John Hunter: Teaching with the World Peace Game

World Peace Game ile John Hunter

Çeviri: Fatmagül BOLAT DENERİ Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I'm very fortunate to be here.

Bugün burada bulunmaktan büyük mutluluk duyuyorum

I feel so fortunate.

Çok şanslı olduğumu hissediyorum.

I've been so impressed by the kindness expressed to me.

Bana aktarılan bu iyi duygulardan çok etkilenmiş durumdayım.

I called my wife Leslie,

Karım Leslie'ye seslendim

and I said, "You know, there's so many good people

ve dedim ki "Bildiğin gibi, bir çok iyi insan var

trying to do so much good.

çok fazla iyi şeyler yapmak için çaba harcayan

It feels like I've landed in a colony of angels."

Sanki "bir melekler topluluğunun ortasına inmiş" gibi hissediyorum.

It's a true feeling.

Bu gerçek bir duygu.

But let me get to the talk -- I see the clock is running.

Fakat artık konuşmama başlamalıyım -- saatin ilerlediğini görüyorum.

I'm a public school teacher,

Ben bir devlet okulu öğretmeniyim,

and I just want to share a story of my superintendent.

ve sizlerle müdüremiz ile ilgili bir hikaye paylaşmak istiyorum.

Her name is Pam Moran

Onun Adı Pam Moran

in Albemarle County, Virginia,

Virginia, Albermarle İlçesinden,

the foothills of the Blue Ridge Mountains.

Blue Ridge Dağlarının eteklerinde.

And she's a very high-tech superintendent.

Ve kendisi bir hayli ileri-teknolojik bir amirdir.

She uses smart boards, she blogs,

Akıllı yazı tahtaları kullanır, blog yazarlığı yapar,

she Tweets, she does Facebook,

Tweet'ler, Facebook kullanır,

she does all this sort of high-tech stuff.

kısacası bu ve benzeri ileri-teknolojinin araçlarını etkin kullanır.

She's a technology leader and instructional leader.

Hem bir teknoloji lideri, hemde bir eğitici liderdir.

But in her office,

Fakat ofisinde

there's this old wooden, weather-worn table, kitchen table --

eski ve yıkık dökük ahşap bir masa vardır--

peeling green paint, it's kind of rickety.

yeşil boyası pul pul soyulmuş, hatta köhne denilebilecek bir masa.

And I said, "Pam, you're such a modern, cutting-edge person.

Ona dedim ki, "Pam, sen modern ve bunu en iyi şekilde hayatına yansıtan bir insansın.

Why is this old table in your office?"

Bu eski masanın ofisinde olmasının sebebi nedir?"

And she told me, she said,

Bana dedi ki,

"You know, I grew up in Southwestern Virginia,

Bildiğin gibi ben Güney-Batı Virginia'da büyüdüm,

in the coal mines and the farmlands of rural Virginia,

Kırsal Virginia'nın kömür madenlerinin ve tarım alanlarının olduğu bölgesinde,

and this table was in my grandfather's kitchen.

ve bu masa büyük babamın mutfağında dururdu.

And we'd come in from playing, he'd come in from plowing and working,

Biz oyun oynamaktan döndüğümüzde, o da tarlayı sürmekten ve çalışmaktan döndüğünde

and we'd sit around that table every night.

her akşam masanın etrafında otururduk.

And as I grew up, I heard so much knowledge

Ve bir yandan büyürken, bir yandan çok şey öğrendim

and so many insights and so much wisdom

çok fazla kavrayış ve bilgelik

come out around this table,

bu masanın etrafında ortaya çıktı,

I began to call it the wisdom table.

Ben de onu bilgelik masası olarak adlandırmaya başladım.

And when he passed on, I took this table with me and brought it to my office,

Büyük babam vefat ettikten sonra, bu masayı yanımda getirdim ve ofisime koydum,

and it reminds me of him.

ve bana onu hatırlatıyor.

It reminds me of what goes on around an empty space sometimes."

bana zaman zaman boş bir tablanın etrafında neler olabileceğini hatırlatıyor."

The project I'm going to tell you about

Sizlere bahsedeğim proje

is called the World Peace Game,

Dünya Barış Oyunu adını taşıyor

and essentially it is also an empty space.

ve aslında o da bir boş tabla.

And I'd like to think of it

onu da 21.yy'ın bilgelik masası olarak

as a 21st century wisdom table, really.

düşünmek beni mutlu ediyor gerçekten.

It all started back in 1977.

Herşey 1977 yılında başladı

I was a young man,

Genç bir adamdım,

and I had been dropping in and out of college.

ve üniversiteden bir ayrılıp bir geri dönüyordum.

And my parents were very patient,

Ailem çok sabırlıydı,

but I had been doing intermittent sojourns to India

bir yandan da mistik arayışlarım doğrultusunda

on a mystical quest.

Hindistan'a ziyaretler gerçekleştiriyordum.

And I remember the last time I came back from India --

Hindistan'dan en son döndüğüm zamanı hatırlıyorum --

in my long white flowing robes

uzun beyaz elbisemin içinde

and my big beard and my John Lennon glasses --

uzun bir sakal ve John Lennon gözlüklerimle,

and I said to my father,

Babama demiştim ki,

"Dad, I think I've just about found spiritual enlightenment."

"Baba, galiba sonunda ruhsal aydınlanmaya ulaştım."

