Beautiful new words to describe obscure emotions | John Koenig

Translator: Sritala Dhanasarnsombut Reviewer: Napakcha P.

Today I want to talk about the meaning of words,

วันนี้ผมอยากพูดเกี่ยวกับ ความหมายของคำต่างๆ

how we define them

ว่าพวกเราให้คำนิยามว่าอะไร

and how they, almost as revenge,

และคำเหล่านั้น สะท้อน

define us.

ความเป็นเราได้อย่างไร

The English language is a magnificent sponge.

ภาษาอังกฤษเป็นภาษา ที่อาศัยภาษาอื่น

I love the English language. I'm glad that I speak it.

ผมชอบภาษาอังกฤษ และผมดีใจที่ผมพูดภาษานี้

But for all that, it has a lot of holes.

แต่ก็ยังมีช่องโหว่มากมาย

In Greek, there's a word, "lachesism"

ในภาษากรีก มีคำ ๆ หนึ่ง lachesism (ลา-เค-อิ-ซึม)

which is the hunger for disaster.

ซึ่งแปลว่า ภาวะกระหายต่อความหายนะ

You know, when you see a thunderstorm on the horizon

แบบว่า เมื่อคุณเห็น ฝนฝ้าคะนองอยู่ที่เส้นขอบฟ้า

and you just find yourself rooting for the storm.

แต่พอรู้ตัวอีกทีคุณก็อยู่ในพายุซะแล้ว

In Mandarin, they have a word "yù yī" --

ภาษาจีนแมนดาลิน มีคำว่า yù yī (โย่ว ยื่อ)

I'm not pronouncing that correctly --

ผมอาจออกเสียงไม่ถูกต้องนะครับ

which means the longing to feel intensely again

คำนี้แปลว่า ความต้องการ ที่จะรู้สึกอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง

the way you did when you were a kid.

ในแบบเดียวกับที่คุณทำตอนเด็ก

In Polish, they have a word "jouska"

ภาษาโปแลนด์ มีคำว่า jouska (เวอซุสกา)

which is the kind of hypothetical conversation

แปลว่า บทสนทนาสมมติ

that you compulsively play out in your head.

ที่สร้างขึ้นในหัวของคุณ

And finally, in German, of course in German,

และสุดท้าย ในภาษาเยอรมัน และแน่นอน ในภาษานี้

they have a word called "zielschmerz"

มีคำว่า zielschmerz (ซีลชเมิร์ส)

which is the dread of getting what you want.

แปลว่า ความหวาดหวั่นในสิ่งที่ต้องการ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Finally fulfilling a lifelong dream.

ที่สุดของการเติมเต็มความฝันชั่วชีวิต

I'm German myself, so I know exactly what that feels like.

ผมเองเป็นคนเยอรมัน ผมจึงรู้ลึกซึ้งดีว่ามันรู้สึกยังไง

Now, I'm not sure if I would use any of these words

ปัจจุบัน ผมไม่แน่ใจว่า จะใช้คำเหล่านี้

as I go about my day,

ในชีวิตประจำได้อย่างไร

but I'm really glad they exist.

แต่ผมก็ดีใจที่มีคำเหล่านี้

But the only reason they exist is because I made them up.

แต่เหตุผลเดียวที่พวกมันคงอยู่ คือผมสร้างพวกมันขึ้น

I am the author of "The Dictionary of Obscure Sorrows,"

ผมเป็นผู้เขียนหนังสือ "The Dictionary of Obscure Sorrows"

which I've been writing for the last seven years.

หนังสือที่ผมใช้เวลา 7 ปีที่ผ่านมาในการเขียน

And the whole mission of the project

และจุดมุ่งหมายของโครงการนี้

is to find holes in the language of emotion

คือการตามหาช่องว่าง ของอารมณ์ในภาษา

and try to fill them

และเติมเต็มความหมายมัน

so that we have a way of talking about all those human peccadilloes

เรามีการพูดถึงบาปน้อยๆ ของคน

and quirks of the human condition

และความประหลาดของข้อจำกัดคน

that we all feel but may not think to talk about

ที่พวกเรารู้สึกได้ แต่อาจไม่คิด จะพูดออกมา

because we don't have the words to do it.

