Tracy Chevalier: Finding the story inside the painting

Translator: Thu-Huong Ha Reviewer: Youna Jung

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Christel Foncke

I'm going to tell you about an affliction I suffer from.

Ik ga jullie vertellen over een aandoening waar ik aan lijd.

And I have a funny feeling that quite a few of you

Ik heb het gevoel dat hier nogal wat

suffer from it as well.

patiënten in de zaal zitten.

When I'm walking around an art gallery,

Als ik rondloop in een kunstgalerij,

rooms and rooms full of paintings,

zalen na elkaar vol schilderijen,

after about 15 or 20 minutes,

dan besef ik na 15 à 20 minuten

I realize I'm not thinking about the paintings.

dat ik niet aan de schilderijen denk.

I'm not connecting to them.

Ik heb er geen band mee.

Instead, I'm thinking about that cup of coffee

Ik denk aan die kop koffie

I desperately need to wake me up.

waar ik naar snak, om wakker te worden.

I'm suffering from gallery fatigue.

Ik lijd aan galerijmoeheid.

How many of you out there suffer from --

Hoeveel van jullie lijden aan --

yes. Ha ha, ha ha!

Ja. Ha ha!

Now, sometimes you might last longer

Soms hou je het langer uit

than 20 minutes, or even shorter,

dan 20 minuten, of minder lang,

but I think we all suffer from it. And do you have

maar ik denk dat we het allemaal hebben.

the accompanying guilt?

Net als de schuld die erbij hoort.

For me, I look at the paintings on the wall

Ik kijk naar de schilderijen aan de muur

and I think, somebody has decided to put them there,

en denk: iemand heeft ze daar gehangen,

thinks they're good enough to be on that wall,

vindt ze goed genoeg voor die muur,

but I don't always see it.

maar ik zie het niet altijd.

In fact, most of the time I don't see it.

Meestal zie ik het niet.

And I leave feeling actually unhappy.

En dan ga ik ongelukkig naar huis.

I feel guilty and unhappy with myself,

Ik voel me schuldig en ontevreden over mezelf.

rather than thinking there's something wrong with the painting,

Ik denk niet dat er iets mis is met het schilderij,

I think there's something wrong with me.

ik denk dat er iets mis is met mijzelf.

And that's not a good experience, to leave a gallery like that.

Geen leuk gevoel, om zo de galerij te verlaten.

(Laughter)

(Gelach)

The thing is, I think we should give ourselves a break.

Ik denk dat we onszelf wat moeten sparen.

If you think about going into a restaurant,

Als je naar een restaurant gaat

when you look at the menu, are you expected to order

en het menu bekijkt, moet je dan alles bestellen

every single thing on the menu?

dat op het menu staat?

No! You select.

Nee! Je maakt een keuze.

If you go into a department store to buy a shirt,

Als je een hemd koopt in een winkel,

are you going to try on every single shirt

probeer je ze dan allemaal,

and want every single shirt?

wil je ze allemaal?

Of course not, you can be selective. It's expected.

Natuurlijk niet. Je mag selectief zijn. Dat hoort zo.

How come, then, it's not so expected

Hoe komt het dan dat het niet hoort

to be selective when we go to an art gallery?

om selectief te zijn in een kunstgalerij?

Why are we supposed to have a connection with every single painting?

Waarom moeten we een band hebben met elk schilderij?

Well I'm trying to take a different approach.

Ik probeer een andere aanpak.

And there's two things I do:

Ik doe twee dingen.

When I go into a gallery, first of all, I go quite fast,

Als ik een galerij bezoek, ga ik eerst heel snel.

and I look at everything, and I pinpoint the ones

Ik bekijk alles en noteer de schilderijen

that make me slow down for some reason or other.

die mijn pas om één of andere reden vertragen.

I don't even know why they make me slow down, but something

Ik weet zelfs niet waarom:

pulls me like a magnet

iets trekt me aan, als een magneet.

and then I ignore all the others, and I just go to that painting.

Ik laat de andere links liggen. Ik ga alleen naar dat schilderij.

So it's the first thing I do is, I do my own curation.

Punt één is dus: ik ben mijn eigen curator.