He said, "Well there's one more thing you need to find."

Bana dedi ki, "İyi öyleyse, bulman gereken tek bir şey daha kaldı"

I said, "What is that, dad?" "A job."

Dedim ki "O nedir baba?" "Bir iş."

(Laughter)

(Kahkahalar)

And so they pleaded with me to get a degree in something.

bana bir iş bulmam için yalvardılar

So I got a degree

bunun üzerine ben de okula başladım

and it turned out to be education.

ve konum bir şekilde eğitim oldu

It was an experimental education program.

deneysel bir eğitim programıydı

It could have been dentistry, but the word "experimental" was in it,

Bu dişçilik de olabilirdi ama "deneysel" kelimesi içinde olduğundan

and so that's what I had to go for.

kendimi katılmak için bir nevi zorunlu hissettim.

And I went in for a job interview

bir iş görüşmesine gittiğimde

in the Richmond Public Schools in Virginia, the capital city,

Virginia Başkent'te Richmond Devlet Okulu'nda

bought a three-piece suit -- my concession to convention --

üç parçalı bir takım elbise satın aldım --bu benim görüşme için verdiğim tavizdi,

kept my long beard and my afro

uzun sakal ve afro saçlarımla birlikte

and my platform shoes -- at the time it was the '70s --

platform topuklu ayakkabılarım da dahil olmak üzere -- o zamanlar 70'lerdi--

and I walked in, and I sat down and had an interview.

içeri girdim, oturdum ve mülakatı gerçekleştirdik.

And I guess they were hard up for teachers

Herhalde öğretmen kıtlığı yaşıyorlardı,

because the supervisor, her name was Anna Aro,

çünkü amir, adı Anna Aro idi,

said I had the job teaching gifted children.

Özel öğrenciler için öğretmenlik işini aldığımı söyledi.

And I was so shocked, so stunned,

Çok şaşırmış ve sersemlemiştim,

I got up and said, "Well, thank you, but what do I do?"

ayağa kalktım, ve dedim ki " Peki öyleyse, teşekkür ederim, ama ben şimdi ne yapacağım?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

Gifted education hadn't really taken hold too much.

Özel eğitim fazla bilindik değildi.

There weren't really many materials or things to use.

Kullanmak için çok fazla materyal yoktu.

And I said, "What do I do?"

Ben de sordum, "Ne yapmalıyım?"

And her answer shocked me. It stunned me.

Cevabı benim için bir şoktu. Beni sersemletti.

Her answer set the template

Cevabı, o zamandan sonraki tüm kariyerim için

for the entire career I was to have after that.

kullanacağım şablonu oluşturdu.

She said, "What do you want to do?"

Bana dedi ki, " Sen ne yapmak istiyorsun?"

And that question cleared the space.

Bu soru zihnimi berraklaştırdı.

There was no program directive, no manual to follow,

Herhangi bir program direktifi yoktu, bir el kitabı mevcut değildi,

no standards in gifted education

özel eğitimde bu şekilde

in that way.

herhangi bir standart yoktu

And she cleared such a space

ve zihnimde öyle bir yer açtı ki,

that I endeavored from then on

bundan sonra ben de

to clear a space for my students, an empty space,

öğrencilerim için kendi anlayışları doğrultusunda

whereby they could create and make meaning

kendi anlamlarını çıkaracakları bir

out of their own understanding.

boş tabla oluşturmaya gayret ettim.

So this happened in 1978,

Bu anlattığım olay 1978'de gerçekleşti,

and I was teaching many years later,

ve uzun yıllar öğretmenlik yapmaya devam ettim,

and a friend of mine introduced me to a young filmmaker.

derken bir arkadaşım beni genç bir film yapımcısı ile tanıştırdı.

His name is Chris Farina.

Bu bayın adı Chris Farina idi.

Chris Farina is here today at his own cost.

Chris Farina bugün kendi imkanlarıyla burada bulunuyor.

Chris, could you stand up and let them see you --

Chris, lütfen ayağa kalkıp kendini gösterir misin --

a young, visionary filmmaker who's made a film.

bir film yapmış olan genç, öngürülü film yapımcısı.

(Applause)

(Alkışlar)

This film is called "World Peace and Other 4th Grade Achievements."

Filmin adı "World Peace and Other 4th Grade Achievements."

He proposed the film to me -- it's a great title.

Bana filmi önerdiğinde -- ki bu arada harika bir isim

He proposed the film to me,

Bana filmi önerdiğinde,

and I said, "Yeah, maybe it'll be on local TV,

dedim ki "Eh belki yerel bir televizyonda yayınlanır,

and we can say hi to our friends."

ve biz de arkadaşlarımıza selam gönderebiliriz."

But the film has really gone places.

Fakat film gerçekten bir yerlere geldi.

Now it's still in debt, but Chris has managed, through his own sacrifice,

Hala bir takım borçlar olsa da Chris bir takım fedakarlıklar da yaparak

to get this film out.

bu filmi yapmayı başardı.

So we made a film

Böylece biz bir film yaptık

and it turns out to be more than a story about me,

ve zamanla benim hakkımdaki bir hikaye olmaktan çıkıp

more than a story about one teacher.

bir öğretmen hakkındaki bir hikayeye dönüştü.

It's a story that's a testament to teaching and teachers.

Bu film, öğretme sanatı ve öğretmenlere vasiyet niteliğinde bir öyküdür.

