Ernesto Sirolli: Want to help someone? Shut up and listen!

ارنستو سیرولی: می خواهید به کسی کمک کنید؟ ساکت باشید و گوش کنید!

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: B L Reviewer: soheila Jafari

Everything I do, and everything I do professionally --

هرآنچه که من می‌کنم و هر کار حرفه ای که من انجام میدم،

my life -- has been shaped

همه زندگی من، شکل گرفته از

by seven years of work as a young man in Africa.

هفت سال کاری‌ است که در جوانی در آفریقا کردم.

From 1971 to 1977 --

از ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۷.

I look young, but I'm not — (Laughter) --

من جوان موندم اما جوان نیستم (خنده حضار)

I worked in Zambia, Kenya, Ivory Coast, Algeria, Somalia,

من در زامبیا، کنیا، ساحل عاج، الجزایر، سومالی کار کردم،

in projects of technical cooperation with African countries.

در پروژه های همکاری فنی با کشورهای آفریقائی.

I worked for an Italian NGO,

برای یک موسسه غیردولتی ایتالیایی کار کردم،

and every single project that we set up in Africa

و هر پروژه ای که ما در آفریقا راه اندازی کردیم،

failed.

شکست خورد.

And I was distraught.

و من واقعا ناراحت بودم.

I thought, age 21, that we Italians were good people

در سن ۲۱ سالگی من فکرکردم که ما ایتالیایی ها آدمهای خوبی هستیم،

and we were doing good work in Africa.

و داریم کار خیر در افریقا انجام می دهیم.

Instead, everything we touched we killed.

در عوض، هر چیزی که ما روش دست گذاشتیم، خرابش کردیم.

Our first project, the one that has inspired my first book,

پروژه اول ما، همان بود که باعث نوشتن کتاب اول من شد،

"Ripples from the Zambezi,"

"امواجی از رودخانه زامبزی"

was a project where we Italians

پروژه ای بود که ما ایتالیایی ها

decided to teach Zambian people how to grow food.

تصمیم گرقتیم به زامبیایی ها یاد بدیم که چطور کشت کنند.

So we arrived there with Italian seeds in southern Zambia

پس ما با دانه های ایتالیایی از راه رسیدیم در زامبیای جنوبی،

in this absolutely magnificent valley

در این دره بسیار زیبا،

going down to the Zambezi River,

در امتداد رودخانه زامبزی،

and we taught the local people how to grow Italian tomatoes

و به مردم محلی یاد دادیم که چطور گوجه‌های ایتالیایی کشت کنند،

and zucchini and ...

و کدو و غیره...

And of course the local people had absolutely no interest

و البته مردم محلی هیچ علاقه ای به این کار نداشتند،

in doing that, so we paid them to come and work,

پس ما به آنها حقوق دادیم که بیاند و کار کنند،

and sometimes they would show up. (Laughter)

و بعضی وقتها آنها شاید می‌آمدند ( خنده حضار)

And we were amazed that the local people,

و ما تعجب می کردیم که چرا مردم محلی،

in such a fertile valley, would not have any agriculture.

در چنین دره حاصل خیزی، کشاورزی نمی کنند.

But instead of asking them how come they were not

اما به جای اینکه از اونها بپرسیم که چرا چیزی کشت نمی کنند،

growing anything, we simply said, "Thank God we're here." (Laughter)

ما خیلی راحت گفتیم "خدا رو شکر ما اینجائیم" (خنده حضار)

"Just in the nick of time to save the Zambian people from starvation."

"تا مردم زامبیا رو درست به موقع از گرسنگی نجات بدیم"

And of course, everything in Africa grew beautifully.

و البته در آفریقا همه چیز خیلی خوب رشد می کند.

We had these magnificent tomatoes. In Italy, a tomato

ما گوجه فرنگی های فوق العاده ای کشت کردیم.

would grow to this size. In Zambia, to this size.

در ایتالیا، یک گوجه به این اندازه بزرگ می شه، در زامبیا، به این اندازه.

And we could not believe, and we were telling the Zambians,

باورمان نمی شد. به زامبیایی ها می گفتیم،

"Look how easy agriculture is."

