Phil Plait: How to defend Earth from asteroids

فیل پلیت:چگونه از زمین دربرابر شهاب سنگها محافظت کنیم

Translator: Shahram Eatezadi Reviewer: soheila Jafari

I want to talk to you about something

من میخواهم باهاتون

kind of big.

درباره چیز بزرگی صحبت کنم.

We'll start here.

ازاینجا شروع میکنیم.

Sixty-five million years ago --

65 میلیون سال قبل

(Laughter)

the dinosaurs had a bad day.

دایناسورها روز بدی داشتند.

(Laughter)

(خنده)

A chunk of rock six miles across,

یک قطعه بزرگ از سنگ به عرض 6 مایل

moving something like 50 times the speed of a rifle bullet,

که باسرعتی حدود 50 برابر

سرعت یک گلوله جنگی

slammed into the Earth.

به زمین برخورد کرد.

It released its energy all at once,

همه انرژیشو یکدفعه آزاد کرد

and it was an explosion that was mind-numbing.

واون یک انفجاری بود

که کرخت کننده بود.

If you took every nuclear weapon ever built

اگر شما هرسلاح هسته ای را که درزمان جنگ سرد

ساخته شده را بگیرید

at the height of the Cold War,

lumped them together,

همه را باهم جمع کنید و در یک زمان

and blew them up at the same time,

همشون را منفجرکنید

that would be one one-millionth of the energy released at that moment.

یک میلیونیوم

انرژی آزاد شده دراون لحظه میشه.

The dinosaurs had a really bad day.

دایناسورها واقعا روزبدی داشتند.

OK?

درسته؟

Now, a six-mile-wide rock is very large.

حالا یک تخته سنگ 6 مایلی خیلی بزرگه.

We all live here in Boulder.

ما همه اینجا درتخته سنگ زندگی میکنیم.

If you look out your window and see Longs Peak --

اگه از پنجرتون به بیرون نگاه کنید

you're probably familiar with it --

میتونید قله لانگ را ببینید که احتمالا باهاش آشنا هستید.

now, scoop up Longs Peak and put it out in space.

حالا برش دارید

Take ... Meeker, Mt. Meeker.

ودرفضا بگذاریدش.

میکر را بگیرید.قله میکرمنظورمه

Lump that in there, and put that in space as well.

و اونوهم در فضا قرار بدید.

And Mt. Everest. And K2.

و قله اورستو k2

و قلل هند.

And the Indian peaks.

سپس شما کم کم به این عقیده میرسید

Then you're starting to get an idea of how much rock we're talking about, OK?

که چقدر سنگ ما داریم درموردش حرف میزنیم.درسته؟

We know it was that big

ما میدونیم اون اونقدربزرگ بود بخاطر

because of the impact it had and the crater it left.

اثری که داشت و گودالی که از خودش بجا گذاشت.

It hit in what we now know as Yucatan, the Gulf of Mexico.

اون به برخورد کرد که ما الان بنام Yucatan میشناسیم

خلیج مکزیک.

You can see here, there's the Yucatan Peninsula,

شما میتونید اینجا ببینیدش

اگه کوزومل را تشخیص بدهید

if you recognize Cozumel off the east coast there.

از ساحل شرقی.

Here is how big of a crater was left.

اینجا بزرگی گودال را نشان میده.

It was huge.

To give you a sense of the scale ... there you go.

عظیمه.برای اینکه یک مقیاس بهتون بدم

این مقیاس اینه

The scale here is 50 miles on top, a hundred kilometers on the bottom.

50 مایل در قله و

100 کیلومتر در انتها.

This thing was 300 kilometers across -- 200 miles --

این 300 کیلومتر طول داشت--200مایل--

an enormous crater that excavated out vast amounts of earth

یک گودال بسیاربزرگ که حفرشده

ومقدارمتنابهی ازخاک زمین به بیرون پاشیده شده

that splashed around the globe and set fires all over the planet,

و چه آتشهایی درهمه این سیاره شروع شد.

threw up enough dust to block out the sun.

اینقدر خاک به آسمان پاشیده شد که خورشیدو بپوشونه.

It wiped out 75 percent of all species on Earth.

اون 75درصد گونه های موجود

روی زمین را ازبین برد.

Now, not all asteroids are that big.