And it's a beautiful thing.

Ve çok da güzel bir şeydir.

And the strange thing is, when I watch the film --

İlginç olan şey ise, filmi izlerken --

I have the eerie sensation of seeing it --

onu izlemek bir anlamda ürkütücüydü --

I saw myself literally disappear.

kendimi tam anlamıyla kaybolmuş olarak gördüm.

What I saw

Gördüğüm şey

was my teachers coming through me.

Benim öğretmenlerimin benim aracılığım ile ortaya çıktıklarıydı.

I saw my geometry teacher in high school, Mr. Rucell's

Lisedeki geometri öğretmenimi gördüm, Mr. Rucell'i

wry smile under his handlebar mustache.

Palabıyıklarının altındaki çarpık gülümsemesiyle.

That's the smile I use -- that's his smile.

Bu gülüş benim de gülüşümdü. -- aslında onun olmasına rağmen.

I saw Jan Polo's flashing eyes.

Jan Polo'nun ışıldayan gözlerini gördüm.

And they weren't flashing in anger,

ve onlar kızgınlıkla parlamıyordu,

they were flashing in love, intense love for her students.

sevgiyle ve öğrencileri için yoğun bir sevgiyle parlıyorlardı.

And I have that kind of flash sometimes.

bazen ben de böylesi bir ışıldamaya sahip oluyorum.

And I saw Miss Ethel J. Banks

İlkokuldan Bayan Ethel J. Banks'i de gördüm

who wore pearls and high-heels to elementary school every day.

her gün topuklu ayakkabılar ve inciler giyerdi.

And you know, she had that old-school teacher stare.

Ve bilirsiniz, şu eski okul- öğretmenlerinin bakışı vardı.

You know the one.

Hangisi olduğunu bilirsiniz.

(Laughter)

(Kahkahalar)

"And I'm not even talking about you behind me,

Sen arkamdaki hakkında konuşmuyorum bile,

because I've got eyes in the back of my head."

çünkü kafamın arkasında gözlerim var."

(Laughter)

(Kahkahalar)

You know that teacher?

Bu tip öğretmenleri biliyorsunuz değil mi?

I didn't use that stare very often,

Bu bakışı çok sık kullanmıyorum,

but I do have it in my repertoire.

ama repertuvarımda var.

And Miss Banks was there as a great mentor for me.

Miss Banks'de oradaydı ki kendisi benim için muhteşem bir akıl hocasıdır.

And then I saw

Sonrasında kendi ailemi,

my own parents, my first teachers.

ilk öğretmenlerimi gördüm.

My father, very inventive, spatial thinker.

yaratıcı ve çok özel bir düşünür olan babamı,

That's my brother Malcolm there on the right.

Sağ tarafta oturan kardeşim Malcolm'u.

And my mother,

Ve annemi,

who taught me in fourth grade

Dördüncü sınıfta öğretmenimdi

in segregated schools in Virginia,

Virginia'da farklı okullarda,

who was my inspiration.

Benim ilham kaynağımdı.

And really, I feel as though,

gerçekten de hissettiğim,

when I see the film --

filmi gördüğümde

I have a gesture she does, like this --

-- anneme ait olan bir hareket var bende de, şöyle bir şey --

I feel like I am a continuation of her gesture.

Onun bu hareketinin devamı olduğumu hissettim.

I am one of her teaching gestures.

ben onun öğretici hareketlerinden birisiyim.

And the beautiful thing was,

ve güzel olan şey şuydu,

I got to teach my daughter in elementary school, Madeline.

ben de kızımın, Madeline'in, ilkokuldaki öğretmeniydim.

And so that gesture of my mother's

ve bu sayede annemin bu hareketi,

continues through many generations.

bir çok nesil boyunca devam edecek.

It's an amazing feeling

bu silsileye sahip olmak

to have that lineage.

inanılmaz bir his.

And so I'm here standing on the shoulders of many people.

Böylece burada bir çok insanın destekleri sayesinde bulunuyorum.

I'm not here alone.

Burada yalnız değilim.

There are many people on this stage right now.

Şu anda bu sahnede bir çok insan var.

And so this World Peace Game I'd like to tell you about.

Sizlere bahsetmek istediğim World Peace Game,

It started out like this:

Şu şekilde başladı:

it's just a four-foot by five-foot plywood board

Oyun bir buçuk- iki metrelik bir kontrplak tahtanın üzerindeydi

in an inner-city urban school, 1978.

1978 yılında, şehir içinde bir devlet okulundaydım.

I was creating a lesson for students on Africa.

Afrika'daki çocuklar için bir ders hazırlıyordum.

We put all the problems of the world there,

Dünyadaki bütün problemleri bu kontrplak tablanın üzerine yerleştirdik,

and I thought, let's let them solve it.

ve ben dedim ki, bırakalım da çözsünler.

I didn't want to lecture or have just book reading.

Sadece konu anlatmak ya da kitap okumak istemedim.

I wanted to have them be immersed

Onların konunun içine girmesini ve

and learn the feeling of learning through their bodies.

tüm benlikleri ile öğrenmeyi hissetmelerini istedim.

So I thought, well they like to play games.

Düşündüm ki, oyun oynamayı seviyorlar.

I'll make something -- I didn't say interactive;

Bir şeyler yapmalıyım -- interaktif olarak adlandırmadım

we didn't have that term in 1978 --

çünkü 1978'lerde öyle bir terim yoktu --

but something interactive.

ama düşündüğüm buydu.

