Diana Laufenberg: How to learn? From mistakes

Diana Laufenberg: Hatalarımızdan. Nasıl öğrenebiliriz?

Çeviri: Serap Çakıl Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I have been teaching for a long time,

Uzun zamandır öğretiyorum,

and in doing so

ve bunu yaparken

have acquired a body of knowledge about kids and learning

çocuklar ve öğrenme konusunda ciddi bir bilgi birikimine sahip oldum

that I really wish more people would understand

öyle ki daha fazla insanın öğrencilerin öğrenme kapasitesini

about the potential of students.

anlayabilmesini gerçekten dilerdim.

In 1931, my grandmother --

1931 yılında, büyükannem --

bottom left for you guys over here --

size göre sol alttaki oluyor --

graduated from the eighth grade.

sekizinci sınıftan mezun oldu.

She went to school to get the information

Okula bilgi edinmek için gitti

because that's where the information lived.

çünkü bilginin var olduğu yer orasıydı.

It was in the books; it was inside the teacher's head;

Kitaplardaydı, öğretmenlerin kafalarındaydı,

and she needed to go there to get the information,

ve bilgiye ulaşmak için oraya gitmek zorundaydı

because that's how you learned.

çünkü böyle öğrenirdiniz.

Fast-forward a generation:

Bir nesil hızlıca ileri gidelim:

this is the one-room schoolhouse, Oak Grove,

bu tek sınıflı bir okul binası, Oak Grove'da,

where my father went to a one-room schoolhouse.

babamın gittiği tek sınıflı bir okul.

And he again had to travel to the school

Ve o da okula öğretmeninden

to get the information from the teacher,

bilgi edinmek için gitmek,

stored it in the only portable memory he has, which is inside his own head,

sahip olduğu tek taşınabilir hafızaya depolamak, kafasının içine yani,

and take it with him,

ve yanında götürmek zorundaydı,

because that is how information was being transported

çünkü bilgi ancak bu şekilde öğretmenden öğrenciye

from teacher to student and then used in the world.

taşınabiliyor ve sonra dünyada kullanılabiliyordu.

When I was a kid,

Ben bir çocukken,

we had a set of encyclopedias at my house.

evimizde bir ansiklopedi seti vardı.

It was purchased the year I was born,

Doğduğum yıl satın alınmıştı,

and it was extraordinary,

ve inanılmazdı,

because I did not have to wait to go to the library to get to the information.

çünkü bilgi almak için kütüphaneye gitmeyi beklemek zorunda değildim;

The information was inside my house

bilgi evimin içindeydi

and it was awesome.

ve bu muhteşemdi.

This was different

Bu daha önceki

than either generation had experienced before,

herhangi bir neslin deneyimlediğinden farklıydı,

and it changed the way I interacted with information

ve bilgi ile etkileşme yolumu küçük bir düzeyde de

even at just a small level.

olsa değiştirmişti.

But the information was closer to me.

Bilgi bana daha yakındı.

I could get access to it.

Ona ulaşabilirdim.

In the time that passes

Benim lisede bir çocuk olduğum

between when I was a kid in high school

zamanla öğretmeye başladığım

and when I started teaching,

zaman arasında geçen süre arasında

we really see the advent of the Internet.

internetin gelişimini gerçekten gördük.

Right about the time that the Internet gets going

Tam da internetin bir eğitim aracı olarak kullanılmaya

as an educational tool,

başladığı zamanda,

I take off from Wisconsin

Wisconsin'den ayrıldım

and move to Kansas, small town Kansas,

ve Kansas'a taşındım, Kansas küçük kasaba,

where I had an opportunity to teach

sevimli, küçük bir kasabada

in a lovely, small-town,

kırsal Kansas okul bölgesinde

rural Kansas school district,

öğretme şansına eriştim,

where I was teaching my favorite subject,

en favori konumu öğretiyordum,

American government.

Amerikan hükümeti.

My first year -- super gung-ho -- going to teach American government,

İlk yılımda -- süper hevesli -- Amerikan hükümetini öğretecektim,

loved the political system.

sevdiğim politik sistemi.

Kids in the 12th grade:

12'inci sınıftaki çocuklar:

not exactly all that enthusiastic

Amerikan yönetim sistemi ile

about the American government system.

ilgili olarak çok da heyecanlı sayılmazlardı.

Year two: learned a few things -- had to change my tactic.

