What happens in your brain when you pay attention? | Mehdi Ordikhani-Seyedlar

Translator: Dussadee Suebsangin Reviewer: Rawee Ma

Paying close attention to something:

การสนใจจดจ่อกับอะไรซักอย่าง

Not that easy, is it?

มันไม่ง่ายเลย ใช่ไหมครับ

นั่นเป็นเพราะ มีหลายสิ่งที่ดึงความสนใจของเราอยู่ด้วย

It's because our attention is pulled in so many different directions at a time,

and it's in fact pretty impressive if you can stay focused.

ถ้าเราสามารถจดจ่อกับมันได้จริง ๆ มันจะน่าประทับใจมาก

Many people think that attention is all about what we are focusing on,

หลายคนคิดว่าความจดจ่อนั้นเกี่ยวกับ อะไรสักอย่างที่เราจดจ่ออยู่เท่านั้น

but it's also about what information our brain is trying to filter out.

แต่จริง ๆ มันรวมถึง การที่สมองมีการกรองข้อมูลออกด้วย

There are two ways you direct your attention.

ความสนใจนั้นมีอยู่ 2 แบบ

First, there's overt attention.

แบบแรกคือ ความสนใจเปิดเผย

In overt attention, you move your eyes towards something

ความสนใจเปิดเผย คือ การที่คุณย้ายสายตาไปจ้องที่บางอย่าง

in order to pay attention to it.

เพื่อเพ่งความสนใจไปที่สิ่งนั้น

Then there's covert attention.

อีกแบบหนึ่งคือ ความสนใจแฝง

In covert attention, you pay attention to something,

ความสนใจแฝง คือ การที่คุณให้ความสนใจกับบางอย่าง

but without moving your eyes.

แต่ไม่ได้จ้องตาม

Think of driving for a second.

ลองคิดถึงการขับรถยนต์ก็ได้ครับ

Your overt attention, your direction of the eyes,

ความสนใจแบบเปิดเผยของคุณ คือทิศทางที่ตาคุณจ้องไปหา

are in front,

ก็คือจ้องตรงไปข้างหน้า

but that's your covert attention

แต่ความสนใจแฝงของคุณ

which is constantly scanning the surrounding area,

คือการที่คุณต้องระวัง สิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัวไปด้วย

where you don't actually look at them.

แต่คุณไม่ได้หันไปจ้องตรง ๆ

I'm a computational neuroscientist,

ผมเป็นนักประสาทวิทยาคอมพิวเตอร์

and I work on cognitive brain-machine interfaces,

ทำงานเกี่ยวกับ ส่วนแสดงผล การรับรู้ของสมองผ่านคอมพิวเตอร์

or bringing together the brain and the computer.

หรือพูดอีกอย่างคือ เอาสมองกับคอมพิวเตอร์มารวมกัน

I love brain patterns.

ผมชอบรูปแบบของสมอง

Brain patterns are important for us

รูปแบบของสมองสำคัญกับพวกเรามาก

because based on them we can build models for the computers,

เพราะเราเอาพื้นฐานจากพวกมัน มาทำเป็นแบบจำลองในคอมพิวเตอร์ได้

and based on these models

และค่อยใช้แบบจำลองเหล่านั้น

computers can recognize how well our brain functions.

ช่วยให้คอมพิวเตอร์เข้าใจ ว่าสมองเราทำงานได้ดีแค่ไหน

And if it doesn't function well,

และถ้ามันทำงานได้ไม่ดีแล้ว

then these computers themselves can be used as assistive devices

เราก็ใช้คอมพิวเตอร์พวกนี้ เป็นอุปกรณ์ช่วยเหลือ

for therapies.

เพื่อการรักษา

But that also means something,

แต่นั่นก็หมายความว่า

because choosing the wrong patterns

ถ้าเราเลือกรูปแบบมาผิด

will give us the wrong models

มันก็จะให้แบบจำลองที่ผิด

and therefore the wrong therapies.

และกลายเป็นวิธีรักษาที่ผิด

Right?

ถูกไหมครับ

In case of attention,

ในกรณีของความสนใจ

the fact that we can

ความจริงที่ว่า

shift our attention not only by our eyes

เราสามารถเปลี่ยนจุดสนใจ ไม่ใช่แค่ใช้ตา

but also by thinking --

แต่โดยใช้การคิด--

that makes covert attention an interesting model for computers.