And so we made the game,

ve böylece oyunu yaptık,

and it has since evolved

ve devamlı olarak gelişim gösterdi,

to a four-foot by four-foot by four-foot

1.2 metreye 1.2 metrelik

Plexiglass structure.

pleksiglas bir yapıya ulaşıncaya kadar.

And it has four Plexiglass layers.

ve 4 adet pleksiglas katmanı var.

There's an outer space layer

Bir dış uzay katmanı var

with black holes and satellites

karadelik ve uydulara sahip

and research satellites and asteroid mining.

araştırma uyduları ve meteor madenciliği dahil.

There's an air and space level

büyük pamuk yığınlarını kullanarak oluşturduğumuz

with clouds that are big puffs of cotton we push around

bulutları içeren bir hava ve uzay katmanı var

and territorial air spaces and air forces,

hava sahaları ve hava kuvvetleri burada yer alıyor,

a ground and sea level with thousands of game pieces on it --

binlerce oyun elemanını içeren yeryüzü ve deniz katmanı var --

even an undersea level

Hatta denizaltılar ve deniz altı madenciliğinin bulunduğu

with submarines and undersea mining.

bir deniz altı katmanımız bile var.

There are four countries around the board.

Oyun tablasında 4 adet ülke var.

The kids make up the names of the countries -- some are rich; some are poor.

Çocuklar ülke adlarını kendileri buluyorlar -- bazıları zengin bazıları fakir

They have different assets, commercial and military.

ticari ve askeri alanlarda değişik oranlarda üstünlükleri var.

And each country has a cabinet.

Her ülkenin bir bakanlar kurulu var.

There's a Prime Minister, Secretary of State, Minister of Defense

Bir başbakan, bir eyalet sekreteri, savunma bakanı

and a CFO, or Comptroller.

Bir mali işler müdürü veya müfettiş.

I choose the Prime Minister based on my relationship with them.

Onlarla olan ilişkilerime bağlı olarak başbakanlarını ben seçiyorum.

I offer them the job, they can turn it down,

Onlara iş öneriyorum, ki geri çevirebilirler,

and then they choose their own cabinet.

ve onlar da kendi bakanlar kurullarını belirliyorlar.

There's a World Bank, arms dealers and a United Nations.

Oyunda dünya bankası var, silah tüccarları var, birleşmiş milletler var.

There's also a weather goddess

Hatta bir hava durumu tanrıçası bile var

who controls a random stock market and random weather.

rastlantısal borsa ve hava olaylarını kontrol ediyor.

(Laughter)

(Kahkahalar)

That's not all.

Hepsi bu kadar da değil.

And then there's a 13-page crisis document

50 iç içe geçmiş problemi içeren

with 50 interlocking problems.

13 sayfalık bir kriz belgesi var.

So that, if one thing changes, everything else changes.

Böylece bir şey değiştiğinde, diğer her şey de onunla beraber değişiyor.

I throw them into this complex matrix,

Onları bu karmaşık matrisin içine bırakıyorum,

and they trust me because we have a deep, rich relationship together.

ve birbirimizle olan derin bağlarımızdan dolayı bana güveniyorlar.

And so with all these crises,

Bütün bu krizlerle birlikte,

we have -- let's see -- ethnic and minority tensions;

-- bakalım -- etnik ve azınlık gerilimleri var,

we have chemical and nuclear spills,

kimyasal ve nükleer sızıntılar var,

nuclear proliferation.

Nükleer silahlanma var.

There's oil spills, environmental disasters,

Petrol sızıntıları, çevresel felaketler,

water rights disputes, breakaway republics,

su hakları anlaşmazlıkları, ayrılıkçı cumhuriyetler,

famine, endangered species and global warming.

Kıtlık, nesli tehlike altındaki türler, küresel ısınma.

If Al Gore is here,

Eğer Al Gore buradaysa,

I'm going to send my fourth-graders from Agnor-Hurt and Venable schools to you

Agnor-Hurt ve Venable okullarından 4. sınıf öğrencilerimi yanına gönderebilirim

because they solved global warming in a week.

Çünkü küresel ısınmayı bir haftada çözdüler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkışlar)

And they've done it several times too.

Ve bunu bir kaç defa daha yaptılar.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So I also have in the game a saboteur --

Oyunda aynı zamanda bir de sabotajcı var --

some child -- it's basically a troublemaker --

bazı çocuklar -- basitçe bir bela çıkarıcı --

and I have my troublemaker put to use

ve ben de kendi bela çıkarıcımı kullanıyorum

because they, on the surface,

çünkü onlar, yüzeyde,

are trying to save the world and their position in the game.

ve hem dünyayı hem de oyundaki pozisyonlarını korumaya çalışıyorlar.

But they're also trying to undermine everything in the game.

Ama aynı zamanda oyundaki her şeyi de baltalamaya çalışıyorlar.

And they do it secretly through misinformation

Bunu yanlış bilgilendirmeler, belirsizlikler ve

and ambiguities and irrelevancies,

konu dışı bilgilendirmeler yoluyla gizli bir şekilde yapıyorlar.

trying to cause everyone to think more deeply.

Herkesin daha derin düşünmesini sağlamaya çalışıyorlar.

