Why humans run the world | Yuval Noah Harari | TED

Translator: Kom Tukovinit Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Seventy-thousand years ago, our ancestors were insignificant animals.

7 หมื่นปีก่อน บรรพบุรุษของเรา เป็นสัตว์ที่ไม่มีความหมายเท่าไร

The most important thing to know about prehistoric humans

สิ่งสำคัญที่สุดที่ควรจะรู้เกี่ยวกับ มนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์

is that they were unimportant.

ก็คือ พวกเขาเป็นสัตว์ที่ไม่สำคัญ

Their impact on the world was not much greater than that of jellyfish

ผลกระทบของพวกเขาต่อโลก ไม่มากไปกว่าของแมงกะพรุน

or fireflies or woodpeckers.

หรือหิ่งห้อย หรือนกหัวขวาน

Today, in contrast, we control this planet.

ในทางตรงข้าม ปัจจุบันนี้ พวกเราสามารถควบคุมโลกได้

And the question is:

และดังนั้น คำถามก็คือ

How did we come from there to here?

เราได้กลายจากสิ่งที่เป็นในอดีต มาเป็นเหมือนกับในปัจจุบันได้อย่างไร

How did we turn ourselves from insignificant apes,

เราได้เปลี่ยนตัวเองจากลิงไม่มีหางที่ไม่มีความสำคัญ

minding their own business in a corner of Africa,

ที่ใส่ใจแต่เรื่องของตัวเอง ในมุมเล็ก ๆ ของแอฟริกา

into the rulers of planet Earth?

มาเป็นผู้ครองโลกได้อย่างไร

Usually, we look for the difference between us and all the other animals

ปกติแล้ว เราจะมองหาความแตกต่าง ระหว่างเรากับสัตว์อื่น

on the individual level.

ในระดับตัวบุคคล

We want to believe -- I want to believe --

เราอยากจะเชื่อว่า -- ผมก็อยากจะเชื่อว่า

that there is something special about me,

มีอะไรบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับผม

about my body, about my brain,

เกี่ยวกับร่างกาย หรือหัวสมอง

that makes me so superior to a dog or a pig, or a chimpanzee.

ที่ทำให้ผมเก่งกว่าสุนัข สุกร หรือลิงชิมแปนซี

But the truth is that, on the individual level,

แต่ความจริงก็คือ ในระดับตัวบุคคล

I'm embarrassingly similar to a chimpanzee.

ผมคล้ายกับลิงชิมแปนซีอย่างน่าอายทีเดียว

And if you take me and a chimpanzee and put us together on some lonely island,

และถ้าคุณเอาผมกับชิมแปนซี ไปปล่อยเกาะกลางทะเลด้วยกันตามลำพัง

and we had to struggle for survival to see who survives better,

แล้วเราต้องสู้เพื่อจะอยู่รอด เพื่อดูว่าใครเอาชีวิตรอดได้ดีกว่ากัน

I would definitely place my bet on the chimpanzee, not on myself.

ตัวผมเองจะวางเดิมพันข้างลิงชิมแปนซีแน่นอน ไม่ใช่กับตัวผมเอง

And this is not something wrong with me personally.

และนี่ไม่ใช่เพราะว่าส่วนตัวแล้วผมผิดปกติ

I guess if they took almost any one of you, and placed you alone

ผมคาดว่า ถ้าเอาคุณคนใดคนหนึ่งก็ได้ แล้วปล่อยคุณไว้คนเดียว

with a chimpanzee on some island,

กับลิงชิมแปนซีตัวหนึ่งบนเกาะ

the chimpanzee would do much better.

ลิงชิมแปนซีก็จะอยู่รอดได้ดีกว่า

The real difference between humans and all other animals

ความแตกต่างจริง ๆ ระหว่างมนุษย์และสัตว์อื่นๆ

is not on the individual level;

ไม่ได้อยู่ในระดับตัวบุคคล

it's on the collective level.

แต่อยู่ที่ในระดับกลุ่มบุคคล

Humans control the planet because they are the only animals

มนุษย์ครองโลกได้เพราะว่าเป็นสัตว์ชนิดเดียว

that can cooperate both flexibly and in very large numbers.

ที่สามารถร่วมมือกันทั้งอย่างยืดหยุ่น และเป็นจำนวนมาก

Now, there are other animals --

ถึงแม้ว่าจะมีสัตว์อื่น ๆ

like the social insects, the bees, the ants --

เช่น แมลงสังคม คือผึ้ง มด --

that can cooperate in large numbers, but they don't do so flexibly.

ที่สามารถร่วมมือกันเป็นจำนวนมาก แต่พวกมันไม่สามารถทำอย่างยืดหยุ่นได้

Their cooperation is very rigid.

