A civil response to violence (with English subtitles) | Emiliano Salinas

Emiliano Salinas: Şiddete sivil tepki

Translator: Carolina Montero Reviewer: Sebastian Betti

Çeviri: Diba Szamosi Gözden geçirme: Sancak Gülgen

My name is Emiliano Salinas

Ben Emiliano Salinas,

and I'm going to talk about the role

ve toplumun bireyleri olarak bizlerin

we members of society play

yaşadığımız ülkede varolan

in the violent atmosphere

şiddet eğilimli atmosfer üzerindeki

this country is living in right now.

rolümüzle ilgili konuşacağım.

I was born in 1976.

1976'da doğdum.

I grew up in a traditional Mexican family.

Geleneksel bir Meksikalı ailede büyüdüm.

As a child, I had a pretty normal life:

Çocukluğumda oldukça normal bi hayatım oldu.

I would go to school, play with my friends and cousins.

Okula gidip, arkadaşlar ve kuzenlerimle oyunlar oynadım.

But then my father became President of Mexico

Ama babam Meksika Başkanı olduğunda

and my life changed.

hayatım değişti.

What I'm about to say,

Söylemek üzere olduğum şeyler,

at least some of what I'm about to say,

en azından bazıları,

will cause controversy.

tartışmaya neden olabilir.

Firstly, because I'm the one who's going to say it.

Öncellikle, bunları söyleyen ben olduğum için.

And secondly, because what I'm going to say is true,

Ve sonra, söyleyeceklerim doğru olduğu için,

and it will make a lot of people nervous

bir çok insanın sinirleri bozulabilir

because it's something we don't want to hear.

çünkü bunlar duymak istediğimiz şeyler değil.

But it's imperative that we listen

Ama bunları dinlememiz şart

because it's undeniable and definitive.

çünkü reddedilemez ve doğrular.

It will also make members of

Aynı sebeplerden dolayı

criminal organizations nervous

aynı zamanda suç örgütü

for the same reasons.

üyelerini de rahatsız edebilir.

I'm going to talk about the role

Toplumun bireyleri olarak

we members of society play

bu konu üzerindeki

in this phenomenon,

rolümüzden bahsedeceğim,

and about four different response levels

ve biz vatandaşların şiddete karşı verebileceği

we citizens have against violence.

dört farklı yanıt seviyesini anlatacağım.

I know many will find it difficult to separate the fact

Biliyorum ki çoğu insan benim Carlos Salinas de Gortari'nin

that I'm Carlos Salinas de Gortari's son

oğlu olduğum gerçeğiyle

from the fact that I'm a citizen

ülkesi için endişelenen bir vatandaş olduğum gerçeğini

concerned about the country's current situation.

birbirinden ayırmakta zorlanacak.

Don't worry.

Endişelenmeyin.

It's not necessary for understanding

Söyleyeceklerimin önemini anlamak için

the importance of what I'm going to say.

çok gerekli bir şey değil.

I think we have a problem in Mexico.

Bence Meksika'da bir sorunumuz var.

We have a big problem.

Büyük bir sorunumuz var.

I think there's consensus on this.

Bu konuda hemfikiriz.

No one argues --

Kimse karşı çıkmıyor-

we all agree there's a problem.

Sorunun varlığında anlaşıyoruz.

What we don't agree on

Anlaşamadığımız şey

is what the problem actually is.

sorunun gerçekte ne olduğu.

Is it the Zetas? The drug traffickers? The government?

Zetalar mı? Uyuşturucu satıcıları mı? Hükümet mi?

Corruption? Poverty? Or is it something else?

Yolsuzluk? Yoksulluk? Yoksa başka bir şey mi?

I think none of these is the problem.

Bence sorunumuz bunlardan hiçbiri değil.

I don't mean they don't deserve attention.

Dikkat etmemiz gereken şeyler olmadıklarını söylemiyorum.

But we won't be able to take care of any of those things

Ama Meksika'da var olan gerçek sorunu

if we don't solve the real problem

çözmeden, bunlara da

we have in Mexico first.

çare bulamayacağız.

