My Daughter, Malala | Ziauddin Yousafzai | TED Talks

Translator: Ahamed Shyam F Reviewer: Shouko Krishima

பல ஆணாதிக்க மற்றும் பழங்குடி சமூகங்களில்

In many patriarchal societies and tribal societies,

பொதுவாக ஒரு தந்தை தன் மகனால் அறியப்படுவார்

fathers are usually known by their sons,

but I'm one of the few fathers

ஆனால் நான் என் மகளால் அறியப்படும்

who is known by his daughter,

வெகுசில தந்தைகளில் ஒருவன்

and I am proud of it.

அதில் எனக்கு மிகவும் பெருமை

(Applause)

(கரவொலி)

Malala started her campaign for education

மலாலா தனது கல்வி மற்றும் அவரது உரிமைகளுக்காக

and stood for her rights in 2007,

2007 இல் பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினார்

and when her efforts were honored in 2011,

2011இல் அவரது முயற்சிகள் கௌரவிக்கப்பட்டது,

and she was given the national youth peace prize,

தேசிய இளைஞர் அமைதி பரிசு வழங்கப்பட்டது

and she became a very famous,

அவள் மிகவும் பிரபலமானாள்

very popular young girl of her country.

தன் நாட்டின் மிக பிரபல இளம் பெண் ஆனார்

Before that, she was my daughter,

அதற்கு முன் வரை, அவள் என் மகள்,

but now I am her father.

ஆனால் இப்போது நான் அவள் தந்தை.

Ladies and gentlemen,

மக்களே

if we glance to human history,

நாம் மனித வரலாற்றைப் பார்த்தால்,

the story of women

அதில் பெண்களின் கதை

is the story of injustice,

அநீதி

inequality,

சமத்துவமின்மை

violence and exploitation.

வன்முறை மற்றும் சுரண்டலின் கதையாக இருக்கும்.

You see,

அதாவது

in patriarchal societies,

ஆணாதிக்க சமூகங்களில்,

right from the very beginning,

ஆரம்பத்திலிருந்தே,

when a girl is born,

ஒரு பெண் பிறக்கும்போது,

her birth is not celebrated.

அவளின் பிறப்பு கொண்டாடப்படுவதில்லை.

She is not welcomed,

அவளை யாரும் வரவேற்பதில்லை

neither by father nor by mother.

தந்தை தாயாலும் கூட அல்ல.

The neighborhood comes

அக்கம் பக்கத்தினர் வந்து

and commiserates with the mother,

தாயுக்கு ஆறுதல் கூறுகின்றனர்

and nobody congratulates the father.

தந்தையை வாழ்த்துவதில்லை.

And a mother is very uncomfortable

மேலும் பெண்ணை பெற்றதற்காக

for having a girl child.

அந்த தாய் மிகவும் சங்கடப் படுகிறாள்

When she gives birth to the first girl child,

முதல் பெண் குழந்தையைப் பெற்றெடுக்கும்போது,

first daughter, she is sad.

அதாவது முதல் மகளுக்கு அவள் வருந்துகிறாள்

When she gives birth to the second daughter,

இரண்டாவது மகளை பெற்றெடுக்கும் போது,

she is shocked,

அவள் அதிர்ச்சியடைகிறாள்

and in the expectation of a son,

ஒரு மகனை எதிர்பார்த்து,

when she gives birth to a third daughter,

மூன்றாவது மகளை பெற்றெடுக்கும் போது,

she feels guilty like a criminal.

ஒரு குற்றவாளியைப் போல அவள் உணர்கிறாள்.

Not only the mother suffers,

தாய் மட்டுமல்ல,

but the daughter, the newly born daughter,

ஆனால் மகள், புதிதாக பிறந்த மகள்,

when she grows old,

அவள் வயதாக ஆக

she suffers too.

அவளும் அவதிப்படுகிறாள்.

At the age of five,

ஐந்து வயதில்,

while she should be going to school,

அவள் பள்ளிக்குச் செல்ல முடியாமல்,

she stays at home

வீட்டில் தங்குகிறாள்

and her brothers are admitted in a school.

ஆனால் அவளின் சகோதரர்கள் பள்ளி சேர்கிறார்கள்

Until the age of 12, somehow,

12 வயது வரை, எப்படியோ,

she has a good life.

அவளுக்கு நல்ல வாழ்க்கை கிடைக்கிறது.

She can have fun.

சந்தோஷமாக இருக்க முடியும்.

