண்ணாக திகழ்ந்ததற்க்கு மூல காரணம்

because I used to run for my tennis titles, etc.

நான் முன்பு டென்னிஸ் விளையாட ஓடிய ஓட்டம்தான்

But I joined the Indian Police Service,

ஆனால் நான் இந்திய காவல் துறையில் சேர்ந்தேன்.

and then it was a new pattern of policing.

அதன் பிறகு காவல் துறையின் தன்மையே மாறிவிட்டது

For me the policing stood for power to correct,

என்னை பொறுத்தவரை காவல் துறை என்பது தவறுகளை திருத்துவதற்கும்,

power to prevent and power to detect.

தடுப்பதற்கும், துப்பறிவதற்கும் கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரமாக கருதுகிறேன்.

This is something like a new definition ever given in policing in India --

இந்தியாவில் முதல் முறையாக தவறுகளை தடுப்பதற்கு காவல்துறை

the power to prevent.

பயன்பட வேண்டும் என்று கருதினேன்.

Because normally it was always said, power to detect, and that's it,

ஏனென்றால் குற்றங்களை துப்பறிவதற்கும் தண்டனைக்கும் மட்டும்தான்

or power to punish.

காவல்துறை என்று கருதப்பட்டது.

But I decided no, it's a power to prevent,

நானோ அதை தடுக்கும் சக்தியாக எண்ணினேன்.

because that's what I learned when I was growing up.

ஏனென்றால் நான் அப்படிதான் வளர்க்கப்பட்டேன்

How do I prevent the 10 and never make it more than 10?

நான் எவ்வாறு 10 குற்றங்களை தடுப்பேன், அது முடியாமல் போனால்?

So this was how it came into my service,

இதையே நான் பின்பற்ற ஆரம்பித்தேன்

and it was different from the men.

எனவே நான் ஆண்களிலிருந்து மாறுபட்டேன்

I didn't want to make it different from the men, but it was different,

நான் அவ்வாறு நினைக்காவிட்டாலும் மாறுபட்டே இருந்தேன்

because this was the way I was different.

ஏனென்றால் எனது சுபாவமே அதுதான்.

And I redefined policing concepts in India.

இந்திய காவல்துறைக்கு ஒரு புதிய வரைபிலக்கணம் கொடுத்தேன்.

I'm going to take you on two journeys,

நான் உங்களை இரு பயணங்களுக்கு அழைத்து செல்ல போகிறேன்

my policing journey and my prison journey.

ஒன்று காவல்துறை மற்றொன்று சிறைத்துறை

What you see, if you see the title

நீங்கள் தற்போது என்ன பார்க்கிறீர்கள், தலைப்பை பாருங்கள்

called "PM's car held."

"பிரதமரின் கார் பிடிபட்டது"

This was the first time a prime minister of India

இந்தியாவிலேயே முதன் முறையாக பிரதமரின் காரிற்கு

was given a parking ticket.

நிறுத்து சீட்டு அளிக்கப்பட்டது

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

That's the first time in India,

அதுவே முதன் முறை

and I can tell you, that's the last time you're hearing about it.

நீங்கள் கேட்பதும் அதுவே கடைசி முறையாக இருக்கும்.

It'll never happen again in India,

இதே போல் இந்தியாவில் இனி ஏற்படாது

because now it was once and forever.

ஏனெனில் அதுவே முதலும் கடைசி முறையுமாகும்.

And the rule was, because I was sensitive,

நியதி என்னவென்றால் நான் எளிதில் உணர்சிவசப்படுபவள்,

I was compassionate, I was very sensitive to injustice,

கருணை உள்ளம் கொண்டவள் மேலும் அநியாயத்தை கண்டு துடிப்பவள்

and I was very pro-justice.

ஆகையால் நான் எப்போதும் நியாயத்தின் பக்கமே இருப்பேன்.

That's the reason, as a woman, I joined the Indian Police Service.

இந்த காரணத்திற்காகத்தான் ஒரு பெண்ணாக இந்திய காவல் துறையில் சேர்ந்தேன்.

I had other options, but I didn't choose them.

எனவேதான் எனக்கு மற்ற வாய்ப்புகள் இருந்தும் நான் அதை தேர்ந்தெடுக்கவில்லை.

So I'm going to move on.

நான் மேலும் தொடர்கிறேன்.

This is about tough policing, equal policing.

