Nic Marks: The Happy Planet Index

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Bank Light

Martin Luther King

มาร์ติน ลูเธอร์ คิง

did not say,

ไม่ได้พูดว่า

"I have a nightmare,"

"ผมมีฝันร้าย"

when he inspired the civil rights movements.

ตอนที่เขาสร้างแรงบันดาลใจให้กับขบวนการสิทธิพลเมือง

He said, "I have a dream."

เขาพูดว่า "ผมมีความฝัน"

And I have a dream.

ผมก็มีความฝัน

I have a dream that we can stop thinking

ผมมีความฝันว่าเราจะหยุดคิดได้

that the future will be a nightmare,

ว่าอนาคตจะเป็นฝันร้าย

and this is going to be a challenge,

เรื่องนี้ท้าทายแน่ๆ

because, if you think

เพราะถ้าคุณนึกถึง

of every major blockbusting film of recent times,

ภาพยนตร์ยอดฮิตในช่วงไม่กี่ีปีที่ผ่านมา

nearly all of its visions for humanity

วิสัยทัศน์เกี่ยวกับมนุษยชาติในภาพยนตร์

are apocalyptic.

แทบทุกเรื่องคือการล่มสลาย

I think this film

ผมคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้

is one of the hardest watches of modern times, "The Road."

"เดอะ โรด" ทำให้คนดูหนักใจที่สุดเรื่องหนึ่ง

It's a beautiful piece of filmmaking,

มันถ่ายทำสวยมาก

but everything is desolate,

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างแร้นแค้น

everything is dead.

ทุกอย่างตายแล้ว

And just a father and son

มีแต่พ่อลูกคู่หนึ่ง

trying to survive, walking along the road.

พยายามเอาตัวรอด เดินไปตามถนน

And I think the environmental movement

ผมคิดว่าขบวนการสิ่งแวดล้อม

of which I am a part of

ซึ่งผมก็เป็นส่วนหนึ่ง

has been complicit

มีส่วนต้องรับผิดชอบ

in creating this vision of the future.

ที่สร้างภาพอนาคตแบบนี้

For too long,

นานเกินไปแล้ว

we have peddled a nightmarish vision

ที่เราขายภาพแบบฝันร้าย

of what's going to happen.

ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

We have focused on the worst-case scenario.

เราเน้นแนวโน้มที่เลวร้ายที่สุด

We have focused on the problems.

เราเน้นแต่ปัญหา

And we have not thought enough

เราไม่ได้คิดมากพอ

about the solutions.

เกี่ยวกับวิธีแก้ปัญหา

We've used fear, if you like,

ในแง่หนึ่ง เราใช้ความกลัว

to grab people's attention.

เป็นตัวดึงดูดความสนใจของคน

And any psychologist will tell you

นักจิตวิทยาทุกคนบอกคุณได้

that fear in the organism

ว่าความกลัวในสิ่งมีชีวิต

is linked to flight mechanism.

ผูกติดกับกลไกหนีตาย

It's part of the fight and flight mechanism,

มันเป็นส่วนหนึ่งของกลไกสู้และหนี

that when an animal is frightened --

เวลาที่สัตว์หวาดกลัว

think of a deer.

นึกถึงกวางก็ได้

A deer freezes very, very still,

มันจะทำตัวแข็งและยืนนิ่งมากๆ

poised to run away.

เตรียมตัวกระโดดหนี

And I think that's what we're doing

ผมคิดว่าเรากำลังทำแบบนั้น

when we're asking people to engage with our agenda

เวลาที่เราขอให้คนมีส่วนร่วมกับวาระของเรา

around environmental degradation and climate change.

เรื่องความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง

People are freezing and running away

คนกำลังทำตัวแข็งและวิ่งหนี

because we're using fear.

เพราะเรากำลังใช้ความกลัว

And I think the environmental movement has to grow up

ผมคิดว่ากลุ่มต่อสู้เพื่อสิ่งแวดล้อมจะต้องรู้จักโตเป็นผู้ใหญ่

and start to think about

และเริ่มคิดว่า

what progress is.

ความก้าวหน้าคืออะไร

What would it be like to be improving the human lot?

อะไรคือการปรับปรุงความเป็นอยู่ของมนุษย์?

And one of the problems that we face, I think,

ผมคิดว่าปัญหาหนึ่งที่เราเจอ

is that the only people that have cornered the market

คือกลุ่มคนกลุ่มเดียวที่ครอบงำความคิด

in terms of progress

ในเชิงของความก้าวหน้า

is a financial definition of what progress is,

มองความก้าวหน้าแต่ในนิยามทางการเงิน

an economic definition of what progress is --

นิยามทางเศรษฐศาสตร์

that somehow,

มองว่าด้วยเหตุบางประการ ถ้าเราสามารถ

if we get the right numbers to go up,

ทำให้ตัวเลขที่ถูกต้องสูงขึ้นได้

we're going to be better off,

เราก็จะมีชีวิตที่ดีขึ้น

whether that's on the stock market,

ไม่ว่าจะเป็นตัวเลขดัชนีหุ้น

whether that's with GDP

ตัวเลขจีดีพี (ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ)

and economic growth,

หรืออัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจ

that somehow life is going to get better.

