Tracy Chevalier: Finding the story inside the painting

ترسی شوالیر: یافتن داستان درون نقاشی

Translator: Thu-Huong Ha Reviewer: Youna Jung

Translator: soheila Jafari Reviewer: Shahram Eatezadi

I'm going to tell you about an affliction I suffer from.

قصد دارم راجع به مشقتی که از اون رنج میبرم براتون بگم.

And I have a funny feeling that quite a few of you

من یه احساس خنده دار دارم که خیلی از شما از اون هم رنج میبرید.

suffer from it as well.

من یه احساس خنده دار دارم که خیلی از شما از اون هم رنج میبرید.

When I'm walking around an art gallery,

وقتی که در یه گالری نقاشی راه میروم،

rooms and rooms full of paintings,

اتاق‌ها پُر از نقاشیه،

after about 15 or 20 minutes,

و بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه متوجه میشم، من در مورد نقاشیها فکر نمیکنم.

I realize I'm not thinking about the paintings.

و بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه متوجه میشم، من در مورد نقاشیها فکر نمیکنم.

I'm not connecting to them.

من اصلا با اونها ارتباطی برقرار نمیکنم.

Instead, I'm thinking about that cup of coffee

به جای اون، دارم به یه فنجون قهوه که به شدت به اون نیاز دارم تا بیدار بشم، فکر میکنم.

I desperately need to wake me up.

به جای اون، دارم به یه فنجون قهوه که به شدت به اون نیاز دارم تا بیدار بشم، فکر میکنم.

I'm suffering from gallery fatigue.

من از کسالت در گالری ها نقاشی عذاب میکشم.

How many of you out there suffer from --

چند نفر از شما اذیت می شید--

yes. Ha ha, ha ha!

بله ، ها ها ها !

Now, sometimes you might last longer

گاهی ممکنه بیشتر از ۲۰ دقیقه و یا حتی کمتر از اون طول بکشه،

than 20 minutes, or even shorter,

گاهی ممکنه بیشتر از ۲۰ دقیقه و یا حتی کمتر از اون طول بکشه،

but I think we all suffer from it. And do you have

اما فکر کنم همه ما از این عذاب میکشیم.

the accompanying guilt?

آیا شما هم احساس گناه میکنید؟

For me, I look at the paintings on the wall

برای من اینطوره که به نقاشی‌های روی دیوار نگاه میکنم

and I think, somebody has decided to put them there,

و فکر میکنم یه نفر تصمیم گرفته اونها رو اونجا بگذاره،

thinks they're good enough to be on that wall,

فکر میکرده که اونها به اندازه کافی خوب هستند که روی دیوار گذاشته بشن،

but I don't always see it.

اما من همیشه اینطور نمی بینم.

In fact, most of the time I don't see it.

در حقیقت، بیشتر اوقات اینطور نمیبینم.

And I leave feeling actually unhappy.

در واقع از این بابت خیلی هم خوشحال نیستم.

I feel guilty and unhappy with myself,

احساس گناه و ناراحتی از خودم میکنم،

rather than thinking there's something wrong with the painting,

به جای اینکه فکر کنم که یه چیزی در اون نقاشی اشتباهه،

I think there's something wrong with me.

فکر میکنم یه چیزی در من غلطه و من اشتباه میکنم.

And that's not a good experience, to leave a gallery like that.

این تجربه خوبی برای ترک کردن یک گالری نقاشی مثل این نیست.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

The thing is, I think we should give ourselves a break.

موضوع اینه که من فکر میکنم ما باید به خودمون یه استراحت بدیم.

If you think about going into a restaurant,

اگر به این فکر کنید که به یک رستوران بروید،

when you look at the menu, are you expected to order

وقتی به لیست غذا نگاه میکنید، ایا انتظار دارید که تک تک غذاها را سفارش بدید؟

every single thing on the menu?

وقتی به لیست غذا نگاه میکنید، ایا انتظار دارید که تک تک غذاها را سفارش بدید؟

No! You select.

نه! شما انتخاب میکنید.

If you go into a department store to buy a shirt,

اگر به یه فروشگاه بزرگ برای خرید یه پیراهن بروید،

are you going to try on every single shirt

آیا شما تمامی پیراهنها را امتحان میکنید و همه را می خواهید؟

and want every single shirt?

آیا شما تمامی پیراهنها را امتحان میکنید و همه را می خواهید؟

Of course not, you can be selective. It's expected.

البته که نه، شما میتونید انتخابگر باشید و انتخاب کنید. انتظار میره که اینطور باشه.

