Edward Burtynsky photographs the landscape of oil

عکس‌هایی از ادوارد بارتینسکی از منظره‌های نفت

Translator: ali Yazdi Reviewer: Shahram Eatezadi

I started my journey 30 years ago.

من سفرم را ۳۰ سال پیش آغاز کردم

And I worked in mines. And I realized that

و من در معدن‌ها کار کردم. و من فهمیدم که

this was a world unseen.

این یک دنیایی‌ای است که دیده نشده است.

And I wanted, through color and large format cameras

و من خواستم بوسیله رنگ و دوربین‌های قطع بزرگ

and very large prints,

و چاپ‌های خیلی بزرگ،

to make a body of work that somehow

یک بدنه‌ی یک کار را بسازم که به‌صورتی

became symbols of our

سمبل‌های استفاده‌ی ما

use of the landscape,

از منظره‌ها بشود،

how we use the land.

اینکه ما از زمین چگونه استفاده می‌کنیم.

And to me this was

و این برای من

a key component that somehow, through this medium of photography,

یک جز اصلی بود که به صورتی، از طریق رسانه‌ی عکاسی،

which allows us to contemplate these landscapes,

به ما اجازه‌ی تامل کردن در این منظره‌ها را می‌دهد،

that I thought photography was perfectly suited

که من فکر کردم عکاسی برای این نوع از کار بسیار

to doing this type of work.

مناسب است.

And after 17 years of photographing large industrial landscapes,

و بعد از ۱۷ سال عکاسی از منظره‌های بزرگ صنعتی،

it occurred to me that

به نظر من رسید که

oil is underpinning the scale and speed.

نفت پایه و شالوده مقیاس و سرعت است،

Because that is what has changed,

و به خاطر همین چیزی که تغییر کرده است،

is the speed at which we're taking all our resources.

سرعتی است که ما داریم از منابع خودمان استفاده می‌کنیم.

And so then I went out to develop a whole series

و پس بنابراین من یک سری کامل از

on the landscape of oil.

منظره‌های نفتی را درست کردم.

And what I want to do is to kind of map an arc

و کاری که من می‌خواهم انجام دهد یک جور نقشه برداری از قوسی است که نفت می‌پیماید

that there is extraction, where we're taking it from the ground,

وقتی که استخراج انجام می‌پذیرد، جایی که ما آن را از زمین بیرون می‌کشیم،

refinement. And that's one chapter.

پالایش. و آن یک فصل دیگر هست.

The other chapter that I wanted to look at was

فصل بعدی که من می‌خواستم به آن نگاه کنم این بود

how we use it -- our cities,

که ما چگونه از آن در شهر‌هایمان،

our cars, our motorcultures,

ماشین‌هایمان، در فرهنگ ماشینی‌یمان،

where people gather around the vehicle

در جایی که مردم در اطراف وسایل نقلیه جمع می‌شوند

as a celebration.

تا جشن بگیرند، استفاده می‌کنیم.

And then the third one is this idea of the end of oil,

و موضوع سوم این ایده‌ی انتهای نفت است،

this entropic end,

این پایان فیزیکی،

where all of our parts of cars, our tires,

جایی که همه قسمت‌های ماشین‌های ما، لاستیک‌های ما،

oil filters,

فیلتر‌های روغن،

helicopters, planes --

هلیکوپتر‌ها، هواپیماها --

where are the landscapes where all of that stuff ends up?

منظره‌هایی که این همه اجزا در آنجا جمع می‌شوند کجا است؟

And to me, again, photography was

و برای من عکاسی باز هم

a way in which I could explore and research the world,

یک راه برای اکتشاف و جستجو دنیا ،

and find those places.

و پیدا کردن این محل ها بوده است.

