A call to men | Tony Porter

Tony Porter: Erkeklere bir çağrı

Çeviri: Meltem Aksu Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I grew up in New York City,

New York City' de,

between Harlem and the Bronx.

Harlem ve Bronx arasında büyüdüm.

Growing up as a boy, we were taught

Bir erkek çocuğu olarak büyürken,

that men had to be tough, had to be strong,

erkeklerin sert, güçlü, cesaretli, baskın

had to be courageous, dominating --

olmaları gerektiği öğretildi bana,

no pain, no emotions,

acı yok, duygu yok,

with the exception of anger --

öfke haricinde tabii,

and definitely no fear;

ve kesinlikle korku yok...

that men are in charge,

erkekler sorumludur,

which means women are not;

yani kadınlar değildir;

that men lead,

erkekler öncüdür,

and you should just follow and do what we say;

ve sadece bize uymalı ve dediğimizi yapmalısınız;

that men are superior; women are inferior;

erkekler üstündür, kadınların aşağıdır;

that men are strong; women are weak;

erkekler güçlüdür, kadınlar zayıftır;

that women are of less value,

kadınlar daha az değerlidir --

property of men,

erkeğin mülküdür,

and objects,

ve birer objedirler,

particularly sexual objects.

özellikle cinsel bir obje.

I've later come to know that to be

Daha sonra farkettim ki bu durum

the collective socialization of men,

erkeklerin müşterek sosyalleşmesidir,

better known

daha bilinen tanımıyla

as the "man box."

"erkek kutusu" dur.

See this man box has in it

Bu kutunun içinde

all the ingredients

erkekliği nasıl tanımladığımıza dair

of how we define what it means to be a man.

tüm içerik vardır.

Now I also want to say, without a doubt,

Şunu da eklemeliyim, elbette ki

there are some wonderful, wonderful,

erkek olmanın bazı harika, harika,

absolutely wonderful things

kesinlikle harika yönleri

about being a man.

var.

But at the same time,

Ama aynı zamanda,

there's some stuff

tamamen çarpıtılmış ve

that's just straight up twisted,

sapkınca şeyler de var.

and we really need to begin

Ve bizim de gerçekten bunlara

to challenge, look at it

meydan okumaya,

and really get in the process

ve erkeklik olarak öğrendiğimiz şeyleri

of deconstructing, redefining,

yıkmaya ve yeniden tanımlamaya

what we come to know as manhood.

başlamamız gerekiyor.

This is my two at home, Kendall and Jay.

Bunlar benim çocuklarım, Kendall ve Jay.

They're 11 and 12.

11 ve 12 yaşındalar.

Kendall's 15 months older than Jay.

Kendall, Jay' den 15 ay daha büyük.

There was a period of time when my wife -- her name is Tammie -- and I,

Belirli bir dönemde eşim Tammie ile kendimizi

we just got real busy and whip, bam, boom:

buna adadık ve bir anda pat diye

Kendall and Jay.

Kendall ve Jay.

(Laughter)

(Kahkaha)

And when they were about five and six,

Onlar 5 ve 6 yaşlarındayken,

four and five,

ya da 4 ve 5,

Jay could come to me,

Jay bana ağlayarak

come to me crying.

gelebiliyordu.

It didn't matter what she was crying about,

Ne için ağladığı önemli değildi,

she could get on my knee, she could snot my sleeve up,

dizime yatabilir, yakamı sümükle kaplayabilir ve

just cry, cry it out.

sadece ağlar ve ağlardı.

Daddy's got you. That's all that's important.

Baban burada. Önemli olan tek şey bu.

Now Kendall on the other hand --

Öteki yandan Kendall

and like I said, he's only 15 months older than her --

dediğim gibi, Jay'den sadece 15 ay büyük

he'd come to me crying,

bana ağlayarak geldi,

it's like as soon as I would hear him cry,

onun ağladığını duyar duymaz,

a clock would go off.

bir yay atardı.

I would give the boy probably about 30 seconds,

Ona muhtemelen 30 saniye verirdim,

which means, by the time he got to me,

bu da, yanıma geldiği andan itibaren

I was already saying things like, "Why are you crying?

"Niye ağlıyorsun?" gibi şeyler demeye başlardım.

Hold your head up. Look at me.

"Kafanı kaldır. Bana bak."

Explain to me what's wrong.