"ببینید کشاورزی چقدر راحته"

When the tomatoes were nice and ripe and red,

وقتی گوجه ها رسیده و قرمز بودند،

overnight, some 200 hippos came out from the river

نیمه شب، ۲۰۰ اسب آبی از رودخانه آمدند

and they ate everything. (Laughter)

و همه را خوردند (خنده حضار)

And we said to the Zambians, "My God, the hippos!"

و ما به زامبیایی ها گفتیم: خدای من، اسب آبی ها!

And the Zambians said, "Yes, that's why we have no agriculture here." (Laughter)

و زامبیایی ها گفتند : بله برای همینه که ما اینجا کشاورزی نمی کنیم. (خنده حضار)

"Why didn't you tell us?""You never asked."

"چرا به ما نگفتین؟" " شما هیچوقت نپرسیدید"

I thought it was only us Italians blundering around Africa,

فکر کردم فقط ما ایتالیایی ها هستیم که داریم در آفریقا اشتباه می کنیم،

but then I saw what the Americans were doing,

اما بعد دیدم آمریکایی ها چه می کردند،

what the English were doing, what the French were doing,

انگلیسی ها چه می کردند، فرانسوی ها چه می کردند،

and after seeing what they were doing,

و بعد از اینه کار اونها رو دیدم،

I became quite proud of our project in Zambia.

به پروژه خودمون در آفریقا افتخار کردم.

Because, you see, at least we fed the hippos.

حداقل ما اسب آبی ها رو سیر کردیم.

You should see the rubbish — (Applause) --

(خنده حضار)

You should see the rubbish that we have bestowed

باید مزخرفاتی را که ما به مردم آفریقا تحمیل کردیم،

on unsuspecting African people.

ببینید.

You want to read the book,

می خواهید کتاب بخوانید،

read "Dead Aid," by Dambisa Moyo,

"کمک مرده" نوشته دامبیسا مویو، رو بخوانید،

Zambian woman economist.

بانوی زامبیایی است که اقتصاد دان می‌باشد.

The book was published in 2009.

کتاب در ۲۰۰۹ منتشر شد.

We Western donor countries have given the African continent

ما کشورهای کمک کننده غربی دو تریلیون دلار آمریکا را در

two trillion American dollars in the last 50 years.

۵۰ سال گذشته به قاره آفریقا کمک کردیم.

I'm not going to tell you the damage that that money has done.

نمی‌خواهم در مورد ضرری که این پول داشته صحبت کنم.

Just go and read her book.

برید و کتاب رو بخوانید.

Read it from an African woman, the damage that we have done.

از یک زن آفریقایی بشنوید که ما چه خراب کارهایی کردیم.

We Western people are imperialist, colonialist missionaries,

ما غربی ها امپریالیست و استعمارگر هستیم،

and there are only two ways we deal with people:

و فقط دو جور با مردم برخورد می کنیم:

We either patronize them, or we are paternalistic.

یا "پترونایز" می کنیم یا "پترنالیستیک" هستیم.

The two words come from the Latin root "pater,"

هر دو کلمه از ریشه لاتین "پتر" هستند،

which means "father."

که یعنی "پدر".

But they mean two different things.

اما این دو کلمه دو معنی مختلف دارند.

Paternalistic, I treat anybody from a different culture

پترنالیستیک یعنی من با هر کسی از فرهنگ دیگری مثل فرزندم

as if they were my children. "I love you so much."

رفتار می کنم. میگم " من تو رو خیلی دوست دارم"

Patronizing, I treat everybody from another culture

پترونایزینگ، یعنی من با هر کسی از فرهنگ دیگری مثل

as if they were my servants.

نوکرم رفتار می‌کنم.

That's why the white people in Africa are called "bwana," boss.

برای همینه که سفید پوست ها در آفریقا "بوانا" صدا می شن ، یعنی " رئیس".

