John Searle: Our shared condition -- consciousness

جان سئرل: وضعيت مشترك ما-- هوشيارى

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I'm going to talk about consciousness.

مى‌‌خواهم درباره هوشيارى صحبت كنم.

Why consciousness?

چرا هوشيارى؟

Well, it's a curiously neglected subject,

خب موضوع اهمال شده كنجكاوانه‌‌اى است،

both in our scientific and our philosophical culture.

هم در فرهنگ فلسفى‌ و هم در فرهنگ علمی‌‌مان .

Now why is that curious?

خب حالا چرا انقدر جالب است؟

Well, it is the most important aspect of our lives

خب، به اين دلیل خیلی ساده و منطقی

for a very simple, logical reason,

كه مهمترین جنبه از زندگیمان هست،

namely, it's a necessary condition on anything

بعبارتی، شرط لازم براى هر آنچه

being important in our lives that we're conscious.

در زندگیمان با اهمیت تلقى مى‌‌شود این است كه هوشیار باشیم.

You care about science, philosophy, music, art, whatever --

درباره علم، فلسفه، موسیقی، هنر، هر چیزی كه اهمیت می‌دهید--

it's no good if you're a zombie or in a coma, right?

خب فایده‌ای ندارند اگر زامبی یا توی کما باشید، نه؟

So consciousness is number one.

بنابراین هوشیاری شماره یک است.

The second reason is that when people do

دلیل دوم این است که وقتی آدمها

get interested in it, as I think they should,

به آن علاقمند می‌شوند، همانطور که فکر می‌کنم باید باشند،

they tend to say the most appalling things.

تمایل به گفتن چیزهای واقعا جالب دارند.

And then, even when they're not saying appalling things

و سپس، حتی وقتی چیزهای جالب هم نمی گویند

and they're really trying to do serious research,

و واقعا سعی دارند تحقیقات جدی انجام دهند،

خب، کند پیش می‌رود. پیشرفت کند بوده است.

well, it's been slow. Progress has been slow.

When I first got interested in this, I thought, well,

وقتی نخستین یار به این مساله علاقمند شدم، خب فکر کردم که

it's a straightforward problem in biology.

مشکلى سرراست در بیولوژی است.

Let's get these brain stabbers to get busy and figure out

بیایید با این مشغله‌های ذهنی درگير شویم و

how it works in the brain.

و نحوه کار کردن آن را در مغز بفهمیم.

So I went over to UCSF and I talked to all

برای همین سراغ UCSF رفتم و با همه

متخصصین مغز و اعصاب کار درست انجا صحبت کردم.

the heavy-duty neurobiologists there,

and they showed some impatience,

و عین اغلب دانشمندها که وقتی از آنها

as scientists often do when you ask them embarrassing questions.

سوالات دستپاچه کننده می‌پرسید با بی حوصلگى جواب دادند.

But the thing that struck me is, one guy said in exasperation,

اما چیزی که از همه بیشتر برایم جالب بود، این بود که یکی از اینها

a very famous neurobiologist, he said, "Look,

که نروبیولوژیست خیلی مشهوری بود با غضب به من گفت، «نگاه کن،

in my discipline it's okay to be interested in consciousness,

تو قاموس من اشکالی نداره که به هوشیاری علاقمند باشی،

but get tenure first. Get tenure first."

اما اول مقام استادی را برای این کار کسب کن. اول استادش شو.»

Now I've been working on this for a long time.

الان من روی این مساله برای مدت طولانی است که کار می‌کنم.

I think now you might actually get tenure

الان فکر می‌کنم که با کار کردن روی هوشیاری

by working on consciousness.

شاید واقعابه مقام استادی برسید.

If so, that's a real step forward.

اگر اینطور باشد، واقعا گامی است به جلو.

Okay, now why then is this curious reluctance

بسیار خوب، حالا چرا چنین عدم تمایل کنجکاوانه

and curious hostility to consciousness?

و خصومت کنجکاوانه‌ای نسبت به هوشیاری وجود دارد؟

Well, I think it's a combination of two features

خب، به نظرم بخاطر ترکیب دو ویژگی از

of our intellectual culture

فرهنگ روشنفکرانه ما باشد

that like to think they're opposing each other

که دوست دارد فکر کند آنها جناح مقابل هم هستند

but in fact they share a common set of assumptions.

اما در واقع آنها مجموعه معمولی از فرضیات را به اشتراک می‌گذارند.