The saboteur is there,

Sabotajcı orada,

and we also read from Sun Tzu's "The Art of War."

ve biz de aynı zamanda Sun Tzu'nun "Savaş Sanatı"'nı okuyoruz.

Fourth-graders understand it -- nine years old --

4. Sınıflar bunu anlayabiliyorlar -- 9 yaşında olmalarına rağmen --

and they handle that and use that

Bunu ele alıyorlar, ve kullanıyorlar ama

to understand how to, not follow --

Nasıl olduğunu anlamak için, izlemek için değil --

at first they do --

yaptıkları ilk şey --

the paths to power and destruction,

güce ve yıkıma giden yollar,

the path to war.

Savaşa giden yollar.

They learn to overlook short-sighted reactions

dar görüşlü tepkileri ve dürtüsel düşünceleri

and impulsive thinking,

görmezden gelmeyi öğreniyorlar.

to think in a long-term, more consequential way.

Uzun vadeli ve mantıklı düşünmeyi öğreniyorlar.

Stewart Brand is here, and one of the ideas for this game came from him

Stewart Brand burada, oyuna yönelik fikirlerden biri de ona ait

with a CoEvolution Quarterly article

Üç aylık makalelerinden birinde yer alan birlikte-evrim kavramı ile birlikte

on a peace force.

bir barış gücü oluşturulması.

And in the game, sometimes students actually form a peace force.

ve oyunda, öğrenciler bazen gerçekten de bir barış gücü oluşturuyorlar.

I'm just a clock watcher.

Ben sadece bir zaman takipçisiyim.

I'm just a clarifier. I'm just a facilitator.

Bir netleştiriciyim, kolaylaştırıcıyım.

The students run the game.

Oyunu çocuklar götürüyorlar.

I have no chance to make any policy whatsoever

Bir kere oynamaya başladıklarında

once they start playing.

Herhangi bir politika üretmek bir bir şansım yok.

So I'll just share with you ...

Bu nedenle sadece sizinle paylaşacağım ...

(Video) Boy: The World Peace Game is serious.

(Video) Çocuk: Dünya Barış Oyunu ciddi bir olay.

You're actually getting taught something like how to take care of the world.

Dünya ile nasıl ilgilenmeniz gerektiğini size öğretiyor.

See, Mr. Hunter is doing that

Mr, Hunter bunu yapıyor

because he says his time has messed up a lot,

çünkü o diyor ki onun zamanında her şey çoktan mahvedilmiş,

and he's trying to tell us

ve şimdi bize söylemeye çalıştığı şey

how to fix that problem.

bu problemi nasıl çözeceğimiz.

John Hunter: I offered them a --

John Hunter: onlara bir şey önerdim --

(Applause)

(Alkışlar)

Actually, I can't tell them anything because I don't know the answer.

Aslında, onlara hiç bir şey söyleyemem, çünkü cevapları ben de bilmiyorum.

And I admit the truth to them right up front: I don't know.

ve onların karşısında gerçeği kabul ediyorum: Bilmiyorum.

And because I don't know, they've got to dig up the answer.

ve bilmediğim için, cevap için çaba harcamalılar.

And so I apologize to them as well.

aynı zamanda onlardan özür de diliyorum.

I say, "I'm so sorry, boys and girls,

Diyorum ki, "Çocuklar, çok üzgünüm,

but the truth is

ama gerçek şu ki

we have left this world to you in such a sad and terrible shape,

bu dünyayı sizlere çok kötü bir durumdayken bıraktık

and we hope you can fix it for us,

bu umuyoruz ki sizler bizim için onu düzeltebilirsiniz.

and maybe this game will help you learn how to do it."

ve bu oyun belki de sizlere bunun nasıl yapılacağını öğretir."

It's a sincere apology,

Bu çok içten bir özür,

and they take it very seriously.

ve onlar da bunu ciddiye alıyorlar.

Now you may be wondering what all this complexity looks like.

Şimdi belki sizler de bu karmaşıklığın neye benzediğini merak ediyorsunuzdur.

Well when we have the game start, here's what you see.

Peki öyleyse, işte oyunu başlattığımızda olanlar.

(Video) JH: All right, we're going into negotiations as of now. Go.

(Video) JH: Pekala, şimdi de müzakerelere başlıyoruz. Haydi bakalım.

(Chatter)

(Konuşmalar)

JH: My question to you is, who's in charge of that classroom?

JH: İşte size sorum, şu anda bu sınıfta sorumlu kim?

It's a serious question: who is really in charge?

Bu ciddi bir soru: Kim işlerin başında?

I've learned to cede control of the classroom

Ben zaman içerisinde kontrolü sınıfa bırakmayı öğrendim.

over to the students over time.

Kontrolü öğrencilere bırakmayı.

There's a trust and an understanding

Burada bir anlayış ve dürüstlük var

and a dedication to an ideal

bir fikre adanmışlık var

that I simply don't have to do

öyle ki mesleğe ilk başladığımda

what I thought I had to do as a beginning teacher:

yapmak zorunda olduğumu düşünmediğim bir şekilde:

control every conversation and response in the classroom.

Sınıftaki her konuşmayı ve karşılığı kontrol ederek.

It's impossible. Their collective wisdom

Bu imkansız. Onların kollektif bilgeliği

is much greater than mine,

Benimkinden çok daha büyük,

and I admit it to them openly.

Be bunu onların önünde açık yüreklilikle kabul ediyorum.

