Teach girls bravery, not perfection | Reshma Saujani

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

So a few years ago,

چند سال پیش

I did something really brave,

کاری واقعا شجاعانه انجام دادم٬

or some would say really stupid.

و یا بعضی می‌گویند کاری واقعا احمقانه.

I ran for Congress.

در انتخابات کنگره شرکت کردم.

For years, I had existed safely behind the scenes in politics

برای سال‌ها، پشت صحنه سیاست در امنیت حضور داشتم

as a fundraiser, as an organizer,

به عنوان جمع کننده کمک مالی، یا تنظیم کننده٬

but in my heart, I always wanted to run.

اما در دل٬ همیشه می‌خواستم در انتخابات شرکت کنم.

The sitting congresswoman had been in my district since 1992.

یکی از زنان عضو کنگره از سال ۱۹۹۲ در محله ما زندگی می‌کرد.

She had never lost a race,

او در هیچ انتخاباتی شکست نخورده بود٬

and no one had really even run against her in a Democratic primary.

و از حزب دموکرات هیچ کس حتی با او رقابت نکرده بود.

But in my mind, this was my way

ولی من فکر می‌کردم، من باید این راه را بروم

to make a difference,

تا تغییری ایجاد کنم٬

to disrupt the status quo.

و وضع موجود را به هم بزنم.

The polls, however, told a very different story.

با این حال٬ نظرسنجی‌ها داستان دیگری را بیان می‌کرد.

My pollsters told me that I was crazy to run,

ناظران انتخاباتی من می‌گفتند که شرکت در انتخابات دیوانگی است٬

that there was no way that I could win.

و هیج راهی نیست که من در انتخابات برنده شوم.

But I ran anyway,

ولی به هر حال من شرکت کردم٬

and in 2012, I became an upstart in a New York City congressional race.

و در سال ۲۰۱۲ تبدیل شدم به تازه وارد در انتخابات کنگره شهر نیویورک.

I swore I was going to win.

من قسم خوردم که برنده خواهم شد.

I had the endorsement from the New York Daily News,

از طرف نیویورک دیلی نیوز مورد ستایش قرار گرفتم٬

the Wall Street Journal snapped pictures of me on election day,

و وال استریت جورنال عکسهای من را در روز انتخابات منتشر کرد٬

and CNBC called it one of the hottest races in the country.

CNBC آن انتخابات را یکی از پرشورترین رقابت‌های کشورنام برد.

I raised money from everyone I knew,

از هر کس که میشناختم پول جمع کردم٬

including Indian aunties

از جمله بستگان هندی

that were just so happy an Indian girl was running.

که خیلی از اینکه یک دختر هندی در انتخابات شرکت می‌کند خوشحال بودند.

But on election day, the polls were right,

اما در روز انتخابات، حق با نظر سنجی‌ها بود٬

and I only got 19 percent of the vote,

و من فقط ۱۹٪ از آرا را به دست آوردم.

and the same papers that said I was a rising political star

و همان روزنامه‌هایی که من را یک ستاره سیاسی درحال طلوع معرفی کردند

now said I wasted 1.3 million dollars

حالا می‌گفتند که من ۱.۳ میلیون دلار را

on 6,321 votes.

برای ۶٫۳۲۱ رای، هدر دادم.

Don't do the math.

حساب کتاب نکنید.

It was humiliating.

تحقیرآمیز بود.

Now, before you get the wrong idea,

حالا قبل از اینکه برداشت اشتباهی بکنید٬

this is not a talk about the importance of failure.

این سخنرانی در باب اهمیت شکست خوردن نیست.

Nor is it about leaning in.

راجع به پذیرفتن خطر هم نیست.

I tell you the story of how I ran for Congress

من برای شما داستان شرکت کردنم در انتخابات را تعریف می‌کنم

because I was 33 years old

چون من ۳۳ سالم بود

and it was the first time in my entire life

و اولین بار درتمامی زندگیم بود

that I had done something that was truly brave,

که کاری واقعا شجاعانه انجام می‌دادم٬

where I didn't worry about being perfect.

که اصلا نگران نبودم که بی نقص باشم.

