Why I put myself in danger to tell the stories of Gaza | Ameera Harouda

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Hello.

Merhaba.

This is my first trip,

Bu benim ilk gezim,

first time in life I'm outside of the walls of Gaza.

hayatımda ilk defa Gazze duvarları dışına çıktım.

I'm so happy to be here.

Burada olduğum için çok mutluyum.

(Applause)

(Alkışlar)

My ambition always was to be a pilot, to fly a plane,

Hayalim hep pilot olup, bir uçak uçurmak,

to feel free to fly the sky, to touch the sky.

gökyüzünde özgürce uçmak, gökyüzüne dokunmaktı.

But that didn't happen.

Ama bu olmadı.

Simply, I live in Gaza, there is no airport.

Gazze'de yaşıyorum, havaalanı yok.

All borders are closed on every side.

Tüm sınırlar her yönden kapalı.

We live in one of the biggest prisons in the world.

Dünya'nın en büyük hapishanelerinden birinde yaşıyoruz.

The only thing I can do is just to look up to the sky.

Yapabildiğim tek şey sadece gökyüzüne bakmak.

On some days, we are lucky if we have electricity

Bazı günler, dört veya beş saat elektriğimiz olursa şanslıyız.

for four or five hours.

When it's cold, we make a fire on the front or on the roof of our homes.

Soğuk olduğunda, evlerimizin önünde veya çatısında ateş yakarız.

Sometimes we make food, too.

Bazen yemek de yaparız.

My job in Gaza is to arrange everything for journalists who come to my homeland

Gazze'deki işim, Gazze'de olan biteni anlatmak için

to tell the stories about what's going on in Gaza.

yurduma gelen gazetecilerin işlerini tertip etmek.

Many mornings, I had to go to the border area

Birçok sabah, sınır bölgesine gidip gazetecileri

to collect a journalist.

almak zorunda kalıyorum.

If anything should happen to the journalist,

Eğer gazeteciye bir şey olursa

or if the journalist decides to cover a story

veya bir gazeteci hükümetin yazmamızı istemediği

the government doesn't want us to cover,

bir hikaye yazmaya karar verirse

bad things could happen.

kötü şeyler olabilir.

Navigating through my country helping journalists,

Benim işim, ülkemi dolaşarak gazetecilere, film yapımcılarına,

filmmakers, news crews, is my working life.

haber ekiplerine yardım etmek.

I believe my success comes from building a relationship

Başarımın sadece gazeteci ve haber ekipleriyle ilişki kurmamdan değil,

not only with journalists and the news crews,

Gazze Şeridi'ndeki toplumlarla da

but also with the communities in the Gaza Strip.

bir ilişki kurmamdan kaynaklandığına inanıyorum.

These communities who don't want their stories to be told,

Hikayelerinin anlatılmasını istemeyen bu toplumlara

I never looked to them as stories or numbers.

hiçbir zaman hikaye veya rakam olarak bakmadım.

But like me, they are human beings.

Onlar da benim gibi insan.

I have built up many relationships over 10 years.

10 yıl boyunca birçok ilişki kurdum.

And guess what?

Bilin bakalım ne oldu?

This gives me the chance to get access to people,

Bu diğerlerinin ulaşamadığı

to stories that others can't.

insan ve hikayelere erişmemi sağladı.

In some certain situations, I feel, as a woman, I have more power.

Bazı durumlarda, bir kadın olarak daha güçlü olduğumu hissediyorum.

Many male journalists in my society,

Toplumumdaki birçok erkek gazeteci

they want to cover a story about drug addiction in my country.

ülkemdeki uyuşturucu bağımlılığı hakkında bir hikayeyi işlemek istiyor.

That problem started when the Gaza tunnel was being built.

Bu sorun Gazze tünelinin inşa edilmesiyle başladı.

With the siege on Gaza,

Gazze ablukası nedeniyle

tunnels brought people all the basic needs

tüneller insanların temel ihtiyaçlarını sağlama aracıydı.

like food, building material, other stuff we needed.

Besin, inşaat malzemeleri ve ihtiyacımız olan diğer şeyler.

But not anymore, because the Egyptian side flooded them up with water

Ama artık yok çünkü Mısır tarafı tünelleri suyla doldurdu

and they are not working anymore.

ve artık kullanılamaz haldeler.

Drugs were being smuggled,

Uyuşturucu da kaçırıldı

and many young people got addicted, too.

ve birçok genç bağımlı oldu.

In the tradition of the Palestinian society,

Filistin toplumu geleneğinde

it's forbidden for men to enter the household.

erkeklerin haneye girmesi yasaktır.

So, no male journalists get the story.

Bu yüzden erkek gazeteciler hikayeye ulaşamadılar.

But I did.

Ama ben ulaştım.

I have a wonderful husband,

Harika bir kocam var.

a wonderful husband who supports me

Toplumun eleştirilerine rağmen

despite all the criticism he gets from the society.

beni destekleyen harika bir koca.

He's at home now with my two kids,

Şimdi iki çocuğumla birlikte evde

and I have another one that's growing in here.

ve bir tanesi de karnımda.

(Applause)

(Alkışlar)

When I'm working, I call him every two hours,

Çalışıyorken, onu iki saatte bir ararım

and he knows if he doesn't hear from me,

ve benden haber alamazsa

kendisi sayesinde hikayeye ulaştığım

he should call my contact,

the one who gives me access to the story,

ve güvendiğim bir kişi olan

which is the one who I trust.

bağlantımı araması gerektiğini bilir.

