Daniel Goldstein: The battle between your present and future self

دنیل گلدشتاین : نبرد بین "خود" حال و "خود" آینده

Translator: Sina Elli Reviewer: soheila Jafari

Do you remember the story

آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟

of Odysseus and the Sirens

آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟

from high school or junior high school?

آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟

There was this hero, Odysseus, who's heading back home

یه قهرمان به اسم ادیسه بود که بعد از جنگ تروجان ، به خونه برمیگشت.

after the Trojan War.

یه قهرمان به اسم ادیسه بود که بعد از جنگ تروجان ، به خونه برمیگشت.

And he's standing on the deck of his ship,

و بر روی عرشه کشتی ایستاده بود،

he's talking to his first mate,

و داشت با دستیار اولش صحبت میکرد،

and he's saying,

می گفت،

"Tomorrow, we will sail past those rocks,

" فردا ما از اون صخره ها رد میشیم

and on those rocks sit some beautiful women

و روی اون صخره ها زنهای زیبایی به اسم سایرن - پری دریایی نشستن

called Sirens.

و روی اون صخره ها زنهای زیبایی به اسم سایرن - پری دریایی نشستن

And these women sing an enchanting song,

اون زنها آوازهای فریبنده ای میخونن،

a song so alluring

آوازهایی که آدم رو جذب میکنن

that all sailors who hear it

تمام دریانوردانی که اونو بشنون

crash into the rocks and die."

به صخره ها میخورن و میمیرن."

Now you would expect, given that,

حالا با توجه به این، شما انتظار دارین

that they would choose an alternate route around the Sirens,

که اونا یه راه جایگزین پیدا کنن و پری ها رو دور بزنن،

but instead Odysseus says,

ولی در عوض ادیسه گفت

"I want to hear that song.

من میخوام اون آواز رو بشنوم

And so what I'm going to do

و بنابراین کاری که میخوام بکنم

is I'm going to pour wax in the ears

اینه که موم میکنم توی گوش

of you and all the men --

تو و همه خدمه کشتی

stay with me --

حواستون باشه

so that you can't hear the song,

که شما نمیتونید آواز رو بشنوید

and then I'm going to have you tie me to the mast

و من ازتون میخوام که من رو به دکل ببندین

so that I can listen

که من بتونم گوش بدم

and we can all sail by unaffected."

و اینجوری ما همه بدون هیچ خطری از اونجا میگذریم

So this is a captain

این یه ناخداست که

putting the life of every single person on the ship at risk

جون تمام افراد روی کشتیش رو به خطر میندازه

so that he can hear a song.

تا بتونه یه آواز رو بشنوه.

And I'd like to think if this was the case,

و من فکر میکنم اگر موضوع این بود،

they probably would have rehearsed it a few times.

اونا این کارو چند بار تمرین میکردن

Odysseus would have said, "Okay, let's do a dry run.

ادیسه میگفت: "خب بیاین یه تمرین جنگی کنیم

You tie me to the mast, and I'm going to beg and plead.

شما من رو به دکل ببندین و من خواهش و تمنا میکنم.

And no matter what I say, you cannot untie me from the mast.

و مهم نیست که من چی میگم، شما نباید من رو از دکل باز کنین

All right, so tie me to the mast."

بسیار خوب، من رو به دکل ببندین."

And the first mate takes a rope

و دستیار اول یه طناب برمیداره

and ties Odysseus to the mast in a nice knot.

و ادیسه رو با یه گره خوب به دکل میبنده

And Odysseus does his best job playacting

و ادیسه هم یه بار بهترین جوری که میتونست فیلم بازی کرد

and says, "Untie me. Untie me.

و گفت،" منو باز کنید، منو باز کنید

I want to hear that song. Untie me."

من میخوام اون صدا رو بشنوم. منو باز کنید"

And the first mate wisely resists

و دستیار اول هوشمندانه مقاومت کرد

and doesn't untie Odysseus.

و طناب ادیسه رو باز نکرد.

And then Odysseus says, "I see that you can get it.

ادیسه گفت: " میبینم که منظورمو فهمیدی.

All right, untie me now and we'll get some dinner."

باشه، حالا منو باز کن بریم شام بخوریم."

And the first mate hesitates.

و دستیار اول مردد شد.

He's like, "Is this still the rehearsal,

اون پیش خودش میگه، " این هنوز تمرینه،

or should I untie him?"