การร่วมมือกันของมันตายตัวมาก

There is basically just one way in which a beehive can function.

มีวิธีเดียวเท่านั้นที่รวงผึ้งทั้งรังจะทำงานได้

And if there's a new opportunity or a new danger,

ถ้ามีโอกาสใหม่ๆ หรือมีอันตรายใหม่ๆ

the bees cannot reinvent the social system overnight.

ผึ้งไม่สามารถสร้างระบบสังคมขึ้นใหม่ได้ ภายในคืนเดียว

They cannot, for example, execute the queen

เช่น ไม่สามารถที่จะปลงชีวิตของผึ้งราชินี

and establish a republic of bees,

แล้วตั้งสาธารณประชาชนผึ้ง

or a communist dictatorship of worker bees.

หรือระบอบเผด็จการคอมมิวนิสต์โดยผึ้งงาน

Other animals, like the social mammals --

สัตว์สังคมอื่นๆ เช่น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีสังคม

the wolves, the elephants, the dolphins, the chimpanzees --

เช่น หมาป่า ช้าง ปลาโลมา ลิงชิมแปนซี

they can cooperate much more flexibly,

สามารถร่วมมือกันได้อย่างยืดหยุ่นกว่ามาก

but they do so only in small numbers,

แต่ทำได้เพียงแค่ในกลุ่มเล็ก

because cooperation among chimpanzees

เพราะว่าความร่วมมือกันระหว่างลิงชิมแปนซี

is based on intimate knowledge, one of the other.

ขึ้นอยู่กับการรู้จักกันและกันเป็นอย่างดี

I'm a chimpanzee and you're a chimpanzee,

ถ้าผมและคุณเป็นลิงชิมแปนซี

and I want to cooperate with you.

และผมต้องการจะร่วมมือกับคุณ

I need to know you personally.

ผมจะต้องรู้จักคุณเป็นการส่วนตัว

What kind of chimpanzee are you?

รู้ว่าคุณเป็นชิมแปนซีแบบไหน

Are you a nice chimpanzee?

เป็นชิมแปนซีที่นิสัยดีหรือเปล่า

Are you an evil chimpanzee?

หรือเป็นชิมแปนซีวายร้าย

Are you trustworthy?

คุณนี่เชื่อใจได้หรือเปล่า

If I don't know you, how can I cooperate with you?

ถ้าผมไม่รู้จักคุณ ผมจะร่วมมือกับคุณได้อย่างไร

The only animal that can combine the two abilities together

สัตว์ประเภทเดียว ที่สามารถรวมความสามารถทั้งสองได้

and cooperate both flexibly and still do so in very large numbers

และร่วมมือกันทั้งอย่างยืดหยุ่น และยังเป็นจำนวนมากอีกด้วย

is us, Homo sapiens.

ก็คือพวกเรา โฮโม เซเปียน

One versus one, or even 10 versus 10,

หนึ่ง ต่อ หนึ่ง หรือแม้กระทั่ง 10 ต่อ 10

chimpanzees might be better than us.

ลิงชิมแปนซีอาจจะเก่งกว่าเรา

But, if you pit 1,000 humans against 1,000 chimpanzees,

แต่ถ้าเปรียบเทียบมนุษย์ 1,000 คน กับลิงชิมแปนซี 1,000 ตัว

the humans will win easily, for the simple reason

มนุษย์จะมีชัยได้อย่างง่ายดาย ด้วยเหตุผลง่ายๆ ที่ว่า

that a thousand chimpanzees cannot cooperate at all.

ลิงชิมแปนซีหนึ่งพันตัว ไม่สามารถร่วมมือกันได้เลย

And if you now try to cram 100,000 chimpanzees

และถ้าคุณพยายามเอาลิงแชมแปนซีหนึ่งแสนตัว

into Oxford Street, or into Wembley Stadium,

มาอยู่รวมกันที่ถนนอ็อกซ์ฟอร์ด หรือสนามกีฬาเวมบรีย์

or Tienanmen Square or the Vatican,

หรือจตุรัสเทียนอันเหมิน หรือนครรัฐวาติกัน

you will get chaos, complete chaos.

คุณก็จะได้ความอลหม่าน ความอลหม่านล้วนๆ

Just imagine Wembley Stadium with 100,000 chimpanzees.

ลองจินตนาการสนามกีฬาเวมบลีย์ ที่มีชิมแปนซีหนึ่งแสนตัวสิครับ

Complete madness.