The real problem we have is

Gerçek sorunumuz şu ki:

most of us Mexicans, we believe we are victims

Meksikalıların çoğu, şartların kurbanı

of our circumstances.

olduklarına inanıyor.

We are a country of victims.

Biz kurbanların ülkesiyiz.

Historically, we've always acted as victims

Tarihte de her zaman birşeylerin ya da birilerinin

of something or somebody.

kurbanları olduk.

We were victims of the Spaniards.

İspanyolların kurbanlarıydık.

Then we were victims of the French.

Sonra Fransızlar'ın kurbanı olduk.

Then we were victims of Don Porfirio.

Sonra da Don Porfirio'nun kurbanları.

Then we were victims of the PRI.

Ardından PRI'nin kurbanları.

Even of Salinas.

Hatta Salinas'ın bile.

And of El Peje.

ve El Peje'nin.

And now of the Zetas and the traffickers and the criminals and the kidnappers ...

Ve şimdi de, Zeta ve uyuşturucu satıcıları ve suçluların...

Hold on! Wait a minute!

Durun bi saniye!

What if none of these things is the problem?

Ya bunlardan hiç biri sorun değilse?

The problem is not the things we feel victims of.

Sorun kurbanı olduğumuzu hissettiğimiz şeyler değise?

The problem is that we play the role of victims.

Asıl sorun, kurban rolünü oynuyor olmamız.

We need to open our eyes and see that we are not victims.

Artık gözlerimizi açıp kurban olmadığımızı görmeliyiz.

If only we stopped feeling like victims,

Kurbanmış gibi hissetmeyi ve

if we stopped acting as victims,

kurban gibi davranmayı bıraktığımızda

our country would change so much!

ülkemiz çok değişecek.

I'm going to talk about how to go from a society

Sizlere, şartların kurbanı olarak görülen bir toplumdan

that acts as a victim of circumstances

sorumluluk sahibi, harekete geçmiş ve

to a responsible, involved society

ülkesinin geleceğini elinde tutan

that takes the future of its country in its own hands.

bi topluma nasıl geçebileğimizi anlatacağım.

I'm going to talk about four different levels

Sizlere, şiddete karşı sivil hareketin

of civil response against violence,

dört farklı seviyesini anlatacağım,

from weakest

en hafifinden

to strongest.

en güçlüsüne.

The first level, the weakest level of civil response against violence,

İlk seviye, şiddete karşı sivil hareketin en zayıf seviyesi,

is denial and apathy.

inkar ve ilgisizlik.

Today, much of Mexican society is in denial

Bugün, Meksika toplumunun çoğu

of the situation we're going through.

içinde bulunduğumuz durumu inkar ediyor.

We want to go on with our daily life

Günlük hayatımıza devap etmek istiyoruz,

even though we are not living under normal circumstances.

normal şartlarda yaşamıyor bile olsak.

Daily life in our country is,

Ülkemizdeki günlük hayat,

to say the least,

söylemek gerekirse,

under extraordinary, exceptional circumstances.

sıradışı, ve istisnai şartlar altında.

It's like someone who has a serious illness

Adeta, çok ciddi bi hastalığı olan insanın

and pretends it's the flu

grip geçiriyormuş da

and it will just go away.

atlatacakmış gibi yapmasına benziyor.

We want to pretend that Mexico has the flu.

Meksika grip olmuş gibi yapıyoruz.

But it doesn't.

ma hastalığı bu değil.

Mexico has cancer.

Meksika kanser.

And if we don't do something about it,

Ve bu konuda bir şeyler yapmazsak,

the cancer will end up killing it.

kanser tüm hücrelerine ulaşıp öldürecek.

We need to move Mexican society

Meksika toplumunu

from denial and apathy

inkar ve ilgisizlikten

to the next level of citizen response,

vatandaş tepkisi seviyesine taşımalıyız.

which is, effectively, recognition.

bu da, kabullenme oluyor.

And that recognition will sow fear --

Ve kabullenme korku tohumlarını ekecek--

recognizing the seriousness of the situation.

durumun cidiyetinin farkına varmak.

But, fear is better than apathy

Ancak, korku ilgisizlikten iyidir

because fear makes us do something.

çünkü korku bizi harekete geçirir.

