Why open a school? To close a prison | Nadia Lopez

Translator: Halala Edres Reviewer: Daban Q. Jaff

When I opened Mott Hall Bridges Academy in 2010,

من کاتێک لە ساڵی ٢٠١٠ ئەکادیمیای مۆت هۆڵ بریدجزم کردەوە،

my goal was simple:

ئامانجەکەم سادەبوو:

open a school to close a prison.

کردنەوەی قوتابخانەیەک بۆ داخستنی زیندانێک.

Now to some, this was an audacious goal,

ئێستا بۆ هەندێک، ئەمە ئامانجێکی چاونەترسانە بوو،

because our school is located in the Brownsville section of Brooklyn --

چونکە قوتابخانەکەمان دەکەوتە بەشی بڕاونسڤیڵ لە بڕۆکلن…

one of the most underserved and violent neighborhoods

یەکێک لە هەرە کەم خزمەت و گەڕەکە تووندوتیژەکان

in all of New York City.

لە هەموو شاری نیویۆڕک.

Like many urban schools with high poverty rates,

وەک زۆرێک لە قوتابخانە شارستانەکان کە ڕێژەی هەژاریی بەرزە،

we face numerous challenges,

ئێمە ڕووبەڕووی چەندان ئاستەنگ بووینەوە،

like finding teachers who can empathize

وەک دۆزینەوەی ئەو مامۆستایانەی دەتوانن هاوخەمی بکەن

with the complexities of a disadvantaged community,

لەگەڵ ئاڵۆزیەکانی کۆمەڵگەیەکی هەژار،

lack of funding for technology,

نەبوونی سەرمایە بۆ تەکنەلۆجیا،

low parental involvement

تووشبونی باوان لاواز

and neighborhood gangs that recruit children as early as fourth grade.

و دەستەی دراوسێکان کە منداڵەکان لە سەرەتای پۆلی چوارەم دەنێرن.

So here I was,

بۆیە من لێرە بووم،

the founding principal of a middle school that was a district public school,

بەڕێوەبەری دامەزرێنەری قوتابخانەیەکی ناوەندی کە قوتابخانەیەکی گشتی ناوچەکە بوو،

and I only had 45 kids to start.

هەروەها من تەنها ٤٥ منداڵم هەبوو بۆ ئەوەی دەست پێ بکەم.

Thirty percent of them had special needs.

لەسەدا سییان خاوەن پێداویستی تایبەتن.

Eighty-six percent of them were below grade level

لەسەدا هەشتا و شەشیان لەخوار ئاستی گروپەوەبوون

in English and in math.

لە ئینگلیزی و لە بیرکاری.

And 100 percent were living below the poverty level.

هەروەها لەسەدا ١٠٠ی لە ژێر ئاستی هەژاریدا دەژین.

If our children are not in our classrooms,

ئەگەر منداڵەکانمان لە پۆلەکانمان نەبن،

how will they learn?

چۆن فێردەبن؟

And if they're not learning,

ئەگەر فێریش نەبن،

where would they end up?

کەی تەواو دەبن؟

It was evident when I would ask my 13-year-old,

ئەوە دیاربوو کاتێک پرسیارم لە ١٣ ساڵانەکەم کرد،

"Young man,

“پیاوی گەنج،

where do you see yourself in five years?"

پێنج ساڵیکە خۆت لە کوێ دەبینیەوە؟

And his response:

و وەڵامەکەی:

"I don't know if I'm gonna live that long."

“نازانم ئەگەر ئەوەندە زۆر بژیەم”.

Or to have a young woman say to me

یان بوونە ئافرەتێکی گەنج پێم بڵێ

that she had a lifelong goal of working in a fast-food restaurant.

کە ئامانجی ژیانێکی درێژی هەبوو لە کارکردن لە چێشتخانەیەکی خواردنی خێرا.

To me, this was unacceptable.

بۆ من، ئەمە باش نەبوو.

It was also evident that they had no idea

هەروەها ئەوە ڕوون بوو کە ئەوان هیچ بیرۆکەیەکیان نەبوو

that there was a landscape of opportunity

کە دەرفەتی بۆچوونێک هەبوو

that existed beyond their neighborhood.

کە لەولای دراوسێکانیانەوە هەبوو.

We call our students "scholars," because they're lifelong learners.