นั่นมันบ้าไปแล้ว

In contrast, humans normally gather there in tens of thousands,

ในทางตรงข้าม ตามปกติมนุษย์ไปรวมกันที่นั่น เป็นจำนวนหลายหมื่น

and what we get is not chaos, usually.

และโดยปกติเราก็ไม่ได้สร้างความโกลาหล

What we get is extremely sophisticated and effective networks of cooperation.

สิ่งที่เราได้คือความร่วมมือที่สลับซับซ้อน และเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพ

All the huge achievements of humankind throughout history,

ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ ที่ปรากฏในประวัติศาสตร์

whether it's building the pyramids or flying to the moon,

ไม่ว่าจะเป็นการสร้างปิรามิด หรือบินไปยังดวงจันทร์

have been based not on individual abilities,

ล้วนแล้วแต่ไม่ได้เกิด จากความสามารถระดับตัวบุคคล

but on this ability to cooperate flexibly in large numbers.

แต่เป็นความสามรถในความร่วมมือ อย่างยืดหยุ่นได้ เป็นจำนวนมาก

Think even about this very talk that I'm giving now:

ลองคิดถึงแม้กระทั่งการบรรยายของผมในขณะนี้

I'm standing here in front of an audience of about 300 or 400 people,

ผมกำลังยืนอยู่ต่อหน้าผู้ฟัง เป็นจำนวน 300 หรือ 400 คน

most of you are complete strangers to me.

พวกคุณส่วนใหญ่เป็นคนที่ผมไม่รู้จัก

Similarly, I don't really know all the people who have organized

ในทำนองเดียวกัน ผมก็ไม่รู้จักทุกคนที่จัดงาน

and worked on this event.

และทำงานให้กับงานประชุมนี้

I don't know the pilot and the crew members of the plane

ผมไม่รู้จักคนขับเครื่องบินและลูกเรือ

that brought me over here, yesterday, to London.

ที่พาผมมาถึงนี่ ในกรุงลอนดอน เมื่อวานนี้

I don't know the people who invented and manufactured

ผมไม่รู้จักคนที่ประดิษฐ์และผลิต

this microphone and these cameras, which are recording what I'm saying.

ไมโครโฟนตัวนี้หรือกล้องเหล่านี้ ที่กำลังบันทึกสิ่งที่ผมกำลังพูด

I don't know the people who wrote all the books and articles

ผมไม่รู้จักคนที่เขียนหนังสือและบทความทั้งหมด

that I read in preparation for this talk.

ที่ผมอ่านเพื่อจะเตรียมตัวสำหรับการบรรยายนี้

And I certainly don't know all the people

และแน่นอน ผมไม่รู้จักคนทั้งหมด

who might be watching this talk over the Internet,

ที่อาจกำลังดูการบรรยายนี้ทางอินเทอร์เน็ต

somewhere in Buenos Aires or in New Delhi.

สักที่หนึ่งใน กรุงบัวโนสไอเรส หรือกรุงนิวเดลี

Nevertheless, even though we don't know each other,

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราจะไม่รู้จักกัน

we can work together to create this global exchange of ideas.

เราก็สามารถทำงานด้วยกันเพื่อสร้าง การแลกเปลี่ยนความคิดระดับโลกนี้ได้

This is something chimpanzees cannot do.

นี่เป็นสิ่งที่ลิงชิมแปนซีไม่สามารถจะทำได้

They communicate, of course,

แน่นอนล่ะว่า พวกมันสื่อสารกัน

but you will never catch a chimpanzee traveling to some distant chimpanzee band

แต่คุณจะไม่มีทางเจอลิงชิมแปนซี ที่เดินทางไปหาลิงชิมแปนซีอีกกลุ่มที่อยู่ไกล

to give them a talk about bananas or about elephants,

เพื่อจะบรรยายเกี่ยวกับกล้วยหรือช้าง

or anything else that might interest chimpanzees.

หรือเรื่องอื่นๆ ที่อาจทำให้ลิงชิมแปนซีสนใจ

Now cooperation is, of course, not always nice;

จริงอยู่ ความร่วมมือไม่ใช่จะดีเสมอไป

all the horrible things humans have been doing throughout history --

สิ่งเลวร้ายที่มนุษย์ได้ทำกันมา ตลอดประวัติศาสตร์ --

and we have been doing some very horrible things --

และเราก็ได้ทำเรื่องชั่วร้ายบางอย่าง --

all those things are also based on large-scale cooperation.

สิ่งเหล่านั้นก็ขึ้นอยู่กับความร่วมมือในระดับใหญ่เช่นกัน

Prisons are a system of cooperation;

คุกเป็นระบบความร่วมมือ

slaughterhouses are a system of cooperation;

โรงฆ่าสัตว์ก็เป็นระบบความร่วมมือ

concentration camps are a system of cooperation.