Yıl iki: bir kaç şey öğrendim -- taktiğimi değiştirmek zorundaydım.

And I put in front of them an authentic experience

Ve onların önüne sahici bir deneyim koyarak

that allowed them to learn for themselves.

kendilerinin öğrenmesine izin verdim.

I didn't tell them what to do or how to do it.

Onlara ne yapacaklarını ya da nasıl yapacaklarını söylemedim.

I posed a problem in front of them,

Önlerine bir soru koydum,

which was to put on an election forum for their own community.

kendi toplulukları için bir seçim gerçekleştirmekti bu soru.

They produced flyers. They called offices.

El ilanları hazırladılar, ofisleri aradılar,

They checked schedules. They were meeting with secretaries.

programları kontrol ettiler, sekreterlerle buluşuyorlardı,

They produced an election forum booklet

tüm kasabanın kendi adaylarıyla ilgili

for the entire town to learn more about their candidates.

daha fazla bilgilenmesi için bir seçim kitapçığı ürettiler.

They invited everyone into the school

Bir akşam herkesi okula davet edip

for an evening of conversation

hükümet ve politika ile ilgili

about government and politics

ve caddelerin iyi yapılıp yapılmadığı

and whether or not the streets were done well,

konusunda bir akşam düzenlediler,

and really had this robust experiential learning.

ve gerçekten böyle sağlam bir deneysel öğrenme edindiler.

The older teachers -- more experienced --

Daha büyük öğretmenler -- daha deneyimliler --

looked at me and went,

bana bakıp dediler ki,

"Oh, there she is. That's so cute. She's trying to get that done."

'Oo, bakın şuna. Ne kadar tatlı. Halletmek için uğraşıyor.'

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"She doesn't know what she's in for."

'Neye bulaştığını bilmiyor.'

But I knew that the kids would show up,

Ama çocukların geleceğini biliyordum.

and I believed it,

Ve buna inandım.

and I told them every week what I expected out of them.

Ve her hafta onlardan ne beklediğimi onlara anlattım.

And that night, all 90 kids --

Ve o gece, 90 çocuk --

dressed appropriately, doing their job, owning it.

uygun şekilde giyinmişti, işlerini yapıyorlardı, ona sahip çıkıyorlardı.

I had to just sit and watch.

Ben sadece oturdum ve izledim.

It was theirs. It was experiential. It was authentic.

Bu onlarındı. Deneyseldi. Kendine özgüydü.

It meant something to them.

Onlara bir şey ifade ediyordu.

And they will step up.

Ve artacaklar.

From Kansas, I moved on to lovely Arizona,

Kansas'tan sevgili Arizona'ya taşındım,

where I taught in Flagstaff for a number of years,

burada Flagstaff'a bir kaç yıl eğitim verdim,

this time with middle school students.

bu sefer orta öğretim öğrencilerine.

Luckily, I didn't have to teach them American government.

Şansıma onlara Amerikan hükümeti öğretmek zorunda değildim.

Could teach them the more exciting topic of geography.

Onlara daha heyecan verici coğrafya konusunu öğretebilirdim.

Again, "thrilled" to learn.

Yeniden, öğretmek için heyecanlıydım.

But what was interesting

Ama Arizona'da kendimi

about this position I found myself in in Arizona,

bulduğum bu pozisyonla ilgili ilginç olan şey

was I had this really

gerçek bir devlet okulunda

extraordinarily eclectic group of kids to work with

çalıştığım inanılmaz derecede seçmece bir grup

in a truly public school,

öğrenciyle sahiptim.

and we got to have these moments where we would get these opportunities.

Ve bu tarz fırsatların karşımıza çıktığı böyle anlar hepimize olmuştur.

And one opportunity

Ve bir fırsat da

was we got to go and meet Paul Rusesabagina,

gidip Paul Rusesabagina'la tanışacak olmamızdı

which is the gentleman

kendisi 'Hotel Rwanda' filminin

that the movie "Hotel Rwanda" is based after.

hikayesinin dayandığı beyefendidir.

And he was going to speak at the high school next door to us.

Ve bizim hemen yanımızdaki lisede konuşacaktı.

We could walk there. We didn't even have to pay for the buses.

Oraya yürüyebilirdik; otobüse bile para vermek zorunda değildik.

There was no expense cost. Perfect field trip.

Hiç masraf yoktu. Mükemmel alan gezisi.

