Cesar Kuriyama: One second every day

سزار کوریاما: یک ثانیه در روز

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

So, I'm an artist.

خب، من یک هنرمندم.

I live in New York, and I've been working in advertising

در نیویورک زندگی می‌کنم، و از وقتی مدرسه ام تمام شد، در زمینه تبلیغات کار می‌کنم،

for -- ever since I left school,

در نیویورک زندگی می‌کنم، و از وقتی مدرسه ام تمام شد، در زمینه تبلیغات کار می‌کنم،

so about seven, eight years now,

پس می‌شه حدود هفت هشت سال،

and it was draining.

و خیلی طاقت فرسا بود.

I worked a lot of late nights. I worked a lot of weekends,

خیلی شبها تا دیر وقت کار کردم. خیلی آخر هفته‌ها هم کار کردم،

and I found myself never having time for all the projects

و دیدم هیچ وقتی ندارم تا روی پروژه‌هایی که خودم دوست داشتم، کار کنم.

that I wanted to work on on my own.

و دیدم هیچ وقتی ندارم تا روی پروژه‌هایی که خودم دوست داشتم، کار کنم.

And one day I was at work and I saw a talk

و یه روز که سر کار بودم، سخنرانی "استفان ساگمیستر" در TED را دیدم،

by Stefan Sagmeister on TED,

و یه روز که سر کار بودم، سخنرانی "استفان ساگمیستر" در TED را دیدم،

and it was called "The power of time off,"

و نام سخنرانی "قدرت زمان فراغت" بود،

and he spoke about how every seven years,

و او گفت که چطور هر هفت سال،

he takes a year off from work so he could

یک سال مرخصی می‌گیره تا بتونه

do his own creative projects, and I was instantly inspired,

روی پروژه‌های خلاقانۀ خودش کار کنه، و من بلافاصله تحت تأثیر قرار گرفتم،

and I just said, "I have to do that. I have to take a year off.

و همون موقع گفتم،" باید اینکار را بکنم. باید یکسال مرخصی بگیرم.

I need to take time to travel and spend time with my family

لازمه زمانی را برای سفر و گذراندن وقت با خانواده ام صرف کرده

and start my own creative ideas."

و ایده‌های خلاقانه ام را به جریان بیندازم."

So the first of those projects ended up being

بدین ترتیب اولین پروژه من به چیزی ختم شد که من اونو" یک ثانیه در روز" نامیدم.

something I called "One Second Every Day."

بدین ترتیب اولین پروژه من به چیزی ختم شد که من اونو" یک ثانیه در روز" نامیدم.

Basically I'm recording one second of every day of my life

در واقع من یک ثانیه از روزم را تا آخرعمرم ضبط می‌کنم،

for the rest of my life,

در واقع من یک ثانیه از روزم را تا آخرعمرم ضبط می‌کنم،

chronologically compiling these one-second

و این قطعه‌های کوچک یک ثانیه ای زندگی ام را بترتیب زمان روی هم گذاشته و یک فیلم پشت سرهم می‌سازم

tiny slices of my life into one single continuous video

و این قطعه‌های کوچک یک ثانیه ای زندگی ام را بترتیب زمان روی هم گذاشته و یک فیلم پشت سرهم می‌سازم

until, you know, I can't record them anymore.

تا وقتی که، می‌دونید، دیگه نتونم ضبط کنم.

The purpose of this project is, one:

هدف از این پروژه یکی اینه:

I hate not remembering things that I've done in the past.

دوست ندارم کارهایی که در گذشته کردم را فراموش کنم.

There's all these things that I've done with my life

کلی چیزهایی هست که در زندگی انجام داده

that I have no recollection of

و هیچی ازشون یادم نمی یاد

unless someone brings it up, and sometimes I think,

تا اینکه یه چیزی اونا رو یادآوری کنه، و بعضی وقتها فکر می‌کنم،

"Oh yeah, that's something that I did."

"اوه، آره، اینو قبلا" انجام دادم."

And something that I realized early on in the project

و چیزی که در ابتدای پروژه فهمیدم

was that if I wasn't doing anything interesting,

این بود که اگه کار جالبی نمی کردم

I would probably forget to record the video.

احتمالا" ضبط کردن آنرا فراموش می‌کردم.