حالا نه اینکه همه شهاب سنگها اینقدر بزرگند

Some of them are smaller.

بعضیاشون کوچکترند.

Here is one that came in

این یکیشه که اومد

over the United States in October of 1992.

به آمریکا

در اکتبر1992.

It came in on a Friday night.

اون دریک جمعه شب وارد شد.

Why is that important?

چرا اینقدر اهمیت داره؟

Because back then, video cameras were just starting to become popular,

چون دوربینها اونجا بودند

و محبوب شد ومردم و

and parents would bring them to their kids' football games

والدین فرزندانشون را برای باز فوتبال آورده بودند تا از بازی کردنشان فیلم بگیرند

والدین فرزندانشون را برای باز فوتبال آورده بودند تا از بازی کردنشان فیلم بگیرند

to film their kids playing football.

واین اون روز جمعه بود

And since this came in on a Friday,

they were able to get this great footage of this thing breaking up

اونها توانستن این اثر بزرگ را ببینند و

با عبور از مسیرهای بالای

as it came in over West Virginia, Maryland, Pennsylvania and New Jersey

ویرجینیای غربی مریلند پنسیلوانیا

ونیوجرسی تا اینکه

until it did that

to a car in New York.

به یک ماشین درنیویورک برخورد کرد.

(Laughter)

(خنده)

Now, this is not a 200-mile-wide crater,

این یک گودال با عرض۲۰۰ مایلی حاصل از برخورد شهاب سنگ نیست،

but then again, you can see the rock, which is sitting right here,

ولی شما مجددا میتونید صخره را ببینید

که درست اینجا است.

about the size of a football,

درحدود اندازه یک توپ فوتبال که برخورد میکنه

that hit that car and did that damage.

به یک ماشین و به اون صدمه میزنه

Now, this thing was probably about the size of a school bus

این احتمالا درحدود اندازه

when it first came in.

یک اتوبوس مدرسه بوده وقتی که برای اولین بار وارد شده.

It broke up through atmospheric pressure,

اون دراثر فشارجوزمین شکسته شده

it crumbled, and then the pieces fell apart

تکه تکه شده و قطعاتش ازهم پاشیدندوسقوطکردند

and did some damage.

وصدمه وارد کردند.

Now, you wouldn't want that falling on your foot or your head,

شما نمیخواستی که اون سقوط روی پات بیفته

یا روی سرت چراکه درغیراینصورت صدمه به شما وارد میکرد.

because it would do that to it.

That would be bad.

وخیلی بد میشد.

But it won't wipe out, you know, all life on Earth, so that's fine.

ولی اون ازبین نمیره میدونید همه زندگی

روی زمین خوبه درنتیجه معلوم میشه

But it turns out, you don't need something six miles across

شما به چیزی با 6 مایل طول نیازندارید

to do a lot of damage.

که صدمات زیادی بزنه.

There is a median point between tiny rock and gigantic rock,

این یک نقطه میانه بین سنگ ریز

و سنگ عظیم الجثه است و درواقع اگه کسی از شما

and in fact, if any of you have ever been to near Winslow, Arizona,

قبلا به وینسلو در آربزونا رفته باشه

there is a crater in the desert there that is so iconic

یک گودال در بیابان که

که خیلی مشخصه بنام گودال متور وجود داره.

that it is actually called "Meteor Crater."

To give you a sense of scale, this is about a mile wide.

برای اینکه یک مقیاس اندازه گیری بهتون بدم درحدود یک مایل عرض داره.

If you look up at the top, that's a parking lot,

اگه شما به بالای اون نگاه کنید یک پارکینگ بزرگه

and those are recreational vehicles right there.

و وسایل تفریحی اونجا وجود دارند.

So it's about a mile across, 600 feet deep.

اون تقریبا یک مایل عرض و 600 پا عمق داره.

The object that formed this was probably about 30 to 50 yards across,

شیی که اونوپدید آورده حدودا شاید

30 تا 50 یارد(27 تا 45 متر) عرض داشته تقریبا اندازه

so roughly the size of Macky Auditorium here.

تالار مکی در اینجا.

It came in at speeds that were tremendous,

اون با سرعتی سرسام آور اومد

slammed into the ground, blew up,

وبه زمین برخورد کرد منفجرشد

and exploded with the energy of roughly a 20-megaton nuclear bomb --

وتقریبا به اندازه 20 میلیون تن بمب هسته ای از خودش انرژی آزادکرد.

