Exploring the mind of a killer | Jim Fallon

Translator: Orm Wiwitumpon Reviewer: Varintorn Tacha

I'm a neuroscientist, a professor at the University of California.

ผมเป็นนักประสาทวิทยา ศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย

And over the past 35 years,

และใน 35 ปีที่ผ่านมา

I've studied behavior

ผมศึกษาพฤติกรรม

on the basis of everything from genes

โดยอิงทุกสิ่งมาจากพันธุกรรม

through neurotransmitters, dopamine, things like that,

ผ่านสื่อประสาท โดปามีน อะไรแบบนั้น

all the way through circuit analysis.

การวิเคราะห์ผ่านวัฏจักรทั้งหมด

So that's what I normally do.

นั่น คือสิ่งที่ผมทำโดยปกติ

But then, for some reason,

แต่ ด้วยเหตุผลสักอย่าง

I got into something else, just recently.

ผมสนใจเรื่องอื่น เมื่อไม่นานมานี้เอง

And it all grew out of one of my colleagues asking me

มันมาจากการที่เพื่อนร่วมงานในวิทยาลัย ขอให้ผม

to analyze a bunch of brains

วิเคราะห์สมองจำนวนหนึ่ง

of psychopathic killers.

ของฆาตกรโรคจิต

And so this would be the typical talk I would give.

และนี่คือสิ่งที่ผมจะพูด

And the question is, "How do you end up with a psychopathic killer?"

คำถามคือ "ฆาตกรโรคจิตมีมาได้อย่างไร"

What I mean by psychopathic killer

ความหมายของฆาตกรโรคจิตคือ

are these people, these types of people.

คนพวกนี้ คนประเภทนี้

And so some of the brains that I've studied

และสมองบางส่วนที่ผมศึกษามา

are people you know about.

คือของคนที่คุณรู้จัก

When I get the brains I don't know what I'm looking at.

เมื่อผมได้สมองมา ผมไม่รู้ว่าผมกำลังมองอะไร

It's blind experiments. They also gave me normal people and everything.

มันเป็นการทดสอบแบบอำพราง คละกับสมองคนปกติ

So I've looked at about 70 of these.

ผมดูสมองของคนประมาณ 70 คน

And what came up was a number of pieces of data.

และได้ข้อมูลตัวเลขมาจำนวนหนึ่ง

So we look at these sorts of things theoretically,

เรามองข้อมูลพวกนี้ตามทฤษฎี

on the basis of genetics,

บนพื้นฐานของพันธุกรรม

and brain damage, and interaction with environment,

และความเสียหายของสมอง และการตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม

and exactly how that machine works.

และนั่นเป็นวิธีที่สร้างฆาตกรโรคจิตขึ้นมา

So we're interested in exactly where in the brain,

เราเลยสนใจสิ่งว่ามันอยู่ในสมองที่จุดไหน

and what's the most important part of the brain.

และอะไรคือส่วนที่สำคัญที่สุดในสมอง

So we've been looking at this:

เราศึกษาสิ่งนี้

the interaction of genes,

การตอบสนองของยีน

what's called epigenetic effects,

ที่เรียกว่า อิพิจีเนติก (epigenetic)

brain damage, and environment,

ความเสียหายของสมอง และสภาพแวดล้อม

and how these are tied together.

และดูว่า มันเกี่ยวข้องกันอย่างไร

And how you end up with a psychopath, and a killer,

และการที่คนโรคจิต และฆาตกร มีมานั้น

depends on exactly when the damage occurs.

ขึ้นอยู่กับว่า ความเสียหายเกิดขึ้นเมื่อไร

It's really a very precisely timed thing.

มันเกี่ยวข้องกับเวลามาก ๆ

You get different kinds of psychopaths.

เราจะได้คนโรคจิตที่ต่างกันออกไป

So we're going along with this. And here's, just to give you the pattern.

เราเข้ามาสู่เรื่องนี้ และเราจะเอารูปแบบมาเล่าให้คุณฟัง

The pattern is that those people, every one of them I looked at,

รูปแบบคือ คนเหล่านั้น ทุกคนที่ผมดูมา

who was a murderer, and was a serial killer,

คนที่เป็นฆาตกร และฆาตกรต่อเนื่อง

had damage to their orbital cortex,

มีความเสียหายที่ ออร์บิทัล คอร์เท็กซ์

which is right above the eyes, the orbits,

ซึ่งอยู่เหนือลูกตา ส่วนออร์บิท

and also the interior part of the temporal lobe.

และส่วนภายใน บริเวณกลีบขมับ

So there is the pattern that every one of them had,

เป็นรูปแบบที่พวกเขาทุกคนมี

but they all were a little different too.

แต่มันก็มีความแตกต่างเล็กน้อยด้วย

They had other sorts of brain damage.

พวกเขามีความเสียหายที่สมองส่วนอื่น

A key thing is that

กุญแจคือ

the major violence genes,

ยีนความรุนแรงตัวหลัก

it's called the MAO-A gene.

เรียกว่ายีน MAO-A

And there is a variant of this gene that is in the normal population.