یا من باید بازش کنم؟"

And the first mate thinks,

بعد دستیار اول با خودش فکر میکنه،

"Well, I guess at some point the rehearsal has to end."

"خوب، فکر کنم بالاخره یه جایی تمرین باید تموم بشه."

So he unties Odysseus, and Odysseus flips out.

او ادیسه رو باز میکنه، و ادیسه میپره بیرون.

He's like, "You idiot. You moron.

ادیسه گفت: "ای احمق. ای ابله

If you do that tomorrow, I'll be dead, you'll be dead,

اگه این کار رو فردا بکنی، من میمیرم، شما هم میمیرین،

every single one of the men will be dead.

تک تک افراد میمیرن.

Now just don't untie me no matter what."

حالا هرچی هم که بشه منو باز نمیکنی."

He throws the first mate to the ground.

اون دستیار اولش رو به زمین میندازه.

This repeats itself through the night --

این در طول شب تکرار میشه

rehearsal, tying to the mast,

تمرین، گره زدن به دکل

conning his way out of it,

راه آزاد شدنش رو پیدا میکرد

beating the poor first mate up mercilessly.

بیرحمانه دستیارشو کتک میزد.

Hilarity ensues.

و در نتیجه اش خوشحال میشد

Tying yourself to a mast

بستن خودتون به دکل،

is perhaps the oldest written example

شاید قدیمی ترین مثال نوشته شده باشه

of what psychologists call a commitment device.

از چیزی که روانشناسا بهش میگن دستگاه تعهد.

A commitment device is a decision that you make

دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید.

with a cool head to bind yourself

دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید.

so that you don't do something regrettable

دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید.

when you have a hot head.

دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید.

Because there's two heads inside one person

وقتی درباره این فکر میکنید در وجود هر فرد دو شخصیت نهفته است

when you think about it.

وقتی درباره این فکر میکنید در وجود هر فرد دو شخصیت نهفته است

Scholars have long invoked this metaphor of two selves

محققین از قدیم به استعاره دو شخصیتی هنگامی که موضوع وسوسه پیش میآمد استناد میکردند.

when it comes to questions of temptation.

محققین از قدیم به استعاره دو شخصیتی هنگامی که موضوع وسوسه پیش میآمد استناد میکردند.

There is first, the present self.

شخصیت اول " خود" حاضر است.

This is like Odysseus when he's hearing the song.

مثل ادیسه وقتی آواز رو میشنوه.

He just wants to get to the front row.

اون فقط میخواد که ردیف اول رو بگیره

He just thinks about the here and now and the immediate gratification.

اون فقط راجع به اینجا و الآن و ارضاء فوری فکر میکنه

But then there's this other self, the future self.

ولی یه "خود " دیگه هم هست، "خود" آینده است.

This is Odysseus as an old man

این ادیسه به عنوان یه پیرمرده

who wants nothing more than to retire in a sunny villa

چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد.

with his wife Penelope

چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد.

outside of Ithaca -- the other one.

چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد.

So why do we need commitment devices?

خب چرا به دستگاه تعهد نیاز داریم؟

Well resisting temptation is hard,

خب مقاومت در برابر وسوسه سخته،

as the 19th century English economist

همونطور که اقتصاددان قرن نوزدهم،

Nassau William Senior said,

ناسائو ویلیام بزرگ گفته

"To abstain from the enjoyment which is in our power,

" پرهیز از لذت که در قدرت ماست،

or to seek distant rather than immediate results,

یا دنبال نتایج بلند مدت بودن به جای نتیجه فوری،

are among the most painful exertions

از دردناک ترین چالش هاست

of the human will."

که اختیار انسانی در پی داره

If you set goals for yourself and you're like a lot of other people,

اگر برای خودتون هدفهایی دارین و مثل خیلیای دیگه هستین،

you probably realize

احتمالا این موضوع را تشخیص میدهد که اگر اهدافتان از لحاظ فیزیکی غیر ممکن نباشد

it's not that your goals are physically impossible

احتمالا این موضوع را تشخیص میدهد که اگر اهدافتان از لحاظ فیزیکی غیر ممکن نباشد

that's keeping you from achieving them,

شما رو از دستیابی به اون باز نمیدازه

it's that you lack the self-discipline to stick to them.

بلکه این کمبود انضباط شخصی شماست که نمیذاره پایبند اهدافتون باشین

It's physically possible to lose weight.

از نظر فیزیکی کم کردن وزن امکان پذیره.

It's physically possible to exercise more.