وتقریبا به اندازه 20 میلیون تن بمب هسته ای از خودش انرژی آزادکرد.

a very hefty bomb.

یک بمب خیلی سنگین.

This was 50,000 years ago,

این درحدود 50000 سال پیش بود که ممکنه

so it may have wiped out a few buffalo or antelope,

چندتایی بوفالو یا گوزن نر را ازبین برده باشه

or something like that out in the desert,

یا موجوداتی مثل اونو درخارج از این بیابان.

but it probably would not have caused global devastation.

اما احتمالا باعث نشده

که تخریب جهانی صورت گرفته باشه.

It turns out that these things don't have to hit the ground

این معلوم نمود که اینها مجبورنیستند

برای اینکه خرابی زیادی به باربیاورند به زمین برخوردکنند.

to do a lot of damage.

Now, in 1908, over Siberia, near the Tunguska region --

حالا در1908 در سیبری نزدیک

ناحیه "تانگوسکا"--برای اونهایی که

for those of you who are Dan Aykroyd fans and saw "Ghostbusters,"

طرفدار دن آکروید هستند و فیلم"ghostbusters" را دیدند

وقتی که او درباره بزرگترین ترک عرضی صحبت کرد

when he talked about the greatest cross-dimensional rift

اززمان انفجار سیبری در 1909 جایی که

since the Siberia blast of 1909,

where he got the date wrong, but that's OK.

او تاریخ را اشتباه کرد.ولی حالش خوبه.(خنده حاضرین)

(Laughter)

1908 بود.خوب بود.من میتونم باهاش زندگی کنم.

It was 1908. That's fine. I can live with that.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

Another rock came into the Earth's atmosphere

سنگ دیگری بسمت جو زمین اومد

and this one blew up above the ground,

و این یکی بالای زمین منفجر شد

several miles up above the surface of the Earth.

چندین مایل بالای سطح زمین.

The heat from the explosion set fire to the forest below it,

گرمای حاصل از انفجارباعث آتش سوزی

درجنگل زیرش میشه . موج شوک

and then the shock wave came down and knocked down trees

پایین اومد و درختها را ضربه زد

for hundreds of square miles.

برای صدها مایل خوب؟

This did a huge amount of damage.

این یک صدمه بسیارزیادی رساند.

And again, this was a rock probably roughly the size

ودوباره این یک سنگ بود تقریبا

of this auditorium that we're sitting in.

به اندازه این تالاری که شما دراون نشستید.

In Meteor Crater, it was made of metal,

درگودال متور از فلز ساخته شده

and metal is much tougher, so it made it to the ground.

وفلز خیلی سخت تراست که به زمین

فرورفتگی را درست کرد.

The one over Tunguska was probably made of rock,

اونی که بالای تانگوسکا است احتمالا از سنگ ساخته شد

and that's much more crumbly, so it blew up in the air.

و خیلی هم شکننده و ترُد تر است برای همین

Either way, these are tremendous explosions -- 20 megatons.

درهوا منفجرشد.بهرشکل اینها

انفجارهایی عظیم 20 مگاتنی هستند.

Now, when these things blow up,

حالا وقتی این چیزها منفجرمیشن

they're not going to do global ecological damage.

قرارنیست که به اکولوژی جهان صدمه بزنند.

They're not going to do something like the dinosaur killer did.

قرارنیست کاری شبیه

کاری که دایناسورها را کشت انجام بدهند.

They're just not big enough.

اونها به اندازه کافی بزرگ نیستند.

But they will do global economic damage,

ولی صدمات اقتصادی جهانی را موجب خواهند شد.

because they don't have to hit, necessarily,

چرا که اونها لزوما اجباری به برخورد ندارند

to do this kind of damage.

برای ایجاد چنین صدمه ای.

They don't have to do global devastation.

اونها مجبور به تخریب جهانی نیستند.

If one of these things were to hit pretty much anywhere,

اگه یکی از اینها برخورد میکرد

به جایی خیلی زیادبرخوردمیکرد یک ترس ایجادمیکرد

it would cause a panic.