I was given a slap in the face reading a book,

من کتابی خوندم که مثل سیلی توی صورتم خورد،

"Small is Beautiful," written by Schumacher, who said,

"کوچک زیباست" نوشته شوماکر که گفت،

above all in economic development, if people

از همه چیز مهمتر در توسعه اقتصادی اینه که،

do not wish to be helped, leave them alone.

اگر مردم کمک نمی خوان، تنهاشون بزارید.

This should be the first principle of aid.

این باید اصل اول کمک باشه.

The first principle of aid is respect.

اولین اصل کمک، احترام گذاشتن است.

This morning, the gentleman who opened this conference

امروز صبح، آقایی که این کنفرانس رو افتتاح کرد،

lay a stick on the floor, and said,

گفت،

"Can we -- can you imagine a city

می‌توانید یک شهر رو تصور کنید که

that is not neocolonial?"

استعماری نو نیست؟

I decided when I was 27 years old

وقتی ۲۷ ساله بودم، تصمیم گرقتم

to only respond to people,

فقط به مردم پاسخ بدم،

and I invented a system called Enterprise Facilitation,

و سیستم " سازمان تسهیلات -Enterprise Facilitation," رو اختراع کردم.

where you never initiate anything,

جایی که شما هیچ چیزی رو شروع نمی‌کنید،

you never motivate anybody, but you become a servant

هیچ کسی رو تشویق نمی‌کنید، در عوض یک خدمتکار می‌شوید

of the local passion, the servant of local people

برای عشق محلی، برای مردم محلی،

who have a dream to become a better person.

مردمی که آرزو دارند آدم بهتری بشوند.

So what you do -- you shut up.

پس چه کار می کنید؟... ساکت می‌شوید.

You never arrive in a community with any ideas,

هیچ وقت با هیچ ایده ای به یک جامعه جدید نمی‌روید،

and you sit with the local people.

و با مردم بومی رفت و آمد می‌کنید.

We don't work from offices.

ما در اداره کار نمی‌کنیم.

We meet at the cafe. We meet at the pub.

ما در کافه ها ملاقات می‌کنیم. در پاب ملاقات می‌کنیم.

We have zero infrastructure.

تقریبا هیچ زیرساختی نداریم.

And what we do, we become friends,

وکاری که می‌کنیم اینه که دوست می‌شویم،

and we find out what that person wants to do.

و می‌بینیم که اون شخص چه کاری می‌خواهد بکند.

The most important thing is passion.

مهمترین چیز علاقه است.

You can give somebody an idea.

شما می‌توانید به یک نفر ایده بدهید،

If that person doesn't want to do it,

اما اگر اون شخص نمی خواهد انجامش بدهد،

what are you going to do?

چه کار می‌توانید بکنید؟

The passion that the person has for her own growth

علاقه ای که یک شخص برای رشد خودش دارد،

is the most important thing.

مهمترین چیزه.

The passion that that man has for his own personal growth

علاقه ای که اون فرد برای رشد شخصیه خودش داره،

is the most important thing.

مهمترین عامل هست.

And then we help them to go and find the knowledge,

بعد ما کمکشون می کنیم که بروند و دانش آن موضوع را پیدا کنند،

because nobody in the world can succeed alone.

برای اینکه هیچ کس در دنیا نمی‌تواند به تنهایی موفق شود.

The person with the idea may not have the knowledge,

شخصی که ایده داره، ممکنه دانش آن کار را نداشته باشه،

but the knowledge is available.

اما دانش در دسترس هست.

So years and years ago, I had this idea:

خیلی سال پیش من این ایده رو داشتم:

Why don't we, for once, instead of arriving in the community

چرا ما، برای یک بار هم که شده، به جای از راه رسیدن و

to tell people what to do, why don't, for once,

به مردم گفتن که چه کار کنند، چرا فقط یک بار هم شده،

listen to them? But not in community meetings.

به اونها گوش نمی‌دهیم؟ اما نه در جلسات رسمی.

Let me tell you a secret.

اجازه بدید من یک رازی رو به شما بگویم.

There is a problem with community meetings.

یک مشکلی در این جلسات رسمی هست.