The problem then becomes

Sonra sorun yedinci ve sekizinci

how do you take seventh- and eighth-graders to a talk about genocide

sınıfları nasıl olup da soykırım konusundaki bir konuşmaya götürüp

and deal with the subject in a way

konuyla sorumlu ve saygılı

that is responsible and respectful,

bir şekilde ilgilenir ve bununla

and they know what to do with it.

ne yapacaklarını bilir hale getirmekti.

And so we chose to look at Paul Rusesabagina

Ve biz de Paul Rusesabagina'ya bir beyefendilik

as an example of a gentleman

örneği olarak bakmayı seçtik,

who singularly used his life to do something positive.

olumlu bir şey yapmak için tek başına kendi hayatını kullanan biri.

I then challenged the kids to identify

Sonra çocukları kendi yaşamlarındaki

someone in their own life, or in their own story, or in their own world,

biriyle ya da kendi hikayeleriyle ya da kendi dünyalarıyla özdeşleşmelerini istedim

that they could identify that had done a similar thing.

ki benzer bir şey yapmış olanla özdeşleşebilsinler.

I asked them to produce a little movie about it.

Bununla ilgili küçük bir film hazırlamalarını istedim.

It's the first time we'd done this.

Böyle bir şeyi ilk defa yapıyorduk.

Nobody really knew how to make these little movies on the computer,

Kimse bu küçük filmleri bilgisayarda nasıl yapacağını bilmiyordu.

but they were into it. And I asked them to put their own voice over it.

Ama ilgiliydiler. Ve üzerine de kendi seslerini kullanmalarını istedim.

It was the most awesome moment of revelation

Bu en muhteşem bir anlayıştı, çocuklardan

that when you ask kids to use their own voice

kendi seslerini kullanmalarını ve kendi adlarına

and ask them to speak for themselves,

konuşmalarını istediğinizde,

what they're willing to share.

paylaşmaya gönüllü oldukları muhteşemdi.

The last question of the assignment is:

Ödevlerinin en son sorusu şuydu:

how do you plan to use your life

hayatınızı başka insanları

to positively impact other people?

olumlu bir şekilde etkilemek için nasıl kullanırsınız?

The things that kids will say

Onlara sorduğunuzda

when you ask them and take the time to listen

ve dinlemek için zaman verdiğinizde söyleyecekleri

is extraordinary.

şeyler inanılmaz.

Fast-forward to Pennsylvania, where I find myself today.

Pennsylvania'ya hızlı ilerliyoruz, bugün kendimi bulduğum yere.

I teach at the Science Leadership Academy,

Franklin Enstitüsü ve Philadelphia okul bölgesi

which is a partnership school between the Franklin Institute

arasında ortak bir okul olan Bilim Liderliği Akademisi'nde,

and the school district of Philadelphia.

eğitim veriyorum.

We are a nine through 12 public school,

12 devlet okulu arasında dokuzuncuyuz

but we do school quite differently.

ama biz okula oldukça farklı yaklaşıyoruz.

I moved there primarily

Oraya bir öğrenme ortamının

to be part of a learning environment

bir parçası olmak için taşındım,

that validated the way that I knew that kids learned,

şunu onaylamak için; çocukların öğrendiğini biliyordum,

and that really wanted to investigate

ve geçmişin paradigmalarını bırakmaya

what was possible

istekli olduğunuzda

when you are willing to let go

nelerin mümkün olduğunu

of some of the paradigms of the past,

büyükannemin okurken bilginin azlığının

of information scarcity when my grandmother was in school

olduğu andan ve babam okuldayken ve hatta ben okuldayken

and when my father was in school and even when I was in school,

bilgi fazlalığının olduğu bir ana kadar

and to a moment when we have information surplus.

nelerin mümkün olduğunu araştırmak istedim.

So what do you do when the information is all around you?

Peki bilgi etrafınızı sarmışken ne yaparsınız?

Why do you have kids come to school

Eğer çocuklar bilgi almak için

if they no longer have to come there to get the information?

okula gitmek zorunda değillerse artık, neden giderler?

In Philadelphia we have a one-to-one laptop program,

Philadelphia'da birebir bir dizüstü bilgisayar programımız var,

so the kids are bringing in laptops with them everyday,

yani çocuklar her gün dizüstü bilgisayarlarını getiriyorlar,

taking them home, getting access to information.

evlerine götürüyorlar, bilgiye ulaşıyorlar.

