Isabel Allende: Tales of passion | TED

Translator: Tharique Azeez Reviewer: Santhosh Kumar Subramanian

Thank you so much.

மிக்க நன்றி. மதிநுட்பமானவர்களுள் உன்னத மதிநுட்பமானவர்கள் மத்தியிலே

It's really scary to be here among the smartest of the smart.

நிற்பதற்கு மிகவும் பயமாக இருக்கிறது.

(Laughter)

அதீத ஆர்வம் பற்றிய சில கதைகளைச் சொல்ல இங்கு வந்துள்ளேன்.

I'm here to tell you a few tales of passion.

There's a Jewish saying that I love:

எனக்குப் பிடித்த யூதப் பழமொழி ஒன்றுள்ளது.€€

What is truer than truth?

உண்மையிலும் மிக உண்மையானது என்ன? விடை: கதை

Answer: the story.

I'm a storyteller.

நானொரு கதை சொல்லுபவர். நமது பொது மனித இனம் பற்றிய

I want to convey something that is truer than truth

about our common humanity.

உண்மையிலும் மிக உண்மையான சில விடயங்களை நான் சொல்ல விரும்புகிறேன்.

All stories interest me,

எல்லாக் கதைகளும் எனக்கு ஆர்வத்தைக் கூட்டின மற்றும் இன்னும் சிலவோ நான் எழுதும் வரை

and some haunt me until I end up writing them.

என்னைக் கவர்ந்து கொண்டிருந்தன.

Certain themes keep coming up:

குறிப்பிட்ட கருப்பொருள்கள் தொடந்து வந்து கொண்டிருக்கும்.

justice, loyalty, violence, death, political and social issues,

நீதி, நியாயம், வன்முறை, மரணம், அரசியல் மற்றும் சமூகப் பிரச்சினைகள்,

freedom.

சுதந்திரம்.

I'm aware of the mystery around us,

நம்மைச் சுற்றிக் காணப்படும் மாயைகள் பற்றி நான் அறிவேன்,

so I write about coincidences, premonitions,

அதனால், நான் தொடர்புச் சம்பவங்கள், தீர்க்க தரிசனங்கள்,

emotions, dreams, the power of nature, magic.

உணர்வுகள், கனவுகள், இயற்கையின் சக்தி, மாயமந்திரம் ஆகியன பற்றி எழுதுகிறேன்.

In the last 20 years, I have published a few books,

கடந்த 20 வருடங்களில் நான் ஒரு சில புத்தகங்களை வெளியிட்டிருக்கிறேன்.

but I have lived in anonymity until February of 2006,

ஆனாலும், 2006 பெப்ரவரி இத்தாலியில் நடைபெற்ற குளிர்கால ஒலிம்பிக்கில் ஒலிம்பிக் கொடியை ஏந்தும்

when I carried the Olympic flag in the Winter Olympics in Italy.

வரை நான் அறியப்படாதவளாய் வாழ்ந்து வந்தேன்.

அது என்னை பிரபல்யமானவராக ஆக்கிவிட்டது. இப்போது என்னை மக்கள் மேஸிஸில் (Macy's) அடையாளம் கண்டு கொள்கிறார்கள்.

That made me a celebrity.

(Laughter)

Now people recognize me in Macy's,

மற்றும் எனது பேரப்பிள்ளைகள் நான் "கூலானவர்" (Cool) என நினைக்கிறார்கள்.

and my grandchildren think that I'm cool.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Allow me to tell you about my four minutes of fame.

எனது நான்கு நிமிட புகழைப் பற்றி உங்களிடம் சொல்ல அனுமதி தாருங்கள்.

ஒலிம்பிக் போட்டியின் தொடக்க விழாவின்

One of the organizers of the Olympic ceremony,

of the opening ceremony,

அமைப்பாளர்களுள் ஒருவர்

called me and said that I had been selected to be one of the flag bearers.

என்னை அழைத்து, கொடி ஏந்துபவர்களில் ஒருவராக

நான் தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளதாகச் சொன்னார்.

I replied that surely, this was a case of mistaken identity,

இது நிச்சயமாக அடையாளம் காண்பதில் ஏற்பட்ட தவறால் உண்டாகியுள்ளதென பதிலளித்தேன்.

because I'm as far as you can get from being an athlete.

ஏனெனில், நான் ஒருபோதும் விளையாட்டு வீராங்கனையாக இருந்ததில்லை.

Actually, I wasn't even sure that I could go around the stadium

உண்மையாக, நடைச்சாதனத்தின் (Walker) உதவியில்லாமல்

without a walker.

அரங்த்தைச் சுற்றி வர என்னால் முடியுமென நான் நம்பவில்லை.

(சிரிப்பு)

(Laughter)

I was told that this was no laughing matter.

இது சிரிக்கக்கூடிய விடயமொன்றல்ல என எனக்குச் சொல்லப்பட்டது.

This would be the first time

இதுவே முதன் முறையாக

that only women would carry the Olympic flag.

ஒலிம்பிக் கொடியை பெண்கள் மட்டும் ஏந்திச் செல்வதாக அமையப் போகிறது.

ஐந்து கண்டங்களையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி, ஐந்து பெண்கள்

Five women, representing five continents,

and three Olympic gold medal winners.

மற்றும் மூன்று ஒலிம்பிக் தங்கப்பதக்க வெற்றியாளர்கள் உள்ளனர்.

My first question was, naturally:

இயற்கையாகவே எனக்குத் தோன்றிய முதல் கேள்வி,

What was I going to wear?

நான் எதை உடுத்திக் கொள்ளப்போகிறேன்? என்பதுதான்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

"A uniform," she said,

ஒரு சீருடை என அவள் சொன்னாள்.

and asked for my measurements.

அத்தோடு எனது அளவீடுகளையும் கேட்டு நின்றாள்.

My measurements.

எனது அளவீடுகள்.

