Dayananda Saraswati: The profound journey of compassion

Translator: Korawan Kitsommart Reviewer: Wanvipa Phanumat

A human child is born,

นับแต่ที่ทารกถือกำเนิด

and for quite a long time

จนต่อมาอีกนานหลังจากนั้น

is a consumer.

ที่ยังดำรงตนเป็นผู้บริโภค

It cannot be consciously a contributor.

เขาไม่ระลึกรู้ถึงการเป็นผู้ให้

It is helpless.

เขาช่วยตัวเองไม่ได้

It doesn't know how to survive,

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไร

even though it is endowed with an instinct to survive.

แม้ว่าเขาจะเกิดมาพร้อมกับสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด

It needs the help of mother, or a foster mother, to survive.

เขาก็ยังต้องมีแม่หรือแม่เลี้ยง คอยอุ้มชู ถึงจะรอดมาได้

It can't afford to doubt the person who tends the child.

เขาไม่อาจมีข้อกังขาใดๆ ต่อผู้ที่เลี้ยงดูอุ้มชู

It has to totally surrender,

เขาต้องยอมศิโรราบโดยสิ้น

as one surrenders to an anesthesiologist.

เหมือนที่คนไข้ที่ต้องวางใจในวิสัญญีแพทย์

It has to totally surrender.

เขาต้องยอมศิโรราบอย่างสิ้นเชิง

That implies a lot of trust.

ซึ่งนั่น หมายถึงความไว้วางใจอย่างมาก

That implies the trusted person

มันหมายถึงผู้ที่ได้รับความไว้วางใจ

won't violate the trust.

จะไม่ทำลายความวางใจนั้น

As the child grows,

และเมื่อเด็กเติบโตขึ้น,

it begins to discover

เขาก็ค่อยๆ พบว่า,

that the person trusted is violating the trust.

คนที่เขาวางใจ ได้ทำลายความไว้วางใจนั้น

It doesn't know even the word "violation."

เขาไม่รู้จักคำว่าทำลายด้วยซ้ำ

Therefore, it has to blame itself,

ดังนั้น, เด็กน้อยจึงโทษตัวเอง

a wordless blame,

เป็นการกล่าวโทษที่ปราศจากคำพูด

which is more difficult to really resolve --

ซึ่งเป็นเรื่องที่แก้ได้ยากยิ่ง,

the wordless self-blame.

การโทษตัวเองที่ไร้เสียง

As the child grows to become an adult:

เมื่อเด็กเติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่,

so far, it has been a consumer,

เขายังคงตั้งหน้าบริโภคต่อไป,

but the growth of a human being

แต่การเติบโตของมนุษย์

lies in his or her capacity to contribute,

กลับขึ้นอยู่กับความสามารถในการให้

to be a contributor.

ในการเป็นผู้ให้

One cannot contribute unless one feels secure,

คนๆ หนึ่ง จะให้ไม่ได้เลย ถ้าเขาไม่รู้สึกมั่นคง

one feels big,

รู้สึกว่าตนเองยิ่งใหญ่

one feels: I have enough.

รู้สึกว่า: ฉันมีพอแล้ว

To be compassionate is not a joke.

ความรู้สึกกรุณา ไม่ใช่เรื่องตลก

It's not that simple.

และก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

One has to discover a certain bigness in oneself.

คนๆ หนึ่ง ต้องค้นพบความยิ่งใหญ่บางอย่างในตัวเอง

That bigness should be centered on oneself,

ความยิ่งใหญ่นี้ ควรจะต้องมีศูนย์กลางอยู่ที่ตัวเอง

not in terms of money,

ไม่ใช่เป็นเงินทอง

not in terms of power you wield,

ไม่ใช่อำนาจที่มี

not in terms of any status that you can command in the society,

ไม่ใช่ฐานะใดๆ ที่นำมากล่าวอ้างได้ในสังคม,

but it should be centered on oneself.

แต่มันควรจะมาจากตัวเอง

The self: you are self-aware.

ตัวตนของคุณ คุณที่ระลึกรู้ถึงตัวตนนั้น

On that self, it should be centered -- a bigness, a wholeness.

