How interpreters juggle two languages at once - Ewandro Magalhaes

Translator: Sara Mohammadkhani Reviewer: Pedram Pourasgari

In 1956, during a diplomatic reception in Moscow,

در سال ۱۹۵۶ طی یک استقبال دیپلماتیک در مسکو

Soviet leader Nikita Khrushchev told Western Bloc ambassadors,

نیکیتا خروشچف رهبر شوروی به سفرای بلوک غرب گفت

"My vas pokhoronim!"

“My vas pokhoronim!”

His interpreter rendered that into English as,

مترجم او این عبارت را اینگونه به زبان انگلیسی برگرداند

"We will bury you!"

«تو را دفن خواهیم کرد!»

This statement sent shockwaves through the Western world,

این بیانیه موجی از شوک را در جهان غرب ایجاد کرد،

heightening the tension between the Soviet Union and the US

که تنش‌ها را میان اتحاد جماهیر شوروی و امریکا شدت داد

who were in the thick of the Cold War.

دو گروهی که شدیداً در جنگ سرد بودند.

Some believe this incident alone set East/West relations back a decade.

عده‌ای تصور می‌کنند که این حادثه به تنهایی روابط شرق/غرب را یک دهه به عقب بازگرداند.

As it turns out, Khrushchev's remark was translated a bit too literally.

مشخصاً، اظهارات خروشچف کمی بیش از اندازه تحت‌اللفظی ترجمه شده بود.

Given the context, his words should have been rendered as,

با توجه به بافت سخن، کلماتش باید اینگونه برگردانده می‌شد

"We will live to see you buried,"

«زنده می‌مانیم تا شاهد دفن شدن شما باشیم»

meaning that Communism would outlast Capitalism,

به این معنی که کمونیسم از سرمایه‌داری پیشی خواهد گرفت،

که اظهار نظر کم‌خطرتری است.

a less threatening comment.

Though the intended meaning was eventually clarified,

اگرچه مقصود واقعی در نهایت کشف شد،

the initial impact of Khrushchev's apparent words

تاثیر اولیه کلمات خروشچف

put the world on a path that could have led to nuclear armageddon.

جهان را در مسیری قرار داد که می‌توانست به جنگ هسته‌ای منتهی شود.

So now, given the complexities of language and cultural exchange,

اکنون، با توجه به پیچیدگی‌های زبان و تبادلات فرهنگی،

how does this sort of thing not happen all the time?

چطور چنین اتفاقی همیشه رخ نمی‌دهد؟

Much of the answer lies with the skill and training of interpreters

بخش بزرگی از پاسخ، در مهارت و آموزش مترجمان نهفته است

to overcome language barriers.

تا بر موانع زبان پیروز شوند.

For most of history, interpretation was mainly done consecutively,

در بخش عمده‌ای از تاریخ ترجمه به صورت پی‌درپی انجام می‌شد،

with speakers and interpreters making pauses to allow each other to speak.

به نحوی که گوینده و مترجم با اعمال مکث‌هایی به یکدیگر فرصت مکالمه می‌دادند.

But after the advent of radio technology,

اما پس از ظهور فناوری رادیو،

a new simultaneous interpretations system was developed in the wake of World War II.

سازوکار همزمان ترجمه‌ای جدیدی درجنبش جنگ جهانی دوم گسترش یافت.

In the simultaneous mode

در حالت همزمان

interpreters instantaneously translate a speaker's words

مترجمان کلمات گوینده را هنگامی که صحبت می‌کند،

into a microphone while he speaks.

از طریق یک میکروفون در همان لحظه ترجمه می‌کنند.

Without pauses, those in the audience can choose the language

بدون هیچ مکثی، و با قابلیت انتخاب زبان

in which they want to follow.

توسط مخاطبی که مکالمه را دنبال می‌کند.

On the surface, it all looks seamless,

به ظاهر بی‌دردسر به نظر می‌رسد،

but behind the scenes,

اما در پشت صحنه،

human interpreters work incessantly

مترجمان بی‌وقفه کار می‌کنند

to ensure every idea gets across as intended.

تا مطمئن شوند هر ایده‌ای دقیقاً به همان شکلی که باید بیان می‌شود.

And that is no easy task.

که اصلاً کار ساده‌ای نیست.

It takes about two years of training for already fluent bilingual professionals

تقریباً دو سال زمان می‌برد تا دوزبانه‌های متخصص آموزش ببینند

to expand their vocabulary and master the skills necessary

که دایره واژگانشان را گسترش دهند و مهارت‌های لازم را کسب کنند

to become a conference interpreter.

تا مترجم کنفرانس شوند.

To get used to the unnatural task of speaking while they listen,

برای آنکه مترجمان به کار غیرعادی صحبت کردن همزمان با گوش دادن عادت کنند،

students shadow speakers

با نگاه کردن به گویندگان،

and repeat their every word exactly as heard in the same language.