"Sorun nedir anlat bana."

Tell me what's wrong. I can't understand you.

"Sorun nedir söyle. Seni anlamıyorum."

Why are you crying?"

"Neden ağlıyorsun?"

And out of my own frustration

Kendi hüsranım yüzünden,

of my role and responsibility

onu bir erkek olarak yetiştirmek,

of building him up as a man

ve "erkek kutusu" olarak tanımladığımız

to fit into these guidelines

bu kalıplara ve kurallara uydurmak konusundaki

and these structures that are defining this man box,

rolüm ve sorumluluğum yüzünden,

I would find myself saying things like,

Kendimi şöyle şeyler söylerken buluyordum,

"Just go in your room.

"Odana git.

Just go on, go on in your room.

Hemen odana git.

Sit down,

Otur,

get yourself together

kendini toparla

and come back and talk to me

sonra geri gel ve benimle konuş

when you can talk to me like a --" what?

benimle bir "şey" gibi konuşabildiğinde... ne gibi?

(Audience: Man.)

(Dinleyiciler: Erkek.)

Like a man.

"bir erkek gibi."

And he's five years old.

Ve o daha 5 yaşında.

And as I grow in life,

Ben büyürken

I would say to myself,

kendi kendime derdim ki

"My God, what's wrong with me?

"Tanrım benim sorunum ne?

What am I doing? Why would I do this?"

Ne yapıyorum? Niye bunu yapıyorum?"

And I think back.

Ve geriye bakınca,

I think back to my father.

babam aklıma geliyor.

There was a time in my life

Hayatımda bir zaman

where we had a very troubled experience in our family.

ailemle çok sorunlu bir tecrübe yaşadık.

My brother, Henry, he died tragically

Erkek kardeşim Henry trajik bir şekilde öldü,

when we were teenagers.

biz daha yeni gençliğe adım atmışken.

We lived in New York City, as I said.

Dediğim gibi New York City'de yaşıyorduk.

We lived in the Bronx at the time,

O zamanlar Bronx'ta yaşıyorduk.

and the burial was in a place called Long Island,

Cenaze de Long Island diye bir yerdeydi,

it was about two hours outside of the city.

şehre yaklaşık 2 saat uzaklıktaydı.

And as we were preparing

Cenazeden dönmeye

to come back from the burial,

hazırlanırken,

the cars stopped at the bathroom

arabalar tuvaletlerin orada durdu

to let folks take care of themselves

şehre dönmek için uzun yolculuktan önce

before the long ride back to the city.

insanlar ihtiyaçlarını gidersinler diye.

And the limousine empties out.

Ve limuzin boşaldı.

My mother, my sister, my auntie, they all get out,

Annem, kız kardeşim, teyzem, hepsi indi,

but my father and I stayed in the limousine,

ama babam ve ben limuzinde kaldık.

and no sooner than the women got out,

Kadınlar iner inmez,

he burst out crying.

babam hüngür hüngür ağlamaya başladı.

He didn't want cry in front of me,

Benim karşımda ağlamak istemiyordu.

but he knew he wasn't going to make it back to the city,

Ama kendini şehre kadar tutamayacağını da biliyordu,

and it was better me than to allow himself

ve kadınların karşısında hislerini açık etmektense

to express these feelings and emotions in front of the women.

benim karşımda ağlamayı tercih ediyordu.

And this is a man

Ve bu adam

who, 10 minutes ago,

daha 10 dakika önce

had just put his teenage son

gencecik oğlunu

in the ground --

toprağa gömdü...

something I just can't even imagine.

ben bunu hayal bile edemiyorum.

The thing that sticks with me the most

En çok aklımda kalan şeyse,

is that he was apologizing to me

karşımda ağladığı için

for crying in front of me,

benden özür dilemesiydi.

and at the same time, he was also giving me props,

Aynı zamanda ağlamayayım diye

lifting me up,

omzumu sıvazlıyor,

for not crying.

dik durduruyordu.

I come to also look at this

Bu olayı şu şekilde görmeye başladım,

as this fear that we have as men,

erkekler olarak sahip olduğumuz bu korku,

this fear that just has us paralyzed,

bizi felç eden bu korku,

holding us hostage

bizi erkek kutusuna

to this man box.

tutsak ediyor.