But if it came over a city, an important city --

اما اگه به شهری مخصوصا مهم میامد

-نه اینکه شهری ازبقیه شهرها مهمترباشه

not that any city is more important than others,

ولی برخی ازاونا که ما بیشتربهشون وابسته ایم

but some of them we depend on more on the global economic basis --

در اساس اقتصادجهانی-اون میتونه انجام بده

that could do a huge amount of damage to us as a civilization.

بعنوان یک تمدن به ما صدمه بزرگی خواهد زد.

بعنوان یک تمدن به ما صدمه بزرگی خواهد زد.

So, now that I've scared the crap out of you --

میترسم که اون به شما برخورد کنه...

(Laughter)

(خنده حاضرین)

what can we do about this?

چه کاری درباره این میتونیم انجام بدیم؟خب؟

This is a potential threat.

این یک تهدید بالقوه است.

Let me note that we have not had a giant impact like the dinosaur killer

بگذارید بکویم که ما بیش از ۶۵ میلون سال تاثر بسیار عمیقی مانند تاثیری که بر دایناسورها گداشت را نداشتیم. اونها خیلی نادرند.

بگذارید بکویم که ما بیش از ۶۵ میلون سال تاثر بسیار عمیقی مانند تاثیری که بر دایناسورها گداشت را نداشتیم. اونها خیلی نادرند.

for 65 million years.

بگذارید بکویم که ما بیش از ۶۵ میلون سال تاثر بسیار عمیقی مانند تاثیری که بر دایناسورها گداشت را نداشتیم. اونها خیلی نادرند.

They're very rare.

The smaller ones happen more often,

کوچکترهاشون بیشتر اتفاق میفته ولی

but probably on the order of a millennium,

احتمالا بترتیب یک هزاره

every few centuries or every few thousand years.

هر چندصدسال یا هرچندهزارسال

اما هنوز چیزی برای اگاه شدن هست.

But it's still something to be aware of.

Well, what do we do about them?

خب ما چکار میکنیم دربارشون؟

The first thing we have to do is find them.

اولین چیزی که ما باید انجام بدیم پیدا کردنشونه.

This is an image of an asteroid that passed us in 2009.

این یک تصویر از یک شهاب سنگه که

درسال 2009 از کره زمین عبورکرد.

It's right here.

درست اینجا

But you can see that it's extremely faint.

ولی میتونید ببینید بشدت ضعیفه.

I don't know if you can see that in the back row.

من حتی نمیدونم آیا میتونید ببینیدش یا نه

These are just stars.

در ردیف پشتی.اینها ستاره هستندد.

This is a rock that was about 30 yards across,

این یک سنگه که حدود 30 یارد(27متر)عرضش بود

so roughly the size of the ones that blew up over Tunguska

وتقریبا اندازه اونی که منفجرشد

دربالای تانگاسکا و به آریزونا 50000 سال پیش.

and hit Arizona 50,000 years ago.

These things are faint.

اینها کمرنگند.

They're hard to see, and the sky is really big.

اونها سخت هستند برای دیدن و آسمان واقعا بزرگه.

We have to find these things first.

ما مجبوریم درابتدا اینهاروپیداکنیم.

Well, the good news is, we're looking for them.

خب خبرخوب اینه که ما داریم دنبالشون میگردیم.

NASA has devoted money to this;

ناسا(سازمان هوافضای آمریکا) پول وقف این موضوع کرده.

the National Science Foundation and other countries

موسسه ملی علوم

سایر کشورها خیلی علاقمند انجام اینکارهستند.

are interested in doing this.

We're building telescopes that are looking for the threat.

ماداریم تلسکوپی میسازیم که

بدنبال تهدید میگرده.این یک قدم بزرگ نخستینه

That's a great first step. But what's the second step?

ولی قدم بعدی چیه؟ قدم دوم

The second step is if we see one heading toward us, we have to stop it.

اینه که هنگامی که میبینیم یکی از اینها بطرف ما میاد باید اونا متوفق کنیم. ما چکار میکیم؟

اینه که هنگامی که میبینیم یکی از اینها بطرف ما میاد باید اونا متوفق کنیم. ما چکار میکیم؟

What do we do?

You've probably heard about the asteroid Apophis.

شما احتمالا درباره شهاب سنگ آپوفیس شنیده اید

اگه نشنیده اید خواهید شنید.

If you haven't yet, you will.

