Why I put myself in danger to tell the stories of Gaza | Ameera Harouda

Translator: sirinporn chattaris Reviewer: Chanchai Tasujai

Hello.

This is my first trip,

นี่เป็นการเดินทางครั้งเเรกของดิฉันค่ะ

first time in life I'm outside of the walls of Gaza.

เป็นครั้งเเรกในชีวิตเลยนะคะ ที่ดิฉันได้ออกมาจากฉนวนกาซา

I'm so happy to be here.

ดิฉันมีความสุขมากที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

My ambition always was to be a pilot, to fly a plane,

ดิฉันเคยใฝ่ฝันอยากเป็นนักบิน อยากขับเครื่องบิน

to feel free to fly the sky, to touch the sky.

อยากบินไปในท้องฟ้าอย่างอิสระ

But that didn't happen.

เเต่มันเป็นไปไม่ได้

เพราะดิฉันอยู่ที่กาซา ซึ่งไม่มีสนามบิน

Simply, I live in Gaza, there is no airport.

ชายเเดนทุกด้านปิดตาย

All borders are closed on every side.

We live in one of the biggest prisons in the world.

พวกเราเปรียบเสมือน อยู่ในคุกที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ดิฉันทำได้เพียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

The only thing I can do is just to look up to the sky.

On some days, we are lucky if we have electricity

บางวันเราจะโชคดี ที่เรามีไฟฟ้า

for four or five hours.

สำหรับ 4 - 5 ชั่วโมง

ถ้าอากาศหนาว เราจะก่อกองไฟหน้าบ้าน บางทีก็บนหลังคา

When it's cold, we make a fire on the front or on the roof of our homes.

บางครั้งเราทำอาหารกินกัน

Sometimes we make food, too.

งานของดิฉันในกาซาคือการเตรียมทุกอย่าง ให้นักข่าวที่เข้ามาในเเผ่นดินเกิดของดิฉัน

My job in Gaza is to arrange everything for journalists who come to my homeland

to tell the stories about what's going on in Gaza.

เพื่อรายงานข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นที่กาซา

มีหลายเช้าที่ดิฉันต้องไปที่เขตชายเเดน

Many mornings, I had to go to the border area

เพื่อไปรับนักข่าว

to collect a journalist.

If anything should happen to the journalist,

ดูว่าอาจมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น กับพวกเขาไหม

หรือถ้านักข่าวคิดจะรายงานข่าวที่

or if the journalist decides to cover a story

the government doesn't want us to cover,

รัฐบาลไม่ต้องการให้เปิดเผย

ก็อาจเกิดเหตุร้ายขึ้น

bad things could happen.

Navigating through my country helping journalists,

การเป็นคนนำทางให้นักข่าว

นักถ่ายภาพยนตร์ ทีมงานทำข่าว คือชีวิตการทำงานของฉัน

filmmakers, news crews, is my working life.

I believe my success comes from building a relationship

ดิฉันเชื่อว่าความสำเร็จของดิฉัน เกิดจากการสร้างมิตรภาพ

not only with journalists and the news crews,

ไม่เฉพาะกับนักข่าว เเละทีมงานทำข่าว

เเต่รวมถึงคนในชุมชน ที่กาซาด้วย

but also with the communities in the Gaza Strip.

These communities who don't want their stories to be told,

คนเหล่านี้ไม่ต้องการให้เรื่องถูกเปิดเผย

I never looked to them as stories or numbers.

ดิฉันไม่ได้มองพวกเค้า เป็นเเค่เรื่องราวหรือตัวเลข

But like me, they are human beings.

แต่พวกเค้าเป็นคนเหมือนดิฉัน

I have built up many relationships over 10 years.

ดิฉันพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดี มาตลอดเวลา 10 ปี

And guess what?

เเละทราบไหมคะ

This gives me the chance to get access to people,

นี่เป็นโอกาสที่ทำให้ดิฉันเข้าถึงคนเหล่านี้

to stories that others can't.

รับรู้เรื่องราวที่คนอื่นไม่รู้

In some certain situations, I feel, as a woman, I have more power.

ในบางสถานการณ์ ดิฉันรู้สึกว่า ความเป็นผู้หญิงทำให้มีโอกาสมากกว่า

Many male journalists in my society,

นักข่าวชายหลายคนในกลุ่มของดิฉัน

พวกเขาต้องการเปิดเผย เรื่องเกี่ยวกับยาเสพติดในประเทศของดิฉัน

they want to cover a story about drug addiction in my country.

That problem started when the Gaza tunnel was being built.

ปัญหานั้นเกิดขึ้น ตั้งเเต่เริ่มสร้างอุโมงค์กาซา

With the siege on Gaza,

การที่กาซาถูกปิดล้อม

tunnels brought people all the basic needs

อุโมงค์ถูกใช้ เป็นเส้นทางลำเลียงสิ่งจำเป็นพื้นฐาน

like food, building material, other stuff we needed.

