How to save a language from extinction | Daniel Bögre Udell

Translator: Bita Yekta Reviewer: Leila Ataei

Languages don't just die naturally.

زبانها بطور طبیعی نمیمیرند.

People abandon mother tongues, because they're forced to.

مردم زبان مادری خود را رها میکنند، چون مجبور میشوند.

Often, the pressure is political.

گاهی فشار سیاسی است.

In 1892,

در سال ۱۸۹۲،

the US Army general Richard Henry Pratt

ژنرال امریکایی ریچارد هنری پرات

argued that killing indigenous cultures

گفت کشتن فرهنگهای بومی

was the only alternative to killing indigenous people.

تنها راه جایگزین برای کشتن مردم بومی است.

"Kill the Indian," he said, "but save the man."

او گفت:« سرخپوستان را بکشید» «اما انسان را نجات دهید.»

And until 1978, the government did just that,

و تا سال ۱۹۷۸، دولت این کار را کرد،

removing indigenous children from their families

گرفتن بچه های بومیان از خانواده هایشان

and forcing them into boarding schools where they were given English names

و مجبورکردن آنها به ماندن در مدارس شبانه روزی جایی که به آنها اسمهای

and punished for speaking their languages.

انگلیسی داده میشد و به خاطر صحبت کردن به زبانشان تنبیه میشدند.

Assimilation was a complement to genocide.

سیاست جذب توجیه ای برای نسل کشی بود.

Seven thousand languages are alive today,

امروزه هفت هزار زبان موجود است،

but few are recognized by their own governments

اما تعداد محدودی از سوی دولتهایشان شناخته شده

or supported online.

یا آنلاین پشتیبانی میشوند.

So for people from the vast majority of cultures,

پس برای مردم از بیشتر فرهنگها

globalization remains profoundly alienating.

جهانی شدن نمود بیگانگی است.

It means giving up your language for someone else's.

به این معناست که به خاطر دیگری از زبان خودت دست بکشی.

And if nothing changes,

و اگر چیزی تغییری نکند،

as many as 3,000 languages could disappear in 80 years.

حدود سه هزار زبان طی هشتاد سال را میتواند نابود کند.

But things are changing.

اما اوضاع در حال تغییر است.

Around the world,

درسراسر جهان،

people are reviving ancestral languages

مردم زبانهای اجداد خود را احیا میکنند

and rebuilding their cultures.

و فرهنگهای خود را بازسازی میکنند.

As far as we know,

تا جایی که میدانیم،

language reclamation began in the 1800s when, at a time of rising antisemitism,

احیای زبان از دهه ۱۸۸۰ شروع شد، وقتی در زمان ظهور یهودستیزی،

Jewish communities looked to their ancestral language, Hebrew,

جامعه یهودی به زبان اجدای خود، عبری

as a means of cultural revival.

بعنوان احیای فرهنگی نگاه کرد.

And though it had been dormant for over 1,000 years,

هرچند برای بیش از هزار سال خفته بود،

it was well preserved in books of Jewish religion and philosophy.

اما در کتابهای فلسفه و دین یهود بخوبی نگهداری شده بود.

So Jewish activists studied and taught it to their children,

پس طرفداران یهودی مطالعه کردند و به فرزندانشان یاد دادند،

raising the first native speakers in nearly 100 generations.

رشد اولین کسانی که زبان بومی را صحبت میکردند تقریبا طی صد نسل.

Today, it's the mother tongue of five million Jews.

امروزه، این زبان مادری پنج میلیون یهودی است.

And at least for me,

حداقل برای من،

an assimilated English-speaking member of the Jewish diaspora,

بعنوان عضو جذب شده انگلیسی زبان از قوم آواره یهود،

a pillar of cultural sovereignty.

ی ستون حاکمیت فرهنگی.

Two thousand years later,

دو هزار سال بعد،

we're still here.

ما هنوز اینجا بودیم.

Now, until recently,

الان، اخیرا،

Hebrew's reawakening was an anomaly.

احیای دوباره عبری یک ناهنجاری بود.

Few languages are as well preserved as ours was,

زبانهای کمی مانند زبان ما حفظ شدند،

and the creation of Israel,

و تاسیس اسراییل،

the first Jewish state in over 1,000 years,

اولین دولت یهودی بعد از هزار سال،

provided a space for Hebrew's daily use.

