How I learned to read -- and trade stocks -- in prison | Curtis "Wall Street" Carroll

Reviewer: Vera Chicharito

I was 14 years old

ครั้งผมอายุ 14 ปี

inside of a bowling alley,

ผมแอบย่องเข้าไปในตึกลานโบว์ลิง

burglarizing an arcade game,

เพื่อขโมยเงินในตู้เกมหยอดเหรียญ (เกมอาเขต)

and upon exiting the building

และระหว่างที่กำลังจะออกจากตึกนั้นเอง

a security guard grabbed my arm, so I ran.

รปภ.คนหนึ่งก็เข้ามาคว้าแขนผมไว้ ผมจึงวิ่งหนี

I ran down the street, and I jumped on top of a fence.

ผมวิ่งโร่ไปตามถนน และกระโจนขึ้นไปบนยอดขอบรั้ว

And when I got to the top,

แต่เมื่อผมขึ้นมาถึงขอบรั้วได้แล้ว

the weight of 3,000 quarters in my book bag

เหรียญ 25 เซนต์ถึง 3,000 เหรียญ อันหนักอึ้งในกระเป๋าผม

pulled me back down to the ground.

ก็ฉุดรั้งผมให้ร่วงกลับลงสู่พื้นดิน

So when I came to, the security guard was standing on top of me,

พอผมตั้งสติได้ รปภ.คนนั้นก็มายืน ค้ำศีรษะผมเรียบร้อยแล้วพูดว่า

and he said, "Next time you little punks steal something you can carry."

"คราวหน้าถ้าเด็กเมื่อวานซืนอย่างแก คิดจะขโมยของ ก็ขโมยเท่าที่เอาไปได้"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I was taken to juvenile hall

ผมถูกส่งตัวไปยังสถานพินิจ

and when I was released into the custody of my mother,

และเมื่อผมถูกปล่อยตัว ให้อยู่ในความปกครองของแม่

the first words my uncle said was, "How'd you get caught?"

คำแรกที่ลุงพูดกับผมคือ "แกไปทำยังไงถึงโดนจับได้ล่ะ"

I said, "Man, the book bag was too heavy."

ผมตอบว่า "โธ่ ก็กระเป๋ามันหนักนี่ลุง"

He said, "Man, you weren't supposed to take all the quarters."

ลุงบอกว่า "แกก็ไม่เห็นต้องขนมาหมดตู้เลยนี่"

I said, "Man, they were small. What am I supposed to do?"

ผมตอบว่า "แหม ก็มันเล็กนี่นา จะให้ผมทำอย่างไรได้"

And 10 minutes later, he took me to burglarize another arcade game.

สิบนาทีต่อมา ลุงพาผมไปงัดตู้เกมอีกร้านหนึ่ง

We needed gas money to get home.

เราจำเป็นต้องมีค่าน้ำมันกลับบ้าน

That was my life.

นี่แหละคือชีวิตของผม

I grew up in Oakland, California,

ผมเติบโตในโอ๊คแลนด์ รัฐแคลิฟอร์เนีย

with my mother and members of my immediate family

พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยแม่ และสมาชิกครอบครัวใหญ่

addicted to crack cocaine.

ที่เสพติดผลึกโคเคน (crack cocaine)

My environment consisted of living with family, friends,

สภาพแวดล้อมของผมคือ การใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว เพื่อน ๆ

and homeless shelters.

และศูนย์พักพิงของคนเร่ร่อน

Oftentimes, dinner was served in breadlines and soup kitchens.

บ่อยครั้ง ที่ได้อาหารมื้อหลักจากการ เข้าแถวรอรับอาหารยังชีพในโรงทาน

The big homey told me this:

ลูกพี่เคยบอกผมว่า

money rules the world

"เงินเท่านั้นที่ครองโลก

and everything in it.

และทุกอย่างในโลกใบนี้

And in these streets, money is king.

และตามเส้นทางสายนี้ เงินก็คือพระเจ้า

And if you follow the money,

และหากว่านายตามกลิ่นเงินนั่นไป

it'll lead you to the bad guy or the good guy.

มันจะพานายไปหาคนพาลหรือบัณฑิตก็ได้"

Soon after, I committed my first crime,

ต่อมาไม่นานนัก ผมก็ก่อคดีครั้งแรกในชีวิต

and it was the first time that I was told that I had potential

เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกว่าผมมีแววแจ้งเกิด

and felt like somebody believed in me.

