What it was like to grow up under China's one-child policy | Nanfu Wang

Çeviri: Osman Özer Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

My name is Nanfu.

Benim adım Nanfu.

In Chinese, "nan" means "man."

Çincede "nan" "erkek" demek.

And "fu" means "pillar."

"Fu" da "direk" demek.

My family had hoped for a boy,

Ailem bir erkek çocuk istemişti,

who would grow up to be the pillar of the family.

büyüyecek ve evin direği olacaktı.

And when I turned out to be a girl,

Ben kız olunca da

they named me Nanfu anyway.

yine de adıma Nanfu koydular.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was born in 1985,

1985 yılında doğdum,

six years before China announced its one-child policy.

Çin'in tek çocuk politikasını ilan etmesinden altı yıl önce.

Right after I was born,

Ben doğduktan hemen sonra da

the local officials came and ordered my mom to be sterilized.

yerel yetkililer gelmiş ve annemin kısırlaştırılması emrini vermişlerdi.

My grandpa stood up to the officials,

Büyük babam yetkililere karşı çıkmıştı

because he wanted a grandson to carry on the family name.

çünkü o ailenin adını taşıyacak erkek bir torun istiyordu.

Eventually, my parents were allowed to have a second child,

Sonunda ailem ikinci bir çocuk sahibi olma hakkını elde ettiler

but they had to wait for five years

ama beş yıl beklemeleri

and pay a substantial fine.

ve yüklü miktarda para ödemeleri gerekti.

Growing up, my brother and I

Kardeşim ve ben büyürken

were surrounded by children from one-child families.

etrafımız tek çocuklu ailelerle çevriliydi.

I remember feeling a sense of shame

Utanma duygusunu hissettiğimi hatırlıyorum

because I had a younger brother.

çünkü küçük bir erkek kardeşim vardı.

I felt like our family did something wrong for having two children.

İki çocuk sahibi olarak ailemin yanlış bir şey yaptığını hissederdim.

At the time, I didn't question

O zamanlar bu utancın ve suçluluğun nereden geldiğini sorgulamadım.

where this sense of shame and guilt came from.

A year and a half ago, I had my own first child.

Bir buçuk yıl önce kendi ilk çocuğum oldu.

It was the best thing that ever happened in my life.

Hayatımda meydana gelen en iyi şeydi.

Becoming a mother

Anne olmak

gave me a totally new perspective on my own childhood,

çocukluğuma tamamen yeni bir bakış açısı sağladı

and it brought back my memories of early life in China.

ve Çin'deki çocukluk yıllarımdaki anılarımı geri getirdi.

For the past three decades,

Geçen otuz yılda

everyone in my family had to apply for a permission from the government

ailemdeki herkes çocuk yapmak için hükümetten izin almak zorundaydı.

to have a child.

And I wondered

Ben de şunu merak ettim:

what it was like for people who lived under the one-child policy.

Tek çocuk politikası altında yaşayan insanlar için nasıl bir şeydi?

So I decided to make a documentary about it.

Ben de bununla ilgili bir belgesel yapmaya karar verdim.

One of the people I interviewed

Röportaj yaptığım insanlardan birisi

was the midwife who delivered all of the babies born in my village,

ben de dahil olmak üzere köyümde doğan bütün bebekleri doğurtan ebeydi.

including myself.

She was 84 years old when I interviewed her.

Röportajı yaptığım zaman 84 yaşındaydı.

I asked her,

Ona şöyle sordum:

"Do you remember how many babies you delivered throughout your career?"

“Kariyerin boyunca kaç bebek doğurttuğunu hatırlıyor musun?”

She didn't have a number for deliveries.

Tam bir sayı veremedi.

She said she had performed

60.000 tane zorunlu kürtaj ve kısırlaştırma operasyonu

60,000 forced abortions and sterilizations.

gerçekleştirdiğini söyledi.

Sometimes, she said,

Dedi ki bazen geç dönem fetüs kürtajdan kurtulurmuş

a late-term fetus would survive an abortion,

and she would kill the baby after delivering it.

ve bebeği doğduktan sonra öldürürmüş.

She remembered how her hands would tremble

Bu işi yaparken ellerinin nasıl da titrediğini hatırladı.

as she did the work.

Her story shocked me.

Hikâyesi beni şoka uğrattı.

When I set out to make the film,

Filmi yapmak için yola çıktığımda

I expected it would be a simple story of perpetrators and victims.

faillerin ve mağdurların basit bir hikayesi olacağını umuyordum.