ชีวิตเราจะดีขึ้น ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง

This is somehow appealing to human greed

นี่คือนิยามที่ดึงดูดความโลภของมนุษย์

instead of fear --

แทนที่จะเป็นความกลัว

that more is better.

มันบอกว่า มากกว่าเดิมคือดีกว่าเดิม

Come on. In the Western world, we have enough.

เอาล่ะครับ ในโลกตะวันตก เรามีพอแล้ว

Maybe some parts of the world don't, but we have enough.

บางทีบางประเทศยังไม่พอ แต่เรามีพอแล้ว

And we've know for a long time that this is not a good measure

และเราก็รู้มานานแล้วว่านี่ไม่ใช่ตัวชี้วัด

of the welfare of nations.

สวัสดิการของชาติที่ดีเลย

In fact, the architect of our national accounting system,

อันที่จริง สถาปนิกผู้สร้างระบบบัญชีประชาชาติ

Simon Kuznets, in the 1930s,

ไซมอน คุซเนทส์ ในทศวรรษ 1930

said that, "A nation's welfare

ก็บอกว่า "สวัสดิการของชาติ

can scarcely be inferred from their national income."

ไม่อาจบ่งชี้ด้วยรายได้ประชาชาติ"

But we've created a national accounting system

แต่เราได้สร้างระบบบัญชีประชาชาติ

which is firmly based on production

ที่ตั้งอยู่บนตัวเลขการผลิต

and producing stuff.

สินค้าและบริการต่างๆ

And indeed, this is probably historical, and it had its time.

ซึ่งก็มีเหตุมีผลถ้าดูจากประวัติศาสตร์

In the second World War, we needed to produce a lot of stuff.

สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เราต้องผลิตของต่างๆ มากมาย

And indeed, we were so successful at producing certain types of stuff

และที่จริงเราก็ประสบความสำเร็จสูงมากในการผลิตของบางอย่าง

that we destroyed a lot of Europe, and we had to rebuild it afterwards.

จนทำลายยุโรปไปหลายส่วน และต้องฟื้นฟูมันขึ้นมาใหม่

And so our national accounting system

ระบบบัญชีประชาชาติของเรา

became fixated on what we can produce.

จึงหมกมุ่นอยู่กับการนับว่าเราผลิตอะไรได้

But as early as 1968,

แต่นานมาแล้ว ในปี 1968

this visionary man, Robert Kennedy,

โรเบิร์ต เคนเนดี ชายผู้เปี่ยมวิสัยทัศน์

at the start of his ill-fated presidential campaign,

ในแคมเปญชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ก่อนที่เขาจะถูกสังหาร

gave the most eloquent deconstruction

ถอดรื้อนิยามของจีดีพี

of gross national product

อย่างสละสลวยที่สุด

that ever has been.

ในประวัติศาสตร์

And he finished his talk with the phrase,

เขาจบสุนทรพจน์ด้วยประโยคว่า

that, "The gross national product

"ผลผลิตมวลรวมประชาชาติ

measures everything except that

วัดทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้น

which makes life worthwhile."

สิ่งที่ทำให้ชีวิตคุ้มค่าแก่การอยู่"

How crazy is that? That our measure of progress,

เพี้ยนขนาดไหนครับ? ที่ตัวชี้วัดความก้าวหน้าของเรา

our dominant measure of progress in society,

ตัวชี้วัดความก้าวหน้าในสังคม

is measuring everything

กำลังวัดทุกสิ่งทุกอย่าง

except that which makes life worthwhile?

ยกเว้นสิ่งที่ทำให้ชีวิตคุ้มค่า?

I believe, if Kennedy was alive today,

ผมเชื่อว่าถ้าเคนเนดียังมีชีวิตอยู่วันนี้

he would be asking statisticians such as myself

เขาก็คงจะขอให้นักสถิติอย่างผม

to go out and find out

ออกไปดูว่า

what makes life worthwhile.

มีอะไรบ้างที่ทำให้ชีวิตมีคุณค่า

He'd be asking us to redesign

เขาคงจะขอให้เราออกแบบ

our national accounting system

ระบบบัญชีประชาชาติเสียใหม่

to be based upon

ให้ตั้งอยู่บนคุณค่า

such important things as social justice,

ที่สำคัญอย่างเช่นความยุติธรรมทางสังคม

sustainability

ความยั่งยืน

and people's well-being.

และความอยู่ดีมีสุขของผู้คน

And actually, social scientists have already gone out

และอันที่จริง นักสังคมศาสตร์ก็ออกไปแล้ว

and asked these questions around the world.

ออกไปถามคำถามเหล่านี้ทั่วโลก

This is from a global survey.

ภาพนี้มาจากผลการสำรวจระดับโลก

It's asking people, what do they want.