และรู้สึกว่ามีคนเชื่อมั่นในตัวผม

Nobody ever told me that I could be a lawyer,

ไม่เคยมีใครบอกว่าผมสามารถเป็นทนายความ

doctor or engineer.

เป็นแพทย์หรือวิศวกรเลยสักคน

I mean, how was I supposed to do that? I couldn't read, write or spell.

ผมจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร ผมอ่านเขียนไม่ออก สะกดไม่เป็น

I was illiterate.

ผมไร้การศึกษา

So I always thought crime was my way to go.

ผมจึงได้แต่คิดว่าอาชญากรรมคือเส้นทางของผม

And then one day

แต่แล้ววันหนึ่ง

I was talking to somebody

ผมได้คุยกับใครคนหนึ่ง

and he was telling me about this robbery that we could do.

เขาบอกผมถึงโอกาสของการปล้นที่เราน่าจะทำได้

And we did it.

แล้วเราก็ปล้นได้สำเร็จ

The reality was that I was growing up

ความจริงก็คือผมเติบโตมา

in the strongest financial nation in the world,

ในประเทศที่มีความแข็งแกร่งทางการเงินสูงสุด

the United States of America,

"สหรัฐอเมริกา"

while I watched my mother stand in line at a blood bank

ทว่าผมกลับต้องมองแม่ต่อแถวที่ธนาคารเลือด

to sell her blood for 40 dollars just to try to feed her kids.

แล้วนำเงิน 40 ดอลลาร์ที่ได้จากการขายเลือด มาจุนเจือลูก ๆ

She still has the needle marks on her arms to day to show for that.

ทุกวันนี้บนแขนของเธอยังคงมีรอยเข็ม หลงเหลือให้เห็นอยู่เลย

So I never cared about my community.

ผมจึงไม่เคยสนใจสังคมที่ผมอยู่

They didn't care about my life.

เพราะพวกเขาไม่เคยแยแสชีวิตผม

Everybody there was doing what they were doing to take what they wanted,

ทุกคนต่างช่วงชิงเพื่อให้ได้มาซึ่ง สิ่งที่ตัวเองต้องการ

the drug dealers, the robbers, the blood bank.

พวกค้ายา โจร ธนาคารเลือด

Everybody was taking blood money.

ทุกคนฉกฉวยเงินเปื้อนเลือดกันหมด

So I got mine by any means necessary.

ส่วนตัวผมก็หาได้ในทุกวิถีทางที่จำเป็น

I got mine.

ผมเองก็หาเงินด้วยวิธีนั้นครับ

Financial literacy really did rule the world,

ความรู้เรื่องทางการเงินครองโลกได้จริง ๆ

and I was a child slave to it

และผมก็เคยเป็นทาสมันในวัยเด็ก

following the bad guy.

ติดตามพวกคนพาล

At 17 years old, I was arrested for robbery and murder

เมื่อผมมีอายุ 17 ปี ผมถูกจับกุมข้อหาชิงทรัพย์และฆาตกรรม

and I soon learned that finances in prison rule more than they did on the streets,

ต่อมา ผมก็ได้เรียนรู้ว่าเงิน มีอิทธิพลในคุกยิ่งกว่าข้างถนนเสียอีก

so I wanted in.

ผมจึงอยากเข้าร่วมวงการนี้

One day, I rushed to grab the sports page of the newspaper

วันหนึ่ง ผมรีบไปคว้าหน้าข่าวกีฬา ของหนังสือพิมพ์

so my cellie could read it to me,

เพื่อให้เพื่อนร่วมห้องขังอ่านให้ผมฟัง

and I accidentally picked up the business section.

บังเอิญว่า ผมเผลอหยิบหน้าธุรกิจมา

And this old man said, "Hey youngster, you pick stocks?"

ชายแก่คนนี้จึงพูดว่า "อ้าว เจ้าหนุ่ม นายเลือก 'หุ้น' มาเรอะ"

And I said, "What's that?"

ผมถาม "มันคืออะไรเหรอครับ"

He said, "That's the place where white folks keep all their money."

เขาบอกว่า "มันเป็นสถานที่ ที่พวกคนผิวขาวซุกเงินไว้ไงล่ะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And it was the first time that I saw a glimpse of hope,

นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมเห็นแสงสว่างรำไรของความหวัง

a future.

มองเห็นอนาคต

He gave me this brief description of what stocks were,

เขาอธิบายให้ผมฟังย่อ ๆ ว่าหุ้นคืออะไร

but it was just a glimpse.