از نظر فیزیکی ورزش کردن بیشتر امکان پذیره

But resisting temptation

اما مقاوت کردن در برابر وسوسه

is hard.

سخته.

The other reason

دلیل دیگری

that it's difficult to resist temptation

که مقاومت در برابر وسوسه سخته

is because it's an unequal battle

اینه که این یه نبرد نابرابره

between the present self and the future self.

بین "خود "حال و آینده

I mean, let's face it, the present self is present.

منظورم اینه که ... بزارین باهاش روبرو بشیم، "خود "حال الان وجود داره

It's in control. It's in power right now.

اون کنترل را در دست داره . اون الآن در مسند قدرته.

It has these strong, heroic arms

اون الان این بازوهای قدرتمند رو داره

that can lift doughnuts into your mouth.

که میتونه دونات ها رو در دهانتون بزاره.

And the future self is not even around.

و "خود " آینده حتی این طرفا هم پیداش نیست.

It's off in the future. It's weak.

اون در آینده است. اون ضعیفه.

It doesn't even have a lawyer present.

حتی یه وکیلم در حال حاضر نداره.

There's nobody to stick up for the future self.

هیچ کس نیست که برای "خود" آینده ، خودی نشون بده.

And so the present self can trounce

و اینطوری "خود" حال تمام رویاهای خودشو به دست میاره

all over its dreams.

و اینطوری "خود" حال تمام رویاهای خودشو به دست میاره

So there's this battle between the two selves that's being fought,

پس این جنگ بین دو نفس (خود) ما وجود داره

and we need commitment devices

و ما به دستگاههای تعهد احتیاج داریم

to level the playing field between the two.

تا زمین بازی رو برای این دو تا عادلانه آماده کنیم

Now I'm a big fan of commitment devices actually.

در واقع من یه طرفدار پر و پا قرص دستگاه های تعهد هستم

Tying yourself to the mast is the oldest one, but there are other ones

بستن خودتون به دکل قدیمی ترینشونه، ولی چند تا دیگه هم هست

such as locking a credit card away with a key

مثل قفل کردن کارت اعتباری با رمز

or not bringing junk food into the house so you won't eat it

مثل نیاوردن هله هوله به خونه تا نخوریدش

or unplugging your Internet connection

یا قطع کردن ارتباط اینترنتتون

so you can use your computer.

تا بتونین از کامپیوترتون استفاده کنین.

I was creating commitment devices of my own

من داشتم دستگاه های تعهد خودم رو میساختم

long before I knew what they were.

خیلی قبلتر از اینکه بدونم اونا چین

So when I was a starving post-doc

وقتی یه دانشجوی فقیر فوق دکترا بودم

at Columbia University,

در دانشگاه کلمبیا

I was deep in a publish-or-perish phase of my career.

زندگی حرفه ای من وابسته به منتشر کردن کتاب بود

I had to write five pages a day

باید روزی پنج صفحه مینوشتم

towards papers

روی کاغذ

or I would have to give up five dollars.

یا باید بیخیال پنج دلار میشدم.

And when you try to execute these commitment devices,

و وقتی که میخواین این دستگاه های تعهد رو اجرا کنین،

you realize the devil is really in the details.

میفهمین که شیطون واقعا توی جزئیاته

Because it's not that easy to get rid of five dollars.

چون اونقدرا هم آسون نیست که از شر پنج دلار خلاص بشین.

I mean, you can't burn it; that's illegal.

منظورم اینه که نمیتونین بسوزونینش که؛ این غیر قانونیه.

And I thought, well I could give it to a charity

فکر کردم، خوب میتونم بدمش به خیریه

or give it to my wife or something like that.

یا بدمش به زنم یا یه کاری شبیه اون.

But then I thought, oh, I'm sending myself mixed messages.

ولی فکر کردم، اوه، من دارم به خودم پیام های دوگانه ای میفرستم.

Because not writing is bad, but giving to charity is good.

چون ننوشتن بده، ولی پول دادن به خیریه کار خوبیه.

So then I would kind of justify not writing

پس من به نوعی ننوشتنم رو توجیه میکنم

by giving a gift.

چون یه هدیه دادم

And then I kind of flipped that around and thought,

بعدش کل قضیه رو برعکس کردم و فکر کردم

well I could give it to the neo-Nazis.

میتونم بدمش به نئونازی ها.

But then I was like, that's more bad than writing is good,

ولی بعد گفتم، این بدیش بیشتر از خوب بودن نوشتنه،

and so that wouldn't work.