ถามคนว่าพวกเขาต้องการอะไร

And unsurprisingly, people all around the world

ไม่น่าแปลกใจเลย คนทั่วโลก

say that what they want

บอกว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ

is happiness, for themselves,

คือความสุข สำหรับตัวเอง

for their families, their children,

ครอบครัว ลูกหลาน

their communities.

และชุมชนของพวกเขา

Okay, they think money is slightly important.

โอเค พวกเขาคิดว่าเงินก็สำคัญเหมือนกัน

It's there, but it's not nearly as important as happiness,

แต่ก็ไม่สำคัญเท่ากับความสุข

and it's not nearly as important as love.

และสำคัญน้อยกว่าความรักมาก

We all need to love and be loved in life.

พวกเราล้วนต้องมีความรักและถูกรัก

It's not nearly as important as health.

เงินไม่สำคัญเท่ากับสุขภาพ

We want to be healthy and live a full life.

เราอยากมีสุขภาพดีและใช้ชีวิตจนสิ้นอายุขัย

These seem to be natural human aspirations.

ดูเหมือนว่าเหล่านี้จะเป็นคุณค่าที่มนุษย์มีร่วมกัน

Why are statisticians not measuring these?

แล้วทำไมนักสถิติถึงไม่วัดมัน?

Why are we not thinking of the progress of nations in these terms,

ทำไมเราถึงไม่คิดถึงความก้าวหน้าของชาติในแง่มุมเหล่านี้

instead of just how much stuff we have?

แทนที่จะวัดว่าเรามีสมบัติขนาดไหน?

And really, this is what I've done with my adult life --

นี่คือสิ่งที่ผมทำตั้งแต่โตเป็นผู้ใหญ่

is think about how do we measure happiness,

คิอคิดว่าเราจะวัดความสุขได้ยังไง

how do we measure well-being,

วัดความอยู่ดีมีสุขได้ยังไง

how can we do that within environmental limits.

วัดมันภายใต้ขีดจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมได้ยังไง

And we created, at the organization that I work for,

และที่องค์กรที่ผมทำงานให้

the New Economics Foundation,

คือมูลนิธิเศรษฐศาสตร์แบบใหม่

something we call the Happy Planet Index,

เราได้สร้างดัชนีที่เราเรียกว่า ดัชนีโลกมีสุข

because we think people should be happy and the planet should be happy.

เพราะเราคิดว่าคนควรมีความสุข และโลกก็ควรมีความสุข

Why don't we create a measure of progress that shows that?

ทำไมเราไม่คิดตัววัดความก้าวหน้าที่แสดงมันล่ะ?

And what we do,

สิ่งที่เราทำ

is we say that the ultimate outcome of a nation

คือเราบอกว่าผลลัพธ์สุดท้ายของแต่ละประเทศ

is how successful is it

คือระดับความสำเร็จ

at creating happy and healthy lives for its citizens.

ของการสร้างชีวิตที่มีความสุขและมีสุขภาพดีให้กับพลเมือง

That should be the goal

นี่ควรเป็นเป้าหมาย

of every nation on the planet.

ของทุกประเทศบนโลกนี้

But we have to remember

แต่เราก็ต้องตระหนักว่า

that there's a fundamental input to that,

เรื่องนี้มีปัจจัยการผลิตพื้นฐาน

and that is how many of the planet's resources we use.

นั่นคือ ทรัพยากรของโลกที่เราใช้

We all have one planet. We all have to share it.

เรามีโลกใบเดียว เราทุกคนต้องใช้มันร่วมกัน

It is the ultimate scarce resource,

โลกนี้คือทรัพยากรหายากที่แท้จริง

the one planet that we share.

ดาวเคราะห์ดวงเดียวที่เราอาศัยอยู่

And economics is very interested in scarcity.

วิชาเศรษฐศาสตร์สนใจเรื่องความหายาก

When it has a scarce resource

เมื่อมีทรัพยากรหายาก

that it wants to turn into

ที่อยากแปลงไปเป็น

a desirable outcome,

ผลลัพธ์ที่ต้องการ

it thinks in terms of efficiency.

เศรษฐศาสตร์ก็คิดในมุมของประสิทธิภาพ

It thinks in terms of how much bang do we get for our buck.

คิดว่าเราได้อะไรบ้างจากปัจจัยที่ใช้ไป

And this is a measure of how much well-being

และนี่คือตัวชี้วัดที่บอกว่า เราผลิตความอยู่ดีมีสุข

we get for our planetary resource use.

จากการใช้ทรัพยากรของโลกได้ดีเพียงใด

It is an efficiency measure.

ดัชนีโลกมีสุขเป็นตัววัดประสิทธิภาพ

And probably the easiest way to show you that,

และวิธีที่ดีที่สุดที่จะสาธิตให้เห็น

is to show you this graph.