மிஸலின் மேன் போன்று ஊதிய உடை உடுத்திக் கொண்டிருப்பது போல்

I had a vision of myself in a fluffy anorak,

looking like the Michelin Man.

என்னை நான் கற்பனை செய்து கொண்டேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

பெப்ரவரி மாதத்தின் நடுவினில்

By the middle of February, I found myself in Turin,

டியூரினில் நானிருந்த போது, ஆர்வமான பார்வையாளர்கள்

where enthusiastic crowds cheered

80 ஒலிம்பிக் குழுக்களிள், எந்த குழு வீதியில் சென்றாலும் ஆரவரிப்பதைக் கண்டேன்.

when any of the 80 Olympic teams was in the street.

Those athletes had sacrificed everything to compete in the games.

விளையாட்டில் போட்டியிடுவதற்காக அந்த விளையாட்டு வீரர்கள் எல்லாவற்றையும் தியாகம் செய்திருந்தனர்.

They all deserved to win, but there's the element of luck.

அனைவரும் வெற்றியை பெற வேண்டியவர்கள் தாம், ஆனாலும், அதிர்ஷ்டமும் கைகொடுக்க வேண்டும்.

A speck of snow, an inch of ice, the force of the wind

பனித்துளிகள், பனிக்கட்டியின் தடிப்பு, காற்றின் விசை என்பன

can determine the result of a race or a game.

விளையாட்டின் அல்லது ஓட்டத்தின் முடிவைத் தீர்மானிக்கும்.

However, what matters most, more than training or luck, is the heart.

ஆனாலும், பயிற்சி அல்லது அதிர்ஷ்டம் என்பவற்றுக்கு அப்பால், முக்கியமானது, இதயம் தான்.

Only a fearless and determined heart will get the gold medal.

பயமில்லாத மற்றும் நம்பிக்கையுள்ள இதயம் மட்டுமே தங்கப் பதக்கம் வெல்ல முடியும்.

It is all about passion.

இது அனைத்தும் அதீத ஆர்வம் பற்றியதாகும்.

The streets of Turin were covered with red posters

டியூரினின் தெருக்கள் சிவப்புச் சுவரொட்டிகளால் மூடப்பட்டு

announcing the slogan of the Olympics:

ஒலிம்பிக்கின் சொல்வாக்கை அறிவித்துக் கொண்டிருந்தது.

"Passion lives here."

அதீத ஆர்வம் இங்கேயே வாழ்கிறது. அது எப்போதும் உண்மைதானே?

Isn't it always true?

Heart is what drives us and determines our fate.

இதயத்தில் எதனை நாம் கொண்டுள்ளோமோ, அதுவே நமது விதியை தீர்மானிக்கும்.

இதையே எனது புத்தகங்களின் பாத்திரங்களில் நான் வேண்டுகிறேன்.

That is what I need for my characters in my books:

a passionate heart.

ஒரு அதீத ஆர்வமுடைய இதயம்.

I need mavericks, dissidents, adventurers, outsiders and rebels,

கேள்வி கேட்கின்ற, விதிகளை வளைத்துப் போடுகின்ற, இடர்களைச் சந்திக்கின்ற

who ask questions, bend the rules and take risks.

சாதனையாளர்கள், போராளிகள், முயற்சியாளர்கள், வீரர்கள் ஆகியோரே எனக்குத் தேவை.

People like all of you in this room.

இந்த அறையில் இருக்கும் அனைவரையும் போன்ற மக்கள்.

பொது உணர்ச்சியுடைய நல்ல மனிதர்கள், ஆர்வமுள்ள பாத்திரங்களை உருவாக்கமாட்டார்கள்.

Nice people with common sense do not make interesting characters.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

They only make good former spouses.

இவர்கள் சிறந்த முன்னாள் துணைவர்களை மட்டுமே உருவாக்குவர்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(Applause)

(கைதட்டல்)

In the greenroom of the stadium, I met the other flag bearers:

அரங்கத்தின் ஒப்பனை அறையில், கொடி ஏந்தும் ஏனையவர்களை நான் சந்தித்தேன்:

மூன்று விளையாட்டு வீராங்கனைகள் மற்றும் நடிகைகளான சுசான் சரன்டன் மற்றும் சோபியா லோரன் ஆகியோர்.

three athletes and the actresses Susan Sarandon and Sophia Loren.

Also, two women with passionate hearts:

அத்தோடு, அதீத ஆர்வமுடைய இதயங்கொண்ட இரண்டு பெண்கள்.

Wangari Maathai, the Nobel Prize winner from Kenya

நோபல் பரிசு வென்ற கென்யாவைச் சேர்ந்த வங்காரி மாதாய்,

who has planted 30 million trees,

இவர் 30 மில்லியன் தாவரங்களை நட்டு, அதன் மூலம்

and by doing so, she has changed the soil, the weather, in some places in Africa,

சில ஆபிரிக்காவின் பிரதேசங்களில்

மண் மற்றும் காலநிலையை மாற்றியிருக்கிறார். அதுமட்டுமா

and of course, the economic conditions in many villages;

பல கிராமங்களின் பொருளாதார நிலையை மேம்படுத்தியுமுள்ளார்.

and Somaly Mam,

அடுத்தது கம்போடியாவைச் சேர்ந்த செயற்பாட்டாளரான, சோமாலி மம், இவர் சிறுவர் விபச்சாரத்திற்கெதிராக

a Cambodian activist who fights passionately against child prostitution.

அதீத ஆர்வத்துடன் போராடுகிறார்.

When she was 14 years old, her grandfather sold her to a brothel.

இவர் 14 வயதாவிருக்கும் போதே, இவரின் பாட்டனால் விபச்சார விடுதிக்கு விற்கப்பட்டார்.