เพราะเราไม่มีคำสำหรับสิ่งนั้น

And about halfway through this project,

ประมาณครึ่งทางของโครงการนี้

I defined "sonder,"

ผมให้นิยามคำว่า sonder (ซอนเดอร์)

the idea that we all think of ourselves as the main character

ความคิดที่ว่า เราต่างคิดว่าตัวเอง เป็นตัวแสดงหลัก

and everyone else is just extras.

และคนอื่นเป็นเพียงตัวประกอบ

But in reality, we're all the main character,

แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเราต่างเป็นตัวละครเอกกันทั้งนั้น

and you yourself are an extra in someone else's story.

และตัวคุณเองก็เป็นตัวประกอบใน ชีวิตใครบางคนด้วย

And so as soon as I published that,

หลังจากหนังสือของผมวางแผงไม่นาน

I got a lot of response from people

ผมก็ได้รับเสียงตอบรับมากมาย

saying, "Thank you for giving voice to something I had felt all my life

บ้างพูดว่า ขอบคุณที่ผมช่วย อธิบายบางอย่างที่รู้สึกมาตลอดชีวิต

but there was no word for that."

แต่ไม่มีคำไหนใช้แทนคำนั้นได้

So it made them feel less alone.

มันช่วยให้พวกเขารู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง

That's the power of words,

นี่คือพลังของคำต่างๆ

to make us feel less alone.

ที่ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง

And it was not long after that

และหลังจากนั้นอีกไม่นาน

that I started to notice sonder

ที่ผมเริ่มสังเกตคำว่า ซอนเดอร์

being used earnestly in conversations online,

ได้ถูกใช้อย่างจริงจัง ในบทสนทนาบนโลกออนไลน์

and not long after I actually noticed it,

และหลังจากนั้นผมก็สังเกต

I caught it next to me in an actual conversation in person.

ผมได้ยินบทสนทนาข้างตัวผม

There is no stranger feeling than making up a word

ไม่รู้สึกเป็นคนแปลกหน้า มากไปกว่าการได้สร้างคำๆหนึ่ง

and then seeing it take on a mind of its own.

แล้วเห็นว่า มันมีความหมายในตัวมันเอง

I don't have a word for that yet, but I will.

ผมยังหาคำที่ตรงกับคำนี้ไม่ได้ แต่เดี๋ยวผมคงมี

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'm working on it.

ผมพยายามอยู่

I started to think about what makes words real,

ผมเริ่มคิดว่า อะไร ที่ทำให้คำเป็นจริงขึ้นมา

because a lot of people ask me,

เพราะคนถามผมงั้นเหรอ

the most common thing I got from people is,

โดยส่วนใหญ่คนมักจะถามผมว่า

"Well, are these words made up? I don't really understand."

คำเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาหรือเปล่า ฉันไม่เข้าใจมันเลย

And I didn't really know what to tell them

แล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกพวกเขาอย่างไร

because once sonder started to take off,

เพราะเมื่อสำรวจว่ามีการเริ่มใช้

who am I to say what words are real and what aren't.

ผมเป็นใครกันที่จะบอกว่าคำเหล่านี้ ว่าจริงหรือไม่จริง

And so I sort of felt like Steve Jobs, who described his epiphany

ผมเลยรู้สึกเหมือนเป็นสตีฟ จ๊อบ ที่ได้อธิบายทางสว่างของเขา

as when he realized that most of us, as we go through the day,

เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเราส่วนใหญ่ สิ่งที่เราผ่านไปในแต่ละวันนั้น

we just try to avoid bouncing against the walls too much

พวกเราพยายามหลีกเลี่ยง การกระแทกกับกำแพงมากไป

and just sort of get on with things.