دانشجویان همه کلمات را دقیقاً به همان شکل اصلی‌شان تکرار می‌کنند.

In time, they begin to paraphrase what is said,

در گذر زمان تلاش می‌کنند تا گفته‌ها را به بیانی دیگر نقل کنند،

making stylistic adjustments as they go.

و تغییرات سبکی اعمال می‌کنند.

At some point, a second language is introduced.

در برخی موارد، زبان دوم مطرح می‌شود.

Practicing in this way creates new neural pathways in the interpreter's brain,

چنین کاری موجب ایجاد مسیرهای عصبی جدید در مغز مترجم می‌شود.

and the constant effort of reformulation gradually becomes second nature.

و تلاش مداوم برای صورت‌بندی مجدد به تدریج به خصلت دوم تبدیل می‌شود.

Over time and through much hard work,

با گذر زمان و تلاش مداوم،

the interpreter masters a vast array of tricks to keep up with speed,

مترجمان برای حفظ سرعت خود، با روش‌های بسیار متنوعی آشنا می‌شوند،

deal with challenging terminology,

با واژگان چالشی‌تری سروکله می‌زنند،

and handle a multitude of foreign accents.

و با انبوهی از تلفظ‌های خارجی کار می‌کنند.

They may resort to acronyms to shorten long names,

گاهی برای کوتاه کردن نام‌های طولانی، به کلمات اختصاری متوسل می‌شوند،

choose generic terms over specific,

عبارات عمومی را جایگزین عبارات تخصصی می‌کنند.

or refer to slides and other visual aides.

یا از اسلایدها و سایر ابزارهای تصویری کمک می‌گیرند.

They can even leave a term in the original language,

حتی ممکن است عباراتی را به همان زبان اصلی نگه دارند،

while they search for the most accurate equivalent.

یا دقیق‌ترین معادل را پیدا کنند.

Interpreters are also skilled at keeping aplomb in the face of chaos.

مترجمان همچنین در برخورد با هرج‌ومرج ماهرند.

Remember, they have no control over who is going to say what,

به یاد داشته باشید، آن‌ها هیچ تسلطی بر گفته‌های افراد

or how articulate the speaker will sound.

یا بر میزان سخنور بودنشان ندارند.

A curveball can be thrown at any time.

هر لحظه ممکن است اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد.

Also, they often perform to thousands of people

همچنین، آن‌ها اغلب برای هزاران نفر ترجمه می‌کنند

and in very intimidating settings,

در فضایی بسیار دلهره‌آور،

like the UN General Assembly.

همانند مجمع عمومی سازمان ملل.

To keep their emotions in check,

به منظور کنترل عواطفشان،

they carefully prepare for an assignment,

با دقت خود را آماده می‌کنند،

building glossaries in advance,

از قبل واژه‌نامه آماده می‌کنند،

reading voraciously about the subject matter,

با اشتیاق درباره موضوع مطالعه می‌کنند،

and reviewing previous talks on the topic.

و گفت‌وگوهای قبلی را درباره موضوع مرور می‌کنند.

Finally, interpreters work in pairs.

در نهایت، مترجم‌ها گروهی کار می‌کنند.

While one colleague is busy translating incoming speeches in real time,

زمانی که یک فرد در حال ترجمه عبارات جدید در همان لحظه است،

the other gives support by locating documents,

دیگری با یافتن اسناد از او پشتیبانی می‌کند،

looking up words,

کلمات را جست‌وجو می‌کند،

and tracking down pertinent information.

و اطلاعات مرتبط را ثبت می‌کند.

Because simultaneous interpretation requires intense concentration,

از آنجایی که ترجمه همزمان نیازمند تمرکز شدید است،

every 30 minutes, the pair switches roles.

هر 30 دقیقه، جای دو فرد عوض می‌شود.

Success is heavily dependent on skillful collaboration.

موفقیت کاملاً به توانایی اداره گروه بستگی دارد.

Language is complex,

زبان پیچیده است،

and when abstract or nuanced concepts get lost in translation,

و هنگامی که مفاهیم انتزاعی یا ظریف در ترجمه گم شوند،

the consequences may be catastrophic.

عواقب فاجعه‌باری به دنبال دارد.

As Margaret Atwood famously noted, "War is what happens when language fails."

همانطور که مارگارت اتوود اشاره کرد، «جنگ زمانی رخ می‌دهد که زبان ناتوان شود.»

Conference interpreters of all people are aware of that

همه مترجمان کنفرانس از این موضوع مطلع‌اند

and work diligently behind the scenes to make sure it never does.

و در پشت صحنه با جدیت می‌کوشند تا این موضوع هیچ‌گاه به حقیقت نپیوندد.