How come, then, it's not so expected

چطور میشه که وقتی به یه گالری نقاشی میرویم انتظار نمیره که ما انتخابگر باشیم؟

to be selective when we go to an art gallery?

چطور میشه که وقتی به یه گالری نقاشی میرویم انتظار نمیره که ما انتخابگر باشیم؟

Why are we supposed to have a connection with every single painting?

چر انتظاره میره که ما با تمامی نقاشیها ارتباط برقرار کنیم؟

Well I'm trying to take a different approach.

بسیار خوب سعی میکنم رویکرد دیگری به موضوع داشته باشم.

And there's two things I do:

من دو کار را میکنم:

When I go into a gallery, first of all, I go quite fast,

هنگامی که به یه گالری نقاشی میروم، اول از همه نسبتا سریع راه میرم،

and I look at everything, and I pinpoint the ones

و به همه چیز نگاه میکنم، و به اونهایی که مرا وادار به آهسته راه رفتنم کردند با دقت نگاه میندازم.

that make me slow down for some reason or other.

و به همه چیز نگاه میکنم، و به اونهایی که مرا وادار به آهسته راه رفتنم کردند با دقت نگاه میندازم.

I don't even know why they make me slow down, but something

من حتی نمیدونم چرا اونها من را وادرا به کم کردن سرعتم میکنه،

pulls me like a magnet

اما اون من را مثل آهن ربا میکشه،

and then I ignore all the others, and I just go to that painting.

و سپس من نقاشیهای دیگر را نادیده میگیرم، و فقط به طرف اون نقاشی میروم.

So it's the first thing I do is, I do my own curation.

اولین کاری که میکنم اینه که اضافی ها را در ذهنم حذف میکنم.

I choose a painting. It might just be one painting in 50.

من یه نقاشی را انتخاب میکنم. ممکنه از ۵۰ تا فقط یکی باشه.

And then the second thing I do is I stand in front of that painting,

دومین کاری که میکنم اینه که جلو اون نقاشی می ایستم، و یه داستان درباره اون برای خودم میگم.

and I tell myself a story about it.

دومین کاری که میکنم اینه که جلو اون نقاشی می ایستم، و یه داستان درباره اون برای خودم میگم.

Why a story? Well, I think that we are wired,

چرا یه داستان؟ خوب، فکر می کنم که [مغز] ما یه جوری مداربندی شده،

our DNA tells us to tell stories.

و دی ان ای ما به ما میگه که داستان بگیم.

We tell stories all the time about everything,

ما در تمامی مدت درباره همه چیز قصه میگیم،

and I think we do it because the world is kind of a crazy, chaotic place,

و فکر میکنم ما اینکار را میکنیم چونکه دنیا یه جوری دیونه است، یه جای پر از هرج و مرجه.

and sometimes stories, we're trying to make sense of the world a little bit,

گاهی سعی میکنیم داستانهایی را که میسازیم معنی بده

trying to bring some order to it.

و تلاش میکنیم کسان دیگری را به این داستانها وارد کنیم.

Why not apply that to our looking at paintings?

چرا این را برای نقاشی‌ای که بهش نگاه میکنیم، نکنیم؟

So I now have this sort of restaurant menu

خُب حالا من با رفتن به گالری نقاشی، به نوعی یه منوی رستوران دارم.

visiting of art galleries.

خُب حالا من با رفتن به گالری نقاشی، به نوعی یه منوی رستوران دارم.

There are three paintings I'm going to show you now

قصد دارم سه تا نقاشی که مرا در مسیرم متوقف کردند نشانتون بدم و درباره اونها داستانهایی بگم.

that are paintings that made me stop in my tracks

قصد دارم سه تا نقاشی که مرا در مسیرم متوقف کردند نشانتون بدم و درباره اونها داستانهایی بگم.

and want to tell stories about them.

قصد دارم سه تا نقاشی که مرا در مسیرم متوقف کردند نشانتون بدم و درباره اونها داستانهایی بگم.

The first one needs little introduction --

اولی یه مقدمه کوچولو میخواد--

"Girl with a Pearl Earring" by Johannes Vermeer,

" دختری با گوشواره مروارید" نقاشی شده توسط بوهانس ورمر، قرن هفدم، نقاش هلندی.

17th-century Dutch painter.

" دختری با گوشواره مروارید" نقاشی شده توسط بوهانس ورمر، قرن هفدم، نقاش هلندی.

This is the most glorious painting.

با شکوه ترین نقاشی.