ค่ายกักกันก็เป็นระบบความร่วมมือ

Chimpanzees don't have slaughterhouses and prisons and concentration camps.

ลิงชิมแปนซีไม่มีโรงฆ่าสัตว์ ไม่มีคุก ไม่มีค่ายกักกัน

Now suppose I've managed to convince you perhaps that yes,

ทีนี้ ถ้าผมโน้มน้าวคุณได้สำเร็จ ว่าใช่

we control the world because we can cooperate flexibly in large numbers.

เราสามารถครองโลกได้เพราะสามารถร่วมมือกัน อย่างยืดหยุ่นได้ อย่างเป็นจำนวนมาก

The next question that immediately arises

คำถามต่อไปที่จะเกิดขึ้น

in the mind of an inquisitive listener is:

ในใจผู้ฟังที่อยากรู้อยากเห็นก็คือ

How, exactly, do we do it?

แล้วเราจะทำอย่างนี้ได้อย่างไร

What enables us alone, of all the animals, to cooperate in such a way?

อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้เราเป็นสัตว์ชนิดเดียว จากสัตว์ทั้งหมด ที่ร่วมมือกันอย่างนี้ได้

The answer is our imagination.

คำตอบก็คือ จินตนาการของพวกเรา

We can cooperate flexibly with countless numbers of strangers,

เราสามารถร่วมมือกันอย่างยืดหยุ่นได้ กับคนแปลกหน้าจำนวนมาก

because we alone, of all the animals on the planet,

เพราะว่าเราเป็นสัตว์ชนิดเดียว จากทั้งหมดในโลก

can create and believe fictions, fictional stories.

ที่สามารถสร้างและเชื่อเรื่องสมมุติได้

And as long as everybody believes in the same fiction,

และตราบเท่าที่ทุกคนเชื่อ ในเรื่องสมมุติเดียวกัน

everybody obeys and follows the same rules,

ทุกคนก็จะเชื่อฟังและทำตามกฎเดียวกัน

the same norms, the same values.

ทำตามขนบเดียวกัน ค่านิยมเดียวกัน

All other animals use their communication system

สัตว์อื่นๆ ทั้งหมดล้วนแต่ใช้ระบบการสื่อสาร

only to describe reality.

เพื่ออธิบายเรื่องจริง

A chimpanzee may say, "Look! There's a lion, let's run away!"

ลิงชิมแปนซีอาจจะสื่อว่า "นั่นสิงโต รีบหนีกันเถอะ"

Or, "Look! There's a banana tree over there! Let's go and get bananas!"

หรือว่า "นั่น ต้นกล้วยอยู่ที่นั่น ไปเอากล้วยกันเถอะ"

Humans, in contrast, use their language not merely to describe reality,

ในทางตรงข้าม มนุษย์ใช้ภาษา ไม่ใช่เพียงเพื่ออธิบายความจริง

but also to create new realities, fictional realities.

แต่เพื่อสร้างความจริงใหม่ ความจริงที่สมมุติขึ้น

A human can say, "Look, there is a god above the clouds!

มนุษย์อาจจะกล่าวว่า "นั่น มีเทพเจ้าเหนือเมฆ"

And if you don't do what I tell you to do,

และถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมบอกคุณ

when you die, God will punish you and send you to hell."

เมื่อคุณเสียชีวิต เทพเจ้าจะลงโทษคุณ แล้วส่งคุณไปนรก"

And if you all believe this story that I've invented,

และถ้าพวกคุณทุกคน เชื่อเรื่องที่ผมสร้างขึ้น

then you will follow the same norms and laws and values,

คุณก็จะทำตามขนบ กฎระเบียบ และค่านิยมเดียวกัน

and you can cooperate.

และคุณก็จะสามารถร่วมมือกันได้

This is something only humans can do.

นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์เท่านั้นสามารถทำได้

You can never convince a chimpanzee to give you a banana

คุณจะไม่สามารถโน้มน้าว ให้ลิงชิมแปนซีให้กล้วยกับคุณได้

by promising him, "... after you die, you'll go to chimpanzee heaven ..."

โดยสัญญากับมันว่า "... หลังจากคุณตาย คุณจะได้ไปสรวงสวรรค์ของชิมแปนซี..."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"... and you'll receive lots and lots of bananas for your good deeds.

"และคุณจะได้กล้วยเยอะแยะ เป็นการสนองกุศลกรรมที่คุณทำ

So now give me this banana."

ฉะนั้น จงให้กล้วยนี้กับผม"

No chimpanzee will ever believe such a story.

