The secret to desire in a long-term relationship | Esther Perel | TED

استر پرل: راز خواستن در یک رابطه‌ی دراز مدت

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Mim Amidi Reviewer: soheila Jafari

چرا اغلب رابطه‌ی جنسی مطلوب کم رنگ می‌شود،

So, why does good sex so often fade,

حتی برای زوج‌هایی که سال‌هاي سال عاشقانه زندگي مشترک را با هم ادامه می‌دهند؟

even for couples who continue to love each other as much as ever?

And why does good intimacy not guarantee good sex,

و چرا بر خلاف باورهای عمومی

contrary to popular belief?

صمیمیت، ضامن يك رابطه‌ی جنسی خوب نیست؟

Or, the next question would be,

سؤال بعدی این هست كه

can we want what we already have?

می‌توانیم چیزی را که همين حالا داریم، باز هم بخواهیم؟

That's the million-dollar question, right?

این يك سؤال یک‌ میلیون دلاری است، نه؟

And why is the forbidden so erotic?

چرا عشق ممنوع اينقدر جذاب هست؟

What is it about transgression that makes desire so potent?

و چه چيزی در این گناه هست كه اينقدرتمنا به آن را قدرتمند می‌كند؟

And why does sex make babies,

و چرا همخوابگی باعث تولد بچه‌ها می‌شود؟

and babies spell erotic disaster in couples?

و بچه‌ها لذت همخوابگي یک زوج را خراب می‌کنند.

(Laughter)

It's kind of the fatal erotic blow, isn't it?

آنها مانند ناقوس مرگ هستند برای کامروایی، این‌طور نیست؟

And when you love, how does it feel?

و وقتی که عشق می‌ورزی چه احساسی داری؟

And when you desire, how is it different?

و وقتی که تمنا به سراغت مياد چه تفاوتی را احساس می‌کنی؟

These are some of the questions

اینها برخی از پرسش هایی هستند که

that are at the center of my exploration on the nature of erotic desire

مركز تلاش‌های من براي شناخت بهتر

طبيعت خواسته‌های شهوانی

and its concomitant dilemmas in modern love.

و معماهای همراه عشق مدرن هستند.

So I travel the globe,

خُب من به كشورهاي بسياری سفر كردم،

and what I'm noticing is that everywhere where romanticism has entered,

و چیزی که توجهم را جلب کرد این بود که

هر جایی که عشق‌گرایی راه یافته ( خیال پردازی)

there seems to be a crisis of desire.

بحران تمنا هم وجود دارد.

A crisis of desire, as in owning the wanting --

بحران خواستن، برای قبول کردن هوس‌هایمان --

desire as an expression of our individuality,

میل و اشتیاق به عنوان تجلی فردیت ما

of our free choice, of our preferences, of our identity --

و انتخاب آزادمان، تشخیص اولویت‌هايمان و هویت ما --

desire that has become a central concept

میل و خواستن که مفهومی مرکزی

as part of modern love and individualistic societies.

در عشق مدرن و جوامع فردگرا شده است.

You know, this is the first time in the history of humankind

می‌دانید، این اولین‌باردر تاریخ بشر است که

where we are trying to experience sexuality in the long term

ما می‌خواهیم رابطه‌ی جنسی درازمدت داشته باشیم

نه بخاطر اینکه می‌خواهیم ۱۴ بچه داشته باشیم

not because we want 14 children,

for which we need to have even more because many of them won't make it,

که حتی می‌بایستی بچه‌های بیشتری به دنيا بياوریم چون بعضی‌ از آنها زنده نمی‌مانند،

and not because it is exclusively a woman's marital duty.

و نه بخاطر اینکه این وظیفه‌ی زناشویی و دربست یک زن است.

This is the first time that we want sex over time

این اولین‌باری است که ما رابطه‌ی جنسی درازمدت

که برای ما لذت و ارتباط آفرین است و ریشه در تمنا دارد را می‌خواهیم.

about pleasure and connection that is rooted in desire.

