Becky Blanton: The year I was homeless

Translator: Daban Q Jaff Reviewer: halo fariq

I'm a writer and a journalist,

من نوسەر و ڕۆژنامەنووسم،

and I'm also an insanely curious person,

هەروەها كەسێكى فێرخوازم،

so in 22 years as a journalist,

بۆيە لە ٢٢ ساڵيدا هەروەك ڕۆژنامەنووسێك،

I've learned how to do a lot of new things.

فێر بووم چۆن زۆر شتى نوێ بكەم.

And three years ago, one of the things I learned how to do

و سێ ساڵ لەمەوپێش، يەك لە شتەكان كه

was to become invisible.

فێر بووم چۆن ببم بە کەسێکی شاراوه‌.

I became one of the working homeless.

بووم بە يەکێک لە كاركەرە بێلانەکان.

I quit my job as a newspaper editor

وازم هێنا لەكارەکەم وەك ئیدیتەری ڕۆژنامە

after my father died in February of that same year,

پاش ئەوەى باوكم مرد لە شوباتى هەمان ساڵ،

and decided to travel.

و بڕيارم دا سەفەر بكەم،

His death hit me pretty hard.

مردنى ئەو تووشی سەختىی کردم.

And there were a lot of things that I wanted to feel and deal with while I was doing that.

و زۆر شت هەبوو ويستم هەستی پێ بكەم و مامەڵە بكەم لەگەڵ كاتێك کە دەمکرد.

I've camped my whole life. And I decided

ژيانى تەواوم لە كامپ بەسەربرد و بڕيارمدا

that living in a van for a year to do this

لە ئۆتۆمبێلێکی ڤان بژیم بۆ يەك ساڵ

would be like one long camping trip.

لەوانەيە وەك يەك گەشتى كامپ درێژ بێت.

So I packed my cat, my Rottweiler

بۆیە پشیلەکەم و سەگەکەم (رۆتوەيلەر) برد

and my camping gear into a 1975 Chevy van,

بۆ ئۆتۆمبێلی جۆری ڤان چێڤى١٩٧٥،

and drove off into the sunset,

و هاژووتم بۆ خۆرئاوا،

having fully failed to realize three critical things.

له سێ شتى گرنگ شكسيم هێنا.

One: that society equates

يەك: كۆمەڵگە واتە

living in a permanent structure, even a shack,

ژیان لە شوێنێکی جێگیر تەنانەت كوخێك،

with having value as a person.

لەگەڵ هەبوونى هەمان بەهای كەسێك.

Two: I failed to realize how quickly

دوو: شکستم هێنا لە هەست پێكردنى

the negative perceptions of other people

نەرێى خەڵكى ديكە كه دەتوانن كار له

can impact our reality, if we let it.

ڕاستيەكانمان بكەن، ئەگەر رێگەیان بدەين.

Three: I failed to realize

سێ: شكستم هێنا له درک کردن

that homelessness is an attitude,

کە ئەم بێ ماڵییە هەڵوێستێكە،

not a lifestyle.

نەک شێوازى ژيانێك.

At first, living in the van was great.

سەرەتا، ژیان لە ڤان خۆش بوو

I showered in campgrounds. I ate out regularly.

لە خێوەتگەکە خۆم دەشۆرد. لە دەرەوە خواردنم دەخوارد.

And I had time to relax and to grieve.

و كاتم هەبوو بۆ پشوودان و دڵتەنگی.

But then the anger and the depression about my father's death set in.

بەڵام پاشان توڕەيي و خەمۆكيەكە دەربارەى مردنى باوكم سەری هەڵداوە.

My freelance job ended. And I had to get a full-time job

كارى ڕۆژنامەوانیم كۆتايى هات و دەبوایە و زۆر کار بکەم.

to pay the bills.

پارەی خەرجییەکانم بدەم.

What had been a really mild spring

بەهارێکی واخۆش

turned into a miserably hot summer.

گۆڕا بۆ هاوینێکی گەرمی ناخۆش.

And it became impossible to park anywhere --

--ئەستەم بوو بچم بۆ هەر شوێنێک

(Laughs)

(پێکەنین)

-- without being very obvious

بەبێ ئەوەی ئاشکرا بێت--

that I had a cat and a dog with me, and it was really hot.

کە پشیلەیەك و سەگێکم لەگەڵە، و زۆریش گەرم بوو.

The cat came and went through an open window in the van.

پشیلەکە هاتوو چۆی دەکرد لە پەنجەرە کراوەکەی ڤانەکە.

The doggy went into doggy day care.

سەگەکەش ڕۆیشت بۆ لای سەگی تر.

And I sweated.

و ئارەقەم کردبوو.

Whenever I could, I used

هەرکاتێک، بمتوانیبایە

employee showers in office buildings and truck stops.

حەمامى فەرمانبەرم بەكار دەهێنا لە تەلاری نووسینگەکان.

Or I washed up in public rest rooms.

ياخود لە تەوالێتە گشتیەکان.