Entrepreneurs never come,

کارآفرین ها هیچ وقت نمی‌ایند،

and they never tell you, in a public meeting,

و هیچ وقت در یک جلسه رسمی، به شما نمی‌گویند که

what they want to do with their own money,

با پول‌شان چه کار می خواهند بکنند،

what opportunity they have identified.

یا چه فرصتی رو شناسائی کردند.

So planning has this blind spot.

برنامه ریزی کردن این نقطه کور رو داره.

The smartest people in your community you don't even know,

اینجوری باهوشترین مردم جامعه رو حتی نمی‌شناسید،

because they don't come to your public meetings.

برای اینکه اونها به جلسات عمومی نمی‌آیند.

What we do, we work one-on-one,

کاری که ما می کنیم اینه که، یک به یک کار می‌کنیم.

and to work one-on-one, you have to create

و برای این، باید زیرساختی تهیه کنید،

a social infrastructure that doesn't exist.

که وجود نداره.

You have to create a new profession.

باید یک حرفه جدید خلق کنید.

The profession is the family doctor of enterprise,

حرفه جدید مثل دکتر خانواده ست برای تجارت.

the family doctor of business, who sits with you

دکتر خانواده تجارت که

in your house, at your kitchen table, at the cafe,

در خانه خودتون با شما ملاقات می‌کند در میز آشپزخانه خودتون، در کافه،

and helps you find the resources to transform your passion

و کمک می‌کند که منابعی رو پیدا کنید که

into a way to make a living.

عشق و علاقه خودتون رو به درآمد تبدیل کنید.

I started this as a tryout in Esperance, in Western Australia.

من این طرح رو در اسپرنس در غرب استرالیا امتحان کردم.

I was a doing a Ph.D. at the time,

اون موقع داشتم دکترا می گرقتم،

trying to go away from this patronizing bullshit

سعی میکردم از این مزخرفات "پترونایزینگ" فاصله بگیرم،

that we arrive and tell you what to do.

همان که ما از راه می‌رسیم و می‌گویم چه کار کنید.

And so what I did in Esperance that first year

پس کاری که همان سال اول در اسپرنس انجام دادم ،

was to just walk the streets, and in three days

این بود که در خیابانها راه بروم، و در عرض ۳ روز

I had my first client, and I helped this first guy

من مشتری اولم رو داشتم، و به این اولین نفر کمک کردم

who was smoking fish from a garage, was a Maori guy,

یک نیوزیلندی که داشت ماهی در گاراژ دود میداد،

and I helped him to sell to the restaurant in Perth,

کمکش کردم که ماهی رو به یک رستوران در پرث بفروشه،

to get organized, and then the fishermen came to me to say,

و بعد ماهی گیرها اومدن و گفتند،

"You the guy who helped Maori? Can you help us?"

"تو همونی که به نیوزیلندیه کمک کردی؟ به ما هم کمک می‌کنی؟"

And I helped these five fishermen to work together

و به این پنج ماهی گیر کمک کردم تا با هم کار کنند و

and get this beautiful tuna not to the cannery in Albany

ماهی تونا رو به جای فروختن به کارخانه کنسروسازی در شهر آلبانی به قیمت کیلوئی ۶۰ سنت،

for 60 cents a kilo, but we found a way

راهی پیدا کردیم که

to take the fish for sushi to Japan for 15 dollars a kilo,

ماهی ها رو به ژاپن برای سوشی به قیمت کیلوئی ۱۵ دلار بفرستند،

and the farmers came to talk to me, said,

و بعد کشاورزها اومدند و گفتند،

"Hey, you helped them. Can you help us?"

"تو به اونها کمک کردی. می‌تونی به ما هم کمک کنی؟"

In a year, I had 27 projects going on,

در عرض یک سال من ۲۷ پروژه داشتم،

and the government came to see me to say,

و دولت امد و پرسید،

"How can you do that?

"چطور میتونی این کارو انجام بدی؟"

How can you do — ?" And I said, "I do something very, very, very difficult.