If you've heard about the Mayan 2012 apocalypse,

اگه درباره مایان2012 آپوکالیپس شنیده اید

you're going to hear about Apophis,

قراره درباره آپوفیس بشنوید

because you're keyed in to all the doomsday networks, anyway.

چراکه شما به هرصورت به شبکه محشرمتصل شده اید

چراکه شما به هرصورت به شبکه محشرمتصل شده اید

(Laughter)

Apophis is an asteroid that was discovered in 2004.

آپوفیس یک شهاب سنگ است که درسال 2004 کشف شد.

It's roughly 250 [meters] across, so it's pretty big --

اون تقریبا 250 یارد(225 متر) عرض داشت

که نسبتا بزرگه میدونید

bigger than a football stadium.

بزرگتر از یک استادیوم فوتبال--وقراره

And it's going to pass by the Earth in April of 2029.

از زمین در سال آپریل 2029عبورکنه

And it's going to pass us so close

وقراره ازنزدیکی ما عبورکنه

that it's actually going to come underneath our weather satellites.

که درواقع قراره بیاددرست زیر

ماهواره هواشناسی ما.

The Earth's gravity is going to bend the orbit of this thing so much

نیروی جاذبه زمین قراره مدار را خم کنه

مدار اینو که اگه درست باشه

that if it's just right,

if it passes through this region of space,

اگه از این ناحیه ازفضا عبورکنه

this kidney-bean-shaped region called the keyhole,

ناحیه ای بشکل دانه لوبیا بنام

the Earth's gravity will bend it just enough that seven years later,

سوراخ کلید که نیروی جاذبه زمین خم خواهد کرد

اونو درست بقدر7سال دیگه

on April 13 -- which is a Friday, I'll note -- in the year 2036 --

در13 آپریل که یک روز جمعه است

یادآورمیشم درسال 2036...(خنده حاضرین)

(Laughter)

you can't plan that kind of stuff --

--شما نمیتونید برنامه ریزی کنید به این نوع--

(Laughter)

Apophis is going to hit us.

آپوفیس قراره بما برخورد کنه

And it's 250 meters across, so it would do unbelievable damage.

واون 250 مترعرض

صدمه غیرقابل باوری را ایجادمیکنه.

The good news is that the odds of it actually passing through this keyhole

خبرخوب اینه که شانسش که

درواقع از این سوراخ کلید میگذره

and hitting us next go-around are one in a million, roughly --

وبه ما برخوردمیکنه با احتمال یک درمیلیونه

very, very low odds.

تقریبا--خیلی خیلی کم محتمله که من شخصا

So I personally am not lying awake at night worrying about this at all.

نمیخواهم بیداربمونم و نگرانش باشم.

من فکرنمیکنم آپوفیس مشکلی باشه

I don't think Apophis is a problem.

درواقع آپوفیس یک سعادت درلباس مبدله

In fact, Apophis is a blessing in disguise,

چراکه اون ماراازخطرآگاه میکنه

because it woke us up to the dangers of these things.

ازاین چیزها.

This thing was discovered just a few years ago

این چیز کشف شد درست چندسال پیش

and could hit us a few years from now.

ومیتونه چندسال دیگه بما اصابت کنه.

It won't, but it gives us a chance to study these kinds of asteroids.

این اتفاق نمیفته ولی یک فرصت مطالعه بما میده

برروی این نوع از شهاب سنگها.ما واقعا

We didn't really necessarily understand these keyholes, and now we do,

لزوما نفهمیدیم این سوراخ کلیدهارا

وحالا میدونیم و مشخص میشه

and it turns out that's really important,

که اون واقعا مهمه چراکه چطور شما

because how do you stop an asteroid like this?

شهاب سنگی ماننداینو متوقف میکنید؟

Well, let me ask you:

خب..بگذارید بپرسم چه اتفاقی میفته اگه شما

What happens if you're standing in the road and a car's headed for you?

درمیان یک جاده واستادیدو یک ماشین

بسمت شما میاد؟ چکارمیکنید؟ اینکارو میکنید.

What do you do?

You do this. Right? Move, and the car goes past you.

درسته؟ حرکت. ماشین ازکنارشما رد میشه.