So what sustains desire, and why is it so difficult?

پس چه چیز خواسته‌های ما را تقویت می‌کند و چرا این کار دشوار است؟

And at the heart of sustaining desire in a committed relationship,

برای حفظ تمایل و کام‌خواهی در رابطه‌ای متعهد

I think, is the reconciliation of two fundamental human needs.

مصالحه‌ی دو نیاز اساسی انسانی مطرح است.

On the one hand, our need for security, for predictability,

از یک‌سو ما نیاز به امنیت و قابل‌ پیش‌بينی بودن داریم

for safety, for dependability,

كه ایمنی، وابستگي و اعتماد می‌آورد--

for reliability, for permanence.

All these anchoring, grounding experiences of our lives

تمام تجرباتی که به زندگی ما ثبات و دوام می‌دهد،

that we call home.

و جايی كه خانه می‌نامیم را خلق می‌كند.

But we also have an equally strong need -- men and women --

و از سوی ديگر - هم مرد و هم زن - به همان اندازه نیاز

for adventure, for novelty,

به ماجراجویی برای نوآوری داریم ، نیاز به رمزوراز برای خطر كردن داریم

for mystery, for risk, for danger,

for the unknown, for the unexpected, surprise --

نیاز به برخورد با ناشناخته‌ها برای غیرمترقبه‌ها و غیرمنتظره‌ها داریم--

you get the gist.

متوجه منظورم هستید؟ ما نیاز به سفر و تحرک داریم.

For journey, for travel.

So reconciling our need for security and our need for adventure

پس تلفيق نیاز ما به امنیت

و نیازمان به ماجراجویی و مخاطره در یک رابطه

into one relationship,

or what we today like to call a passionate marriage,

یا آنچه که امروزه یک ازدواج پرشور می‌خوانیم،

used to be a contradiction in terms.

تناقضی اساسی بوده است.

Marriage was an economic institution

پيش از اين ازدواج نهادی اقتصادی بود

که در آن شریکی برای زندگی

in which you were given a partnership for life

in terms of children and social status

فرزندان و موقعیت اجتماعی

and succession and companionship.

و وارث و همدم داشتيد.

اما اکنون می‌خواهیم که همسرمان تمام این چیزها را به ما بدهد

But now we want our partner to still give us all these things,

but in addition I want you to be my best friend

به علاوه می‌خواهیم که او بهترین دوست

and my trusted confidant and my passionate lover to boot,

و محرم معتمد و معشوق پرحرارت‌مان باشد

and we live twice as long.

و به عبارت ديگر، دو برابر زندگی کنیم.

(Laughter)

(خنده حاضران)

پس ما به سراغ یک نفر می‌رويم و از او می‌خواهیم

So we come to one person, and we basically are asking them

to give us what once an entire village used to provide.

چیزی را كه زمانی افراد متعددی تامین می‌کردند، يك‌تنه به ما بدهد.

Give me belonging, give me identity,

به من تعلق‌داشتن، هویت و يك رابطه پايدار بده

give me continuity,

but give me transcendence and mystery and awe all in one.

و همزمان تعالی، راز و رمز و شگفتی

Give me comfort, give me edge.

به من آرامش و حركت روی لبه‌ی تیغ را با هم

Give me novelty, give me familiarity.

به من شگفتی و احساس آشنایی بده.

Give me predictability, give me surprise.

به من آنچه انتظار دارم را در كنار غیرمنتظره‌ها بده.

And we think it's a given,

و فکر می‌کنیم همه‌چیز داريم وبازيچه‌ها و لباس‌های رنگارنگ می‌توانند نجات‌مان بدهند.

and toys and lingerie are going to save us with that.

(Laughter)

(تشویق)

(Applause)

پس حالا به واقعیت هستی داستان می‌رسیم، نه؟

So now we get to the existential reality of the story, right?