And I'm not alone:

و من تنها نیستم:

so many women I talk to tell me

بسیاری از خانم ها به من می‌گویند

that they gravitate towards careers and professions

که آنها متمایل به کارها و مشاغلی هستند

that they know they're going to be great in,

که می‌دانند در آن عالی خواهند بود٬

that they know they're going to be perfect in,

که می‌دانند در آن بدون نقص خواهند بود٬

and it's no wonder why.

و معلوم است که چرا.

Most girls are taught to avoid risk and failure.

دختران آموزش دیده‌اند تا از ریسک و شکست دوری کنند.

We're taught to smile pretty,

ما آموزش دیده‌ایم که زیبا بخندیم٬

play it safe, get all A's.

مطمئن بازی کنیم٬ همیشه بیست بگیریم.

Boys, on the other hand,

از طرف دیگر پسرها

are taught to play rough, swing high,

آموزش دیده‌اند که سخت بازی کنند و بالا بپرند٬

crawl to the top of the monkey bars and then just jump off headfirst.

از در و دیوار بالا بروند و بعد با سر پایین بپرند.

And by the time they're adults,

و وقتی که بزرگ می‌شوند٬

whether they're negotiating a raise or even asking someone out on a date,

چه هنگام مذاکره سر ترفیع گرفتن یا قرار گذاشتن با یک خانم٬

they're habituated to take risk after risk.

عادت کردند ریسک‌ها را یکی بعد از دیگری قبول کنند.

They're rewarded for it.

برای این کار پاداش گرفته‌اند.

It's often said in Silicon Valley,

در شهر سیلیکون ولی معروف است که

no one even takes you seriously unless you've had two failed start-ups.

هیچ کس شما را جدی نمگیرد مگر اینکه دو شروع ناموفق داشته باشید.

In other words,

به بیان دیگر٬

we're raising our girls to be perfect,

ما دخترانمان را برای بی نقص بودن آموزش می‌دهیم٬

and we're raising our boys to be brave.

و پسرانمان را برای شجاع بودن.

Some people worry about our federal deficit,

برخی نگران کسری بودجه فدرال هستند٬

but I, I worry about our bravery deficit.

اما من نگران کسری شجاعت هستم.

Our economy, our society, we're just losing out

اقتصاد ما، جامعه ما، داریم شکست می‌خوریم

because we're not raising our girls to be brave.

چون دخترانمان را برای شجاع بودن پرورش نمی دهیم.

The bravery deficit is why women are underrepresented in STEM,

کسری شجاعت دلیل این است که زنان درزمینه‌های علوم و فناوری٬

in C-suites, in boardrooms, in Congress,

در پست‌های بلند مرتبه٬ در اتاق‌های مدیریت٬ در کنگره٬

and pretty much everywhere you look.

و تقریبا هر جا که نگاه کنید به اندازه کافی نقش آفرینی نمی‌کنند.

In the 1980s, psychologist Carol Dweck

در دهه ۱۹۸۰، روانشناس کارول دویک

looked at how bright fifth graders handled an assignment

بررسی کرد که چطور کلاس پنجمی‌ها تکلیفی را انجام دادند

that was too difficult for them.

که برای آنها بسیار مشکل بود.

She found that bright girls were quick to give up.

او متوجه شد که دختران باهوش زودتر رها می‌کنند.

The higher the IQ, the more likely they were to give up.

هر چقدر ضریب هوشی بالاتر داشته باشد، احتمال رها کردن کار بیشتر است.

Bright boys, on the other hand,

پسرهای باهوش، از طرف دیگر

found the difficult material to be a challenge.

کار سخت را به عنوان یک چالش می‌دیدند.

They found it energizing.

و آن را انرژی زا می‌یافتند.

They were more likely to redouble their efforts.

و احتمال اینکه تلاش خود را دو چندان کنند بیشتر بود.

What's going on?

چه اتفاقی دارد می افتد؟

Well, at the fifth grade level,

خوب، در کلاس پنجم

girls routinely outperform boys in every subject,

دخترها معمولا در هر درسی پسرها را کنار می‌زنند٬

including math and science,

ازجمله ریاضی و علوم٬

so it's not a question of ability.

پس در اینجا مسئله توانایی نیست.