فضایی برای استفاده روزانه از زبان عبری فراهم کرد.

In other words, most cultures just weren't given a chance.

بعبارت دیگر، بیشتر فرهنگها هنوز این فرصت را نداشته اند.

(Video) Good evening, I'm Elizabeth

(ویدئو) شب بخیر، من الیزابت هستم

and I live in Cornwall.

و در کورونوال زندگی میکنم.

That was Cornish,

زبان نیاکان ما،

the ancestral language of Cornwall,

در کورونوال، کورنی است،

which today is technically a county in southern England.

که امروزه روستایی در جنوب انگلستان است.

In the 1900s, Cornish activists fought for their culture.

در دهه ۱۹۹۰، فعالان کورنی برای فرهنگ خود مبارزه کردند.

The language had been dormant for over 100 years,

زبانشان برای بیش از صد سال استفاده نشده بود،

but they used old books and plays to teach it to their children.

اما ازکتابها و نمایشنامه های قدیمی برای آموزش فرزندان خود استفاده کردند.

However, this new generation of Cornish speakers

هرچند این نسل جدیدی که کورنی صحبت میکرد

was scattered across Cornwall

در سراسر کورنوال پخش شدند

and unable to use the language freely.

و نتوانستند آزادانه از زبان خود استفاده کنند.

By the 1990s, Cornish had reawakened,

در دهه ۱۹۹۰، زبان کورنی زنده شد،

but it wasn't thriving.

اما خیلی دوام نداشت.

Then, in the early 2000s, Cornish speakers found one another online

سپس، در اوایل دهه ۲۰۰۰، کسانی که کورنی صحبت میکنند، راه دیگری بصورت آنلاین

and leveraged digital spaces to speak on a daily basis.

پیدا کردند و از فضای مجازی برای صحبتهای روزانه استفاده کردند.

From there, they organized weekly or monthly events

بعد از آن، مراسم ماهانه و هفتگی برنامه ریزی کردند

where they could gather and speak in public.

جایی که میتوانستند دورهم باشند و در جمع صحبت کنند.

Today, some schools teach Cornish.

امروزه، دربرخی مدارس کورنی تدریس میشود.

There are Cornish language signs,

علائم زبان کورنیایی هست،

ice-cream commercials,

تبلیغات بستنی،

Wikipedia, and even memes.

ویکی پیدیا، وحتی الگوهای رفتاری.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Laughter)

(خنده حضار)

And with their language once again intact,

و زبان آنها یکبار دیگر دست نخورده باقی ماند،

the people of Cornwall have secured recognition

مردم کورونوال بعنوان ملت سلتیک

as a Celtic nation alongside Ireland, Scotland and Wales.

درکنارایرلند، اسکاتلند و ولز به رسمیت شناخته شد.

They stared down centuries of forced assimilation

آنها با بی توجهی به سالها قانون جذب اجباری

and said, "We're not a county in England.

گفتند: « ما یک روستا در انگلستان نیستیم

We're a people in our own right.

ما مردمی با حقوق خودمان هستیم.

And we're still here."

و هنوز اینجا هستیم.»

And they're not the only ones.

و آنها تنها نیستند.

The Tunica-Biloxi tribe of Louisiana is reviving their ancestral language.

قبیله تونیکا-بیلوکسی در لوئیزانا درحال احیای زبان خود است.

(Video) My name is Teyanna.

(ویدئو) اسمم تیناست.

My friends, they call me "Quiet Storm."

دوستانم مرا «توفان خاموش» میخوانند.

It started in the 1980s,

از دهه ۱۹۸۰ شروع شد،

when Donna Pierite and her family

وقتی دونا پیرتی و خانواده اش

started taking trips to Baton Rouge and New Orleans

سفر به بوتون روگ و نیواورلناز را شروع کردند

to photocopy old dictionaries stored away in university archives.

جهت عکسبرداری ازقاموسهایی که در دانشگاه آرشیو شده بود.

The goal was to study Tunica

هدف آنها مطالعه تونیکا بود

and teach it to the children and share it with the community.

وتدریس آن به کودکانشان و به اشتراک گذاشتن با جامعه.

Today, they're leading a Tunica renaissance.