People who carried out the policy

Politikayı uygulayan kişilerin

and people who are living with the consequences.

ve sonuçlarıyla yaşayan insanların hikayeleri.

But that wasn't what I saw.

Ancak benim gördüğüm bu değildi.

As I was finishing my interview with the midwife,

Ebemle röportajımı bitirdikten sonra

I noticed an area in her house

evindeki bir bölümü fark ettim,

that was decorated with elaborate homemade flags.

özenle elde hazırlanmış bayraklarla süslenmişti.

And each flag has a picture of a baby on it.

Her bayrağın üzerinde de bir bebeğin fotoğrafı vardı.

These were flags that were sent by families

Bu bayraklar kısırlık problemlerine yardım ettiği aileler tarafından gönderilmişti.

whom she helped treat their infertility problems.

She explained that she had had enough

O, yeterince kürtaj ve kısırlaştırma operasyonu yaptığını,

of performing abortions and sterilizations --

that the only work she did now was to help families have babies.

şimdi yaptığı tek işin de

ailelerin bebek yapmalarına yardım etmek olduğunu açıkladı.

She said she was full of guilt

Tek çocuk politikasını uyguladığı için suçlulukla doluydu

for carrying out the one-child policy,

and she hoped that by helping families have babies,

ve ailelere çocuk sahibi olmalarında yardımcı olarak

she could counteract what she did in the past.

geçmişte yaptıklarına karşı koyabileceğini düşünmüştü.

It became clear to me she, too, was a victim of the policy.

Anladım ki o da politikanın kurbanı olmuştu.

Every voice was telling her

Her ses ona yaptığı şeyin Çin'in kurtuluşu için

that what she did was right and necessary for China's survival.

doğru ve gerekli olduğunu söylüyordu.

And she did what she thought was right for her country.

Ülkesi için doğru olduğunu düşündüğü şeyi yapmıştı.

I know how strong that message was.

Bu mesajın ne kadar kuvvetli olduğunu biliyordum.

It was everywhere around myself when I grew up.

Ben büyürken etrafımızda her yerdeydi.

It was printed on matches,

Kibrit kutularında,

playing cards,

oyun kartlarında,

textbooks, posters.

ders kitaplarına, posterlere basılmıştı.

The propaganda praising the one-child policy

Tek çocuk politikasını yücelten propaganda her tarafımızdaydı.

was everywhere around us.

[Anyone who refuses to sterilize will be arrested.]

[Kısırlaştırmaya karşı çıkan herkes tutuklanacaktır.]

And so were the threats against disobeying it.

Buna uymayanlar için de tehditler vardı.

The message seeped into our minds

Bu mesaj zihnimizde kök salmıştı.

so much so that I grew up feeling embarrassed

O kadar ki büyüdüğümde kardeşimin olmasından utanmıştım.

for having a younger brother.

With each person I filmed,

Filme aldığım her insanla birlikte

I saw how their minds and hearts can be influenced by the propaganda,

zihinlerinin ve kalplerinin propagandadan nasıl etkilendiğini

and how their willingness to make sacrifices for the greater good

ve diğerlerinin iyiliği için fedakarlık yapma istekliliğinin

can be twisted into something very dark and tragic.

nasıl çok karanlık ve trajik bir şeye dönüştürülebileceğini gördüm.

China is not the only place where this happens.

Bunun yaşandığı tek yer Çin değil.

There is no country on earth where propaganda isn't present.

Yeryüzünde propagandanın bulunmadığı ülke yoktur.

And in societies that are supposed to be more open and free than China,

Çin'den daha açık ve özgür olması gereken toplumlarda

it can be even harder to recognize what propaganda looks like.

propagandanın neye benzediğini bilmek daha da zor olabilir.

It hides in plain sight as news reports,

Haberlerde, TV reklamlarında, siyasi kampanyalarda

TV commercials, political campaigning

ve sosyal medyalarımızda gizlenir.

and in our social media feeds.

It works to change our minds without our knowledge.

Bilgimiz olmadan düşüncelerimizi değiştirmek için çalışır.

Every society is vulnerable to accepting propaganda as truth,

Her topluluk propagandaları gerçek olarak kabul etmeye açıktır

and no society where propaganda replaces the truth

ve propagandanın gerçeği değiştirdiği hiçbir toplum

can be truly free.

gerçek anlamda özgür olamaz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)