پس اینم خوب نیست.

So ultimately, I just decided

و در نهایت، من تصمیم گرفتم

I would leave it in an envelope on the subway.

که اون رو توی یه پاکت نامه توی مترو بذارم.

Sometimes a good person would find it,

بعضی وقتها یه آدم خوب پیداش میکنه،

sometimes a bad person would find it.

بعضی وقتها یه آدم بد پیداش میکنه.

On average, it was just a completely pointless exchange of money

به طور میانگین، اون یک تبادل بی فایده پول بود

that I would regret.

که من براش متاسفم الان.

(Laughter)

(خنده)

Such it is with commitment devices.

در مورد دستگاه های تعهد داستان اینجوریه

But despite my like for them,

ولی با اینکه من دوستشون دارم،

there's two nagging concerns

ولی دو نگرانی آزاردهنده وجود داره

that I've always had about commitment devices,

که من همیشه در مورد دستگاه های تعهد داشتم،

and you might feel this if you use them yourself.

و شما ممکنه احساسشون کنین اگر خودتون ازشون استفاده کنین.

So the first is,

اولیش اینه

when you've got one of these devices going,

وقتی که از یکی از این دستگاه ها استفاده کنین

such as this contract to write everyday or pay,

مثل این قرارداد که هر روز بنویسین یا پول بدین،

it's just a constant reminder

این فقط یه یادآوری مداومه

that you have no self-control.

که شما روی خودتون کنترل ندارین.

You're just telling yourself, "Without you, commitment device,

به خودتون میگین،" بدون دستگاه تعهد،

I am nothing, I have no self-discipline."

من هیچی نیستم، من هیچ اراده ای ندارم."

And then when you're ever in a situation

و هر زمانی در یک موقعیت هستین

where you don't have a commitment device in place --

که دستگاه تعهد در اختیار نداشته باشین --

like, "Oh my God, that person's offering me a doughnut,

میگین، خدای من، اون شخص به من آجیل پیشنهاد میکنه

and I have no defense mechanism," --

و من هیچ مکانیزم دفاعی ای ندارم،"--

you just eat it.

و اونو میخورین

So I don't like the way that they take the power away from you.

من این روشو که اونا قدرتو از شما بگیرن دوست ندارم.

I think self-discipline is something, it's like a muscle.

من فکر میکنم انظباط شخصی و اراده مثل یک ماهیچه است.

The more you exercise it, the stronger it gets.

هر چقدر بیشتر ازش استفاده کنین، قوی تر میشه

The other problem with commitment devices

مشکل دیگه ای که دستگاههای تعهد دارند

is that you can always weasel your way out of them.

اینه که بالاخره همیشه میشه یجوری دورشون زد.

You say, "Well, of course I can't write today,

مثلا میگین ،" خب من امروز نمیتونم بنویسم،

because I'm giving a TEDTalk and I have five media interviews,

چون من یه تد تاک باید ارائه بدم و مصاحبه مطبوعاتی دارم،

and then I'm going to a cocktail party and then I'll be drunk after that.

و بعدش هم که مهمونیه کوکتل و بعدشم که معلمومه دیگه مست میشم.

And so there's no way that this is going to work."

خُب هیچ راهی امروز برای کار کردن وجود نداره"

So in effect, you are like Odysseus and the first mate

بنابراین شما مثل ادیسه و دستیار اولش میشید

in one person.

هر دو نفر در یک نفر.

You're putting yourself, you're binding yourself,

شما خودتونو میذارین ، خودتون رو میبندین ،

and you're weaseling your way out of it,

و بعد یجوری ازش در میرین،

and then you're beating yourself up afterwards.

و بعدش هی خودتونو سرزنش میکنین.

So I've been working

من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم

for about a decade now

من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم

on finding other ways

من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم

to change people's relationship to the future self

من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم

without using commitment devices.

من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم

In particular, I'm interested in the relationship

بطور خاص من علاقه به رابطه با" خود "مالی آینده دارم.

to the future financial self.

بطور خاص من علاقه به رابطه با" خود "مالی آینده دارم.

And this is a timely issue.

چون این موضوع وابسته یه زمانه.

I'm talking about the topic of saving.

در مورد موضوع پس انداز کردن حرف میزنم.

Now saving is a classic two selves problem.

پس انداز کردن الان یه موضوع کلاسیک "خود" دوگانه است.

The present self does not want to save at all.

"خود"حال اصلا نمیخواد پس انداز کنه.

It wants to consume.

