Why I put myself in danger to tell the stories of Gaza | Ameera Harouda

Vertaald door: Saskia O'Neill Nagekeken door: Peter van de Ven

Hello.

Hallo.

This is my first trip,

Dit is mijn eerste reis,

first time in life I'm outside of the walls of Gaza.

de eerste keer in mijn leven dat ik buiten de muren van Gaza ben.

I'm so happy to be here.

Ik ben zo blij om hier te zijn.

(Applause)

(Applaus)

My ambition always was to be a pilot, to fly a plane,

Mijn ambitie was altijd om piloot te worden, een vliegtuig te vliegen,

to feel free to fly the sky, to touch the sky.

me vrij te voelen, door de lucht vliegend, en de hemel te kunnen aanraken.

But that didn't happen.

Maar dat is niet gebeurd.

Simply, I live in Gaza, there is no airport.

Simpelweg omdat ik in Gaza woon, waar geen vliegveld is.

All borders are closed on every side.

Aan alle kanten zijn de grenzen gesloten.

We live in one of the biggest prisons in the world.

We wonen in één van de grootste gevangenissen ter wereld.

The only thing I can do is just to look up to the sky.

Het enige dat ik kan doen is omhoog kijken naar de hemel.

On some days, we are lucky if we have electricity

Op sommige dagen hebben we geluk,

dan hebben we vier of vijf uur elektriciteit.

for four or five hours.

When it's cold, we make a fire on the front or on the roof of our homes.

Als het koud is maken we een vuurtje, voor het huis, of op het dak.

Sometimes we make food, too.

Soms maken we ook eten klaar.

My job in Gaza is to arrange everything for journalists who come to my homeland

Mijn taak in Gaza is om alles te regelen voor de journalisten

die hierheen komen om te vertellen wat er in Gaza aan de hand is.

to tell the stories about what's going on in Gaza.

Many mornings, I had to go to the border area

Vaak moest ik 's ochtends naar de grensgebieden

to collect a journalist.

om een journalist op te halen.

If anything should happen to the journalist,

Als er iets met de journalist gebeurde

or if the journalist decides to cover a story

of als de journalist besloot een verhaal te vertellen

the government doesn't want us to cover,

waarvan de regering niet wilde dat het verteld zou worden,

bad things could happen.

konden er erge dingen gebeuren.

Navigating through my country helping journalists,

Door mijn land rijden

en journalisten, filmmakers en mensen van het nieuws helpen,

filmmakers, news crews, is my working life.

is mijn werk.

I believe my success comes from building a relationship

Ik geloof dat ik hier succesvol in ben, omdat ik een relatie heb opgebouwd,

not only with journalists and the news crews,

niet alleen met journalisten en medewerkers van het nieuws,

but also with the communities in the Gaza Strip.

maar ook met de verschillende gemeenschappen in de Gazastrook.

These communities who don't want their stories to be told,

Deze gemeenschappen, die niet willen dat hun verhaal wordt verteld,

I never looked to them as stories or numbers.

heb ik nooit als verhalen of nummers beschouwd.

But like me, they are human beings.

Het zijn mensen, net zoals ikzelf.

I have built up many relationships over 10 years.

Ik heb de afgelopen tien jaar veel relaties opgebouwd.

And guess what?

En wat denk je?

This gives me the chance to get access to people,

Het geeft me de mogelijkheid

om dichter bij de mensen en hun verhalen te komen,

to stories that others can't.

wat anderen niet lukt.

In some certain situations, I feel, as a woman, I have more power.

In sommige situaties voelt het alsof ik als vrouw meer macht heb.

Many male journalists in my society,

Veel mannelijke journalisten in mijn gemeenschap

they want to cover a story about drug addiction in my country.

willen een verhaal vertellen over drugsverslaving in mijn land.

That problem started when the Gaza tunnel was being built.

Dat probleem ontstond toen de Gazatunnel werd gebouwd.

With the siege on Gaza,

Tijdens de Gaza-blokkade

tunnels brought people all the basic needs

werden door de tunnels alle basisbehoeften aangevoerd,

like food, building material, other stuff we needed.

zoals eten, bouwmaterialen en andere dingen die we nodig hadden.

But not anymore, because the Egyptian side flooded them up with water

Maar nu niet meer, want aan de Egyptische kant hebben ze ze vol water laten lopen

and they are not working anymore.

en nu werken ze niet meer.

Drugs were being smuggled,

Er werden ook drugs gesmokkeld

and many young people got addicted, too.

en veel jonge mensen raakten verslaafd.

In the tradition of the Palestinian society,

In de traditie van de Palestijnse samenleving

it's forbidden for men to enter the household.

is het verboden voor een man om andermans huis te betreden.

So, no male journalists get the story.

Dus mannelijke journalisten kregen dit verhaal niet te horen,

But I did.

maar ik wel.

I have a wonderful husband,

Ik heb een geweldige echtgenoot,

a wonderful husband who supports me

een geweldige echtgenoot, die me aanmoedigt

despite all the criticism he gets from the society.

ondanks alle kritiek die hij uit de gemeenschap krijgt.

He's at home now with my two kids,

Hij is nu thuis samen met mijn twee kinderen

and I have another one that's growing in here.

en er is er nog eentje op komst.

(Applause)

(Applaus)

When I'm working, I call him every two hours,

Als ik aan het werk ben, bel ik hem elke twee uur

and he knows if he doesn't hear from me,

en hij weet dat als hij niets van me hoort,

he should call my contact,

hij mijn contact moet bellen;

the one who gives me access to the story,

degene die mij het verhaal heeft gegeven,

which is the one who I trust.

dat is degene die ik vertrouw.