Many people in Mexico

Meksika'daki bir çok insan

are afraid today.

bugün korkmuş durumda.

We're very afraid.

Çok korkuyoruz.

And we're acting out of that fear.

Ve korkumuzla hareket ediyoruz.

And let me tell you what the problem is

Korkumuzu dışa vurmanın

with acting out of fear --

ne gibi bir problem yarattığını söyleyeyim--

and this is the second level of civil response:

ve bu da sivil tepkinin ikinci seviyesi oluyor:

fear.

korku.

Let's think about Mexican streets:

Mekska caddelerini bir düşünün:

they're unsafe because of violence,

şiddetten dolayı güvenli değiller,

so people stay at home.

bu nedenle insanlar evlerinden çıkmıyor.

Does that make streets more or less safe?

Peki bu caddeleri daha fazla mı daha az mı güvenli kılıyor?

Less safe!

Tabi ki daha az güvenli!

So streets become more desolate and unsafe,

Yani caddeler ıssız ve güvensiz hale geliyor,

so we stay home more --

ve daha çok evlere kapanıyoruz --

which makes streets even more desolate and unsafe,

bu da caddeleri daha da ıssız ve güvensiz yapıyor,

and we stay home even more.

ve biz gene evlerden çıkmıyoruz.

This vicious circle ends up with the whole population

Bu kısır döngü tüm nüfusu etkisi altına alıp

stuck inside their houses, scared to death --

korkuyla --caddelerde olduklarından daha büyük bir korkuyla --

even more afraid than when we were out on the streets.

evlerine kapanmasıyla bitecek.

We need to confront this fear.

Bu korkuya karşı koymalıyız.

We need to move Mexican society,

Meksika toplumunu,

the members of society who are at this level,

toplumun bu seviyede olan bireylerini,

to the next level, which is action.

bir üst seviyeye, yani harekete taşımalıyız.

We need to face our fears and take back our streets,

Korkularımızla yüzleşmeli ve caddelerimizi geri almalıyız,

our cities, our neighborhoods.

şehirlerimizi ve mahallelerimizi de.

For many people, acting involves courage.

Bir çok isana göre, harekete geçmeye öfke de dahil.

We go from fear to courage.

Korkudan öfkeye geçiyoruz.

They say, "I can't take it anymore.

Şöyle diyorlar: "Artık dayanamıyorum.

Let's do something about it."

Artık bir şeyler yapmalıyız."

Recently --

Son zamanlarda --

this is a sensitive figure --

bu çok duyarlı bi konu --

35 public lynchings have been recorded

35 linç girişimi kayda geçti

so far in 2010

2010 yılında

in Mexico.

Meksika'da.

Usually it's one or two a year.

Normalde bu yılda bir ya da iki defa olur.

Now we're experiencing one every week.

Ama şimdi haftada bir görüyoruz.

This shows that society is desperate

Bu bize toplumun çaresiz olduğunu

and it's taking the law into its own hands.

ve hukuku kendi ellerine aldıklarını gösteriyor.

Unfortunately, violent action --

Malesef ki, şiddet hareketi --

though action is better than no action --

harekete geçmek hiçbir şey yapmamaktan yeğ olsa da --

but taking part in it

içerisinde yer almak

only disguises violence.

sadece şiddeti gizlemeye yarar.

If I'm violent with you

Size şiddet gösteriyorum

and you respond with violence,

ve siz şiddetle karşılık veriyorsunuz,

you become part of the violence

bu sayede şiddetin bir parçası oluyorsunuz

and you just disguise my violence.

ve benim şiddetimi gizlemeye yarıyorsunuz.

So civil action

Yani sivil şiddet

is vital,

hayatidir,

but it's also vital to take people

ama öfke seviyesinde olup da

who are at the level of courage

şiddete eğilm gösterenleri

and violent action

sonraki seviyeye

to the next level,

yani şiddetsiz hareket seviyesine

which is non-violent action.

çıkarmak da hayati bir önem taşır.

It's pacific, coordinated civil action,

Barışçıl, düzenli sivil areketten bahsediyorum,

which doesn't mean passive action.

bu da pasif hareket anlamına gelmiyor.