She can play with her friends in the streets,

அவள் தன் நண்பர்களுடன் தெருக்களில் விளையாடலாம்,

and she can move around in the streets

அவள் தெருக்களில் ஒரு பட்டாம்பூச்சி போல.

like a butterfly.

அழகாக சுற்றலாம்

But when she enters her teens,

ஆனால் பதின்ம வயதிற்குள் அவள் நுழையும் போது,

when she becomes 13 years old,

அதாவது 13 வயதாகும்போது,

she is forbidden to go out of her home

தன் வீட்டை விட்டு ஒரு ஆண் துணை இல்லாமல்

without a male escort.

வெளியே செல்ல தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது

She is confined under the four walls of her home.

தன் வீட்டின் நான்கு சுவர்களுக்குள் அடைத்து வைக்கப்படுகிறாள்

She is no more a free individual.

இனி அவள் சுதந்திரமானவள் இல்லை

She becomes the so-called honor

அவளுடைய தந்தை, சகோதரர்களின்

of her father and of her brothers

மற்றும் அவளது குடும்பத்தின்,

and of her family,

கற்பனையான மரியாதைக்கு அடையாளமாகிறாள்

and if she transgresses

அந்த கற்பனை மரியாதையை

the code of that so-called honor,

அவள் மீறினால்

she could even be killed.

அவள் கொல்லப்படலாம்.

And it is also interesting that this so-called

அந்த சுவாரஸ்யமான கற்பனை மரியாதை

code of honor,

அப்பெண்ணின் வாழ்வை மட்டுமல்ல

it does not only affect the life of a girl,

அக்குடும்பத்தில் உள்ள

it also affects the life

ஆண் உறுப்பினர்களின்

of the male members of the family.

வாழ்க்கையையும் பாதிக்கிறது

I know a family of seven sisters and one brother,

எனக்கு தெரிந்த ஒரு குடும்பத்தில் ஏழு சகோதரிகள்

and that one brother,

மற்றும் ஒரு சகோதரர் உள்ளார்.

he has migrated to the Gulf countries,

ஏழு சகோதரிகளுக்கும் தன் குடும்பத்திற்கும் உழைக்க

to earn a living for his seven sisters

அவர் வளைகுடா நாட்டுக்கு குடிபெயர்ந்தார்,

and parents,

ஏனெனில் அவரது ஏழு சகோதரிகள்

because he thinks that it will be humiliating

ஒரு திறமையைக் கற்று

if his seven sisters learn a skill

வாழ்வாதாரத்தை சம்பாதிக்க

and they go out of the home

வீட்டை விட்டு வெளியே செல்வதை

and earn some livelihood.

அவமானகரமானதாக அவர் நினைக்கிறார்

So this brother,

அதனால் இந்த சகோதரர்,

he sacrifices the joys of his life

தன் வாழ்வின் சந்தோஷங்கள்

and the happiness of his sisters

மற்றும் அவரது சகோதரிகளின் மகிழ்ச்சியை

at the altar of so-called honor.

அந்த கற்பனை மரியாதைக்கு தியாகம் செய்கிறார்

And there is one more norm

அந்த ஆணாதிக்க சமூகத்திற்கு

of the patriarchal societies

மேலும் ஒரு விதிமுறை உள்ளது

that is called obedience.

அதன் பெயர் கீழ்ப்படிதல்

A good girl is supposed to be

ஒரு நல்ல பெண்

very quiet, very humble

மிகவும் அமைதியாக, தாழ்மையாக

and very submissive.

மற்றும் மிக அடக்கமாக இருப்பது

It is the criteria.

இதன் அளவுகோல்.

The role model good girl should be very quiet.

நல்ல பெண்ணுக்கு அடையாளம் அமைதி

She is supposed to be silent

அவள் அமைதியாக தான் இருக்க வேண்டும்

and she is supposed to accept the decisions

அவளுக்கு விருப்பமில்லையெனினும்

of her father and mother

தன் தாய், தந்தை

and the decisions of elders,

பெரியோர்களின் முடிவை

even if she does not like them.

அவள் ஏற்றாக வேண்டும்

If she is married to a man she doesn't like

அவளுக்கு பிடிக்காத ஒருவரை மணக்கவும்

or if she is married to an old man,

அவர் வயதானவராக இருப்பினும்

she has to accept,

அவள் ஏற்க வேண்டும்

because she does not want to be dubbed

இல்லையேல் அவள்

as disobedient.

அடக்க மற்றவள் ஆகிவிடுவாள்

If she is married very early,

சிறு வயதிலேயே மணமுடித்தாலும்

she has to accept.