I first saw it when I was 19,

برای اولین با وقتی که ۱۹ ساله بودم این را دیدیم،

and I immediately went out and got a poster of it,

رفتم بیرون و یه پوستر از اون خریدم،

and in fact I still have that poster. 30 years later it's hanging in my house.

در حقیقت هنوز اون پوستر را دارم. بیشتر از ۳۰ ساله که این به دیوار خونه من آویزونه.

It's accompanied me everywhere I've gone,

این همه جا که رفته ام همراه منه، وهرگز از دیدنش خسته نمیشم.

I never tire of looking at her.

این همه جا که رفته ام همراه منه، وهرگز از دیدنش خسته نمیشم.

What made me stop in my tracks about her to begin with

اولین چیزی که مرا در راهم متوقف کرد

was just the gorgeous colors he uses

رنگ زیباییست که او استفاده کرده و نوری است که به صورت اون دختر تابیده.

and the light falling on her face.

رنگ زیباییست که او استفاده کرده و نوری است که به صورت اون دختر تابیده.

But I think what's kept me still coming back

اما فکر میکنم چیزی که من هنوز هم بعد از سالها مرا نگه داشته چیز دیگریست،

year after year is another thing, and that is

اما فکر میکنم چیزی که من هنوز هم بعد از سالها مرا نگه داشته چیز دیگریست،

the look on her face, the conflicted look on her face.

و آن چهره‌ی اوست، تضادیست که در چهره اوست.

I can't tell if she's happy or sad,

نمیتونم بگم که او خوشحاله یا ناراحته، هر دفعه نظرم را عوض میکنم.

and I change my mind all the time.

نمیتونم بگم که او خوشحاله یا ناراحته، هر دفعه نظرم را عوض میکنم.

So that keeps me coming back.

و همین باعث میشه که من دوباره بهش فکر کنم.

One day, 16 years after I had this poster on my wall,

۱۶ سال پیش، یه روز بعد از اینکه پوستر را روی دیوار نصب کردم،

I lay in bed and looked at her,

روی تخت دراز کشیدم و بهش نگاه کردم،

and I suddenly thought, I wonder what

و ناگهان فکر کردم، که نقاش با او چه کرده تا این دختر این شکلی بشه.

the painter did to her to make her look like that.

و ناگهان فکر کردم، که نقاش با او چه کرده تا این دختر این شکلی بشه.

And it was the first time I'd ever thought that

این اولین باری بود که من فکر کرده بودم

the expression on her face is actually reflecting

که سیمای چهره او در واقع منعکس کننده احساس این دختر درباره نقاشه.

how she feels about him.

که سیمای چهره او در واقع منعکس کننده احساس این دختر درباره نقاشه.

Always before I'd thought of it as a portrait of a girl.

قبل از اون میشه فکر میکردم که این نقاشی چهره یه دختره.

Now I began to think of it as a portrait of a relationship.

حال من درباره نقاشی بعنوان یک رابطه فکر میکردم.

And I thought, well, what is that relationship?

فکر کردم خوب رابطشون چیه؟

So I went to find out. I did some research and discovered,

رفتم که پیداش کنم. کمی تحقیق کردم و چیزهایی را پیدا کردم، هیچ ایده ای نداریم که این دختر کیست.

we have no idea who she is.

رفتم که پیداش کنم. کمی تحقیق کردم و چیزهایی را پیدا کردم، هیچ ایده ای نداریم که این دختر کیست.

In fact, we don't know who any of the models

در حقیقت، ما نمیدونیم که مدلهای "ورمر" برای نقاشی چه کسانی بودند،

in any of Vermeer's paintings are,

در حقیقت، ما نمیدونیم که مدلهای "ورمر" برای نقاشی چه کسانی بودند،

and we know very little about Vermeer himself.

و در مورد خود "ورمر" هم خیلی کم میدونیم.

Which made me go, "Yippee!"

که من واداشت که بگم "هورا ! "

I can do whatever I want, I can come up with whatever story I want to.

میتونم هر کاری را که میخوام بکنم، و هر داستانی که میخوام بسازم.

So here's how I came up with the story.

خُب این داستانی که من ساختم.

First of all, I thought,

اول از همه، فکر کردم، من باید اون دختر را بیارمش توی خونه.

I've got to get her into the house.

اول از همه، فکر کردم، من باید اون دختر را بیارمش توی خونه.

How does Vermeer know her?

ورمر چه جوری اون رو میشناسه؟

Well, there've been suggestions that

خوب، گفته شده بود که او دختر ۱۲ ساله ورمر است.

she is his 12-year-old daughter.

خوب، گفته شده بود که او دختر ۱۲ ساله ورمر است.

