Never, ever give up | Diana Nyad

دیانا نید: هرگز، تسلیم نشو

Translator: Farzad Mehdizadeh Reviewer: Leila Ataei

It's the fifth time I stand on this shore,

این پنجمین باری است که در این ساحل می‌ایستم،

the Cuban shore,

ساحل کوبا،

looking out at that distant horizon,

به افقی دور نگاه می‌کنم،

believing, again,

دوباره باور می کنم

that I'm going to make it all the way

که می توانم

تمام این راه را در یک اقیانوس طولانی،

across that vast, dangerous wilderness of an ocean.

خطرناک و ناآرام بپیمایم.

Not only have I tried four times,

نه تنها تاکنون من چهار بار سعی کرده‌ام،

but the greatest swimmers in the world have been trying since 1950,

بلکه بزرگترین شناگران جهان

از سال ۱۹۵۰ سعی می کنند این کار را بکنند،

and it's still never been done.

و تا حالا کسی موفق نشده است.

The team is proud of our four attempts.

تیم ما به چهار کوشش خود افتخار می کند.

It's an expedition of some 30 people.

این یک گروه ۳۰ نفره است.

Bonnie is my best friend and head handler,

بانی آن بهترین دوست من و گرداننده اصلی است

who somehow summons will,

کسی که اراده را در من زنده می کند،

آخرین ذره‌های اراده درون من، زمانی که فکر می‌کردم چیزی وجود ندارد

that last drop of will within me, when I think it's gone,

after many, many hours and days out there.

بعد از ساعت‌ها و روزهای بسیاری که آنجا بودم.

The shark experts are the best in the world --

متخصصین کوسه بهترین‌ها در جهان هستند

large predators below.

شکارچیان بزرگی آن پایین هستند.

The box jellyfish, the deadliest venom in all of the ocean,

عروس دریایی مکعبی، با کشنده ترین سم در تمام اقیانوس

در این آبها است،

is in these waters,

و من نزدیک بود که به خاطر آنها بمیرم

and I have come close to dying from them on a previous attempt.

در آخرین اقدامم.

خود شرایط

The conditions themselves,

besides the sheer distance of over 100 miles in the open ocean --

علاوه بر فاصله ای بیشتر از ۱۶۰ کیلومتر

در بخش لجه (بخش از آب دریاها و اقیانوس‌ها که در نزدیکی کف آب نباشد)--

the currents and whirling eddies and the Gulf Stream itself,

جریان‌های آبی و تلاطم‌های پیچشی

و خود جریان خلیج، غیر قابل پیش بینی ترین چیز در کره زمین است.

the most unpredictable of all of the planet Earth.

و خود جریان خلیج، غیر قابل پیش بینی ترین چیز در کره زمین است.

And by the way -- it's amusing to me

ضمنا برای من جالب است که

that journalists and people, before these attempts, often ask me,

روزنامه نگارها و مردم قبل از این تلاش ها

اغلب از من می پرسیدند

"Well, are you going to go with any boats or any people or anything?"

"خب، قراره قایقی، کسی، یا چیزی همرات بیاد؟"

"خب، قراره قایقی، کسی، یا چیزی همرات بیاد؟"

(Laughter)

And I'm thinking, what are they imagining?

و با خودم فکر می‌کنم، اونا چی خیال کردن؟

That I'll just sort of do some celestial navigation --

که من با دیدن آسمان راهم رو پیدا می‌کنم،

(Laughter)

And carry a bowie knife in my mouth,

و یک چاقو تو دهنم دارم،

and I'll hunt fish and skin them alive and eat them,

و ماهی شکار می‌کنم، زنده زنده پوستشون رو می‌کنم و می خورم،

and maybe drag a desalinization plant behind me for fresh water.

و شاید یک دستگاه آب شیرین

و می‌بندم به پشتم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Yes, I have a team.