คือด้วยกราฟนี้

Running horizontally along the graph,

และไล่ตามแกนแนวนอนของกราฟนี้

is "ecological footprint,"

คือ "รอยเท้านิเวศ"

which is a measure of how much resources we use

ซึ่งวัดว่าเราใช้ทรัพยากรไปเท่าไร

and how much pressure we put on the planet.

และสร้างแรงกดดันต่อโลกเท่าไร

More is bad.

ยิ่งมากยิ่งไม่ดี

Running vertically upwards,

ที่แกนแนวตั้งของกราฟ

is a measure called "happy life years."

คือตัววัดชื่อ "จำนวนปีที่มีสุข"

It's about the well-being of nations.

มันสะท้อนความอยู่ดีมีสุขของแต่ละประเทศ

It's like a happiness adjusted life-expectancy.

คืออายุขัยเฉลี่ย ถ่วงน้ำหนักด้วยความสุข

It's like quality and quantity of life in nations.

สะท้อนคุณภาพและปริมาณของชีวิตประชากร

And the yellow dot there you see, is the global average.

จุดสีเหลืองที่คุณเห็นคือค่าเฉลี่ยโลก

Now, there's a huge array of nations

ทีนี้ ประเทศจำนวนมาก

around that global average.

กระจายอยู่รอบๆ ค่าเฉลี่ยนี้

To the top right of the graph,

ทางด้านขวาบนสุดของกราฟ

are countries which are doing reasonably well and producing well-being,

คือประเทศที่ผลิตความอยู่ดีมีสุขได้ค่อนข้างดี

but they're using a lot of planet to get there.

แต่ใช้ทรัพยากรของโลกไปเยอะมาก

They are the U.S.A.,

พวกนี้คือสหรัฐอเมริกา

other Western countries going across in those triangles

ประเทศในโลกตะวันตก แสดงด้วยสามเหลี่ยม

and a few Gulf states in there actually.

มีประเทศตะวันออกกลางบางแห่งด้วย

Conversely, at the bottom left of the graph,

ในทางตรงกันข้าม มุมซ้ายล่างสุด

are countries that are not producing much well-being --

คือประเทศที่ผลิตความอยู่ดีมีสุขไม่ค่อยได้

typically, sub-Saharan Africa.

ประเทศในทวีปแอฟริกาใต้ทะเลทรายซะฮารา

In Hobbesian terms,

ในภาษาของธอมัส ฮอบส์

life is short and brutish there.

ชีวิตที่นั่นแสนสั้นและทารุณ

The average life expectancy in many of these countries

อายุขัยเฉลี่ยในประเทศแถบนี้

is only 40 years.

อยู่แค่ 40 ปีเท่านั้น

Malaria, HIV/AIDS

โรคมาเลเรีย โรคเอดส์

are killing a lot of people

ซึ่งกำลังคร่าชีวิตคนเยอะมาก

in these regions of the world.

ในภูมิภาคแถบนี้

But now for the good news!

ทีนี้มาดูข่าวดีกัน!

There are some countries up there, yellow triangles,

มีบางประเทศในนี้ พวกสามเหลี่ยมสีเหลือง

that are doing better than global average,

ที่กำลังทำได้ดีกว่าค่าเฉลี่ยโลก

that are heading up towards the top left of the graph.

กำลังไปสู่มุมซ้ายบนของกราฟ

This is an aspirational graph.

นี่คือกราฟแห่งความหวัง

We want to be top left, where good lives don't cost the earth.

เราอยากอยู่ในโซนซ้ายบน ที่ที่ชีวิตที่ดีไม่ทำร้ายโลก

They're Latin American.

พวกนี้คือประเทศแถบอเมริกาใต้

The country on its own up at the top

ประเทศที่อยู่บนสุดเลย

is a place I haven't been to.

คือประเทศที่ผมไม่เคยไป

Maybe some of you have.

พวกคุณบางคนอาจจะเคย

Costa Rica.

นี่คือคอสตาริกา

Costa Rica --

คอสตาริกา

average life expectancy is 78-and-a-half years.

อายุขัยเฉลี่ยที่นั่นคือ 78 ปีครึ่ง

That is longer than in the USA.

สูงกว่าสหรัฐอเมริกา

They are, according to the latest Gallup world poll,

ผลสำรวจทั่วโลกของแกลลัพฉบับล่าสุด

the happiest nation on the planet --

บอกว่าคือชาติที่คนมีความสุขมากที่สุด

than anybody; more than Switzerland and Denmark.

มากกว่าสวิสเซอร์แลนด์ มากกว่าเดนมาร์ก

They are the happiest place.

เป็นชาติที่มีความสุขที่สุด

They are doing that

พวกเขาทำแบบนี้ได้

on a quarter of the resources

ด้วยการใช้ทรัพยากรเพียงหนึ่งในสี่

that are used typically in [the] Western world --

ของระดับที่ใช้ในโลกตะวันตก

a quarter of the resources.

หนึ่งในสี่ของทรัพยากร

What's going on there?

เกิดอะไรขึ้น?

What's happening in Costa Rica?

คอสตาริกากำลังทำอะไร?