The daughter at the time was 12 when he painted the painting.

دخترش که ۱۲ ساله بوده وقتی که ورمر او را نقاشی کرده.

And I thought, no, it's a very intimate look,

فکر کردم هرچند که این یه نگاه صمیمانه است،

but it's not a look a daughter gives her father.

اما این نگاهی نیست که یه دختر به پدرش بکنه.

For one thing, in Dutch painting of the time,

چون در نقاشی‌های هلند در آن زمان،

if a woman's mouth was open, it was indicating sexual availability.

اگر یه زن دهانش باز بود، این نشان از امکان دسترسی جنسی میداد.

It would have been inappropriate for Vermeer

و این برای ورمر مناسب نبوده که دختر خودش رو اینطوری نقاشی کنه.

to paint his daughter like that.

و این برای ورمر مناسب نبوده که دختر خودش رو اینطوری نقاشی کنه.

So it's not his daughter, but it's somebody

بنابر این این دختر خودش نیست، این یه کس دیگه ایست که به او نزدیکه.

close to him, physically close to him.

بنابر این این دختر خودش نیست، این یه کس دیگه ایست که به او نزدیکه.

Well, who else would be in the house?

خوب، چه کس دیگه ای در این خونه میتونه باشد؟

A servant, a lovely servant.

یه خدمتکار، یه خدمتکار دوست داشتنی.

So, she's in the house.

خُب، او در این خونه هست.

How do we get her into the studio?

چطوری ما اونا به استودیو نقاشی آوردیم؟

We don't know very much about Vermeer,

من خیلی زیاد درباره ورمر نمیدونیم،

but the little bits that we do know, one thing we know

اما کمی دربارش میدونیم، یه چیزی که میدونیم اینه

is that he married a Catholic woman, they lived with her mother

که او با یه زن کاتولیک ازدواج کرده و با مادر زنش زندگی میکرده

in a house where he had his own room

در خانه‌ای که او برای خودش یه اتاق داشته که استودیوی او بوده.

where he -- his studio. He also had 11 children.

ضمنا او یازده تا بچه داشته.

It would have been a chaotic, noisy household.

این باید یه خونه پر سر و صدا باشه.

And if you've seen Vermeer's paintings before,

اگر قبلا نقاشیهای ورمر را دیده باشید،

you know that they're incredibly calm and quiet.

میدونید که اونها به طور فوق العاده ای آرام و ساکن هستند.

How does a painter paint such calm, quiet paintings with 11 kids around?

چه جوری یه نقاش میتونه نقاشی‌ای به این آرامی وملایمی با یازده تا بچه بکشه؟

Well, he compartmentalizes his life.

او زندگیش را جدا کرده بود.

He gets to his studio, and he says, "Nobody comes in here.

او به استودیو خودش میره و میگه، "هیچ کس اینجا نیاد.

Not the wife, not the kids. Okay, the maid can come in and clean."

نه همسر، نه بچه ها. بسیار خوب، خدمتکار میتونه بیاد و تمیز کنه."

She's in the studio. He's got her in the studio, they're together.

اون دختر در استودیو هست. ورمر اون را توی استودیو خودش داره . اونها با هم هستند.

And he decides to paint her.

او تصمیم میگیره که این دختر را نقاشی کنه.

He has her wear very plain clothes.

از دختره میخواد لباسی خیلی ساده بپوشه.

Now, all of the women, or most of the women in Vermeer's other paintings

همه زنان و یا بیشتر زنان در نقاشیهای ورمر مخمل، ابریشم، پوست با مواد بسیار مجلل پوشیدند.

wore velvet, silk, fur, very sumptuous materials.

همه زنان و یا بیشتر زنان در نقاشیهای ورمر مخمل، ابریشم، پوست با مواد بسیار مجلل پوشیدند.

This is very plain; the only thing that isn't plain

این خیلی ساده است؛ تنها چیزی که ساده نیست، گوشواره های این دختره.

is her pearl earring.

این خیلی ساده است؛ تنها چیزی که ساده نیست، گوشواره های این دختره.

Now, if she's a servant, there is no way she could afford

اگر او یه خدمتکاره، هیچ راهی برای اینکه او توانایی خرید گوشواره مروارید داشته باشه نیست.

a pair of pearl earrings.

اگر او یه خدمتکاره، هیچ راهی برای اینکه او توانایی خرید گوشواره مروارید داشته باشه نیست.

So those are not her pearl earrings. Whose are they?

اینها گوشواره های او نیستند. مال چه کسیست ؟

We happen to know, there's a list of Catharina, the wife's clothes.