และที่ตัวตนนั้น มันก็ควรจะเป็นศูนย์กลาง ของความรู้สึกยิ่งใหญ่ ความรู้สึกสมบูรณ์พร้อม

Otherwise, compassion is just a word and a dream.

ไม่เช่นนั้น ความกรุณาก็เป็นเพียงคำพูด และความฝัน

You can be compassionate occasionally,

บางครั้ง คุณก็แสดงความกรุณาได้,

more moved by empathy

แต่ส่วนมากก็มาจากความสงสาร

than by compassion.

มากกว่าความกรุณา

Thank God we are empathetic.

ขอบคุณพระเจ้าที่เราเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจ

When somebody's in pain, we pick up the pain.

ยามที่มีใครซักคนบาดเจ็บ, เรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดนั้น

In a Wimbledon final match,

ในการแข่งวิมเบิลดัน, รอบสุดท้าย

these two guys fight it out.

สองคนนี่ต่อสู้กัน

Each one has got two games.

ต่างฝ่ายต่างก็ชนะอยู่สองเกมส์

It can be anybody's game.

มันจะเป็นคราวของใครก็ได้

What they have sweated so far has no meaning.

หยาดเหงื่อที่เสียไปแล้วไร้ความหมาย

One person wins.

แล้วฝ่ายหนึ่งก็ชนะ

The tennis etiquette is, both the players have to come to the net

มารยาทในการเล่นเทนนิสก็คือ ทั้งคู่จะต้องมาที่เน็ต

and shake hands.

และจับมือกัน

The winner boxes the air

ผู้ชนะชูหมัดสูงสู่ฟ้า

and kisses the ground,

และก้มลงจูบพื้นดิน

throws his shirt as though somebody is waiting for it.

โยนเสื้อของเขาไป ประหนึ่งมีใครรอคอยอยู่

(Laughter)

(หัวเราะ)

And this guy has to come to the net.

และแล้วเขาก็มาที่เน็ต

When he comes to the net,

เมื่อเขามาถึงเน็ต

you see, his whole face changes.

คุณเห็นมั้ย, สีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป

It looks as though he's wishing that he didn't win.

ดูเหมือนเขากำลังหวังว่าเขาไม่ใช่ผู้ชนะ

Why? Empathy.

ทำไมล่ะ? ความเห็นใจ

That's human heart.

นั่นละ ใจมนุษย์

No human heart is denied of that empathy.

ไม่มีใจมนุษย์คนไหน ปฏิเสธความเห็นใจนั้นได้

No religion can demolish that by indoctrination.

ไม่มีศาสนาใดทำลายมันได้ด้วยการพร่ำสอน

No culture, no nation and nationalism --

ไม่มีวัฒนธรรมใด, ชาติใด, แม้แต่ความเป็นชาตินิยม

nothing can touch it

ไม่มีอะไรแตะต้องมันได้

because it is empathy.

เพราะสิ่งนั้น คือความเห็นอกเห็นใจ

And that capacity to empathize

และความสามารถที่จะเห็นใจ

is the window through which you reach out to people,

จะเป็นช่องทางที่คุณจะเชื่อมไปยังผู้อื่นได้

you do something that makes a difference in somebody's life --

คุณทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ชีวิตของคนบางคนเปลี่ยนแปลงไป

even words, even time.

อาจจะเป็นคำพูด, อาจจะเป็นเวลา

Compassion is not defined in one form.

ความกรุณา ไม่ได้จำกัดรูปแบบอยู่เพียงอย่างเดียว

There's no Indian compassion.

ไม่มีความกรุณาแบบอินเดีย

There's no American compassion.

ไม่มีความกรุณาแบบอเมริกัน

It transcends nation, the gender, the age.

มันอยู่เหนือเชื้อชาติ, เพศ, วัย

Why? Because it is there in everybody.

ทำไมนะหรือ? เพราะมันมีอยู่ในทุกผู้ทุกคน

It's experienced by people occasionally.

บางคน ผู้คนอาจจะสัมผัสมันได้เป็นบางครั้ง

Then this occasional compassion,

ความกรุณาเป็นครั้งคราวเช่นนี้

we are not talking about --

ไม่ใช่สิ่งที่เราพูดถึง

it will never remain occasional.