So the day -- the first time that I forgot, it really hurt me,

بدین ترتیب، اون روز-- اولین باری که یادم رفت، واقعا" ناراحت شدم،

because it's something that I really wanted to --

چون اون چیزی بود که واقعا" دلم می‌خواست--

from the moment that I turned 30, I wanted

دلم می‌خواست از وقتی سی سالم شده تا ابد انجام این پروژه را ادامه بدم،

to keep this project going until forever,

دلم می‌خواست از وقتی سی سالم شده تا ابد انجام این پروژه را ادامه بدم،

and having missed that one second, I realized,

و فراموش کردن اون یک ثانیه باعث شد بفهمم

it just kind of created this thing in my head

که چیزی در مغزم حک شد که دیگه یادم نمی ره.

where I never forgot ever again.

که چیزی در مغزم حک شد که دیگه یادم نمی ره.

So if I live to see 80 years of age,

بنابراین اگه تا سن هشتاد سالگی عمر کنم،

I'm going to have a five-hour video

یک فیلم پنج ساعته خواهم داشت

that encapsulates 50 years of my life.

که ینجاه سال زندگی ام را در خود جای داده.

When I turn 40, I'll have a one-hour video

وقتی چهل سالم بشه، یک فیلم یک ساعته دارم

that includes just my 30s.

که فقط شامل ده سال ۳۰ تا ۴۰ است.

This has really

هر روز وقتی بیدار می‌شم، واقعا" انرژی بهم می‌ده

invigorated me day-to-day, when I wake up,

هر روز وقتی بیدار می‌شم، واقعا" انرژی بهم می‌ده

to try and do something interesting with my day.

تا سعی کنم اون روز کار جالبی انجام بدم.

Now, one of the things that I have issues with is that,

حالا، یکی از چیزهایی که باهاش مشکل دارم اینه که

as the days and weeks and months go by,

همینطور که روزها و هفته‌ها و ماهها سپری می‌شه

time just seems to start blurring

بنظر می‌یاد که زمان، شروع به تار شدن و بهم آمیختن می‌کنه

and blending into each other

بنظر می‌یاد که زمان، شروع به تار شدن و بهم آمیختن می‌کنه

and, you know, I hated that,

و می‌دونید، من از اون موضوع متنفرم،

and visualization is the way to trigger memory.

و تجسم کردن، راهی برای تحریک حافظه است.

You know, this project for me is a way for me

می‌دونید، این پروژه برای من راهی برای ارتباط فاصله‌هاست

to bridge that gap and remember everything that I've done.

و یادآوری آنچه انجام داده ام.

Even just this one second allows me to remember

حتی همین یک ثانیه باعث می شه که هر آنچه در آنروز انجام دادم را بیاد بیارم.

everything else I did that one day.

حتی همین یک ثانیه باعث می شه که هر آنچه در آنروز انجام دادم را بیاد بیارم.

It's difficult, sometimes, to pick that one second.

بعضی وقتها انتخاب اون یک ثانیه دشواره.

On a good day, I'll have maybe three or four seconds

در یک روز خوب، شاید سه یا چهار ثانیه باشه که واقعا" دوست دارم انتخاب کنم،

that I really want to choose,

در یک روز خوب، شاید سه یا چهار ثانیه باشه که واقعا" دوست دارم انتخاب کنم،

but I'll just have to narrow it down to one,

ولی باید اونو تا یک ثانیه کاهش بدم،

but even narrowing it down to that one allows me

اما حتی کم کردن اون به یک ثانیه باعث می‌شه که

to remember the other three anyway.

بهر حال بقیه اون سه تا را بخاطر بسپارم.

It's also kind of a protest, a personal protest,

یه جورایی مثل یک اعتراض می‌مونه، یه اعتراض شخصی،

against the culture we have now where people

علیه فرهنگی که امروزه داریم که وقتی مردم در کنسرت هستند و با موبایل‌هایشان مشغول ضبط تمام کنسرت هستند و مایۀ آزارند.

just are at concerts with their cell phones out

علیه فرهنگی که امروزه داریم که وقتی مردم در کنسرت هستند و با موبایل‌هایشان مشغول ضبط تمام کنسرت هستند و مایۀ آزارند.

recording the whole concert, and they're disturbing you.

علیه فرهنگی که امروزه داریم که وقتی مردم در کنسرت هستند و با موبایل‌هایشان مشغول ضبط تمام کنسرت هستند و مایۀ آزارند.

They're not even enjoying the show.