بله، من یک تیم دارم. (خنده حاضرین)

(Laughter)

و این تیم متخصص است، و شجاع،

And the team is expert,

and the team is courageous,

and brimming with innovation and scientific discovery,

و سرشار از نوآوری

و دستاوردهای علمی

as is true of any major expedition on the planet.

مانند بقیه ماجراجویی‌های بزرگ این کره خاکی.

و ما سفری داشتیم.

And we've been on a journey.

And the debate has raged, hasn't it,

و بحث بالا گرفت، اینطور نیست؟

since the Greeks,

از زمان یونانیان،

of isn't it what it's all about?

درباره‌ اینکه این همه چیز است؟

Isn't life about the journey, not really the destination?

اینکه زندگی یعنی راه،

و نه هدف؟

And here we've been on this journey,

و ما در این راه بودیم،

و واقعیت این است، که این راه هیجان انگیز بود.

and the truth is, it's been thrilling.

We haven't reached that other shore,

ما به آن سوی ساحل نرسیده بودیم،

ولی همچنان مفتخر و متعهد بودیم،

and still, our sense of pride and commitment,

unwavering commitment.

تعهدی پایدار.

وقتی که من ۶۰ سالم شد، این آرزو همچنان زنده بود

When I turned 60, the dream was still alive

from having tried this in my 20s -- dreamed it and imagined it.

از زمانی که در دوران ۲۰ سالگی برایش تلاش کرده بودم

آن را آرزو و تصور می‌کردم.

فکر می‌کنم مشهورترین

The most famous body of water on the Earth today, I imagine,

مسیر آبی در جهان، از کوبا تا فلوریدا باشه.

Cuba to Florida.

And it was deep. It was deep in my soul.

و عمیق بود. در وجودم نفوذ کرده بود.

و زمانی که ۶۰ سالم شد،

When I turned 60,

it wasn't so much about the athletic accomplishment,

آنقدر هم راجع به دستاورد ورزشی نبود،

درباره اینکه «می خواهم اولین نفر باشم» نبود.

it wasn't the ego of "I want to be the first."

That's always there and it's undeniable.

این موضوع همیشه هست، و غیرقابل انکاره.

اما عمیق‌تر بود. مگر چقدر از عمرم باقی مانده؟

But it was deeper.

It was "how much life is there left?"

Let's face it -- we're all on a one-way street, aren't we?

بیایید قبول کنیم، همه‌ی ما در مسیری یک طرفه هستیم، نیستیم؟

قرار است چکار کنیم؟

And what are we going to do?

What are we going to do as we go forward, to have no regrets looking back?

قرار است چکار کنیم تا وقتی به جلو می‌رویم

و در تمام سال گذشته که در حال تمرین بودم،

And all this past year in training,

I had that Teddy Roosevelt quote

نقل قولی از تدی روزولت،

to paraphrase it, floating around in my brain.

در ذهنم بود،

It says, "You go ahead.

و می‌گفت، " تو برو،

You go ahead and sit back in your comfortable chair

برو و روی صندلی راحتت بشین

and you be the critic, you be the observer,

انتقاد کن و بیننده باش،

while the brave one gets in the ring and engages

وقتی اونی که شجاع‌ست میره تو رینگ و درگیر میشه

and gets bloody and gets dirty and fails over and over and over again,

و خونی میشه، کثیف میشه و شکست می‌خوره

بارها و بارها و بارها،

but yet isn't afraid and isn't timid and lives life in a bold way."

با این حال ترسو و خجالتی نیست

و جسورانه زندگی می‌کنه."

And so of course I want to make it across.

و البته که من می‌خواستم این مسیر را طی کنم.

It is the goal, and I should be so shallow to say that this year,

این هدف بود، و اگر بگم امسال،

the destination was even sweeter than the journey.

خیلی باید ساده لوح باشم.

(Laughter)

(خنده حاضرین) (تشویق)

(Applause)

But the journey itself was worthwhile taking.

اما این راه ارزشش رو داشت.