بە قوتابیەکانمان دەڵێین”مامۆستاکان”، چونکە ئەوان فێرخوازانی هەمیشەیین.

And the skills that they learn today

هەروەها ئەو لێزانیانەی کە ئەمڕۆ فێری دەبن

will prepare them for college and career readiness.

ئامادەیان دەکات بۆ کۆلێژ و ئامادەباشی پیشەیی.

I chose the royal colors of purple and black,

من ڕەنگە شاهانەکانی مۆر و ڕەشم هەڵبژاردبوو،

because I want them to be reminded that they are descendants of greatness,

چونکە دەمەوێت ئەوانەیان لەبیربێت کە ئەوان نەوەی شکۆدارن،

and that through education,

ئەمەش بەهۆی پەروەردەوە،

they are future engineers,

ئەندازیارەکانی داهاتوون،

scientists,

زاناکان،

entrepreneurs

بازرگانەکان

and even leaders who can and will take over this world.

تەنانەت سەرکردەکانیش کە دەتوانن و دەست بەسەر ئەم جیهانەدا دەگرن.

To date,

تا ئێستا،

we have had three graduating classes,

ئێمە سێ بەشی دەرچوومان هەبووە،

at a 98 --

لە ٩٨…

(Applause)

(چەپڵە لێدان)

At a 98-percent graduation rate.

ڕێژەی دەرچوونی لەسەدا ٩٨.

This is nearly 200 children,

ئەمە نزیکەی ٢٠٠ منداڵە،

who are now going to some of the most competitive high schools

کە ئێستا دەچن بۆ هەندێک لە پێشبڕکێکارترین قوتابخانە ئامادەییەکان

in New York City.

لە شاری نیویۆڕک.

(Applause)

(چەپڵە لێدان)

It was a cold day in January

ڕۆژێکی ساردی کانونی دووەم بوو

when my scholar, Vidal Chastanet, met Brandon Stanton,

کاتێک مامۆستایەکەم، ڤیداڵ کاستانت، چاوی بە بڕاندەن ستانتەن کەوت،

the founder of the popular blog "Humans of New York."

دامەزرێنەری بلۆگە بەناوبانگەکە “مرۆڤەکانی نیویۆڕک”.

Brandon shared the story of a young man from Brownsville

بڕاندەن چیڕۆکی پیاوێکی گەنجی بڕاونسڤیڵ بڵاوکردەوە

who had witnessed violence firsthand,

كە ڕاستەخۆ شایەتحاڵی توندوتیژیەکەبوو،

by witnessing a man being thrown off of a roof.

بە شایەتیدانی پیاوێک کە لە سەربانێک فڕێدرا.

Yet he can still be influenced by a principal

هێشتا دەتوانێت کاریگەربێت بە بنەمایەک

who had opened up a school that believes in all children.

کە قوتابخانەیەکی کردەوە کە باوەڕی بە هەموو منداڵەکان هەیە.

Vidal embodies the story of so many of our underprivileged children

ڤیداڵ چیڕۆکی زۆرێک لە منداڵە هەژارەکانمان بەرجەستە دەکات

who are struggling to survive,

کە بۆ ڕزگاربوون تێدەکۆشن،

which is why we must make education a priority.

بۆیە پێویستە پەروەردە بکەینە پێشەنگ.

Brandon's post created a global sensation

پۆستەکەی بڕاندەن هەستێکی جیهانی دروست کرد

that touched the lives of millions.

کە کاریگەری لەسەر ژیانی ملیۆنان کەس هەبوو.

This resulted in 1.4 million dollars being raised

ئەمەش بووە هۆی ئەوەی ١.٤ملیۆن دۆلار بەرزبێتەوە

for our scholars to attend field trips to colleges and universities,

بۆ ئەوەی مامۆستاکانمان بەشداربن لە گەشتە زانستییەکان بۆ کۆلێژەکان و زانکۆکان،

بەرنامەکانی ستیمی هاوینە،

Summer STEAM programs,

as well as college scholarships.

هەروەها بەخششە خوێندنەکانی کۆلێژ.

You need to understand

پێویستە تێبگەیت

that when 200 young people from Brownsville visited Harvard,

کە کاتێک ٢٠٠ کەسی گەنج لە بڕاونسڤیڵ سەردانی هارڤاردیان کرد،

they now understood

ئێستا تێگەیشتوون

that a college of their choice was a real possibility.