The difference is in how boys and girls approach a challenge.

تفاوت در نحوه نگاه دختران و پسران به یک چالش است.

And it doesn't just end in fifth grade.

و این در کلاس پنجم تمام نمی شود.

An HP report found that men will apply for a job

گزارشی نشان داده که مردان برای شغل درخواست می‌دهند

if they meet only 60 percent of the qualifications,

اگر تنها ۶۰٪ شرایط را داشته باشند٬

but women, women will apply

اما خانمها، خانمها فقط وقتی درخواست می‌دهند

only if they meet 100 percent of the qualifications.

که ۱۰۰٪ صلاحیت آن کار را داشته باشند.

100 percent.

۱۰۰ درصد.

This study is usually invoked as evidence that, well,

این مطالعه شاهدی است بر این نکته که٬ خوب٬

women need a little more confidence.

خانم‌ها احتیاج به کمی اعتماد به نفس بیشتر دارند.

But I think it's evidence

اما من فکر میکنم این مشهود است که

that women have been socialized to aspire to perfection,

زنان اجتماعی شده اند تا به کمال اشتیاق داشته باشند٬

and they're overly cautious.

و بیش از اندازه محتاط هستند.

(Applause)

(تشویق)

And even when we're ambitious,

و حتی وقتی که جاه طلب می‌شوند٬

even when we're leaning in,

حتی وقتی که داریم خطر را به جان می‌خریم٬

that socialization of perfection

این اجتماعی شدن برای کمال

has caused us to take less risks in our careers.

باعث شده که در زندگی حرفه‌ای خطر کمتری بپذیریم.

And so those 600,000 jobs that are open right now

و بنابراین برای آن ۶۰۰٫۰۰۰ موقعیت شغلی که الان وجود دارد

in computing and tech,

در زمینه رایانه و فناوری٬

women are being left behind,

زنان کنار گذاشته می‌شوند٬

and it means our economy is being left behind

و این یعنی اقتصاد ما کنار گذاشته می‌شود

on all the innovation and problems women would solve

به دلیل همه ابتکارات و مسائلی که زنان می‌توانستند حل کنند

if they were socialized to be brave

اگر برای شجاع بودن پرورش می‌یافتند

instead of socialized to be perfect.

به جای اینکه برای بی نقص بودن اجتماعی شوند.

(Applause)

(تشویق)

So in 2012, I started a company to teach girls to code,

پس در سال ۲۰۱۲ شرکتی تاسیس کردم تا به دختران کدنویسی را بیاموزم٬

and what I found is that by teaching them to code

و چیزی که فهمیدم این بود که با آموزش کد نویسی به آنها

I had socialized them to be brave.

من آنها اجنماعی کرده بودم تا شجاع باشند.

Coding, it's an endless process of trial and error,

کدنویسی، یک روند بی انتها از آزمون و خطا است٬

of trying to get the right command in the right place,

از تلاش برای رسیدن به دستور درست در جای درست٬

with sometimes just a semicolon

گاهی فقط با یک نقطه ویرگول

making the difference between success and failure.

تفاوت بین موفقیت و شکست به وجود می‌آید.

Code breaks and then it falls apart,

کدها می‌شکنند و از هم جدا می‌شوند٬

and it often takes many, many tries

و معمولا بارها و بارها تلاش لازم است

until that magical moment

تا رسیدن به آن لحظه جادویی

when what you're trying to build comes to life.

که هرآنچه برای ساختنش تلاش کرده‌اید زنده می‌شود.

It requires perseverance.

به استقامت احتیاج دارد.

It requires imperfection.

ناقص بودن احتیاج دارد.

We immediately see in our program

بلافاصله در برنامه‌مان

our girls' fear of not getting it right,

ترس دخترانمان از نادرست انجام دادن،

of not being perfect.

و از بی نقص نبودن را دیدیم.

Every Girls Who Code teacher tells me the same story.

معلم «همه دختران کدنویس» هم همین موضوع را به من گفت.

During the first week, when the girls are learning how to code,

در طول هفته اول٬ وقتی که دختران یاد می‌گیرند چگونه کد بزنند٬

a student will call her over and she'll say,

یکی از شاگردان او را صدا می‌زند و می‌گوید٬

"I don't know what code to write."