One of the times in Gaza,

Een van de keren in Gaza,

during the kidnapping of the British journalist Alan Johnston,

tijdens de ontvoering van de Britse journalist Alan Johnston,

I was asked by an American magazine

werd ik door een Amerikaans tijdschrift gevraagd

to set up a meeting with the kidnappers in Gaza, and I did.

een bijeenkomst in Gaza te regelen met de ontvoerders en dat deed ik.

The journalist covering the story and I

De journalist en ik moesten voor zijn hotel wachten.

were asked to meet outside of his hotel.

They came, they picked us up in a black van with black windows,

Ze kwamen ons ophalen in een zwart busje met geblindeerde ramen,

they were wearing masks on that day.

ze droegen die dag maskers,

And they drove us away, far away in the middle of a field.

en ze namen ons mee, ver weg naar het midden van een veld.

They took our cell phones

Ze namen onze telefoons af

and we did the interview with the kidnapper outside in that field.

en we deden het interview met de ontvoerder, buiten in dat veld.

I was so scared that day,

Ik was die dag zo bang,

a day I will never forget.

ik zal die dag nooit vergeten.

So, why do I do what I do?

Dus, waarom doe ik wat ik doe?

I do it because I believe if I didn't,

Ik doe het omdat ik geloof dat als ik het niet zou doen,

a huge part of the story about Gaza will be missing.

een groot deel van het verhaal over Gaza zou ontbreken.

There are some more stories I could tell you about my country.

Er zijn meer verhalen die ik je kan vertellen over mijn land

And not all of them are bad.

en ze zijn niet allemaal slecht.

I love my country, despite the terrible situation we live in --

Ik hou van mijn land, ondanks de vreselijke situatie waarin we leven --

siege, poverty, unemployment --

belegering, armoede, werkloosheid --

but there is life.

maar er is leven.

There are people who are dreamers and amazing people full of energy.

Er zijn mensen die dromen en er zijn geweldige mensen vol energie.

We have wonderful music, and a great music school.

We hebben prachtige muziek en een fantastische muziekschool.

We have parkour dancers who dance in the rubble of their homes.

We hebben parkourdansers die tussen het puin van hun huizen dansen.

And Gaza is the only place in the Arab world

En Gaza is de enige plaats in de Arabische wereld

where Muslims and Christians live in strong brotherhood.

waar moslims en christenen eensgezind samenleven.

(Applause)

(Applaus)

During the time of war,

In de oorlog

the hardest part for me is leaving the house early in the morning,

is het moeilijkste voor mij om 's ochtends van huis te gaan

leaving my children.

en mijn kinderen achter te laten.

I take a picture of them everyday

Ik neem elke dag een foto van ze

because I never know if I will make it back to them.

omdat ik nooit weet of ik weer naar ze zal terugkeren.

Being a fixer and a journalist is difficult and dangerous in Gaza.

Bemiddelaar en journalist zijn in Gaza is moeilijk en gevaarlijk,

But when I hear the sound of the shelling or the sound of the bombing,

maar als ik het geluid hoor van beschietingen of bombardementen,

I just head straight toward it,

ga ik er recht op af.

because I want to be there first,

Ik wil er als eerste zijn,

because these stories should be told.

want deze verhalen moeten worden verteld.

When my children were small and we heard the sound of the war,

Toen mijn kinderen klein waren en we het geluid van de oorlog hoorden,

I used to tell them that they were fireworks.

vertelde ik ze dat het vuurwerk was.

Now they are older, they understand.

Nu ze ouder zijn, begrijpen ze het.

I do have terrible nightmares

Ik heb vreselijke nachtmerries

because of all that I witnessed during war times,

door alles waarvan ik tijdens de oorlog getuige ben geweest.

especially these lifeless bodies of young children.

Vooral de levenloze lichamen van jonge kinderen.

I still remember a little girl, her name is Hala.

Ik herinner me nog steeds een klein meisje dat Hala heet.

She's the only survivor from her family.

Ze is de enige overlevende van haar familie.

Her picture will be with me forever.

Haar beeld zal me altijd bijblijven.

I will never forget her.

Ik zal haar nooit vergeten.

I'm proud that I can stand here and be here today with you.

Ik ben trots dat ik hier bij jullie kan zijn vandaag.

I'm proud that I can tell you stories, sad and happy,

Ik ben trots dat ik mijn verhalen kan vertellen, verdrietige en blije,

stories about my small corner of the world, Gaza.

verhalen over mijn kleine uithoek van de wereld, Gaza.

I'm proud that I am the first female fixer working in Gaza.

Ik ben er trots op de eerste vrouwelijke bemiddelaar in Gaza te zijn

And the funny thing is they call me Mr. Rambo in Gaza.

en het grappige is, ze noemen me 'Mr. Rambo' in Gaza.

(Laughter)

(Gelach)

I hope one day, I will get the chance to tell the stories of all other women,

Ik hoop dat ik op een dag de kans krijg verhalen van andere vrouwen te vertellen,

all other amazing women I know in my country.

van alle andere geweldige vrouwen die ik ken in mijn land.

I hope that one day I can help other women in my country

Ik hoop dat ik op een dag andere vrouwen in mijn land kan helpen

to be fixers like me.

om bemiddelaar te worden, net als ik.

And of course sometimes, I feel I can't do this work anymore,

Natuurlijk voelt het soms alsof ik dit werk niet meer aankan,

it's just too much for me.

alsof het gewoon teveel voor me is.

But I remember these words:

Maar ik vergeet nooit deze woorden:

"Don't limit your challenge, but challenge your limit.

"Beperk niet je uitdagingen, maar daag je beperkingen uit.

Don't allow others to stand in front of your dreams."

Sta anderen niet toe je dromen in de weg te staan."

Thank you.

Dank je wel.

(Applause)

(Applaus)