How friendship affects your brain - Shannon Odell

Translator: Pari A Reviewer: sadegh vn

Friendships can hold an exceptional place in our life stories.

رفاقت‌ها می‌توانند جایگاهی استثنایی در داستان‌های زندگی ما داشته باشند.

What is it about these connections that make them so unique?

در این ارتباطات چیست که آنها را بسیار منحصر به فرد می‌کند؟

Before we dive into the science, let’s first observe one in action.

قبل از اینکه وارد حوزه علمی شویم، بیایید اول یکی را در عمل مشاهده می‌کنیم.

If I could somehow design a best friend, you know,

اگر می‌توانستم به نوعی یک دوست صمیمی را طراحی کنم، می‌دانید،

put together all the ideal qualities of my perfect match,

تمام ویژگی‌های ایده‌آل همتای کاملم را کنار هم بگذارم،

that person would pale in comparison to Priya.

آن شخص در مقایسه با پریا رنگ می‌باخت.

She can turn any situation into a good time—

می‌تواند هر موقعیتی را به یک زمان خوب تبدیل کند -

chemistry lab, band practice.

آزمایشگاه شیمی، تمرین گروهی.

What I’m trying to say is I never laugh harder than when I’m with Priya.

چیزی که می‌خواهم بگویم این است که هرگز به اندازه وقتی که با پریا هستم، نمی‌خندم.

And she’s always there for me.

و همیشه کنارم است.

Like last year after I got dumped by Te— you know what?

مثل پارسال بعد از اینکه «ت...» رهایم کرد - می‌دانید چیست؟

I don’t even want to mention their name.

حتی نمی‌خواهم به نامش اشاره کنم.

It felt like my whole world was crashing down.

انگار داشت تمام دنیام خراب می‌شد.

But as soon as I told Priya, boom, she was at my door.

اما به محض اینکه به پریا گفتم، برقی(فوراً) خود را به در خانه‌ام رساند.

I was a wreck, but she sat there with me and listened.

داغون بودم، اما او کنارم نشست و به من گوش داد.

We’re always on the same page;

ما همیشه شبیه و هماهنگ هستیم؛

it’s as if we can read each other’s minds!

انگار می‌توانیم ذهن یکدیگر را بخوانیم!

And we can talk for hours— about anything.

و می‌توانیم ساعت‌ها در مورد هر چیزی حرف بزنیم.

I know my mom would say she has the phone bills to prove it.

می‌دانم که مادرم هم می‌گوید قبوض تلفن را برای اثبات آن دارد.

If it seems like friendships formed in adolescence are particularly special,

اگر به نظر دوستی‌هایی که در دوران نوجوانی شکل می‌گیرند خیلی خاص‌‌اند،

that’s because they are.

به این دلیل است که هستند.

Early childhood, adolescent, and adult friendships

دوستی‌های اوایل کودکی، نوجوانی و بزرگسالی

all manifest a little differently

همه کمی متفاوت ظاهر می شوند

in part because the brain works in different ways at those stages of life.

تا حدی به این دلیل که مغز در آن مراحل زندگی

به روش‌های متفاوتی عمل می‌کند.

Adolescence is a unique time when peer relationships take focus,

نوجوانی دوران منحصر به فردی است زمانی که در آن روابط با همسالان متمرکز باشد،

and thanks to the developing brain,

و به لطف مغز در حال رشد،

there are changes in the way you value, understand, and connect to friends.

تغییراتی در نحوه ارزش‌گذاری، درک و ارتباط شما با دوستان ایجاد می‌شود.

Teenage friends can seem attached at the hip.

دوستان نوجوان بدون یکدیگر دیده نمی‌شوند.

Scientists describe adolescence as a social reorientation

دانشمندان دوران نوجوانی را نوعی جهت‌گیری دوباره‌ی اجتماعی توصیف می‌کنند،

as teenagers begin to spend as much or more time

زیرا نوجوانان شروع به گذراندن زمان بیشتر و بیشتری

with their friends than with their parents.

با دوستان خود می‌کنند، تا با والدین خود.

This drive to hang with pals may be due to changes in the brain’s reward center,

این تمایل به هم‌نشینی با دوستان می‌تواند به دلیل تغییرات در مرکز پاداش مغز،

known as the ventral striatum.

معروف به مخطط شکمی می‌باشد.

Its activation makes hanging out with others enjoyable

فعال‌سازی آن معاشرت با دیگران را لذت‌بخش می‌کند

and motivates you to spend more time with them.

و انگیزه می‌دهد زمان بیشتری با آنها بگذرانید.