اونها حتی از شو لذت نمی برند.

They're watching the concert through their cell phone.

اونها دارند کنسرت را از صفحه موبایلهایشان می‌بینند.

I hate that. I admittedly used to be that guy a little bit,

از اون متنفرم. باید اعتراف کنم منهم قبلا" یه کوچولو اون شکلی بودم،

back in the day, and I've decided that the best way

و تصمیم گرفتم که بهترین راه برای اینکه یک خاطره تصویری از زندگی ام را ضبط و نگهداری کنم

for me to still capture and keep a visual memory of my life

و تصمیم گرفتم که بهترین راه برای اینکه یک خاطره تصویری از زندگی ام را ضبط و نگهداری کنم

and not be that person, is to just record that one second

و مثل اون فرد هم نباشم، اینه که فقط اون یک ثانیه را ضبط کنم،

that will allow me to trigger that memory of,

که یادآور اون خاطره باشه،

"Yeah, that concert was amazing. I really loved that concert."

" هی، اون کنسرت عالی بود. واقعا" دوستش داشتم."

And it just takes a quick, quick second.

و اون فقط یک ثانیه سریع وقت می‌گیره.

I was on a three-month road trip this summer.

تابستان یک مسافرت جاده ای سه ماهه داشتم.

It was something that I've been dreaming about doing my whole life,

اون چیزی بود که همه عمرم آرزویش را می‌کردم،

just driving around the U.S. and Canada

دور کانادا و آمریکا رانندگی کرده

and just figuring out where to go the next day,

و فقط فکر کنم که جای بعدی کجا برم،

and it was kind of outstanding.

و یه جورایی فوق العاده بود.

I actually ran out, I spent too much money on my road trip

پولم واقعا" تمام شد، همه پس اندازی که برای یکسال مرخصی جمع کرده بودم برای مسافرت جاده ایم خرج شد،

for the savings that I had to take my year off,

پولم واقعا" تمام شد، همه پس اندازی که برای یکسال مرخصی جمع کرده بودم برای مسافرت جاده ایم خرج شد،

so I had to, I went to Seattle and I spent some time

بنابراین به سیاتل رفته و مدتی با دوستانم روی یک پروژه براستی معرکه ای کار کردیم.

with friends working on a really neat project.

بنابراین به سیاتل رفته و مدتی با دوستانم روی یک پروژه براستی معرکه ای کار کردیم.

One of the reasons that I took my year off was to spend more time with my family,

یکی از دلایلی که یکسال مرخصی گرفتم این بود که مدتی با خانواده ام باشم،

and this really tragic thing happened where

و واقعۀ واقعا" دردناک برای خانم برادرم رخ داد،

my sister-in-law,

و واقعۀ واقعا" دردناک برای خانم برادرم رخ داد،

her intestine suddenly strangled one day,

یکروز روده اش یکدفعه پیچ خورد،

and we took her to the emergency room,

اونو به اورژانس بردیم،

and she was, she was in really bad shape.

و اون حالش خیلی بد بود.

We almost lost her a couple of times,

تقریبا" چند بار تا دم مرگ رفت،

and I was there with my brother every day.

و من هر روز اونجا کنار برادرم بودم.

It helped me realize something else during this project,

باعث شد یه چیز دیگه ای در طول این پروژه بفهمم،

is that recording that one second on a really bad day

اینکه ضبط اون یک ثانیه در روزهای بد، واقعا" دشواره.

is extremely difficult.

اینکه ضبط اون یک ثانیه در روزهای بد، واقعا" دشواره.

It's not -- we tend to take our cameras out when we're doing awesome things.

چیزی نیست که -- دوست داشته باشیم دوربینمون را برده و از کارهای جالبمون عکس بگیریم.

Or we're, "Oh, yeah, this party, let me take a picture."

یا بگوییم،" اوه، آره، این مهمونی. بزار یه عکس بگیرم."

But we rarely do that when we're having a bad day,

ولی وقتی روز بدی داریم، یا اتفاق وحشتناکی در حال وقوع هست بندرت این کارو انجام می‌دهیم.

and something horrible is happening.

ولی وقتی روز بدی داریم، یا اتفاق وحشتناکی در حال وقوع هست بندرت این کارو انجام می‌دهیم.

And I found that it's actually been very, very important

و دریافتم که براستی ضبط حتی همون یک ثانیه از اون لحظۀ بد، خیلی خیلی مهمه.

to record even just that one second of a really bad moment.