It means it's determined and effective,

Kararlı ve etkili ancak şiddet içermeyen

but not violent.

anlamına geliyor.

There are examples of this kind of action in Mexico.

Meksşka'da buna benzer hareketlerin örnekleri var.

Two years ago, in Galena City, Chihuahua,

İki yıl önce, Galena City, Chihuahua'da

a member of the community was kidnapped,

bir cemaatin üyesi kaçırılmıştı,

Eric Le Barón.

Eric Le Baron.

His brothers, Benjamín and Julián,

Kardeşleri Benjamín ve Julián,

got together with the rest of the community

diğerleriyle bir araya gelip

to think of the best course of action:

en doğru adımın ne olacağını düşündüler:

to pay the ransom,

fidyeyi ödemek,

to take up arms and go after the kidnappers

sonra silahlanıp kaçıranların peşine düşmek

or to ask the government for help.

ya da hükümetten yardım istemek.

In the end, Benjamín and Julián decided

Sonunda Benjamín ve Julián

the best thing they could do

yapılacak en iyi şeyin

was to organize the community and act together.

cemaati ortak hareket etmek için organize etmek olduğuna karar verdiler.

So what did they do?

Ve ne yaptılar?

They mobilized the whole community of Le Barón

Le Baron cemaatini silahlandırıp

to go to Chihuahua,

Chiuahua'da

where they organized a sit-in

şehrin merkez parkına

in the central park of the city.

konuşlandılar.

They sent a message to the kidnappers:

Abilerini kaçıranlara bi mesaj yolladılar:

"If you want your ransom come and get it.

"Fidyenizi istiyorsanız, gelin alın.

We'll be waiting for you right here."

Sizi burada bekliyoruz.

They stayed there.

Orada beklediler.

Seven days later, Eric was set free

Yedi gün sonra, Eric serbest bırakıldı

and was able to return home.

ve evine dönebildi.

This is an example of what an organized society can do,

Bu organize bir topluluğun yapabileceklerine örnektir,

a society that acts.

harekete geçen bir topluluk.

Of course, criminals can respond.

Tabi ki suçlular da karşılık verebilir.

And in this case, they did.

Ve bu örnekte de verdiler.

On July 7th, 2009,

7 Temmuz 2009'da

Benjamín Le Barón was murdered.

Benjamín Le Barón öldürüldü.

But Julián Le Barón keeps working

Ama Julián Le Barón çalışmaya devam ediyor

and he has been mobilizing communities in Chihuahua

ve Chiuahua'da cemaatlerini silahlandırmak için

for over a year.

bir yıldır çalışıyor.

And for over a year he has known that a price has been put on his head.

Ve bir yıldır başına ödül konduğunu da biliyor.

But he keeps fighting.

Ama savaşmaya devam ediyor.

He keeps organizing.

Organize etmeye devam ediyor.

He keeps mobilizing.

Silahlandırmaya devam ediyor.

These heroic acts are present all over the country.

Bu kahramanca hareketler tüm ülkede var.

With a thousand Juliáns working together,

Beraber çalışan binlerce Julian ile

Mexico would be a very different country.

Meksika daha farklı bir ülke olabilir.

And they're out there!

Ve onlar oradalar!

They just have to raise their hands.

Tek yapmaları gereken ayağa kalkmak.

I was born in Mexico, I grew up in Mexico

Ben Meksika'da doğdum, Mekssika'da büyüdüm

and along the way, I learned to love Mexico.

ve bu süreçte, Meksika'yı sevmeyi öğrendim.

I think anyone who has stepped foot on this land --

Bence bu topraklara adım atan her kim olursa olsun--

not to mention all Mexican people --

Meksikalılardan bahsetmiyorum bile--

will agree that it's not difficult

Meksika'yı sevmenin zor olmadığını

to love Mexico.

kabul edecektir.

I've traveled a lot

Çok seyahat ettim

and nowhere else have I found the passion Mexicans have.

ve Meksikalılarda olan tutkuyu başka yerde bulamadım.

That devotion we feel

Ulusal futbol takımımıza

for the national football team.

duyduğumuz bu bağlılık.