"نمی‌دانم چه دستوری را بنویسم."

The teacher will look at her screen,

معلم به صفحه نمایش او نگاه می‌کند٬

and she'll see a blank text editor.

و یک صفحه خالی می‌بیند.

If she didn't know any better, she'd think that her student

اگر معلم کوته فکری بود٬ فکر می‌کرد که شاگردش

spent the past 20 minutes just staring at the screen.

۲۰ دقیقه اخیر را صرف زُل زدن به نمایشگر کرده است.

But if she presses undo a few times,

اما اگر چند بار کلید لغو عملیات فبل را فشار می‌داد٬

she'll see that her student wrote code and then deleted it.

می‌دید که دانش‌آموزش برنامه را نوشته و بعد آن را پاک کرده اشت.

She tried, she came close,

او تلاش کرده بود٬ به جواب نزدیک شده بود٬

but she didn't get it exactly right.

اما جواب دقیق را به دست نیاورده بود.

Instead of showing the progress that she made,

به جای نشان دادن روندی که ایجاد کرده بود٬

she'd rather show nothing at all.

او ترجیح می‌داد هیچ چیز را نشان ندهد.

Perfection or bust.

کمال یا بیچارگی.

It turns out that our girls are really good at coding,

مشخص شد که دختران ما در برنامه نویسی خیلی خوب هستند٬

but it's not enough just to teach them to code.

اما فقط آموزش کدنویسی به آنها کافی نیست.

My friend Lev Brie, who is a professor at the University of Columbia

دوست من لو بری٬ که یک از اساتید دانشگاه کلمبیا است

and teaches intro to Java

زبان برنامه‌نویسی جاوای مقدماتی تدریس می‌کند

tells me about his office hours with computer science students.

از ساعات حضور در دفترش با دانشجویان علوم کامپیوتر به من گفت.

When the guys are struggling with an assignment,

زمانی که پسرها با یک تکلیف دست و پنجه نرم می‌کنند٬

they'll come in and they'll say,

می‌آیند و می‌گویند٬

"Professor, there's something wrong with my code."

"استاد٬ مشکلی در کد من وجود دارد."

The girls will come in and say,

دختران اما می‌گویند٬

"Professor, there's something wrong with me."

"استاد٬ من یک مشکلی دارم."

We have to begin to undo the socialization of perfection,

باید دستور اجتماعی کردن بر اساس کمال را لغو کنیم٬

but we've got to combine it with building a sisterhood

اما باید آن را با یک فضای خواهرانه ترکیب کنیم

that lets girls know that they are not alone.

که به دختران اجازه دهد تا بدانند که تنها نیستند.

Because trying harder is not going to fix a broken system.

چون تلاش بیشتر یک سیستم خراب را تعمیر نمی‌کند.

I can't tell you how many women tell me,

نمی‌توانم بگویم چند نفر از زنان تا به حال به من گفته‌اند که

"I'm afraid to raise my hand,

"می‌ترسم دستم را بالا ببرم٬

I'm afraid to ask a question,

می‌ترسم سوالی بپرسم٬

because I don't want to be the only one

چون نمی‌خواهم تنها کسی باشم

who doesn't understand,

که متوجه نمی‌شود٬

the only one who is struggling.

تنها کسی که دارد دست و پا می‌زند."

When we teach girls to be brave

وقتی به دختران یاد بدهیم شجاع باشند

and we have a supportive network cheering them on,

و یک شبکه حمایت کننده داشته باشیم که آنها را تشویق کند٬

they will build incredible things,

چیزهای باورنکردی خواهند ساخت٬

and I see this every day.

و من این را هر روز می‌بینم.

Take, for instance, two of our high school students

برای مثال٬ دو تا از دانش آموزان دبیرستانی ما

who built a game called Tampon Run --

که بازی به اسم فرار تامپون را ساخته‌اند --

yes, Tampon Run --

بله٬ فرار تامپون --

to fight against the menstruation taboo

تا علیه تابوی قاعدگی زنان

and sexism in gaming.

و علیه تبعیض جنسیتی بوسیله یک بازی مبارزه کنند.