امروزه، آنها یک رنسانس تونیکا را رهبری میکنند.

Since 2014, there are nearly 100 speakers in language immersion classes,

از سال ۲۰۱۴، تقریبا صد نفر در کلاسهای آنها شرکت کرده اند

and according to a 2017 census,

و براساس سرشماری ۲۰۱۷،

32 new fluent speakers,

سی و دو نفر در این زبان روان هستند،

some of whom, like Donna's daughter Elisabeth,

و برخی مثل دختردونا، الیزابت،

are teaching Tunica to their children.

به کودکانشان زبان تونیکا را یاد میدهند

These new speakers are creating content,

اینها محتوا تولید میکنند،

Facebook videos and also memes.

فیس بوکف ویدیو و الگوهای رفتاری.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Laughter)

(خنده حضار)

(Laughter)

(خنده حضار)

And the more they publish,

وهرچه بیشتر منتشر می کنند،

the more they inspire other Tunica people to get involved.

مردم بیشتری از تونیکا برای درگیر شدن الهام میگیرند.

Recently, a tribal member living in Texas wrote Elisabeth on Facebook,

اخیرا، یکی از اعضای قبیله که در تکزاس زندگی میکند، در فیس بوک الیزابت نوشت،

پرسید که چگونه میتوان گفت: «برکت به این سرزمینها.»

asking how to say "bless these lands."

It was for a yard sign,

برای یک علامت روی زمین بود،

so she could show her neighbors that her culture is alive

اینگونه میتوانست به همسایگانش بگوید که فرهنگش زنده است

and thriving today.

و رونق دارد.

Now, Hebrew, Cornish and Tunica

امروزه، عبری، کرونی و تونیکا

are just three examples from a groundswell of language activism on every continent.

فقط سه مثال از موج فعالان درهر قاره است.

And whether they're Jèrriais speakers from the Channel Isles,

فرقی نمی کند که آنها جریزیس زبان هستند از جزایر مانش

or Kenyan sign language speakers from Nairobi,

یا زبان اشاره کنیایی از نایروبی،

all communities working to preserve or reclaim a language

همه جوامعی که برای حفظ یا بازیابی زبان خود تلاش میکنند

have one thing in common: media,

یک چیز مشترک دارند، رسانه، تا زبان خود را

so their language can be shared and taught.

میتوانند آموزش داده یا به اشتراک بگذارند.

And as the internet grows,

و با رشد اینترنت

expanding media access and creation,

دسترسی وایجاد رسانه ها گسترش پیدا میکند،

preserving and reclaiming ancestral languages

حفظ و بازیابی زبان نیاکان

is now more possible than ever.

اینک نسبت به گذشته امکان بیشتری دارند.

So what are your ancestral languages?

زبانهای نیاکان شما چیست؟

Mine are Hebrew, Yiddish, Hungarian and Scottish Gaelic,

زبان من عبری، ییدیشی، مجاری اسکاتلندی،

even though I was raised in English.

حتی اگر به زبان انگلیسی بزرگ شده باشم.

And luckily for me, each of these languages is available online.

خوشبختانه همه این زبانها آنلاین موجود است.

Hebrew in particular -- it came installed on my iPhone,

بطور مشخص، زبان عبری در آیفون من قابلیت دارد،

it's supported by Google Translate,

گوگل ترجمه هم از آن حمایت میکند،

it even has autocorrect.

حتی بطور خودکار تصحیح میکند.

And while your language may not be as widely supported,

و در صورتیکه از زبان شما بطور گسترده حمایت نمیشود

I encourage you to investigate,

من شما را تشویق به تحقیق میکنم،

because chances are, someone, somewhere, has started getting it online.

زیرا این احتمال هست که یک کسی، یک جایی آنلاین شروع کرده باشد.

Reclaiming your language and embracing your culture

بازیابی زبانتان و پذیرش فرهنگتان

is a powerful way to be yourself in the age of globalization,

راه قدرتمندی است برای اینکه در این عصر جهانی شدن، خودتان باشید،

because as I recently learned to say in Hebrew,

همانطور که من اخیرا به عبری آموخته ام

"'nḥnw 'dyyn k'n" --

« به زبان عبری»

we're still here.

ما هنوز هستیم.

Thank you.

متشکرم

(Applause)

(تشویق حضار)