We can look at some of the data.

ข้อมูลบางส่วนบอกเราได้

99 percent of their electricity comes from renewable resources.

ไฟฟ้า 99% ที่พวกเขาใช้มาจากพลังงานทดแทน

Their government is one of the first to commit

รัฐบาลของพวกเขาเป็นรัฐบาลแรกๆ

to be carbon neutral by 2021.

ที่ประกาศว่าจะเป็นคาร์บอนสมดุลภายในปี 2021

They abolished the army

พวกเขาล้มเลิกกองทัพ

in 1949 --

ในปี 1949

1949.

1949

And they invested in social programs --

และลงทุนในโครงการด้านสังคม

health and education.

สาธารณสุขและการศึกษา

They have one of the highest literacy rates in Latin America

คอสตาริกามีอัตราการรู้หนังสือสูงที่สุดแห่งหนึ่งของทวีป

and in the world.

และของโลก

And they have that Latin vibe, don't they.

และก็รักสนุกแบบละติน

They have the social connectedness.

มีความเหนียวแน่นทางสังคม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The challenge is, that possibly -- and the thing we might have to think about --

ความท้าทาย สิ่งที่เราอาจต้องนึกถึงคือ

is that the future

อนาคตของเรา

might not be North American,

อาจไม่ใช่อเมริกาเหนือ

might not be Western European.

อาจไม่ใช่ยุโรปตะวันตก

It might be Latin American.

แต่อาจเป็นอเมริกาใต้

And the challenge, really,

และความท้าทายจริงๆ แล้ว

is to pull the global average up here.

คือการดึงค่าเฉลี่ยโลกให้ขึ้นไปตรงนั้น

That's what we need to do.

นี่คือสิ่งที่เราต้องทำ

And if we're going to do that,

และถ้าเราจะทำอย่างนั้นได้

we need to pull countries from the bottom,

เราก็ต้องดึงประเทศจากซ้ายล่างสุด

and we need to pull countries from the right of the graph.

และดึงประเทศจากขวาสุดของกราฟ

And then we're starting to create a happy planet.

แล้วเราก็จะสร้างโลกมีสุขได้

That's one way of looking at it.

นี่คือวิธีมองแบบหนึ่ง

Another way of looking at it is looking at time trends.

อีกวิธีคือ ดูจากกราฟเวลา

We don't have good data going back for every country in the world,

เราไม่มีข้อมูลอดีตดีพอสำหรับทุกประเทศในโลก

but for some of the richest countries, the OECD group, we do.

แต่เรามีข้อมูลที่ดีพอจากกลุ่มประเทศที่รวยที่สุด คือโออีซีดี

And this is the trend in well-being over that time,

และนี่คือระดับความอยู่ดีมีสุขผ่านกาลเวลา

a small increase,

จะเห็นว่ามันโตขึ้นเล็กน้อย

but this is the trend in ecological footprint.

แต่นี่คือระดับรอยเท้านิเวศในช่วงเดียวกัน

And so in strict happy-planet methodology,

ดังนั้นในมุมมองของโลกมีสุข

we've become less efficient

เห็นชัดว่าเรามีประสิทธิภาพแย่ลง

at turning our ultimate scarce resource

ในการแปลงทรัพยากรที่หายากที่สุด

into the outcome we want to.

ให้เป็นผลลัพธ์ที่เราต้องการ

And the point really is, is that I think,

ผมคิดว่าประเด็นสำคัญคือ

probably everybody in this room

บางทีทุกคนในห้องนี้ด้วย

would like society to get to 2050

จะอยากให้สังคมไปถึงปี 2050

without an apocalyptic

ได้โดยไม่มีหายนะรุนแรง

something happening.

เกิดขึ้น

It's actually not very long away.

2050 ไม่ไกลเลยนับจากวันนี้

It's half a human lifetime away.

มันคือครึ่งชีวิตของมนุษย์

A child entering school today

เด็กที่ไปโรงเรียนในวันนี้

will be my age in 2050.

จะมีอายุเท่าผมในปี 2050

This is not the very distant future.

นี่ไม่ใช่อนาคตที่อยู่ไกล

This is what the U.K. government target

นี่คือเป้าของรัฐบาลอังกฤษ

on carbon and greenhouse emissions looks like.

ในการลดการปล่อยคาร์บอนและก๊าซเรือนกระจก

And I put it to you, that is not business as usual.

ผมอยากจะบอกว่า นี่ไม่ใช่วิถีธุรกิจแบบเดิมๆ

That is changing our business.

นี่คือการเปลี่ยนโฉมหน้าของธุรกิจ

That is changing the way we create our organizations,

เปลี่ยนวิธีที่เราสร้างองค์กรของเรา

we do our government policy and we live our lives.

เปลี่ยนวิธีดำเนินโยบายรัฐ และเปลี่ยนวิธีใช้ชีวิต

And the point is,

ประเด็นก็คือ

we need to carry on increasing well-being.