ไม่มีลิงตัวไหนที่จะเชื่อเรื่องเช่นนี้หรอก

Only humans believe such stories,

มีแต่มนุษย์ที่เชื่อเรื่องแบบนี้

which is why we control the world,

ซึ่งเป็นเหตุผลที่เราครองโลก

whereas the chimpanzees are locked up in zoos and research laboratories.

ในขณะที่ลิงชิมแปนซีถูกขังอยู่ในสวนสัตว์ และในห้องทดลอง

Now you may find it acceptable that yes,

ตอนนี้ คุณอาจจะยอมรับว่า มันเป็นจริงเยี่ยงนั้น

in the religious field, humans cooperate by believing in the same fictions.

ในเรื่องศาสนา มนุษย์ร่วมมือกัน โดยเชื่อเรื่องสมมึติเดียวกัน

Millions of people come together to build a cathedral or a mosque

มนุษย์เป็นล้านๆ มาร่วมกัน สร้างวิหารหรือมัสยิต

or fight in a crusade or a jihad, because they all believe in the same stories

หรือทำสงครามครูเสดหรือสงครามญิฮาด เพราะทั้งหมดเชื่อในเรื่องเดียวกัน

about God and heaven and hell.

เกี่ยวกับพระเจ้า สวรรค์ และนรก

But what I want to emphasize is that exactly the same mechanism

แต่สิ่งที่ผมต้องการเน้นก็คือ กลไกเดียวกันนี้

underlies all other forms of mass-scale human cooperation,

เป็นฐานของการร่วมมือกันของมนุษย์ ในระดับที่ยิ่งใหญ่ในทุกรูปแบบ

not only in the religious field.

ไม่ใช่เพียงเรื่องศาสนาเท่านั้น

Take, for example, the legal field.

ยกตัวอย่างเช่น ในทางกฎหมาย

Most legal systems today in the world are based on a belief in human rights.

ระบบกฎหมายส่วนใหญ่ในโลกปัจจุบัน มีพื้นฐานจากความเชื่อในเรื่องสิทธิมนุษยชน

But what are human rights?

แต่อะไรเล่าคือสิทธิมนุษยชน

Human rights, just like God and heaven, are just a story that we've invented.

สิทธิมนุษยชน ก็เหมือนกับเทพเจ้าและสวรรค์ เป็นเพียงเรื่องที่เราประดิษฐ์ขึ้น

They are not an objective reality;

ไม่ใช่ความจริงที่เป็นปรวิสัย

they are not some biological effect about homo sapiens.

ไม่ใช่เป็นผลทางชีวภาพของสัตว์ ที่เรียกว่าโฮโม เซเปียน

Take a human being, cut him open, look inside,

เอามนุษย์มาผ่าออกดู

you will find the heart, the kidneys, neurons, hormones, DNA,

คุณก็จะพบหัวใจ ไต เซลล์ประสาท ฮอร์โมน ดีเอ็นเอ

but you won't find any rights.

แต่จะไม่พบสิทธิมนุษยชน

The only place you find rights are in the stories

ที่เดียวที่คุณจะพบได้ก็แต่ในเรื่องสมมุติ

that we have invented and spread around over the last few centuries.

ที่เราประดิษฐ์ขึ้นแล้วเผยแพร่ ในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมา

They may be very positive stories, very good stories,

อาจจะเป็นเรื่องที่ดี เป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ

but they're still just fictional stories that we've invented.

แต่ก็ยังเป็นเรื่องสมมุติที่เราประดิษฐ์ขึ้น

The same is true of the political field.

นี่ก็เป็นจริงในเรื่องการเมืองการปกครองด้วย

The most important factors in modern politics are states and nations.

ปัจจัยที่สำคัญที่สุดในระบบการปกครองปัจจุบัน ก็คือรัฐและประเทศ

But what are states and nations?

แต่อะไรเล่าคือรัฐและประเทศชาติ

They are not an objective reality.

พวกมันไม่ใช่เป็นความจริงที่เป็นปรวิสัย

A mountain is an objective reality.

ภูเขาเป็นความจริงที่เป็นปรวิสัย

You can see it, you can touch it, you can even smell it.

คุณเห็นมัน คุณสามารถสัมผัสมันได้ คุณดมกลิ่นมันได้

But a nation or a state,

แต่ประเทศหรือรัฐ

like Israel or Iran or France or Germany,

เช่นอิสราเอล หรืออิหร่าน หรือฝรั่งเศส หรือเยอรมนี

this is just a story that we've invented

มันเป็นเพียงแค่เรื่องที่เราประดิษฐ์ขึ้น

and became extremely attached to.