اون میخواد مصرف کنه.

Whereas the future self wants the present self to save.

ولی "خود" آینده میخواد "خود" حال پس انداز کنه.

So this is a timely problem.

پس این موضوع بسته یه زمانه.

We look at the savings rate

ما به مقدار پس انداز نگاه میکنیم

and it has been declining since the 1950s.

ومیبینیم از سال 1950 کم شده.

At the same time, the Retirement Risk Index,

و این در حالیه که نمودار ریسک بازنشستگی،

the chance of not being able to meet your needs in retirement,

نشون میده که شانس نرسیدن به اونچه نیاز دارین بعد از بازنشستگی

has been increasing.

افزایش پیدا کرده.

And we're at a situation now

ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان،

where for every three baby boomers,

ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان،

the McKinsey Global Institute predicts

ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان،

that two will not be able to meet their pre-retirement needs

دو نفراز آنها در حالی که بازنشسته میشوند قادر نخواهند بود که به برآورد نیازهای خود قبل از بانشستگی برسند .

while they're in retirement.

دو نفراز آنها در حالی که بازنشسته میشوند قادر نخواهند بود که به برآورد نیازهای خود قبل از بانشستگی برسند .

So what can we do about this?

پس ما چه کاری راجع به این موضوع میتونیم انجام بدیم ؟

There's a philosopher, Derek Parfit,

فیلسوفی هست به اسم درک پارفیت،

who said some words that were inspiring to my coauthors and I.

که جملاتش من و همکارهامو تحت تاثیر قرار داده.

He said that, "We might neglect our future selves

او گفته، ما به خاطر ضعف در باورهایمان ممکنه که در مورد "خود" آینده مان عفلت کنیم

because of some failure of belief or imagination."

او گفته، ما به خاطر ضعف در باورهایمان ممکنه که در مورد "خود" آینده مان عفلت کنیم

That is to say,

این بدین معناست که،

we somehow might not believe that we're going to get old,

ممکنه ما یجورایی باور نداشته باشیم که پیر میشیم،

or we might not be able to imagine

یا ممکنه نتونیم تصور کنیم که

that we're going to get old some day.

یه روزی بالاخره پا به سن میذاریم.

On the one hand, it sounds ridiculous.

از طرفی این به نظر مسخره میاد.

Of course, we know that we're going to get old.

معلومه میدونیم که ما پیر میشیم.

But aren't there things that we believe and don't believe at the same time?

ولی مگه چیزایی نیستن که ما هم باورشون داریم هم نداریم ؟

So my coauthors and I have used computers,

خُب من و همکارام از راینه استفاده کردیم،

the greatest tool of our time,

بزرگترین ابزار عصر،

to assist people's imagination

که به تصور مردم کمک کنیم

and help them imagine what it might be like

بهشون کمک کنیم تا تصور کنن که رفتن به آینده چطور خواهد بود.

to go into the future.

بهشون کمک کنیم تا تصور کنن که رفتن به آینده چطور خواهد بود.

And I'll show you some of these tools right here.

و من یه چند تا از این ابزارها رو اینجا نشونتون میدم.

The first is called the distribution builder.

اولی رو بهش میگن توزیع ساز.

It shows people what the future might be like

به مردم نشون میده که آینده ممکنه چطوری باشه

by showing them a hundred equally probable outcomes

با نشون دادن صد پیشامد ممکن با احتمالات یکسان

that might be obtained in the future.

که ممکنه در آینده رخ بدن.

Each outcome is shown by one of these markers,

هر پیشامد با یکی از این نشانه ها نشون داده شده،

and each sits on a row

و هر کدوم تو یه ردیف میشینه

that represents a level of wealth and retirement.

که نشانگر میزان دارایی و بازنشستگیه.

Being up at the top

بالا بودن

means that you're enjoying a high income in retirement.

یه این معنیه که شما از یه در آمد بالا به هنگام بازنشستگی لذت میبرید.

Being down at the bottom

پایین بودن

means that you're struggling to make ends meet.

به این معنیه که به سختی میتونین تا آخر ماه سر کنین.

When you make an investment,

وقتی سرمایه گذاری میکنین،

what you're really saying is, "I accept

چیزی که واقعا میگین اینه که ، "من قبول میکنم

that any one of these 100 things

که هرکدوم از این صد تا

could happen to me and determine my wealth."

ممکنه برام پیش بیاد و دارایی من رو رقم بزنه."

Now you can try to move your outcomes around.