มียีนนี้หลายรูปแบบในกลุ่มประชากรปกติ

Some of you have this. And it's sex-linked.

พวกคุณบางคนก็มี และมันเชื่อมโยงกับเพศ

It's on the X chromosome. And so in this way

มันอยู่ในโครโมโซม X และด้วยเหตุผลนี้

you can only get it from your mother.

คุณจะได้ยีนจากแม่เท่านั้น

And in fact this is probably why mostly men, boys,

ที่จริง นี่อาจเป็นเหตุผลว่า ทำไม ส่วนใหญ่ผู้ชาย หรือเด็กชาย

are psychopathic killers,

เป็นฆาตกรโรคจิต

or are very aggressive.

หรือก้าวร้าวมาก

Because a daughter can get one X from the father,

เพราะลูกสาวจะได้ X ตัวนึงจากพ่อ

one X from the mother, it's kind of diluted out.

และ X อีกตัวจากแม่ มาช่วยเจือจางกัน

But for a son, he can only get

แต่กับลูกชาย

the X chromosome from his mother.

เขาจะได้โครโมโซม X จากแม่เท่านั้น

So this is how it's passed from mother to son.

นี่คือการส่งผ่านจากแม่สู่ลูกชาย

And it has to do with too much brain serotonin during development,

และมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเพิ่มของ เซโรโทนินในระหว่างการพัฒนา

which is kind of interesting because serotonin

ซึ่งน่าสนใจ เพราะเซโรโทนิน

is supposed to make you calm and relaxed.

ควรจะทำให้คุณสงบและผ่อนคลาย

But if you have this gene, in utero

แต่เมื่อคุณมียีนนี้ในมดลูก

your brain is bathed in this,

สมองของคุณโดนแช่ในส่วนนั้น

so your whole brain becomes insensitive to serotonin,

สมองคุณเลยจะไม่ตอบสนองกับเซโรโทนิน

so it doesn't work later on in life.

มันเลยไม่ได้ผลในช่วงหลังของชีวิต

And I'd given this one talk in Israel,

แลผมเคยไปพูดเรื่องนี้ที่อิสราเอล

just this past year.

ปีที่แล้วนี่เอง

And it does have some consequences.

มันมีผลที่ตามมา

Theoretically what this means

ทางทฤษฎี นี่หมายความว่า

is that in order to express this gene,

วิธีที่จะกระตุ้นยีนตัวนี้ออกมา

in a violent way,

ในรูปแบบของความรุนแรง

very early on, before puberty,

ในช่วงแรกของชีวิต ก่อนเข้าวัยเจริญพันธุ์

you have to be involved in something that is really traumatic --

คุณต้องเจออะไรบางอย่างที่ รุนแรงมาก--

not a little stress, not being spanked or something,

ไม่ใช่ความเครียดเล็กน้อยนะ ไม่ใช่แค่โดนตี

but really seeing violence,

แต่ต้องเจอความรุนแรงจริง ๆ

or being involved in it, in 3D.

หรือมีส่วนเกี่ยวข้อง ในแบบ 3D

Right? That's how the mirror neuron system works.

ใช่ไหม? นั่นคือการทำงานเซลล์ประสาทแบบกระจก

And so, if you have that gene,

ดังนั้น หากคุณมียีนตัวนี้

and you see a lot of violence

และคุณเห็นความรุนแรง

in a certain situation,

ในสถานการณ์ที่ถูกต้อง

this is the recipe for disaster, absolute disaster.

นีคือสูตรแห่งหายนะ หายนะที่แท้จริง

And what I think might happen in these areas of the world,

และสิ่งที่ผมคิดว่าอาจเกิดขึ้น ในพื้นที่นี้บนโลก

where we have constant violence,

ที่ที่เรามีความรุนแรงมากมาย

you end up having generations of kids

มาจบในยุคที่เด็ก

that are seeing all this violence.

ซึ่งเห็นแต่ความรุนแรง

And if I was a young girl, somewhere in a violent area,

และหากผมเป็นเด็กผู้หญิง ที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงความรุนแรง

you know, a 14 year old, and I want to find a mate,

แบบว่า อายุ 14 และอยากหาคู่ครองสักคน

I'd find some tough guy, right, to protect me.

ผมก็อยากเจอหนุ่มน้อยแข็งแรง ใช่ไหม เพื่อให้มาปกป้องผม

Well what the problem is this tends to concentrate these genes.

ปัญหาคือ มันมีแนวโน้มที่จะรวมพลังยีนพวกนี้

And now the boys and the girls get them.

และเด็กหญิงเด็กชายก็ได้รับมันแล้ว

So I think after several generations,

ผมคิดว่า หลังจากหลาย ๆ รุ่นผ่านไป

and here is the idea, we really have a tinderbox.

นี่คือแนวคิด เรามีชนวนที่พร้อมติดไฟได้ตลอด

So that was the idea.

นั่นเป็นแค่แนวคิด แต่แล้ว

But then my mother said to me, "I hear you've been going around talking

แม่ก็บอกผมว่า "แม่รู้มาว่าลูกออกไปพูด

about psychopathic killers.