و دریافتم که براستی ضبط حتی همون یک ثانیه از اون لحظۀ بد، خیلی خیلی مهمه.

It really helps you appreciate the good times.

واقعا" کمکت می‌کنه که قدر لحظات خوب را بدونی.

It's not always a good day, so when you have a bad one,

روزها همیشه خوب نیستند، پس وقتی روز بدی داری،

I think it's important to remember it,

فکر کنم مهمه که به یادش بیاری،

just as much as it is important to remember the [good] days.

همون قدر که یادآوری روزهای خوب مهمه.

Now one of the things that I do is I don't use any filters,

حالا یکی از کارهایی که انجام می‌دم اینه که هیچ چیزی را فیلتر نمی کنم،

I don't use anything to -- I try to capture the moment

هیچ چیز استفاده نمی کنم تا -- سعی می‌کنم تا جائی که ممکنه

as much as possible as the way that I saw it with my own eyes.

لحظه را به همان صورتی که با چشمان خودم می‌بینم، ضبط کنم .

I started a rule of first person perspective.

از قانون دیدگاه خود شخص استفاده می‌کنم.

Early on, I think I had a couple of videos where

قبلا"، فکر کنم یکسری فیلم داشتم که من را هم در اونها می‌دیدید،

you would see me in it, but I realized that wasn't the way to go.

ولی بعد پی بردم که این راهش نیست.

The way to really remember what I saw

راه درست بیاد آوردن چیزی که دیدم، ضبط آن به همان صورت واقعی است که مشاهده کردم.

was to record it as I actually saw it.

راه درست بیاد آوردن چیزی که دیدم، ضبط آن به همان صورت واقعی است که مشاهده کردم.

Now a couple of things that I have in my head about this project are,

حالا یکسری چیز که دربارۀ این پروژه در سر دارم اینه،

wouldn't it be interesting if thousands of people were doing this?

جالب نبود اگه هزاران نفر اینکار را می‌کردند؟

I turned 31 last week, which is there.

من هفته پیش ۳۱ ساله شدم، که در اونجاست.

I think it would be interesting to see

فکر کنم دیدن چیزهایی که هر کسی با چنین پروژه ای انجام می‌دهد، جالب باشه.

what everyone did with a project like this.

فکر کنم دیدن چیزهایی که هر کسی با چنین پروژه ای انجام می‌دهد، جالب باشه.

I think everyone would have a different interpretation of it.

فکر کنم هر کسی برداشت خودش را از این مسئله داشته باشه.

I think everyone would benefit from just having that one second to remember every day.

فکر کنم داشتن اون یک ثانیه برای یادآوری هر روز، بدرد هر کسی بخوره.

Personally, I'm tired of forgetting,

من شخصا" از فراموش کردن متنفرم،

and this is a really easy thing to do.

و این واقعا" کار ساده ایست.

I mean, we all have HD-capable cameras in our pockets right now --

منظورم اینه، همه ما همین الآن یک دوربین کیفیت بالا در جیبمون داریم

most people in this room, I bet --

-- شرط می‌بندم اکثر افراد این سالن دارند --

and it's something that's --

و این چیزیه که --

I never want to forget another day that I've ever lived,

هیچوقت دوست ندارم یک روز دیگه از زندگی ام را از یاد ببرم،

and this is my way of doing that,

و این روش منه برای انجام اینکار،

and it'd be really interesting also to see,

و دیدن اینهم واقعا" جالبه،

if you could just type in on a website,

اگه به سادگی در یک وب سایت تایپ کنید،

"June 18, 2018,"

" ۱۸ ماه جون، ۲۰۱۸،"

and you would just see a stream of people's lives

و یکسری زندگی افراد را در اون روز بخصوص در سرتاسر دنیا ببینید.

on that particular day from all over the world.

و یکسری زندگی افراد را در اون روز بخصوص در سرتاسر دنیا ببینید.

And I don't know, I think this project has a lot of possibilities,

و نمی دونم، فکر کنم این پروژه خیلی قابلیت‌ها داره،

and I encourage you all to record just a small snippet of your life every day,

و همه شما را تشویق می‌کنم تا یک تکه کوچک از زندگی تون را ضبط کنید،

so you can never forget that that day, you lived.

اینطور هیچوقت یادتون نمی ره که اون روز، زندگی کردید.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)