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ความสนใจแฝง น่าสนใจสำหรับใช้กับแบบจำลองทางคอมพิวเตอร์

So I wanted to know what are the brainwave patterns

ผมจึงต้องการรู้ว่า รูปแบบของคลื่นสมองเป็นอย่างไร

when you look overtly or when you look covertly.

เมื่อคุณจ้องแบบเปิดเผย หรือเมื่อคุณมองแบบแฝง

I set up an experiment for that.

ผมทำการทดลองขึ้นสำหรับเรื่องนี้

In this experiment there are two flickering squares,

ในการทดลองนี้ จะมีรูปสี่เหลี่ยมกระพริบสองรูป

one of them flickering at a slower rate than the other one.

อันหนึ่งจะกระพริบช้ากว่าอีกอันหนึ่ง

Depending on which of these flickers you are paying attention to,

ขึ้นอยู่กับว่า คุณเพ่งความสนใจไปที่อันไหน

certain parts of your brain will start resonating in the same rate

สมองส่วนที่เกี่ยวข้อง จะสะท้อนการทำงานในจังหวะเดียวกัน

as that flickering rate.

กับอัตราการกระพริบที่คุณสนใจ

So by analyzing your brain signals,

ดังนั้น เมื่อวิเคราะห์สัญญาณจากสมองของคุณ

we can track where exactly you are watching

เราจะรู้ได้ทันทีว่าคุณกำลังจ้องอันไหน

or you are paying attention to.

หรือคุณกำลังสนใจอันไหนอยู่

So to see what happens in your brain when you pay overt attention,

ดังนั้น เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับสมอง เมื่อคุณใช้ความสนใจแบบเปิดเผย

I asked people to look directly in one of the squares

ผมจึงให้ผู้ทดลองมองไปที่ จตุรัสอันใดอันหนึ่งตรง ๆ

and pay attention to it.

และเพ่งความสนใจไปที่มัน

In this case, not surprisingly, we saw that these flickering squares

ในการทดลองนี้ เป็นตามคาดครับ คือเราจะเห็นจตุรัสเหล่านี้

appeared in their brain signals

ปรากฏตรงกันกับสัญญาณของสมอง

which was coming from the back of their head,

ซึ่งส่งมาจากส่วนหลังของศีรษะ

which is responsible for the processing of your visual information.

ซึ่งเป็นสมองส่วนที่รับผิดชอบประมวลผล ข้อมูลจากการมองเห็น

But I was really interested

แต่ที่ผมสนใจมากกว่า

to see what happens in your brain when you pay covert attention.

คือผมอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสมอง เมื่อคุณมีความสนใจแบบแฝง

So this time I asked people to look in the middle of the screen

ผมจึงขอให้ผู้ทดลองมองตรงไปตรงกึ่งกลางจอ

and without moving their eyes,

และไม่ขยับสายตา

to pay attention to either of these squares.

เพื่อเพ่งความสนใจไปยังจตุรัสอันใดอันหนึ่ง

When we did that,

เมื่อเราทำแบบนั้น

we saw that both of these flickering rates appeared in their brain signals,

เราพบว่ามีอัตราการกระพริบทั้งสองแบบ อยู่ในสัญญาณจากสมอง

but interestingly,

แต่ที่น่าสนใจคือ

only one of them, which was paid attention to,

มีเพียงหนึ่งอัน ที่เราเพ่งความสนใจอยู่

had stronger signals,

จะส่งสัญญาณที่แรงกว่า

so there was something in the brain

ดังนั้นมีบางอย่างในสมอง

which was handling this information

ที่จัดการกับข้อมูลลักษณะนี้

so that thing in the brain was basically the activation of the frontal area.

ซึ่งโดยปกติแล้ว มันคือ การกระตุ้นของสมองส่วนหน้า

The front part of your brain is responsible

สมองส่วนหน้าของคุณจะรับผิดชอบ

for higher cognitive functions as a human.