ومن گفتم "من یک کار خیلی خیلی سخت میکنم،

I shut up, and listen to them." (Laughter)

خفه می‌شوم و به آنها گوش می دهم". (خنده حضار)

So — (Applause) —

پس ...(تشویق حضار)

So the government says, "Do it again." (Laughter)

پس دولت گفت "ادامه بده". (خنده حضار)

We've done it in 300 communities around the world.

ما این کارو در ۳۰۰ شهر دردنیا انجام داده ایم.

We have helped to start 40,000 businesses.

ما کمک کردیم که ۴۰٫۰۰۰ تجارت جدید شروع به کار کنند.

There is a new generation of entrepreneurs

نسل جدیدی از کارآفرین ها هستند که

who are dying of solitude.

در تنهایی در حال مرگ هستند.

Peter Drucker, one of the greatest management consultants in history,

پیتر دراکر، یکی از بزرگترین مشاوران مدیریت در تاریخ،

died age 96, a few years ago.

چند سال پیش در ۹۶ سالگی فوت کرد.

Peter Drucker was a professor of philosophy

پیتر دراکر قبل ازاینکه

before becoming involved in business,

وارد تجارت بشود، استاد فلسفه بود.

and this is what Peter Drucker says:

و این چیزیه که پیتر دراکه گفته:

"Planning is actually incompatible

"برنامه ریزی در واقع با

with an entrepreneurial society and economy."

یک جامعه کارآفرین و اقتصاد ناسازگاراست."

Planning is the kiss of death of entrepreneurship.

برنامه ریزی، بوسه مرگ کارآفرینی است.

So now you're rebuilding Christchurch

پس دارید شهر کرایست چرچ رو نوسازی می‌کنید،

without knowing what the smartest people in Christchurch

بدون اینکه بدونید، باهوشترین مردم شهر

want to do with their own money and their own energy.

می خواهند با پول خودشان و با انرژی‌شان چه بکنند.

You have to learn how to get these people

باید یاد بگیرید که چطور این مردم رو ترغیب کنید

to come and talk to you.

که بیان و با شما صحبت کنند.

You have to offer them confidentiality, privacy,

باید برای‌شان حریم محرمانه و شخصی فراهم کنید،

you have to be fantastic at helping them,

باید در کمک کردن بهشون عالی باشید،

and then they will come, and they will come in droves.

بعد اونها خواهند اومد؛ در تعداد زیاد هم خواهند آمد.

In a community of 10,000 people, we get 200 clients.

در یک جامعه ۱۰٫۰۰۰ نفری، ما ۲۰۰ مشتری می‌گیریم.

Can you imagine a community of 400,000 people,

میتونید تصور کنید در یک جامعه ۴۰۰٫۰۰۰ نقری،

the intelligence and the passion?

چه علائق و هوشی نهفته است؟

Which presentation have you applauded the most this morning?

کدام یکی از سخنرانیهای امروز رو بیشتر تشویق کردید؟

Local, passionate people. That's who you have applauded.

مردم محلی با عشق و علاقه. اینها رو تشویق کردید.

So what I'm saying is that

چیزی که دارم می‌گویم این است که

entrepreneurship is where it's at.

کارآفرینی آن جایی‌ست که اینها وجود دارند.

We are at the end of the first industrial revolution --

ما در انتهای اولین انقلاب صنعتی هستیم،

nonrenewable fossil fuels, manufacturing --

سوخت فسیلی غیرتجدیدپذیر، تولید کارخانه ای،...

and all of a sudden, we have systems which are not sustainable.

و ناگهان، سیستمی داریم که ماندگار نیست.

The internal combustion engine is not sustainable.

موتور داخلی ماندگار نیست.

Freon way of maintaining things is not sustainable.

شیوه فرئون نگهداری چیزها ماندگار نیست.

What we have to look at is at how we

اون چیزی که ما باید بهش نگاه کنیم اینه که چطور

feed, cure, educate, transport, communicate

تغذیه، درمان، آموزش، حمل و نقل، ارتباطات،

for seven billion people in a sustainable way.

برای هفت بیلیون آدم به صورت ماندگار فراهم شود.

The technologies do not exist to do that.

تکنولوژی برای این کار وجود ندارد.