But we can't move the Earth, at least not easily,

ولی ما نمیتونیم زمینو حرکت بدیم حداقل

نه براحتی ولی میتونیم یک شهاب سنگ کوچکو حرکت بدیم.

but we can move a small asteroid.

And it turns out, we've even done it.

و معلوم میشه ما حتی اینکارو انجام داده ایم.

درسال 2005 ناسا یک راکت آزمایشی

In the year 2005, NASA launched a probe called Deep Impact,

بنام اثر عمیق را پرتاب کرد که

which slammed a piece of itself into the nucleus of a comet.

یک تکه ازش به هسته یک ستاره دنباله دار برخورد محکمی کرد.

Comets are very much like asteroids.

ستاره های دنباله دار خیلی شبیه شهاب سنگند.

The purpose wasn't to push it out of the way;

هدف براه آوردنش بزور نبود.

the purpose was to make a crater to excavate the material

هدف ساختن یک گودال برای حفاری کردن برای مواد ودیدن

ما کمی درباره آنچه که در زیر سطح این ستاره دنباله دار بود یاد گرفتیم.

and see what was underneath the surface of this comet,

ما کمی درباره آنچه که در زیر سطح این ستاره دنباله دار بود یاد گرفتیم.

which we learned quite a bit about.

ما کمی درباره آنچه که در زیر سطح این ستاره دنباله دار بود یاد گرفتیم.

We did move the comet a little tiny bit --

ما ستاره دنباله دارو حرکت دادیم

not very much, but that wasn't the point.

نه خیلی زیاد ولی هدف این نبود.

However, think about this:

به هرجهت دربارش فکرکنید.

This thing is orbiting the Sun at 10, 20 miles per second.

این چیز داره دورخورشید میگرده

با سرعت 10 مایل درثانیه 20 مایل درثانیه.

We shot a space probe at it and hit it, OK?

ما یک راکت فضایی را پرتاب کردیم و بهش برخوردکرد خوب؟

تصور کنید چقدرسخت میتونه باشه ولی ما انجامش دادیم.

Imagine how hard that must be, and we did it.

That means we can do it again.

این یعنی ما دوباره میتونیم انجامش بدیم.

If we see an asteroid that's coming toward us, headed right for us,

اگه ما یک شهاب سنگو که داره بطرف مامیاد را میبینیم

ودرست بسمت ما میاد

and we have two years to go?

و ما دوسال زمان داریم تا بووووم برخوردکنیم.

Boom! We hit it.

You know, if you watch the movies --

میتونید سعی کنید--میدونید اگه تماشا کنید

(Laughter)

فیلمها را ممکنه دربارش فکرکنید.

you might think:

Why don't we use a nuclear weapon?

چرا ما از سلاح اتمی استفاده نمیکنیم؟

Well, you can try that, but the problem is timing.

اون مثل اینه که شما میتونی امتحان کنی ولی مشکل زمان بندی است.

Shoot a nuclear weapon at this thing,

شما یک سلاح اتمی را به اون شلیک میکنید

you have to blow it up within a few milliseconds of tolerance,

شما باید اونو درظرف کسری از ثانیه منفجرکنید

وگرنه اون را ازدستش میدید.

or else you'll miss it.

And there are a lot of other problems with that; it's very hard to do.

وبسیاری ازمشکلات دیگه.

با اون( سلاح اتمی). اون انجامش خیلی سخته.

But just hitting something? That's pretty easy.

ولی فقط اصابت چیزی؟ اون خیلی راحته.

I think even NASA can do that, and proved that they can.

من فکرمیکنم حتی ناسا میتونه اونو انجام بده

واونها ثابت کردند که میتونند(خنده حاضرین)

(Laughter)

The problem is, if you hit this asteroid, you've changed the orbit,

مشکل اینه که چه اتفاقی میفته اگه شما اصابت کنید

به این شهاب سنگ شما مدارو تغییردادید

you measure the orbit,

then you find out, oh yeah, we just pushed it into a keyhole,

شما مدارو اندازه گیریمیکنید و بعد میفهمید

اوه بلی ما اونو بطرف یک سوراخ کلید هل دادیم

and now it's going to hit us in three years.

وحالا اون قراره طی سه سال بما برخورد کنه.

Well, my opinion is: fine!

خب بنظرمن خب.خوبه؟

It's not hitting us in six months --

اون درعرض 6 ماه بما قرارنیست برخورد کنه.این خوبه.

that's good.