کە هەڵبژاردنی کۆلێژێکیان ئەگەرێکی ڕاست بوو.

And the impossibilities that had been imposed upon them

هەروەها ئەستەمەکانیش کە بەسەریاندا سەپێنرابوو

by a disadvantaged community

لەلایەن کۆمەڵگەیەکی کەمدەرامەتەوە

were replaced by hope and purpose.

بە هیوا و مەبەست جێگۆڕکێیان پێکرابوو.

The revolution in education is happening in our schools,

شۆڕش لە پەروەردەدا لە خوێندنگاکانماندا ڕوودەدات،

with adults who provide love,

لەگەڵ ئەو پێگەیشتووانەی کە دەستەبەری خۆشەویستی دەکەن،

structure,

پێکهاتە،

support

پشتگیری

and knowledge.

هەروەها زانیاری.

These are the things that inspire children.

ئەمانە ئەو شتانەن کە هانی منداڵان دەدەن.

But it is not an easy task.

بەڵام ئەمە کارێکی ئاسان نییە.

And there are high demands

هەروەها داواکاری زۆر هەیە

within an education system that is not perfect.

لەناو سیستەمێکی پەروەردەدا کە تەواو نییە.

But I have a dynamic group of educators

بەڵام گروپێکی دینامیکی پەروەردەکارم هەیە

who collaborate as a team to determine what is the best curriculum.

کە وەک تیمێک یارمەتی دەدات بۆ دیاریکردنی ئەوەی باشترین بەرنامەی وانەوتنەوە چییە.

They take time beyond their school day,

ئەوان کاتی خۆیان وەردەگرن دوای قوتابخانەکەیان،

and come in on weekends

هەروەها کۆتایی هەفتەکان دێنەوە

and even use their own money to often provide resources

و تەنانەت پارەی خۆیان بەکاردێنن بۆ ئەوەی زۆربەی کات سەرچاوەکانیان بداتێ

when we do not have it.

کاتێک ئێمە نیمانە.

And as the principal,

هەروەها وەک بەڕێوبەر،

I have to inspect what I expect.

پێویستە ئەو شتە بپشکنم کە چاوەڕوانی دەکەم.

So I show up in classes

بۆیە لە وانەکاندا ئامادە دەبم

and I conduct observations to give feedback,

هەروەها سەرنج دەدەم بۆ ئەوەی ڕاوبۆچوون بدەم،

because I want my teachers to be just as successful

چونکە لە مامۆستاکانم دەوێت ئەوەندە سەرکەوتووبن

as the name Mott Hall Bridges Academy.

وەک ناوی ئەکادیمی مۆت هۆڵ بریدگز.

And I give them access to me every single day,

هەروەها هەموو ڕۆژێک من ڕێگای چوونە ژوورەوەیان پێ دەدەم،

which is why they all have my personal cell number,

بۆیە هەموویان ژمارە تەلەفۆنی تایبەتی منیان لەلایە،

including my scholars and those who graduated --

لە مامۆستاکانم و ئەوانەشی دەرچوون پێکهاتووە…

which is probably why I get phone calls and text messages

کە لەوانەیە لەبەر ئەوە بێت کە پەیوەندییە تەلەفۆنیەکان و نامەکانم دەست دەکەوێت

at three o'clock in the morning.

لە کاتژمێر سێی بەیانی.

(Laughter)

(پێکەنین)

But we are all connected to succeed,

بەڵام هەموومان پەیوەستین بە سەرکەوتنەوە،

and good leaders do this.

و سەرکردەی باش ئەمە بکات.

Tomorrow's future is sitting in our classrooms.

ئایندەی سبەینێ دانیشتنە لە پۆلەکانماندا.

And they are our responsibility.

هەروەها ئەوان بەرپرسی ئێمەن.

That means everyone in here,

مانای وایە هەر کەسێک لێرە،

and those who are watching the screen.

و ئەوانەش کە سەیری شاشەکە دەکەن.

We must believe in their brilliance,

دەبێت باوەڕمان بە نایابیەکەیان هەبێت،

and remind them by teaching them

هەروەها بیریان بخەرەوە بە فێرکردنیان

that there indeed is power in education.

کە لە ڕاستیدا لە پەروەردەدا هێز هەیە.

Thank you.

سوپاستان دەکەم.

(Applause)

(چەپڵە لێدان)