I choose a painting. It might just be one painting in 50.

Ik kies een schilderij. Misschien maar één van de 50.

And then the second thing I do is I stand in front of that painting,

Als tweede ga ik voor het schilderij staan

and I tell myself a story about it.

en vertel er mezelf een verhaal over.

Why a story? Well, I think that we are wired,

Waarom een verhaal? Volgens mij zijn we daarop gebouwd.

our DNA tells us to tell stories.

Ons DNA zegt ons dat we verhalen moeten vertellen.

We tell stories all the time about everything,

We vertellen de hele tijd verhalen over alles.

and I think we do it because the world is kind of a crazy, chaotic place,

Volgens mij omdat de wereld een gekke, chaotische plek is.

and sometimes stories, we're trying to make sense of the world a little bit,

Met verhalen proberen we de zin van de wereld te zien.

trying to bring some order to it.

We proberen hem te ordenen.

Why not apply that to our looking at paintings?

Dat kunnen we ook doen als we schilderijen bekijken.

So I now have this sort of restaurant menu

Ik heb nu een restaurantmenu-aanpak

visiting of art galleries.

voor galerijbezoeken.

There are three paintings I'm going to show you now

Ik ga jullie drie schilderijen tonen

that are paintings that made me stop in my tracks

die me de pas deden inhouden

and want to tell stories about them.

en maakten dat ik erover wilde vertellen.

The first one needs little introduction --

Het eerste heeft geen introductie nodig --

"Girl with a Pearl Earring" by Johannes Vermeer,

'Meisje met de parel' van Johannes Vermeer,

17th-century Dutch painter.

een Nederlandse schilder uit de 17e eeuw.

This is the most glorious painting.

Dit is een schitterend schilderij.

I first saw it when I was 19,

Ik zag het voor het eerst toen ik 19 was.

and I immediately went out and got a poster of it,

Ik ging meteen een poster kopen.

and in fact I still have that poster. 30 years later it's hanging in my house.

Die heb ik nog steeds. 30 jaar later hangt hij in mijn huis.

It's accompanied me everywhere I've gone,

Hij vergezelt me, waar ik ook heenga.

I never tire of looking at her.

Ik word het nooit beu om naar haar te kijken.

What made me stop in my tracks about her to begin with

Wat me de pas deed inhouden,

was just the gorgeous colors he uses

waren de prachtige kleuren die hij gebruikt

and the light falling on her face.

en het licht dat op haar gezicht valt.

But I think what's kept me still coming back

Maar wat me steeds weer doet terugkomen,

year after year is another thing, and that is

jaar na jaar, is iets anders:

the look on her face, the conflicted look on her face.

de uitdrukking van tweestrijd op haar gezicht.

I can't tell if she's happy or sad,

Ik weet niet of ze blij is of droevig.

and I change my mind all the time.

Ik stel mijn mening steeds weer bij.

So that keeps me coming back.

Dat maakt dat ik steeds weer terugkom.

One day, 16 years after I had this poster on my wall,

Op een dag, 16 jaar nadat ik de poster had opgehangen,

I lay in bed and looked at her,

lag ik in bed en keek naar haar.

and I suddenly thought, I wonder what

Plots dacht ik: ik vraag me af

the painter did to her to make her look like that.

wat de schilder heeft gedaan om haar zo te doen kijken.

And it was the first time I'd ever thought that

Voor het eerst dacht ik

the expression on her face is actually reflecting

dat de uitdrukking op haar gezicht weerspiegelt

how she feels about him.

wat ze voor hem voelt.

Always before I'd thought of it as a portrait of a girl.

Voordien dacht ik erover als een meisjesportret.

Now I began to think of it as a portrait of a relationship.

Nu begon ik het te zien als het portret van een relatie.

And I thought, well, what is that relationship?

Ik dacht: welke relatie?

So I went to find out. I did some research and discovered,

Dus deed ik wat opzoekwerk.

we have no idea who she is.

Ik ontdekte dat we geen idee hebben wie ze is.

In fact, we don't know who any of the models

Dat geldt voor alle modellen

in any of Vermeer's paintings are,

in de schilderijen van Vermeer.

and we know very little about Vermeer himself.