แต่ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว

I mean, how was I supposed to do it?

ผมจะทำได้อย่างไรกัน

I couldn't read, write or spell.

ผมอ่าน เขียน หรือสะกดไม่เป็นเลย

The skills that I had developed to hide my illiteracy

ทักษะที่ผมพัฒนาขึ้น เพื่อปกปิดความไร้การศึกษาของผม

no longer worked in this environment.

ใช้การไม่ได้อีกต่อไปในสภาพเช่นนี้

I was trapped in a cage, prey among predators,

ผมติดอยู่ในกับดัก เป็นเหยื่อในหมู่นักล่า

fighting for freedom I never had.

ต่อสู้เพื่ออิสรภาพที่ไม่เคยมี

I was lost, tired,

ผมพ่ายแพ้ อ่อนล้า

and I was out of options.

และอับจนหนทาง

So at 20 years old,

ดังนั้น ตอนผมมีอายุ 20 ปี

I did the hardest thing I'd ever done in my life.

ผมก็ได้กระทำสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิต

I picked up a book,

ผมหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่ง

and it was the most agonizing time of my life,

และมันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานใจที่สุด

trying to learn how to read,

ในการพยายามเรียนรู้วิธีการอ่าน

the ostracizing from my family,

การตัดขาดจากครอบครัว

the homeys.

จากบรรดาเพื่อนซี้

It was rough, man.

มันสาหัสเอาการเลยล่ะครับ

It was a struggle.

เป็นการกัดฟันสู้เลยทีเดียว

But little did I know

แต่ผมหารู้ไม่ว่า

I was receiving the greatest gifts I had ever dreamed of:

ผมกำลังได้รับของขวัญอันยิ่งใหญ่ที่สุด เท่าที่ผมเคยฝันใฝ่

self-worth,

คุณค่าในตัวเอง

knowledge, discipline.

ความรู้ ความมีวินัย

I was so excited to be reading that I read everything I could get my hands on:

ผมตื่นตาตื่นใจกับการอ่านมาก เสียจนผมอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า

candy wrappers, clothing logos, street signs, everything.

ห่อลูกอม โลโกเสื้อผ้า ป้ายตามถนนหนทาง ทุกอย่างเลย

I was just reading stuff!

ผมอ่านไปหมดทุกอย่าง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Just reading stuff.

อ่านแทบทุกอย่างเลยครับ

I was so excited to know how to read and know how to spell.

ผมตื่นเต้นมากที่ได้รู้วิธีการอ่าน และการสะกดคำ

The homey came up, said, "Man, what you eating?"

เมื่อเพื่อนซี้ผมมาเยี่ยมแล้วถาม "นั่นกินอะไรอยู่น่ะ"

I said, "C-A-N-D-Y, candy."

"ล ลิง - สระอู - ก ไก่ - อ อ่าง - สระโอะ - ม ม้า = ลูกอม"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

He said, "Let me get some." I said, "N-O. No."

"ขอกินมั่งสิ" ผมตอบว่า "สระไอ - ม ม้า - ไม้เอก = ไม่"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It was awesome.

มันสุดยอดเลยครับ

I mean, I can actually now for the first time in my life read.

ผมได้อ่านออกเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมจริง ๆ

The feeling that I got from it was amazing.

สิ่งที่ผมรู้สึกมันช่างน่าอัศจรรย์ใจ

And then at 22, feeling myself,

และเมื่อผมมีอายุได้ 22

feeling confident,

ผมก็รู้สึกมั่นใจในตัวเอง

I remembered what the OG told me.

ผมนึกถึงสิ่งที่ พ่อใหญ่ เคยบอกไว้

So I picked up the business section of the newspaper.

ผมจึงหยิบหนังสือพิมพ์หน้าธุรกิจมาอ่าน

I wanted to find these rich white folks.

ผมอยากจะดูหน้าคนผิวขาวกระเป๋าหนักหน่อย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So I looked for that glimpse.

ผมจึงมองหาแบบผ่าน ๆ ครับ

As I furthered my career

เมื่อผมมีความก้าวหน้าในอาชีพการงาน

in teaching others how to financially manage money and invest,

ในการสอนผู้อื่นให้บริหารเงินและลงทุนเป็น

I soon learned that I had to take responsibility for my own actions.