She told us of little girls raped by men

இளம் கன்னியுடன் உடலுறவு கொண்டால் எயிட்ஸ் நோயிலிருந்து குணமடைய முடியும் என நம்பும்

who believe that having sex with a very young virgin

ஆண்கள், இளம் பெண்களை கற்பழித்த உண்மையை எங்களிடம் சொன்னார்.

will cure them from AIDS,

விபச்சார விடுதிகளில் ஒரு நாளைக்கு 5 முதல் 15 பேர் வரை சிறு பிள்ளைகளை வற்புறுத்தி

and of brothels where children are forced to receive 15 clients per day,

உடலுறவு கொண்டுள்ளார்கள்.

and if they rebel, they are tortured with electricity.

அத்தோடு, அவர்கள் மறுக்கும் பட்சத்தில் மின்சாரத்தினால் கொடுமையிழைக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

In the greenroom, I received my uniform.

ஒப்பனை அறையில் நான் எனது சீருடையைப் பெற்றுக் கொண்டேன்.

It was not the kind of outfit that I normally wear,

நான் வழக்கமாக அணியும் உடை போல அது இருக்கவில்லை.

but it was far from the Michelin Man suit that I had anticipated.

ஆனாலும், நான் எதிர்பார்த்தது போல் அது மிஸலின் மேன் உடையை போலும்

இருக்கவில்லை. உண்மையாகவே நன்றாகவே இருந்தது.

Not bad, really.

I looked like a refrigerator.

நான் குளிர்சாதனப் பெட்டி போல் தோற்றமளித்தேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

But so did most of the flag bearers, except Sophia Loren,

அழகினதும் அதீத ஆர்வத்தினதும் அகிலத்தின் அடையாளமான சோபியா லோரனைத் தவிர,

the universal symbol of beauty and passion.

ஏனைய கொடி ஏந்துபவர்களும் அப்படித்தான் தோன்றினார்கள்.

Sophia is over 70 and she looks great.

சோபியாவுக்கு வயது 70க்கும் அதிகம் தான். உன்னதமாகத் தோன்றினார்.

She's sexy, slim and tall, with a deep tan.

அவர் ஆழமான மச்சத்தோடு அழகானவர், ஒல்லியானவர் மற்றும் உயரமானவர்.

Now, how can you have a deep tan and have no wrinkles?

இப்போது, எப்படி சுருக்கமில்லாத தோலையும் அதில் ஆழமான மச்சத்தையும் கொண்டிருக்க உங்களால் முடியும்?

I don't know.

எனக்குத் தெரியாது.

"எப்படி இவ்வளவு அழகாக இருக்க முடிகிறது?" என அவரிடம் தொலைக்காட்சி பேட்டியின் போது கேட்கப்பட்டது.

When asked in a TV interview how could she look so good,

she replied, "Posture."

அதற்கு, "இருப்பு நிலை. எனது முதுகு எப்போதும் நேரானதுதான்.

(Laughter)

"My back is always straight,

and I don't make old people's noises."

அத்தோடு, நான் முதியோர்களின் சத்தங்களை உண்டுபண்ணுவதில்லை" என பதிலளித்தார்.

(சிரிப்பு)

(Laughter)

So there you have some free advice

பூமியிலேயுள்ள மிகச் சிறந்த அழகான பெண்களில் ஒருவரிடமிருந்து

உங்களுக்குச் சில இலவசமான ஆலோசனைகள் கிடைக்கின்றன.

from one of the most beautiful women on earth:

no grunting, no coughing, no wheezing,

உளருவதில்லை, தும்முவதில்லை, கஷ்டத்துடன் மூச்சு வாங்குவதில்லை.

no talking to yourselves, no farting.

தன்னோடு தானே கதைப்பதில்லை. "குசு" விடுவதில்லை.

(சிரிப்பு)

(Laughter)

நல்லது, அவர் அப்படிச் சரியாகச் சொல்லவில்லை.

Well, she didn't say that, exactly.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

At some point around midnight,

நள்ளிரவின் ஒரு நேரத்தில்

we were summoned to the wings of the stadium,

அரங்கின் ஓரிடத்திற்கு நாம் கூட்டப்பட்டோம்,

and the loudspeakers announced the Olympic flag,

அங்கு ஒலிபெருக்கிகள் ஒலிம்பிக் கொடி என அறிவித்தன. இசை ஆரம்பித்தது.

and the music started --

by the way, the same music that starts here, the "Aida" march.

அதே அய்டா அணிவகுப்பு இசை இங்கும்

ஒலிக்கக் கேட்டேன்.

Sophia Loren was right in front of me.

எனக்கு முன்னால் சோபியா லோரன் இருந்தார். அவர் என்னை விட ஓரடி உயரமானவர்.

She's a foot taller than I am, not counting the poofy hair.

கூம்பிய அவர் கூந்தலை கணக்கெடுக்காமலேயே.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

She walked elegantly, like a giraffe on the African savanna,

தனது தோளில் கொடியை ஏந்திய வண்ணம், அவர்

holding the flag on her shoulder.

ஆபிரிக்க வனாந்தர ஒட்டகச் சிவிங்கி போன்று அழகாக நடந்து சென்றார். அவரை நானும் தொடர்ந்தேன்.

I jogged behind --

(Laughter)

(சிரிப்பு)

on my tiptoes, holding the flag on my extended arm,

காலை திடமாக்கி, எனது கரத்தில் கொடியை ஏந்திக் கொண்டேன்,

so that my head was actually under the damn flag.

அதனாலே உண்மையாகவே எனது தலை அக்கொடியினால் மறைந்து போனது.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

All the cameras were, of course, on Sophia.

எல்லா புகைபடக்கருவிகளும் சோபியாவின் பக்கமே இருந்தன.™

That was fortunate for me,

அது எனக்கு அதிர்ஷ்டமானது தான். ஏனெனில் அநேகமான செய்திப் புகைப்படங்களில்

because in most press photos, I appear too --

நானும் தோன்றினேன். சில நேரங்களில் சோபியாவின் கால்களுக்கிடையில்.

although, often between Sophia's legs --

(Laughter)

(சிரிப்பு)

a place where most men would love to be.