I can remember speaking

12 yaşında bir çocukla,

to a 12-year-old boy, a football player,

bir amerikan futbolu oyuncusuyla

and I asked him, I said,

konuşmuştum, ona sordum:

"How would you feel if,

"Eğer koçun sana,

in front of all the players,

diğer oyuncuların önünde,

your coach told you you were playing like a girl?"

bir kız gibi oynadığını söylese, nasıl hissederdin?"

Now I expected him to say something like,

"Üzülürdüm", "sinirlenirdim", "çok kızardım" gibi

I'd be sad; I'd be mad; I'd be angry, or something like that.

bir cevap vermesini bekliyordum.

No, the boy said to me --

Ama hayır, çocuk bana dedi ki,

the boy said to me,

dedi ki,

"It would destroy me."

"Yıkılırdım."

And I said to myself,

Ve kendi kendime dedim ki,

"God, if it would destroy him

"Tanrım, eğer bu onu yıkıyorsa,

to be called a girl,

kız denmesi onu yıkıyorsa,

what are we then teaching him

ona kızlar hakkında

about girls?"

ne öğretiyoruz?"

(Applause)

(Alkış)

It took me back to a time

Bu bana eski bir anımı haıtrlattı,

when I was about 12 years old.

yaklaşık 12 yaşındaydım.

I grew up in tenement buildings in the inner city.

şehrin iç kısımlarında çok ucuz bir dairede büyüdüm.

At this time we're living in the Bronx,

O zamanlar Bronx'ta oturuyorduk.

and in the building next to where I lived there was a guy named Johnny.

Ve yan binamızda Johnny diye bir çocuk vardı.

He was about 16 years old,

O 16 yaşlarındaydı,

and we were all about 12 years old -- younger guys.

biz de 12 yaşlarındaydık, ondan daha küçüktük.

And he was hanging out with all us younger guys.

Ve hep bizimle, kendinden daha küçüklerle takılırdı.

And this guy, he was up to a lot of no good.

Ve bu çocuk bir sürü boş işlerle uğraşırdı.

He was the kind of kid who parents would have to wonder,

Tam da ebeveynlerin "16 yaşındaki bu çocuğun

"What is this 16-year-old boy doing with these 12-year-old boys?"

12'liklerle ne işi var?" diye soracağı bir tipti.

And he did spend a lot of time up to no good.

Vaktinin büyük bir kısmını zarar ziyan işlere harcardı da.

He was a troubled kid.

Sorunlu bir çocuktu.

His mother had died from a heroin overdose.

Annesi eroin doz aşımından ölmüştü.

He was being raised by his grandmother.

Onu anneannesi büyütüyordu.

His father wasn't on the set.

Babası yanında değildi.

His grandmother had two jobs.

Anneannesi iki işte çalışıyordu.

He was home alone a lot.

Genelde evde yalnızdı.

But I've got to tell you, we young guys,

Ama biz daha küçükler olarak,

we looked up to this dude, man.

bu çocuğa özenirdik.

He was cool. He was fine.

Havalıydı. Hoştu.

That's what the sisters said, "He was fine."

Kızlar öyle diyorlardı, "Hoş çocuk."

He was having sex.

Seks yapıyordu.

We all looked up to him.

Hepimiz ona özenirdik.

So one day, I'm out in front of the house doing something --

Bir gün evin önünde bir şey yapıyordum,

just playing around, doing something -- I don't know what.

etrafta geziniyor, bir şeyler yapıyordum, tam olarak hatırlamıyorum.

He looks out his window; he calls me upstairs; he said, "Hey Anthony."

Pencereden dışarı baktı, beni yukarı çağırdı, "Hey Anthony" dedi.

They called me Anthony growing up as a kid.

Küçükken bana Anthony derlerdi.

"Hey Anthony, come on upstairs."

"Hey Anthony, yukarı gel."

Johnny call, you go.

Johnny çağırırsa, gidersin.

So I run right upstairs.

Merdivenlerden yukarı koştum.

As he opens the door, he says to me, "Do you want some?"

Kapıyı açtı, bana dedi ki "İster misin?"

Now I immediately knew what he meant.

Ne demeye çalıştığını hemen anladım.

Because for me growing up at that time,

Çünkü o zamanlarda büyürken,

and our relationship with this man box,

bu "erkek kutusu"yla olan ilişkimizde,

"Do you want some?" meant one of two things:

"İster misin" demek iki şeyden biriydi;

sex or drugs --

seks ya da uyuşturucu,

and we weren't doing drugs.

ve uyuşturucu kullanmıyorduk.

