What would happen if you didn’t sleep? - Claudia Aguirre

اگر نمی‌خوابیدید چه اتفاقی می‌افتاد؟ - کلودیا اگوری

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

In 1965, 17-year-old high school student, Randy Gardner

در سال ١٩٦٥، دانش آموز ١٧ ساله‌ای بنام "رندی گاردنر"

stayed awake for 264 hours.

به مدت ٢٦٤ ساعت بیدار ماند.

That's 11 days to see how he'd cope without sleep.

این یعنی ١١ روز برای دانستن اینکه چطور بدون خواب را تحمل می‌کند.

On the second day, his eyes stopped focusing.

در روز دوم، چشمانش دیگر تمرکز نداشتند.

Next, he lost the ability to identify objects by touch.

سپس، توانایی تشخیص اشیاء از طریق لمس را از دست داد.

By day three, Gardner was moody and uncoordinated.

در روز سوم، گاردنرعصبی و ناهماهنگ بود.

At the end of the experiment, he was struggling to concentrate,

در آخر تحقیق، وی برای تمرکز تقلا می‌کرد،

had trouble with short-term memory,

مشکل حافظه کوتاه مدت داشت،

became paranoid,

دچار پارانویا (بدگمانی) شد،

and started hallucinating.

و شروع به توهم زایی کرد.

Although Gardner recovered without long-term psychological

هرچند گاردنر بی‌هیچ ضایعه روانی و فیزیکی

or physical damage,

بهبود یافت،

for others, losing shuteye can result in hormonal imbalance,

در مورد خیلی‌ها، نخوابیدن منجر به بهمریختن هورمونها

illness,

بیماری،

and, in extreme cases, death.

و در موارد حاد، مرگ می‌شود.

We're only beginning to understand why we sleep to begin with,

ما تازه اول راهیم که دلیل خوابیدن را بفهمیم،

but we do know it's essential.

ولی این را می‌دانیم که خوابیدن ضروریست.

Adults need seven to eight hours of sleep a night,

بزرگسالان هفت تا هشت ساعت خواب در شب لازم دارند،

and adolescents need about ten.

و نوجوانان حدود ده ساعت.

We grow sleepy due to signals from our body

سیگنالهای بدنمان به مغز می گویند که خسته‌ایم

telling our brain we are tired,

و به دنبال آن احساس خواب آلودگی می‌کنیم،

and signals from the environment telling us it's dark outside.

و سیگنالهای محیط نیز تاریکی بیرون را به ما اعلام می‌کنند.

The rise in sleep-inducing chemicals,

افزایش مواد شیمیایی خواب آور،

like adenosine and melatonin,

مثل آدنوسین و ملاتونین،

send us into a light doze that grows deeper,

ما را به چُرت سبکی می‌برد که عمیق تر می‌شود،

making our breathing and heart rate slow down

باعث کاهش تنفس و ضربان قلب

and our muscles relax.

و استراحت عضلاتمان می‌شود.

This non-REM sleep is when DNA is repaired

در خواب آرام یا اصطلاحا حرکت غیرسریع چشم

and our bodies replenish themselves for the day ahead.

DNA ترمیم شده و بدنمان برای روز بعد آماده سازی می‌شود.

In the United States,

در ایالات متحده،

it's estimated that 30% of adults and 66% of adolescents

برآورد شده که ٣٠٪ بزرگسالان و ٦٦٪ جوانان

are regularly sleep-deprived.

بطور معمول دچار کم‌خوابی هستند.

This isn't just a minor inconvenience.

این صرفاً یک مشکل ناچیز نیست.

Staying awake can cause serious bodily harm.

بیدار ماندن می‌تواند باعث آسیبهای بدنی جدی شود.

When we lose sleep,

وقتی خواب نداریم،

learning,

یادگیری،

memory,

mood,

حافظه،

حالات روحی،

and reaction time are affected.

و ریتم عکس العمل تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

Sleeplessness may also cause inflammation,

بی خوابی منجر به التهاب،

halluciations,

توهم زایی،

high blood pressure,

فشار خون بالا نیز می‌شود،

and it's even been linked to diabetes and obesity.

و حتی به بیماری دیابت و چاقی مفرط نیز ربط پیدا می‌کند.

In 2014, a devoted soccer fan died

در سال ٢٠١٤، یک طرفدار پرو پاقرص فوتبال درگذشت

after staying awake for 48 hours to watch the World Cup.

بدنبال ٤٨ بیداری برای تماشای جام جهانی.