One feature is the tradition of religious dualism:

یکی از ویژگیها عرف دوگانگی مذهب است:

Consciousness is not a part of the physical world.

هوشیاری بخشی از جهان فیزیکی نیست.

It's a part of the spiritual world.

بلکه بخشی از جهان معنوی است.

It belongs to the soul,

به روح تعلق دارد،

and the soul is not a part of the physical world.

و روح بخشی از دنیای فیزیکی نیست.

That's the tradition of God, the soul and immortality.

آن سنت خداست، روح و نامیرایی.

There's another tradition that thinks it's opposed to this

سنت دیگری هم هست که فکر می‌کند مخالف این است

but accepts the worst assumption.

اما بدترین فرض را می‌پذیرد.

That tradition thinks that we are heavy-duty scientific materialists:

آن سنت فکر می‌کند که ما مادیگرایان علمی کار درست هستیم:

Consciousness is not a part of the physical world.

هوشیاری بخشی از دنیای فیزیکی نیست.

Either it doesn't exist at all, or it's something else,

این که اصلا وجود ندارد یا اگر وجود دارد، چیز دیگری است،

a computer program or some damn fool thing,

یک برنامه کامپیوتری یا چیز احمقانه دیگری،

but in any case it's not part of science.

اما در هر صورت بخشی از علم نیست.

And I used to get in an argument that really gave me a stomachache.

و من عادت کردم که در این باره وارد بحثی شوم که حالم را بد می‌کند.

Here's how it went.

از این قرار که،

Science is objective, consciousness is subjective,

علم عینی است، هوشیاری ذهنی است،

therefore there cannot be a science of consciousness.

بنابراین چیزی به اسم علم هوشیاری ممکن نیست.

Okay, so these twin traditions are paralyzing us.

خوب، این سنت‌های دوقلو هستند که ما را فلج می‌کنند.

It's very hard to get out of these twin traditions.

بیرون آمدن از این سنت‌های دوقلو ما واقعا دشوار است.

And I have only one real message in this lecture,

و من تنها یک پیغام واقعی در این سخنرانی دارم،

and that is, consciousness is a biological phenomenon

و این که هوشیاری پدیده‌ای بیولوژیک است

like photosynthesis, digestion, mitosis --

مثل فتوسنتز، گوارش، تقسیم هسته سلول به دو، بدون کم شدن کروموزوم‌ها--

you know all the biological phenomena -- and once you accept that,

شما همه پدیده‌های بیولوژیکی را می‌شناسید-- و وقتی آنها را بپذیرید،

most, though not all, of the hard problems

اغلب مشکلات سخت، گر چه نه همه آنها،

about consciousness simply evaporate.

درباره هوشیاری بسادگی به باد می‌رود.

And I'm going to go through some of them.

و من می‌خواهم برخی از آنها را بازگو کنم.

Okay, now I promised you to tell you some

بسیار خوب، به شما قول داده بودم که از برخی

of the outrageous things said about consciousness.

چیزهای ظالمانه‌ای که درباره هوشیاری گفته می‌شود، بگویم.

One: Consciousness does not exist.

یک: هوشیاری وجود ندارد.

It's an illusion, like sunsets.

توهم است، مثل غروب خورشید.

Science has shown sunsets and rainbows are illusions.

علم ثابت کرده که غروب خورشید و رنگین‌کمانها توهم هستند.

So consciousness is an illusion.

در نتیجه هوشیاری توهم است.

Two: Well, maybe it exists, but it's really something else.

دو: خب، شاید وجود دارد، اما واقعاً چیز دیگری است.

It's a computer program running in the brain.

یک برنامه کامپیوتری است که در مغز اجرا می‌شود.

Three: No, the only thing that exists is really behavior.

سه: خیر، تنها چیزی که وجود دارد رفتار است.

It's embarrassing how influential behaviorism was,

شرم‌آور است که تا چه حد رفتار گرایی تاثیر گذار است،

but I'll get back to that.

حالا بازهم به آن بر می‌گردم.

And four: Maybe consciousness exists,

و چهار: شاید هوشیاری وجود دارد.

but it can't make any difference to the world.

اما برای دنیاهیچ فرقی نمی‌کند.

چطور می‌شود چیزی را با معنویت جابجا کرد؟

How could spirituality move anything?