ผมก็ได้เรียนรู้ว่าผมต้องรับผิดชอบใน การกระทำของตัวเอง

True, I grew up in a very complex environment,

จริงอยู่ ที่ผมเติบโตขึ้น ในสภาพสังคมที่ซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง

but I chose to commit crimes,

แต่ผมกลับเลือกที่จะก่ออาชญากรรม

and I had to own up to that.

ผมต้องยอมรับความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น

I had to take responsibility for that, and I did.

ผมต้องรับผิดชอบในสิ่งนั้น และผมก็ได้กระทำแล้ว

I was building a curriculum that could teach incarcerated men

ผมได้สร้างหลักสูตรที่จะสามารถสอนผู้ต้องขัง

how to manage money through prison employments.

ให้รู้เทคนิคการบริหารเงิน ผ่านการจ้างงานในคุกขึ้นมา

Properly managing our lifestyle would provide transferrable tools

การจัดการวิถีชีวิตอย่างเหมาะสม จะเป็นการมอบเครื่องมือในการผ่องถ่าย

that we can use to manage money when we reenter society,

ที่เราสามารถใช้ในการจัดการเงิน เมื่อพวกเราหวนคืนสู่สังคม

like the majority of people did who didn't commit crimes.

เฉกเช่นคนทั่วไปที่ไม่ได้ก่ออาชญากรรม

Then I discovered

และแล้วผมก็พบว่า

that according to MarketWatch,

จากรายงานของมาร์เก็ตวอทช์ (MarketWatch)

over 60 percent of the American population

ประชากรชาวอเมริกันกว่าร้อยละ 60

has under 1,000 dollars in savings.

มีเงินออมต่ำกว่า 1,000 เหรียญสหรัฐ

Sports Illustrated said that over 60 percent of NBA players

กีฬาได้เป็นตัวบ่งบอกให้เห็นว่า บรรดาผู้เล่นใน NBA และ NFL

and NFL players go broke.

กว่าร้อยละ 60 นั้นหมดเนื้อหมดตัว

40 percent of marital problems derive from financial issues.

ร้อยละ 40 ของปัญหาชีวิตสมรส เป็นผลมาจากปัญหาทางการเงิน

What the hell?

นี่มันอะไรกันเนี่ย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You mean to tell me that people worked their whole lives,

นี่คุณตั้งใจจะบอกผมว่า คนเราทำงานมาทั้งชีวิต

buying cars, clothes, homes and material stuff

มีกำลังที่จะซื้อรถ ซื้อบ้าน เสื้อผ้า และข้าวของอื่น ๆ

but were living check to check?

แต่กลับมีชีวิตแบบเดือนชนเดือนเนี่ยนะ

How in the world were members of society going to help incarcerated individuals

สมาชิกในสังคมจะมาช่วยเหลือผู้ต้องขัง

back into society

ให้คืนสู่สังคมได้อย่างไร

if they couldn't manage they own stuff?

ในเมื่อพวกเขายังช่วยตัวเองไม่ได้เลย

We screwed.

พวกเราเสร็จแน่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I needed a better plan.

ผมต้องการแผนที่ดีกว่านั้น

This is not going to work out too well.

แผนนี้ดูจะใช้การไม่ได้ดีนัก

So ...

ฉะนั้น...

I thought.

ผมจึงคิดว่า

I now had an obligation to meet those on the path

ผมจึงมีหน้าที่ต้องพบพวกเขาและเข้าช่วยเหลือ

and help,

ด้วยหนทางนี้

and it was crazy because I now cared about my community.

และมันบ้าสิ้นดี เพราะในตอนนี้ ผมกลับห่วงใยชุมชนผมเสียอย่างนั้น

Wow, imagine that. I cared about my community.

ว้าว ลองคิดดูสิครับ ผมเนี่ยนะจะเป็นห่วงชุมชนตัวเอง

Financial illiteracy is a disease

การขาดความรู้ด้านการเงิน ถือเป็นโรคอย่างหนึ่ง

that has crippled minorities and the lower class in our society

ที่ทำให้คนส่วนน้อยและชนชั้นรองลงมา ในสังคมเราเป็นอัมพาต

for generations and generations,

มาหลายชั่วอายุคน

and we should be furious about that.

พวกเราควรจะโมโหในเรื่องนี้

Ask yourselves this:

ลองถามตัวคุณเองดูนะครับ

How can 50 percent of the American population

ในประเทศที่ขับเคลื่อนด้วย ความมั่งคั่งทางการเงินเฉกเช่นสหรัฐฯ

be financially illiterate in a nation driven by financial prosperity?