இது ஒரு உறுதியான அதே சமயம் சீரான காவல் துறை பற்றியது.

Now I was known as "here's a woman that's not going to listen."

யார் சொல்வதையும் கேட்காதவள் என்று நான் பெயர் பெற்றேன்.

So I was sent to all indiscriminate postings,

எனவே எனக்கு பாரபட்சமான பதவிகள் அளிக்கபட்டது

postings which others would say no.

மற்றவர்களாயின் அப்பதவிகளை வேண்டாம் என்று சொல்லி இருப்பார்கள்

I now went to a prison assignment as a police officer.

ஒரு சிறைச்சாலைக்கு நான் காவல் அதிகாரியாய் மாற்றப்பட்டேன்.

Normally police officers don't want to do prison.

சாதரணமாக காவல் அதிகாரிகள் சிறைச்சாலை பதவிகளை விரும்புவதில்லை.

They sent me to prison to lock me up,

என்னை முடக்குவதற்காக சிறைச்சாலைக்கு அனுப்பினார்கள்

thinking, "Now there will be no cars

முக்கிய புள்ளிகளுக்கு என்னால் அங்கு வாகன

and no VIPs to be given tickets to.

நிறுத்து சீட்டு அளிக்கமுடியாது என

Let's lock her up."

எண்ணி என்னை முடக்கினர்.

Here I got a prison assignment.

இவ்வாறு தான் நான் சிறை பதவிக்கு வந்தேன்.

This was a prison assignment which was one big den of criminals.

இந்த சிறைச்சாலையானது பல பயங்கர குற்றவாளிகளின் கூடாரமாக திகழ்ந்தது.

Obviously, it was.

அது வெளிப்படையாகவே தெரிந்தது.

But 10,000 men,

மொத்தமாக இருந்த

of which only 400 were women -- 10,000 --

10,000 கைதிகளில் 400 பேர் பெண்கள்

9,000 plus about 600

மற்ற 9 ,600 பேரும்

were men.

ஆண்களே,

Terrorists, rapists,

தீவிரவாதிகள், கற்பழித்தவர்கள்,

burglars, gangsters --

கொள்ளையர்கள், தாதாக்கள்--

some of them I'd sent to jail

அதில் ஒருசிலர் நான் காவல் அதிகாரியாய்

as a police officer outside.

அனுப்பிவைத்த குற்றவாளிகள்.

And then how did I deal with them?

அவர்களை எவ்வாறு நடத்தினேன் என்று பாருங்கள்

The first day when I went in,

நான் முதல் நாள் உள்ளே சென்றபோது அவர்களை

I didn't know how to look at them.

எப்படி பார்க்கவேண்டும் என்று எனக்கு தெரியவில்லை.

And I said, "Do you pray?" When I looked at the group, I said, "Do you pray?"

"நீங்கள் வழிபடுவீர்களா?" என்று அந்த கூட்டத்தை பார்த்து கேட்டேன் . "நீங்கள் வழிபடுவீர்களா?" மறுபடியும் கேட்டேன்

They saw me as a young, short woman wearing a pathan suit.

சாயம்போன உடையணிந்த, குட்டையான யுவதியாக என்னை அவர்கள் கண்டனர்.

I said, "Do you pray?"

"நீங்கள் வழிபடுவீர்களா?" மறுபடியும் கேட்டேன்

And they didn't say anything.

அதற்கு அவர்கள் பதில் அளிக்கவில்லை.

I said, "Do you pray? Do you want to pray?"

"நீங்கள் வழிபட ஆசைப்படுகிறீர்களா?" என்று கேட்டேன்

They said, "Yes." I said, "All right, let's pray."

"ஆம்" என்றார்கள் நானும் அதற்கு "சரி வழிபடலாம்" என்றேன்

I prayed for them, and things started to change.

நான் அவர்களுக்காக வழிபட்டேன், அதன் பின் மாற்றங்கள் தெரிய ஆரம்பித்தன.

This is a visual of education inside the prison.

சிறைக்குள் கல்வி கற்பதின் காட்சி

Friends, this has never happened,

நண்பர்களே சிறைச்சாலைக்குள் கல்வி கற்பது

where everybody in the prison studies.

என்பது இதற்குமுன் நடந்ததே கிடையாது.

I started this with community support.

சமூகத்தின் உதவியுடன்தான் நான் இதனை ஆரம்பித்தேன்.

Government had no budget.