Or the Syrian refugee

و یا پناهنده سوری

who dared show her love for her new country

که جسارت آن را داشت تا عشقش به کشور جدیدش را

by building an app to help Americans get to the polls.

با ساختن یک برنامه برای کمک به آمریکایی‌ها برای شرکت در نظرسنجی‌ها٬ نشان دهد.

Or a 16-year-old girl who built an algorithm

یا آن دختر شانزده ساله‌ای که الگوریتمی می‌سازد

to help detect whether a cancer is benign or malignant

تا به شناسایی بدخیم یا خوش خیم بودن سرطان کمک کند

in the off chance that she can save her daddy's life

و شانس آن را پیدا می‌کند که جان پدرش را نجات دهد

because he has cancer.

چون او هم سرطان دارد.

These are just three examples of thousands,

این‌ها تنها سه نمونه از هزاران هستند٬

thousands of girls who have been socialized to be imperfect,

هزاران دختری که یاد گرفته‌اند که در اجتماع بی نقص نباشند٬

who have learned to keep trying, who have learned perseverance.

یاد گرفته‌اند که تلاش کنند٬ یاد گرفته‌اند که استقامت کنند.

And whether they become coders

و چه برنامه نویس شوند

or the next Hillary Clinton or Beyoncé,

چه هیلاری کلینتون بعدی یا بیانسه بعدی٬

they will not defer their dreams.

آنها آرزوهایشان را به تعویق نخواهند انداخت.

And those dreams have never been more important for our country.

و این آرزوها هرگز تا این حد برای کشور ما اهمیت نداشته‌اند.

For the American economy, for any economy to grow,

ما برای رشد اقتصاد آمریکایی٬ برای رشد هر اقتصادی٬

to truly innovate,

برای اینکه به حقیقت ابتکار عمل داشته باشیم٬

we cannot leave behind half our population.

نمی‌توانیم نیمی از جمعیتمان را نادیده بگیریم.

We have to socialize our girls to be comfortable with imperfection,

باید دخترانمان را طوری اجتماعی کنیم که با ناقص بودن راحت باشند٬

and we've got to do it now.

و همین حالا هم باید این کار را بکنیم.

We cannot wait for them to learn how to be brave like I did

نمی‌توانیم صبر کنیم تا مثل من خودشان یاد بگیرند دلیر باشند

when I was 33 years old.

وقتی که به ۳۳ سالگی رسیده‌اند.

We have to teach them to be brave in schools

باید به آنها بیاموزیم تا در دوران مدرسه

and early in their careers,

و از ابتدای زندگی حرفه‌ای خود شجاع باشند٬

when it has the most potential to impact their lives

زمانی که به صورت بالقوه بیشترین تاثیر را بر زندگی آنها دارد

and the lives of others,

و همچنین زندگی دیگران٬

and we have to show them that they will be loved and accepted

و باید به آنها نشان دهیم که دوست داشته می‌شوند و پذیرفته خواهند شد

not for being perfect

نه برای بی نقص بودن

but for being courageous.

بلکه برای دلیر بودن.

And so I need each of you to tell every young woman you know --

و من از همه شما می‌خواهم که به هر دختر جوانی که می‌شناسید بگویید --

your sister, your niece, your employee, your colleague --

خواهرتان٬ خواهرزاده یا برادرزاده‌ تان کارمندتان٬ همکارتان --

to be comfortable with imperfection,

تا با ناقص بودن احساس راحتی کنند٬

because when we teach girls to be imperfect,

چون وقتی به دختران یاد بدهیم بی نقص نباشند٬

and we help them leverage it,

و به آنها کمک کنیم تا از آن بیشترین بهره را ببرند٬

we will build a movement of young women who are brave

جنبشی از زنان جوان به راه خواهیم انداخت که شجاع هستند

and who will build a better world for themselves

و دنیایی بهتر را خواهند ساخت برای خودشان

and for each and every one of us.

و برای تک تک ما.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم.

Chris Anderson: Reshma, thank you.

کریس اندرسون: رشما٬ متشکرم.

It's such a powerful vision you have. You have a vision.

دیدگاه بسیار قدرتمندی داری. تو یک رویا داری.