அது பல ஆண்களும் இருக்க ஆசைப்படும் இடமுமாகும்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(கைதட்டல்)

(Applause)

The best four minutes of my entire life were those in the Olympic stadium.

எனது மொத்த வாழ்வின் உன்னதமான நான்கு நிமிடங்கள்

அந்த ஒலிம்பிக் அரங்கில் இருந்ததுதான்.

இதை நான் சொல்லும் போது, எனது கணவர் கோபித்துக் கொள்வார்.

My husband is offended when I say this,

although I have explained to him that what we do in private

ஆனாலும் நாம் தனியாகச் செய்யும் அந்த விடயம் வழமையாக நான்கு நிமிடங்களுக்கு

usually takes less than four minutes --

குறைவாகவே நீடிக்குமென அவருக்கு நான் விளங்கப்படுத்தியுமுள்ளேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

so he shouldn't take it personally.

அதனால் அதை அவர் தனிப்பட்ட விடயமாக எடுக்கக்கூடாது.

(Laughter)

I have all the press clippings of those four magnificent minutes

அந்த உன்னதமான நான்கு நிமிடங்கள் பற்றிய அனைத்து செய்திகளையும் நான் வைத்திருக்கிறேன்.

because I don't want to forget them

ஏனெனில், முதிய வயது என் மூளைக் கலங்களை அழிக்கும் போதும்

when old age destroys my brain cells.

அந்த விடயத்தை நான் மறக்க விரும்பவில்லை.

I want to carry in my heart forever the key word of the Olympics:

ஒலிம்பிக் திறவுச் சொல்லை என்றும் எனது இதயத்தோடு சுமந்து செல்ல விரும்புகிறேன்.

அது தான் அதீத ஆர்வம்.

passion.

ஆக, இதோ அதீத ஆர்வத்தின் கதை.

So here's a tale of passion.

The year is 1998,

ஆண்டு 1998, இடம் காங்கோ டுட்ஸி

the place is a prison camp for Tutsi refugees in Congo.

அகதிகளுக்கான சிறை முகாம்.

By the way, 80 percent of all refugees and displaced people in the world

சிறு தகவல், உலகில் அனைத்து அகதிகள் மற்றும் இடம் பெயர்ந்தவர்களில் 80 சதவீதமானவர்கள்

are women and girls.

பெண்களும் சிறுமிகளுமாவர்.

கொங்கோவிலுள்ள இந்த இடத்தை நாம் மரண முகாம் என அழைக்கலாம்.

We can call this place in Congo a death camp,

because those who are not killed will die of disease or starvation.

ஏனெனில், கொல்லப்படாதவர்கள் கூட, நோயினாலும் பட்டினியாலும் இங்கு இறந்து போவர்.

The protagonists of this story are a young woman, Rose Mapendo,

ரோஸி மபென்டோ என்ற இளம் பெண்ணும் அவளின் பிள்ளைகளும் தான்

இந்தக் கதையின் முக்கிய பாத்திரங்கள்.

and her children.

She's pregnant and a widow.

அவளொரு கற்பிணியும் விதவையுமாவாள்.

அவளது கணவன் கொடூரமாகக் கொலை செய்யப்படுவதை

Soldiers had forced her to watch as her husband was tortured and killed.

படையினர் அவளை வலுக்கட்டாயமாகப் பார்க்கச் செய்திருக்கிறார்கள்.

Somehow she manages to keep her seven children alive,

எவ்வாறாயினும், அவளது ஏழு பிள்ளைகளையும் காப்பாற்ற அவளால் முடிந்தது.

and a few months later, she gives birth to premature twins,

ஒரு சில மாதங்களுப்பின் பின்னர், அவள் இரட்டைக் குழந்தைகளை பிரசவித்தாள்.

two tiny little boys.

இரண்டு சின்னஞ் சிறிய ஆண் குழந்தைகள்.

She cuts the umbilical cord with a stick

அவள் தொப்புள் கொடியைக் கம்பொன்றினால் வெட்டினாள்.

and ties it with her own hair.

அவள் முடி கொண்டே அதில் முடிச்சு போட்டாள்.

She names the twins after the camp's commanders

முகாமின் பொறுப்பாளர்களின் விருப்பைப் பெறுவதற்காக

to gain their favor,

அவர்களின் பெயரையே இரட்டைக் குழந்தைக்கு வைத்து, தேநீர் ஊட்டினாள்

and feeds them with black tea because her milk cannot sustain them.

ஏனெனில், அவளது பால் போதுமானதாக இருக்கவில்லை.

When the soldiers burst in her cell to rape her oldest daughter,

படையினர் அவளது தங்குமிடத்திற்குள் உட்புகுந்து அவளது

தலையில் துப்பாக்கியை வைத்து, தனது மூத்த மகளைக் கற்பழிக்க முற்பட்டபோதும்,

she grabs hold of her and refuses to let go,

அவளின் மகளை இறுக அணைத்து அது நடக்காமல் தடுத்தாள்.

even when they hold a gun to her head.

Somehow, the family survives for 16 months,

எப்படியோ இந்தக் குடும்பம் 16 மாதங்களிற்கு பிழைத்தது.

and then, by extraordinary luck

பின்னர், ரோஸ் மபென்டோவும் அவளின் ஒன்பது பிள்ளைகளும்

and the passionate heart of a young American man, Sasha Chanoff,

அசாதாரணமான அதிஷ்டத்தாலும், சாசா சானொப் என்ற

who manages to put her in a US rescue plane,

இளைஞனின் அதீத ஆர்வங் கொண்ட இதயத்தாலும் இன்று அரிசோனாவிலுள்ள

Rose Mapendo and her nine children end up in Phoenix, Arizona,

பீனிக்ஸிள் அமெரிக்க மீட்புத் திட்டத்தின்

where they're now living and thriving.

கீழ் நலமாய் வாழ்வோட்டுகிறார்கள்.

"Mapendo," in Swahili, means "great love."

