Edward Burtynsky photographs the landscape of oil

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Vera Chicharito

I started my journey 30 years ago.

ผมเริ่มต้นการเดินทางของผม เมื่อ 30 ปีที่แล้ว

And I worked in mines. And I realized that

ผมทำงานอยู่ในเหมืองต่าง ๆ และแล้วผมก็ตระหนักว่า

this was a world unseen.

นี่คือโลกที่ไม่มีใครได้พบเห็น

And I wanted, through color and large format cameras

ผมอยากสร้างงานศิลปะที่

and very large prints,

กลายเป็นสัญลักษณ์ของ

to make a body of work that somehow

การใช้ภูมิประเทศของเรา

became symbols of our

ผ่านกล้องถ่ายภาพสีขนาดใหญ่

use of the landscape,

และภาพถ่ายขนาดใหญ่

how we use the land.

ว่าเราใช้ผืนแผ่นดินของเราอย่างไร

And to me this was

สำหรับผมแล้ว นี่คือ

a key component that somehow, through this medium of photography,

องค์ประกอบสำคัญที่ช่วยให้ เราเพ่งพินิจทัศนียภาพทั้งหลาย

which allows us to contemplate these landscapes,

ผ่านการถ่ายภาพที่เป็นสื่อกลางนี้

that I thought photography was perfectly suited

ซึ่งผมคิดว่าการถ่ายภาพนั้น ลงตัวอย่างสมบูรณ์แบบ

to doing this type of work.

ในการทำงานเช่นนี้

And after 17 years of photographing large industrial landscapes,

ภายหลัง 17 ปีแห่งการถ่าย ทัศนียภาพอุตสาหกรรมขนาดใหญ่

it occurred to me that

ผมก็เกิดความคิดว่า

oil is underpinning the scale and speed.

น้ำมันเป็นตัวเสริมสร้างปริมาณ และความเร็ว

Because that is what has changed,

เพราะสิ่งที่ได้แปรเปลี่ยนไป

is the speed at which we're taking all our resources.

ก็คือ อัตราความเร็ว ที่เราตักตวงทรัพยากรทั้งหมด

And so then I went out to develop a whole series

ผมจึงได้ออกเดินทาง เพื่อสร้างชุดผลงาน

on the landscape of oil.

เรื่องทัศนียภาพแห่งน้ำมัน

And what I want to do is to kind of map an arc

และสิ่งที่ผมอยากทำคือ บันทึกเรื่องราว

that there is extraction, where we're taking it from the ground,

ที่มีการขุดเจาะน้ำมันขึ้นมาจากใต้ดิน

refinement. And that's one chapter.

และการกลั่น นั่นคือบทหนึ่ง

The other chapter that I wanted to look at was

ส่วนอีกบทหนึ่งที่ผมอยากพิจารณา

how we use it -- our cities,

ก็คือ เราใช้น้ำมันกันอย่างไร เมืองของเรา

our cars, our motorcultures,

รถของเรา ค่านิยมการใช้รถยนต์ของเรา

where people gather around the vehicle

ที่ซึ่งผู้คนมาห้อมล้อมรถยนต์

as a celebration.

เสมือนกับเป็นงานเลี้ยง

And then the third one is this idea of the end of oil,

และบทที่สามคือ แนวคิดการสิ้นสุดน้ำมัน

this entropic end,

การสิ้นสุดอันวุ่นวายสับสนนี้

where all of our parts of cars, our tires,

ที่ซึ่งชิ้นส่วนประกอบของรถ ยางรถยนต์

oil filters,

ตัวกรองน้ำมันเชื้อเพลิง

helicopters, planes --

เฮลิคอปเตอร์ เครื่องบิน

where are the landscapes where all of that stuff ends up?

ทัศนียภาพของสถานที่ ที่สิ่งของทั้งหมดนั่นมีจุดจบอยู่แห่งใด

And to me, again, photography was

สำหรับผม เช่นเคยครับ การถ่ายภาพคือ

a way in which I could explore and research the world,

หนทางหนึ่งที่ผมจะสำรวจ และศึกษาโลกใบนี้

and find those places.

และหาสถานที่เหล่านั้นให้พบได้

And another idea that I had as well,

ผมยังมีอีกหนึ่งความคิดด้วยครับ

that was brought forward by an ecologist --

ที่ได้รับการเสนอแนะจาก นักนิเวศวิทยาคนหนึ่ง

he basically did a calculation where

เขาก็แค่ทำการคำนวณ

he took one liter of gas and said,

โดยนำน้ำมันหนึ่งลิตรมา แล้วเอ่ยว่า

well, how much carbon it would take, and how much organic material?