சம்மதிக்க வேண்டும்ம்

Otherwise, she will be called disobedient.

இல்லயேல் அடக்கமற்றவள் ஆகிவிடுவாள்

And what happens at the end?

இதன் முடிவு தான் என்ன?

In the words of a poetess,

ஒரி பெண் கவியின் வரிகளில்

she is wedded, bedded,

பெண் மணமுடித்து படுக்கை பகிர்ந்து

and then she gives birth to more sons and daughters.

மகன்கள் மற்றும் மகள்களை பெற்றெடுக்கிறாள்

And it is the irony of the situation

ஆனால் தன் நிலைக்கு முரணாக

that this mother,

இந்த தாய்

she teaches the same lesson of obedience

மகளுக்கு கீழ்ப்படிதலையும்

மகன்களுக்கு அதே கற்பனை மரியாதையையும்

to her daughter

and the same lesson of honor to her sons.

அவளே கற்பிக்கிறாள்

And this vicious cycle goes on, goes on.

இந்த தீய சுழற்சி தொடர்கிறது

Ladies and gentlemen,

மக்களே

this plight of millions of women

கோடிக்கணக்கான பெண்களின்

could be changed

இந்நிலை மாற்றப்படலாம்

if we think differently,

நாம் மாறுபட்டு சிந்தித்தால்

if women and men think differently,

பெண்களும் ஆண்களும் மாறுபட்டு சிந்தித்தால்

if men and women in the tribal and patriarchal societies

பழங்குடி மற்றும் ஆணாதிக்க சமூக ஆண்கள் பெண்கள்

in the developing countries,

வளரும் நாட்டு மக்கள் சிந்தித்தால்

if they can break a few norms

குடும்பம் மற்றும் சமூகத்தின்

of family and society,

சில விதிமுறைகளை மீற முடிந்தால்

if they can abolish the discriminatory laws

பாரபட்சமான சட்டங்களை ரத்து செய்ய முடிந்தால்

of the systems in their states,

அதன் அமைப்புகளை மாற்ற முடிந்தால்

which go against the basic human rights

பெண்களின் அடிப்படை மனித உரிமைகளுக்கு

of the women.

எதிரானவைகளை மாற்றினால்.

Dear brothers and sisters, when Malala was born,

அன்பு சகோதர சகோதரிகளே, மலாலா பிறந்தபோது,

and for the first time,

முதல் முறையாக

believe me,

நான் அவளை பார்க்கிறேன்

I don't like newborn children, to be honest,

புதிதாகப் பிறந்த குழந்தைகளை நான் விரும்புவதில்லை

but when I went and I looked into her eyes,

ஆனால் நான் சென்று அவள் கண்களைப் பார்த்தபோது,

believe me,

என்னை நம்புங்கள்

I got extremely honored.

நான் மிகவும் பெருமையடைந்தேன்

And long before she was born,

அவள் பிறப்பதற்கு முன்பே,

I thought about her name,

நான் அவள் பெயரைப் தேர்ந்தெடுத்தேன்

and I was fascinated with a heroic

ஆப்கானிஸ்தானில் புகழ்பெற்ற சுதந்திர போராட்ட வீரர்.

legendary freedom fighter in Afghanistan.

ஒருவரின் வீரத்தால் ஈர்க்கப்பட்டேன்

Her name was Malalai of Maiwand,

அவள் மைவாண்டினின் மலாலாய்,

and I named my daughter after her.

என் மகளுக்கு அவள் பெயரிட்டேன்

A few days after Malala was born,

அந்த சில நாட்கள்...

my daughter was born,

என் மகள் பிறந்தாள்,

my cousin came --

என் உறவினர் வந்தார்

and it was a coincidence --

தற்செயலாக அவர்

he came to my home

என் வீட்டிற்கு வரும்போது

and he brought a family tree,

சந்ததிகளில் வரை படத்தை கொண்டுவந்தார்.

a family tree of the Yousafzai family,

யூஸஃப்ஸாய் சந்ததியின் வரைபடம் அது

and when I looked at the family tree,

அவ் வரைபடம் 300 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய

it traced back to 300 years of our ancestors.

என் முன்னோர்களின் வரலாறை கொண்டிருந்தது

But when I looked, all were men,

அதில் ஆண்களின் பெயர்கள் மட்டுமே இருந்தது

and I picked my pen,

எனது பேனாவை எடுத்தேன்

drew a line from my name,

என் பெயரிலிருந்து ஒரு கோடு வரைந்து,

and wrote, "Malala."