Now, whenever somebody tells me that, I think,

اکنون، وقتى كسى اين حرف را به من مى‌زند، من فكر مى‌‌كنم

you want to see spirituality move something?

مى‌‌خواهى ببيند آیا معنويت چيزى را حركت مى‌‌دهد؟

من را تماشا كنید. تصميم مى‌‌گيرم بازويم را هوشيارانه بالا ببرم

Watch. I decide consciously to raise my arm,

and the damn thing goes up. (Laughter)

و آن لعنتى بالا می‌رود. (خنده حضار)

Furthermore, notice this:

مضاف بر اين، توجه كنيد به اين:

We do not say, "Well, it's a bit like the weather in Geneva.

ما نمى‌‌گوييم، " خب، كمى شبيه آب و هوای جنوا ميماند. "

Some days it goes up and some days it doesn't go up."

بعضى روزها بالا مى‌‌رود و بعضى روزها بالا نمى‌‌رود. "

No. It goes up whenever I damn well want it to.

خير. هر وقت كه خب من بخواهم بالا مى‌‌رود. "

Okay. I'm going to tell you how that's possible.

بسيار خوب. مى‌‌خواهم به شما نشان دهم كه این چطور ممكن است.

فعلا من براى شما تعريفى ارائه نكرده‌‌ام.

Now, I haven't yet given you a definition.

You can't do this if you don't give a definition.

اگر برایش تعریفی ارائه نکنید، نمی‌توانید آن را انجام دهید.

People always say consciousness is very hard to define.

مردم همیشه می‌گویند تعریف هوشیاری بسیار سخت است.

I think it's rather easy to define

بنظرم تعریف کردنش آسان خواهد بود اگر

if you're not trying to give a scientific definition.

تلاش نکنید تعریف علمی براش داشته باشید.

We're not ready for a scientific definition,

ما برای تعریف علمی آماده نیستیم،

but here's a common-sense definition.

اما در اینجا یک تعریف معقول وجود دارد.

Consciousness consists of all those states of feeling

هوشیاری شامل همه حالتها از احساس

or sentience or awareness.

یا علم یا آگاهی است.

It begins in the morning when you wake up from a dreamless sleep,

از همان صبح شروع می‌شود زمانی که از یک خواب بدون رویا بیدار می‌شوید،

and it goes on all day until you fall asleep

و تمام روز ادامه پیدا می‌کند تا این که بخواب می‌روید

or die or otherwise become unconscious.

یا میمیرید یا اینکه غیرهوشیار می‌شوید.

Dreams are a form of consciousness on this definition.

با این تعریف رویاها شکلی از هوشیاری هستند.

Now, that's the common-sense definition. That's our target.

این یک تعریف معقول است. این هدف ماست.

If you're not talking about that, you're not talking about consciousness.

اگر درباره آن صحبت نکنید، درباره هوشیاری صحبت نخواهید کرد.

But they think, "Well, if that's it, that's an awful problem.

اما آنها فکر می‌کنند،خب، اگر آن درست است، مشکل ترسناکی است.

How can such a thing exist as part of the real world?"

چطور می تواند چنین چیزی بعنوان بخشی از دنیای واقعی وجود داشته باشد؟

And this, if you've ever had a philosophy course,

و اگر قبلا یک دوره فلسفه را گذرانده باشید،

this is known as the famous mind-body problem.

این بعنوان مشکل معروف ذهن- جسم شناخته می‌شود.

I think that has a simple solution too. I'm going to give it to you.

فکر کنم که این موضوع هم یک ر اه حل ساده داشه باشد. برایتان می‌گویم.

And here it is: All of our conscious states, without exception,

راه‌حل این است: همه حالتهای هوشیاری ما، بدون استثنا،

are caused by lower-level neurobiological processes in the brain,

بواسطه فرايندهاى سطوح پايين‌تر نروبيولوژيكال در مغز ايجاد مى‌‌شوند،

and they are realized in the brain

و در مغز بعنوان ويژگيهاى

as higher-level or system features.

سيستمى يا سطوح بالاتر شناخته مى‌‌شوند.

It's about as mysterious as the liquidity of water.

تقریبا بهمان اندازه مايع بودن آب اسرارآميز است.

Right? The liquidity is not an extra juice squirted out

اینطور نیست؟ مايع بودن عصاره اضافه‌اى نيست كه توسط

by the H2O molecules.

مولكولهاى H2O چلانده شده باشد.

It's a condition that the system is in.