Tell me how it's going.

بگو که اوضاع چطور پیش می‌رود.

How many girls are involved now in your program?

تا به حال چند دختر در برنامه تو شرکت کرده‌اند؟

Reshma Saujani: Yeah. So in 2012, we taught 20 girls.

رشما ساوجانی: بله. در سال ۲۰۱۲ ما ۲۰ دختر را آموزش دادیم.

This year we'll teach 40,000 in all 50 states.

امسال ما ۴۰٫۰۰۰ دختر را در همه ۵۰ ایالت آموزش خواهیم داد.

(Applause)

(تشویق)

And that number is really powerful,

و این تعداد بسیار قدرتمند است.

because last year we only graduated 7,500 women in computer science.

چون پارسال ما تنها ۷۵۰۰ دختر را در علوم کامپیوتر فارغ‌ التحصیل کردیم.

Like, the problem is so bad

چونکه ابعاد مشکل بسیار بزرگ است

that we can make that type of change quickly.

ما می‌توانیم اینگونه تغییرات را به سرعت پیش ببریم.

CA: And you're working with some of the companies in this room even,

ک الف: و شما با بعضی شرکت‌هایی که الان هم اینجا حضور دارند٬

who are welcoming graduates from your program?

و فارغ‌ التحصیلان شما را با آغوش باز می‌پذیرند٬ کار می‌کنید؟

RS: Yeah, we have about 80 partners,

ر س: بله٬ ما با تقریبا ۸۰ شرکت کار می‌کنیم٬

from Twitter to Facebook

از توییتر گرفته تا فیس بوک

to Adobe to IBM to Microsoft to Pixar to Disney,

و Adobe و IBM و مایکروسافت و پیکسار و دیزنی.

I mean, every single company out there.

یعنی درواقع هر شرکتی که وجود دارد.

And if you're not signed up, I'm going to find you,

و اگر هم ثبت نشده باشید٬ پیداتان خواهم کرد٬

because we need every single tech company

چون ما به تمام شرکنتهای فناوری نیاز داریم

to embed a Girls Who Code classroom in their office.

تا کلاسهای «دختران کدنویس» را در شرکتشان دایر کنند.

CA: And you have some stories back from some of those companies

ک الف: و داستان‌هایی داری از بعضی از آن شرکت‌ها

that when you mix in more gender balance

که وقتی با توازن جنسیتی بیشتری کارمندان را

in the engineering teams, good things happen.

در تیم‌های مهندسی مخلوط کنید٬ چیزهای خوبی اتفاق می‌افتد.

RS: Great things happen.

ر س: چیزهای عالی اتفاق می‌افتد.

I mean, I think that it's crazy to me to think about the fact

فکر کردن به این واقعیت برای من دیوانه کننده است

that right now 85 percent of all consumer purchases are made by women.

که هم اکنون ۸۵ درصد از کل خریدهای مصرف کنندگان را زنان انجام می‌دهند.

Women use social media at a rate of 600 percent more than men.

زنان از شبکه‌های اجتماعی با نرخی ۶۰۰٪ بیش از مردان استفاده می‌کنند.

We own the Internet,

اینترنت مال ما است٬

and we should be building the companies of tomorrow.

و ما باید شرکت‌های فردا را بسازیم.

And I think when companies have diverse teams,

و من فکر می‌کنم وقتی شرکت‌ها گروه‌های متنوعی دارند٬

and they have incredible women that are part of their engineering teams,

و زنان شگقت انگیزی دارند که عضو تیم‌های مهندسی هستند٬

they build awesome things, and we see it every day.

چیزهای خارق العاده‌ای می‌سازند٬ و ما هر روز شاهد آن هستیم.

CA: Reshma, you saw the reaction there. You're doing incredibly important work.

ک ا: رشما٬ تو واکنش‌ها را دیدی. تو در حال انجام کاری بی نهایت مهم هستی.

This whole community is cheering you on. More power to you. Thank you.

همه این جمعیت تو را تشویق می‌کنند. با قدرت بیشتر به افتخار تو. متشکرم.

RS: Thank you.

ر س: متشکرم.

(Applause)

(تشویق)