So I'll just share with you some stories very quickly

Şimdi sizlerle, adeta sihirli olayları içeren

of some magical things that have happened.

bir kaç hikayeyi hızlıca paylaşacağım.

In this game we had a little girl,

bir keresinde oyunda küçük bir kız çocuğu vardı,

and she was the Defense Minister of the poorest nation.

en fakir ülkenin savunma bakanıydı.

And the Defense Minister -- she had the tank corps and Air Force and so forth.

ve savunma bakanı -- tank birliklerine, hava kuvvetlerine vb. sahipti.

And she was next door to a very wealthy, oil-rich neighbor.

ve petrol zengini, varlıklı bir ülke ile komşuydu.

Without provocation,

Herhangi bir provokasyon olmadığı halde,

suddenly she attacked, against her Prime Minister's orders,

birden bire, kendi başbakanının emirlerine karşı gelerek komşusunun

the next-door neighbor's oil fields.

petrol sahalarına saldırıda bulundu.

She marched into the oil field reserves,

Petrol sahalarının içlerine doğru yürüdü,

surrounded it, without firing a shot,

hiç ateş etmeden, alanları kuşattı,

and secured it and held it.

koruma altına altı, ve öylece elinde tuttu.

And that neighbor was unable to conduct any military operations

işgal edilen komşusu hiç bir askeri operasyon düzenleyemedi

because their fuel supply was locked up.

çünkü petrol arzı tamamen kitlenmişti.

We were all upset with her, "Why are you doing this?

Hepimiz ona kırılmıştık, "Neden bunu yapıyorsun?

This is the World Peace Game. What is wrong with you?"

Bu Dünya Barış Oyunu. Senin neyin var?" diye sorduk.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This was a little girl and, at nine years old,

Bu dokuz yaşındaki küçük kız çocuğu,

she held her pieces and said, "I know what I'm doing."

piyonlarını tutmaya devam etti ve yanındaki kız arkadaşına

To her girlfriends she said that.

"Ben ne yaptığımı biliyorum." dedi.

That's a breach there.

Burada bir ihlal durumu var.

And we learned in this, you don't really ever want to cross

Bundan çıkardığımız sonuç, elinde tanklar olan 9 yaşındaki

a nine year-old girl with tanks.

bir kız çocuğuyla zıtlaşmak istemezsiniz.

(Laughter)

(Kahkahalar)

They are the toughest opponents.

Onlar en zorlu muhaliflerdir.

And we were very upset.

Ve sonuç olarak çok üzgündük.

I thought I was failing as a teacher. Why would she do this?

Bir öğretmen olarak başarısız olduğumu düşündüm. Bunu neden yapıyordu?

But come to find out, a few game days later --

fakat bir kaç oyun günü sonra anlamaya başladım --

and there are turns where we take negotiation from a team --

bazen takımlarla görüşme yaptığımız aşamalar vardır --

actually there's a negotiation period with all teams,

aslında tüm takımlara yönelik bir görüşme dönemiydi,

and each team takes a turn,

her takım sıra ile geliyordu,

then we go back in negotiation, around and around,

biz de sonuç almaksızın görüşmelere devam ediyorduk.

so each turn around is one game day.

her tur bir oyun gününe denk geliyor.

So a few game days later it came to light

Bir kaç oyun günü sonra ortaya çıktı ki

that we found out this major country

bu zengin ülke

was planning a military offensive

tüm dünyaya hakim olabilmek için

to dominate the entire world.

askeri bir saldırı planlıyordu.

Had they had their fuel supplies, they would have done it.

eğer petrol sağlayabilseydi, bunu yapacaklardı.

She was able to see the vectors and trend lines and intentions

Küçük kız, vektörleri, eğilimleri ve niyetleri görmeyi başarabilmişti

long before any of us

hem de hepimizden çok önce.

and understand what was going to happen

neler olacağını anlamıştı ve

and made a philosophical decision

barış oyununda saldırmak gibi

to attack in a peace game.

felsefi bir karar vermişti.

Now she used a small war to avert a larger war,

Daha büyük bir savaştan kaçınmak için küçük bir savaşı kullanmıştı,

so we stopped and had a very good philosophical discussion

böylece biz de durup bu hareketin doğru mu,

about whether that was right,

duruma göre doğru mu yoksa yanlış mı olduğu hakkında

conditional good, or not right.

iyi bir felsefi tartışma gerçekleştirdik.

That's the kind of thinking that we put them in, the situations.

İşte bizim yerleştirmek istediğimiz düşünce tipi bu; durumlar.

I could not have designed that in teaching it.

bunu öğretim içerisinde tasarlayamazdım.

It came about spontaneously through their collective wisdom.

bu tamamen onların kollektif bilgeliklerinden doğaçlama olarak ortaya çıktı.

(Applause)

(Alkışlar)

Another example, a beautiful thing happened.

Bir diğer örnek, çok güzel bir olay.

We have a letter in the game.

Oyunda bir mektubumuz var.

If you're a military commander and you wage troops --

eğer askeri bir komutansanız ve ücretli askerleriniz varsa --

the little plastic toys on the board -- and you lose them,

-- tablanın üzerindeki plastik askerler -- ve onları kaybederseniz,

I put in a letter.

bunu mektuba koyuyorum.

You have to write a letter to their parents --

Ailelerine bir mektup yazmak zorundasınız --

the fictional parents of your fictional troops --

Hayali askerlerinizin hayali ailelerine --

explaining what happened and offering your condolences.

neler olduğunu açıklayan ve taziyelerinizi sunan.