Because I think, in some way --

چون‌که فکر می‌کنم، به نوعی - و دوباره به این موضوع برمی‌گردم -

and I'll come back to that --

but the crisis of desire is often a crisis of the imagination.

اما بحران میل و خواستن اکثراً بحران تخیل است.

So why does good sex so often fade?

پس چرا همخوابگی پرلذت اکثر وقت‌ها محو می‌شود؟

What is the relationship between love and desire?

و رابطه‌ی عشق و تمنای تن چیست؟

How do they relate, and how do they conflict?

و این دو چطور به‌هم مربوط می‌شوند و چگونه تضاد می‌یابند؟

چون‌که راز تمایلات شهوانی در اینجا ست.

Because therein lies the mystery of eroticism.

So if there is a verb, for me, that comes with love, it's "to have."

پس اگر در عشق ورزیدن فعلی وجود داشته باشد، برای من آن ' داشتن' است.

And if there is a verb that comes with desire, it is "to want."

و اگر در کام‌گیری فعلی وجود داشته باشد آن 'خواستن' است.

In love, we want to have, we want to know the beloved.

در عشق ما می‌خواهیم که معشوق‌مان را بشناسیم و او را داشته باشیم.

We want to minimize the distance.

می‌خواهیم که فاصله‌مان را کمتر کنیم، هر شکافی را از بين ببريم.

We want to contract that gap.

We want to neutralize the tensions.

می‌خواهیم که کشمکش‌ها را خنثی کنیم. می‌خواهیم نزدیک شویم.

We want closeness.

اما درکام‌خواهی ترجیح می‌دهیم به مکان‌هایی که سرزدیم، بر نگردیم.

But in desire,

we tend to not really want to go back to the places we've already gone.

Forgone conclusion does not keep our interest.

نتیجه گیری‌ها و فرجام رابطه‌ برای‌مان جالب نیست.

In desire, we want an Other,

در کام‌جویی ما دیگری را می‌جوییم، کسی در آن طرف که بتوانیم ملاقات کنیم،

somebody on the other side that we can go visit,

کسی که بتوانیم هرازگاهی وقت صرف او کنیم،

that we can go spend some time with,

that we can go see what goes on in their red-light district.

و ببینیم در تنش چه تازه‌هايی كشف مي‌شود.

You know?

در تمنا ما پلی می‌خواهیم تا از آن بگذریم.

In desire, we want a bridge to cross.

Or in other words, I sometimes say, fire needs air.

یا به قولی دیگر، من گاهی می گويم، آتش به هوا نیاز دارد.

Desire needs space.

میل و کام‌خواهی به فضايی برای آن

And when it's said like that, it's often quite abstract.

اما وقتی که این‌طور حرف می‌زنیم، این مفاهیم اغلب انتزاعی است.

But then I took a question with me.

اما من یک سؤال با خودم داشتم.

And I've gone to more than 20 countries in the last few years

و به بیش از بیست کشور سفر کردم در چند سال گذشته

با 'جفتگیری در اسارت' و از مردم پرسیدم

with "Mating in Captivity," and I asked people,

when do you find yourself most drawn to your partner?

در چه هنگامی بیش از همه به همسرتان جذب می‌شوید؟

Not attracted sexually, per Se, but most drawn.

منظورم جذبه‌ی جنسی نیست، بلکه گرایش است.

And across culture, across religion, and across gender -- except for one --

و در سراسر فرهنگ‌ها، مذاهب و جنسیت‌ها

به غیر از یکی - چند پاسخ مکرراَ تکرار می‌شوند:

there are a few answers that just keep coming back.

گروه اول می‌گوید: من بیشتر از همیشه وقتی به همسرم جذب می‌شوم که او

So the first group is:

I am most drawn to my partner when she is away,

از من دور هست، وقتی که از هم جدا هستيم و وقتی که دوباره نزديك می‌شويم.

when we are apart, when we reunite.