شرايطى است كه آن سيستم درش قرار دارد.

And just as the jar full of water can go from liquid to solid

و همانطور كه يك شيشه پر از آب مى‌‌تواند بسته به رفتار مولكولها

depending on the behavior of the molecules,

از مايع به جامد تبديل شود،

مغزتان قادر است از وضعيت هوشيار بودن

so your brain can go from a state of being conscious

to a state of being unconscious,

به وضعيت غيرهوشيارى برود،

depending on the behavior of the molecules.

بسته به رفتار مولكولها.

The famous mind-body problem is that simple.

مشكل معروف ذهن- جسم تا اين حد ساده است.

All right? But now we get into some harder questions.

درست است؟ اما اكنون به پرسشهاى سختتر مى‌‌پردازيم.

Let's specify the exact features of consciousness,

بياييد ويژگيهاى دقيق هوشيارى را تعيين كنيم،

so that we can then answer those four objections

در نتيجه قادر به جواب دادن به آن چهار دسته از اعتراضاتى

that I made to it.

كه وارد كردم، خواهيم بود.

Well, the first feature is, it's real and irreducible.

خب، نخستين ويژگى اين بود كه واقعى و غيرقابل كاستنى است.

You can't get rid of it.

نمى‌‌توانيد از شر آن خلاص شويد.

You see, the distinction between reality and illusion

مى‌‌بينيد، تمايز بين واقعيت و وهم،

is the distinction between how things

تمايز دادن بين اين است كه چطور چيزها

consciously seem to us and how they really are.

به نظر ما هوشيارانه مى‌‌رسند و چطور واقعى هستند.

It consciously seems like there's --

بنظر هوشيارانه مى‌‌رسد كه چيزى مثل اين وجود دارد--

I like the French "arc-en-ciel" —

من از از اين لغت فرانسوى "arc-en-ciel" خوشم ميايد --

it seems like there's an arch in the sky,

بنظر مى‌رسد كه كمانى در آسمان وجود دارد،

or it seems like the sun is setting over the mountains.

يا مثل اين ميماند كه خورشيد برفراز كوهها قرار مى‌‌گيرد.

It consciously seems to us, but that's not really happening.

به نظر ما هوشيارانه مى‌‌رسد، اما واقعاً اتفاق نمى‌‌افتد.

But for that distinction between

اما برای تمایز دادن بین اینکه

how things consciously seem and how they really are,

چطور چیزها به نظرمان هوشیارانه می رسند و چقدر واقعی هستند،

you can't make that distinction for the very existence of consciousness,

شما نمى‌‌توانيد تشخيص خاصى براى وجود هوشيارى قائل شويد،

because where the very existence of consciousness is concerned,

چون جايى وجود هوشيارى مورد دغدغه خاطر شما قرار مى‌‌گيرد،

if it consciously seems to you that you are conscious,

كه هوشيار بودنتان به نظرتان هوشيارانه برسد،و

you are conscious.

شما هوشياريد.

I mean, if a bunch of experts come to me and say,

يعنى اين كه، اگر يك گروه از كارشناسها سراغم بيايند و بگويند:

"We are heavy-duty neurobiologists and we've done a study

سِئرل، ما نروبيولوژيست هاى زبده‌‌اى هستيم و تحقيقى را روى تو انجام داديم،

و متقاعد شديم كه هوشيار نيستى،

of you, Searle, and we're convinced you are not conscious,

you are a very cleverly constructed robot,"

و يك روبات بسيار زيرك مصنوعی هستى،

با خودم فكر نمى كنم كه، خب، شايد اين ياروها درست بگويند، نه؟"

I don't think, "Well, maybe these guys are right, you know?"

I don't think that for a moment, because, I mean,

من يك لحظه هم به آن فكر نمى‌‌كنم، چون به نظرم ،

Descartes may have made a lot of mistakes, but he was right about this.

دكارت شايد اشتباه‌هاى زيادى كرده، اما درباره اين يكى حق داشته است.

You cannot doubt the existence of your own consciousness.

نمى‌‌توانيد درباره وجود هوشيارى خودتان شك كنيد.

Okay, that's the first feature of consciousness.

خب، اين نخستين ويژگى هوشيارى است.

واقعى و غيرقابل تقليل است.

It's real and irreducible.

You cannot get rid of it by showing that it's an illusion

نمى‌‌توانيد با نشان دادن اين كه توهم است از شر آن خلاص شويد،

in a way that you can with other standard illusions.