And here's the thing that you need to get comfortable with

Ve öğrencilere bilgiye ulaşmak için

when you've given the tool

gerekli aracı verdiğinizde

to acquire information to students,

rahat olmanız gereken şey şu

is that you have to be comfortable with this idea

bir öğrenme süreci olarak çocuklara

of allowing kids to fail

başarısız olmaları konusunda

as part of the learning process.

serbest bırakma fikriyle rahat olmanız gerekir.

We deal right now in the educational landscape

Eğitim alanında şu anda büyük bir aşkla

with an infatuation

uğraştığımız şey,

with the culture of one right answer

ortalama çoktan seçmeli bir teste

that can be properly bubbled on the average multiple choice test,

rahatça indirgenebilecek bir doğru cevap kültürü, ve ben sizinle

and I am here to share with you:

bunun eğitim demek olmadığını

it is not learning.

paylaşmak için buradayım.

That is the absolute wrong thing to ask,

Çocuklardan asla yanlış yapmamalarını

to tell kids to never be wrong.

istemek, bunu söylemek mutlak bir yanlıştır.

To ask them to always have the right answer

Onlardan her zaman doğru cevabı beklemek

doesn't allow them to learn.

öğrenmelerine izin vermeyecektir.

So we did this project,

Biz de bu projeyi yaptık,

and this is one of the artifacts of the project.

ve projenin olgularından birisi bu.

I almost never show them off

Başarısızlık fikri konusundan dolayı

because of the issue of the idea of failure.

onlara neredeyse bunu hiç sergilemeyecektim.

My students produced these info-graphics

Öğrencilerim bu infografikleri yılsonunda

as a result of a unit that we decided to do at the end of the year

körfezdeki petrol akışına cevap olarak yaptığımız

responding to the oil spill.

bir ünite için hazırlamışlardı.

I asked them to take the examples that we were seeing

Kitle iletişim araçlarında gördüğümüz infografiklerden

of the info-graphics that existed

örnekler almalarını istemiştim

in a lot of mass media,

ve bunlardaki ilginç

and take a look at what were the interesting components of it,

bileşenlerin neler olduğuna bir bakmalarını ve Amerikan tarihinde

and produce one for themselves

insanların neden olduğu felaketlerden

of a different man-made disaster from American history.

birini seçerek kendileri için de bir tane üretmelerini istedim.

And they had certain criteria to do it.

Ve bunu yapmak için de belirli bir kriterleri vardı.

They were a little uncomfortable with it,

Bununla ilgili biraz rahatsızdılar,

because we'd never done this before, and they didn't know exactly how to do it.

çünkü daha önce bunu yapmamıştık ve nasıl yapacaklarını tam olarak bilmiyorlardı.

They can talk -- they're very smooth,

Konuşabilirler - gayet akıcılar,

and they can write very, very well,

ve çok, çok iyi yazabilirler,

but asking them to communicate ideas in a different way

ama fikirleri farklı bir şekilde ifade etmelerini istemek

was a little uncomfortable for them.

onlar için biraz rahatsız ediciydi.

But I gave them the room to just do the thing.

Ama sadece bu işi yapmak için bir alan verdim.

Go create. Go figure it out.

Gidin yaratın. Gidin bir yolunu bulun.

Let's see what we can do.

Bakalım neler yapabiliyoruz.

And the student that persistently

Ve ısrarlı bir şekilde en iyi görsel ürünle

turns out the best visual product did not disappoint.

ortaya çıkan öğrenci hayal kırıklığına uğramadı.

This was done in like two or three days.

Bu bir ya da iki gün içinde yapıldı.

And this is the work of the student that consistently did it.

Ve sürekli bir şekilde bunu yapan öğrencinin çalışması bu.

And when I sat the students down, I said, "Who's got the best one?"

Ve öğrencileri yerlerine oturtup 'Kim en iyisini yaptı?' diye sorduğumda

And they immediately went, "There it is."

hemen cevap verdiler, 'İşte buradaki'.

Didn't read anything. "There it is."

Hiçbir şeyi okumadılar. 'İşte buradaki'.

And I said, "Well what makes it great?"

Ve 'Peki onu iyi yapan nedir?' diye sordum.

And they're like, "Oh, the design's good, and he's using good color.

Ve şöyle dediler. 'Tasarım güzel ve renkleri kullanımı güzel.

And there's some ... " And they went through all that we processed out loud.