And at this point, by this summer,

و در این لحظه، در تابستان،

everybody -- scientists, sports scientists,

همه – دانشمندان، دانشمندان ورزشی،

متخصصین استقامت، متخصصین اعصاب،

endurance experts, neurologists,

my own team, Bonnie --

تیم خودم، بانی – گفتند

said it's impossible.

این کار غیرممکن است.

It just simply can't be done, and Bonnie said to me,

نشدنی است، و بانی به من گفت،

"اما اگر تو بخوای انجامش بدی،

"But if you're going to take the journey,

من تا آخرش باهات هستم،

I'm going to see you through to the end of it,

پس من هم میام."

so I'll be there."

And now we're there.

و اکنون ما آنجاییم.

As we're looking out, kind of a surreal moment

و همانطور که نگاه می‌کردیم محیط غیرواقعی به نظر می‌آمد

قبل از شروع،

before the first stroke,

standing on the rocks at Marina Hemingway,

بر روی سنگ‌های ماریا همینگوی ایستاده بودیم، (ساحلی در کوبا)

the Cuban flag is flying above,

پرچم کوبا بالای سرمان به احتزاز درآمده بود،

all my team is out in their boats, hands up in the air,

تمام تیم من آن بیرون در قایق‌هایشان بودند،

دستانشان را بالا آورده بودند، "ما اینجاییم، ما برای تو اینجاییم."

"We're here!

We're here for you!"

بانی و من به هم نگاه کردیم، و گفتیم،

Bonnie and I look at each other and say,

شعار امسال اینه --

this year, the mantra is -- and I've been using it in training --

و من در تمریناتم از آن استفاده می‌کردم --

Find a way.

راهی پیدا کن.

You have a dream

تو آرزویی داری

and you have obstacles in front of you, as we all do.

و موانعی هم در پیش رویت هست، مانند همه.

None of us ever get through this life

هیچ کدام از ما از این زندگی،

without heartache,

بدون غصه،

و بدون ناراحتی عبور نکردیم،

without turmoil,

and if you believe and you have faith

و اگر باور و ایمان داشته باشی

و اگر بتونی زمین بخوری و دوباره بلند شی

and you can get knocked down and get back up again

and you believe in perseverance

و به استقامت

as a great human quality,

به عنوان یک ویژگی انسانی ایمان داشته باشی،

راهت را پیدا خواهی کرد، و بانی شانه‌های مرا گرفت،

you find your way.

And Bonnie grabbed my shoulders,

و گفت، "بیا راهمون رو به فلوریدا پیدا کنیم."

and she said, "Let's find our way to Florida."

And we started, and for the next 53 hours,

و ما شروع کردیم، و برای ۵۳ ساعت بعدی،

it was an intense, unforgettable life experience.

یک تجربه قوی و فراموش نشدنی بود.

The highs were high, the awe --

امواج بسیار بلند، ترس،

I'm not a religious person, but I'll tell you,

من مذهبی نیستم، ولی به شما میگم،

وقتی که در پهنای لاجوردی دریا هستید

to be in the azure blue of the Gulf Stream

as if, as you're breathing,

همانطور که نفس می کشید،

you're looking down miles and miles and miles,

کیلومترها و کیلومترها و کیلومترها به پایین می‌نگرید،

to feel the majesty of this blue planet we live on --

برای اینکه شکوه کره‌ای که بر روی آن زندگی می کنیم را احساس کنید،

عظمت الهام بخش آن را.

it's awe-inspiring.

من لیستی از تقریبا ۸۵ آهنگ داشتم،

I have a playlist of about 85 songs,

and especially in the middle of the night ...

و بخصوص در میان شب،

و اون شب، چون ما از هیچ نوری استفاده نمی‌کردیم

That night, because we use no lights -- lights attract jellyfish,

نور باعث جذب عروس دریایی و کوسه‌ها میشه،

lights attract sharks,

نور طعمه ماهی‌ها رو جذب می‌کنه، و اونها هم کوسه ها رو،

lights attract baitfish that attract sharks,

so we go in the pitch black of the night.

بنابراین ما در سیاهی مطلق شب حرکت می‌کردیم.