Now we have three years to do something else.

حالا ما سه سال زمان داریم تا کاردیگه ای انجام بدیم.

And you can hit it again.

ومیتونید مجددا بهش اصابت کنید.این نوعی از

That's kind of ham-fisted;

بی مهارتی است .شما ممکنه فقط اونو هل بدید

you might just push it into a third keyhole or whatever,

به سوراخ سوم یا چیزی مثل اون ولی شما اونکارو نمیکنید.

so you don't do that.

و این اون قسمتیه که من خیلی دوستش دارم.

And this is the part --

it's the part I just love.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

After the big macho "Grr ... bam! We're gonna hit this thing in the face,"

بعدازاین تصادم

ما قراره به این چیز شاخ به شاخ تصادم کنیم.

بعد ما دستکشهای مخملی میاریم.

then we bring in the velvet gloves.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

There's a group of scientists and engineers and astronauts,

گروهی از دانشمندان و مهندسین هستند

فضانوردها هستند که خودشون را

and they call themselves The B612 Foundation.

موسسه بی 612 مینامند. امیدوارم برای شماهایی که

For those of you who've read "The Little Prince,"

شاهزاده کوچولو را خوانده اید مرجع آن را بفهمید.

you understand that reference, I hope --

شاهزاده کوچولو که در یک شهاب سنگ که 612 نامیده میشد زندگی میکرد.

the little prince lived on an asteroid called B612.

شاهزاده کوچولو که در یک شهاب سنگ که 612 نامیده میشد زندگی میکرد.

These are smart guys -- men and women -- astronauts, like I said, engineers.

اینها انسانهای باهوشی هستند--زن و مرد--

فضانورد ماننداونچه گفتم مهندسین.

Rusty Schweickart, who was an Apollo 9 astronaut, is on this.

راستی شوایکارت

که فضانورد آپولو9 بود دراین گروهه.دن دوردا دوست من

Dan Durda, my friend who made this image,

که این تصویرو درست کرد اینجا کارمیکنه

works here at Southwest Research Institute in Boulder, on Walnut Street.

در انستیتوی تحقیقات جنوب غرب در بولدر

درخیابان ولنات. اواین تصویرو درست کرد

He created this image for this.

ودرواقع یکی از فضانوردانی

He's actually one of the astronomers who works for them.

که براشون کار میکنه.اگه ما یک شهاب سنگ را ببینیم

If we see an asteroid that's going to hit the Earth

میخواد به زمین برخورد کنه وما

and we have enough time,

و ما زمان کافی داریم میتونیم بهش صربه بزنیم تا بسمت مداربهتر دیگری حرکت کنه.

we can hit it to move it into a better orbit.

.ولی بعد چیزی که ما انجام میدیم پرتاب

But then what we do is launch a probe that has to weigh a ton or two.

یک راکت که باید یک یا دوتن باشه.

اون نمیخواد عظیم باشه--دوتن--

It doesn't have to be huge -- a couple of tons, not that big --

نه اونقدربزرگ-وشما اونو نزدیک شهاب سنگ پارکش کنید.

and you park it near the asteroid.

You don't land on it, because these things are tumbling end over end.

شما روش فرود نمیایید چراکه این چیزها

میچرخند گوشه به گوشه.اون خیلی سخته که روش فرود بیاید.

It's very hard to land on them.

Instead you get near it.

درعوض بهش نزدیک میشید.

The gravity of the asteroid pulls on the probe,

جاذبه شهاب سنگ راکت را میکشه

and the probe has a couple of tons of mass.

و راکت دوتن وزن داره.

It has a little tiny bit of gravity,

این یک جاذبه کوچک داره ولی بقدری هست

but it's enough that it can pull the asteroid,

که بتونه شهاب سنگ را بکشه و شما

and you have your rocket set up --

تنظیم راکتتونو دارید-اوه

you can barely see it here, but there's rocket plumes --

شما میتونید شکل سادشو ببینید ولی اینجا پرازراکته--وشما

اساسا این افراد با جاذبشون متصلند

and these guys are connected by their own gravity,

واگه شما راکت را حرکت بدید

and if you move the probe very slowly -- very, very gently,

خیلی آهسته براحتی میبینید

you can very easily finesse that rock into a safe orbit.