மபென்டோ என்பது ஸ்வாஹிலி மொழியில் உன்னத அன்பு என்று பொருள்.

The protagonists of my books are strong and passionate women

எனது புத்தகங்களின் பிரதான பாத்திரங்கள் ரோஸ் மபென்டோ போன்ற பலமான மற்றும்

like Rose Mapendo.

அதீத ஆர்வமுள்ள பெண்களாவர்.

I don't make them up;

நான் அவற்றை உருவாக்குவதில்லை. அதற்கான தேவையுமில்லை.

there's no need for that.

சுற்றுப்புறச் சூழலில் அவர்களை நான் காண்கிறேன்.

I look around, and I see them everywhere.

I have worked with women and for women all my life.

எனது வாழ்வில் பெண்களுடனும் பெண்களுக்காகவும் வேலை செய்திருக்கிறேன்.

I know them well.

அவர்களை எனக்கு நன்கு தெரியும்.

I was born in ancient times, at the end of the world,

ஆணாதிக்கமுள்ள கதோலிக்க பழைமையைப் பாதுகாக்கும் குடும்பத்தில்

in a patriarchal Catholic and conservative family.

உலக முடிவின் தொன்மைக் காலத்தில் நான் பிறந்தேன்.

No wonder that by age five, I was a raging feminist --

அதுவரைக்கும் சிலியில் "தீவிர பெண்ணியல்வாதி" என்ற சொல்லே எட்டவில்லை, ஆனால், நான்

although the term had not reached Chile yet,

ஐந்து வயதிலேயே தீவிர பெண்ணியல்வாதியாகவே இருந்தேன்.

so nobody knew what the heck was wrong with me.

அதனால், எனக்கு என்ன பிரச்சனை என்பதை யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

I would soon find out that there was a high price to pay for my freedom

எனது சுதந்திரத்திற்கும் ஆணாதிக்கம் தொடர்பாக விமர்சிப்பதற்கும்

பெரிய விலை கொடுக்க வேண்டியுள்ளதென்பதை நான் பின்னர் கண்டறிந்து கொண்டேன்.

and for questioning the patriarchy.

But I was happy to pay it,

ஆனாலும் நான் அந்த விலையைக் கொடுப்பதில் மகிழ்ந்தேன். ஏனெனில், நான் பெறும் ஒரு விமர்சனத்திற்காக

because for every blow that I received,

I was able to deliver two.

என்னால் இரண்டு விமர்சனங்களை வெளியிட முடிந்தது.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Once, when my daughter Paula was in her twenties,

பெண்ணியல் வாதம் காலாவதியாகிவிட்டது, அதிலிருந்து நான் விடுபட வேண்டும் என

தனது வயது இருபதுகளில் இருக்கும் போது எனது மகள் போலா என்னிடம் சொன்னாள்.

she said to me that feminism was dated, that I should move on.

We had a memorable fight.

மறக்க முடியாத சண்டையொன்று நாம் பிடித்தோம். பெண்ணியல் வாதம் காலாவதியாகிவிட்டதா?

Feminism is dated?

Yes, for privileged women like my daughter and all of us here today,

ஆம், எனது மகள் மற்றும் இங்கிருக்கும் அனைவர் போன்ற வரப்பிரசாதமுடைய பெண்களுக்கு அப்படியிருக்கலாம்,

but not for most of our sisters in the rest of the world,

ஆனால், இன்னும் வற்புறுத்தி இளமையில் திருமணம், விபச்சாரம், திணிக்கப்பட்ட தொழிலாளர்கள்

மற்றும் அவர்களின் பிள்ளைகளுக்கு உணவூட்ட முடியாத அல்லது கூடாத

who are still forced into premature marriage,

prostitution, forced labor.

உலகளவில் உள்ள பெருன்பான்மையான

They have children that they don't want or they cannot feed.

எமது சகோதரிகளுக்கு அது அப்படியாக இருக்க முடியாது.

They have no control over their bodies or their lives.

அவர்களது உடலிலோ அல்லது வாழ்விலோ எந்தவித கட்டுப்பாடும் அவர்களிடம் இல்லை.

கல்வி மற்றும் சுதந்திரம் என்பன அவர்களிடம் இல்லை.

They have no education and no freedom.

They are raped, beaten up and sometimes killed with impunity.

அவர்கள் கற்பழிக்கப்படுகிறார்கள், வதைக்கப்படுகிறார்கள், சிலவேளை கொலை செய்யவும் படுகிறார்கள்.

For most Western young women of today,

பெண்ணியல் வாதி என அழைக்கப்படுவது இன்றைய பல

being called a "feminist" is an insult.

மேற்கத்திய இளம் பெண்களுக்கு இழிவாகத் தோன்றுகிறது.

Feminism has never been sexy,

பெண்ணியல் கவர்ச்சிகரமாய் என்றுமே இருந்ததில்லை. ஆனாலும் அது

but let me assure you that it never stopped me from flirting,

என்னை லீலைகள் செய்வதிலிருந்து ஒருபோதும் தடுக்கவும் இல்லை.

ஆணில்லாத குறை எனக்கு அரிதாகவே தோன்றியது.

and I have seldom suffered from lack of men.

(சிரிப்பு)

(Laughter)

Feminism is not dead, by no means.

எந்தக் காரணங்களாலும் பெண்ணியல் இறந்து போகவில்லை.

அது பரிணாம வளர்ச்சி கொண்டிருக்கிறது. உங்களுக்கு அந்தச் சொல் பிடிக்காவிட்டால்,

It has evolved.

If you don't like the term,

change it, for Goddess' sake.

தேவைதைக்காக வேண்டியேனும் பெயரை மாற்றிக் கொள்ளுங்கள்.

Call it "Aphrodite" or "Venus" or "bimbo" or whatever you want.

அப்ரோடைட் அல்லது வீனஸ் அல்லது பிம்போ அல்லது உங்களுக்கு வேண்டியமாதிரி அழையுங்கள்.