You've never seen black this black.

هیچ وقت چنین سیاهی‌ای را ندیده‌اید.

You can't see the front of your hand,

نمی‌توانید جلوی دستتان را ببینید،

and the people on the boat, Bonnie and my team on the boat --

و افرادی که توی قایق بودند،

بانی و تیم من که درروی قایق بودند،

they just hear the slapping of the arms,

فقط صدای دست‌های من را می‌شنیدند،

and they know where I am,

و متوجه می‌شدند که کجا هستم،

because there's no visual at all.

چراکه به هیچ وجه دیدی وجود نداره.

And I'm out there kind of tripping out on my little playlist.

و من آن بیرون درگیر لیست کوچک

آهنگ‌هایم بودم.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

I've got tight rubber caps, I don't hear a thing.

کلاه پلاستیکی سفتی داشتم،

و چیزی نمی‌شنیدم.

I've got goggles and I'm turning my head 50 times a minute,

عینک به چشمم بود و ۵۰ بار در دقیقه سرم را می‌چرخاندم،

and I'm singing ...

و می‌خوندم،

(Singing) Imagine there's no heaven

♪ خیال کن بهشتی وجود نداره ♪

(Laughter)

doo doo doo doo doo

♪ دوو دوو دوو دوو دوو دوو ♪

It's easy if you try

♪ اما اگر تلاش کنی سادست ♪

doo doo doo doo doo

♪ دوو دوو دوو دوو دوو دوو ♪

And I can sing that song a thousand times in a row.

من می تونم این آهنگ رو هزار بار پشت سر هم بخونم.

(خنده حاضرین)

(Laughter)

Now there's a talent unto itself.

این خودش یه نوع استعداده.

(Laughter)

(خنده حاضرین) (تشویق)

(Applause)

And each time I get done with,

و هر وقت که تمام میشد

(Singing) Oh, you may say I'm a dreamer but I'm not the only one

♪ اوه، شاید فکر کنی من خیال بافم، اما من تنها نیستم ♪

222.

۲۲۲.

(Singing) Imagine there's no heaven

♪ خیال کن بهشتی وجود نداره ♪

(Laughter)

و وقتی که برای هزارمین دفعه

And when I get through the end

of a thousand of John Lennon's "Imagine,"

آهنگ "تصور کن" التون جان را خوندم،

I have swum nine hours and 45 minutes ...

نه ساعت و ۴۵ دقیقه شنا کرده بودم

exactly.

دقیقا.

(Laughter)

And then there are the crises.

و بعد مشکلات شروع شدند. البته که مشکلاتی هست.

Of course there are.

And the vomiting starts, the seawater -- you're not well.

و استفراغ،

آب دریا، حالتان خوب نیست،

You're wearing a jellyfish mask for the ultimate protection.

برای محافظت بیشتر، ماسک عروس دریایی به صورت دارید.

It's difficult to swim in.

شنا کردن دشوار است.

It's causing abrasions on the inside of the mouth,

باعث خراشیدگی در داخل دهانتان می‌شود،

اما شاخک جانوران به شما آسیبی نمی‌رسانند.

but the tentacles can't get you.

And the hypothermia sets in.

و سرمازدگی شروع می‌شود.

The water's 85 degrees, and yet you're losing weight

دمای آب حدود ۳۰ درجه سانتیگراد است، و شما همچنان مشغول از دست دادن وزن هستید

and using calories.

و کالری می‌سوزانید، و وقتی به کناره‌ی قایق می‌آیید،

And as you come over toward the side of the boat --

اجازه دست زدن به آن را ندارید،

not allowed to touch it, not allowed to get out,

و بقیه نمی‌توانند بیرون بیایند،

but Bonnie and her team hand me nutrition

اما بانی و تیمش به من خوراکی می‌دادند

و وضعیت من را می‌پرسیدند و اینکه آیا حالم خوبم است،

and ask me how I'm doing, am I all right.

I am seeing the Taj Mahal --

من تاج محل رو می‌دیدم.