While his untimely death was due to a stroke,

هرچند مرگ نابهنگام او بدلیل سکته مغزی بود،

studies show that chronically sleeping fewer than six hours a night

مطالعات نشان می‌دهد که خواب کمتر از شش ساعت در شب بطور دائمی

increases stroke risk by four and half times

ریسک حمله مغزی را چهار و نیم برابر افزایش می‌دهد

compared to those getting a consistent seven to eight hours of shuteye.

در مقایسه با افرادی که همیشه بین هفت تا هشت ساعت می‌خوابند.

For a handful of people on the planet who carry a rare inherited genetic mutation,

برای دسته‌ای از افراد روی کره زمین که حامل جهش ژنتیکی موروثی نادرهستند،

sleeplessness is a daily reality.

بی‌خوابی یک واقعیت روزانه است.

This condition, known as Fatal Familial Insomnia,

این شرایط که بنام بی‌خوابی کشنده خانوادگی معروف است،

places the body in a nightmarish state of wakefulness,

بدن را در موقعیت کابوس مانند بیداری قرار داده،

forbidding it from entering the sanctuary of sleep.

مانع ورود آن به مأمن خواب می‌شود.

Within months or years,

طی ماهها یا سالها،

this progressively worsening condition leads to dementia and death.

این شرایط به نحو فزاینده‌ای رو به وخامت رفته و منجر به جنون و مرگ می‌شود.

How can sleep deprivation cause such immense suffering?

چطور بی‌خوابی سبب چنین زجر بزرگی می‌شود؟

Scientists think the answer lies with the accumulation of waste prducts

دانشمندان بر این گمان هستند که پاسخ آن

in the brain.

در انباشته شدن مواد زائد در مغز نهفته است.

During our waking hours,

در طول ساعتهای بیداری،

our cells are busy using up our day's energy sources,

سلولهای ما مشغول مصرف منابع انرژی روزانه ما هستند،

which get broken down into various byproducts,

که به فراورده‌های جانبی گوناگون

including adenosine.

از جمله آدنوزین تجزیه می‌شود.

As adenosine builds up,

همزمان با افزایش آدنوزین،

it increases the urge to sleep, also known as sleep pressure.

گرایش به خوابیدن، که همان فشار خواب است، نیز افزایش میابد.

In fact, caffeine works by blocking adenosine's receptor pathways.

در واقع، کافئین عملکردی بازدارنده در مسیرهای گیرندۀ آدنوزین دارد.

Other waste products also build up in the brain,

ضایعات دیگری نیز در مغز انباشته می‌شوند،

and if they're not cleared away, they collectively overload the brain

که اگر پاک سازی نشوند، در مجموع بار مغز را زیاد کرده

and are thought to lead to the many negative symptoms of sleep deprivation.

و گمان می‌رود که منجر به بسیاری علائم منفی ناشی از بی‌خوابی می‌شود.

So, what's happening in our brain when we sleep to prevent this?

خُب، وقتی با خوابیدن مانع آن علائم منفی می‌شویم، در مغز ما چه اتفاقی می افتد؟

Scientists found something called the glymphatic system,

دانشمندان چیزی بنام سیستم گلیمفاتیک را کشف کردند،

a clean-up mechanism that removes this buildup

یک مکانیسم پاکسازی که این انباشتگی را پاک می‌کند

and is much more active when we're asleep.

و فعالیت آن بهنگام خواب بسیار بیشتر است.

It works by using cerebrospinal fluid to flush away toxic byproducts

با استفاده از مایع سریبرواسپاینال (نخاعی) فراورده‌های جانبی سمی که مابین سلولها جمع شدند

that accumulate between cells.

را شسته واز بین می‌برد.

Lymphatic vessels, which serve as pathways for immune cells,

عروق لمفاوی، که مجرای سلولهای سیستم ایمنی هستند،

have recently been discovered in the brain,

بتازگی در مغز کشف شدند،

and they may also play a role in clearing out the brain's daily waste products.

و احتمالا نقشی در پاکسازی ضایعات روزانه مغز نیز دارند.

While scientists continue exploring the restorative mechanisms behind sleep,

در حالیکه دانشمندان مشغول بررسی مکانیسم بازسازی در پی فرایند خواب هستند،

we can be sure that slipping into slumber is a necessity

می‌توانیم مطمئن باشیم که خفتن یک نیاز مبرم است

if we want to maintain our health and our sanity.

در صورتی‌ که خواهان حفظ سلامتی و عقل خود هستیم.