அரசிடமோ இதற்கான செலவு திட்டம் எதுவும் கிடையாது.

It was one of the finest, largest volunteerism

இது சிறைச்சாலையில் நடந்த உலகிலேயே மிகபெரிய,

in any prison in the world.

அற்புதமான தன்னார்வ தொண்டாகும்.

This was initiated in Delhi prison.

இது டெல்லி சிறையில் துவங்கப்பட்டது

You see one sample

ஒரு கைதி பாடம்

of a prisoner teaching a class.

எடுக்கும் காட்சியை பார்க்கிறீர்கள்.

These are hundreds of classes.

இதே போல் நூற்றுக்கணக்கான வகுப்புகள் உண்டு.

Nine to eleven, every prisoner went into the education program --

9 முதல் 11 வரை அனைத்து கைதிகளும் பாடம் பயின்றனர் --

the same den in which they thought

எந்தக் கூடாரத்தில் என்னை முடக்க நினைத்தார்களோ

they would put me behind the bar and things would be forgotten.

அதே கூடாரம்தான் இது

We converted this into an ashram --

நாங்கள் அதை ஆசிரமமாக மாற்றினோம்

from a prison to an ashram through education.

கல்வியின் மூலம் சிறை ஆசிரமமாக மாற்றப்பட்டது

I think that's the bigger change.

என்னை பொருத்தவரை அது ஒரு மிகப்பெரிய மாற்றம்.

It was the beginning of a change.

அது ஒரு மாற்றத்தின் ஆரம்பம்.

Teachers were prisoners. Teachers were volunteers.

கைதிகளும் தன்னார்வலர்களும் ஆசிரியராக பணியாற்றினர்.

Books came from donated schoolbooks.

பள்ளி புத்தகங்கள் நன்கொடையாக வந்தன.

Stationery was donated.

எழுதுபொருள்கள் நன்கொடையாக வந்தன.

Everything was donated,

மற்ற அனைத்தும் நன்கொடையாக வந்தன.

because there was no budget of education for the prison.

ஏனென்றால் இதற்கெல்லாம் அரசிடம் செலவு திட்டம் ஏதும் கிடையாது.

Now if I'd not done that,

நான் இவ்வாறு செய்யாமல் இருந்திருந்தால்

it would have been a hellhole.

அது ஓர் நரகமாக மாறியிருக்கும்.

That's the second landmark.

இது இரண்டாவது அடையாள சின்னம்.

I want to show you some moments of history in my journey,

என் பாதையில் நடந்த சில சரித்திர நிகழ்வுகளை காண்பிக்க ஆசைபடுகிறேன்

which probably you would never ever get to see anywhere in the world.

இதை உலகில் வேறெங்கும் கண்டிருக்க முடியாது

One, the numbers you'll never get to see.

முதலில் இத்துணை நபர்களை பார்த்திருக்க முடியாது

Secondly, this concept.

இரண்டாவது இந்த கருப்பொருள்.

This was a meditation program inside the prison

இது சிறைச்சாலைக்குள் நடந்த தியான கூட்டம்

of over 1,000 prisoners.

ஆயிரத்திற்கும் மேலான கைதிகளுடன்.

One thousand prisoners who sat in meditation.

ஆயிரம் கைதிகள் தியானத்தில் அமர்ந்தனர்.

This was one of the most courageous steps

சிறை அதிகாரியாக நான் எடுத்த முடிவுகளிலேயே

I took as a prison governor.

மிகவும் துணிச்சலான முடிவாகும் இது.

And this is what transformed.

இந்த மாற்றத்தை அது ஏற்படுத்தியது.

You want to know more about this,

இதை பற்றி உங்களுக்கு மேலும் அறிய விரும்பினால்

go and see this film, "Doing Time, Doing Vipassana."

"Doing Time Doing Vipassana." என்ற படத்தை நீங்கள் பாருங்கள்

You will hear about it, and you will love it.

இதைபற்றி நீங்கள் அறிவதோடு மகிழ்ச்சியும் அடைவீர்கள்.

And write to me on KiranBedi.com,

அதைப்பற்றி எனக்கு KiranBedi.com, இல் எழுதுங்கள்

and I'll respond to you.

நான் உங்களுக்கு பதில் அளிப்பேன்

Let me show you the next slide.

அடுத்த காட்சியை பாருங்கள்

I took the same concept of mindfulness,

மனக்கட்டுபாட்டையே மறுபடியும் எடுத்துக்கொண்டேன்.

because, why did I bring meditation into the Indian prison?