แล้วพยายามไหลไปตามน้ำ

But once you realize that people --

แต่เมื่อคุณได้รู้ว่า

that this world was built by people no smarter than you,

คนที่สร้างโลกใบนี้ขึ้น คือคนที่ไม่ได้ฉลาดไปกว่าคุณเลย

then you can reach out and touch those walls

คุณสามารถเอื้อม และสัมผัสกำแพงนั้นได้

and even put your hand through them

หรือแม้แต่เอามือทะลุผ่านได้

and realize that you have the power to change it.

แล้วรู้สึกถึงพลังในการเปลี่ยนแปลง

And when people ask me, "Are these words real?"

และเมื่อคนถามผมว่า คำเหล่านั้นมีจริงไหม

I had a variety of answers that I tried out.

ผมมีคำตอบมากมายให้ลองตอบ

Some of them made sense. Some of them didn't.

บางคำตอบก็เข้าใจได้ บางคำตอบก็ไม่ใช่

But one of them I tried out was,

แต่คำตอบหนึ่งที่ผมพยายามบอกไปคือ

"Well, a word is real if you want it to be real."

คำๆหนึ่งจะมีจริงได้ ถ้าคุณอยากให้มันเป็นจริง

The way that this path is real because people wanted it to be there.

สิ่งที่ทำให้คำนี้เป็นจริงได้ เพราะคนนั่นแหละที่อยากให้มันเป็นจริง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It happens on college campuses all the time.

มันเกิดขึ้นตลอดเวลา ในวิทยาเขตต่างๆของมหาลัย

It's called a "desire path."

เรียกว่า เส้นทางที่ปรารถนา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But then I decided, what people are really asking

จากนั้นผมก็ได้ตัดสินใจ ว่าสิ่งที่คนต้องการถามจริงๆ

when they're asking if a word is real, they're really asking,

คือคำนั้นมีจริงหรือไม่ พวกเขากำลังถามจริงๆ

"Well, how many brains will this give me access to?"

ว่านี่จะเป็นสื่อเข้าถึงได้สักกี่สมองนะ

Because I think that's a lot of how we look at language.

เพราะผมคิดว่านี่คือสิ่งที่พวกเรา หวังกับภาษา

A word is essentially a key

คำ คือกุญแจสำคัญ

that gets us into certain people's heads.

ที่ไขเข้าสมองคนได้

And if it gets us into one brain,

และเมื่อได้เข้าไปในหัวหนึ่งคน

it's not really worth it,

ไม่ค่อยคุ้มสักเท่าไหร่

not really worth knowing.

มันยังไม่คุ้มที่จะรู้

Two brains, eh, it depends on who it is.

สองหัวหรอ ก็แล้วแต่ว่าเป็นของใคร

A million brains, OK, now we're talking.

เป็นล้านๆหัว โอเค นี่แหละที่ต้องการ

And so a real word is one that gets you access to as many brains as you can.

และคำที่ดีจริงต้องนำพาคุณสู่ หัวสมองอีกมากมาย

That's what makes it worth knowing.

และนั่นทำให้คุ้มค่าที่จะรู้

Incidentally, the realest word of all by this measure is this.

คำที่เจ๋งสุดคือ

[O.K.]

(โอ เค)

That's it.

นี่ไง

The realest word we have.

คำจริงที่สุดที่เรามี

That is the closest thing we have to a master key.

มันเป็นคำที่ใกล้เคียงกุญแจสำคัญที่สุด

That's the most commonly understood word in the world,

เป็นคำที่เข้าใจกันดีที่สุดทั่วโลก

no matter where you are.

ไม่ว่าคุณจะอยู่ไหน

The problem with that is,

ปัญหาก็คือ

no one seems to know what those two letters stand for.

ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้ ว่าตัวหนังสือสองตัวนั้นย่อมาจากอะไร

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Which is kind of weird, right?

ซึ่งก็ประหลาดดี ว่าไหมครับ

I mean, it could be a misspelling of "all correct," I guess,

แบบว่า อาจจะเป็นการสะกดผิด ของคำว่า all correct ละมั้ง

or "old kinderhook."