One of the times in Gaza,

Gazze'de bir keresinde

during the kidnapping of the British journalist Alan Johnston,

İngiliz gazeteci Alan Johnston'un kaçırılması sırasında

I was asked by an American magazine

bir Amerikan dergisi benden

to set up a meeting with the kidnappers in Gaza, and I did.

Gazze'de adam kaçıranlarla bir buluşma ayarlamamı istedi ve ben de ayarladım.

The journalist covering the story and I

Haberi yapacak olan gazeteciyle birlikte

were asked to meet outside of his hotel.

otelin dışında beklememiz istendi.

They came, they picked us up in a black van with black windows,

Geldiler, siyah camlı, siyah bir minibüsle bizi aldılar,

they were wearing masks on that day.

o gün maske takıyorlardı.

And they drove us away, far away in the middle of a field.

Bizi çok uzaktaki bir alanın ortasına götürdüler.

They took our cell phones

Cep telefonlarımızı aldılar

and we did the interview with the kidnapper outside in that field.

ve adam kaçıranlarla o alanda röportajı yaptık.

I was so scared that day,

O gün çok korkmuştum,

a day I will never forget.

unutamayacağım bir gün.

So, why do I do what I do?

Peki, yaptığım bu işi neden yapıyorum?

I do it because I believe if I didn't,

Yapıyorum çünkü inanıyorum ki ben yapmazsam

a huge part of the story about Gaza will be missing.

Gazze hakkındaki hikayenin büyük bir kısmı eksik kalacak.

There are some more stories I could tell you about my country.

Ülkem hakkında anlatabileceğim başka hikayeler de var.

And not all of them are bad.

Hepsi kötü değil.

I love my country, despite the terrible situation we live in --

İçinde bulunduğumuz kötü duruma rağmen ülkemi seviyorum.

siege, poverty, unemployment --

Kuşatma, fakirlik ve işsizlik var

but there is life.

ama hayat devam ediyor.

There are people who are dreamers and amazing people full of energy.

Hayalperest ve müthiş enerjisi olan insanlar var.

We have wonderful music, and a great music school.

Muhteşem bir müziğimiz ve harika bir müzik okulumuz var.

We have parkour dancers who dance in the rubble of their homes.

Evlerinin enkazında dans eden parkur dansçılarımız var.

And Gaza is the only place in the Arab world

Gazze, Arap dünyası içinde Müslüman ve Hıristiyanların

where Muslims and Christians live in strong brotherhood.

kardeşçe yaşadığı tek yer.

(Applause)

(Alkışlar)

During the time of war,

Savaş sırasında,

the hardest part for me is leaving the house early in the morning,

benim için en zor kısım evden sabah erkenden,

leaving my children.

çocuklarımı bırakarak çıkmak.

I take a picture of them everyday

Her gün resimlerini çekiyorum

because I never know if I will make it back to them.

çünkü geri döneceğimin garantisi yok.

Being a fixer and a journalist is difficult and dangerous in Gaza.

Gazze'de iş bitirici ve gazeteci olmak zor ve tehlikelidir.

But when I hear the sound of the shelling or the sound of the bombing,

Ama top atışı ve bomba seslerini duyduğumda,

I just head straight toward it,

direk oraya yöneliyorum,

because I want to be there first,

çünkü ilk giden olmak istiyorum,

because these stories should be told.

çünkü bu hikayelerin anlatılması lazım.

When my children were small and we heard the sound of the war,

Çocuklarım küçükken savaşın sesini duyduğumuzda,

I used to tell them that they were fireworks.

havai fişek olduğunu söylerdim.

Now they are older, they understand.

Artık büyüdüler, anlıyorlar.

I do have terrible nightmares

Savaş zamanı sırasında gördüklerim yüzünden

because of all that I witnessed during war times,

berbat kabuslar görüyorum,

especially these lifeless bodies of young children.

özellikle de cansız küçük çocuk bedenleri.

I still remember a little girl, her name is Hala.

Adı Hala olan küçük bir kızı hatırlıyorum.

She's the only survivor from her family.

Ailesinden tek kurtulan oydu.

Her picture will be with me forever.

Resmi daima benimle olacak.

I will never forget her.

Onu asla unutmayacağım.

I'm proud that I can stand here and be here today with you.

Bugün burada sizlerle olduğumdan dolayı gururluyum.

I'm proud that I can tell you stories, sad and happy,

Sizlere dünyanın küçük bir köşesi olan Gazze'den

stories about my small corner of the world, Gaza.

üzgün ve neşeli hikayeler anlattığım için gururluyum.

I'm proud that I am the first female fixer working in Gaza.

Gazze'deki ilk iş bitirici kadın olduğumdan dolayı gururluyum.

And the funny thing is they call me Mr. Rambo in Gaza.

İşin komik tarafı Gazze'de bana Bay Rambo diyorlar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I hope one day, I will get the chance to tell the stories of all other women,

Umarım bir gün, ülkemdeki diğer harika kadınların hikayesini

all other amazing women I know in my country.

anlatma şansını da elde ederim.

I hope that one day I can help other women in my country

Umarım bir gün, ülkemdeki diğer kadınlara benim gibi işbirlikçi olmayı öğrenmelerine

to be fixers like me.

yardım edebilirim.

And of course sometimes, I feel I can't do this work anymore,

Tabii ki bazen, bu işi artık yapamayacağımı düşünüyorum,

it's just too much for me.

bu benim için çok fazla.

But I remember these words:

Ama şu sözleri hatırlıyorum:

"Don't limit your challenge, but challenge your limit.

"Meydan okumanı sınırlandırma, sınırlarına meydan oku.

Don't allow others to stand in front of your dreams."

Başkalarının hayallerinin önünde dikilmesine izin verme."

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)