แล้วเราก็ยึดติดกับมันมากเป็นอย่างยิ่ง

The same is true of the economic field.

นี่ก็เป็นจริงในทางเศรษฐกิจอีกด้วย

The most important actors today in the global economy

ตัวการที่สำคัญที่สุดในเศรษฐกิจโลกในปัจจุบัน

are companies and corporations.

ก็คือบริษัทและบรรษัท

Many of you today, perhaps, work for a corporation,

พวกคุณหลายคนตอนนี้ น่าจะทำงานให้กับบรรษัท

like Google or Toyota or McDonald's.

เช่น กูเกิล หรือโตโยต้า หรือแม็คโดนัลด์

What exactly are these things?

แล้วอะไรเล่าคือสิ่งเหล่านั้น

They are what lawyers call legal fictions.

พวกมันเป็นเรื่องที่พวกทนายเรียกว่า เรื่องสมมุติทางกฎหมาย

They are stories invented and maintained

พวกมันเป็นเรื่องที่ถูกประดิษฐ์แล้วถูกรักษาไว้

by the powerful wizards we call lawyers.

โดยพวกพ่อมดมือฉมังที่เราเรียกว่าทนาย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And what do corporations do all day?

แล้วบรรษัททำอะไรอยู่ตลอดทั้งวัน

Mostly, they try to make money.

ส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาพยายามทำเงิน

Yet, what is money?

แล้วเงินล่ะ คืออะไร

Again, money is not an objective reality; it has no objective value.

เช่นกัน เงินไม่ใช่ความจริงแบบปรวิสัย เพราะมันไม่มีค่าแบบปรวิสัย

Take this green piece of paper, the dollar bill.

เอากระดาษสีเขียวแผ่นนี้ ที่เรียกว่า แบงค์ดอลลาร์

Look at it -- it has no value.

ดูมันสิ - มันไม่มีค่าอะไรเลย

You cannot eat it, you cannot drink it,

คุณไม่สามารถรับประทานมันได้ ดื่มมันก็ไม่ได้

you cannot wear it.

สวมใส่มันก็ไม่ได้

But then came along these master storytellers --

แต่ว่ามีคนเล่านิทานยอดเก่ง --

the big bankers,

คือพวกนายธนาคาร

the finance ministers,

รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง

the prime ministers --

นายกรัฐมนตรี --

and they tell us a very convincing story:

พวกเขาเล่านิทานที่น่าเชื่อถือมากให้เราฟัง

"Look, you see this green piece of paper?

"ดูนี่ คุณเห็นกระดาษแผ่นสีเขียวนี้ไหม

It is actually worth 10 bananas."

มันมีค่าจริงๆ เท่ากับกล้วย 10 ใบ

And if I believe it, and you believe it,

แล้วถ้าผมเชื่อ และคุณก็เชื่อมัน

and everybody believes it,

และทุกๆ คนก็จะเชื่อมัน

it actually works.

มันได้ผลจริงๆ

I can take this worthless piece of paper,

ผมสามารถใช้แผ่นกระดาษที่ไร้ค่าแผ่นนี้

go to the supermarket,

ไปยังซูเปอร์มาร์เก็ต

give it to a complete stranger whom I've never met before,

ให้กับคนที่ไม่รู้จัก ที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน

and get, in exchange, real bananas which I can actually eat.

แล้วแลกกล้วยจริงที่ผมกินได้จริงๆ มาจากการแลกเปลี่ยน

This is something amazing.

นี่เป็นอะไรที่น่ามหัศจรรย์

You could never do it with chimpanzees.

ซึ่งคุณไม่สามารถทำเช่นนี้ได้กับลิงชิมแปนซี

Chimpanzees trade, of course:

แน่ละ ลิงชิมแปนซีก็ซื้อขายแลกเปลี่ยนเหมือนกัน

"Yes, you give me a coconut, I'll give you a banana."

"ตกลง คุณให้ลูกมะพร้าวกับฉัน ฉันจะให้กล้วยกับคุณ"

That can work.

นั่นอาจได้ผล

But, you give me a worthless piece of paper

แต่คุณให้แผ่นกระดาษที่ไม่มีค่ากับผม

and you except me to give you a banana?

แล้วคุณหวังว่าผมจะให้ลูกกล้วยกับคุณ

No way!

ไม่มีทางหรอก

What do you think I am, a human?

คิดว่าผมเป็นอะไร มนุษย์หรือไง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Money, in fact, is the most successful story

จริงๆ แล้ว เงินตราเป็นนิทาน ที่ประสบความสำเร็จสูงสุด

ever invented and told by humans,

ที่เคยถูกสร้างและถูกบอกเล่าโดยหมู่มนุษย์

because it is the only story everybody believes.