"மலாலா" என்று எழுதினேன்.

And when she grow old,

அவள் வளர்ந்தாள்

when she was four and a half years old,

அவளுக்கு நான்கரை வயதாக இருந்தபோது,

I admitted her in my school.

நான் அவளை என் பள்ளியில் சேர்த்தேன்.

You will be asking, then, why should I mention about

இதை ஏன் குறிப்பிட வேண்டும் என நீங்கள் ஏன் கேட்கலாம்

the admission of a girl in a school?

பெண்ணை பள்ளியில் தானே சேர்த்தீர்கள்?

Yes, I must mention it.

ஆமாம் சொல்ல வேண்டும்

It may be taken for granted in Canada,

வளர்ந்த நாடுகளான

in America, in many developed countries,

கனடா, அமெரிக்காவில் இது பெரிதல்ல

but in poor countries,

ஆனால் ஏழை நாடுகளில்,

in patriarchal societies, in tribal societies,

ஆணாதிக்க, பழங்குடி சமூகங்களில்

it's a big event for the life of girl.

பெண் வாழ்வில் இது ஒரு பெரிய நிகழ்வு.

Enrollment in a school means

பள்ளியில் சேர்வது அவளையும்

recognition of her identity and her name.

அவளது பெயரையும் அங்கீகரிப்பது போன்றது

Admission in a school means

பள்ளியில் சேர்வது

that she has entered the world of dreams

அவளின் கனவுகளுக்கும்

and aspirations

அபிலாஷைகளுக்கும்

where she can explore her potentials

அவளது எதிர்கால வாழ்க்கைக்கான

for her future life.

திறன்களை ஆராய ஒரு நுழைவு வாயில்.

I have five sisters,

எனக்கு ஐந்து சகோதரிகள்

and none of them could go to school,

அவர்களில் யாரும் பள்ளி செல்ல முடியவில்லை

and you will be astonished,

சொன்னால் ஆச்சரியப்படுவீர்கள்,

two weeks before,

இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு

when I was filling out the Canadian visa form,

நான் கனடிய விசா படிவத்தை நிரப்பும்போது,

and I was filling out the family part of the form,

அப்படிவத்தின் குடும்ப பகுதியில் நிரப்ப

I could not recall

எனது சில சகோதரிகளின் குடும்பப்பெயர்கள்,

the surnames of some of my sisters.

என்னால் நினைவுபடுத்த முடியவில்லை

And the reason was

அதற்கு காரணம்

that I have never, never seen the names

நான் ஒருபோதும் அவர்களின் பெயர்களைப் பார்த்ததில்லை

of my sisters written on any document.

எந்த ஆவணத்திலும் இதுவரை எழுதப்பட்டதில்லை

That was the reason that

அந்த ஒரு காரணத்திற்காகவே

I valued my daughter.

நான் என் மகளை மதித்தேன்.

What my father could not give to my sisters

என் தந்தையால் என் சகோதரிகளுக்கு

and to his daughters,

அவரின் மகள்களுக்கு கொடுக்க முடியாததை

I thought I must change it.

நான் மாற்ற நினைத்தேன்.

I used to appreciate the intelligence

நான் என் மகளின் புத்திசாலித்தனத்தையும்.

and the brilliance of my daughter.

அறிவையும் பாராட்டுவேன்

I encouraged her to sit with me

என் நண்பர்கள் வரும்போது

when my friends used to come.

என்னுடன் அமர அவளை ஊக்குவித்தேன்

I encouraged her to go with me to different meetings.

என்னுடன் வெவ்வேறு கூட்டங்களுக்கு செல்ல ஊக்குவித்தேன்

And all these good values,

இந்த நல்ல மதிப்புகள் அனைத்தையும்

I tried to inculcate in her personality.

நான் அவளுடைய ஆளுமையில் விதைத்தேன்

And this was not only she, only Malala.

இது அவளூக்கு, மலாலாவும் மட்டும் அல்ல.

I imparted all these good values

நான் இந்த நல்ல மதிப்புகள் அனைத்தையும்

to my school, girl students and boy students as well.

என் பள்ளி, மாணவி மற்றும் மாணவர்களுக்கும் வழங்கினேன்

I used education for emancipation.

கல்வியை விடுதலைக்காகப் பயன்படுத்தினேன்.

I taught my girls,

நான் என் பெண்களுக்கு,

I taught my girl students,

என் பெண் மாணவர்களுக்கு

to unlearn the lesson of obedience.