اتفاقی فهمیدم که یه لیستی از لباسهای کارینا، همسر ورمر هست.

Amongst them a yellow coat with white fur,

در میان اونها ، یه کت زرد رنگ با خز سفید،

a yellow and black bodice,

با بالا تنه بندکی زرد و سیاه است،

and you see these clothes on lots of other paintings,

و شما این لباس را در نقاشیهای زیادی دیگری هم میبینید، زنان مختلفی در نقاشهای ورمر هست.

different women in the paintings, Vermeer's paintings.

و شما این لباس را در نقاشیهای زیادی دیگری هم میبینید، زنان مختلفی در نقاشهای ورمر هست.

So clearly, her clothes were lent to various different women.

بنابر این واضحه که لباسهای او به زنان متفاوتی قرض داده شده.

It's not such a leap of faith to take

سخت نیست که باور کنی که این گوشواره ها در واقع مال همسرش هست.

that that pearl earring actually belongs to his wife.

سخت نیست که باور کنی که این گوشواره ها در واقع مال همسرش هست.

So we've got all the elements for our story.

خُب ما همه این عناصر را برای داستانمون گرفتیم.

She's in the studio with him for a long time.

او با ورمر برای مدت زیادی در استودیو بوده.

These paintings took a long time to make.

زمان زیادی برای این نقاشی صرف شده.

They would have spent the time alone, all that time.

اونها می بایستی زمان زیادی را تنها با هم گذرانده باشند.

She's wearing his wife's pearl earring.

او گوشوارهای مروارید همسر ورمر را انداخته.

She's gorgeous. She obviously loves him. She's conflicted.

او بسیار زیباست. آشکاره که این دختر عاشق اوست. این دختر در کشمکشه.

And does the wife know? Maybe not.

آیا همسر ورمر میدونه؟ شاید نه.

And if she doesn't, well --

اگر او نمیدونه، خوب---

that's the story.

داستان اینه.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

The next painting I'm going to talk about

نقاشی بعدی که قصد دارم دربارش صحبت کنم

is called "Boy Building a House of Cards" by Chardin.

به نام " پسری که با کارت خونه میسازه " است که توسط شاردین نقاشی شده.

He's an 18th-century French painter best known for his still lifes,

او نقاش فرانسوی قرن هجدهمه که برای نقاشی اشیاء بی جان مشهوره ولی گاهی مردم را نقاشی میکرده.

but he did occasionally paint people.

او نقاش فرانسوی قرن هجدهمه که برای نقاشی اشیاء بی جان مشهوره ولی گاهی مردم را نقاشی میکرده.

And in fact, he painted four versions of this painting,

در حقیقت، او چهار نسخه از این نقاشی را داره،

different boys building houses of cards, all concentrated.

پسران متفاوتی خونه‌ی کارتی میسازند، همه اونها بر کارشون تمرکز دارند.

I like this version the best, because some of the boys

من این نسخه را بیشتر از همه دوست دارم، چونکه بعضی از پسرها بزرگترن و بعضی کوچکترند،

are older and some are younger, and to me, this one,

من این نسخه را بیشتر از همه دوست دارم، چونکه بعضی از پسرها بزرگترن و بعضی کوچکترند،

like Goldilocks's porridge, is just right.

و برای من این یکی مثل گلدیلوکیز( یک پری افسانه ایست) میمونه. این که کاملا مناسبه.

He's not quite a child, and he's not quite a man.

او نه کاملا یه کودکه و نه کاملا یه مرده.

He's absolutely balanced between innocence and experience,

او بین ومعصومیت و پر تجربگی کاملا در تعادله، و همین مرا جلوی این نقاشی متوقف کرد.

and that made me stop in my tracks in front of this painting.

او بین ومعصومیت و پر تجربگی کاملا در تعادله، و همین مرا جلوی این نقاشی متوقف کرد.

And I looked at his face. It's like a Vermeer painting a bit.

من به این چهره نگاه میکنم. این کمی شبیه نقاشیهای ورمره.

The light comes in from the left, his face is bathed

نور از سمت چپ میتابه، صورتش غرق در نور درخشانیه که از طرف چپ میآید.

in this glowing light. It's right in the center of the painting,

این درست وسط نقاشیه،

and you look at it, and I found that when I was looking at it,

و به اون نگاه میکنی، و متوجه شدم وقتی که بهش نگاه میکردم،

I was standing there going,

اونجا ایستاده بودم و می‌گفتم " مرا نگاه کن، لطفا به من نگاه کن".

"Look at me. Please look at me."

اونجا ایستاده بودم و می‌گفتم " مرا نگاه کن، لطفا به من نگاه کن".

And he didn't look at me. He was still looking at his cards,

او بهم نگاه نکرد. هنوز او به کارتها نگاه می کنه،

and that's one of the seductive elements of this painting is,

و این یکی از عناصر اغوا کننده این نقاشیه،

he's so focused on what he's doing that he doesn't look at us.

او بر روی کاری که داره میکنه تمرکز کرده و به ما نگاه نمیکنه.

And that is, to me, the sign of a masterpiece,

و به نظر من وقتی که در یک نقاشی یک عدم وضوح وجود دارد، این نشانه ای از یک شاهکاره.

of a painting when there's a lack of resolution.

و به نظر من وقتی که در یک نقاشی یک عدم وضوح وجود دارد، این نشانه ای از یک شاهکاره.

He's never going to look at me.

او هرگز به من نگاه نخواهد کرد.

So I was thinking of a story where,

خُب من درباره یه داستان فکر میکنم که،

if I'm in this position, who could be there looking at him?

اگر من در این موقعیت بودم چه کسی اونجا بود و به او نگاه میکرد؟

Not the painter, I don't want to think about the painter.

نمیخواهم درباره خود نقاش فکر کنم.

I'm thinking of an older version of himself.

دارم به یک نسخه قدیمی تر از خودِ او فکر می کنم.

He's a man, a servant, an older servant looking at this younger servant,

او یه مرده، یه مستخدم، یه مستخدم مسن تر که به مستخدم جواتنر نگاه میکنه،

saying, "Look at me. I want to warn you about

می گه، " به من نگاه کن. می خواهم درباره آنچه که به طرفش میری بهت هشدار بدم. لطفا بهم نگاه کن."

what you're about to go through. Please look at me."

می گه، " به من نگاه کن. می خواهم درباره آنچه که به طرفش میری بهت هشدار بدم. لطفا بهم نگاه کن."

And he never does.

و او هرگز اینکار را نمیکنه.

And that lack of resolution, the lack of resolution in "Girl with a Pearl Earring" --

و این عدم وضوح همان عدم وضوح در نقاشیه "دختری با گوشواره مرواریده"---

we don't know if she's happy or sad.

ما نمیدونمی که این دختر خوشحال بوده و یا غمگین.

I've written an entire novel about her,

ما همه داستان را راجع به او خوندیم ولی هنوز نمی دونم که آیا او خوشحال بوده و یا غمگین.

and I still don't know if she's happy or sad.

ما همه داستان را راجع به او خوندیم ولی هنوز نمی دونم که آیا او خوشحال بوده و یا غمگین.

Again and again, back to the painting,

دوباره برگردیم به نقاشی،

looking for the answer, looking for the story to fill in that gap.

و به دنبال پاسخ بگردیم، به دنبال داستانی برای پر کردن این فاصله بگردیم.

And we may make a story, and it satisfies us momentarily,

شاید ما یه داستان بسازیم و این لحظه ای این ما را راضی کنه،

but not really, and we come back again and again.

اما نه بطور واقعی، ما دوباره و دوباره به سراغ اون برمی گردیم.

The last painting I'm going to talk about

آخرین نقاشی که قصد دارم درباره اش صحبت کنم

is called "Anonymous" by anonymous. (Laughter)

به نام "ناشناس"، توسط فردی ناشناس. (خنده تماشاگران)

This is a Tudor portrait bought by the National Portrait Gallery.

این پرتره ای از یه تادور( خانواده سلطنتی انگلیسی در قرن شازدهم) است که به موزه ملی پرتره آورده شده.

They thought it was a man named Sir Thomas Overbury,

اونها فکر کردند که او فردی به نام سٍر توماس اُوربای بوده،

and then they discovered that it wasn't him,

و سپس متوجه شدند که او این فرد نیست،

and they have no idea who it is.

و هیچ ایده ای از اینکه او چه کسیست را نداشتند.

Now, in the National Portrait Gallery,

در گالری ملی پرتره، اگر بیوگرافی نقاش را ندونید، نقاشی برات بی فایده است.

if you don't know the biography of the painting,

در گالری ملی پرتره، اگر بیوگرافی نقاش را ندونید، نقاشی برات بی فایده است.

it's kind of useless to you.

در گالری ملی پرتره، اگر بیوگرافی نقاش را ندونید، نقاشی برات بی فایده است.

They can't hang it on the wall, because they don't know who he is.

اونها نمیتونن نقاشی را به دیوار آویزان کنند ، چونکه نمیدونن که نقاش کیه.

So unfortunately, this orphan spends most of his time in storage,

متاسفانه، این یتیم بیشتر عمرش را با تعداد دیگری از یتمهای دیگر که برخی از اونها زیبا هستند در انبارها گذرانیده.

along with quite a number of other orphans,

متاسفانه، این یتیم بیشتر عمرش را با تعداد دیگری از یتمهای دیگر که برخی از اونها زیبا هستند در انبارها گذرانیده.

some of them some beautiful paintings.

متاسفانه، این یتیم بیشتر عمرش را با تعداد دیگری از یتمهای دیگر که برخی از اونها زیبا هستند در انبارها گذرانیده.

This painting made me stop in my tracks for three reasons:

این نقاشی من را در مسیرم به سه دلیل متوقف کرد:

One is the disconnection between his mouth

یکی اینه که بین دهانش که می خنده و چشمانش که در انتظاره، ارتباطی نیست.

that's smiling and his eyes that are wistful.

یکی اینه که بین دهانش که می خنده و چشمانش که در انتظاره، ارتباطی نیست.

He's not happy, and why isn't he happy?

او خوشحال نیست و چرا او خوشحال نیست؟

The second thing that really attracted me

دومین چیزی که واقعا من را جذب کرد گونه های قرمز و روشنش است.

were his bright red cheeks.

دومین چیزی که واقعا من را جذب کرد گونه های قرمز و روشنش است.

He is blushing. He's blushing for his portrait being made!

صورتش گلگونه. نقاشی شدنش، صورتش را سرخ کرده!

This must be a guy who blushes all the time.

او باید مردی باشه که همیشه صورتش گلگون میشه.

What is he thinking about that's making him blush?

به چه چیزی فکر میکنه که باعث شده صورتش گلگون بشه؟

The third thing that made me stop in my tracks

سومین چیزی که مرا در مسیرم وادرا به توقف کرد، نیم تنه بسیار زیبای اوست.

is his absolutely gorgeous doublet.

سومین چیزی که مرا در مسیرم وادرا به توقف کرد، نیم تنه بسیار زیبای اوست.

Silk, gray, those beautiful buttons.

ابریشم خاکستری با دکمه های زیبا.

And you know what it makes me think of,

میدونید که من به چی فکر کردم،

is it's sort of snug and puffy; it's like a duvet spread over a bed.

این یه جوری گرم و نرم و پف کرده؛ مثل لحافی پهن شده در رختخوابه.

I kept thinking of beds and red cheeks,

من درباره تخت خواب و گونه های سرخ همینطور فکر کردم و فکر کردم،

and of course I kept thinking of sex when I looked at him,

و البته وقتی به این نگاه میکن راجع به سکس هم فکر می کردم،

and I thought, is that what he's thinking about?

و فکر کردم آیا این چیزیه او دربارش فکر میکرده؟

And I thought, if I'm going to make a story,

فکر کردم، اگر بخوام یه داستان بسازم، اخرین چیزی که بهش اضافه میکنم چیه؟

what's the last thing I'm going to put in there?

فکر کردم، اگر بخوام یه داستان بسازم، اخرین چیزی که بهش اضافه میکنم چیه؟

Well, what would a Tudor gentleman be preoccupied with?

خوب یه نجیب زاده از خانواده سلطنتی شیفته چی میشه؟

And I thought, well, Henry VIII, okay.

فکر کردم، خوب، هِنری هشتم، بسیار خوب.

He'd be preoccupied with his inheritance, with his heir.

او با سلطنتش و میراثش سرگرم بود.

Who is going to inherit his name and his fortune?

و چه کسی وارث نام و ثروت او بود؟

You put all those together, and you've got your story

همه اینها را کنار هم میگذارید و داستانتون را برای پر کردن این فاصله میسازید، و دوباره شما را به داستان برمیگردونه.

to fill in that gap that makes you keep coming back.

همه اینها را کنار هم میگذارید و داستانتون را برای پر کردن این فاصله میسازید، و دوباره شما را به داستان برمیگردونه.

Now, here's the story.

و داستان اینه.

It's short.

کوتاهه.

"Rosy"

" رًزی"

I am still wearing the white brocade doublet Caroline gave me.

من هنوز نیم تنه سفیدی را که کارولین بهم داده میپوشم.

It has a plain high collar, detachable sleeves

این یه یقه بلند ساده و آستیهای جدا شدنی

and intricate buttons of twisted silk thread,

و دکمه های ابریشمی به هم نزدیکی داره که خیلی گرم و راحته.

set close together so that the fit is snug.

و دکمه های ابریشمی به هم نزدیکی داره که خیلی گرم و راحته.

The doublet makes me think of a coverlet on the vast bed.

این نیم تنه من را به فکر لحاف روی تخت خواب بزرگی میاندازه.

Perhaps that was the intention.

شاید به این نیم تنه به همین منظور بوده.

I first wore it at an elaborate dinner her parents held in our honor.

اولین بار این را برای شامی که ما پدر و مادرت به افتخار ما داده بودند پوشیدم.

I knew even before I stood up to speak

می دونستم قبل از اینکه برای سخنرانی بایستم گونه ها ملتهب شده بود.

that my cheeks were inflamed.

می دونستم قبل از اینکه برای سخنرانی بایستم گونه ها ملتهب شده بود.

I have always flushed easily, from physical exertion,

من همیشه خیلی زود از فعالیتهای بدنی، شراب و احساسات زیاد، گُر میگیرم و سرخ میشم.

from wine, from high emotion.

من همیشه خیلی زود از فعالیتهای بدنی، شراب و احساسات زیاد، گُر میگیرم و سرخ میشم.

As a boy, I was teased by my sisters and by schoolboys,

وفتی پسر بچه بودم، خواهرم و پسرهای مدرسه بهم طعنه میردند و اذیتم میکردند،

but not by George.

ولی جرج اینکار را نمیکرد.

Only George could call me Rosy.

فقط جرج میتونه مرا رُزی صدا کنه.

I would not allow anyone else.

من به کسی این اجازه نمیدم که من را رُزی صدا کنه.

He managed to make the word tender.

او حرفها را ملایمتر و مهربانانه تر می کرد.

When I made the announcement, George did not

وقتی من نامزدیمون را اعلام کردم، جرج خوشحال نشد و مثل نیم تنه من رنگش پرید.

turn rosy, but went pale as my doublet.

وقتی من نامزدیمون را اعلام کردم، جرج خوشحال نشد و مثل نیم تنه من رنگش پرید.

He should not have been surprised.

او نمی بایست تعجب کنه.

It has been a common assumption

این یه گمان عادی بوده که یه روزی من با عموزاده او ازدواج خواهم کرد.

that I would one day marry his cousin.

این یه گمان عادی بوده که یه روزی من با عموزاده او ازدواج خواهم کرد.

But it is difficult to hear the words aloud.

اما شنیدن این حرفها با صدای بلند مشکله.

I know, I could barely utter them.

من به سختی میتونم این را به زبون بیارم.

Afterwards, I found George on the terrace overlooking the kitchen garden.

بعد از این گفتگو، جرج را توی بالکن مشرف به باغچه سبزیجات پیداش کردم.

Despite drinking steadily all afternoon, he was still pale.

علی رغم نوشیدن شراب در تمام بعد از ظهر، او هنوز رنگ پریده به نظر میآمد.

We stood together and watched the maids cut lettuces.

ما با هم ایستادیم و به خدمتکاران که کاهو ها را می چیدند نگاه کردیم.

"What do you think of my doublet?" I asked.

ازش سوال کردم "راجع به تیم تنه من چی فکر میکنی؟ "

He glanced at me. "That collar looks to be strangling you."

نگاهی به من انداخت و گفت " یقه اش داره خفه ات می کنه "

"We will still see each other," I insisted.

"ما همدیگه را باز هم خواهیم دید" من اصرار کردم.

"We can still hunt and play cards and attend court.

" ما هنوز میتونیم کارت بازی کنیم و به دربار بریم. نیازی نیست که چیزی عوض بشه".

Nothing need change."

" ما هنوز میتونیم کارت بازی کنیم و به دربار بریم. نیازی نیست که چیزی عوض بشه".

George did not speak.

جرج حرفی نزد.

"I am 23 years old. It is time for me to marry

" من ۲۳ سالمه و وقتشه که من ازدواج کنم و یه وارث داشته باشم."

and produce an heir. It is expected of me."

" من ۲۳ سالمه و وقتشه که من ازدواج کنم و یه وارث داشته باشم."

George drained another glass of claret and turned to me.

جرج یه لیوان دیگه از شراب قرمز خورد و برگشت و به من گفت.

"Congratulations on your upcoming nuptials, James.

"عروسیت را بهت تبریک میگم، جیم. مطمئن هستم که شما مناسب همدیگه اید."

I'm sure you'll be content together."

"عروسیت را بهت تبریک میگم، جیم. مطمئن هستم که شما مناسب همدیگه اید."

He never used my nickname again.

او دیگه اسم مستعار مرا صدا نکرد."

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)