เพราะเป็นเรื่องเดียวที่ทุกๆ คนเชื่อ

Not everybody believes in God,

ไม่ใช่ทุกคนเชื่อในพระเจ้า

not everybody believes in human rights,

ไม่ใช่ทุกคนเชื่อในสิทธิมนุษยชน

not everybody believes in nationalism,

ไม่ใช่ทุกคนเชื่อเรื่องความรักชาติ

but everybody believes in money, and in the dollar bill.

แต่ทุก ๆ คนเชื่อเงิน เชื่อในแบงค์ดอลล่าร์

Take, even, Osama Bin Laden.

แม้กระทั่งตัวอุซามะฮ์ บิน ลาดิน เอง

He hated American politics and American religion

เขาชังระบบการเมืองและศาสนาของคนอเมริกัน

and American culture,

และวัฒนธรรมอเมริกัน

but he had no objection to American dollars.

แต่เขาไม่มีปัญหากับดอลล่าอเมริกัน

He was quite fond of them, actually.

จริงๆ แล้วเขาค่อนข้างจะชอบมันมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

To conclude, then:

สรุปก็คือ

We humans control the world because we live in a dual reality.

พวกเรามนุษย์ควบคุมโลกได้ เพราะอยู่กับความจริงสองอย่าง

All other animals live in an objective reality.

สัตว์อื่นๆ ทั้งหมดอยู่กับความจริงที่เป็นปรวิสัย

Their reality consists of objective entities,

ความจริงของพวกมันประกอบด้วยสิ่งที่มีอยู่จริง ๆ

like rivers and trees and lions and elephants.

เช่น แม่น้ำ ต้นไม้สิงโต และช้าง

We humans, we also live in an objective reality.

มนุษย์เรา ก็อยู่กับความจริงที่เป็นปรวิสัยเช่นกัน

In our world, too, there are rivers and trees and lions and elephants.

ในโลกของเรา เช่นกัน มันก็มีแม่น้ำ ต้นไม้สิงโต และช้าง

But over the centuries,

แต่ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา

we have constructed on top of this objective reality

เราได้สร้างสิ่งเติมต่อ บนความจริงที่เป็นปรวิสัยเหล่านี้

a second layer of fictional reality,

เป็นความจริงชั้นที่สองของความจริงแบบสมมุติ

a reality made of fictional entities,

เป็นความจริงที่มาจากสิ่งที่สมมุติขึ้น

like nations, like gods, like money, like corporations.

เช่น ประเทศชาติ พระเจ้า เงิน และบริษัท

And what is amazing is that as history unfolded,

และสิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็คือเมื่อเวลาผ่านไป

this fictional reality became more and more powerful

ความจริงที่สมมุติมีอิทธิพลเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

so that today, the most powerful forces in the world

จนกระทั่งว่าทุกวันนี้ สิ่งที่มีทรงพลังมากที่สุดในโลก

are these fictional entities.

ก็คือความจริงสมมุติเหล่านี้

Today, the very survival of rivers and trees and lions and elephants

ในปัจจุบัน การอยู่รอดของแม่น้ำ ต้นไม้ สิงโต และช้าง

depends on the decisions and wishes of fictional entities,

ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจ และความต้องการ ของสิ่งที่สมมุติขึ้น

like the United States, like Google, like the World Bank --

เช่น สหรัฐอเมริกา บริษัทกูเกิล หรือธนาคารโลก

entities that exist only in our own imagination.

สิ่งที่มีอยู่เพียงแต่ในจินตนาการของเรา

Thank you.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Bruno Giussani: Yuval, you have a new book out.

บรูโน เกียสซานี: ยูวาล คุณเพิ่งออกหนังสือเล่มใหม่

After Sapiens, you wrote another one,

หลังจาก ซาเปียน (Sapiens) คุณเขียนหนังสืออีกเล่ม

and it's out in Hebrew, but not yet translated into ...

เป็นภาษาฮีบรู แต่ยังไม่ได้แปลเป็น...

Yuval Noah Harari: I'm working on the translation as we speak.

ยูวาล โนอา ฮารารี่: ผมกำลังทำงานแปลอยู่ตอนนี้

BG: In the book, if I understand it correctly,

บรูโน: ในหนังสือ ถ้าผมเข้าใจถูกต้อง

you argue that the amazing breakthroughs that we are experiencing right now

คุณอ้างว่า ความก้าวหน้าแบบอัศจรรย์ ที่พวกเรากำลังประสบในตอนนี้

not only will potentially make our lives better,

ไม่เพียงแต่จะทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นเท่านั้น

but they will create -- and I quote you --

แต่ยังทำให้เกิด --- และผมอ้างคำของคุณ

"... new classes and new class struggles, just as the industrial revolution did."