Ve biraz ... ' Ve tüm yaptığımız şeylerin üzerinden yüksek sesle geçtiler.

And I said, "Go read it."

Ve 'Gidin, okuyun' dedim.

And they're like, "Oh, that one wasn't so awesome."

Ve bu sefer 'O kadar da müthiş değil' dediler.

And then we went to another one --

Ve sonra bir diğerine gittik --

it didn't have great visuals, but it had great information --

harika görselleri yoktu ama harika bir bilgi vardı --

and spent an hour talking about the learning process,

ve yaklaşık bir saat boyunca öğrenme sürecinden bahsettik,

because it wasn't about whether or not it was perfect,

çünkü mükemmel olup olmamasıyla ilgili değildi,

or whether or not it was what I could create.

ya da ne yaratıp yaratamayacağımla ilgiliydi;

It asked them to create for themselves,

kendileri için yaratmaları istenmişti.

and it allowed them to fail,

Ve bu hata yapmalarına,

process, learn from.

işlemelerine ve öğrenmelerine izin verdi.

And when we do another round of this in my class this year,

Ve bu yıl sınıfımda bunun aynısından bir kez daha yapınca,

they will do better this time,

bu kez daha iyi yapacaklar.

because learning

Çünkü öğrenme

has to include an amount of failure,

bir miktar başarısızlık da içermeli,

because failure is instructional

çünkü başarısızlık süreç içinde

in the process.

öğreticidir.

There are a million pictures

Buradan tıklayabileceğim

that I could click through here,

milyonlarca resim var,

and had to choose carefully -- this is one of my favorites --

ve dikkatli bir şekilde seçmek zorundaydım -- bu benim favorilerimden biri --

of students learning,

öğrenen öğrencileri,

of what learning can look like

çocukların bilgiye ulaşmaları için

in a landscape where we let go of the idea

okula gitmek zorunda oldukları fikrinden

that kids have to come to school to get the information,

vazgeçtiğimiz bir manzarada öğrenmenin nasıl görüneceğini,

but instead, ask them what they can do with it.

ama bunun yerine, bununla ne yapabileceklerini sordum.

Ask them really interesting questions.

Onlara gerçekten ilginç sorular sorun.

They will not disappoint.

Hayal kırıklığına uğratmayacaklardır.

Ask them to go to places,

Farklı yerlere gitmelerini isteyin,

to see things for themselves,

kendi gözleriyle görmelerini,

to actually experience the learning,

aslında öğrenmeyi deneyimlemelerini,

to play, to inquire.

oyun oynamalarını, araştırmalarını.

This is one of my favorite photos,

Bu benim en sevdiğim fotoğraflardan biri,

because this was taken on Tuesday,

çünkü bu Salı günü çekildi,

when I asked the students to go to the polls.

öğrencilere seçime gitmelerini söylediğim gün.

This is Robbie, and this was his first day of voting,

Bu Robbie, ve bu onun ilk seçim günüydü,

and he wanted to share that with everybody and do that.

ve bunu herkesle paylaşmak istedi ve öyle de yaptı.

But this is learning too,

Ama bu da öğrenmedir

because we asked them to go out into real spaces.

çünkü onlardan gerçek yerlere gitmelerini istedik.

The main point

Asıl nokta şu,

is that, if we continue to look at education

eğer eğitime sadece okula gelip bilgiye ulaşmak

as if it's about coming to school

şeklinde bakarsak,

to get the information

deneysel bir öğrenme olarak,

and not about experiential learning,

öğrencilerin seslerini güçlendiren

empowering student voice and embracing failure,

ve başarısızlığı kucaklayan bir şey olarak bakmazsak eğer

we're missing the mark.

noktayı kaçırıyoruz demektir.

And everything that everybody is talking about today

Ve eğer biz bu niteliklere değer vermeyen bir eğitim

isn't possible if we keep having an educational system

sistemini sürdürürsek bugün herkesin konuştuğu her şey

that does not value these qualities,

mümkün olmayacak,

because we won't get there with a standardized test,

çünkü o noktaya standardize edilmiş sınavlarla ulaşamayız,

and we won't get there with a culture of one right answer.

ve o noktaya tek doğru cevap kültürüyle ulaşamayız.

We know how to do this better,

Nasıl daha iyi yapabileceğimizi biliyoruz,

and it's time to do better.

ve daha iyi yapmanın zamanı geldi.

(Applause)

(Alkışlar)