เช่นอาหาร วัสดุก่อสร้าง เเละของจำเป็น

But not anymore, because the Egyptian side flooded them up with water

เเต่ไม่มีอีกเเล้ว เพราะอียิปต์ทำให้น้ำท่วมอุโมงค์

and they are not working anymore.

เเละใช้การไม่ได้อีก

Drugs were being smuggled,

มีการลักลอบขนยาเสพติด

and many young people got addicted, too.

คนหนุ่มสาวเริ่มติดยา

In the tradition of the Palestinian society,

ในค่านิยมของชาวปาเลสไตน์

ผู้ชายถูกห้ามเข้าไปครัวเรือน

it's forbidden for men to enter the household.

So, no male journalists get the story.

ดังนั้นนักข่าวชายจะไม่ได้รับรู้ข่าวสารอะไร

But I did.

เเต่ดิฉันได้รู้

I have a wonderful husband,

ดิฉันมีสามีที่ดีที่สุด

a wonderful husband who supports me

เขาเป็นกำลังใจเเละคอยช่วยเหลือ

despite all the criticism he gets from the society.

โดยไม่สนใจเสียงวิพากย์วิจารณ์ใด ๆ

He's at home now with my two kids,

ตอนนี้เขาอยู่ที่บ้านกับลูกสองคน

and I have another one that's growing in here.

ดิฉันยังมีลูกอีกหนึ่งคนอยู่ในท้องนี่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

When I'm working, I call him every two hours,

ตอนที่ทำงาน ดิฉันโทรหาเขา ทุกสองชั่วโมง

and he knows if he doesn't hear from me,

เขาจะรู้ว่าถ้าดิฉันไม่โทรไป

he should call my contact,

เขาจะต้องโทรหาใครสักคน

the one who gives me access to the story,

คนที่ชี้เบาะเเสให้ดิฉัน

ซึ่งเป็นคนที่ดิฉันไว้ใจ

which is the one who I trust.

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่กาซา

One of the times in Gaza,

during the kidnapping of the British journalist Alan Johnston,

ช่วงที่นักข่าวอังกฤษ อลัน จอห์นสัน ถูกลักพาตัว

มีนิตยสารอเมริกัน ขอร้องดิฉัน

I was asked by an American magazine

ให้จัดการ พาไปพบกับคนที่เป็นคนลักพาตัวที่กาซา

to set up a meeting with the kidnappers in Gaza, and I did.

ดิฉันเเละนักข่าวที่จะทำข่าวนี้

The journalist covering the story and I

were asked to meet outside of his hotel.

ถูกนัดให้ไปพบที่หน้าโรงเเรมที่พัก

They came, they picked us up in a black van with black windows,

พวกเขาเอารถตู้สีดำกระจกดำมืดมารับเรา

they were wearing masks on that day.

พวกเขาสวมหน้ากาก

And they drove us away, far away in the middle of a field.

ขับพาเราออกไปไกลมาก ไปที่กลางทุ่ง

They took our cell phones

พวกเขายึดโทรศัพท์มือถือ

and we did the interview with the kidnapper outside in that field.

เราได้สัมภาษณ์ผู้ลักพาตัวที่กลางทุ่งนั่น

I was so scared that day,

วันนั้นดิฉันหวาดกลัวมาก

a day I will never forget.

เป็นวันที่ดิฉันไม่มีทางลืม

So, why do I do what I do?

นี่ดิฉันทำสิ่งนี้ทำไม

I do it because I believe if I didn't,

ดิฉันทำเพราะเชื่อว่าถ้าไม่ทำ

เรื่องราวที่สำคัญเกี่ยวกับกาซาจะขาดหายไป

a huge part of the story about Gaza will be missing.

There are some more stories I could tell you about my country.

มีอีกหลายเรื่องที่ดิฉันจะเล่า เกี่ยวกับประเทศของดิฉัน

And not all of them are bad.

ไม่ใช่ทุกคนเป็นคนไม่ดี

I love my country, despite the terrible situation we live in --

ถึงเเม้จะมีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้น ดิฉันก็รักประเทศของดิฉัน

siege, poverty, unemployment --

การถูกโจมตี ความยากจน คนตกงาน

but there is life.

เเต่ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป

There are people who are dreamers and amazing people full of energy.

ยังมีคนที่เป็นนักฝัน เเละคนที่เปี่ยมด้วยพลัง

We have wonderful music, and a great music school.

เรามีดนตรีที่ไพเราะ มีโรงเรียนดนตรีที่ดีมาก

เรามีนักวิ่งผาดโผนที่วิ่งอยู่บนซากบ้าน ที่ปรักหักพังของตัวเอง

We have parkour dancers who dance in the rubble of their homes.