มันไม่ใช่สิ่งที่มาเป็นครั้งคราว

By mandate, you cannot make a person compassionate.

คุณไม่สามารถสั่งการให้ใครๆ มีความกรุณาได้

You can't say, "Please love me."

คุณพูดไม่ได้ว่า "กรุณารักฉันเถิด"

Love is something you discover.

ความรัก เป็นสิ่งที่คุณค้นพบ

It's not an action,

ไมใช่การกระทำ

but in the English language, it is also an action.

แต่ในภาษาอังกฤษ, มันก็อาจจะเป็นการกระทำได้ด้วย

I will come to it later.

เราจะพูดเรื่องนั้นกันทีหลัง

So one has got to discover a certain wholeness.

เช่นนั้นแล้ว คนแต่ละคนจะต้องค้นพบความสมบูรณ์พร้อม

I am going to cite the possibility of being whole,

เรากำลังจะอ้างถึงความเป็นไปได้ของความสมบูรณ์พร้อมในตัวเอง

which is within our experience, everybody's experience.

ซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเรา, ประสบการณ์ของทุกๆ คน

In spite of a very tragic life,

แทนที่เราจะต้องใช้ชีวิตอย่างเศร้ารันทด,

one is happy in moments which are very few and far between.

เราอยู่อย่างเป็นสุขได้ในขณะปัจจุบัน ซึ่งมีได้ไม่มากนัก

And the one who is happy,

และผู้ที่กำลังเป็นสุข,

even for a slapstick joke,

แม้เพราะเรื่องตลกชั่วครู่

accepts himself and also the scheme of things in which one finds oneself.

ก็อยู่ในภาวะยอมรับตนเอง, และยอมรับสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่

That means the whole universe,

นั่นหมายถึงทั้งระบบจักรวาล,

known things and unknown things.

สิ่งที่รู้ และสิ่งที่ยังไม่รู้

All of them are totally accepted

ยอมรับได้หมดทุกสิ่ง

because you discover your wholeness in yourself.

เพราะคุณได้ค้นพบ ความเป็นเอกภาพ สมบูรณ์ในตัวเอง

The subject -- "me" --

สิ่งนี้, ตัวฉัน,

and the object -- the scheme of things --

กับสิ่งนั้น, สิ่งต่างๆ ที่อยู่รายรอบตัว

fuse into oneness,

ผนึกเข้าเป็นสิ่งเดียวกัน,

an experience nobody can say, "I am denied of,"

เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีใครกล่าวได้ว่า "ฉันถูกปฏิเสธ"

an experience common to all and sundry.

ประสบการณ์ที่เราก็เป็นเสมือนส่วนหนึ่งของสิ่งต่างๆ

That experience confirms that, in spite of all your limitations --

ประสบการณ์ที่ช่วยเรายืนยันว่า, ไม่ว่าเราจะมีข้อจำกัดใดๆ,

all your wants, desires, unfulfilled, and the credit cards

ทั้งหมดทั้งปวงของ ความต้องการ, ความปรารถนา, สิ่งที่ขาดหาย และบัตรเครดิต,

and layoffs

และการเลิกจ้าง,

and, finally, baldness --

และถึงที่สุด, ศีรษะล้านโล่ง

you can be happy.

คุณก็ยังมีความสุขได้

But the extension of the logic is

แต่ความหมายที่สืบเนื่องไปจากเรื่องนี้ก็คือว่า

that you don't need to fulfill your desire to be happy.

คุณไม่จำเป็นต้องเติมเต็มความปรารถนาของคุณ เพื่อจะได้พบกับความสุข

You are the very happiness, the wholeness that you want to be.

คุณ คือความสุขอย่างที่สุด, เป็นความสมบูรณ์พร้อม, อย่างที่อยากเป็น

There's no choice in this:

เรื่องนี้ไม่ต้องเลือก

that only confirms the reality

เรื่องนี้ เป็นเพียงสิ่งยืนยันความจริง

that the wholeness cannot be different from you,

ที่ว่าความสมบูรณ์พร้อมนั้น ไม่แตกต่างไปจากตัวคุณ,

cannot be minus you.