เราต้องผลิตสร้างความอยู่ดีมีสุขต่อไป

No one can go to the polls

ไม่มีใครลงเลือกตั้ง

and say that quality of life is going to reduce.

และพูดว่าคุณภาพชีวิตจะแย่ลง

None of us, I think,

ผมคิดว่าไม่มีใครหรอกครับ

want human progress to stop.

ที่อยากหยุดความก้าวหน้าของมนุษย์

I think we want it to carry on.

ผมคิดว่าเราอยากให้มันดำเนินต่อไป

I think we want the lot of humanity to keep on increasing.

ผมคิดว่าถ้าเราอยากให้มนุษยชาติดำเนินต่อไป

And I think this is where climate change skeptics and deniers come in.

และตรงนี้คือจุดที่พวกที่ปฏิเสธสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงคิด

I think this is what they want. They want quality of life to keep increasing.

ผมคิดว่าพวกเขาอยากได้อย่างนั้น อยากเพิ่มคุณภาพชีวิต

They want to hold on to what they've got.

กอดสิ่งที่มีเอาไว้

And if we're going to engage them,

และถ้าเราอยากจะโน้มน้าวพวกเขา

I think that's what we've got to do.

สิ่งที่เราต้องทำก็คือ

And that means we have to really increase efficiency even more.

เพิ่มประสิทธิภาพให้สูงขึ้นกว่าเดิม

Now that's all very easy to draw graphs and things like that,

แน่นอนว่าการวาดกราฟนั้นง่ายมาก

but the point is we need to turn those curves.

ประเด็นคือเราต้องเปลี่ยนเส้นเหล่านี้

And this is where I think we can take a leaf

ตรงนี้คือจุดที่ผมคิดว่าเราเรียนรู้ได้

out of systems theory, systems engineers,

จากทฤษฎีเชิงระบบ วิศวกรเชิงระบบ

where they create feedback loops,

พวกเขาสร้างวงจรปฏิกิริยาตอบกลับ

put the right information at the right point of time.

ใส่ข้อมูลที่ถูกต้องเข้าไปในเวลาที่ถูกต้อง

Human beings are very motivated by the "now."

ธรรมชาติมนุษย์ถูกจูงใจด้วย คำว่า "เดี๋ยวนี้"

You put a smart meter in your home,

คุณติดมาตรวัดฉลาดในบ้าน

and you see how much electricity you're using right now,

มองเห็นว่ากำลังใช้ไฟฟ้าเท่าไหร่

how much it's costing you,

ต้องจ่ายค่าไฟเท่าไหร่

your kids go around and turn the lights off pretty quickly.

แล้วลูกๆ ของคุณก็จะรีบปิดไฟทันที

What would that look like for society?

ในระดับสังคม เรื่องนี้จะเป็นแบบไหน?

Why is it, on the radio news every evening,

ทำไมเวลาที่ฟังข่าววิทยุทุกเช้า

I hear the FTSE 100, the Dow Jones, the dollar pound ratio --

ผมจะได้รู้เรื่องดัชนีฟุทซี่ 100 ดัชนีดาวโจนส์ อัตราแลกเปลี่ยน

I don't even know which way the dollar pound ratio should go to be good news.

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอัตราแลกเปลี่ยนต้องเป็นเท่าไหร่ถึงจะเป็นข่าวดี

And why do I hear that?

ผมได้ยินเรื่องพวกนี้เพราะอะไร?

Why don't I hear how much energy Britain used yesterday,

ทำไมผมถึงไม่ได้ยินว่าเมื่อวานอังกฤษใช้พลังงานไปเท่าไหร่

or American used yesterday?

หรืออเมริกาใช้พลังงานเท่าไหร่?

Did we meet our three percent annual target

เราลดคาร์บอนได้ตรงเป้า

on reducing carbon emissions?

ที่ตั้งไว้ ร้อยละ 3 ต่อปีหรือเปล่า?

That's how you create a collective goal.

นี่คือวิธีที่คุณสร้างเป้าหมายร่วม

You put it out there into the media and start thinking about it.

คุณใส่ข้อมูลเข้าไปในสื่อ และเริ่มคิดถึงมัน

And we need positive feedback loops

เราต้องการวงจรปฏิกิริยาตอบกลับเชิงบวก

for increasing well-being

เพื่อเพิ่มความอยู่ดีมีสุข

At a government level, they might create national accounts of well-being.

ในระดับรัฐบาล รัฐอาจสร้างระบบบัญชีความอยู่ดีมีสุขประชาชาติ

At a business level, you might look at the well-being of your employees,

ในระดับธุรกิจ คุณอาจดูความอยู่ดีมีสุขของพนักงาน

which we know is really linked to creativity,

ซึ่งเรารู้แล้วว่าสัมพันธ์กับความคิดสร้างสรรค์

which is linked to innovation,

ซึ่งเกี่ยวโยงกับนวัตกรรม

and we're going to need a lot of innovation to deal with those environmental issues.