And Gaza is the only place in the Arab world

กาซาเป็นที่เดียวในดินเเดนอาหรับ

where Muslims and Christians live in strong brotherhood.

ที่ซึ่งชาวมุสลิม เเละคริสเตียน อยู่กันอย่างพี่น้อง

(เสียงปรบมือ)

(Applause)

During the time of war,

ในเวลาสงคราม

สิ่งที่ยากที่สุดของดิฉันคือ การต้องออกจากบ้านในตอนเช้า

the hardest part for me is leaving the house early in the morning,

ทิ้งลูก ๆ ไว้

leaving my children.

ฉันถ่ายรูปพวกเค้าทุกวัน

I take a picture of them everyday

because I never know if I will make it back to them.

เพราะฉันไม่รู้ว่า จะได้กลับบ้านมาหาเขาอีกไหม

Being a fixer and a journalist is difficult and dangerous in Gaza.

การเป็นคนประสานงาน เเละเป็นนักข่าว เป็นงานที่ยากเเละอันตรายมาก

But when I hear the sound of the shelling or the sound of the bombing,

เเต่ทุกครั้งที่ดิฉันได้ยินเสียงปืน หรือเสียงระเบิด

I just head straight toward it,

ดิฉันจะรีบไปที่นั่นทันที

เพราะดิฉันต้องการไปถึงก่อนใคร

because I want to be there first,

เรื่องราวพวกนี้ต้องถูกเปิดเผย

because these stories should be told.

When my children were small and we heard the sound of the war,

สมัยที่ลูก ๆ ของดิฉันยังเด็ก เราได้ยินเสียงการสู้รบ

ดิฉันบอกกับพวกเขาว่า นั่นเป็นการจุดพลุไฟ

I used to tell them that they were fireworks.

Now they are older, they understand.

ตอนนี้พวกเขาโตขึ้นแล้ว พวกเขาจึงเข้าใจ

I do have terrible nightmares

ดิฉันมักจะฝันร้ายบ่อย ๆ

because of all that I witnessed during war times,

สาเหตุมาจากสิ่งที่ฉันไปพบเห็นมา

especially these lifeless bodies of young children.

โดยเฉพาะร่างของเด็กที่ไร้วิญญาน

I still remember a little girl, her name is Hala.

ดิฉันยังจำเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้ เธอชื่อฮาร่า

She's the only survivor from her family.

เธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่รอดชีวิต

Her picture will be with me forever.

ดิฉันจำภาพของเธอได้ไม่ลืม

I will never forget her.

ดิฉันจะไม่มีวันลืมเธอ

I'm proud that I can stand here and be here today with you.

ดิฉันรู้สึกภูมิใจที่ได้มายืนอยู่ ณ ที่นี้กับท่านทั้งหลาย

รู้สึกภูมิใจที่ได้เล่าเรื่อง ทั้งสุขเเละเศร้า

I'm proud that I can tell you stories, sad and happy,

stories about my small corner of the world, Gaza.

เรื่องราวเกี่ยวกับกาซาของดิฉัน

ดิฉันภูมิใจที่เป็นผู้ประสานงานหญิงคนเเรก ที่ทำงานที่กาซา

I'm proud that I am the first female fixer working in Gaza.

And the funny thing is they call me Mr. Rambo in Gaza.

สิ่งที่ตลกคือ พวกเขาเรียกดิฉันว่าคุณ เเรมโบ้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I hope one day, I will get the chance to tell the stories of all other women,

ดิฉันหวังว่าสักวันดิฉันคงมีโอกาส ที่จะเล่าเรื่องราวต่างๆของผู้หญิงคนอื่น ๆ

all other amazing women I know in my country.

ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมในประเทศที่ดิฉันรู้จัก

ดิฉันหวังว่าจะมีโอกาสได้ช่วยเหลือ ผู้หญิงคนอื่นที่ประเทศของดิฉัน

I hope that one day I can help other women in my country

to be fixers like me.

ให้มาทำงานนี้เหมือนดิฉัน

And of course sometimes, I feel I can't do this work anymore,

เเน่นอนบางครั้งดิฉันก็รู้สึกว่า ดิฉันทำงานนี้ต่อไปไม่ไหวเล้ว

it's just too much for me.

มันหนักหนาสาหัสเกินไป

เเต่ดิฉันก็จดจำข้อความนี้

But I remember these words:

"อย่าจำกัดสิ่งที่ท้าทาย เเต่ต้องท้าทายสิ่งที่มีขีดจำกัด

"Don't limit your challenge, but challenge your limit.

อย่ายอมให้คนอื่นขัดขวางความฝันของคุณได้"

Don't allow others to stand in front of your dreams."

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)