(Laughter)

Over here.

I'm in a very different state --

من در مکان دیگری بودم،

(Laughter)

And I'm thinking, "Wow!

و فکر می‌کردم، وای،

I never thought I'd be running into the Taj Mahal out here.

فکرش هم نمی‌کردم که اینجا تاج محل رو ببینم.

It's gorgeous!

با شکوه است.

I mean, how long did it take them to build that?

چقدر طول کشید که اینو بسازن؟

فقط -- خب، اه، وهوو. (خنده حاضرین)

It's just ...

So, uh -- wooo -- you know?

(Laughter)

We kind of have a cardinal rule

و ما یک قانون اصلی داشتیم

that I'm never told how far it is, because we don't know how far it is.

اینکه به من گفته نشه که چقدر راه باقی مونده،

چون ما نمی‌دونستیم واقعا چقدر باقی مونده.

چه اتفاقی قراره بین این نقطه

What's going to happen to you between this point and that point?

تا نقطه‌ای دیگه براتون بیافته؟

شرایط آب و هوایی چطور خواهد شد؟

What's going to happen to the weather and the currents

و جریان‌ها، و خدایی نکرده، نیش زدگی

and, God forbid, you're stung,

when you don't think you could be stung in all this armor.

وقتی که حتی فکرش هم نمی‌کنید که در این زره دچار نیش زدگی بشید،

و بانی تصمیمی گرفت.

Bonnie made a decision coming into that third morning

وقتی به صبح روز سوم نزدیک می‌شدیم،

that I was suffering,

و من درد می‌کشیدم،

and I was hanging on by a thread.

و به طنابی وصل بودم،

And she said, "Come here,"

و اون گفت، "بیا اینجا"،

and I came close to the boat, and she said,

من به قایق نزدیک شدم، و گفت،

"ببین، اونجا رو ببین،"

"Look, look out there."

و نوری دیدم، چون شنا در روزها از شب‌ها آسون تره،

And I saw light,

because the day is easier than the night,

و فکر کردم که داره صبح میشه،

and I thought we were coming into day.

و انواری از نور سفید

I saw a stream of white light along the horizon,

در راستای افق دیدم،

and I said, "It's going to be morning soon."

و گفتم، "قراره صبح بشه."

و گفت، "نه، اونها چراغ‌های کی وست هستند." (شهری در فلوریدا)

And she said, "No, those are the lights of Key West."

It was 15 more hours,

۱۵ ساعت دیگر مانده بود،

which for most swimmers would be a long time.

که برای بسیاری از شناگران زمان زیادیه.

(Laughter)

(خنده حاضرین) (تشویق)

(Applause)

You have no idea how many 15-hour training swims I had done.

نمی‌دانید من چند بار تمرین ۱۵ ساعته داشتم.

So here we go, and I somehow, without a decision,

خب ادامه دادیم، و به نوعی، بدون اراده،

went into no counting of strokes

بدون اینکه تعداد ضربه‌هایم را بشمارم،

and no singing

بدون خواندن و یا نقل قولی از استفان هاوکینگ

and no quoting Stephen Hawking on the parameters of the universe.

و یا پارامترهای جهان،

I just went into thinking about this dream, and why and how.

فقط به این آرزو فکر کردم،

چرا، و چگونه.

و همانطور که گفتم، وقتی ۶۰ سالم شد،

As I said, when I turned 60,

it wasn't about that concrete "Can you do it?"

فقط راجع به اینکه "آیا می‌توانی؟" نبود.

That's the everyday machinations.

این تفکرات هر روزه است.

That's the discipline, and it's the preparation,

این برای نظم است، برای آماده‌سازی،

و غروری در آن نهفته.

and there's a pride in that.

But I decided to think, as I went along,

همانطور که ادامه می‌دادم، به این فکر می‌کردم که،

about -- you know, the phrase usually is, "reaching for the stars."

معمولا گفته میشه، رسیدن به ستاره‌ها،

And in my case, it's reaching for the horizon.