The name doesn't matter,

பெயரால் எதுவும் ஆகப்போவதில்லை,

as long as we understand what it is about, and we support it.

அது என்னவென்பதை புரிந்து கொண்டு அதற்கு ஆதரவு வழங்கினாலே போதும்.

இதோ இன்னொரு அதீத ஆர்வத்தின் கதை, ஆனால் இது சோகக் கதை.

So here's another tale of passion, and this is a sad one.

The place is a small women's clinic in a village in Bangladesh.

இடம், பங்களாதேஷின் கிராமமொன்றிலுள்ள ஒரு சிறிய பெண்கள் சுகாதார நிலையம்.

The year is 2005.

ஆண்டு 2005.

Jenny is a young American dental hygienist

தனது மூன்று வார கால விடுமுறைக்கு தொண்டராகப்

who has gone to the clinic as a volunteer during her three-week vacation.

பணிபுரிய சுகாதார நிலையம் சென்றவள் தான் அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த

ஜெனி என்ற பல் சுகாதார வைத்தியர்.

She's prepared to clean teeth,

அவள் பற்களை சுத்தம் செய்ய ஆயத்தமானாள்,

but when she gets there,

ஆனால், அங்கு வைத்தியர்களோ, பல் வைத்தியர்களோ இல்லை என்பதையும் சுகாதார நிலையம் வெறும் கொசுக்கள் மொய்க்கும்

she finds out that there are no doctors, no dentists,

கொட்டகையாக இருப்பதையும் அங்கு சென்றவுடன் அறிந்து கொண்டாள்.

and the clinic is just a hut full of flies.

Outside, there is a line of women

சிகிச்சை பெறுவதற்காக வெளியே பல மணிநேரம்

who have waited several hours to be treated.

பெண்கள் வரிசையாகக் காத்திருந்தனர்.

The first patient is in excruciating pain

பல கடவாய்ப் பற்கள் பழுதடைந்த நிலையில்

அதிக வலியுடன் முதலாவது நோயாளி தோன்றினாள்.

because she has several rotten molars.

Jenny realizes that the only solution is to pull out the bad teeth.

பற்களைப் பிடுங்குவதுதான் இதற்கான ஒரே தீர்வு என ஜெனி புரிந்து கொண்டாள்.

அவள் அதற்கான அனுமதிப் பத்திரம் வைத்திருக்கவில்லை. அவள் ஏற்கனவே அதை செய்திருக்கவுமில்லை.

She's not licensed for that; she has never done it.

She risks a lot and she's terrified.

ஆபத்துகள் நேர்ந்துவிடலாம் எனப் பயந்தாள்.

She doesn't even have the proper instruments,

அவளிடம் உரிய கருவிகள் கூட இருக்கவில்லை,

but fortunately, she has brought some novocaine.

ஆனாலும், அவள் அதிஷ்டவசமாக கொஞ்சம் நொவோகய்ன் கொண்டு வந்திருந்தாள்.

Jenny has a brave and passionate heart.

வீரமும் அதீத ஆர்வமும் கொண்ட இதயத்தையுடையவள்தான் ஜெனி.

She murmurs a prayer and she goes ahead with the operation.

இறைவனை வேண்டிக் கொண்டவளாய், சத்திர சிகிச்சை நடத்த ஆரம்பித்தாள்.

At the end, the relieved patient kisses her hands.

முடிவில் சுகமுற்ற நோயாளி, அவளின் கைகளை முத்தமிட்டாள்.

That day the hygienist pulls out many more teeth.

அந்த நாளில் பல பற்களை பல் வைத்தியரான அவள் பிடுங்க வேண்டியதாயிற்று.

The next morning, when she comes again to the so-called clinic,

அந்த சுகாதார நிலையத்திற்கு மறுநாள் காலையில் அவள் வந்த போது, அவளின் நேற்றைய முதலாவது நோயாளி,

her first patient is waiting for her with her husband.

அவளுக்காக தன் கணவருடன் காத்திருந்தாள்.

The woman's face looks like a watermelon.

அந்தப் பெண்ணின் முகம் வதைக்காய் போன்று தோற்றமளித்தது.

It is so swollen that you can't even see the eyes.

அவ்வளவாய் அது வீங்கியிருந்தது, உங்களால் கண்களைக் கூட காண முடியாது.

The husband, furious, threatens to kill the American.

கோபாவேசத்தோடு கணவன், அமெரிக்கரைக் கொல்லப் போவதாய் அச்சுறுத்தினான்.

Jenny is horrified at what she has done.

ஜெனி அச்சத்தோடு என்னவாயிற்று என எண்ண,

But then, the translator explains

நோயாளியின் நிலை சத்திர சிகிச்சைக்கான நிலை அல்ல

that the patient's condition has nothing to do with the operation.

என மொழிபெயர்ப்பாளர் மூலம் தெரிந்து கொண்டாள்.

The day before, her husband beat her up

தனக்கு இரவுச் சாப்பாடு சமைக்க குறித்த நேரத்தில் வீட்டிற்கு வராததால், கணவன் மனைவியை

because she was not home in time to prepare dinner for him.

முந்திய நாள் தாக்கியிருக்கிறான்.

மில்லியன் கணக்கான பெண்கள் இன்று இப்படித்தான் வாழ்கின்றனர்.

Millions of women live like this today.

They are the poorest of the poor.

அவர்கள் ஏழ்மையிலும் ஏழ்மையானவர்கள்.

Although women do two-thirds of the world's labor,

அத்தோடு, தொழிலாளர்களின் மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெண்களாகவிருக்கின்றனர்,

they own less than one percent of the world's assets.

உலக மொத்தச் சொத்தில் ஒரு சதவீதத்திற்கும் குறைவானதே அவர்களுக்குச் சொந்தமானது.