We weten weinig over Vermeer zelf.

Which made me go, "Yippee!"

Hoera! dacht ik,

I can do whatever I want, I can come up with whatever story I want to.

"Ik kan mijn zin doen. Ik kan om het even welk verhaal verzinnen."

So here's how I came up with the story.

Dit is hoe ik bij het verhaal kwam.

First of all, I thought,

Ten eerste dacht ik:

I've got to get her into the house.

ik moet haar het huis inkrijgen.

How does Vermeer know her?

Hoe kent Vermeer haar?

Well, there've been suggestions that

Sommigen zeggen

she is his 12-year-old daughter.

dat ze zijn 12-jarige dochter is.

The daughter at the time was 12 when he painted the painting.

Ze was 12 ten tijde van het schilderij.

And I thought, no, it's a very intimate look,

Maar nee, het is een intieme blik,

but it's not a look a daughter gives her father.

maar niet de blik van een dochter voor haar vader.

For one thing, in Dutch painting of the time,

In Nederlandse schilderijen uit die tijd

if a woman's mouth was open, it was indicating sexual availability.

wees een open vrouwenmond op seksuele beschikbaarheid.

It would have been inappropriate for Vermeer

Het zou ongepast zijn voor Vermeer

to paint his daughter like that.

om zijn dochter zo te schilderen.

So it's not his daughter, but it's somebody

Het is dus niet zijn dochter,

close to him, physically close to him.

maar iemand die fysiek dicht bij hem staat.

Well, who else would be in the house?

Wie is er nog in het huis?

A servant, a lovely servant.

Een hulpje, een knap hulpje.

So, she's in the house.

Zo, ze zit in het huis.

How do we get her into the studio?

Hoe krijgen we haar het atelier in?

We don't know very much about Vermeer,

We weten niet veel over Vermeer,

but the little bits that we do know, one thing we know

maar we weten één ding:

is that he married a Catholic woman, they lived with her mother

zijn vrouw was katholiek, ze woonden bij haar moeder,

in a house where he had his own room

in een huis waar hij zijn eigen atelier had.

where he -- his studio. He also had 11 children.

Hij had ook 11 kinderen.

It would have been a chaotic, noisy household.

Het was vast een chaotisch, luidruchtig huishouden.

And if you've seen Vermeer's paintings before,

Als je schilderijen van Vermeer hebt gezien,

you know that they're incredibly calm and quiet.

valt je die ongelooflijke kalmte en rust op.

How does a painter paint such calm, quiet paintings with 11 kids around?

Hoe maakt hij die kalme, rustige schilderijen met 11 kinderen in de buurt?

Well, he compartmentalizes his life.

Hij deelt zijn leven op.

He gets to his studio, and he says, "Nobody comes in here.

In zijn atelier zegt hij: "Niemand komt erin.

Not the wife, not the kids. Okay, the maid can come in and clean."

De vrouw niet, de kinderen niet. Oké, de meid mag komen poetsen."

She's in the studio. He's got her in the studio, they're together.

Ze is in het atelier. Ze zijn samen.

And he decides to paint her.

En hij beslist haar te portretteren.

He has her wear very plain clothes.

Ze moet heel sober gekleed zijn.

Now, all of the women, or most of the women in Vermeer's other paintings

De meeste vrouwen in de andere schilderijen van Vermeer

wore velvet, silk, fur, very sumptuous materials.

dragen fluweel, zijde, bont, dure materialen.

This is very plain; the only thing that isn't plain

Dit is gewoontjes. Het enige dat ongewoon is,

is her pearl earring.

is haar paarlen oorring.

Now, if she's a servant, there is no way she could afford

Als ze een meid is, kan ze zich nooit

a pair of pearl earrings.

een paar parels veroorloven.

So those are not her pearl earrings. Whose are they?

Die parels zijn dus niet van haar. Van wie zijn ze?

We happen to know, there's a list of Catharina, the wife's clothes.

Er bestaat een lijst van de kleding van Catharina, zijn vrouw.