ஏனென்றால் எதற்காக தியானத்தை சிறைக்குள் கொண்டுவந்தேன்?

Because crime is a product of a distorted mind.

ஏனென்றால் குற்றம் என்பது உருகுளையுற்ற மனதினால் ஏற்படுவதே

It was distortion of mind which needed to be addressed to control.

எனவே உருகுளையுற்ற மனதை தான் நாம் பதப்படுத்த வேண்டும்

Not by preaching, not by telling,

உபதேசிப்பதாலோ, சொல்வதாலோ அல்லது

not by reading, but by addressing your mind.

படிப்பதாலோ இந்த மாற்றம் ஏற்படுவதில்லை

I took the same thing to the police,

இதே கூற்றை நான் காவலாளிகளுக்கும் எடுத்து சென்றேன்

because police, equally, were prisoners of their minds,

ஏனென்றால் காவலாளிகளும் தன் மனதின் கைதிகளாகவே இருந்தனர்

and they felt as if it was "we" and "they,"

ஏனென்றால் எங்களை போன்ற அதிகாரிகளுக்கும், காவலாளிகளுக்கும்

and that the people don't cooperate.

மக்களிடம் ஒரு ஒத்துழைப்பு இல்லை என்று கருதினர்

This worked.

அது பயனளித்தது

This is a feedback box called a petition box.

இது கருத்து அறிவதற்காக வைக்கப்பட்ட புகார் பெட்டி

This is a concept which I introduced

அவர்களுக்குள்ள குறைகளையும் புகார்களையும்

to listen to complaints, listen to grievances.

தெரிந்து கொள்ள நான் அறிமுகபடுத்திய உத்தி

This was a magic box.

இது ஒரு மந்திர பெட்டி

This was a sensitive box.

உணர்சிகளை தூண்டும் பெட்டி எனலாம்

This is how a prisoner drew how they felt about the prison.

இவ்வாறுதான் சிறைச்சாலை எப்படி உள்ளது என்பதை கைதிகள் வெளிபடுத்தினார்

If you see somebody in the blue --

நீல நிற உடையில் யாரையாவது நீங்கள் பார்த்தீர்களேயானால்

yeah, this guy --

அவர்கள்

he was a prisoner, and he was a teacher.

ஆசிரியராக பணிபுரியும் கைதிகள்

And you see, everybody's busy. There was no time to waste.

எல்லோரும் ஏதாவது வேலையில் ஈடுபட்டிருப்பதை நீங்கள் பார்கலாம், அவர்களுக்கு நேரமே போதாது

Let me wrap it up.

எனது உரையை முடிக்க விரும்புகிறேன்

I'm currently into movements,

நான் தற்போது இரு இயக்கங்களில் ஈடுபட்டுள்ளேன்

movements of education

ஒன்று பள்ளிக்கு செல்லாத

of the under-served children,

குழந்தைகளுக்கு கல்வி அளிப்பது

which is thousands -- India is all about thousands.

ஏனெனில் இந்தியாவில் ஆயிரக்கணக்கான குழந்தைகள் அவ்வாறு உள்ளனர்

Secondly is about the anti-corruption movement in India.

மற்றொன்று இந்தியாவில் இலஞ்ச ஊழலை எதிர்க்கும் இயக்கம்

That's a big way

இது மிகபெரிய இயக்கம்,

we, as a small group of activists,

ஆனால் நாங்கள் சிறிய அளவில் கூட்டு சேர்ந்து

have drafted an ombudsman bill for the government of India.

ஒரு கோட்பாடு சட்ட மசோதாவை தயாரித்திருக்கிறோம்

Friends, you will hear a lot about it.

நண்பர்களே இதை பற்றி நீங்கள் நிறைய கேள்விபடுவீர்கள்

That's the movement at the moment I'm driving,

தற்போது நான் நடத்திசெல்லும் இயக்கம் இதுதான்

and that's the movement and ambition of my life.

என் வாழ்க்கையின் இலட்சிய இயக்குமும் இதுதான்.

Thank you very much.

மிக்க நன்றி

(Applause)

(கைதட்டல்)

Thank you. Thank you very much. Thank you.

நன்றி, மிக்க நன்றி, நன்றி

Thank you. Thank you. Thank you.

நன்றி, நன்றி. நன்றி