يعنى كارى را كه مى‌‌توانيد با ساير توهمات استاندارد انجام دهيد.

Okay, the second feature is this one

بسيار خوب، ويژگى دوم اين يكى هست

that has been such a source of trouble to us,

كه منبع چنين دردسرى براى ما بوده است،

and that is, all of our conscious states

و اين كه همه حالتهاى هوشياريمان

have this qualitative character to them.

اين خاصیت كيفى را برايشان دارد.

There's something that it feels like to drink beer

چيزى هست كه حسى مثل نوشيدن آبجو دارد

which is not what it feels like to do your income tax

و مثل حسى نيست كه موقع پرداخت ماليات بردرآمد

or listen to music, and this qualitative feel

يا گوش دادن به موسيقى داريم، و اين احساس كيفى

automatically generates a third feature,

بطور خودكار يك ويژگى سوم را بوجود مياورد،

namely, conscious states are by definition subjective

بعبارتى، در تعریف حالتهاى هوشياری مفهومی ذهنی دارند

in the sense that they only exist as experienced

بطوریکه تنها در صورتی وجود دارند که

by some human or animal subject,

از سوی انسان یا حیوان فاعلی تجربه شوند،

some self that experiences them.

وجودی که آنها را تجربه کند.

Maybe we'll be able to build a conscious machine.

شاید ما قادر به ساختن یک ماشین هوشیار شویم.

Since we don't know how our brains do it,

هر چند نمی دانیم مغزهای ما چطور این کار را می کنند،

we're not in a position, so far, to build a conscious machine.

فعلاً ما در موقعیتی نیستیم که یک ماشین هوشیار بسازیم.

Okay. Another feature of consciousness

بسیار خوب، ویژگی دیگر هوشیاری

is that it comes in unified conscious fields.

این است که در حوزه‌های هوشیاری متحد دیگر ناشی می‌شود.

So I don't just have the sight of the people in front of me

بنابراين من نه فقط تصوير آدمهاى روبرویم،

and the sound of my voice and the weight of my shoes

و نواى صداي خودم و وزن كفشهايم

against the floor, but they occur to me

را عليه زمين ندارم، بلكه آنها بعنوان

as part of one single great conscious field

بخشى از يك تك ميدان بزرگ هوشيار برايم اتفاق مى‌‌افتند

that stretches forward and backward.

كه جلو و عقب می‌روند.

That is the key to understanding

و این كليد فهميدن

the enormous power of consciousness.

قدرت عظيم هوشيارى است.

And we have not been able to do that in a robot.

و ما قادر به انجام دادن آن در روباتها نبوده‌‌ايم.

The disappointment of robotics derives from the fact

استيصال در دانش رباتها ناشى از اين واقعيت است

that we don't know how to make a conscious robot,

كه ما نمى‌‌دانيم چگونه رباتى هوشيار بسازيم،

so we don't have a machine that can do this kind of thing.

بنابراين ما فاقد داشتن ماشينى هستيم كه مى‌تواند چنين چيزى را انجام دهد.

Okay, the next feature of consciousness,

بسيار خوب، ويژگى بعدى هوشيارى،

after this marvelous unified conscious field,

بعد از اين ميدان هوشيارى متحد باشكوه،

is that it functions causally in our behavior.

اين است كه عملكرد آن معمولاً در رفتار ما اتفاق مى‌‌افتد.

I gave you a scientific demonstration by raising my hand,

من با بلند كردن دستم براى شما نمايشى علمى را اجرا مى‌‌كنم،

but how is that possible?

اما آن چطور ممكن است؟

How can it be that this thought in my brain

چطور مى‌‌شود که اين فكر توى مغز من

can move material objects?

قادر به حركت دادن اشيا مادى باشد؟

Well, I'll tell you the answer.

خوب، جوابش را برايتان مى‌‌گويم.

I mean, we don't know the detailed answer,

هر چند، ما هنوز به پاسخى دقيق نرسيده‌‌ايم،

but we know the basic part of the answer, and that is,

اما بخش مقدماتى پاسخ را مى‌‌دانيم، و آن اين است كه،

there is a sequence of neuron firings,

توالى از شليك نرونها وجود دارد،

and they terminate where the acetylcholine

و جايى آنها به پايان مى‌‌رسند كه استيل كولين در

is secreted at the axon end-plates of the motor neurons.