เราต้องใช้นวัตกรรมมากมายในการรับมือกับประเด็นสิ่งแวดล้อม

At a personal level, we need these nudges too.

ในระดับปัจเจก เราก็ต้องอาศัยการกระตุ้นเหมือนกัน

Maybe we don't quite need the data, but we need reminders.

บางทีเราอาจไม่ต้องใช้ข้อมูล แต่เราต้องใช้คำเตือน

In the U.K., we have a strong public health message

ในอังกฤษ เรามีคำเตือนสาธารณะที่ใครๆ ก็จำได้

on five fruit and vegetables a day

ว่าให้กินผลไม้และผัก 5 ชนิดทุกวัน

and how much exercise we should do -- never my best thing.

และการออกกำลังกาย ซึ่งผมไม่ถนัด

What are these for happiness?

เราจะพูดอย่างไรเกี่ยวกับความสุข?

What are the five things that you should do every day

มีอะไร 5 อย่างที่คุณควรทำทุกวัน

to be happier?

เพื่อจะมีความสุขมากขึ้น?

We did a project for the Government Office of Science a couple of years ago,

เราทำโครงการให้กับกระทรวงวิทยาศาสตร์เมื่อไม่นานมานี้

a big program called the Foresight program --

โครงการใหญ่ชื่อ 'โครงการมองการณ์ไกล'

lots and lots of people -- involved lots of experts --

ใช้คนจำนวนมาก มีผู้เชี่ยวชาญเยอะมาก

everything evidence based -- a huge tome.

ทุกอย่างมีข้อมูลหลักฐานอ้างอิง เป็นตำราเล่มใหญ่

But a piece of work we did was on: what five positive actions can you do

แต่งานในส่วนของเราคือ อะไรที่เป็นกิจกรรม 5 อย่าง

to improve well-being in your life?

ที่ทำได้เพื่อเพิ่มความอยู่ดีมีสุขในชีวิต?

And the point of these is

ประเด็นของกิจกรรมเหล่านี้คือ

they are, not quite, the secrets of happiness,

มันไม่ใช่ความลับแห่งความสุขหรอก

but they are things that I think happiness will flow out the side from.

แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมคิดว่าจะล้นออกมาเป็นความสุข

And the first of these is to connect,

สิ่งแรกคือความเชื่อมโยง

is that your social relationships

ความสัมพันธ์ทางสังคมของคุณ

are the most important cornerstones of your life.

คือรากฐานที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณ

Do you invest the time with your loved ones

คุณทุ่มเทเวลาให้กับคนที่คุณรัก

that you could do, and energy?

ทุ่มเทพลังงานให้หรือเปล่า?

Keep building them.

สร้างความสัมพันธ์ให้มั่นคง

The second one is be active.

สิ่งที่สองคือการมีชีวิตชีวา

The fastest way out of a bad mood:

วิธีที่เร็วที่สุดที่จะออกจากอารมณ์บูด

step outside, go for a walk, turn the radio on and dance.

คือการออกไปเดินเล่นข้างนอก เปิดวิทยุ เต้นรำ

Being active is great for our positive mood.

การมีชีวิตชีวาช่วยสร้างอารมณ์เชิงบวก

The third one is take notice.

สิ่งที่สามคือสังเกตสิ่งต่างๆ

How aware are you of things going on around the world,

คุณรู้ดีแค่ไหนเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบโลก

the seasons changing, people around you?

การเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล คนรอบตัว?

Do you notice what's bubbling up for you and trying to emerge?

คุณสังเกตเห็นหรือเปล่าว่าอะไรกำลังพองตัวขึ้นในใจคุณ?

Based on a lot of evidence for mindfulness,

เรามีหลักฐานที่สนับสนุนการเจริญสติ (ตามอยู่กับปัจจุบัน)

cognitive behavioral therapy,

หลักฐานจากการบำบัดพฤติกรรม

[very] strong for our well being.

ว่ามันสำคัญมากสำหรับความอยู่ดีมีสุข

The fourth is keep learning

สิ่งที่สี่คือการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง

and keep is important --

และที่สำคัญคือ ต้องไม่หยุดเรียนรู้

learning throughout the whole life course.

เรียนรู้ไปตลอดชีวิต

Older people who keep learning and are curious,

คนแก่ที่ไม่หยุดเรียนรู้และอยากรู้อยากเห็น

they have much better health outcomes than those who start to close down.

มีสุขภาพดีกว่าคนที่หยุดเรียนรู้มาก

But it doesn't have to be formal learning; it's not knowledge based.

ไม่ต้องเป็นการเรียนในระบบ และไม่ต้องตั้งอยู่บนความรู้

It's more curiosity.

แค่อยากรู้อยากเห็นก็พอ

It can be learning to cook a new dish,

มันอาจเป็นการเรียนรู้ที่จะทำอาหารจานใหม่

picking up an instrument you forgot as a child.

เรียนดนตรีที่ลืมไปแล้วตั้งแต่เด็ก

Keep learning.