Amongst them a yellow coat with white fur,

Die bevat een gele jas met bont,

a yellow and black bodice,

een geel en zwart lijfje,

and you see these clothes on lots of other paintings,

en die kleren zie je op vele andere schilderijen,

different women in the paintings, Vermeer's paintings.

bij verschillende vrouwen in zijn schilderijen.

So clearly, her clothes were lent to various different women.

De kleding werd dus uitgeleend aan andere vrouwen.

It's not such a leap of faith to take

Het is niet zo'n grote stap om aan te nemen

that that pearl earring actually belongs to his wife.

dat de parel van zijn vrouw was.

So we've got all the elements for our story.

We hebben nu alle elementen van ons verhaal.

She's in the studio with him for a long time.

Zij is lange tijd met hem in het atelier.

These paintings took a long time to make.

Deze schilderijen maken, duurde lang.

They would have spent the time alone, all that time.

Ze waren al die tijd alleen.

She's wearing his wife's pearl earring.

Zij draagt de parel van zijn vrouw.

She's gorgeous. She obviously loves him. She's conflicted.

Ze ziet er geweldig uit. Ze houdt van hem. Tweestrijd.

And does the wife know? Maybe not.

Weet de vrouw het? Misschien niet.

And if she doesn't, well --

Als ze het niet weet, wel --

that's the story.

dat is het verhaal.

(Laughter)

(Gelach)

The next painting I'm going to talk about

Het volgende schilderij

is called "Boy Building a House of Cards" by Chardin.

heet 'Jongen die een kaartenhuis bouwt' van Chardin,

He's an 18th-century French painter best known for his still lifes,

een 18e-eeuwse Franse schilder van stillevens,

but he did occasionally paint people.

die af en toe mensen schilderde.

And in fact, he painted four versions of this painting,

Hij maakte vier versies van dit schilderij,

different boys building houses of cards, all concentrated.

verschillende jongens die kaartenhuisjes bouwden, heel geconcentreerd.

I like this version the best, because some of the boys

Deze vind ik de mooiste. Sommige jongens zijn ouder,

are older and some are younger, and to me, this one,

andere jonger, maar deze is voor mij

like Goldilocks's porridge, is just right.

als de pap van Goudlokje: net goed.

He's not quite a child, and he's not quite a man.

Hij is geen kind en hij is geen man.

He's absolutely balanced between innocence and experience,

Hij staat op de wip tussen onschuld en ervaring.

and that made me stop in my tracks in front of this painting.

Dat deed me de pas inhouden voor dit schilderij.

And I looked at his face. It's like a Vermeer painting a bit.

Ik keek naar zijn gezicht. Het lijkt wel een Vermeer.

The light comes in from the left, his face is bathed

Het licht komt van links. Zijn gezicht baadt

in this glowing light. It's right in the center of the painting,

in een gloeiend licht. Het is het centrum van het schilderij.

and you look at it, and I found that when I was looking at it,

Terwijl ik ernaar keek,

I was standing there going,

stond ik te denken:

"Look at me. Please look at me."

"Kijk me aan. Kijk me alsjeblieft aan."

And he didn't look at me. He was still looking at his cards,

Hij keek me niet aan. Hij bleef naar zijn kaarten kijken.

and that's one of the seductive elements of this painting is,

Dat is één van de verleidelijke aspecten van dit schilderij:

he's so focused on what he's doing that he doesn't look at us.

hij is zo geconcentreerd bezig dat hij ons niet aankijkt.

And that is, to me, the sign of a masterpiece,

Voor mij is dat het teken van een meesterwerk,

of a painting when there's a lack of resolution.

een schilderij zonder oplossing.

He's never going to look at me.

Hij zal me nooit aankijken.

So I was thinking of a story where,

Ik bedacht dus een verhaal:

if I'm in this position, who could be there looking at him?

als ik hier sta, wie kan hem dan staan bekijken?

Not the painter, I don't want to think about the painter.

Niet de schilder, daar wil ik niet aan denken.

I'm thinking of an older version of himself.

Ik dacht aan een oudere versie van hemzelf.

He's a man, a servant, an older servant looking at this younger servant,

Een man, een oudere dienaar die naar deze jongere dienaar kijkt

saying, "Look at me. I want to warn you about

en zegt: "Kijk me aan. Ik wil je waarschuwen

what you're about to go through. Please look at me."

voor wat je te wachten staat. Kijk me aan."