They are paid less than men for the same work, if they're paid at all,

ஒரே தொழிலுக்காக ஆண்களை விட பெண்கள் குறைவாகவே ஊதியம் பெறுகிறார்கள்

அவ்வாறு பெற்றபோதிலும், அவர்கள் பொருளாதாரச் சுதந்திரம் இல்லாத

and they remain vulnerable because they have no economic independence,

காரணத்தால் நிலையற்ற அளவில் வாழ்கிறார்கள்,

and they are constantly threatened by exploitation,

மற்றும் அவர்கள் தொடர்ச்சியாக சீரழிப்பு, வன்முறை மற்றும்

violence and abuse.

துஷ்பிரயோகம் மூலம் அச்சுறுத்தப்படுகிறார்கள்.

It is a fact that giving women education, work,

பெண்கள் கல்வி, தொழில்,

the ability to control their own income, inherit and own property

தனது வருமானத்தை கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றல் மற்றும் பொருள்களை கொண்டிருத்தல் என்பன

சமூகத்திற்கு நன்மை பயக்குமென்பது தெளிவான உண்மையாகும்.

benefits the society.

If a woman is empowered,

பெண் உரிமை பெறும்போது,

her children and her family will be better off.

அவளின் பிள்ளைகள் மற்றும் குழந்தைகள் என்பன முன்னேறும்.

If families prosper, the village prospers,

குடும்பங்கள் செளபாக்கியம் அடையும் போது, கிராமமும் செளபாக்கியம் கொள்ளும்.

and eventually, so does the whole country.

ஈற்றில் முழுநாடுமே செளபாக்கியம் அடைந்துவிடும்.

Wangari Maathai goes to a village in Kenya.

கென்யாவிலுள்ள ஒரு கிராமத்திற்கு வங்காரி மாதாய் செல்கிறார்.

She talks with the women and explains that the land is barren

அங்கு நிலம் வறிதாகக்கூடியது என்பதை பெண்களுக்கு விளங்கப்படுத்துகிறார்

because they have cut and sold the trees.

ஏனெனில் அவர்கள் மரங்களை வெட்டி விற்பனை செய்தார்கள்.

பெண்களைக் கொண்டு புதிய மரங்களை நட்டு அதற்கு துளி துளியாக

She gets the women to plant new trees and water them,

drop by drop.

நீரூற்றச் செய்தார்.

In a matter of five or six years, they have a forest,

ஐந்தாறு ஆண்டுகளின் பின்னர் அவர்கள் வனாந்தரமொன்றைப் பெற்றார்கள்.

the soil is enriched, and the village is saved.

மண் வளமானது. கிராமம் காக்கப்பட்டது.

The poorest and most backward societies

ஏழ்மையான மற்றும் மிகப் பின்தங்கிய சமூகங்கள்

are always those that put women down.

பெண்களை எப்போதும் கீழ்மட்டத்திற்கே ஆக்கி விடுகின்றன.

Yet this obvious truth is ignored by governments

ஆனாலும் தெளிவான உண்மை அரசாங்கங்களாலும்

and also by philanthropy.

வள்ளல்களாலும் கண்டு கொள்ளப்படுவதில்லை.

For every dollar given to a women's program,

பெண்களின் செயற்றிட்டங்களுக்கு ஒரு டாலர் கொடுக்கப்படும் அதே வேளை,

20 dollars are given to men's programs.

ஆண்களின் செயற்றிட்டங்களுக்கு 20 டாலர்கள் வழங்கப்படுகின்றன.

Women are 51 percent of humankind.

பெண்கள் மனித குலத்தின் 51 சதவீதமானவர்கள்.

Empowering them will change everything,

அவர்களை முன்னேற்றும் போது, தொழில்நுட்பம், வடிவமைப்பு மற்றும் பொழுதுபோக்கு

more than technology and design and entertainment.

என்பவற்றுக்கு மேலாக எல்லாமே மாற்றங் காணும்.

I can promise you that women working together --

பெண்கள் இணைந்து, அறிவித்து, கற்று

linked, informed and educated --

ஒன்றாகப் பணியாற்றும் போது,

ஆதாரவற்ற உலகத்தில் சமாதானம் மற்றும் சுபீட்சம் என்பவற்றைக் கொண்டுவரலாம் என நான் உறுதி கூறுகிறேன்.

can bring peace and prosperity to this forsaken planet.

In any war today, most of the casualties are civilians,

இன்றளவில் எந்தப் போரிலும் அதிகம் பாதிக்கப்படுவது பொது மக்களே,

mainly women and children.

பிரதானமாக பெண்களும் சிறுவர்களும். அவர்களே பெரும் பாதிப்புக்குள்ளாகின்றனர்.

They are collateral damage.

Men run the world,

ஆண்கள் உலகத்தை ஓட்டுகிறார்கள். பாருங்கள் எவ்வளவு குப்பைகள் கிடக்கின்றன என்பதை.

and look at the mess we have.

What kind of world do we want?

எமக்கு எந்த வகையான உலகமொன்று தேவை?

This is a fundamental question that most of us are asking.

இதுவே பலரும் கேட்கும் அடிப்படையான கேள்வியாகும்.

உலகத்தின் அமைவைப் போன்றே எமது நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளல் பொருத்தமானது தானா?

Does it make sense to participate in the existing world order?

We want a world where life is preserved

வசதிபடைத்தவர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல், எல்லோரினதும் வாழ்க்கையின் தரம்

and the quality of life is enriched for everybody,

உயர்த்தப்பட்ட, எமது வாழ்வுகள் பாதுகாக்கப்பட்ட நிலையை கொண்ட

not only for the privileged.

உலகே எமக்குத் தேவை.

யூஸி பெர்கலி நூலகத்தில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருந்த பெர்னான்டோ பொடேரோவின்

In January, I saw an exhibit of Fernando Botero's paintings

ஓவியங்களை ஜனவரி மாதம் பார்த்தேன்.

at the UC Berkeley library.