Basically, when I get back in touch

اساساً وقتی که بتوانم

with my ability to imagine myself with my partner,

در تخیلم خودم را با او ببینم

when my imagination comes back in the picture,

وقتی که تخیلم به صحنه بازمی‌گردد

and when I can root it in absence and in longing,

و در غیبت او و تمنا ریشه می‌گیرد

which is a major component of desire.

که سهم بسیاربزرگی در خواستن دارد.

But then the second group is even more interesting.

پاسخ گروه دوم حتی جالب‌تر است:

I am most drawn to my partner

بیشتر از همیشه وقتی مجذوب یارم می‌شوم

when I see him in the studio,

که او را در استودیو يا بر روی صحنه می‌بینم،

when she is onstage,

when he is in his element,

وقتی که او خودش است و دارد كاری را با اشتیاق انجام می‌دهد

when she's doing something she's passionate about,

when I see him at a party and other people are really drawn to him,

وقتی که او را در جمعی می‌بینم كه دیگران به او جذب شده‌اند،

when I see her hold court.

وقتی که در مركز توجه ایستاده است.

Basically, when I look at my partner radiant and confident.

در واقع وقتی که یارم را درخشان و با اعتماد‌به‌نفس می‌بینم،

Probably the biggest turn-on across the board.

احتمالاً بیشترین جذبه را در سراسر هستی دارد.

Radiant, as in self-sustaining.

درخشان به معنی متكی به خود.

I look at this person -- by the way, in desire

من به این شخص می‌نگرم و حقيقت اينست كه در خواستن

people rarely talk about it, when we are blended into one,

مردم به ندرت در این‌باره صحبت می‌کنند، وقتی ما درهم‌ می‌آمیزیم تا یکی شویم،

و پنج‌ سانتی‌متر بيشتر فاصله بین ما نيست.

five centimeters from each other.

I don't know in inches how much that is.

But it's also not when the other person is that far apart

اما آنقدر دور هم نه

that you no longer see them.

که نتوانی او را ببینی.

وقتی که بتوانم یارم را از فاصله‌ای دست‌يافتنی ببینم

It's when I'm looking at my partner from a comfortable distance,

where this person that is already so familiar, so known,

فاصله‌ای که این شخص در آن بسیارآشنا و نزدیک است

is momentarily once again somewhat mysterious, somewhat elusive.

برای لحظه‌ای در مکانی مرموز و ناآشنا قرارمی‌گیرد.

And in this space between me and the other lies the erotic élan,

در این فضا بین من و دیگری تمنا قرار خواهد گرفت

lies that movement toward the other.

وحركت به سوی دیگری.

Because sometimes, as Proust says,

چون همانطور که پروست گفته است، گاهی

mystery is not about traveling to new places,

شگفتي در سفر به مکان‌های جدید نیست،

but it's about looking with new eyes.

بلکه در دیدن با چشم‌هایی تازه است.

And so, when I see my partner on his own or her own,

پس وقتی که من همسرم را می‌بینم که روی پای خود ايستاده

doing something in which they are enveloped,

و در انجام کاری كه در آن مهارت دارد، غرق شده است

I look at this person and I momentarily get a shift in perception,

برای لحظه‌ای دیدگاهم تغییر می‌کند

and I stay open to the mysteries that are living right next to me.

و به رازهایی پی مي‌برم كه هميشه در كنار من بوده‌اند.

And then, more importantly, in this description about the other

مهمتر از همه در این تشریح از دیگری

یا از خودم - هردو یکی هستند - چیزی که از همه جالب‌تر هست

or myself -- it's the same --

what is most interesting is that there is no neediness in desire.

اينست كه در تمنا احتياج جايی ندارد.

Nobody needs anybody.

کسی به کسی محتاج نیست.

There is no caretaking in desire.

در تمنا مراقبت وجود ندارد.

Caretaking is mightily loving.

مراقبت كاملا با تمنای تن در تناقض است.

It's a powerful anti-aphrodisiac.