Now my box, my card,

Kutum, kartım,

my man box card,

"erkek kutusu" kartım

was immediately in jeopardy.

direkt olarak tehlikedeydi.

Two things: One, I never had sex.

İki sepebten: Birincisi, hiç seks yapmamıştım.

We don't talk about that as men.

Erkekler bundan bahsetmezler.

You only tell your dearest, closest friend, sworn to secrecy for life,

Sadece en yakın, en sevdiğin, ölümüne sır saklamaya yemin ettiğin arkadaşına

the first time you had sex.

ilk kez ne zaman seks yaptığını söylersin.

For everybody else, we go around like we've been having sex since we were two.

Diğer herkese sanki 2 yaşından beri seks yapıyormuş gibi davranırsın.

There ain't no first time.

İlk kez diye bir şey yoktur.

(Laughter)

(Kahkaha)

The other thing I couldn't tell him is that I didn't want any.

Bir şey daha söyleyemiyordum: yapmak istemiyordum.

That's even worse. We're supposed to always be on the prowl.

Bu daha da beterdi. Her zaman fırsat kolluyor olmamız gerekiyordu.

Women are objects,

Kadınlar objedir,

especially sexual objects.

özellikle cinsel objedir.

Anyway, so I couldn't tell him any of that.

Neyse, tüm bunları ona söyleyemezdim.

So, like my mother would say, make a long story short,

Annemin dediği gibi, kısa kesmek gerekirse,

I just simply said to Johnny, "Yes."

Johnny'e basitçe "Evet." dedim.

He told me to go in his room.

Bana odasına gitmemi söyledi.

I go in his room. On his bed is a girl from the neighborhood named Sheila.

Odasına gittim. Yatağında Sheila adında mahalleden bir kız vardı.

She's 16 years old.

16 yaşındaydı.

She's nude.

Çıplaktı.

She's what I know today to be mentally ill,

Bugünkü aklımla konuşursam, bir ruh hastasıydı,

higher-functioning at times than others.

kimi zaman aklı başında, kimi zaman değildi.

We had a whole choice of inappropriate names for her.

Ona bir dolu uygunsuz isim takmıştık.

Anyway, Johnny had just gotten through having sex with her.

Neyse, Johnny onunla seks yapmayı az evvel bitirmişti.

Well actually, he raped her, but he would say he had sex with her.

Aslında tecavüz etmişti ama seks yaptım diyordu.

Because, while Sheila never said no,

Çünkü Sheila hiç hayır dememişti ama

she also never said yes.

evet de dememişti.

So he was offering me the opportunity to do the same.

Bana da aynı şeye yapma fırsatını sunuyordu.

So when I go in the room, I close the door.

Odasına girdim ve kapıyı kapadım.

Folks, I'm petrified.

Korkudan donakalmıştım.

I stand with my back to the door so Johnny can't bust in the room

Sırtımı kapıya dayamıştım ki Johnny içeri dalıp

and see that I'm not doing anything,

bir şey yapmadığımı görmesin.

and I stand there long enough that I could have actually done something.

Bir şey yapmış olabilecek kadar uzun süre içerde kaldım.

So now I'm no longer trying to figure out what I'm going to do;

Ve artık ne yapacağım diye düşünmüyordum,

I'm trying to figure out how I'm going to get out of this room.

o odadan nasıl çıkacağım diye düşünüyordum.

So in my 12 years of wisdom,

12 yaşındaki bilgeliğimle,

I zip my pants down,

pantolonumu indirdim,

I walk out into the room,

odadan çıktım.

and lo and behold to me,

Bir de gördüm ki,

while I was in the room with Sheila,

ben Sheila'yla odadayken,

Johnny was back at the window calling guys up.

Johnny pencereden diğer çocukları çağırmış.

So now there's a living room full of guys.

Salon olduğu gibi erkek dolu.

It was like the waiting room in the doctor's office.

Doktor muayenesindeki bekleme odası gibi.

And they asked me how was it,

Ve bana "Nasıldı?" diye sordular.

and I say to them, "It was good,"

Ben de "İyiydi." dedim.

and I zip my pants up in front of them,

Onların önünde pantolonumu çektim,

and I head for the door.

ve kapıya yöneldim.