صفحات انتهایی آسه (آكسون) نورون‌های حرکتی منشر می‌شود.

Sorry to use philosophical terminology here,

متاسفم بخاطر استفاده كردن از اصطلاحات فيلسوفانه در اينجا،

but when it's secreted at the axon end-plates of the motor neurons,

اما زمانى كه در صفحات انتهایی آكسون نورون‌های حرکتی منتشر مى‌‌شود،

a whole lot of wonderful things happen in the ion channels

كلى چيزهاى فوق‌‌العاده در مجارى يونى اتفاق مى‌‌افتد

and the damned arm goes up.

و دست لعنتى بالا مى‌‌رود.

Now, think of what I told you.

خب الان به چيزى كه برايتان گفتم فكر كنيد.

One and the same event,

درست همين حادثه

my conscious decision to raise my arm

تصميم گيرى هوشيارى من به بلند كردن دستم

has a level of description where it has all of these

داراى درجه‌‌اى از توضيح است که در جاي دیگر

touchy-feely spiritual qualities.

همه اين خصايص معنوى فاقد لمس شدن را نیز دارد.

It's a thought in my brain, but at the same time,

انديشه‌‌اي است در مغز من، اما هم زمان،

it's busy secreting acetylcholine

مشغول منتشر كردن استيل كولين است

and doing all sorts of other things

و انجام دادن انواع همه آن چيزهاى ديگر

در حاليكه راهش را از كورتكس حرکتی

as it makes its way from the motor cortex

down through the nerve fibers in the arm.

به آن پايين از طريق فيبرهاى عصبى در دست باز مى‌‌كند.

Now, what that tells us is that our traditional vocabularies

خب، چيزى كه آن الان به ما مى‌‌گويد اين است كه دايره لغات سنتى ما

for discussing these issues are totally obsolete.

براى بحث كردن درباره چنين مسالى كاملاً مجهور است.

One and the same event has a level of description

اين رويداد به همان ميزان توصيف كه دارد

where it's neurobiological, and another level of description

نئروبيولوژيكال است و با ميزان توصيفى ديگر،

where it's mental, and that's a single event,

جايى كه ذهنى است، و تنها يك رويداد مجرد است،

and that's how nature works. That's how it's possible

و تنها طريقى است كه طبيعت كار مى‌‌كند. تنها نحوه ممكن

for consciousness to function causally.

عملكرد هوشيارى بدون برنامه ریزی است.

Okay, now with that in mind,

بسيار خوب، الان با اين چيزى كه در ذهن داريم،

with going through these various features of consciousness,

و با رفتن از ميان اين خصايص متنوع هوشيارى،

let's go back and answer some of those early objections.

بگذاريد به عقب برگرديم و به برخى از آن دسته از اعتراضات اوليه پاسخ دهيم.

Well, the first one I said was, consciousness doesn't exist,

خب، اولين نكته‌‌اى كه گفتم، این بود که هوشيارى وجود ندارد،

it's an illusion. Well, I've already answered that.

توهم است. خب، همين حالا جوابش را دادم.

I don't think we need to worry about that.

فكر نكنم لازم باشد درباره‌‌ش نگران باشيم.

But the second one had an incredible influence,

اما دومى تاثيری باورنكردنى دارد،

and may still be around, and that is,

و شايد هنوز در اينجا ادامه داشته باشد، و آن اين است،

"Well, if consciousness exists, it's really something else.

"خب، اگر هوشيارى وجود دارد، واقعاً چيز ديگرى است. "

It's really a digital computer program running in your brain

واقعاً يك برنامه ديجيتالى كامپيوترى است كه توى مغزتان اجرا مى‌شود

and that's what we need to do to create consciousness

و آن چيزيست كه ما براى خلق هوشيارى نياز داريم

is get the right program.

داشتن برنامه‌‌اى صحيح.

Yeah, forget about the hardware. Any hardware will do

آره، سخت افزار را فراموش كنيد. هر سخت افزارى كار را انجام خواهد داد

provided it's rich enough and stable enough to carry the program."

به شرطى كه بحد كافى توانمند و باثبات در جهت اجراى برنامه باشد. "

Now, we know that that's wrong.

اكنون، مى‌‌دانيم كه چنین چیزی غلط است.