Nighttime temperatures in the van rarely dropped below 80 degrees Fahrenheit,

گەرمی شەو لە ڤانەكە لەخوارەوەی ٨٠ پلە فەهرەنایت بوو،

making it difficult or impossible to sleep.

ئەستەم و ناخۆش بوو بۆ خەوتن.

Food rotted in the heat.

.بەهۆی گەرمیەوە خۆراك تێكدەچوو.

Ice in my ice chest melted within hours,

سەهۆڵی ناو سنگم دەتوایەوە لە كاتژمێرێكدا،

and it was pretty miserable.

زۆر ناخۆش بوو.

I couldn't afford to find an apartment,

تواناى كڕينی شوقەم نەبوو،

or couldn't afford an apartment that would allow me

ڕێگەم بدات تواناى بەخێوکردنی

to have the Rottweiler and the cat.

سەگەکەم (رۆتوەيلەر) و پشيلەكەم هەبێت.

And I refused to give them up,

و نەمدەتوانی دەستبەرداریان بم،

so I stayed in the van.

بۆيە لە ئۆتۆمبێلە ڤانەكە مامەوە.

And when the heat made me too sick

و کاتێک گەرميەكە نەخۆشی خستم

to walk the 50 feet to the public restroom

نەمدەتوانی بڕۆمە ئاودەستیش کە ١٥مەتر دوور بوو

outside my van at night,

لە دەرەوەی ڤانەكە لە شەودا،

I used a bucket and a trash bag as a toilet.

سەتل و زبڵدانم بەکاردەهێنا وەك ئاودەستێك.

When winter weather set in, the temperatures dropped

كاتێك زستان دەستی پێکرد، پلەى گەرمی

below freezing. And they stayed there.

لەخوار بەستن بوو. و لەوێ ماينەوە.

And I faced a whole new set of challenges.

و تووشی كۆمەڵێک گرفتی نوێ بوومەوە.

I parked a different place every night

هەموو شەوێک لە شوێنێكى جياواز دەوەستام

so I would avoid being noticed and hassled by the police.

هەر بۆئەوەی خۆم بەدوور بگرم لە پۆليسەكان.

I didn't always succeed.

هەميشە سەرکەوتوو نەبووم.

But I felt out of control of my life.

لە ژيانمدا هەستم بە بێ كۆنتڕۆلی دەكرد.

And I don't know when or how it happened,

و نەمدەزانی كەی و چۆن ئەمە ڕوویدا،

but the speed at which I went

بەڵام بەو خێرايە بوونم بە

from being a talented writer and journalist

نووسەرێكى بەهرەمەند و ڕۆژنامەنووس

to being a homeless woman, living in a van,

بووم بە ئافرەتێكى دەربەدەر، ژيان لە ڤانێك،

took my breath away.

هەناسەى بردم،

I hadn't changed. My I.Q. hadn't dropped.

هیچ نەگوڕابووم ژیرییەکەم هەر مابوو.

My talent, my integrity, my values,

بەهرەم، پاكيم، بەهاكانم،

everything about me remained the same.

هەموو شتێكم وەك خۆی مايەوە.

But I had changed somehow.

لە هەندێک لایەنەوە گۆڕابووم.

I spiraled deeper and deeper into a depression.

زیاتر خەمم دەخوارد.

And eventually someone referred me to a homeless health clinic.

و يەكێك منى ئاماژەکرد بۆ پزيشکی بێلانەکان.

And I went. I hadn't bathed in three days.

ڕۆيشتم. سێ ڕۆژ بوو خۆم نەشۆرد بوو.

I was as smelly and as depressed as anyone in line.

بۆنی ناخۆشم لێدەهات و وڕ بووبووم.

I just wasn't drunk or high.

نەم دەخواردەوە.

And when several of the homeless men realized that,

و كاتێك چەند پياوێکی بێ لانە و

including a former university professor,

پرۆفيسۆرێكى زانکۆ، بینییانم

they said, "You aren't homeless. Why are you really here?"

گوتيان، " تۆ دەربەدەر نييت. بۆچى لێرەيت؟

Other homeless people didn't see me as homeless,

ئاوارەکانی تر نەیان دەبینیم وەك دەربەدەر،

but I did.

بەڵام ئاوارە بووم،

Then the professor listened to my story and he said,

پاشان پرۆفيسۆرەکە گوێى گرت لە چيرۆكەکەم و گوتی,

"You have a job. You have hope.

تۆ كارێكت هەيە. تۆ هیوات هەیە".

The real homeless don't have hope."

".کەسی ئاوارە هیوای نییە

A reaction to the medication the clinic gave me for my depression

کاریگەری دەرمانی دکتۆرەکە

left me suicidal. And I remember thinking,

وای کرد واز لە خۆکوشتن بهێنم و بیربکەمەوە,

"If I killed myself, no one would notice."