حالا میتونین سعی کنین با این نتایج کنار بیاین.

You can try to manipulate your fate, like this person is doing,

میتونین سرنوشتتونو تغییر بدین، همینطور که این فرد انجام میده،

but it costs you something to do it.

ولی این برای شما بهایی در بر خواهد داشت.

It means that you have to save more today.

یعنی مجبورید امروز بیشتر پس انداز کنید.

Once you find an investment that you're happy with,

وقتی که سرمایه گذاریی رو که دوس دارین پیدا کردین،

what people do is they click "done"

کاری که مردم میکنن اینه که دیگه رو "انجام" کلیک میکنن

and the markers begin to disappear,

و نشونه ها آروم و یکی یکی شروع به محو شدن میکنند.

slowly, one by one.

و نشونه ها آروم و یکی یکی شروع به محو شدن میکنند.

It simulates what it is like to invest in something

این شبیه سازی میکنه که واقعا سرمایه گذاری کردن رو چیزی چطوریه

and to watch that investment pan out.

و میشه دید که سرمایه گذاری نتیجه میده.

At the end, there will only be one marker left standing

در آخر فقط یه نشونه میمونه،

and it will determine our wealth in retirement.

واون دارایی ما رو در بازنشستگی رقم تعیین میکنه.

Yes, this person retired

بله، این فرد بازنشسته شد

at 150 percent of their working income in retirement.

با 150 درصد حقوق دریافتیش به هنگام بازنشستگی.

They're making more money while retired

اونا وقتی بازنشسته میشن بیشتر هم پول درمیارند.

than they were making while they were working.

از چیزی که وقتی کار میکردند در میاوردند.

If you're like most people,

اگه مثل اکثر آدمایین،

just seeing that gave you a small sense of elation and joy --

فقط دیدن همین بهتون یه حس خوب و لذتبخشی میده --

just to think about making

فقط فکر کردن در مورد اینکه

50 percent more money in retirement than before.

50 درصد بیشتر از قبل موقع بازنشستگی پول دربیارین.

However, had you ended up on the very bottom,

هرچند اگر کارتان به پایین نمودار میکشید،

it might have given you a slight sense

ممکن بود به شما حس خفیف

of dread and/or nausea

ترس ویا دل آشوب دست بدهد

thinking about struggling to get by in retirement.

وقتی به سختیهای دوران بازنشستگی فکر کنید.

By using this tool over and over

با استفاده مکرر از این ابزار

and simulating outcome after outcome,

و شبیه سازی نتایج یکی بعد از دیگری،

people can understand

مردم میتوانند درک کنند

that the investments and savings that they undertake today

که سرمایه گذاریها و پس اندازهایی که امروز میکنند

determine their well-being in the future.

آینده بهتری را برایشان رقم میزند.

Now people are motivated through emotions,

حالا مردم از طریق احساسات دارای انگیزه شده اند،

but different people find different things motivating.

ولی آدمای مختلف با چیزای مختلف دارای انگیزه میشن.

This is a simulation

این یه شبیه سازیه

that uses graphics,

که از تصویرسازی استفاده میکنه،

but other people find motivating what money can buy,

ولی آدمای دیگه با اینکه پول چه چیزایی میتونه بخره دارای انگیزه میشن،

not just numbers.

نه فقط اعداد و ارقام.

So here I made a distribution builder

بنابراین من اینجا یه توزیع ساز درست کردم

where instead of showing numerical outcomes,

که به جای نشون دادن نتایج عددی،

I show people what those outcomes will get you,

یه مردم نشون میدم اون نتایج چی براشون در پی خواهد داشت،

in particular apartments that you can afford

در آپارتمانهای خاصی که در وسع شماست

if you're retiring on 3,000, 2,500,

اگه با 2500 ، 3000 بازنشسته میشین،

2,000 dollars per month and so on.

2000 دلار در ماه و از این قبیل.

As you move down the ladder of apartments,

همینطور که از پلکان آپارتمانها پایین میرین

you see that they get worse and worse.

میبینین که اونا بدتر و بدتر میشن.

Some of them look like places I lived in as a graduate student.

بعضی از اونا شبیه جاهایی هستن که من وقتی دانشجوی کارشناسی ارشد بودم توش زندگی میکردم.

And as you get to the very bottom,

و وقتی به انتهای انتها میرسین،

you're faced with the unfortunate reality

شما با این واقعیت تلخ روبرو میشین

that if you don't save anything for retirement,

که اگه چیزی برای بازنشستگی پس انداز نکنین،

you won't be able to afford any housing at all.