ไม่น้อยไปกว่าคุณ

It has got to be you.

มันคือตัวคุณเท่านั้น

You cannot be a part of wholeness

คุณไม่สามารถเป็นส่วนหนึ่งของความสมบูรณ์พร้อมนั้น

and still be whole.

และยังรู้สึกสมบูรณ์เต็มเปี่ยมอยู่ได้

Your moment of happiness reveals that reality,

ขณะที่คุณมีความสุข เผยให้เห็นความจริงนั้น,

that realization, that recognition:

ความตระหนักรู้, ความระลึกได้

"Maybe I am the whole.

บางที ฉันอาจจะเป็นสิ่งสมบูรณ์นั้น

Maybe the swami is right.

สวามี อาจจะพูดถูก

Maybe the swami is right." You start your new life.

สวามีอาจจะพูดถูก จงเริ่มต้นชีวิตใหม่

Then everything becomes meaningful.

เพื่อให้ทุกสิ่งกลับมามีความหมาย

I have no more reason to blame myself.

เราไม่มีเหตุอันใดอีกต่อไป ที่จะกล่าวโทษตนเอง

If one has to blame oneself, one has a million reasons plus many.

ถ้าใครซักคนจะกล่าวโทษตัวเอง, เขามีเหตุผลเป็นล้าน แล้วก็ยังมีอีกมากมาย,

But if I say, in spite of my body being limited --

แต่ถ้าเรากล่าวว่า, แม้ว่ากายของเราจะมีข้อจำกัด,

if it is black it is not white, if it is white it is not black:

ถ้ามันดำ, มันก็ไม่ขาว, หรือหากมันขาว มันก็ไม่ดำ,

body is limited any which way you look at it. Limited.

กายของเรามันมีข้อจำกัดอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมองมันอย่างไร ก็จำกัด

Your knowledge is limited, health is limited,

ความรู้ของคุณก็จำกัด, สุขภาพก็จำกัด

and power is therefore limited,

และดังนั้น อำนาจของคุณจึงมีอย่างจำกัด

and the cheerfulness is going to be limited.

และความสดชื่น เบิกบาน ก็ย่อมมีอย่างจำกัด

Compassion is going to be limited.

ความกรุณา ก็ย่อมมีอย่างจำกัด

Everything is going to be limitless.

ทุกๆ สิ่ง จะกลายเป็นไร้ขีดจำกัด

You cannot command compassion

คุณสั่งให้กรุณาไม่ได้

unless you become limitless, and nobody can become limitless,

เว้นแต่ว่าคุณจะไร้ข้อจำกัด, และไม่มีใครกลายเป็นคนไม่มีข้อจำกัดได้,

either you are or you are not. Period.

ไม่ว่าคุณจะเป็น หรือไม่เป็นก็ตาม. ก็เท่านั้นเอง

And there is no way of your being not limitless too.

และไม่มีทางที่การมีอยู่ของคุณจะไม่มีข้อจำกัด

Your own experience reveals, in spite of all limitations, you are the whole.

ประสบการณ์ของคุณเองก็บอกได้, ถึงแม้จะมีข้อจำกัดมากมาย, คุณก็ยังสมบูรณ์พร้อม

And the wholeness is the reality of you

และความสมบูรณ์พร้อมนี้เอง คือสิ่งที่เป็นจริงในตัวคุณ

when you relate to the world.

เมื่อคุณสัมพันธ์กับโลก

It is love first.

ก็จะมีความรักมาก่อน

When you relate to the world,

เมื่อคุณสัมพันธ์กับโลก,

the dynamic manifestation of the wholeness

การปรากฎของพลัง แห่งความสมบูรณ์พร้อม

is, what we say, love.

ก็คือ, สิ่งที่เราเรียกว่า, ความรัก

And itself becomes compassion

และตัวมันเองก็กลายเป็นความกรุณา

if the object that you relate to evokes that emotion.

หากว่าสิ่งที่คุณไปเกี่ยวข้องด้วย แสดงอารมณ์นั้นให้ปรากฎ

Then that again transforms into giving, into sharing.

เมื่อนั้น สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นการให้, การแบ่งปัน

You express yourself because you have compassion.