Neuroimaging studies show that this region is highly reactive

مطالعات تصویربرداری عصبی نشان می‌دهد که این ناحیه

در طول سال‌های نوجوانی‌تان بسیار واکنش‌پذیر است،

during your teenage years,

which may explain why adolescents seem to place a higher value

که ممکن است توضیح دهد چرا به نظر می‌آید که نوجوانان نسبت به کودکان یا بزرگسالان

on social interactions than children or adults.

ارزش بیشتری برای تعاملات اجتماعی قائل هستند.

Teenage friendships can also feel more intimate

دوستی‌های نوجوانی هم می‌توانند حس صمیمیت بیشتری

than the friendships of your childhood.

نسبت به دوستی‌های دوران کودکی‌تان بدهند.

This deeper connection is possible thanks to improvements

این ارتباط عمیق‌تر به لطف پیشرفت‌هایی

in what scientists call Theory of Mind.

در آنچه که دانشمندان نظریه ذهن می‌نامند، امکان‌پذیر است.

Theory of Mind is the ability to understand others’ emotions,

نظریه ذهن توانایی درک احساسات،

thoughts, motivations, and points of view,

افکار، انگیزه‌ها و نقطه نظرات دیگران است،

and to realize that they may be different from your own.

و همچنین درک این موضوع که آنها ممکن است با شما متفاوت باشند.

While it may seem intuitive,

اگرچه ممکن است شهودی به نظر برسد،

this ability hinges on the careful coordination of various brain regions,

اما این توانایی به هماهنگی دقیق مناطق مختلف مغز بستگی دارد،

sometimes referred to as the social brain.

گاهی وقت‌ها از آن به عنوان مغز اجتماعی یاد می‌شود.

Babies begin to develop Theory of Mind around 18 months or so.

نوزادان در حدود ۱۸ ماهگی، آغاز به توسعه‌ی نظریه ذهن می‌کنند.

Before that, it’s thought they believe that everyone perceives and knows

قبل از آن، آنها فکر می‌کنند که دیگران هر چیزی که آنها می‌دانند را دقیق می‌دانند.

exactly what they know.

It was once considered to be fully developed by age five,

زمانی تصور می‌شد که این نظریه تا سن پنج سالگی کاملا توسعه می‌یابد.

but scientists now know that Theory of Mind

اما دانشمندان اکنون می‌دانند که نظریه ذهن

continues to improve and mature well into your teenage years and beyond.

به پیشرفت و بلوغ خود در سال‌های نوجوانی و بعد از آن ادامه می‌دهد.

Likewise, regions within the social brain show increased connectivity

به همین صورت، در دوران نوجوانی نواحی درون مغزی در مقایسه

during adolescence compared with childhood.

با دوران کودکی ارتباط بیشتری نشان می‌دهند.

As a result, teens can better understand their friend’s perspectives,

در نتیجه، نوجوانان می‌توانند دیدگاه‌های دوستان خود را بهتر درک کنند،

allowing for deeper connections to flourish.

و اجازه می‌دهد ارتباطات عمیق‌تری بین آنها شکوفا شود.

In the closest friendships,

در نزدیک‌ترین دوستی‌ها،

it can almost feel as if you’re metaphysically connected—

تقریباً می‌توان حس کرد که از نظر متافیزیکی به هم متصل‌اید -

two bodies and minds, perfectly in sync.

دو بدن و ذهن، در هماهنگی کامل.

And there is science to this!

و این علم وجود دارد!

Your ability to connect with others somewhat depends

توانایی شما در برقراری ارتباط با دیگران تا حدودی

on the coordination of actions, emotions, physiology, and thoughts.

به هماهنگی اعمال، احساسات، فیزیولوژی و افکار بستگی دارد.

This is what psychologists call interpersonal synchrony.

این همان چیزی است که روانشناسان آن را همگامی میان‌فردی می‌نامند.

You first show signs of the ability to sync with others as infants—

ابتدا علائمی از توانایی همگام شدن با دیگران را در دوران نوزادی نشان می‌دهید -

synchronizing movements and babbling with your parents.

همگام‌سازی حرکات و غرغر کردن با والدینتان.

As you get older and spend more time outside the home,

همانطور بزرگتر می‌شوید و وقت بیشتری بیرون از خانه می‌گذرانید،

you increasingly show this synchrony with your peers.

بیشتر این همگامی را با همسالان خود بروز می‌دهید.

For example, imagine walking down the street with a friend.

برای مثال تصور کنید با یک دوست در خیابان قدم می‌زنید.

Often without consciously thinking,

اغلب بدون اینکه آگاهانه فکر کنید،

you stroll at the same pace and follow the same path.

با همان سرعت قدم می‌زنید و از همان مسیر حرکت می‌کنید.

You and your best friend may not be only on the same page,

شما و بهترین دوستتان نه تنها از نظر منش یکی هستید،

but also scientifically, in step.

بلکه از نظر علمی هم، همگام هستید.