شما قادر به پرداخت هزینه هیچ آپارتمانی نخواهید بود.

Those are actual pictures of actual apartments

اونا عکسای واقعی از آپارتمانای واقعی هستن

renting for that amount

که به اون مقدار اجاره داده میشن

as advertised on the Internet.

همونطور که در اینترنت تبلیغ شدن.

The last thing I'll show you,

آخرین چیزی که به شما نشون خواهم داد،

the last behavioral time machine,

آخرین ماشین زمان رفتاری ،

is something that I created with Hal Hershfield,

چیزیه که با "هل هرشفیلد " ساختم

who was introduced to me by my coauthor on a previous project,

کسی که همکارم بیل شارپ تو یه پروژه قبلی بهم معرفی کرد،

Bill Sharpe.

کسی که همکارم بیل شارپ تو یه پروژه قبلی بهم معرفی کرد،

And what it is

واون

is an exploration into virtual reality.

یه مکاشفه در حقیقت مجازیه.

So what we do is we take pictures of people --

خب کاری که ما میکنیم اینه که از مردم عکس میگیریم

in this case, college-age people --

در این مورد از مردم در سنین دانشگاه --

and we use software to age them

و ما از نرم افزار استفاده میکنیم تا سنشون رو بالا ببریم

and show these people what they'll look like

و به اونا نشون بدیم وقتی پیر بشن چه شکلی میشن

when they're 60, 70, 80 years old.

وقتی 60، 70، 80 ساشئن بشه.

And we try to test

و سعی میکنیم ببینیم

whether actually assisting your imagination

که کمک یه قدرت تصور شما

by looking at the face of your future self

با نگاه کردن به چهره "خود" آیندتون

can change you investment behavior.

میتونه رفتار شما رو در مورد سرمایه گذاری تغییر بده.

So this is one of our experiments.

پس این یکی از آزمایشای ماست.

Here we see the face of the young subject on the left.

اینجا چهره سوژه جوان رو در سمت چپ میبینیم.

He's given a control

بهش این کنترل رو دادیم

that allows him to adjust his savings rate.

که مقدار پس انداز رو تنظیم کنه

As he moves his savings rate down,

وقتی میزان پس انداز رو پایین میبره،

it means that he's saving zero

به این معناست که پس انداز نمیکنه

when it's all the way here at the left.

وقتی کاملاه اینجا سمت چپه

You can see his current annual income --

میتونین میزان درآمد سالانشو ببینین --

this is the percentage of his paycheck that he can take home today --

این درصدی از حقوق دریافتیشه که میتونه به خودش به خونه ببره

is quite high, 91 percent,

که خیلی بالاست، 91 درصد،

but his retirement income is quite low.

ولی درآمد بازنشستگیش خیلی کمه.

He's going to retire on 44 percent

اون قراره بازنشست بشه با 44 درصد

of what he earned while he was working.

میزان درآمدی که وقتی کار میکرد داشت

If he saves the maximum legal amount,

اگه حداکثر میزان قانونی رو پس انداز کنه،

his retirement income goes up,

درآمد بازنشستگیش بالا میره،

but he's unhappy

ولی اون خوشحال نیست

because now he has less money on the left-hand side to spend today.

چون اون الان در دست چپ میزان کمتری پول برای خرج امروزش داره.

Other conditions show people the future self.

شرایط دیگه ای به مردم خود آیندشون رو نشون میدن.

And from the future self's point of view, everything is in reverse.

و از دید خود آینده همه چیز برعکسه.

If you save very little,

اگه خیلی کم پس انداز کنین،

the future self is unhappy

"خود" آینده خوشحال نیست

living on 44 percent of the income.

با 44 درصد این درآمد زندگی میکنه

Whereas if the present self saves a lot,

در حالیکه اگه "خود" حال زیاد پس انداز کنه،

the future self is delighted,

"خود" آینده خوشحال میشه،

where the income is close up near 100 percent.

چون درآمد یه چیزی حدود 100 درصد میشه.

To bring this to a wider audience,

برای اینکه این موضوع رو به گوش مخاطبای بیشتری برسونم

I've been working with Hal and Allianz

با "هل "و " الینز" کار میکردم

to create something we call the behavioral time machine,

که چیزی رو که بهش میگیم ماشین زمان رفتاری درست کنیم،

in which you not only get to see yourself in the future,

که توش نه تنها میتونین خودتونو در آینده ببینین،

but you get to see anticipated emotional reactions

بلکه میتونین واکنشهایی رو هم که انتظار میره ببینین

to different levels of retirement wealth.