(Laughter)

I have yet to see somebody who is so turned on

من هنوز کسی را نديده‌ام که تمنا در او

by somebody who needs them.

توسط كسی که به او محتاج است، بيدار شود.

Wanting them is one thing.

خواستن او روشن شدن و احتياج خاموشی تمنا است.

Needing them is a shot down

and women have known that forever,

زن‌ها اين را خيلی خوب می‌دانند

چون هر چیزی كه وظیفه والدی را به دنبال داشته باشد

because anything that will bring up parenthood

will usually decrease the erotic charge.

تمنای تن را كاهش مي‌دهد.

(Laughter)

For good reasons, right?

درست است؟

And then the third group of answers usually would be:

گروه سوم اغلب پاسخ‌ می‌دهند

when I'm surprised, when we laugh together,

وقتی که غافلگیر می‌شوم، وقتی با هم می‌خندیم

as somebody said to me in the office today,

مانند کسی كه امروز در دفتر من گفت

when he's in his tux, so I said, you know,

وقتی که او را در لباس رسمی مهمانی می‌بینم و من در جواب گفتم

چه لباس رسمی مهمانی چه چکمه‌های گاوچران‌ها!

it's either the tux or the cowboy boots.

به عبارت بهتر هر جا كه نوآوری وجود دارد.

But basically it's when there is novelty.

But novelty isn't about new positions.

البته نوآوری به معني استفاده از تكنيك‌های تازه و موقعيت‌های جديد نيست؛ بلكه

It isn't a repertoire of techniques.

به این معنی است كه چه بخشی از وجودت را آشکار می‌کنی؟

Novelty is, what parts of you do you bring out?

What parts of you are just being seen?

چه وجه تازه‌ای از وجود تو دیده می‌شود؟

Because in some way one could say sex isn't something you do, eh?

می‌شود گفت

همخوابگی كاري نيست كه انجام آن را دهی؟

Sex is a place you go.

بلكه مکانی‌ست به آنجا می‌روی . وارد آنجا می‌شوی.

It's a space you enter

inside yourself and with another, or others.

در درون خودت و به همراهی ديگری

پس در سکس به کجا می روی؟

So where do you go in sex?

What parts of you do you connect to?

با کدام قسمت خودت رابطه برقرار می کنی؟

What do you seek to express there?

چه می خواهی در آنجا ابراز کنی؟

آیا این مکانی برای تعالی و اتحاد معنوی است؟

Is it a place for transcendence and spiritual union?

Is it a place for naughtiness and is it a place to be safely aggressive?

یا مکانی برای شیطنت یا تاخت و تازی امن؟

Is it a place where you can finally surrender

یا مکانی است که می‌توانی نهایتاً خودت را رها کنی

and not have to take responsibility for everything?

و مسئول همه چیز نباشی؟

آیا این مکانی است که می‌توانید خواسته های کودکانه ی خود را بیان کنید؟

Is it a place where you can express your infantile wishes?

چه چیزی نمایان می‌شود؟ آن یک گفتار است.

What comes out there? It's a language.

It isn't just a behavior.

فقط یک نوع رفتار نیست.

And it's the poetic of that language that I'm interested in,

و شعر آن زبان است که من بهش علاقه دارم

which is why I began to explore this concept of erotic intelligence.

و دلیل آغاز بررسی مفهوم هشیاری شهوانی برای من بود.

You know, animals have sex.

می‌دانید حیوانها هم سکس دارند.

It's the pivot, it's biology, it's the natural instinct.

برای آنها این محور و طبیعت و غزیزه است.

We are the only ones who have an erotic life,

ما تنها موجوداتی هستیم که زندگی شهوانی داریم،

which means that it's sexuality transformed by the human imagination.

بدین معنی که توسط تخیل انسانی دگرگونی سکسی پدید آمده است.