".ئەگەر خۆم بکوژم کەس پێی نازانێت"

A friend told me, shortly after that,

هاوڕێیەکم پێی گوتم، کەمێك دوای ئەوە،

that she had heard that Tim Russert,

کە گوێم لە تیم ڕوزێرت بوو،

a nationally renowned journalist,

ڕۆژنامەگەرێکی بەناوبانگ بوو،

had been talking about me on national T.V.

قسەی دەکرد لە تەلەفزیۆنێکی ناوخۆیی.

An essay I'd written about my father,

دەربارەی ئەزموونی باوکم کە نووسی بووم،

the year before he died, was in Tim's new book.

یەک ساڵ پێش ئەوەی بمرێت، لە کتێبێکی نوێی تیم دا.

And he was doing the talk show circuit. And he was talking about my writing.

قسەى دەكرد دەربارەى نووسينەکانم.

And when I realized that Tim Russert, former moderator of "Meet the Press,"

کاتێک ئەوەم زانی تیم ڕوزێرت بەڕێوەبەری، پێشووی "مێت زە پرێس،"

was talking about my writing,

دەربارەی نوسینەکانم قسەی دەکرد،

while I was living in a van in a Wal-Mart parking lot,

کاتێک کە لە ڤانەكە دەژیام لە وۆل مارت،

I started laughing.

دەستم کرد بە پێکەنین.

You should too.

ئێوەش پێویستە پێبکەنن

(Laughter)

(پێکەنین)

I started laughing

دەستم کرد بە پێکەنین

because it got to the point where,

چونکه گەڕامەوە خاڵی سەرەتا،

was I a writer, or was I a homeless woman?

ئایا من نووسەرم؟ یاخود ئافرەتێکی ئاوارەم؟

So I went in the bookstore. And I found Tim's book.

ئینجا چووم بۆ کتێبخانە. و کتێبەکەی (تیم)م دۆزیەوە.

And I stood there. And I reread my essay.

لەوێ وەستام. وتارەکەمم دووبارە خوێندنەوە.

And I cried.

و گریام.

Because I was a writer.

چونکە من نووسەر بووم.

I was a writer.

من نووسەر بووم.

Shortly after that I moved back to Tennessee.

(دوای ئەوە گەڕامەوە بۆ (تێنێسی.

I alternated between living in a van and couch surfing with friends.

جێگۆڕکێی ژیانی نێوان ڤان و کۆخەکەم کرد لەگەڵ چەند هاوڕێکانم.

And I started writing again.

دەستم بە نووسین کردەوە.

By the summer of the following year I was a working journalist.

لە هاوينى ساڵى داهاتوو دەستم کردەوە بە کاری ڕۆژنامەنووسی.

I was winning awards. I was living in my own apartment.

پاداشت دەکرام و لە ئەپارتمانی خۆم دەژیام.

I was no longer homeless.

چیتر بێ ماڵ نەبووم

And I was no longer invisible.

چیتر نادیار نەبووم.

Thousands of people work full and part-time jobs,

هەزاران خەڵك بە سەختی كار دەکەن

and live in their cars.

و لە ئۆتۆمبێلەکانیان دەژییێن.

But society continues to stigmatize and criminalize

بەڵام كۆمەڵگە بەردەوامە لە كەدارکرنیان

living in your vehicle or on the streets.

گەر لە ناو ئۆتۆمبێلەکەت بژیت یان لەسەر شەقام.

So the homeless, the working homeless, primarily remain invisible.

بێ ماڵ و کارکرد بێ ماڵەکان بە نادیاری دەمیننەوە.

But if you ever meet one,

بەڵام گەر یەکیکیت لێ بینین،

بچۆ لایان، هانیان بدە، هیوایان پێ ببەخشە.

engage them, encourage them, and offer them hope.

The human spirit can overcome anything if it has hope.

گیانی مرۆڤ بە سەر هەموو شتێکدا زاڵ دەبێت ئەگەر هیوای هەبێت.

وەك نوێنەری بێ ماڵەکان لێرە نییم.

And I'm not here to be the poster girl for the homeless.

I'm not here to encourage you to give money to the next panhandler you meet.

بۆ ئەوە لێرە نیم هانتان بدەم پارە بدەیت بە سواڵکەر.

But I am here to tell you that, based on my experience,

بۆ ئەوە لێرەم بڵێم، بەو ئەزموونەی کە هەمه،

people are not where they live,

خەڵكی لەو جییە نین کە لێی دەژین

where they sleep,

و لێی دەخەون،

or what their life situation is at any given time.

یاخود لەو دۆخەی کە ژیان بە هەرچ جۆرێک بووە پێی بەخشیون.

Three years ago I was living in a van

سێ ساڵ لەمەوپێش لە ڤانەكە دەژیام

in a Wal-Mart parking lot,

لە وۆل مارت،

and today I'm speaking at TED.

و ئەمڕۆ لە تێد قسە دەکەم.

Hope always, always finds a way. Thank you.

هەمیشە هیوا ڕێگەیەک دەدۆزێتەوە. سوپاس.

(Applause)

(چەپڵە)