แต่ประชากรครึ่งประเทศ กลับขาดความรู้ด้านการเงินไปได้อย่างไร

Our access to justice, our social status,

การเข้าถึงความยุติธรรม สถานะทางสังคม

living conditions, transportation and food

สภาพความเป็นอยู่ การขนส่งและอาหาร

are all dependent on money that most people can't manage.

ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับเงิน ที่คนส่วนมากไม่อาจจัดหามาได้

It's crazy!

บ้าไปแล้ว!

It's an epidemic

มันคือโรคระบาด

and a bigger danger to public safety than any other issue.

และเป็นภัยใหญ่หลวงยิ่งกว่า ต่อความปลอดภัยสาธารณะเหนือสิ่งอื่นใด

According to the California Department of Corrections,

ตามรายงานของกรมราชทัณฑ์แคลิฟอร์เนีย

over 70 percent of those incarcerated

ผู้ต้องขังจำนวนมากกว่า 70%

have committed or have been charged with money-related crimes:

ได้ก่อเหตุหรือถูกฟ้องร้องโดยเป็น ความผิดที่มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง

robberies, burglaries, fraud, larceny, extortion --

ชิงทรัพย์ ลักทรัพย์ในเคหสถาน ฉ้อโกง ลักทรัพย์ กรรโชกทรัพย์...

and the list goes on.

และรายการอีกเป็นหางว่าว

Check this out:

คิดดูสิครับ

a typical incarcerated person

ผู้ต้องขังธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

would enter the California prison system

ที่เข้ามาในระบบเรือนจำแคลิฟอร์เนีย

with no financial education,

โดยปราศจากความรู้ทางการเงิน

earn 30 cents an hour,

ได้ค่าแรง 30 เซนต์ต่อชั่วโมง

over 800 dollars a year,

กว่า 800 ดอลลาร์ต่อปี

with no real expenses and save no money.

โดยไม่มีการใช้จ่ายและการออมเงิน

Upon his parole, he will be given 200 dollars gate money and told,

ในการพ้นโทษก่อนกำหนด เขาจะได้รับเงิน 200 ดอลลาร์ที่ประตูขาออกและได้รับคำบอกกล่าวว่า

"Hey, good luck, stay out of trouble. Don't come back to prison."

"เฮ้ย โชคดีนะ อยู่ให้ห่างจากอบายมุขล่ะ แล้วอย่ากลับมาที่คุกอีก"

With no meaningful preparation or long-term financial plan,

โดยไร้ซึ่งการเตรียมตัวอย่างรอบคอบ หรือการวางแผนการเงินระยะยาว

what does he do ... ?

แล้วอย่างนี้เขาจะทำอะไร

At 60?

ในร่างอายุ 60 ปีล่ะ

Get a good job,

ได้งานดี ๆ ทำ

or go back to the very criminal behavior that led him to prison in the first place?

หรือวกกลับไปมีพฤติกรรมอันอุกอาจ ที่จะนำเขาไปสู่คุกเป็นอันดับแรกล่ะ

You taxpayers, you choose.

คุณผู้เสียภาษีทั้งหลาย เลือกดูสิครับ

Well, his education already chose for him, probably.

อาจเป็นได้ว่า การศึกษา ได้เลือกไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว

So how do we cure this disease?

ถ้าเช่นนั้น เราจะรักษาโรคนี้อย่างไรดี

I cofounded a program

ผมได้ร่วมก่อตั้งโครงการหนึ่งขึ้น

that we call Financial Empowerment Emotional Literacy.

มีชื่อว่า "Financial Empowerment Emotional Literacy"

We call it FEEL,

เรียกสั้น ๆ กันว่า "FEEL"

and it teaches how do you separate your emotional decisions

เป็นโครงการที่จะสอนคุณว่า จะแยกแยะการตัดสินใจด้วยอารมณ์

from your financial decisions,

ออกจากการตัดสินใจทางการเงินได้อย่างไร

and the four timeless rules to personal finance:

และสี่กฎเหนือกาลเวลา ที่มีผลต่อการเงินส่วนบุคคลก็คือ

the proper way to save,

วิธีที่เหมาะสมในการอดออม

control your cost of living,

ควบคุมค่าครองชีพ

borrow money effectively

กู้ยืมเงินอย่างมีประสิทธิผล

and diversify your finances by allowing your money to work for you

และสร้างความหลากหลายให้การเงินของคุณ ด้วยการยอมให้เงินทำงานให้คุณบ้าง

instead of you working for it.