เรียนรู้อย่างไม่หยุดยั้ง

And the final one

สิ่งสำคัญประการสุดท้าย

is that most anti-economic of activities,

คือกิจกรรมที่ไม่เป็นเศรษฐศาสตร์ที่สุด

but give.

นั่นคือ การให้

Our generosity, our altruism,

ความีน้ำใจของเรา การเสียสละเพื่อประโยชน์ส่วนรวม

our compassion,

ความเมตตากรุณาของเรา

are all hardwired

ล้วนผูกติดตามอย่างเป็นธรรมชาติ

to the reward mechanism in our brain.

กับกลไกให้รางวัลในสมองของเรา

We feel good if we give.

เรารู้สึกดี เมื่อเราได้ให้

You can do an experiment where you give

คุณลองทำการทดลองนี้ดูก็ได้ โดยที่คุณให้เงิน

two groups of people a hundred dollars in the morning.

100 ดอลลาร์กับคนสองกลุ่มตอนเช้า

You tell one of them to spend it on themselves

บอกกลุ่มแรกว่า ให้ใช้เงินเพื่อตัวเอง

and one on other people.

บอกกลุ่มที่สองว่า ให้ใช้เงินเพื่อคนอื่น

You measure their happiness at the end of the day,

แล้วก็วัดความสุขของพวกเขาเมื่อจบวัน

those that have gone and spent on other people are much happier

คนที่เอาเงินไปใช้เพื่อคนอื่นนั้นมีความสุขมากกว่า

that those that spent it on themselves.

คนที่ใช้เงินเพื่อตัวเองมาก

And these five ways,

วิธีห้าวิธีที่ว่ามานี้

which we put onto these handy postcards,

ซึ่งเราเขียนสั้นๆ บนโปสการ์ดได้

I would say, don't have to cost the earth.

ไม่ทำร้ายโลก

They don't have any carbon content.

ไม่มีคาร์บอน

They don't need a lot of material goods to be satisfied.

ไม่ต้องใช้สินค้าวัตถุเยอะแยะ

And so I think it's really quite feasible

ดังนั้นผมจึงคิดว่าเป็นไปได้แน่ๆ

that happiness does not cost the earth.

ที่่ความสุขจะไม่ทำร้ายโลก

Now, Martin Luther King,

ทีนี้ ท่านมาร์ติน ลูเธอร์ คิง

on the eve of his death,

ในคืนก่อนตาย

gave an incredible speech.

ได้กล่าวสุนทรพจน์ที่ยอดเยี่ยม

He said, "I know there are challenges ahead,

ท่านบอกว่า "ผมรู้ดีว่ามีความท้าทายรออยู่เบื้องหน้า

there may be trouble ahead,

อาจมีความเดือดร้อนรออยู่

but I fear no one. I don't care.

แต่ผมไม่กลัวใคร ผมไม่สนใจ

I have been to the mountain top,

เพราะผมได้ไปถึงยอดเขา

and I have seen the Promised Land."

และมองเห็นดินแดนที่พระผู้เป็นเจ้าสัญญา"

Now, he was a preacher,

ท่านเป็นนักเทศน์(ของพระเจ้าผู้สรรค์สร้างโลก)

but I believe the environmental movement

แต่ผมเชื่อว่ากลุ่มรณรงค์ด้านสิ่งแวดล้อม

and, in fact, the business community, government,

และ อันที่จริง รวมถึงภาคธุรกิจ รัฐบาล

needs to go to the top of the mountain top,

ต้องไปให้ถึงยอดเขา

and it needs to look out,

มองลงมา

and it needs to see the Promised Land,

และต้องมองให้เห็นดินแดนแห่งสัญญา

or the land of promise,

ดินแดนที่อุดมสมบูรณ์

and it needs to have a vision

และจะต้องมีวิสัยทัศน์

of a world that we all want.

ว่าโลกที่เราทุกคนอยากได้เป็นอย่างไร

And not only that, we need to create a Great Transition

และไม่หยุดแค่นั้น เราต้องสร้าง 'การเปลี่ยนผ่านครั้งใหญ่'

to get there,

เพื่อไปสู่จุดนั้น

and we need to pave that great transition with good things.

และเราต้องปูทางที่ว่านี้ด้วยสิ่งดีๆ

Human beings want to be happy.

มนุษย์อยากมีความสุข

Pave them with the five ways.

ปูทางด้วยวิธีการ 5 วิธี

And we need to have signposts

และเราต้องมีป้ายบอกทาง

gathering people together and pointing them --

รวบรวมคนและชี้ทางให้เห็น

something like the Happy Planet Index.

ป้ายอย่าง 'ดัชนีโลกมีสุข'

And then I believe

และผมก็เชื่อว่า

that we can all create a world we all want,

เราสามารถสร้างโลกที่เราทุกคนอยากได้

where happiness does not cost the earth.

โลกที่ความสุขไม่จำเป็นต้องทำร้ายโลก

(Applause)

(เสียงปรบมือ)