I mean, anybody who's thought about computers at all

منظورم اين است كه هر كسى بهر نحوى با كامپيوتر آشنا باشد

can see that that's wrong, because computation

متوجه اشتباه بودن آن مى‌‌شود، زيرا محاسبه كردن

is defined as symbol manipulation,

بعنوان دستكارى نمادى تعريف مى‌‌شود،

usually thought of as zeros as ones, but any symbols will do.

معمولاً به آنهابعنوان صفرهایی فکر می‌شود اما هر نمادی این کار را می ‌کند.

You get an algorithm that you can program

شما الگوريتمى داريد كه مى‌‌توانيد در كدى دودويى

in a binary code, and that's the defining trait

برنامه ريزى كنيد، و آن ويژگى تعريف كننده

of the computer program.

برنامه كامپيوترى است.

But we know that that's purely syntactical. That's symbolic.

اما مى‌‌دانيم كه آن صرفاً نحوى است. نمادين است.

We know that actual human consciousness has something more than that.

مى‌‌دانيم كه هوشيارى انسان حقيقى چيزى بيش از آن دارد.

It's got a content in addition to the syntax.

علاوه بر نحو، محتوى دارد.

It's got a semantics.

یک معنی دارد.

Now that argument, I made that argument 30 --

باز هم آن بحث، من آن بحث را ٣٠ سال قبل كردم--

oh my God, I don't want to think about it —

اوه خدای من، نمی‌خوام راجع بهش فکر کنم--

more than 30 years ago,

بیش از ۳۰ سال قبل،

but there's a deeper argument implicit in what I've told you,

اما همچنان بحث عميقترى در آنچه به شما گفته‌‌ام نهان است،

and I want to tell you that argument briefly, and that is,

و قصدم گفتن خلاصه آن بحث به شماست، و آن اين است كه

consciousness creates an observer-independent reality.

هوشيارى، واقعيت ناظرمستقلى را ميآفريند.

It creates a reality of money, property, government,

واقعیتی از پول، اموال، دولت، ازدواج،

marriage, CERN conferences,

کنفرانسهای سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای CERN، کوکتل پارتیها

cocktail parties and summer vacations,

و تعطیلات تابستانی را خلق می‌کند،

and all of those are creations of consciousness.

و تمامی این چیزها مخلوقات هوشیاری هستند.

Their existence is observer-relative.

وجودشان ناظر نسبی است.

It's only relative to conscious agents that a piece of paper

این که یک تکه کاغذ پول است یا یک دسته ساختمان

is money or that a bunch of buildings is a university.

دانشگاه هستند، تنها به عوامل هوشیار بستگی دارد.

Now, ask yourself about computation.

حالا از خود درباره محاسبه کردن بپرسید.

Is that absolute, like force and mass and gravitational attraction?

آيا آن مطلق است، مثل نيرو و جرم و قوه جاذبه؟

Or is it observer-relative?

يا اينكه

Well, some computations are intrinsic.

خوب، برخى محاسبات ذهنى هستند.

I add two plus two to get four.

دو را با دو جمع مى‌‌كنم تا چهار بدست بيايد.

That's going on no matter what anybody thinks.

مهم نيست كه كى چى فكر مى‌‌كند.

But when I haul out my pocket calculator

اما وقتى ماشين حساب جيبى‌‌ام را در آورده

and do the calculation, the only intrinsic phenomenon

و محاسبه مى‌‌كنم، تنها پديده ذهنى

is the electronic circuit and its behavior.

مدار الكتريكى و رفتار آن است.

That's the only absolute phenomenon.

آن تنها پدیده مطلق است.

All the rest is interpreted by us.

بقیه‌ش را ما تعبیر می‌کنیم.

Computation only exists relative to consciousness.

محاسبه تنها در ارتباط با هوشيارى وجود دارد.

Either a conscious agent is carrying out the computation,

خواه يك عامل هوشيار محاسبه را انجام مى‌‌دهد،

or he's got a piece of machinery that admits of a computational interpretation.

يا يك وسيله‌‌اى دارد كه شرح محاسباتى را مى‌‌پذيرد.

Now that doesn't mean computation is arbitrary.

خوب حالا به اين به معناى قراردادى بودن محاسبه نيست.

I spent a lot of money on this hardware.

من پول زیادی را روی این سخت افزار خرج کردم.

But we have this persistent confusion

اما ما این سردرگمی دائمی بین

between objectivity and subjectivity as features of reality

عینیت و ذهنیت را بعنوان ویژگیهای واقعیت

and objectivity and subjectivity as features of claims.