And he never does.

En hij doet het nooit.

And that lack of resolution, the lack of resolution in "Girl with a Pearl Earring" --

Dat gebrek aan oplossing, net als in 'Meisje met de parel' --

we don't know if she's happy or sad.

we weten niet of ze blij is of droevig.

I've written an entire novel about her,

Ik heb een hele roman over haar geschreven,

and I still don't know if she's happy or sad.

en ik weet nog steeds niet of ze blij is of droevig.

Again and again, back to the painting,

Altijd weer terug naar dat schilderij,

looking for the answer, looking for the story to fill in that gap.

op zoek naar een antwoord, op zoek naar het verhaal dat het gat invult.

And we may make a story, and it satisfies us momentarily,

We maken een verhaal dat ons tijdelijk voldoet,

but not really, and we come back again and again.

maar niet helemaal, en we komen altijd weer terug.

The last painting I'm going to talk about

Het laatste schilderij voor vandaag

is called "Anonymous" by anonymous. (Laughter)

heet 'Anoniem' door Anoniem. (Gelach)

This is a Tudor portrait bought by the National Portrait Gallery.

Dit Tudor-portret is aangekocht door de National Portrait Gallery.

They thought it was a man named Sir Thomas Overbury,

Ze dachten dat het Sir Thomas Overbury was,

and then they discovered that it wasn't him,

tot ze ontdekten dat dat niet zo is.

and they have no idea who it is.

Ze hebben geen idee wie het is.

Now, in the National Portrait Gallery,

In de National Portrait Gallery

if you don't know the biography of the painting,

is een schilderij zonder biografie

it's kind of useless to you.

nogal nutteloos.

They can't hang it on the wall, because they don't know who he is.

Ze kunnen het niet ophangen omdat ze niet weten wie het is.

So unfortunately, this orphan spends most of his time in storage,

Helaas hangt deze wees dus meestal in het depot,

along with quite a number of other orphans,

samen met nogal wat andere wezen.

some of them some beautiful paintings.

Sommige schilderijen zijn heel knap.

This painting made me stop in my tracks for three reasons:

Dit schilderij deed me om drie redenen de pas inhouden.

One is the disconnection between his mouth

Eén: er is een disconnectie tussen zijn mond,

that's smiling and his eyes that are wistful.

die lacht, en zijn droeve ogen.

He's not happy, and why isn't he happy?

Hij is niet gelukkig. Waarom?

The second thing that really attracted me

Het tweede ding dat me aantrok,

were his bright red cheeks.

waren zijn felrode kaken.

He is blushing. He's blushing for his portrait being made!

Hij bloost terwijl hij geportretteerd wordt!

This must be a guy who blushes all the time.

Allicht bloost deze kerel aldoor.

What is he thinking about that's making him blush?

Waar denkt hij aan, dat hem doet blozen?

The third thing that made me stop in my tracks

Het derde ding dat me de pas deed inhouden,

is his absolutely gorgeous doublet.

is zijn absoluut fantastische wambuis.

Silk, gray, those beautiful buttons.

Zijde, grijs, prachtige knopen.

And you know what it makes me think of,

Mij doet het denken --

is it's sort of snug and puffy; it's like a duvet spread over a bed.

het sluit nauw aan en is wat pafferig, als een sprei op een bed.

I kept thinking of beds and red cheeks,

Ik bleef aan bedden en rode kaken denken.

and of course I kept thinking of sex when I looked at him,

Natuurlijk bleef ik aan seks denken als ik naar hem keek.

and I thought, is that what he's thinking about?

Was dat waar hij aan dacht?

And I thought, if I'm going to make a story,

Als ik een verhaal maak,

what's the last thing I'm going to put in there?

wat is dan het laatste dat ik erin stop?

Well, what would a Tudor gentleman be preoccupied with?

Wat zou de bekommernis van een Tudor-heer zijn?

And I thought, well, Henry VIII, okay.

Hendrik de Achtste, oké.

He'd be preoccupied with his inheritance, with his heir.