No museum or gallery in the United States,

அமெரிக்காவின் எந்த நூதனசாலையோ கலாபவனமோ கொண்டிறாத

except for the New York gallery that carries Botero's work,

அபூகிராய்ப் சிறையை தொனிப்பொருளாய் கொண்ட பொடேரோவின் படைப்பை

has dared to show the paintings,

நியூ யோர்க் கலாபவனமே தைரியத்துடன்

because the theme is the Abu Ghraib prison.

காட்சிக்கு வைத்துள்ளது.

கொடூரங்கள் மற்றும் அதிகாரத் துஷ்பிரயோகம் என்பனவற்றினைக் காட்டும் பல ஓவியங்கள்

They are huge paintings of torture and abuse of power,

உன்னதமான பொடேரோவின் பாணியில் காட்சியளிக்கின்றன.

in the voluminous Botero style.

I have not been able to get those images out of my mind

என்னால் எனது மனத்திலிருந்தோ இதயத்திலிருந்தோ அந்தக் காட்சிகளை

or my heart.

எடுத்துவிட முடியவில்லை.

What I fear most is power with impunity.

குற்ற விதிவிலக்கின் பலத்தை எண்ணி அதிகம் பயந்து கொள்கிறேன்.

I fear abuse of power, and the power to abuse.

அதிகாரத் துஷ்பிரயோகத்தையும் துஷ்பிரயோகத்தின் அதிகாரத்தையும் கண்டு அச்சம் கொள்கிறேன்.

In our species, the alpha males define reality,

எமது இனத்தில், ஆண்களே உண்மைகளை வரையறுக்கின்றனர்,

and force the rest of the pack to accept that reality

அதுவே மற்றவர்களும் வலுக்கட்டாயமாக உண்மையென ஏற்றுக் கொண்டு

and follow the rules.

விதிகள் பின்தொடரப்படுகின்றன.

The rules change all the time, but they always benefit them,

விதிகள் எப்போதுமே மாற்றப்படுகின்றன, ஆனால் அவர்களுக்கு நன்மை பயப்பனவாகவே இருக்கின்றன.

and in this case, the trickle-down effect, which does not work in economics,

பொருளாதாரத்தில் பயன்படாத சமனான விளைவுக் கொள்கை

இங்கே அழகுற பயன்படுகிறது.

works perfectly.

Abuse trickles down from the top of the ladder to the bottom.

அடியில் இருப்போர்கள் மேலேயிருப்போர்களை விட சமபகிர்வில் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுகின்றனர்.

Women and children, especially the poor, are at the bottom.

பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் ஆகியோரே அடிமட்டத்தில் இருக்கின்றனர்.

Even the most destitute of men have someone they can abuse --

தேவைகளுள்ள ஆதரவற்ற பல ஆண்களுக்குக்கூட துஷ்பிரயோகம் செய்ய --

a woman or a child.

பெண் அல்லது சிறுவர் -- ஆட்கள் இருக்கின்றனர்.

I'm fed up with the power that a few exert over the many

பால், வருமானம், இனம் மற்றும் வகுப்பு போன்றவற்றின் மூலம் பலரை சிலர்

through gender, income, race and class.

ஆதிக்கம் செலுத்தும் விடயத்தில் நான் அலுத்துப் போயுள்ளேன்.

எமது நாகரிகத்தில் அடிப்படை மாற்றங்களை துளிர்விடச் செய்வதே

I think that the time is ripe to make fundamental changes

in our civilization.

காலத்தின் தேவை என நான் எண்ணுகிறேன்.

But for real change, we need feminine energy

ஆனாலும், உண்மையான மாற்றத்திற்காய், உலக முகாமைத்துவத்தில் பெண்களின் சக்தி

in the management of the world.

எமக்கு தேவைப்படுகிறது.

We need a critical number of women in positions of power,

குறிப்பிட்ட அளவில் பதவி அதிகாரங்களில் பெண்கள் இருப்பது எமக்குத் தேவை,

and we need to nurture the feminine energy in men.

ஆண்களில் பெண்கள் சக்தியை நாம் விதைக்க வேண்டும்.

I'm talking about men with young minds, of course.

நான் நிச்சயமாக இளமையான மனங்கொண்ட ஆண்களைப் பற்றி கதைக்கிறேன்.

Old guys are hopeless; we have to wait for them to die off.

கிழவர்கள் நம்பிக்கை இல்லாதவர்கள், அவர்கள் சாகும் வரை நாம் காத்திருக்க வேண்டியதுதான்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Yes, I would love to have Sophia Loren's long legs

ஆம், சோபியா லோரனின் நீண்ட கால்களையும் திரண்ட மார்புகளையும்

and legendary breasts.

பெற்றுக் கொள்ள எனக்கு ஆசை.

But given a choice, I would rather have the warrior hearts

ஆனால், வாய்ப்புக் கிடைத்தால், வங்காரி மாதாய், சோமலி மம் மற்றும்

ரோஸ் மபென்டோ போன்றோரின் வீரமுள்ள இதயம் பெறவே நான் விரும்புவேன்.

of Wangari Maathai, Somaly Mam, Jenny, and Rose Mapendo.

எனக்கு இந்த உலகை நல்லதாக உருவாக்க வேண்டும்.

I want to make this world good.

மிக நன்றாக இல்லாவிட்டாலும், நன்றாகவாவது.

Not better -- but to make it good.

Why not? It is possible.

ஏனில்லாமலில்லை? அது முடியும். இந்த அறையைச் சுற்றிப் பாருங்கள் --

Look around in this room --

all this knowledge, energy, talent and technology.

எத்துணை அறிவு, சக்தி, ஆற்றல் மற்றும் தொழில்நுட்பம்.

Let's get off our fannies, roll up our sleeves

இருக்கைகளை விட்டு எழுந்து அதீத ஆர்வத்தோடு

and get to work, passionately,

உன்னதமான உலகை உருவாக்கும் நோக்குடன் வேலை

செய்யப் புறப்படுவோம்.

in creating an almost-perfect world.

Thank you.

நன்றி.

(Applause and cheers)