و عینیت و ذهنیت را بعنوان ویژگیهای ادعاها داریم.

And the bottom line of this part of my talk is this:

و حرف آخر این بخش از صحبت من این است که:

You can have a completely objective science,

شما می‌توانید علمی کاملا عینی را داشته باشید،

a science where you make objectively true claims,

علمی که در آن ادعاهای حقیقی عینی را درباره

about a domain whose existence is subjective,

حوزه‌ای که وجودش ذهنی است ،

whose existence is in the human brain

و وجودش در مغز انسان است

consisting of subjective states of sentience

و متشکل از بیانات ذهنی از علم یا احساس یا آگاهی است

or feeling or awareness.

را انجام می‌دهید.

So the objection that you can't have an objective science of consciousness

در نتیجه به این موضوع که شما نمی‌توانید دارای علمی منطقی از هوشیاری داشته باشید، اعتراض وارد است،

because it's subjective and science is objective, that's a pun.

زیرا آن ذهنی است و علم عینی است

That's a bad pun on objectivity and subjectivity.

جناس در رابطه با ذهنیت و عینیت وجود دارد.

You can make objective claims

شما قادر به انجام ادعاهای عینی

about a domain that is subjective in its mode of existence,

درباره حوزه‌ای هستید که که در ماهیت وجودش ذهنی است.

and indeed that's what neurologists do.

و در واقع این کاری که متخصیصین اعصاب و روان ما انجام می‌دهند.

I mean, you have patients that actually suffer pains,

منظورم این است که شما بیمارانی دارید که از درد رنج می‌برند،

and you try to get an objective science of that.

و سعی کنید از آن به علم معقولی دست یابید.

Okay, I promised to refute all these guys,

بسیار خوب، من قول دادم همه این یاروها را تکذیب کنم،

and I don't have an awful lot of time left,

و من دیگر وقت چندانی باقی ندارم،

but let me refute a couple more of them.

اما اجازه بدین دو تا دیگر از آن را تکذیب کنم.

I said that behaviorism ought to be

گفتم که رفتارگرایی می‌بایست

one of the great embarrassments of our intellectual culture,

یکی از بزرگترین شرمنده گیهای فرهنگ روشنفکرانه ما باشد،

because it's refuted the moment you think about it.

چون آن لحظه‌ای که درباره‌ش فکر می‌کنید تکذیب شده است.

Your mental states are identical with your behavior?

وضعیتهای ذهنی شما با رفتارتان یکسان است ؟

Well, think about the distinction between feeling a pain

خوب درباره تمایز دادن بین احساس کردن درد و درگیر

and engaging in pain behavior.

بودن در رفتار درد فکر کنید.

I won't demonstrate pain behavior, but I can tell you

هیچ رفتار دردی را نشان نخواهم داد، اما می‌توانم به شما بگویم که

I'm not having any pains right now.

الان هیچ دردی را حس نمی‌کنم.

So it's an obvious mistake. Why did they make the mistake?

خوب این خطای فاحشی است. چرا آنها چنین خطایی را می‌کنند.

The mistake was — and you can go back and read

اشتباه بود- می‌توانید برگردید و نوشته‌هایی که در این زمینه

the literature on this, you can see this over and over —

است را بخوانید، می‌توانید دوباره و دوباره این را ببینید

که آنها فکر می‌کنند اگر شما وجود غیرقابل تقلیل

they think if you accept the irreducible existence

of consciousness, you're giving up on science.

هوشیاری را بپذیرید، از علم دست کشیده‌اید.

You're giving up on 300 years of human progress

شما بیخیال ۳۰۰ سال پیشرفت بشری

and human hope and all the rest of it.

و امید انسان و هر آنچه باقی آن باشد، می‌شوید.

And the message I want to leave you with is,

و پيامى كه برايتان باقى مى‌‌گذارم،

consciousness has to become accepted

اين است كه هوشيارى بايد بعنوان يك پديده

as a genuine biological phenomenon,

بيولوژيكى واقعى بذيرفته شود،

as much subject to scientific analysis

و به اندازه هر پديده ديگرى در بيولوژى

as any other phenomenon in biology,

موضوع تجزيه و تحليل علمى قرار گيرد،

or, for that matter, the rest of science.

يا در رابطه با آن موضوع، بقیه علم.

Thank you very much.

خيلى از شما سپاسگزارم.

(Applause)

(تشويق)