กระบวนการรับรู้ระดับสูงของมนุษย์

The frontal part, it seems that it works as a filter

สมองส่วนหน้า มันทำงานเหมือนกับเป็นตัวกรอง

trying to let information come in only from the right flicker

มันจะยอมให้ข้อมูล จากด้านขวาของจอเข้ามาสู่สมอง

that you are paying attention to

ซึ่งคืออันที่คุณให้ความสนใจ

and trying to inhibit the information coming from the ignored one.

และขณะเดียวกันก็พยายามขัดขวาง ข้อมูลที่มาจากจออีกด้าน ซึ่งเราไม่สนใจ

The filtering ability of the brain is indeed a key for attention,

ความสามารถในการกรองข้อมูลของสมองนี้ เป็นกุญแจหลักที่ไขปัญหาเกี่ยวกับความสนใจ

which is missing in some people,

ซึ่งคนหลายคนขาดอยู่

for example in people with ADHD.

ตัวอย่างเช่น คนที่เป็นโรคสมาธิสั้น (ADHD)

So a person with ADHD cannot inhibit these distractors,

ซึ่งผู้เป็นโรคสมาธิสั้น สมองจะไม่สามารถกรองสิ่งรบกวนพวกนี้ได้

and that's why they can't focus for a long time on a single task.

และนั่นทำให้พวกเขาไม่สามารถจดจ่อ อยู่กับงานใดงานหนึ่งได้นาน

But what if this person

แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราให้เขา

could play a specific computer game

เล่นเกมคอมพิวเตอร์แบบพิเศษ

with his brain connected to the computer,

เพื่อให้สมองของเขาเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์

and then train his own brain

และฝึกให้สมองของเขา

to inhibit these distractors?

ตัดสิ่งรบกวนอื่น ๆ ออกไป

Well, ADHD is just one example.

ซึ่งคนที่เป็นสมาธิสั้นเป็นแค่ตัวอย่างหนึ่ง

We can use these cognitive brain-machine interfaces

เรายังสามารถปรับใช้ส่วนแสดงผล การรับรู้ของสมองผ่านคอมพิวเตอร์นี้

for many other cognitive fields.

กับการรับรู้ในแบบอื่น ๆ ได้อีก

It was just a few years ago

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา

that my grandfather had a stroke, and he lost complete ability to speak.

คุณตาของผมมีอาการหลอดเลือดในสมองแตก และสูญเสียความสามารถในการพูด

He could understand everybody, but there was no way to respond,

เขาเข้าใจทุกอย่างที่คนอื่นพูด แต่ไม่สามารถตอบกลับได้

even not writing because he was illiterate.

จะเขียนออกมาก็ไม่ได้เพราะท่านไม่รู้หนังสือ

So he passed away in silence.

ท่านจึงจากไปอย่างเงียบ ๆ

I remember thinking at that time:

ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมคิดว่า

What if we could have a computer

แล้วถ้ามีคอมพิวเตอร์

which could speak for him?

ที่สามารถพูดแทนท่านได้ล่ะ

Now, after years that I am in this field,

ตอนนี้ ซึ่งผมใช้เวลาหลายปีในวงการนี้

I can see that this might be possible.

ผมเริ่มเห็นความเป็นไปได้แล้วครับ

Imagine if we can find brainwave patterns

ลองจินตการว่าถ้าเราจับรูปแบบของคลื่นสมอง

when people think about images or even letters,

เวลาที่เราคิดเป็นภาพ หรือแม้กระทั่งเป็นตัวหนังสือ

like the letter A generates a different brainwave pattern

อย่างเช่น คิดถึงตัว ก ได้รูปแบบคลื่นแบบหนึ่ง

than the letter B, and so on.

ตัว ข เป็นอีกแบบหนึ่ง ไปเรื่อย ๆ

Could a computer one day communicate for people who can't speak?

ซักวันหนึ่ง คอมพิวเตอร์จะสามารถ สื่อสารแทนคนที่พูดไม่ได้ได้หรือไม่

What if a computer

หรือถ้าคอมพิวเตอร์

can help us understand the thoughts of a person in a coma?

จะช่วยให้เราเข้าใจ ความคิดของคนที่อยู่ในภาวะโคม่าล่ะ

We are not there yet,

เรายังเดินไปไม่ถึงจุดนั้นครับ

but pay close attention.

แต่ขอให้จับตาดูให้ดีครับ

We will be there soon.

เราจะไปถึงจุดนั้นได้ในอีกไม่นาน

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)