So you have a little bit more thought

böylece çatışmaya girmeden önce

before you commit to combat.

bir kere daha düşünüyorsunuz.

And so we had this situation come up --

bir gün böyle bir durumla karşılaştık --

last summer actually,

aslında geçtiğimiz yazdı.

at Agnor-Hurt School in Albemarle County --

Albemarle'de bulunan Agnor-Hurt okulundaydık --

and one of our military commanders got up to read that letter

askeri komutanlarımızdan biri yazdığı mektubu okumak için ayağa kalktı.

and one of the other kids said, "Mr. Hunter,

diğer çocuklardan biri bana seslendi, "Bay Hunter,

let's ask -- there's a parent over there."

haydi soralım -- orada bir veli var."

There was a parent visiting that day, just sitting in the back of the room.

o gün orada ziyaret için gelmiş bir veli vardı, odanın arka tarafında oturuyordu.

"Let's ask that mom to read the letter.

"Hadi oradaki anneye mektubu okumasını söyleyelim.

It'll be more realer if she reads it."

Eğer o okursa çok daha gerçekçi olur."

So we did, we asked her, and she gamely picked up the letter.

Biz de gidip sorduk, mektubu cesaretle eline aldı.

"Sure." She started reading. She read one sentence.

"Tabi ki." Okumaya başladı. Bir cümle okudu.

She read two sentences.

İki cümle okudu.

By the third sentence, she was in tears.

Üçüncü cümlede, gözyaşları içindeydi.

I was in tears.

Ben de aynı şekilde.

Everybody understood

Herkes anladı ki

that when we lose somebody, the winners are not gloating.

birilerini kaybettiğimizde, kazananlar sinsi değildir.

We all lose.

Hepimiz kaybetmişizdir.

And it was an amazing occurrence and an amazing understanding.

Yaşadığımız, hepimiz için inanılmaz bir deneyim ve inanılmaz bir kavrayıştı.

I'll show you what my friend David says about this.

Şimdi size arkadaşım David'in bu konuda neler söylediğini göstereceğim.

He's been in many battles.

Şimdiye kadar bir çok çatışmanın içinde bulundu.

(Video) David: We've really had enough of people attacking.

(Video) David: Gerçekten de saldırmak için yeteri kadar adamımız vardı.

I mean, we've been lucky [most of] the time.

Demek istediğim, [çoğu zaman] şanslıydık.

But now I'm feeling really weird

Fakat şimdi çok garip hissediyorum,

because I'm living what Sun Tzu said one week.

çünkü haftanın birinde dediği şeyi yaşıyorum.

One week he said,

Haftanın birinde dedi ki,

"Those who go into battle and win

Bir savaşa girip de kazananlar

will want to go back,

geri dönmek isteyecekler,

and those who lose in battle

ve kaybedenler ise

will want to go back and win."

bu sefer kazanmak için geri dönmek isteyecekler."

And so I've been winning battles,

Ben bir süredir çatışmalar kazanıyorum,

so I'm going into battles, more battles.

ve giderek daha çok çatışmanın içine giriyorum.

And I think it's sort of weird to be living

Ve bence tıpkı Sun Tzu'nun dediği şekilde

what Sun Tzu said.

yaşamak biraz garip.

JH: I get chills every time I see that.

JH: Bunu her gördüğümde ürperiyorum.

That's the kind of engagement you want to have happen.

İşte istediğimiz bu türden bir ilişkilendirme.

And I can't design that, I can't plan that,

Bunu istesem de planlayamam, tasarlayamam,

and I can't even test that.

hatta test edemem bile.

But it's self-evident assessment.

Fakat bu aşikar bir değerlendirme.

We know that's an authentic assessment of learning.

Biliyoruz ki bu öğrenmenin özgün bir değerlendirmesi.

We have a lot of data, but I think sometimes we go beyond data

Elimizde bir çok veri var, fakat bazen neler olduğuna dair gerçek doğrularla

with the real truth of what's going on.

bu verilerin de ötesine geçtiğimizi düşünüyorum

So I'll just share a third story.

O yüzden üçüncü bir hikayeyi paylaşacağım.

This is about my friend Brennan.

Arkadaşım Brennan ile ilgili.

We had played the game one session after school

Bir dönem boyunca okuldan sonra bu oyunu oynamıştık

for many weeks, about seven weeks,

haftalarca, yaklaşık olarak 7 hafta boyunca,

and we had essentially solved all 50 of the interlocking crises.

ve bütün iç içe geçmiş 50 krizi çözmüştük.

The way the game is won is all 50 problems have to be solved

Oyunun kazanılması için 50 problemin çözülmesi

and every country's asset value

ve her ülkenin kaynak değerlerinin

has to be increased above its starting point.

başladıkları noktadan yukarıda olması gerekiyor.

Some are poor, some are wealthy. There are billions.

Bazıları fakir, bazıları zengin. Milyarlık nüfusları var.

The World Bank president was a third-grader one time.

Bir keresinde Dünya Bankası Başkanı üçüncü sınıf öğrencisiydi.

He says, "How many zeros in a trillion? I've got to calculate that right away."

Dedi ki, "Bir trilyonda kaç tane sıfır vardır? Hesaplamalarımı doğru yapmalıyım."