หรือย่อมาจาก old kinderhook

No one really seems to know, but the fact that it doesn't matter

ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้ แต่จริงๆแล้วมันก็

says something about how we add meaning to words.

ไม่ได้บอกว่าเรา ให้ความหมายคำอย่างไร

The meaning is not in the words themselves.

คำต่าง ๆ นั้นไม่มีความหมายอยู่ในตัวเอง

We're the ones that pour ourselves into it.

พวกเรานี่แหละ ใส่มันเข้าไปเอง

And I think, when we're all searching for meaning in our lives,

และผมคิดว่า เวลาที่พวกเรา ตามหาความหมายของชีวิตเรา

and searching for the meaning of life,

และความหมายของชีวิต

I think words have something to do with that.

ผมว่าคำต่างๆ ก็ มีส่วนเกี่ยวข้อง

And I think if you're looking for the meaning of something,

และถ้าคุณตามหาความหมาย บางอย่าง

the dictionary is a decent place to start.

พจนานุกรมเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

It brings a sense of order

มันให้ความรู้สึกเป็นระเบียบ

to a very chaotic universe.

ในจักรวาลอันแสนวุ่นวาย

Our view of things is so limited

มุมมองเราต่อสิ่งต่างๆ มีจำกัด

that we have to come up with patterns and shorthands

เราจึงต้องมีแบบแผน

and try to figure out a way to interpret it

เพื่อที่จะหาทาง แปลความหมาย

and be able to get on with our day.

และดำเนินชีวิตในแต่ละวันได้

We need words to contain us, to define ourselves.

เราต้องการคำต่างๆ เพื่ออธิบายตัวเรา

I think a lot of us feel boxed in

ผมว่าเราหลายๆ คนรู้สึกอึดอัด

by how we use these words.

ว่าจะใช้คำเหล่านี้อย่างไร

We forget that words are made up.

พวกเราลืมไปว่า เราสร้างมันขึ้นมา

It's not just my words. All words are made up,

ไม่ใช่แค่คำที่ผมสร้าง ทุกคำถูกสร้างขึ้นมาหมด

but not all of them mean something.

แต่ไม่ใช่ทุกคำมีความหมาย

We're all just sort of trapped in our own lexicons

พวกเราเหมือนถูกกัก ไว้ในพจนานุกรม

that don't necessarily correlate with people who aren't already like us,

ที่ไม่จำเป็นว่าจะเกี่ยว ข้องกับคนที่ไม่ได้เป็นเช่นเรา

and so I think I feel us drifting apart a little more every year,

และเหตุนี้เราก็ดูจะโดนฉีกห่าง ออกไปทุกๆ ปี

the more seriously we take words.

เมื่อเราจริงจังกับคำต่างๆมากขึ้น

Because remember, words are not real.

จำไว้ว่า คำต่างๆ มันไม่จริง

They don't have meaning. We do.

มันไม่มีความหมาย แต่เรามี

And I'd like to leave you with a reading

ผมขอทิ้งท้ายด้วยการอ่าน

from one of my favorite philosophers,

หนังสือของหนึ่งในนักปรัชญาที่ผมชอบ

Bill Watterson, who created "Calvin and Hobbes."

บิล วัตเตอร์สัน ผู้สร้าง "Calvin and Hobbes."

He said,

เขากล่าวว่า

"Creating a life that reflects your values and satisfies your soul

การสร้างชีวิตสะท้อนคุณค่า และความต้องการของจิตวิญญาณคุณ

is a rare achievement.

เป็นความสำเร็จอันหาได้ยาก

To invent your own life's meaning

การสร้างความหมายให้กับชีวิตตัวเอง

is not easy,

ไม่ใช่เรื่องง่าย

but it is still allowed,

แต่ก็ไม่ได้ยากเกินไป

and I think you'll be happier for the trouble."

และผมคิดว่าคุณจะ สุขยิ่งขึ้นกับปัญหา

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)