Die heeft zorgen om zijn erfgenaam.

Who is going to inherit his name and his fortune?

Wie zal zijn naam en fortuin erven?

You put all those together, and you've got your story

Leg dat samen, en je hebt je verhaal

to fill in that gap that makes you keep coming back.

dat het gat vult waardoor je steeds terugkeert.

Now, here's the story.

Hier is het verhaal.

It's short.

Het is kort.

"Rosy"

'Roosje'

I am still wearing the white brocade doublet Caroline gave me.

Ik draag nog steeds het wambuis van brokaat dat Caroline me gaf.

It has a plain high collar, detachable sleeves

Het heeft een gewone hoge kraag, afneembare mouwen

and intricate buttons of twisted silk thread,

en ingewikkelde knopen van gedraaide zijdedraad,

set close together so that the fit is snug.

dicht bij elkaar, zodat het nauw aansluit.

The doublet makes me think of a coverlet on the vast bed.

Het wambuis doet me denken aan de sprei op het grote bed.

Perhaps that was the intention.

Misschien was dat de bedoeling.

I first wore it at an elaborate dinner her parents held in our honor.

Ik droeg het voor het eerst op een groot diner dat haar ouders te onzer ere gaven.

I knew even before I stood up to speak

Zelfs voor ik ging staan voor mijn toespraak

that my cheeks were inflamed.

wist ik dat mijn kaken brandden.

I have always flushed easily, from physical exertion,

Ik heb altijd veel gebloosd, na fysieke inspanning,

from wine, from high emotion.

door wijn, door sterke emotie.

As a boy, I was teased by my sisters and by schoolboys,

Als jongen plaagden mijn zussen en de schooljongens me,

but not by George.

maar George niet.

Only George could call me Rosy.

Alleen George mocht me Roosje noemen.

I would not allow anyone else.

Niemand anders mocht dat.

He managed to make the word tender.

Hij maakte de wereld teder.

When I made the announcement, George did not

Toen ik de aankondiging deed,

turn rosy, but went pale as my doublet.

werd George niet rozig, maar bleek als mijn wambuis.

He should not have been surprised.

Hij had niet verrast moeten zijn.

It has been a common assumption

Iedereen verwachtte

that I would one day marry his cousin.

dat ik op een dag met zijn nicht zou trouwen.

But it is difficult to hear the words aloud.

Maar het is lastig om de woorden hardop te horen.

I know, I could barely utter them.

Ik kreeg ze zelf nauwelijks over mijn lippen.

Afterwards, I found George on the terrace overlooking the kitchen garden.

Achteraf trof ik George op het terras bij de keukentuin.

Despite drinking steadily all afternoon, he was still pale.

Ondanks een namiddag van drinken, was hij nog steeds bleek.

We stood together and watched the maids cut lettuces.

We stonden samen te kijken naar de hulpjes die sla uitstaken.

"What do you think of my doublet?" I asked.

"Wat vind je van mijn wambuis?" vroeg ik.

He glanced at me. "That collar looks to be strangling you."

Hij bekeek me. "Die kraag lijkt je te wurgen."

"We will still see each other," I insisted.

"We zullen elkaar blijven zien," drong ik aan.

"We can still hunt and play cards and attend court.

"We kunnen blijven jagen, kaarten en aan het hof vertoeven.

Nothing need change."

Er hoeft niets te veranderen."

George did not speak.

George bleef zwijgen.

"I am 23 years old. It is time for me to marry

"Ik ben 23. Het is tijd om te trouwen

and produce an heir. It is expected of me."

en voor een erfgenaam te zorgen. Dat wordt van me verwacht."

George drained another glass of claret and turned to me.

George sloeg nog een glas rode wijn achterover en richtte zich tot mij.

"Congratulations on your upcoming nuptials, James.

"Gefeliciteerd met je komende huwelijk, James.

I'm sure you'll be content together."

Ik weet zeker dat jullie samen tevreden zullen zijn."

He never used my nickname again.

Hij gebruikte mijn koosnaam nooit meer.

Thank you.

Dankuwel.

(Applause)

(Applaus)

Thank you.

Dankuwel.

(Applause)

(Applaus)