But he was setting fiscal policy in that game

Oyunda onunla beraber oynayan lise öğrencileri için

for high school players who were playing with him.

mali politikaları o ayarlıyordu.

So the team that was the poorest

Takım en fakir olandı

had gotten even poorer.

ve daha da fakirleşti.

There was no way they could win.

kazanmaları için hiç bir çıkış yolu yoktu.

And we were approaching four o'clock, our cut-off time --

Saat 4'e yaklaşıyordu, zamanımız bitiyordu --

there was about a minute left --

bir dakika kadar kalmıştı --

and despair just settled over the room.

herkesi bir umutsuzluk dalgası sardı.

I thought, I'm failing as a teacher.

Bir öğretmen olarak başarısız olduğumu düşündüm.

I should have gotten it so they could have won.

Eğer iyi öğretebilseydim, kazanabilirlerdi.

They shouldn't be failing like this.

Böyle başarısızlığa uğramazlardı.

I've failed them.

Onları ben başarısızlığa uğrattım.

And I was just feeling so sad and dejected.

Kendimi üzgün ve karamsar hissediyordum.

And suddenly, Brennan walked over to my chair

Birdenbire, Brennan benim sandalyeme doğru yürüdü

and he grabbed the bell, the bell I ring

zili elimden aldı, benim kabine toplantısı veya değişikliği

to signal a change or a reconvening of cabinets,

durumlarında sinyal olarak kullandığım zili,

and he ran back to his seat, rang the bell.

ve kendi koltuğuna geri döndü, zili çaldı.

Everybody ran to his chair: there was screaming;

Herkes onun sandalyesine doğru koştu, çığlıklar atılıyordu,

there was yelling, waving of their dossiers.

bağrışmalar vardı, dosyalar dalgalanıyordu.

They get these dossiers full of secret documents.

Gizli belgelerden oluşan dosyaları aldılar.

They were gesticulating; they were running around.

El kol hareketleri yapıyor, ortalıkta koşturuyorlardı.

I didn't know what they were doing. I'd lost control of my classroom.

Ne yaptıklarını bilmiyordum. Sınıfın kontrolünü kaybetmiştim.

Principal walks in, I'm out of a job.

Müdür içeri girerse, işimden olurum.

The parents were looking in the window.

Veliler pencereden içeri bakıyorlar.

And Brennan runs back to his seat. Everybody runs back to their seat.

Ve Brennan kendi yerine geri döndü. Herkes kendi yerlerine döndüler.

He rings the bell again. He says, "We have" --

Zili bir daha çaldı. Dedi ki, "Biz," --

and there's 12 seconds left on the clock --

Zamanın dolmasına sadece 12 saniye vardı --

"we have, all nations, pooled all our funds together.

"Biz bütün uluslar, fonlarımızı bir havuzda topladık.

And we've got 600 billion dollars.

Şu anda 600 milyar dolarımız var.

We're going to offer it as a donation to this poor country.

Bunu fakir ülkeye bağış olarak öneriyoruz.

And if they accept it, it'll raise their asset value and we can win the game.

Eğer kabul ederlerse, bu onların kaynak değerlerini artıracaktır ve biz de oyunu kazanacağız.

Will you accept it?"

Kabul eder misiniz?"

And there are three seconds left on the clock.

Zamanın dolmasına üç saniye var.

Everybody looks at this prime minister of that country,

Herkes fakir ülkenin başbakanına bakıyor,

and he says, "Yes."

ve o da cevap veriyor, "Evet."

And the game is won.

Ve oyun kazanılıyor.

Spontaneous compassion

Doğaçlama şefkat

that could not be planned for,

kesinlikle planlanamaz,

that was unexpected and unpredictable.

beklenmedik ve tahmin edilemezdi.

Every game we play is different.

Oynadığımız her oyun farklı.

Some games are more about social issues,

Bazıları daha çok sosyal konularla ilgili,

some are more about economic issues.

Bazıları daha çok ekonomik konularla ilgili.

Some games are more about warfare.

Bazıları daha çok savaşla ilgili.

But I don't try to deny them that reality of being human.

Fakat insan olmanın gerçekliğini reddetmemeye çalışıyorum.

I allow them to go there

oraya gitmelerine izin veriyorum

and, through their own experience, learn, in a bloodless way,

ve kendi deneyimleri doğrultusunda, kanlı bir şekilde öğrenmelerine

how not to do what they consider to be the wrong thing.

yanlış olarak adlandırdıkları bir şeyi nasıl yapmayacaklarına

And they find out what is right

ve neyin doğru olduğunu kendi yolları ile,

their own way, their own selves.

kendi başlarına buluyorlar.

And so in this game,

Bu yüzden bu oyundan,

I've learned so much from it,

çok fazla şey öğrendim,

but I would say

fakat diyebilirim ki

that if only

keşke

they could pick up a critical thinking tool

bu oyundan kritik düşünsel bir araç oluştursalar

or creative thinking tool

veya yaratıcı bir düşünsel araç

from this game

geliştirseler

and leverage something good for the world,

dünya için iyi bir şeyler geliştirseler

they may save us all.

hepimizi kurtarabilirler.

If only.

Keşke.

And on behalf of all of my teachers

Ve bana destek olmuş olan

on whose shoulders I'm standing,

tüm öğretmenlerim adına

thank you. Thank you. Thank you.

Teşekkür ederim. Teşekkür ederim. Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)