Now I say this all with remorse,

Bunu büyük vicdan azabıyla söylüyorum,

and I was feeling a tremendous amount of remorse at that time,

ve o zamanlar da vicdan azabı çekiyordum,

but I was conflicted, because, while I was feeling remorse, I was excited,

ama arada kalmıştım, çünkü vicdan azabı çekerken bir yandan da heyecanlıydım,

because I didn't get caught.

çünkü yakalanmamıştım,

But I knew I felt bad about what was happening.

ama olan şey hakkında kötü hissettiğimi biliyordum.

This fear, getting outside the man box,

Erkek kutusunun dışında çıkmanın verdiği korku

totally enveloped me.

beni tamamen sarmıştı.

It was way more important to me,

Benim için çok daha önemli olan,

about me and my man box card

kendim ve erkek kutusı kartımdı,

than about Sheila

Sheila değildi,

and what was happening to her.

ona ne olduğu değildi.

See collectively, we as men

Biz hepimiz erkekler olarak

are taught to have less value in women,

kadınları daha değersiz görmeyi,

to view them as property and the objects of men.

onları erkeklerin malı ve objesi olarak görmeyi öğretildik.

We see that as an equation that equals violence against women.

Biz bunu, kadınlara karşı şiddete eşit bir denklem olarak görüyoruz.

We as men, good men,

Biz erkekler, iyi erkekler olarak,

the large majority of men,

erkeklerin çoğunluğu olarak,

we operate on the foundation

bu müşterek sosyalleşmeyle

of this whole collective socialization.

çalışıyoruz.

We kind of see ourselves separate, but we're very much a part of it.

Kendimizi ayrı görüyoruz ama bunun bir parçasıyız.

You see, we have to come to understand

Görüyorsunuz, artık anladık ki,

that less value, property and objectification is the foundation

aşağı görme, sahiplenme ve nesneleştirme, bunlar temeldir

and the violence can't happen without it.

ve şiddet bu temel olmadan gerçekleşmez.

So we're very much a part of the solution

Bu yüzden problemin olduğu kadar,

as well as the problem.

çözümün de bir parçasıyız.

The center for disease control says

Hastalık kontrol merkezi diyor ki,

that men's violence against women is at epidemic proportions,

erkeklerin kadınlara karşı şiddeti, salgın hastalık oranında,

is the number one health concern for women

kadın sağlığının başlıca problemi,

in this country and abroad.

bu ülkede ve yurtdışında da.

So quickly, I'd like to just say,

Hemen söylemek istiyorum ki,

this is the love of my life, my daughter Jay.

bu hayatımın aşkı, kızım Jay.

The world I envision for her --

Onun için hayal ettiğim dünyada,

how do I want men to be acting and behaving?

erkeklerin nasıl davranmasını istiyorum?

I need you on board. I need you with me.

Size de ihtiyacım var, yanımda olmanız gerek.

I need you working with me and me working with you

Sizin benimle ve benim sizinle, beraber çalışmamız gerek,

on how we raise our sons

erkek çocuklarımızı yetiştirme ve

and teach them to be men --

nasıl erkek olunucağını öğretme konusunda,

that it's okay to not be dominating,

baskın olmak gerekmediğini,

that it's okay to have feelings and emotions,

duygusal olmanın kötü olmadığını,

that it's okay to promote equality,

eşitlikçi olmanın kötü olmadığını,

that it's okay to have women who are just friends and that's it,

kadınlarla "sadece arkadaş" da olunabileceğini,

that it's okay to be whole,

bir bütün olmanın iyi bir şey olduğunu,

that my liberation as a man

ve bir erkek olarak özgürleşmemin

is tied to your liberation as a woman. (Applause)

sizin kadın olarak özgürleşmenize bağlı olduğunu.

I remember asking a nine-year-old boy,

9 yaşındaki bir oğlan çocuğuna sormuştum.

I asked a nine-year-old boy,

9 yaşındaki bir çocuğa sordum,

"What would life be like for you,

"Eğer bu erkek kutusuna girmen gerekmeseydi

if you didn't have to adhere to this man box?"

hayat senin için nasıl olurdu?"

He said to me, "I would be free."

Bana dedi ki, "Özgür olurdum."

Thank you folks.

Teşekkürler millet.

(Applause)

(Alkış)