و در مورد من، رسیدن به افق بود.

And when you reach for the horizon,

و وقتی می‌خواهید به افق برسید،

as I've proven, you may not get there.

همانطور که من قبلا ثابت کردم، ممکن است به آن نرسید،

But what a tremendous build of character and spirit

اما چه شخصیت و روحیه‌سازی فوق العاده‌ای برای

that you lay down;

برای رسیدن به آن انجام داده‌اید.

what a foundation you lay down in reaching for those horizons.

چه تلاش‌هایی برای رسیدن

به افق‌ها انجام داده‌اید.

And now, the shore is coming.

و اکنون نزدیک ساحل بودیم،

And there's just a little part of me that's sad.

و بخشی از من غمگین بود.

The epic journey is going to be over.

این سفر حماسی قرار است به پایان برسد.

So many people come up to me now and say,

خیلی از آدم‌ها پیش من میان و میگن،

"What's next?"

"بعد چی میشه؟ عاشقش بودیم!

(Laughter)

"We love that!"

(Laughter)

اون نشانگر کوچک روی کامپیوتر؟

"That little tracker on the computer?

When are you going to do the next one?

کی قراره کار بعدیت رو انجام بدی؟ نمی‌تونیم صبر کنیم تا بعدی رو ببینیم."

We can't wait to follow the next one."

آن‌ها فقط ۵۳ ساعت آنجا بودند،

Well, they were just there for 53 hours,

and I was there for years.

و من برای سال‌ها.

And so there won't be another epic journey in the ocean.

و خب سفر حماسی دیگری بر روی اقیانوس در کار نخواهد بود.

But the point is, and the point was,

اما نکته این بود و هست

that every day of our lives is epic.

که هر روز زندگی ما حماسی است،

And I'll tell you, when I walked up onto that beach,

و به شما میگم، وقتی که روی آن ساحل قدم گذاشتم،

staggered up onto that beach ...

مبهوت آن ساحل بودم،

I had so many times, in a very puffed-up ego way,

و خیلی وقت‌ها

به شکل مغرورانه ای در درون خودم،

rehearsed what I would say ...

گفته‌های خودم را تمرین می‌کردم.

(Laughter)

on the beach.

وقتی بانی دید که،

When Bonnie thought the back of my throat was swelling up,

پشت گلوی من متورم شده،

she brought the medical team over to our boat

تیم پزشکی را به قایق ما آورد،

to say, "She's really beginning to have trouble breathing;

و گفت که اون داره به سختی نفس میکشه.

و گفت که اون داره به سختی نفس میکشه.

another 12, 24 hours in the saltwater ..." --

۱۲ تا ۲۴ ساعت دیگر در آب‌های شور،

the whole thing -- I just thought, in my hallucinatory moment,

و همه چیز -- و من در آن لحظ متوهمانه خودم

فکر کردم که واژه برش نان را شنیدم.

that I heard the word "tracheotomy."

(Laughter)

(خنده حاضرین)

و بانی به دکتر گفت،

Bonnie said to the doctor, "I'm not worried about her not breathing.

"من نگران مشکل تنفسی اون نیستم.

اگر وقتی که به ساحل رسید نتونه حرف بزنه،

If she can't talk when she gets to the shore,

خیلی عصبانی میشه."

she's going to be pissed off."

(Laughter)

(خنده حاضرین)

But the truth is, all those orations that I had practiced,

اما واقعیت اینه که تمام اون سخنرانی‌ها،

که برای روحیه دادن به خودم در

just to get myself through some training swims as motivation --

تمرینات شنا انجام می‌دادم،

it wasn't like that.

شبیه اونا نبود،

It was a very real moment,

خیلی واقعی بود،

with that crowd, with my team.

جمعیت آنجا بود، تیم من.

We did it. I didn't do it. We did it.

ما این کار را انجام دادیم. نه من. ما انجامش دادیم.

And we'll never forget it. It'll always be part of us.

و هیچ وقت فراموشش نمی‌کنیم. همیشه بخشی از ما خواهد بود.