And another idea that I had as well,

و یک ایده‌ی دیگری که من داشتم هم این بود،

that was brought forward by an ecologist --

که از طرف یک بوم شناس مطرح شده است --

he basically did a calculation where

او ابتدایا یک محاسبه ای انجام داد جایی که

he took one liter of gas and said,

او یک لیتر بنزین آورد و گفت،

well, how much carbon it would take, and how much organic material?

خوب، این چقدر کربن دارد و چقدر مواد عالی دارد؟

It was 23 metric tons for one liter.

این برابر ۲۳ تن مکعب برای هر لیتر است.

So whenever I fill up my gas,

پس من هروقت باکم را پر می‌کنم،

I think of that liter, and how much carbon.

من به آن یک لیتر فکر می‌کنم و اینکه چقدر کربن دارد.

And I know that oil comes from the ocean and phytoplankton,

و من می دانم این نفت از دریا ها و پلانگتون‌ها آمده است.

but he did the calculations for our Earth

ولی او محاسباتی برای زمین هم انجام داد و

and what it had to do to produce that amount of energy.

و اینکه باید چقدر کار انجا دهد تا آن مقدار انرژی را تولید کند.

From the photosynthetic growth,

از رشد فتو سنتزی،

it would take 500 years of that growth

حدود ۵۰۰ سال طول می‌کشد

to produce what we use, the 30 billion barrels we use per year.

تا چیزی که ما در یک سال تولید می‌کنید ، یعنی ۳۰ ملیون بشکه در سال تولید شود.

And that also brought me to the fact that

این به من این موضوع را نشان داد که

this poses such a risk to our society.

ریسک بزرگی رابه جامعه‌ی ما تحمیل میکنه.

Looking at 30 billion per year,

وقتی که ما به مصرف ۳۰ میلیارد در سال نگاه می‌کنیم،

we look at our two largest suppliers,

و به دو تا از بزرگ‌ترین تولید کنندگانمان نگاه می‌کنیم،

Saudi Arabia and now Canada, with its dirty oil.

عربستان سعودی و حالا کانادا، با نفت کثیفی که تولید می‌شود.

And together they only form about 15 years of supply.

و اینکه آن دوتا فقط مصرف ۱۵ سال از ما را دارند.

The whole world, at 1.2 trillion estimated reserves,

کل ذخیره‌ی جهان حدود ۱.۲ ترلیون تخمین زده می‌شود،

only gives us about 45 years.

که ما آن را در حدود ۴۵ سال مصرف می‌کنیم.

So, it's not a question of if, but a question of when

پس این مساله‌ی آیا امکان دارد نیست بلکه مساله چه زمانی است که

peak oil will come upon us.

تمام شدن نفت بسر ما خراب شود.

So, to me, using photography --

پس برای من استفاده از عکاسی --

and I feel that all of us need to now begin to really

والان من فکر می‌کنم که همه‌ی ما نیاز داریم که واقعا شروع کنیم

take the task of using our talents,

که از هوشمان استفاده کنیم،

our ways of thinking,

راه‌های فکر کردن را عوض کنیم،

to begin to deal with what I think is probably

تا بتوانیم با چیزی که من فکر می‌کنم احتمالا یکی از

one of the most challenging issues of our time,

سخت‌ترین مساله‌های زمان باشد برخورد کنیم،

how to deal with our energy crisis.

این‌که چگونه با بحران انرژی بخورد کنیم.

And I would like to say that, on the other side of it,

و من دوست دارم بگویم که از جهتی دیگر

30, 40 years from now, the children that I have,

در ۳۰ یا ۴۰ سال آینده، فرزندانی که من خواهم داشت،

I can look at them and say, "We did everything

من می‌توانم به آنها نگاه کنم و بگویم، «ما هر کاری که

we possibly, humanly could do,

به صورت انسانی امکان پذیر بود را انجام داده‌ایم،

to begin to mitigate this,

تا شروع به کاهش آن بکنیم،

what I feel is one of the most important and critical

من فکر می‌کنم این یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین

moments in our time. Thank you.

لحظات زندگی ما باشد. خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق)