John Hunter: Teaching with the World Peace Game

Vertaald door: Patrick Nolten Nagekeken door: Els De Keyser

I'm very fortunate to be here.

Ik tref het dat ik hier mag zijn.

I feel so fortunate.

Ik voel me ook gelukkig.

I've been so impressed by the kindness expressed to me.

Ik ben onder de indruk van de vriendelijkheid die mij is betoond.

I called my wife Leslie,

Ik belde mijn vrouw Leslie

and I said, "You know, there's so many good people

en ik zei: “Weet je, er zijn zo veel welwillende mensen

trying to do so much good.

die zoveel goeds proberen te doen.

It feels like I've landed in a colony of angels."

Het voelt alsof ik in een groep engelen ben beland.”

It's a true feeling.

Zo voelt het écht.

But let me get to the talk -- I see the clock is running.

Maar laten we beginnen – ik zie dat de tijd vliegt.

I'm a public school teacher,

Ik ben leraar op een openbare school

and I just want to share a story of my superintendent.

en ik wil eventjes het verhaal van mijn hoofdlerares vertellen.

Her name is Pam Moran

Ze heet Pam Moran

in Albemarle County, Virginia,

en ze komt uit Albemarle County, Virginia,

the foothills of the Blue Ridge Mountains.

aan de voet van Blue Ridge Mountains.

And she's a very high-tech superintendent.

Ze is een high tech-hoofdlerares.

She uses smart boards, she blogs,

Ze gebruikt smartboards, ze blogt,

she Tweets, she does Facebook,

ze twittert, ze doet aan Facebook,

she does all this sort of high-tech stuff.

ze doet van alles met die technologische dingen.

She's a technology leader and instructional leader.

Ze neemt het voortouw in technologie en in onderwijs.

But in her office,

Maar op haar kantoor

there's this old wooden, weather-worn table, kitchen table --

staat een oude, houten, verweerde tafel, een keukentafel –

peeling green paint, it's kind of rickety.

met schilfers van groene verf, het ding is een beetje wankel.

And I said, "Pam, you're such a modern, cutting-edge person.

Dus ik zei: “Pam, je bent een moderne, hedendaagse persoon.

Why is this old table in your office?"

Waarom heb je deze oubollige tafel op je kantoor?”

And she told me, she said,

Ze vertelde me:

"You know, I grew up in Southwestern Virginia,

“Weet je, ik ben opgegroeid in het Zuidwesten van Virginia,

in the coal mines and the farmlands of rural Virginia,

in de koolmijnen en op de akkers in het platteland van Virginia,

and this table was in my grandfather's kitchen.

en deze tafel stond in de keuken van mijn grootvader.

And we'd come in from playing, he'd come in from plowing and working,

Als wij binnenkwamen van het buiten spelen en hij van het ploegen en werken,

and we'd sit around that table every night.

dan zaten we aan die tafel, elke avond.

And as I grew up, I heard so much knowledge

Toen ik daar opgroeide, hoorde ik zo veel wetenswaardigheden

and so many insights and so much wisdom

en zo veel inzichten en zo veel wijsheden

come out around this table,

voorbijkomen aan deze tafel,

I began to call it the wisdom table.

dat ik de tafel de wijsheidstafel begon te noemen.

And when he passed on, I took this table with me and brought it to my office,

Daarna, toen hij heenging, nam ik de tafel mee naar mijn kantoor.

and it reminds me of him.

Ze herinnert me aan hem.

It reminds me of what goes on around an empty space sometimes."

Ze doet me denken aan wat er soms in een lege ruimte kan gebeuren.”

The project I'm going to tell you about

Het project waarover ik ga vertellen,

is called the World Peace Game,

heet het Wereldvredespel

and essentially it is also an empty space.

en eigenlijk is dat ook een lege ruimte.

And I'd like to think of it

Ik doe net alsof

as a 21st century wisdom table, really.

het een wijsheidstafel is van de 21e eeuw, echt waar.

It all started back in 1977.

Het begon allemaal in 1977.

I was a young man,

Ik was een jongeman

and I had been dropping in and out of college.

en ik ging met tussenpozen naar de universiteit.

And my parents were very patient,

Mijn ouders waren erg geduldig,

but I had been doing intermittent sojourns to India

maar ik ben een paar keer in India geweest

on a mystical quest.

voor een spirituele reis.

And I remember the last time I came back from India --

Ik herinner me de laatste keer dat ik terugkwam uit India –

in my long white flowing robes

in mijn lange, witte, golvende gewaad

and my big beard and my John Lennon glasses --

met mijn lange baard en mijn John Lennon-bril.

and I said to my father,

Ik zei tegen mijn vader:

"Dad, I think I've just about found spiritual enlightenment."

“Pa, ik denk dat ik spirituele verlichting heb gevonden,”

He said, "Well there's one more thing you need to find."

waarop hij reageerde met “Dan moet je nog maar één ding vinden.”

I said, "What is that, dad?" "A job."

Ik vroeg: “Wat dan, pa?” “Een baan.”

(Laughter)

(Gelach)

And so they pleaded with me to get a degree in something.

Ze hebben me gesmeekt om een diploma in wat dan ook te halen.

So I got a degree

Dat heb ik dus gehaald,

and it turned out to be education.

en dat was dus een diploma in onderwijs.

It was an experimental education program.

Het was een experimenteel onderwijsprogramma.

It could have been dentistry, but the word "experimental" was in it,

Tandheelkunde had ook gekund, maar het woord ‘experimenteel’ zat erin,

and so that's what I had to go for.

dus dat is waar ik voor wilde gaan.

And I went in for a job interview

Ik ging naar een sollicitatiegesprek,

in the Richmond Public Schools in Virginia, the capital city,

naar de Richmond Public Schools in Virginia, de hoofdstad,

bought a three-piece suit -- my concession to convention --

kocht een driedelig pak – mijn enige toegeving aan de conventies,

kept my long beard and my afro

want ik liet mijn lange baard staan en mijn afro

and my platform shoes -- at the time it was the '70s --

en mijn plateauzolen – het waren toen de jaren 70 –

and I walked in, and I sat down and had an interview.

en ik liep naar binnen, ging zitten en begon het gesprek.

And I guess they were hard up for teachers

Waarschijnlijk hadden ze te weinig leraren,

because the supervisor, her name was Anna Aro,

want de supervisor, ze heette Anna Aro,

said I had the job teaching gifted children.

zei dat ik de klas met hoogbegaafde kinderen kreeg.

And I was so shocked, so stunned,

Ik was zo in shock, zo verlamd,

I got up and said, "Well, thank you, but what do I do?"

dat ik opstond en zei: “Okay, hartelijk dank, maar wat ga ik dan doen?”

(Laughter)

(Gelach)

Gifted education hadn't really taken hold too much.

Hoogbegaafdenonderwijs was toen nog niet zo gebruikelijk.

There weren't really many materials or things to use.

Er was toen niet veel lesmateriaal of dingen om te gebruiken.

And I said, "What do I do?"

Ik zei: “Wat moet ik doen?”

And her answer shocked me. It stunned me.

En ik schrok van haar antwoord. Het verraste me.

Her answer set the template

Haar antwoord gaf me de blauwdruk

for the entire career I was to have after that.

voor mijn hele latere carrière.

She said, "What do you want to do?"

Ze antwoordde: “Wat wíl je doen?”

And that question cleared the space.

Die vraag gaf mij alle ruimte.

There was no program directive, no manual to follow,

Er was geen opgelegd programma, geen handleiding die ik moest volgen,

no standards in gifted education

geen standaard in hoogbegaafdenonderwijs

in that way.

op zo’n manier.

And she cleared such a space

Ze gaf me dus zoveel ruimte,

that I endeavored from then on

dat ik vanaf dat moment heb getracht

to clear a space for my students, an empty space,

om een ruimte te creëren voor mijn leerlingen, een lege ruimte,

whereby they could create and make meaning

waar zij van alles konden verzinnen en van daaruit betekenis konden halen

out of their own understanding.

vanuit hun eigen begrippen.

So this happened in 1978,

Dit was in 1978.

and I was teaching many years later,

Vele jaren daarna gaf ik nog les.

and a friend of mine introduced me to a young filmmaker.

Een vriend van mij stelde me voor aan een jonge filmmaker.

His name is Chris Farina.

Hij heet Chris Farina.

Chris Farina is here today at his own cost.

Chris Farina is bij ons vandaag, geheel op eigen kosten.

Chris, could you stand up and let them see you --

Chris, zou je op kunnen staan en jezelf laten zien –

a young, visionary filmmaker who's made a film.

een jonge filmmaker met visie die een film heeft gemaakt.

(Applause)

(Applaus)

This film is called "World Peace and Other 4th Grade Achievements."

Deze film heet “Wereldvrede en andere exploten van 9-jarigen”.

He proposed the film to me -- it's a great title.

Hij stelde me voor deze film te maken – het is inderdaad een geweldige titel.

He proposed the film to me,

Hij stelde me voor deze film te maken

and I said, "Yeah, maybe it'll be on local TV,

en ik reageerde door te zeggen: “Ja, misschien komt hij op de regionale zenders,

and we can say hi to our friends."

kunnen we gedag zeggen tegen onze kennissen.”

But the film has really gone places.

Echter, de film is overal geweest.

Now it's still in debt, but Chris has managed, through his own sacrifice,

Nu draait de film nog steeds verlies, maar Chris heeft het voor elkaar gekregen,

to get this film out.

door zichzelf op te offeren, om de film alsnog uit te brengen.

So we made a film

Dus we hebben de film gemaakt

and it turns out to be more than a story about me,

en uiteindelijk is het meer geworden dan een verhaal over mij,

more than a story about one teacher.

meer dan een verhaal over één leraar.

It's a story that's a testament to teaching and teachers.

Het is een verhaal geworden dat een ode is aan het lesgeven en de lesgevers.

And it's a beautiful thing.

En het is schitterend geworden.

And the strange thing is, when I watch the film --

Het hele vreemde is, dat wanneer ik de film bekijk –

I have the eerie sensation of seeing it --

ik krijg een huiveringwekkend gevoel wanneer ik het zie –

I saw myself literally disappear.

dat ik mezelf letterlijk zie verdwijnen.

What I saw

Wat ik zag,

was my teachers coming through me.

waren mijn leraren die via mij in beeld kwamen.

I saw my geometry teacher in high school, Mr. Rucell's

Ik zag mijn wiskundeleraar op de middelbare school, meester Rucell’s

wry smile under his handlebar mustache.

scheve lach onder zijn krulsnor.

That's the smile I use -- that's his smile.

Dat is de lach die ik gebruik – da’s zijn lach.

I saw Jan Polo's flashing eyes.

Ik zag Jan Polo’s knipperende ogen.

And they weren't flashing in anger,

Dat knipperen was niet uit boosheid,

they were flashing in love, intense love for her students.

maar ze knipperden uit warmte, intense warmte voor haar leerlingen.

And I have that kind of flash sometimes.

Soms heb ik ook zo’n soort knippering in mijn ogen.

And I saw Miss Ethel J. Banks

Ik zag juffrouw Ethel J. Banks,

who wore pearls and high-heels to elementary school every day.

die elke dag parels en hoge hakken droeg op de basisschool.

And you know, she had that old-school teacher stare.

Weet je, ze had zo’n klassieke leraressenblik.

You know the one.

Je kent die wel.

(Laughter)

(Gelach)

"And I'm not even talking about you behind me,

“En tegen jullie achter me hoef ik niks te zeggen,

because I've got eyes in the back of my head."

want ik heb ook ogen achterin mijn hoofd.”

(Laughter)

(Gelach)

You know that teacher?

Jullie kennen die lerares?

I didn't use that stare very often,

Ik gebruikte die blik niet vaak,

but I do have it in my repertoire.

maar ik heb hem in mijn repertoire.

And Miss Banks was there as a great mentor for me.

Juffrouw Banks was een fantastische mentor voor mij toen.

And then I saw

Ik zag

my own parents, my first teachers.

mijn eigen ouders, mijn allereerste onderwijzers.

My father, very inventive, spatial thinker.

Mijn vader, zeer vindingrijk, een ruimtelijk denker.

That's my brother Malcolm there on the right.

Da’s mijn broer Malcolm, daar rechts.

And my mother,

En mijn moeder,

who taught me in fourth grade

die me als 9-jarige les gaf

in segregated schools in Virginia,

op rasgescheiden scholen in Virginia,

who was my inspiration.

die was mijn inspiratie.

And really, I feel as though,

Echt waar, ik voel het alsof,

when I see the film --

wanneer ik de film zie –

I have a gesture she does, like this --

ik heb een gebaar van haar, zoiets –

I feel like I am a continuation of her gesture.

ik heb het gevoel dat ik haar gebaar doorgeef.

I am one of her teaching gestures.

Ik ben één van haar onderwijzende gebaren.

And the beautiful thing was,

Het mooie was,

I got to teach my daughter in elementary school, Madeline.

ik leer dat gebaar aan mijn dochter op de basischool, Madeline.

And so that gesture of my mother's

Dus gaat dat gebaar van mijn moeder

continues through many generations.

voort via vele generaties.

It's an amazing feeling

Het is een geweldig gevoel

to have that lineage.

om deel uit te maken van zo’n familiestamboom.

And so I'm here standing on the shoulders of many people.

Dus ik sta hier op de schouders van vele mensen.

I'm not here alone.

Ik ben hier niet alleen.

There are many people on this stage right now.

Er staan nu velen met mij op dit podium.

And so this World Peace Game I'd like to tell you about.

Dus dit Wereldvredespel, daar wil ik graag even over vertellen.

It started out like this:

Het begon als volgt:

it's just a four-foot by five-foot plywood board

het is slechts een multiplex bord van één meter twintig bij één meter vijftig

in an inner-city urban school, 1978.

op een school in de binnenstad in 1978.

I was creating a lesson for students on Africa.

Ik was een les over Afrika aan het voorbereiden voor leerlingen.

We put all the problems of the world there,

We hadden alle problemen van de wereld daar geplaatst

and I thought, let's let them solve it.

en ik dacht, laten we het hen maar laten oplossen.

I didn't want to lecture or have just book reading.

Ik wilde geen preek houden of simpeltjes een boek lezen.

I wanted to have them be immersed

Ik wilde ze laten opgaan in het spel

and learn the feeling of learning through their bodies.

en ik wilde ze leren hoe het is om via hun lichamen te leren.

So I thought, well they like to play games.

Dus ik dacht, nou, ze vinden spelletjes spelen leuk.

I'll make something -- I didn't say interactive;

Ik ga iets maken– ik zei niet interactief.

we didn't have that term in 1978 --

Die term hadden we niet in 1978 –

but something interactive.

maar iets dat interactief is.

And so we made the game,

Vervolgens maakten we het spel,

and it has since evolved

en van toen af aan is het uitgegroeid

to a four-foot by four-foot by four-foot

tot een structuur van één meter twintig bij één meter twintig bij één meter twintig

Plexiglass structure.

in plexiglas.

And it has four Plexiglass layers.

Het heeft vier niveaus van plexiglas.

There's an outer space layer

Er is een niveau van het heelal

with black holes and satellites

met zwarte gaten en satellieten

and research satellites and asteroid mining.

en onderzoekssatellieten en mijnbouw op asteroïden.

There's an air and space level

Er is een niveau van de lucht en de ruimte

with clouds that are big puffs of cotton we push around

met wolken die grote stukken katoen zijn die we rondbewegen,

and territorial air spaces and air forces,

en gesloten luchtruimtes en meerdere luchtmachten,

a ground and sea level with thousands of game pieces on it --

een niveau van grond en zee waar duizenden spelstukken op staan –

even an undersea level

zelfs een onderzeeniveau

with submarines and undersea mining.

met onderzeeërs en onderzeese mijnbouw.

There are four countries around the board.

Er zijn vier landen op het bord.

The kids make up the names of the countries -- some are rich; some are poor.

De kinderen verzinnen de namen van de landen – sommige zijn rijk, sommige zijn arm.

They have different assets, commercial and military.

Ze hebben verschillende goederen, commercieel en militair.

And each country has a cabinet.

En elk land heeft een kabinet.

There's a Prime Minister, Secretary of State, Minister of Defense

Er is een premier, staatssecretaris, minister van defensie

and a CFO, or Comptroller.

en een financieel bestuurder of controller.

I choose the Prime Minister based on my relationship with them.

Ik kies de premier op basis van mijn verhouding tot hen.

I offer them the job, they can turn it down,

Ik bied ze de baan aan, ze mogen ze afwijzen,

and then they choose their own cabinet.

en daarna kiezen ze hun eigen kabinet.

There's a World Bank, arms dealers and a United Nations.

Er is een Wereldbank, er zijn wapenhandelaren en een Verenigde Naties.

There's also a weather goddess

Er is ook een weergodin

who controls a random stock market and random weather.

die de willekeur van de aandelenmarkten en het weer bepaalt.

(Laughter)

(Gelach)

That's not all.

Da’s nog niet alles.

And then there's a 13-page crisis document

En dan is er nog een 13 pagina’s tellend crisisdocument

with 50 interlocking problems.

met 50 met elkaar verweven problemen.

So that, if one thing changes, everything else changes.

Dus, als één ding verandert, verandert al het andere mee.

I throw them into this complex matrix,

Ik gooi ze in een complexe matrix.

and they trust me because we have a deep, rich relationship together.

Ze vertrouwen me, omdat we een diepe en rijke verhouding tot elkaar hebben.

And so with all these crises,

En met al deze crises

we have -- let's see -- ethnic and minority tensions;

hebben we – even kijken – etnische en minderheidsproblemen;

we have chemical and nuclear spills,

we hebben chemisch en nucleaire afvallozingen,

nuclear proliferation.

nucleair wapenontwikkeling.

There's oil spills, environmental disasters,

Er zijn olierampen, natuurrampen,

water rights disputes, breakaway republics,

conflicten met betrekking tot het recht op water, afgescheiden republieken,

famine, endangered species and global warming.

hongersnood, bedreigde diersoorten en de opwarming van de aarde.

If Al Gore is here,

Als Al Gore hier is,

I'm going to send my fourth-graders from Agnor-Hurt and Venable schools to you

dan stuur ik je mijn 9-jarige leerlingen van de Agnor-Hurt and Venable school,

because they solved global warming in a week.

want die hebben de opwarming van de aarde opgelost binnen een week.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

And they've done it several times too.

En ze hebben het zelfs meerdere keren gedaan.

(Laughter)

(Gelach)

So I also have in the game a saboteur --

Dus ik heb ook een saboteur in het spel –

some child -- it's basically a troublemaker --

één of ander kind – het is simpelweg een lastpost –

and I have my troublemaker put to use

en ik heb mijn saboteur in het spel

because they, on the surface,

omdat ze, zo lijkt het,

are trying to save the world and their position in the game.

proberen de wereld te redden en hun plek in het spel.

But they're also trying to undermine everything in the game.

Maar ze proberen ook al het andere in het spel te ondermijnen.

And they do it secretly through misinformation

Ze doen het stiekem, door verkeerde informatie te geven

and ambiguities and irrelevancies,

en vaagheden en irrelevante dingen,

trying to cause everyone to think more deeply.

om zo iedereen dieper te laten nadenken.

The saboteur is there,

De saboteur is er

and we also read from Sun Tzu's "The Art of War."

en we lezen ook uit Sun Tzu’s “De kunst van de oorlog".

Fourth-graders understand it -- nine years old --

Leerlingen van negen jaar begrijpen het,

and they handle that and use that

en ze handelen ernaar en gebruiken het

to understand how to, not follow --

om te begrijpen hoe ze niet blindelings –

at first they do --

in het begin doen ze het wel –

the paths to power and destruction,

de weg naar macht en vernietiging,

the path to war.

het pad naar oorlog kunnen volgen.

They learn to overlook short-sighted reactions

Ze leren om kortetermijnreacties

and impulsive thinking,

en impulsief denken na te laten

to think in a long-term, more consequential way.

en meer op lange termijn, met verantwoordelijkheidszin te denken.

Stewart Brand is here, and one of the ideas for this game came from him

Steward Brand is hier. Eén van de ideeën voor dit spel kwam van hem,

with a CoEvolution Quarterly article

via een artikel in Coevolution Quarterly

on a peace force.

over een vredeskorps.

And in the game, sometimes students actually form a peace force.

In het spel vormen leerlingen soms daadwerkelijk een vredeskorps.

I'm just a clock watcher.

Ik let slechts op de tijd.

I'm just a clarifier. I'm just a facilitator.

Ik verduidelijk enkel. Ik ben maar een facilitator.

The students run the game.

De leerlingen bepalen het spel.

I have no chance to make any policy whatsoever

Ik heb geen enkele invloed op wat voor beleid dan ook

once they start playing.

wanneer ze beginnen te spelen.

So I'll just share with you ...

Dus laat ik het volgende zien …

(Video) Boy: The World Peace Game is serious.

(Video) Jongen: Het Wereldvredespel is echt.

You're actually getting taught something like how to take care of the world.

Je leert echt iets over hoe je over de wereld zorgt.

See, Mr. Hunter is doing that

Kijk, meester Hunter doet dit,

because he says his time has messed up a lot,

omdat hij zegt dat zijn generatie veel fout heeft gedaan

and he's trying to tell us

en hij probeert ons te vertellen

how to fix that problem.

hoe we dit probleem kunnen oplossen.

John Hunter: I offered them a --

John Hunter: Ik bood ze –

(Applause)

(Applaus)

Actually, I can't tell them anything because I don't know the answer.

Eigenlijk kan ik ze niks aanbieden, omdat ik het antwoord niet heb.

And I admit the truth to them right up front: I don't know.

Ik geef ze meteen de waarheid toe: ik weet het niet.

And because I don't know, they've got to dig up the answer.

En omdat ik het niet weet, zullen zij het antwoord moeten vinden.

And so I apologize to them as well.

Ik verontschuldig me ook tegen hen.

I say, "I'm so sorry, boys and girls,

Ik zeg: “Het spijt me, jongens en meisjes,

but the truth is

maar de waarheid is

we have left this world to you in such a sad and terrible shape,

dat we jullie de wereld in zo'n trieste en vreselijke staat hebben achtergelaten,

and we hope you can fix it for us,

en dat we hopen dat jullie hem voor ons kunnen repareren.

and maybe this game will help you learn how to do it."

Misschien zal dit spel jullie helpen leren hoe het moet.”

It's a sincere apology,

Het is een oprechte verontschuldiging

and they take it very seriously.

en ze nemen het heel serieus.

Now you may be wondering what all this complexity looks like.

Op dit moment zullen jullie je afvragen hoe zulke complexiteit eruit ziet.

Well when we have the game start, here's what you see.

Nou, wanneer we het spel beginnen, ziet het er als volgt uit.

(Video) JH: All right, we're going into negotiations as of now. Go.

(Video) JH: Okay, en de onderhandelingen beginnen nu. Start.

(Chatter)

(Gekakel)

JH: My question to you is, who's in charge of that classroom?

JH: Mijn vraag voor jullie is, wie is de baas in dat lokaal?

It's a serious question: who is really in charge?

Het is een serieuze vraag: wie heeft er echt de leiding?

I've learned to cede control of the classroom

Ik heb geleerd de controle in het lokaal af te staan

over to the students over time.

aan de leerlingen in de loop der tijd.

There's a trust and an understanding

Er is een vertrouwensband, wederzijds begrip

and a dedication to an ideal

en toewijding aan een ideaal.

that I simply don't have to do

Ik hoef simpelweg niet meer te doen

what I thought I had to do as a beginning teacher:

wat ik als beginnend leraar nodig vond:

control every conversation and response in the classroom.

toezien op elk gesprek en antwoord in de klas.

It's impossible. Their collective wisdom

Da’s onmogelijk. Hun collectieve wijsheid

is much greater than mine,

is veel groter dan de mijne

and I admit it to them openly.

en ik geef het meteen toe aan hen.

So I'll just share with you some stories very quickly

Ik zal snel een paar voorbeelden met jullie delen

of some magical things that have happened.

van een paar magische momenten die zijn voorgevallen.

In this game we had a little girl,

In het spel speelde een klein meisje mee,

and she was the Defense Minister of the poorest nation.

die minister van defensie was van het armste land.

And the Defense Minister -- she had the tank corps and Air Force and so forth.

De minister van defensie had een landmacht, luchtmacht, enz.

And she was next door to a very wealthy, oil-rich neighbor.

Ze zat naast een zeer welvarend, olierijk buurland.

Without provocation,

Zonder enige provocatie

suddenly she attacked, against her Prime Minister's orders,

begon ze plotseling aan te vallen, tegen het bevel in van haar premier,

the next-door neighbor's oil fields.

richting de olievelden van dat buurland.

She marched into the oil field reserves,

Ze viel de olieveldreserves binnen,

surrounded it, without firing a shot,

omsingelde het gebied, zonder een enkel schot af te vuren,

and secured it and held it.

bemachtigde het en hield het vast.

And that neighbor was unable to conduct any military operations

Dat buurland had geen enkele mogelijkheid meer om enige vorm van militaire operaties uit te voeren,

because their fuel supply was locked up.

omdat hun aanvoer van brandstof volledig was afgesloten.

We were all upset with her, "Why are you doing this?

We waren allemaal boos op haar. “Waarom doe je zoiets?

This is the World Peace Game. What is wrong with you?"

We zijn het Wereldvredespel aan het spelen. Wat is er mis met jou?”

(Laughter)

(Gelach)

This was a little girl and, at nine years old,

Dit was een klein meisje, negen jaar oud,

she held her pieces and said, "I know what I'm doing."

ze hield vast aan haar speelwijze en zei: “Ik weet wat ik aan het doen ben.”

To her girlfriends she said that.

Dat zei ze dan tegen haar vriendinnetjes.

That's a breach there.

Da’s een breekpunt op dat moment.

And we learned in this, you don't really ever want to cross

We leerden toen dat je nooit een gevecht moet aangaan

a nine year-old girl with tanks.

met een negen jaar oud meisje in het bezit van tanks.

(Laughter)

(Gelach)

They are the toughest opponents.

Dat zijn de zwaarste tegenstanders.

And we were very upset.

We waren ontzettend van streek.

I thought I was failing as a teacher. Why would she do this?

Ik dacht dat ik faalde als leraar. Waarom zou ze zoiets willen doen?

But come to find out, a few game days later --

Maar ik kwam er achter, een paar speeldagen later –

and there are turns where we take negotiation from a team --

er zijn beurten waarbij elk team de onderhandelingen voert –

actually there's a negotiation period with all teams,

eigenlijk is er een onderhandelingsperiode met alle teams,

and each team takes a turn,

waarbij elk team een beurt neemt,

then we go back in negotiation, around and around,

dan gaan we weer in onderhandeling, elke keer weer,

so each turn around is one game day.

zodat de speeldag om is als iedereen een beurt heeft gehad.

So a few game days later it came to light

Dus een paar speeldagen later kwam aan het licht

that we found out this major country

dat we erachter kwamen dat dat grote land

was planning a military offensive

een militaire aanval aan het plannen was

to dominate the entire world.

om de hele wereld over te nemen.

Had they had their fuel supplies, they would have done it.

Hadden ze brandstofvoorraad gehad, dan was het ze gelukt ook.

She was able to see the vectors and trend lines and intentions

Zij kreeg het voor elkaar om de richtingen, trends en bedoelingen te zien

long before any of us

lang voordat één van ons dat kon.

and understand what was going to happen

Ze had begrepen wat er aan de hand was

and made a philosophical decision

en nam de filosofische beslissing

to attack in a peace game.

om aan te vallen in een spel over vrede.

Now she used a small war to avert a larger war,

Nu gebruikte ze een kleine oorlog om een grote oorlog te voorkomen,

so we stopped and had a very good philosophical discussion

dus stopten we en hadden een zeer waardevolle filosofische discussie

about whether that was right,

over of dit terecht was,

conditional good, or not right.

of voorwaardelijk terecht, of niet terecht.

That's the kind of thinking that we put them in, the situations.

Met zo'n denkwijze confronteren we hen via deze situaties.

I could not have designed that in teaching it.

Ik had dit niet kunnen bedenken in wat voor vorm van lesgeven dan ook.

It came about spontaneously through their collective wisdom.

Het kwam spontaan uit hun collectieve wijsheid.

(Applause)

(Applaus)

Another example, a beautiful thing happened.

Nog een voorbeeld: een schitterend voorval.

We have a letter in the game.

We hebben een brief in het spel.

If you're a military commander and you wage troops --

Als je militair bevelhebber bent en je voert je troepen ergens naar toe –

the little plastic toys on the board -- and you lose them,

de kleine plastic speelgoedpoppetjes op het bord – en je verliest ze,

I put in a letter.

dan leg ik een brief neer.

You have to write a letter to their parents --

Je moet dan een brief schrijven aan hun ouders –

the fictional parents of your fictional troops --

de fictieve ouders van je fictieve troepen –

explaining what happened and offering your condolences.

om uit te leggen wat er is gebeurd en om hen te condoleren.

So you have a little bit more thought

Dus je denkt iets meer na

before you commit to combat.

voordat je de strijd aangaat.

And so we had this situation come up --

En de volgende situatie kwam bovendrijven –

last summer actually,

vorige zomer,

at Agnor-Hurt School in Albemarle County --

op de Agnor Hurt school in Albemarle County.

and one of our military commanders got up to read that letter

Eén van onze militaire bevelhebbers stond op om de brief voor te lezen

and one of the other kids said, "Mr. Hunter,

en één van de andere kinderen zei: “Meester Hunter,

let's ask -- there's a parent over there."

vraag of – daar zit een ouder.”

There was a parent visiting that day, just sitting in the back of the room.

Eén van de ouders was op bezoek die dag, die zat achterin het lokaal.

"Let's ask that mom to read the letter.

“Vraag of die moeder de brief wilt lezen.

It'll be more realer if she reads it."

Het is meer echt als zij het leest.”

So we did, we asked her, and she gamely picked up the letter.

Dus dat deden we, we vroegen het haar, en ze nam de brief sportief aan.

"Sure." She started reading. She read one sentence.

“Natuurlijk.” Ze begon met lezen. Ze las de eerste zin.

She read two sentences.

Ze las de tweede zin.

By the third sentence, she was in tears.

Bij de derde zin begon ze te huilen.

I was in tears.

Ik begon te huilen.

Everybody understood

Iedereen begreep

that when we lose somebody, the winners are not gloating.

dat wanneer we iemand verliezen, de winnaars zich niet verkneukelen.

We all lose.

We verliezen allemaal.

And it was an amazing occurrence and an amazing understanding.

Het was een wonderbaarlijke openbaring en een geweldig inzicht.

I'll show you what my friend David says about this.

Ik laat jullie zien wat mijn vriend David hierover te zeggen heeft.

He's been in many battles.

Hij heeft veel gevochten.

(Video) David: We've really had enough of people attacking.

(Video) David: We hebben echt genoeg van mensen die aanvallen.

I mean, we've been lucky [most of] the time.

Ik bedoel, we hebben [meestal] geluk.

But now I'm feeling really weird

Maar nu voel ik me vreemd,

because I'm living what Sun Tzu said one week.

omdat ik voel wat Sun Tzu een week geleden zei.

One week he said,

Een week geleden zei hij:

"Those who go into battle and win

“Zij die ten strijde gaan en winnen,

will want to go back,

komen terug voor meer,

and those who lose in battle

en zij die ten strijde gaan en verliezen,

will want to go back and win."

komen terug om te winnen.”

And so I've been winning battles,

En dus win ik mijn gevechten,

so I'm going into battles, more battles.

dus vecht ik meer en nog meer.

And I think it's sort of weird to be living

Ik vind het vreemd om te voelen

what Sun Tzu said.

wat Sun Tzu zei.

JH: I get chills every time I see that.

JH: Ik krijg rillingen elke keer als ik dat zie.

That's the kind of engagement you want to have happen.

Dat is het soort beleving dat je wilt zien.

And I can't design that, I can't plan that,

Dat kan ik niet ontwerpen, dat kan ik niet plannen,

and I can't even test that.

dat kan ik zelfs niet toetsen.

But it's self-evident assessment.

Maar het is een vanzelfsprekende beoordeling.

We know that's an authentic assessment of learning.

We weten dat het een authentieke beoordeling is binnen het leren.

We have a lot of data, but I think sometimes we go beyond data

We hebben een hoop data, maar ik denk dat we soms verder gaan dan de data

with the real truth of what's going on.

om de echte waarheid te zien over wat er aan de hand is.

So I'll just share a third story.

Dus vertel ik maar een derde verhaal.

This is about my friend Brennan.

Dit gaat over mijn vriend Brennan.

We had played the game one session after school

We hadden het spel gespeeld één sessie na school,

for many weeks, about seven weeks,

vele weken lang, ongeveer zeven weken,

and we had essentially solved all 50 of the interlocking crises.

en we hadden werkelijk alle 50 verweven crises opgelost.

The way the game is won is all 50 problems have to be solved

Het spel is gewonnen als alle 50 problemen zijn opgelost

and every country's asset value

en het bnp van elk land

has to be increased above its starting point.

boven het startpunt is gestegen.

Some are poor, some are wealthy. There are billions.

Sommige zijn arm, andere zijn welvarend. Er zijn miljarden.

The World Bank president was a third-grader one time.

De Voorzitter van de Wereldbank was een keer een 8-jarige.

He says, "How many zeros in a trillion? I've got to calculate that right away."

Hij vroeg: “Hoeveel nullen zitten er in een biljoen? Ik moet dat meteen berekenen.”

But he was setting fiscal policy in that game

Maar hij stippelde het fiscale beleid uit in het spel

for high school players who were playing with him.

voor middelbare scholieren die met hem aan het spelen waren.

So the team that was the poorest

Dus het team dat het armst was

had gotten even poorer.

was nog armer geworden.

There was no way they could win.

Er was geen enkele manier meer om te winnen.

And we were approaching four o'clock, our cut-off time --

We naderden vier uur, onze stoptijd –

there was about a minute left --

er was nog een minuut over –

and despair just settled over the room.

en er was wanhoop in de zaal.

I thought, I'm failing as a teacher.

Ik dacht: ik schiet tekort als leraar.

I should have gotten it so they could have won.

Ik had het zo moeten brengen dat ze hadden kunnen winnen.

They shouldn't be failing like this.

Ze mogen niet verliezen op deze manier.

I've failed them.

Ik heb hen teleurgesteld.

And I was just feeling so sad and dejected.

En ik voelde me zo verdrietig en teneergeslagen.

And suddenly, Brennan walked over to my chair

Plotseling liep Brennan naar mijn stoel

and he grabbed the bell, the bell I ring

en hij pakte de bel, de bel die ik luid

to signal a change or a reconvening of cabinets,

om een verandering aan te geven of een hervatting van de kabinetten,

and he ran back to his seat, rang the bell.

en hij rende terug naar zijn stoel en liet de bel klinken.

Everybody ran to his chair: there was screaming;

Iedereen rende naar zijn stoel, er was geschreeuw,

there was yelling, waving of their dossiers.

er was gegil, dossiers wapperden in de lucht.

They get these dossiers full of secret documents.

Ze krijgen dossiers vol geheime documenten.

They were gesticulating; they were running around.

Ze waren gebaren aan het maken, ze waren aan het rondrennen.

I didn't know what they were doing. I'd lost control of my classroom.

Ik wist niet wat ze zouden doen. Ik verloor de controle over de klas.

Principal walks in, I'm out of a job.

Kwam de directeur binnen, dan verloor ik mijn baan.

The parents were looking in the window.

De ouders keken door het raam.

And Brennan runs back to his seat. Everybody runs back to their seat.

Brennan rent terug naar zijn stoel. Iedereen rent terug naar zijn stoel.

He rings the bell again. He says, "We have" --

Hij laat de bel weer klinken. Hij zegt: “We hebben” –

and there's 12 seconds left on the clock --

en er zijn nog 12 seconden over op de klok –

"we have, all nations, pooled all our funds together.

“we hebben alle landen hun geld bij elkaar laten brengen.

And we've got 600 billion dollars.

En we hebben 600 miljard dollar.

We're going to offer it as a donation to this poor country.

We zullen dit aanbieden als donatie aan dit arme land.

And if they accept it, it'll raise their asset value and we can win the game.

Als ze het accepteren, zal het hun bnp verhogen en winnen we het spel.

Will you accept it?"

Neem je het aan?”

And there are three seconds left on the clock.

Er staan nog drie seconden op de klok.

Everybody looks at this prime minister of that country,

Iedereen keek naar de premier van dat land,

and he says, "Yes."

en hij antwoordde: “Ja.”

And the game is won.

En het spel is gewonnen.

Spontaneous compassion

Spontane compassie,

that could not be planned for,

totaal ongepland,

that was unexpected and unpredictable.

dat was onverwacht en onvoorspelbaar.

Every game we play is different.

Elke sessie die we spelen gaat anders.

Some games are more about social issues,

Sommige sessies gaan meer over sociale problemen,

some are more about economic issues.

sommige over economische problemen.

Some games are more about warfare.

Sommige sessies gaan meer over oorlogsvoering.

But I don't try to deny them that reality of being human.

Maar ik probeer ze niet de werkelijkheid van het mens zijn te ontnemen.

I allow them to go there

Ik laat het toe dat ze ergens naartoe gaan

and, through their own experience, learn, in a bloodless way,

en via hun eigen ervaringen leren ze, zonder bloed te vergieten,

how not to do what they consider to be the wrong thing.

om de dingen niet te doen die zij als fout ervaren.

And they find out what is right

Ze ontdekken zelf wat goed is,

their own way, their own selves.

op hun eigen manier, zijzelf.

And so in this game,

In dit spel

I've learned so much from it,

heb ik er zoveel van geleerd.

but I would say

Ik zou willen zeggen,

that if only

dat als

they could pick up a critical thinking tool

ze een methode van kritisch denken overhouden,

or creative thinking tool

of een methode van creatief denken

from this game

aan dit spel,

and leverage something good for the world,

en ze iets goeds teweegbrengen voor deze wereld,

they may save us all.

dat ze ons dan allemaal kunnen redden.

If only.

Als.

And on behalf of all of my teachers

Namens alle leraren

on whose shoulders I'm standing,

op wiens schouders ik sta,

thank you. Thank you. Thank you.

dank ik u. Dank u wel. Dank u wel.

(Applause)

(Applaus)