கீழ்ப்படிதலின் பாடத்தை மறக்க கற்பித்தேன்.

I taught my boy students

நான் என் மாணவர்களுக்கு

to unlearn the lesson of so-called pseudo-honor.

போலி மரியாதையை உதற கற்பித்தேன்

Dear brothers and sisters,

அன்புள்ள சகோதர சகோதரிகளே,

we were striving for more rights for women,

நாம் பெண்களின் அதிக உரிமைகளுக்காக பாடுபடுகிறோம்

and we were struggling to have more,

அதற்கும் மேலாக

more and more space for the women in society.

சமுதாயத்தில் அவர்களுக்கு அதிக இடம் கிடைக்க பாடுபட்டோம்

But we came across a new phenomenon.

.ஆனால் நாங்கள் ஒரு புதிய நிகழ்வைக் கண்டோம்.

It was lethal to human rights

இது மனித உரிமைகளுக்கு ஆபத்தானது

and particularly to women's rights.

குறிப்பாக பெண்கள் உரிமைகளுக்கு ஆபத்தானது

It was called Talibanization.

இது தலிபமயமாக்கல் என்று அழைக்கப்பட்டது.

It means a complete negation

அரசியல், பொருளாதார மற்றும் சமூகம் என

of women's participation

அனைத்து நடவடிக்கைகளிலும் பெண்கள் பங்கேற்பை

in all political, economical and social activities.

இது முழுமையான மறுத்தது

Hundreds of schools were lost.

நூற்றுக்கணக்கான பள்ளிகள் இழக்கப் பட்டது.

Girls were prohibited from going to school.

பெண்கள் பள்ளிக்கு செல்ல தடைசெய்யப்பட்டனர்.

Women were forced to wear veils

பெண்கள் முக்காடு அணிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது

and they were stopped from going to the markets.

சந்தைகளுக்குச் செல்லவும் தடை வந்தது.

Musicians were silenced,

இசைக்கலைஞர்களை தடுத்தனர்

girls were flogged

பெண்கள் அடித்து நொறுக்கப்பட்டனர்

and singers were killed.

மற்றும் பாடகர்கள் கொல்லப்பட்டனர்.

Millions were suffering,

லட்சக்கணக்கான மக்கள் துன்பப்பட்டனர்,

but few spoke,

சிலரே எதிர்த்து பேசினர்,

and it was the most scary thing

அது மிகவும் பயங்கரமான விஷயம்

when you have all around such people

கொலை செய்யும், அடித்து நொறுக்கும் ஆட்கள்

who kill and who flog,

உங்களை சுற்றி இருக்கும்போது

and you speak for your rights.

உங்கள் உரிமைகளுக்காக பேசுவது

It's really the most scary thing.

உண்மையில் மிகவும் பயங்கரமான விஷயம்.

At the age of 10,

தனது 10 வயதில்,

Malala stood, and she stood for the right

மலாலா தன் உரிமைக்காக

of education.

கல்விக்காக நின்றாள்.

She wrote a diary for the BBC blog,

பிபிசி வலைப்பதிவிற்கு தன் நாட்குறிப்பை எழுதினார்

she volunteered herself

நியூயார்க் டைம்ஸ் ஆவணப்படங்களுக்கு

for the New York Times documentaries,

தானாக முன்வந்து பேசினார்

and she spoke from every platform she could.

தன்னால் முடிந்த அனைத்து தளத்திலும் அவள் பேசினாள்.

And her voice was the most powerful voice.

அவளுடைய குரல் மிகவும் சக்திவாய்ந்த குரலானது

It spread like a crescendo all around the world.

அந்த குரல் உலகம் முழுக்க உயர்ந்தது.

And that was the reason the Taliban

அதனால் தான் தலிபான்களால்

could not tolerate her campaign,

அவரது பிரச்சாரத்தை பொறுக்க முடியவில்லை.

and on October 9 2012,

அக்டோபர் 9, 2012 அன்று,

she was shot in the head at point blank range.

அவள் நெருக்கமாக தலையில் சுடப்பட்டாள்.

It was a doomsday for my family and for me.

எனக்கும் என் குடும்பத்துக்கும் அது ஒரு கரிய நாள்.

The world turned into a big black hole.

உலகமே ஒரு பெரிய கருந்துளையாக மாறியது.

While my daughter was

வாழ்க்கை மற்றும் மரண விளிம்பில்,

on the verge of life and death,

என் மகள் இருந்தபோது

I whispered into the ears of my wife,

நான் என் மனைவியின் காதுகளில் கேட்டது..