คุณแสดงออก เพราะว่าคุณมีความกรุณา

To discover compassion, you need to be compassionate.

การจะพบความกรุณา คุณต้องรู้จักเห็นอกเห็นใจ

To discover the capacity to give and share,

การจะพบความสามารถที่จะให้ และแบ่งปันได้,

you need to be giving and sharing.

คุณต้องให้ และแบ่งปัน

There is no shortcut: it is like swimming by swimming.

ไม่มีทางลัด มันก็เหมือนการว่ายน้ำ ที่ต้องว่ายน้ำ

You learn swimming by swimming.

คุณหัดว่ายน้ำด้วยการว่ายน้ำ

You cannot learn swimming on a foam mattress and enter into water.

คุณหัดว่ายน้ำบนฟองน้ำ แล้วโดดลงน้ำเลยไม่ได้

(Laughter)

(หัวเราะ)

You learn swimming by swimming. You learn cycling by cycling.

คุณหัดว่ายน้ำ ด้วยการว่ายน้ำ คุณหัดขี่จักรยาน ด้วยการขี่จักรยาน

You learn cooking by cooking,

คุณหัดทำครัว ด้วยการทำครัว

having some sympathetic people around you

การมีคนที่น่าสงสารอยู่รอบๆ ตัว

to eat what you cook.

ที่จะได้กินของที่คุณปรุง

(Laughter)

(หัวเราะ)

And, therefore, what I say,

และก็, นั่นล่ะ, ที่เราพูดถึง,

you have to fake it and make it.

คุณต้องแกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น

(Laughter)

(หัวเราะ)

You need to.

คุณต้องทำ

My predecessor meant that.

บรรพบุรุษของเรา ก็ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น

You have to act it out.

คุณต้องลงมือทำ

You have to act compassionately.

ทำอย่างมีความกรุณา

There is no verb for compassion,

ไม่มีคำกริยา สำหรับความกรุณา

but you have an adverb for compassion.

แต่มีคำขยายกริยา สำหรับความกรุณา

That's interesting to me.

ผมพบว่าเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

You act compassionately.

คุณลงมือทำอย่างมีความกรุณา

But then, how to act compassionately if you don't have compassion?

แต่ก็นั่นแหละ คุณจะลงมือทำอย่างมีความกรุณาได้อย่างไร หากคุณไม่มีความกรุณา?

That is where you fake.

ตรงนั้นแหละ ที่คุณต้องแกล้งทำ

You fake it and make it. This is the mantra of the United States of America.

แกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น นี่คือมนต์ของอเมริกา

(Laughter)

(หัวเราะ)

You fake it and make it.

แกล้งทำแล้วมันจะเกิดขึ้น

You act compassionately as though you have compassion:

ทำอย่างมีความกรุณา ประหนึ่งว่าคุณมีความกรุณา,

grind your teeth,

กัดฟันไปด้วย,

take all the support system.

ใช้กำลังเสริมทั้งหมดที่มี,

If you know how to pray, pray.

ถ้าสวดมนต์เป็น ก็สวดไปด้วย

Ask for compassion.

ร้องขอความกรุณา

Let me act compassionately.

ขอให้ฉันได้แสดงออกอย่างมีกรุณา

Do it.

ลงมือ

You'll discover compassion

คุณจะได้พบความกรุณา

and also slowly a relative compassion,

และสิ่งที่สัมพันธ์กับความกรุณา อย่างช้าๆ,

and slowly, perhaps if you get the right teaching,

และอย่างช้าๆ หากคุณได้รับการสอนที่ดี,

you'll discover compassion is a dynamic manifestation

คุณก็จะพบว่า ความกรุณา เป็นการปรากฎของพลัง

of the reality of yourself, which is oneness, wholeness,

ของความเป็นจริงแห่งตัวตน, ซึ่งเป็นเอกภาพ, เป็นสิ่งสมบูรณ์พร้อม,

and that's what you are.

นั่นล่ะ คือสิ่งที่คุณเป็น

With these words, thank you very much.

ด้วยคำกล่าวเหล่านี้, ขอบคุณมาก

(Applause)

(ปรบมือ)