แทนการที่คุณจะทำงานเพื่อให้ได้เงิน

Incarcerated people need these life skills before we reenter society.

ผู้ต้องขังจำเป็นต้องมีทักษะชีวิตเหล่านี้ ก่อนที่เราจะกลับคืนสู่สังคมครับ

You can't have full rehabilitation without these life skills.

เราไม่อาจได้รับการฟื้นฟูอย่างเต็มรูปแบบ โดยปราศจากทักษะชีวิตเหล่านี้

This idea that only professionals can invest and manage money

ความคิดนี้ที่ว่ามีแต่พวกมืออาชีพเท่านั้น ที่จะลงทุนและจัดการเงินได้

is absolutely ridiculous,

เป็นเรื่องที่น่าแค่นหัวเราะจริง ๆ

and whoever told you that is lying.

รวมทั้งใครหน้าไหนก็ตามที่บอกคุณ นั่นแหละ "โกหก"

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

A professional is a person

"มืออาชีพ" คือ

who knows his craft better than most,

คนที่รู้ความชำนาญของตัวเองดียิ่งกว่าใคร

and nobody knows how much money you need, have or want better than you,

และไม่มีผู้ใดรู้ว่าคุณจำเป็นต้องมีเงินเท่าไร มีมากเท่าไร หรือต้องการเท่าไรยิ่งไปกว่าคุณ

which means you are the professional.

ซึ่งก็หมายความว่าคุณคือ "มืออาชีพ" แล้ว

Financial literacy is not a skill, ladies and gentlemen.

ความรู้เรื่องทางการเงินไม่ใช่ทักษะหรอกครับ ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ

It's a lifestyle.

แต่เป็นไลฟสไตล์ต่างหาก

Financial stability is a byproduct of a proper lifestyle.

เสถียรภาพทางการเงินเป็นผลพลอยได้ ของไลฟ์สไตล์ที่เหมาะสม

A financially sound incarcerated person can become a taxpaying citizen,

ผู้ต้องขังที่มีความมั่นคงทางการเงิน สามารถกลายเป็นพลเมืองผู้เสียภาษีได้

and a financially sound taxpaying citizen can remain one.

และพลเมืองผู้เสียภาษีที่มีความมั่นคง ทางการเงินสามารถคงสภาพต่อไปได้

This allows us to create a bridge between those people who we influence:

สิ่งนี้เอื้อให้เราสร้างสะพาน ระหว่างผู้คนที่เรามีอิทธิพล

family, friends and those young people

ทั้งครอบครัว มิตรสหาย และคนรุ่นใหม่

who still believe that crime and money are related.

ที่ยังคงหลงเชื่อว่า อาชญากรรมกับเงินนั้นเกี่ยวพันกัน

So let's lose the fear and anxiety

ฉะนั้น เราจงวางความกลัวและความวิตก

of all the big financial words

ของคำศัพท์การเงินทั้งมวล

and all that other nonsense that you've been out there hearing.

และเรื่องไร้สาระอื่น ๆ ที่คุณเคยได้ยินมา

And let's get to the heart of what's been crippling our society

แล้วมาเข้าถึงธาตุแท้ของ สิ่งที่กำลังทำให้สังคมเราพิกลพิการ

from taking care of your responsibility to be better life managers.

ด้วยการรับผิดชอบของคุณ ให้เป็นผู้จัดการที่มีชีวิตที่ดีขึ้น

And let's provide a simple and easy to use curriculum

และมาร่วมกันสร้างหลักสูตร ที่เรียบง่ายและใช้งานถนัด

that gets to the heart, the heart

ที่เข้าถึงแก่นแท้ แก่นแท้...

of what financial empowerment and emotional literacy really is.

ของ "การเสริมความแข็งแกร่งทางการเงิน และความรู้ทางอารมณ์" ว่าแท้จริงคืออะไร

Now, if you're sitting out here in the audience and you said,

ทีนี้ หากว่าคุณกำลังนั่งอยู่นี่ในหมู่ผู้ชม แล้วบอกว่า

"Oh yeah, well, that ain't me and I don't buy it,"

"โอ ยอดเลย แต่นั่นไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ซื้อหรอกน่า"

then come take my class --

เช่นนั้นก็มาเรียนกับผมสิครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

so I can show you how much money it costs you every time you get emotional.

ผมจะได้แสดงให้เห็นว่า คุณจะเสียเงิน แค่ไหนเวลาที่อารมณ์คุณเป็นใหญ่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you very much. Thank you.

ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)