เรื่องฆาตกรโรคจิต

And you're talking as if you come from a normal family."

และลูกพูดเหมือน ลูกอยู่ในฐานะของคนที่มาจากครอบครัวปกติ"

I said, "What the hell are you talking about?"

ผมตอบไปว่า "แม่พูดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย"

She then told me about our own family tree.

แล้วแม่ก็เริ่มเล่าเรื่องสาแหรกตระกูล

Now she blamed this on my father's side, of course.

แม่โทษทางฝั่งพ่อ แน่นอน

This was one of these cases, because she has no violence in her background,

เพราะกรณีนี้ แม่ไม่มีพื้นหลังเรื่องความรุนแรง

but my father did.

แต่พ่อมี

Well she said, "There is good news and bad news.

แม่บอกว่า "มันมีข่าวดีและข่าวร้าย

One of your cousins is Ezra Cornell, founder of Cornell university.

ญาติลูกคนหนึ่ง เอซร่า คอร์เนลล์ ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยคอร์เนลล์

But the bad news is that your cousin is also Lizzie Borden.

ข่าวร้ายคือ ญาติลูกอีกคนคือลิซซี่ บอร์เดน

Now I said, "Okay, so what? We have Lizzie."

ผมเลยตอบไปว่า "โอเค แล้วไง เรามีลิซซี่"

She goes, "No it gets worse, read this book."

เธอพูดต่อ "ยังแย่ได้อีก อ่านเล่มนี้สิ"

And here is this "Killed Strangely," and it's this historical book.

นี่ "Killed Strangely" หนังสือประวัติศาสตร์

And the first murder

และคดีฆาตกรรมแรก

of a mother by a son

ของลูกชายฆ่าแม่คือ

was my great-great-great-great-great-great-grandfather.

คนที่เป็นทวดของทวดของทวดของทวดของทวดของทวด ของผม

Okay, so that's the first case of matricide.

นั่นเป็นกรณีแรกของมาตุฆาต

And that book is very interesting. Because it's about witch trials,

และหนังสือน่าสนใจมาก เพราะมันเกี่ยวกับการล่าแม่มด

and how people thought back then.

และอธิบายความคิดของผู้คนสมัยนั้น

But it doesn't stop there.

แต่มันไม่หยุดแค่นั้น

There were seven more men, on my father's side,

มันมีผู้ชายอีกเจ็ดคน ในฝั่งพ่อผม

starting then, Cornells, that were all murderers.

เริ่มหลังจากนั้น พวกคอร์เนลล์ เราทุกคนเป็นฆาตกร

Okay, now this gives one a little pause.

โอเค มันทำให้ผมชะงักไป

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Because my father himself,

เพราะพ่อของผม

and my three uncles, in World War II,

และลุงของผมสามคน ในสงครามโลกครั้งที่สอง

were all conscientious objectors, all pussycats.

เราเป็นคนคัดค้านการเกณฑ์ทหาร เป็นลูกแมว

But every once in a while, like Lizzie Borden, like three times a century,

แต่ในนาน ๆ ที เหมือนลิซซี่ สามครั้งในร้อยปี

and we're kind of due.

เราก็เป็นแบบนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So the moral of the story is:

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

people in glass houses shouldn't throw stones.

คนในบ้านกระจก ไม่ควรปาหินเล่น

But more likely is this.

แต่มันก็เป็นอย่างนี้มากกว่า

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And we had to take action. Now our kids found out about it.

เราต้องทำอะไรสักอย่าง ตอนนี้ลูกหลานเรารู้เรื่องนี้แล้ว

And they all seemed to be OK.

และทุกคนดูจะโอเคกับมัน

But our grandkids are going to be kind of concerned here.

แต่หลานเราสิ ที่จะต้องกังวล

So what we've done is I've started to do PET scans

และสิ่งที่เราทำคือ ผมทำเพทสแกนสมอง

of everybody in the family.

ของทุกคนในครอบครัว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We started to do PET scans, EEGs and genetic analysis

ในการเพทสแกน เพื่อวิเคราะห์พวก EEG และพันธุกรรม

to see where the bad news is.

เพื่อดูว่า ข่าวร้ายอยู่ตรงไหน

Now the only person -- it turns out

แค่คนเดียว ผลออกมาว่า

one son and one daughter, siblings,

ลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายอีกหนึ่ง พี่น้องกัน

didn't get along and their patterns are exactly the same.

ไม่ค่อยถูกันแต่ดันมีรูปแบบที่เหมือนกันเป๊ะ

They have the same brain, and the same EEG.

พวกเขามีสมองเหมือนกัน มี EEG เหมือนกัน

And now they are close as can be.

ตอนนี้เขาใกล้เคียงกันมากเท่าที่จะใกล้ได้

But there's gonna be bad news somewhere.

แต่ก็มีข่าวร้ายอยู่ที่ไหนสักที่

And we don't know where it's going to pop up.

และเราไม่รู้ว่า มันจะออกมาตอนไหน

So that's my talk.

นั่นคือเรื่องของผม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)