که اون صخره باظرافت به یک مدار ایمن میره

شما حتی دریک مداردورزمین قرارش میدید

You can even put in orbit around the Earth where we could mine it,

جایی که ما میتونیم استخراجش کنیم اگرچه

although that's a whole other thing; I won't go into that.

این یک کاردیگری است.من به اون کاردست نمیزنم.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

But we'd be rich!

ولی اگر ثروتمند میبودیم

(Laughter)

(خنده حاضرین)

So think about this, right?

ولی بهش فکر کنید خب؟

اینها سنگهای بزرگ پرنده هستند

There are these giant rocks flying out there, and they're hitting us,

وبه ما برخورد میکنند

and they're doing damage to us.

وبه ما صدمه میزنند ولی ما فهمیده ایم چگونه اینکارو انجام بدیم

But we've figured out how to do this,

وتمام قطعات سرجاشون هستند برای انجام اینکار.

and all the pieces are in place to do this.

We have astronomers with telescopes, looking for them.

ما فضا شناسانی داریم که با تلسکوپها

بدنبالشون هستند.ما آدمهای باهوشی داریم

We have very, very smart people,

خیلی خیلی باهوش که علاقه مندند

who are concerned about this and figuring out how to fix the problem,

درباره فهمیدن چگونگی

تعمییر مشکل و ما برای اینکار فن آوری لازم را داریم.

and we have the technology to do this.

This probe actually can't use chemical rockets.

این راکت درواقع نمیتونه ازراکتهای شیمیایی استفاده کنه.

Chemical rockets provide too much thrust, too much push.

راکتهای شیمیایی اطمینان زیادی را ایجاد میکنند

راکت فقط پرتاب میشه.

The probe would just shoot away.

ما چیزی بنام رانش یون اختراع کردیم

We invented something called an ion drive,

که یک موتور بسیار بسیار کم اطمینانیه.

which is a very, very, very low-thrust engine.

It generates the force a piece of paper would have on your hand --

اون تولید میکنه نیروی یک تکه کاغذ

دردست شما که بطورباورنکردنی سبکه

incredibly light, but it can run for months and years,

ولی میتونه برای ماهها و سالها

اون نیروی آرام را تولید کنه.

providing that very gentle push.

If anybody here is a fan of the original "Star Trek,"

اگه کسی اینجا طرفدار استار ترک اصلی هست

اونها از میان یک کشتی فضایی که

they ran across an alien ship that had an ion drive,

یک رانش یون داشت میدویدند و اسپوک گفت

and Spock said, "They're very technically sophisticated.

اونهاازنظر فنی پیچیده هستند

They're a hundred years ahead of us with this drive."

اونها بفاصله صدسال ازما جلوترند با این وسیله.

بلی ما این وسیلرو داریم.(خنده حضار)

Yeah, we have an ion drive now.

We don't have the Enterprise, but we've got an ion drive now.

ما این تشکیلات را نداریم

ولی این وسیله را داریم الان.

(Laughter)

(تشویق حاضرین)

(Applause)

Spock.

اسپوک.

(Laughter)

(خنده)

So ...

درنتیجه...

That's the difference --

این فرق

that's the difference between us and the dinosaurs.

بین ما و دایناسورها.

This happened to them.

این برای اونها اتفاق افتاد.

It doesn't have to happen to us.

واجباری نیست که برای ما هم اتفاق بیفته.

The difference between the dinosaurs and us

تفاوت بین ما و دایناسورها

is that we have a space program

اینه که ما برنامه فضایی داریم

وما میتونیم رای بدهیم

and we can vote,

and so we can change our future.

ودرنتیجه میتونیم آینده مان را تغییربدیم.

(Laughter)

(خنده)

We have the ability to change our future.

ما توانمندی تغییر آینده مان را داریم.

Sixty-five million years from now,

مجبورنیستیم استخونهامون در۶۵ میلیون سال آینده در یک موزه خاک بخوره.

we don't have to have our bones collecting dust in a museum.

مجبورنیستیم استخونهامون در۶۵ میلیون سال آینده در یک موزه خاک بخوره.

مجبورنیستیم استخونهامون در۶۵ میلیون سال آینده در یک موزه خاک بخوره.

Thank you very much.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حاضرین)