That devotion we show

Doğal afet kurbanlarına

in helping victims of disasters,

yardım etmek için gösterdiğimiz özveri,

such as the earthquake in 1985

1985 depremindeki gibi

or this year's floods.

ya da bu yılki sel olaylarındaki gibi.

The passion with which we've been singing the national anthem

Çocukluğumuzdan beri milli marşımızı söylerken

since we were kids.

hissetiğimiz tutku.

When we thought Masiosare

Masiosare'nin tuhaf bir düşman

was the strange enemy,

olduğunu düşündüğümüzde

and we sang, with a childlike heart,

ve, çocukça kalbimizle söylediğimiz

"a soldier in each son."

"her evlattan bir asker" satırlarında.

I think the biggest insult,

Bence en büyük hakaret,

the worst way you can offend a Mexican

bir Meksikalıyı kırmak için en kötü yol

is to insult their mother.

annelerine hakaret etmenizdir.

A mother is the most sacred thing in life.

Anne dünyadaki en kutsal varlıktır.

Mexico is our mother and today she cries out for her children.

Meksika bizim anamız ve bugün çocukları için ağlıyor.

We are going through the darkest moment

Yakın tarihimizdeki en karanlık anları

in our recent history.

yaşamaktayız.

Our mother, Mexico, is being violated before our very eyes.

Annemiz, Meksika, gözlerimizin önünde şiddet görüyor.

What are we going to do?

Bu konuda ne yapacağız?

Masiosare, the strange enemy, is here.

Masiosare, tuhaf düşman, işte burada.

Where is the soldier in each son?

Her evladın içindeki asker nerede?

Mahatma Gandhi,

Mahatma Gandhi,

one of the greatest civil fighters of all time, said,

tüm zamanların en büyük sivil savaşçılarından biri,

"Be the change you wish to see in the world."

"Dünyada görmek istediğiniz değişim siz olun." demiş.

Today in Mexico we're asking for Gandhis.

Bugün Meksikada Gandhi'leri bekliyoruz.

We need Gandhis.

Gandhi'lere ihtiyacımız var.

We need men and women who love Mexico

Meksika'yı seven ve bunun için harekete geçecek

and who are willing to take action.

kadın ve erkeklere ihtiyacımız var.

This is a call for every true Mexican

Bu, girişimimize katılmaları için

to join this initiative.

her gerçek Meksikalıya davettir.

This is a call

Bu çağrıyı

so that every single thing we love about Mexico --

Meksika'da sevdiğimiz hiçbirşey--

the festivals, the markets,

festivaller, pazarlar

the restaurants, the cantinas,

lokantalar, yemekhaneler,

the tequila, the mariachis, the serenades,

tekila, mariachiler, serenadlar,

the posadas, El Grito, the Day of the Dead,

posadalar, El Grito, el Día de Muertos,

San Miguel, the joy, the passion for life,

San Miguel, neşe, hayat tutkusu,

the fight and everything it means to be Mexican --

kavgalar ve Meksikalı olan hiçbir şey--

doesn't disappear from this world.

yeryüzünden kaybolmasın diye yapıyorum.

We're facing a very powerful opponent.

Her türlü güçlü düşmanla karşılaşıyoruz.

But we are many more.

Ama biz daha fazlayız.

They can take a man's life.

Bir insanın canını alabilirler.

Anyone can kill me,

Beni öldürebilirler,

or you, or you.

seni ya da seni.

But no one can kill

Ama hiç kimse

the spirit of true Mexicans.

gerçek Meksika ruhunu öldüremez.

The battle is won,

Savaşı kazandık,

but we still have to fight it.

ama hala savaşmamız gerekiyor.

2000 years ago, the Roman poet Juvenal

2000 yıl önce, Romalı şair Juvenal

said something that today echoes

bugün bütün gerçek Meksikalıların kalbinde

in the heart of every true Mexican.

hala yankılanan bir şey söylemiş.

He said, "Count it the greatest sin

"Hayatı onura tercih etmeyi

to prefer life to honor,

en büyük günahtan sayın,

and for the sake of living

ve hayat aşkına

to lose what makes life worth living."

hayatı yaşanılır kılan şeyleri kaybetmeyi de öyle."

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)