จะต้องใช้คาร์บอนและสารอินทรีย์ เท่าไหร่สำหรับน้ำมันเท่านี้

It was 23 metric tons for one liter.

คำตอบคือ 23 เมตริกตัน สำหรับน้ำมันหนึ่งลิตร

So whenever I fill up my gas,

ดังนั้น ทุกครั้งที่ผมเติมน้ำมัน

I think of that liter, and how much carbon.

ผมจะคิดถึงหนึ่งลิตรนั่น และปริมาณคาร์บอนที่ถูกใช้

And I know that oil comes from the ocean and phytoplankton,

ผมทราบดีว่าน้ำมันมาจาก ท้องทะเลและแพลงก์ตอนพืช

but he did the calculations for our Earth

แต่เขาทำการคำนวณนั้น ก็เพื่อโลกของเรา

and what it had to do to produce that amount of energy.

และต้องทำอะไรบ้างกว่าจะ ผลิตพลังงานให้ได้จำนวนเท่านั้น

From the photosynthetic growth,

จากการเจริญเติบโต ผ่านการสังเคราะห์ด้วยแสง

it would take 500 years of that growth

ซึ่งต้องอาศัยเวลาถึง 500 ปี

to produce what we use, the 30 billion barrels we use per year.

ในการผลิตสิ่งที่เราใช้ ถึงสามหมื่นล้านบาร์เรลต่อปี

And that also brought me to the fact that

และนั่นยังทำให้ผมตระหนัก ความจริงที่ว่า

this poses such a risk to our society.

สิ่งนี้แสดงถึงความเสี่ยงต่อสังคมเรา

Looking at 30 billion per year,

เมื่อพิจารณาไปที่ น้ำมันสามหมื่นล้านบาร์เรลต่อปี

we look at our two largest suppliers,

เท่ากับเป็นการมองผู้ผลิตน้ำมัน รายใหญ่ที่สุดสองแห่ง

Saudi Arabia and now Canada, with its dirty oil.

คือซาอุดิอาระเบีย และแคนาดา กับ "น้ำมันสกปรก"

And together they only form about 15 years of supply.

ที่รวมแล้วผลิตน้ำมันดิบ ได้อีกแค่ประมาณ 15 ปีเท่านั้น

The whole world, at 1.2 trillion estimated reserves,

จากทั้งโลกที่มีน้ำมันสำรองอยู่ ประมาณ 1.2 ล้านล้านบาร์เรล

only gives us about 45 years.

ให้เราใช้ได้อีกแค่ประมาณ 45 ปี

So, it's not a question of if, but a question of when

ฉะนั้น มันจึงไม่ใช่คำถาม "ถ้า" แต่เป็นคำถามว่า "ตอนไหน"

peak oil will come upon us.

ที่เราจะต้องเผชิญกับภาวะ จุดผลิตน้ำมันสูงสุด (peak oil)

So, to me, using photography --

สำหรับผมแล้ว การใช้การถ่ายภาพนั้น

and I feel that all of us need to now begin to really

และผมก็รู้สึกว่าเราทุกคน ต้องเริ่มกันอย่างจริงจัง

take the task of using our talents,

ในการดึงพรสวรรค์ของเรา

our ways of thinking,

วิธีคิดของเราออกมาใช้

to begin to deal with what I think is probably

เพื่อเริ่มจัดการกับสิ่งที่ผมคิดว่า

one of the most challenging issues of our time,

อาจเป็นปัญหาที่ท้าทายที่สุด ในช่วงชีวิตของเราเลยก็ว่าได้

how to deal with our energy crisis.

ก็คือ "จะจัดการกับวิกฤตพลังงานอย่างไรดี"

And I would like to say that, on the other side of it,

และยิ่งไปกว่านั้น ผมอยากจะกล่าวว่า

30, 40 years from now, the children that I have,

ในอีก 30 - 40 ปีนับจากนี้ ผมจะสามารถเฝ้ามองและบอก

I can look at them and say, "We did everything

กับลูกหลานของผมว่า "เราลงมือทำทุกอย่าง

we possibly, humanly could do,

ที่มนุษย์อย่างเราจะทำได้

to begin to mitigate this,

เพื่อบรรเทาปัญหานี้แล้ว

what I feel is one of the most important and critical

สิ่งที่ผมรู้สึกว่าเป็นเวลา อันสำคัญและยากที่สุด

moments in our time. Thank you.

ในช่วงชีวิตของเรา ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)