The three things I did sort of blurt out when we got there, was first:

و سه موردی که وقتی به آنجا رسیدم گفتم،

اول، "هرگز تسلیم نشو."

Never, ever give up.

I live it.

من باهاش زندگی کردم. ارسطو چی گفته؟

What's the phrase from today from Socrates?

Audience: To be is to do.

بودن یعنی انجام دادن.

Diana Nyad: To be is to do.

So I don't stand up and say, "Don't ever give up."

پس من نایستادم که بگم، هرگز تسلیم نشو.

I didn't give up.

من تسلیم نشدم، و پشت این کلمات عمل نهفته است.

There was action behind these words.

The second is:

دوم اینکه، "می‌تونید دنبال آرزوهاتون برید

You can chase your dreams at any age; you're never too old.

در هر سنی؛ هیچ وقت پیر نیستید."

Sixty-four; a thing no one, at any age, any gender, could ever do

۶۴ سالمه، و هیچکس در هیچ سنی، و هیچ جنسیتی،

این کار را انجام نداده،

has done it.

و من هیچ شکی ندارم،

And there's no doubt in my mind

که امروز، من در اوج زندگی خودم هستم.

that I am at the prime of my life today.

(Applause)

(تشویق)

Yeah.

بله.

(Applause)

Thank you.

ممنون.

و سومین چیزی که در ساحل گفتم این بود،

And the third thing I said on that beach was,

it looks like the most solitary endeavor in the world,

"به نظر تلاشی انفرادی میاد،

and in many ways, of course, it is.

و از خیلی جهات، اینطور بوده،

و از برخی جهات، و مهم‌ترین آنها،

And in other ways, and the most important ways,

it's a team.

یک تیم است، و اگر فکر می‌کنید که من خیلی گردن کلفتم،

And if you think I'm a badass, you want to meet Bonnie.

باید بانی را ببینید."

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Bonnie, where are you?

بانی، کجایی؟

Where are you?

کجایی؟

There's Bonnie Stoll.

بانی استال اونجاست. (تشویق)

(Applause)

دوست من.

My buddy.

(Applause)

The Henry David Thoreau quote goes,

نقل قولی از هنری دیوید ثرو هست که میگه،

"When you achieve your dreams, it's not so much what you get

وقتی به آرزوهایت دست پیدا کردی، اینکه چی بدست میاری به اندازه‌ی

کسی که میشی مهم نیست.

as who you have become in achieving them."

And yeah, I stand before you now.

و بله، من الان در مقابل شما ایستاده‌ام.

In the three months since that swim ended,

بعد از سه ما از آن شنا،

I've sat down with Oprah,

با اپرا نشستم،

and I've been in President Obama's Oval Office;

و در دفتر کار رئیس جمهور اوباما بودم.

I've been invited to speak in front of esteemed groups

و دعوت شدم تا بین گروه‌های محترمی مثل شما سخنرانی کنم.

such as yourselves;

یک قرارداد چاپ کتاب عالی بستم.

I've signed a wonderful major book contract.

All of that's great, and I don't denigrate it.

همه اینها عالی است، و من لکه‌دارشان نمی‌کنم.

I'm proud of it all, but the truth is,

و از همه آنها خوشحالم، اما واقعیت این است،

من مغرورم به اینکه من آدمی شجاع،

I'm walking around tall

because I am that bold, fearless person, and I will be, every day,

و نترس هستم، و خواهم بود، هر روز،

until it's time for these days to be done.

تا زمانی که این روزها تمام شوند.

Thank you very much and enjoy the conference.

خیلی متشکرم و از کنفرانس لذت ببرید.

Thank you. Thank you!

متشکرم. متشکرم. متشکرم. (تشویق)

(Applause)

Thank you. Thank you. Thank you. Thank you! Thank you.

متشکرم. متشکرم. متشکرم. متشکرم.

متشکرم.

(Applause)

راهی پیدا کن. (تشویق)

Find a way!

(Applause)