نسبت به مقادیر مختلفی از دارایی.

So for instance,

به عنوان مثال،

here is somebody using the tool.

اینجا یه کسی داره از این ابزار استفاده میکنه.

And just watch the facial expressions

فقط به حالات چهرش نگاه کنید

as they move the slider.

وقتی نشونگر رو حرکت میدن

The younger face gets happier and happier, saving nothing.

چهره جوان خوشحال و خوشحالتر میشه، چیزی پس انداز نمیکنه.

The older face is miserable.

چهره پیر ناراحته.

And slowly, slowly we're bringing it up to a moderate savings rate.

و آروم روم میاریمش به مقدار متوسط پس انداز.

And then it's a high savings rate.

و بعد میزان پس انداز زیاد.

The younger face is getting unhappy.

چهره جوان ناراحت میشه.

The older face is quite pleased

چهره پیر کاملا خوشحال و راضیه

with the decision.

در مورد این تصمیم.

We're going to see if this has an effect on what people do.

میخوایم ببینیم این تو تصمیم که مردم میگیرن تاثیری داره.

And what's nice about it

و چیزی که خوبه در مورد این قضیه

is it's not something that biasing people actually,

اینه که چیزی نیست که واقعا مردم روبه اشتباه بندازه،

because as one face smiles,

چون همینطور که یه چهره لبحند میزنه،

the other face frowns.

چهره دیگه اخمو هست.

It's not telling you which way to put the slider,

اون به شما نمیگه کدوم طرف نشونگر رو حرکت بدید،

it's just reminding you that you are

فقط به شما یادآوری میکنه که شما

connected to and legally tied to

با آیندتون در ارتباط و از لحاظ قانوتی به آن گره خوردید

this future self.

با آیندتون در ارتباط و از لحاظ قانوتی به آن گره خوردید

Your decisions today are going to determine its well-being.

تصمیمهای شما امروز خوشبختی اون رو رقم میزنه.

And that's something that's easy to forget.

و این چیزیه که به آسونی از یاد میره.

This use of virtual reality

این کاربرد واقعیت مجازی

is not just good for making people look older.

فقط به درد پیرکردن افراد نمیخوره.

There are programs you can get

برنامه هایی هستند که میتونین به دست بیارین

to see how people might look

که ببینید مردم چه شکلی میشن اگر سیگار بکشند، و یا اگر زیادی در معرض نور افتاب قرار بگیرند

if they smoke, if they get too much exposure to the sun,

که ببینید مردم چه شکلی میشن اگر سیگار بکشند، و یا اگر زیادی در معرض نور افتاب قرار بگیرند

if they gain weight and so on.

اگه اضافه وزن داشته باشن و از این قبیل.

And what's good is,

و چیزی که خوبه اینه که

unlike in the experiments that Hal and myself ran with Russ Smith,

برخلاف آزمایشهایی که من و هل و راس اسمیت انجام دادیم،

you don't have to program these by yourself

شما مجبور نیستید خودتون برنامه نویس کنید

in order to see the virtual reality.

که بتونید واقعیت مجازی رو ببینید.

There are applications you can get on smartphones for just a few dollars

برنامه هایی هستند که میتونین در ازای چند دلار روی گوشیهای هوشمندتون بگیرین

that do the same thing.

که همینکارو میکنن.

This is actually a picture of Hal, my coauthor.

این یه عکس واقعی از هل، همکارمه.

You might recognize him from the previous demos.

شما میتونین از نمونه نمایشی گذشته بشناسینش.

And just for kicks we ran his picture

و محض خنده ما از عکس اون استفاده کردیم

through the balding, aging and weight gain software

تو برنامه های کچل کردن، پیر کردن و افزایش وزن.

to see how he would look.

که ببینینم چه جوری دیده میشیم.

Hal is here, so I think we owe it to him as well as yourself

هل خودش اینجاست پس فکر میکنیم ما اینو مدیون او و همینطور شما هستیم

to disabuse you of that last image.

که شما رو در مورد اون آخرین عکس از اشتباه دربیاریم.

And I'll close it there.

و من همینجا دیگه تموم میکنم.

On behalf of Hal and myself,

از طرف هل و خودم،

I wish all the best to your present and future selves.

بهترینها رو برای" خود "حال و آیندتون آرزو میکنم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)