We are the only ones who can make love for hours,

ما تنها موجوداتی هستیم که می‌توانیم برای ساعت ها عشقبازی کنیم

have a blissful time, multiple orgasms,

زمانی پر سعادت داشته باشیم و بارها ارضاء شویم

and touch nobody, just because we can imagine it.

بدون اینکه به کسی دستی بزنیم، فقط بخاطر اینکه می‌توانیم تصور کنیم.

We can hint at it. We don't even have to do it.

فقط اشاره ای کافی است. حتی نیازی به انجام دادن هیچ کاری نیست.

We can experience that powerful thing called anticipation,

می‌توانیم نیروی پرقدرتی مانند انتظار را تجربه کنیم،

which is a mortar to desire.

که مانند ملات میل است

The ability to imagine it, as if it's happening,

توانایی تصور، چنانکه چیزی در حال رخ دادن است

تجربه کردن چیزی گوبا در حال رخ دادن است در حالیکه هیچ چیزی اتفاق نمی افتد

to experience it as if it's happening,

while nothing is happening

and everything is happening, at the same time.

وهمزمان همه چیز اتفاق می‌افتد.

So when I began to think about eroticism,

وقتی که من در مورد تمایلات جنسی شروع به فکر کردم

I began to think about the poetics of sex.

در مورد شعر رابطه جنسی فکر کردم،

And if I look at it as an intelligence,

و اگر آنرا مانند نوعی هشیاری نگاه کنم،

then it's something that you cultivate.

سپس این چیزی خواهد بود که آن را پرورش می‌دهی.

What are the ingredients?

مواد اصلی آن چیست؟ تخیل، تمایل به بازی

Imagination, playfulness,

novelty, curiosity, mystery.

تازگی داشتن، کنجکاوی، رمز و راز.

اما عامل اصلی واقعاً چیزی است که ما تخیل می‌نامیم.

But the central agent is really that piece called the imagination.

But more importantly, for me to begin to understand

و مهم تر برای من این بود که برای درک

who are the couples who have an erotic spark,

زوج هایی که جرقه‌ی شهوانی دارند

what sustains desire,

چه چیزی میل واشتیاق آنها را حفظ می‌کند، من باید رجوع می‌کردم

I had to go back to the original definition of eroticism,

به تعریف اولیه ی تمایلات جنسی

the mystical definition,

تعریف عرفانی آن. پس من از راه

and I went through it through a bifurcation

انشعاب، یعنی نگاه کردن به زخم خوردگی

by looking, actually, at trauma,

which is the other side.

که قطب دیگر آن است (شروع کردم). و من

And I looked at it,

looking at the community that I had grown up in,

به جامعه ای که در آن بزرگ شدم

which was a community in Belgium, all Holocaust survivors,

اجتماعی در بلژیک، همه بازماندگان هولوکاست نگاه کردم،

در جامعه‌ی من دو گروه وجود دارند:

and in my community, there were two groups:

those who didn't die, and those who came back to life.

آنهایی که نمردند، و آنهایی که به زندگی بازگشتند.

And those who didn't die lived often very tethered to the ground,

آنهایی که نمردند، اغلب زندگی زمین گیری داشتند

could not experience pleasure, could not trust,

نمی‌توانستند لذت ببرند، یا اعتماد کنند،

because when you're vigilant, worried, anxious, and insecure,

چونکه وقتی که گوش به زنگ هستی، یا نگران، یا مضطرب،

و احساس نا امنی می‌کنی، نمی‌تونی سرت را بلند کنی

you can't lift your head to go and take off in space

تا در فضا رها بشی و بازیگوشی کنی و احساس امنیت و قدرت تخیل داشته باشی.

and be playful and safe and imaginative.

Those who came back to life

آنهایی که به زندگی بازگشتند اشخاصی بودند که

were those who understood the erotic as an antidote to death.

قدرت شهوانی را به عنوان پادزهر مرگ دریافتند.

They knew how to keep themselves alive.

و می‌دانستند چگونه خودشان را سرزنده و روشن نگه دارند.

And when I began to listen

وقتی که به داستان بدون سکس زوج هایی که باهاشون کارمی‌کنم گوش می‌کردم

to the sexlessness of the couples that I work with,

I sometimes would hear people say, "I want more sex,"

گاهی می‌شنیدم که می‌گفتند ' من زندگی سکسی فعال تری می‌خواهم'

به طورکلی مردم زندگی سکسی بهتری می‌خواهند،

but generally, people want better sex,

and better is to reconnect with that quality of aliveness,

بهتریعنی با کیفیت زندگی و شور و پیوند داشتن

of vibrancy, of renewal, of vitality,

با طراوت و تپش، با تولدی تازه، با نیروی حیات، با کام جویی، با نیرومندی

of Eros, of energy

that sex used to afford them,

که زندگی سکسی می‌تواند به آنها دهد، یا امید دارند که

or that they've hoped it would afford them.

استطاعتش را داشته باشند.

And so I began to ask a different question.

من به پرسش سؤال دیگری رو آوردم.

'من وقتی خاموش می‌شوم که ... ' قبلاً سوال من این بود

"I shut myself off when ..." began to be the question.

"I turn off my desires when ..."

'من خواستن را وقتی خاموش می‌کنم که ...' که با این سؤال خیلی فرق داره

Which is not the same question as,

'آنچه مرا خاموش می‌کند ... ' یا 'تو وقتی مرا خاموش می‌کنی که ...'

"What turns me off is ..." and "You turn me off when ..."

مردم شروع کردند به جواب دادن: 'من وقتی خاموش می‌شوم که

And people began to say, "I turn myself off when

I feel dead inside, when I don't like my body,

در درونم احساس می‌کنم مرده ام، وقتی که بدنم را دوست ندارم،

وقتی که احساس پیری می‌کنم، هنگامیکه که برای خودم وقتی ندارم،

when I feel old,

when I haven't had time for myself,

when I haven't had a chance to even check in with you,

وقتی که مهلتی حتی برای تماس گرفتن با تو نداشتم،

when I don't perform well at work,

وقتی که کارم خوب پیش نمیره،

when I feel low self esteem,

وقنی که اعتماد به نفس ندارم، وقتی که حسی برای ارزش خودم ندارم،

when I don't have a sense of self-worth,

وقتی که احساس نمی‌کنم حقی برای خواستن و دریافتن داشته باشم،

when I don't feel like I have a right to want, to take,

to receive pleasure."

یا لذتی دریافت کنم.'

And then I began to ask the reverse question.

بعد من سؤال برعکسش را پرسیدم.

"I turn myself on when ..."

'من وقتی روشن می‌شوم که ...' چونکه اکثر وقت ها

Because most of the time, people like to ask the question,

مردم دوست دارند بپرسند، 'تو من را وقتی روشن (تحریک) می‌کنی که،

"You turn me on, what turns me on,"

آنچه مرا روشن می‌کند... ' و پرسشی برایم باقی نمی ماند. می‌دانی که؟

and I'm out of the question, you know?

Now, if you are dead inside,

حالا، اگه تو در درونت احساس مرگ داری، دیگری می‌تونه خیلی کارها برای روز عشاق (والنتاین) بکنه

the other person can do a lot of things for Valentine's.

It won't make a dent. There is nobody at the reception desk.

اما هیچ اثری نخواهد داشت. کسی در میز پذیرش نیست.

(خنده)

(Laughter)

So I turn myself on when,

من وقتی روشن می‌شوم که

I turn on my desires, I wake up when ...

میل و خواسته هایم وقنی بیدار می‌شوند که ...

Now, in this paradox between love and desire,

حالا در پارادوکس بین عشق و شهوت

what seems to be so puzzling

معمای اصلی این هست که عناصری

is that the very ingredients that nurture love --

که عشق را پرورش میدند -- دو سویه بودن، دادن- و- ستاندن،

mutuality, reciprocity,

protection, worry, responsibility for the other --

محافظت، نگرانی، مسئولیت برای دیگری --

are sometimes the very ingredients that stifle desire.