"Should I be blamed for what happened

என் மற்றும் உங்கள் மகளுக்கு

to my daughter and your daughter?"

நடந்ததற்கு நான் தான் காரணமா?

And she abruptly told me,

அவள் உடனடியாக குறுக்கிட்டு

"Please don't blame yourself.

"தயவுசெய்து உங்களை குறை சொல்லாதீர்கள்

You stood for the right cause.

நீங்கள் சரியான காரணத்திற்காக நின்றீர்கள்.

You put your life at stake

சத்தியத்திற்காக,

for the cause of truth,

அமைதிக்காக

for the cause of peace,

மற்றும் கல்விக்காக,

and for the cause of education,

உங்கள் உயிரைப் பணயம் வைத்தீர்கள்

and your daughter in inspired from you

உங்கள் மகள் உங்களிடமிருந்து கற்றிருக்கிறாள்

and she joined you.

உங்களுடன் இணைந்திருக்கிறாள்.

You both were on the right path

ஒன்றாக சரியான பாதையில் சென்றீர்கள்

and God will protect her."

கடவுள் அவளைப் பாதுகாப்பார்." என்றார்

These few words meant a lot to me,

இந்த சில வார்த்தைகள் எனக்கு நிறையப் உணர்த்தியது

and I didn't ask this question again.

அந்த கேள்வியை மீண்டும் கேட்கவில்லை.

When Malala was in the hospital,

மலாலா மருத்துவமனையில் இருந்தபோது,

and she was going through the severe pains

அவள் கடுமையான வலிகளை அனுபவித்தாள்

and she had had severe headaches

அவளின் முக நரம்பு வெட்டப்பட்டதால்,

because her facial nerve was cut down,

அவளுக்கு கடுமையான தலைவலி இருந்தது

I used to see a dark shadow

என் மனைவியின் முகத்தில்

spreading on the face of my wife.

ஒரு இருண்ட நிழல் பரவியது

But my daughter never complained.

ஆனால் என் மகள் ஒருபோதும் வருந்தவில்லை

She used to tell us,

அவள் எங்களிடம் சொன்னது

"I'm fine with my crooked smile

"என் உடைந்த புன்னகை நன்றாக இருக்கிறது

and with my numbness in my face.

முக உணர்வின்மையும் பரவாயில்லை

I'll be okay. Please don't worry."

கவலைப்பட வேண்டாம்" என்பாள்

She was a solace for us,

அவள் எங்களுக்கு ஒரு ஆறுதல்,

and she consoled us.

அவள் எங்களை ஆறுதல்படுத்தினாள்.

Dear brothers and sisters,

அன்புள்ள சகோதர சகோதரிகளே,

we learned from her how to be resilient

மிகவும் கடினமான காலங்களில், நெகிழ்ச்சியுடன் இருக்க

in the most difficult times,

அவளிடமிருந்து கற்றுக்கொண்டோம்

and I'm glad to share with you

இன்னொன்றை பகிர நான் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்

that despite being an icon

குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களின் உரிமைகளுக்காக

for the rights of children and women,

உழைப்பவளாக இருந்தாலும்

she is like any 16-year old girl.

அவள் இன்னும் 16 வயது சிறுமி தான்

She cries when her homework is incomplete.

அவள் வீட்டுப்பாடம் முடிக்காத போது அழுவாள்.

She quarrels with her brothers,

அவள் தன் சகோதரர்களுடன் சண்டையிடுவாள்

and I am very happy for that.

அது எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி தான்.

People ask me,

மக்கள் என்னிடம் அதிகம் கேட்பது,

what special is in my mentorship

மலாலாவை எதற்கும் அஞ்சாது குரல் கொடுக்கும் அளவுக்கு

which has made Malala so bold

மிகவும் தைரியமாக்கிய

and so courageous and so vocal and poised?

உங்கள் வழிகாட்டலில் சிறப்பு என்ன? என்பதே

I tell them, don't ask me what I did.

நான் என்ன செய்தேன் என்பதை விட

Ask me what I did not do.

நான் என்ன செய்யவில்லை என்று கேளுங்கள்.

I did not clip her wings, and that's all.

அவளது சிறகுகளை வெட்டவில்லை அவ்வளவுதான்.

Thank you very much.

மிக்க நன்றி.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)

Thank you. Thank you very much. Thank you. (Applause)

நன்றி. மிக்க நன்றி. நன்றி. (கைத்தட்டல்)