"...คนชั้นต่างๆ และความขัดแย้งระหว่างชนชั้น เหมือนกับที่การปฏิวัติอุตสาหกรรมได้เคยทำ

Can you elaborate for us?

คุณช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมครับ"

YNH: Yes. In the industrial revolution,

ยูวาล: ครับ ในการปฏิวัติอุตสาหกรรม

we saw the creation of a new class of the urban proletariat.

เราเห็นการกำเนิดของชนชั้นใหม่ คือชนกรรมาชีพชาวเมือง

And much of the political and social history of the last 200 years involved

และประวัติทางการเมืองและสังคม ส่วนใหญ่ตลอด 200 ปี ที่ผ่านมา

what to do with this class, and the new problems and opportunities.

เกี่ยวข้องกับว่าเราควรจะทำอย่างไรกับชนนี้ และปัญหาและโอกาสที่เกิดขึ้นใหม่

Now, we see the creation of a new massive class of useless people.

ตอนนี้ เราเห็นการกำเนิดของชนชั้นขนาดใหญ่ ของคนไร้ประโยชน์

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

As computers become better and better in more and more fields,

เมื่อคอมพิวเตอร์เก่งขึ้นเรื่อยๆ ในสาขาอาชีพต่างๆ

there is a distinct possibility that computers will out-perform us

มีความเป็นไปได้ที่ชัดเจน ที่คอมพิวเตอร์จะเก่งกว่าเรา

in most tasks and will make humans redundant.

ในงานส่วนใหญ่ และจะทำให้ มนุษย์มีมากเกินจำเป็น

And then the big political and economic question

และคำถามทางการเมืองและเศรษฐกิจที่สำคัญ

of the 21st century will be,

ของศตวรรษที่ 21 ก็คือ

"What do we need humans for?",

"เราจะต้องการมนุษย์ไปทำไม"

or at least, "What do we need so many humans for?"

หรืออย่างน้อยที่สุด "เราจะใช้มนุษย์มากขนาดนี้ไปทำอะไร"

BG: Do you have an answer in the book?

บรูโน: คุณมีคำตอบในหนังสือหรือเปล่าครับ

YNH: At present, the best guess we have is to keep them happy

ยูวาล: ตอนนี้ ที่เดาได้ดีที่สุดก็คือ เราจะรักษาความสุขให้กับมนุษย์

with drugs and computer games ...

ด้วยยา และเกมส์คอมพิวเตอร์

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

but this doesn't sound like a very appealing future.

แต่นั่นฟังดูไม่เหมือนกับอนาคตที่น่าพึ่งประสงค์

BG: Ok, so you're basically saying in the book and now,

บรูโน: โอเค ฉะนั้นคุณกล่าวไว้ในหนังสือ และตอนนี้ว่า

that for all the discussion about the growing evidence

เรื่องที่อภิปรายกันมา เกี่ยวกับหลักฐานที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

of significant economic inequality, we are just kind of at the beginning

ของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจ พวกเราอยู่แค่ที่จุดเริ่มต้น

of the process?

ของกระบวนการนี้เท่านั้นใช่ไหมครับ

YNH: Again, it's not a prophecy;

ยูวาล: คือนี่ไม่ใช่คำพยากรณ์

it's seeing all kinds of possibilities before us.

มันคือการมองสิ่งที่เป็นไปได้ทุกอย่าง ก่อนหน้าพวกเรา

One possibility is this creation of a new massive class of useless people.

ความเป็นไปได้อย่างหนึ่งก็คือการกำเนิด ชนชั้นขนาดใหญ่ของคนที่ไม่มีประโยชน์

Another possibility is the division of humankind

ความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือการแบ่งแยกมนุษย์

into different biological castes,

ออกเป็นชั้นวรรณะต่างๆ ทางชีวภาพ

with the rich being upgraded into virtual gods,

โดยคนรวยจะเปลี่ยนไปเป็นพระเจ้าดีๆ นี่เอง

and the poor being degraded to this level of useless people.

และคนจนจะถูกลดขั้น จนกลายเป็นชนชั้นที่ไม่มีประโยชน์

BG: I feel there is another TED talk coming up in a year or two.

บรูโน: ผมรู้สึกว่าจะต้อง TED talk อีกเรื่อง เกิดขึ้นในอีกไม่เกินหนึ่งถึงสองปี

Thank you, Yuval, for making the trip.

ขอบคุณครับ คุณยูวาล ที่มาในครั้งนี้

YNH: Thanks!

ยูวาล: ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)