Who is going to invent the technology

چه کسی می خواهد این تکنولوژی رو برای انقلاب سبز اختراع کند؟

for the green revolution? Universities? Forget about it!

دانشگاهها؟ فراموششون کنید!

Government? Forget about it!

دولت؟ فراموشش کنید!

It will be entrepreneurs, and they're doing it now.

کارآفرین ها هستند، و همین الان دارن این کارو انجام می‌دهند.

There's a lovely story that I read in a futurist magazine

یک داستان دوست داشتنی هست که من در یک مجله آینده نگر خواندم،

many, many years ago.

خیلی خیلی سال پیش.

There was a group of experts who were invited

یک گروهی از متخصصین دعوت شده بودند

to discuss the future of the city of New York in 1860.

تا در مورد آینده شهر نیویورک در سال ۱۸۶۰ بحث کنند.

And in 1860, this group of people came together,

ودر ۱۸۶۰، این گروه دور هم جمع شدند و

and they all speculated about what would happen

همه فکر کردند که چه اتفاقی خواهد افتاد،

to the city of New York in 100 years,

برای شهر نیویورک در ۱۰۰ سال آینده،

and the conclusion was unanimous:

و همگی به این توافق رسیدند که:

The city of New York would not exist in 100 years.

شهر نیویرک در ۱۰۰ بعد وجود نخواهد داشت.

Why? Because they looked at the curve and said,

چرا؟ برای اینکه اونها به نمودار نگاه کردند و گفتند،

if the population keeps growing at this rate,

اگر جمعیت با این نرخ رشد کند،

to move the population of New York around,

برای حمل و نقل جمعیت نیویورک،

they would have needed six million horses,

به شش میلیون اسب احتیاج دارند که

and the manure created by six million horses

کود تولید شده توسط شش میلیون اسب

would be impossible to deal with.

قابل تحمل نخواهد بود.

They were already drowning in manure. (Laughter)

همون موقع داشتن در کود غرق می شدند. (خنده حضار)

So 1860, they are seeing this dirty technology

پس در ۱۸۶۰، اونها این تکنولوژی کثیف رومی‌دیدند

that is going to choke the life out of New York.

که قراربود زندگی در نیوورک رو منحل کند.

So what happens? In 40 years' time, in the year 1900,

چه اتفاقی می افتد؟ بعد از ۴۰ سال، در سال ۱۹۰۰،

in the United States of America, there were 1,001

در ایالات متحده آمریکا،۱٫۰۰۱کارخانه اتومبیل سازی وجود داره

car manufacturing companies -- 1,001.

...۱٫۰۰۱!

The idea of finding a different technology

ایده پیدا کردن یک تکنولوژی جدید

had absolutely taken over,

کاملا فائق شده،

and there were tiny, tiny little factories in backwaters.

و کارخانه های بسیار کوچک در کنار روخانه های کوچک به وجود آمده اند.

Dearborn, Michigan. Henry Ford.

در دیربورن میشیگان. هنری فورد.

However, there is a secret to work with entrepreneurs.

با این حال، برای کار کردن با کار آفرین ها رازی وجود داره.

First, you have to offer them confidentiality.

اول، باید براشون حریم محرمانه فراهم کنید.

Otherwise they don't come and talk to you.

در غبر این صورت اونها سراغتون نمی‌آیند.

Then you have to offer them absolute, dedicated,

بعد باید بهشون خدمات کاملا متعهد،

passionate service to them.

و با عشق و علاقه بدید.

And then you have to tell them the truth about entrepreneurship.

و بعد باید حقیقت در مورد کارآفرینی رو بهشون بگوید..

The smallest company, the biggest company,

کوچکترین شرکت، بزرگترین شرکت،

has to be capable of doing three things beautifully:

باید به راحتی قادر به انجام سه کار باشد:

The product that you want to sell has to be fantastic,

محصولی که می خواهید بفروشید باید فوق العاده باشد،

you have to have fantastic marketing,

باید بازاریابی فوق العاده داشته باشید،

and you have to have tremendous financial management.

و باید مدیریت مالی قوی داشته باشید.

Guess what?

حدس بزنید؟

We have never met a single human being

ما تا به حال یک انسانی در دنیا پیدا نکردیم که

in the world who can make it, sell it and look after the money.

بتواند هم بسازد، هم بفروشد و هم به دنبال منابع مالی باشد.

It doesn't exist.

چنین کسی وجود ندارد.

This person has never been born.

هیچ وقت به دنیا نیامده است.

We've done the research, and we have looked

تحقیق کردیم و نگاه کردیم به

at the 100 iconic companies of the world --

۱۰۰ شرکت معتبر دنیا--

Carnegie, Westinghouse, Edison, Ford,

کارنگی، وستینگهاوس، ادیسون، فورد،

all the new companies, Google, Yahoo.

همه شرکتهای جدید، گوگل، یاهو.

There's only one thing that all the successful companies

فقط یک چیز مشترک بین شرکتهای موفق دنیا وجود داره،

in the world have in common, only one:

فقط یک چیز:

None were started by one person.

هیچ کدام توسط یک نفر شروع نشده بود.

Now we teach entrepreneurship to 16-year-olds

ما به ۱۶ ساله ها، کار آفرینی آموزش میدیم،

in Northumberland, and we start the class

در نورث آمبرلند، و کلاس رو با خواندن دو صفحه اول از

by giving them the first two pages of Richard Branson's autobiography,

زندگینامه ریچارد برنسون شروع می کنیم،

and the task of the 16-year-olds is to underline,

و وظیفه این ۱۶ ساله ها اینه که ببینند،

in the first two pages of Richard Branson's autobiography

در دو صفحه اول زندگی‌نامه ریچارد برنسون،

how many times Richard uses the word "I"

ریچارد چندبار از کلمه "من" و

and how many times he uses the word "we."

چندبار از کلمه "ما" استفاده می‌کند.

Never the word "I," and the word "we" 32 times.

هیچ بار از کلمه "من" و ۳۲ بار از کلمه "ما".

He wasn't alone when he started.

او تنها نبود وقتی شروع کرد.

Nobody started a company alone. No one.

هیچ کس به تنهایی یک شرکت را شروع نکرده. هیچ کس.

So we can create the community

پس ما می‌توانیم یک جامعه ای خلق کنیم،

where we have facilitators who come from a small business background

در جائی که ما متخصصینی داریم که در راه اندازی تجارتهای کوچک تجربه دارند،

sitting in cafes, in bars, and your dedicated buddies

در کافه یا بار می‌نشینیم و این دوستهای متعهد برای شما همون کاری رو می‌کنند

who will do to you, what somebody did for this gentleman

که یک نفر برای این آقا کرد که

who talks about this epic,

در مورد حماسه سخنرانی می‌کند،

somebody who will say to you, "What do you need?

کسی که به شما میگه "چه چیزی احتیاج داری؟

What can you do? Can you make it?

چه کاری می‌تونی بکنی؟ می‌تونی بسازیش؟

Okay, can you sell it? Can you look after the money?"

می‌توانی این را بفروشی؟ می‌توانی از حساب و کتابش سر در بیاوری؟"

"Oh, no, I cannot do this.""Would you like me to find you somebody?"

میگه " نه من نمی تونم" می گیم "می خواهی من برایت کسی رو پیدا کنم؟"

We activate communities.

ما گروهها رو فعال می‌کنیم.

We have groups of volunteers supporting the Enterprise Facilitator

ما گروهی از داوطلبها رو داریم که "اینترپرایز فسیلیتیتورز" رو حمایت می کنند،

to help you to find resources and people

برای کمک به شما که منابع و مردم رو پیدا کنید و

and we have discovered that the miracle

ما کشف کریدم که معجزه استعداد مردم محلی

of the intelligence of local people is such

چنان هست که

that you can change the culture and the economy

می‌توانید فرهنگ و اقتصاد این جامعه رو تغییر بدهید،

of this community just by capturing the passion,

فقط با کشف عشق و علاقه و انرژی و تخیل

the energy and imagination of your own people.

مردم خود.

Thank you. (Applause)

تشکر. (تشویق حضار)