بعضی وقت ها همان عناصر هستند که میل و خواست را فرو می‌نشانند

Because desire comes with a host of feelings

چونکه میل با یک عالم احساس همراه است

that are not always such favorites of love:

که همیشه مورد علاقه‌ی عشق نیست:

jealousy, possessiveness,

حسادت، احساس مالک بودن، تهاجم، قدرت، سلطه گری،

aggression, power, dominance,

شیطنت، شوخی.

naughtiness, mischief.

Basically most of us will get turned on at night by the very same things

کلاً اکثر ما با چیزهایی در شب تحریک می‌شویم

که در روز بر علیه شون تظاهرات می‌کنم.

that we will demonstrate against during the day.

You know, the erotic mind is not very politically correct.

می‌دانید، ذهنیت جنسی زیاد از لحاظ سیاسی درست فکر نمی کنه.

If everybody was fantasizing on a bed of roses,

اگه همه ی مردم روی تختی از گل رز خیال بافی می‌کردند

we wouldn't be having such interesting talks about this.

این همه صحبت های داغ در این مورد نداشتیم.

(Laughter)

But no, in our mind up there are a host of things going on

اما نه، در افکارمون اون بالاها

یک لشکر چیزهایی هست که همیشه نمی‌دونیم

that we don't always know how to bring to the person that we love,

چگونه به معشوقمون بگویم

because we think love comes with selflessness

چونکه فکر می‌کنیم عشق یعنی از خود گذشتگی

and in fact desire comes with a certain amount of selfishness

در حقیقت غریزه ی جنسی همراه با مقداری خودخواهی است

in the best sense of the word:

با بهترین معنی کلمه:

the ability to stay connected to one's self in the presence of another.

توانایی در تماس بودن با خود

در حضور دیگری.

So I want to draw that little image for you,

من می‌خواهم که این تصویر را برایتان روشن کنم

because this need to reconcile these two sets of needs,

چونکه نیازهای دوگانه مان احتیاج به تطبیق و وقف دادن دارند،

we are born with that.

ما اینگونه متولد شدیم.

Our need for connection, our need for separateness,

نیازمان به پیوستن، نیازمان به جدایی

or our need for security and adventure,

یا نیازمان به امنیت و ماجراجویی

or our need for togetherness and for autonomy,

یا نیازمان به با هم بودن و خود مختاری

اگه به کودکی که روی پایتان می‌نشیند فکر کنید

and if you think about the little kid who sits on your lap

و پیش شما بسیار راحت و امن هست

and who is cozily nested here and very secure and comfortable,

and at some point all of us need to go out into the world

و زمانی می رسه که تمام ما باید وارد دنیا شویم

to discover and to explore.

برای اکتشاف و کاوش.

That's the beginning of desire,

این آغاز خواستن هست،

that exploratory need, curiosity, discovery.

نیاز به اکتشاف، کنجکاوی، دست یافتن.

بعد، لحظه ای می‌رسه که آن کودک برمی‌گردد و به تو نگاه می‌کند

And then at some point they turn around and they look at you.

و اگر به او بگویی

And if you tell them,

"Hey kiddo, the world's a great place.

'هی نازنین، دنیا جای با شکوهی یه. برو پیداش کن.

Go for it. There's so much fun out there,"

اینقدر خوش می‌گذره.'

then they can turn away and they can experience

آنوقت بچه ها می‌توانند برگردنند و

connection and separateness at the same time.

پیوند و جدایی را در عین حال تجربه کنند.

They can go off in their imagination, off in their body,

آنوقت آنها می‌تونند در تخیل شون، در بدنشون، به جستجو برند

off in their playfulness,

در بازیگوشی ها شون جستجو کنند، در حالیکه در تمام مدت می‌دونند

all the while knowing that there's somebody when they come back.

وقتی که بر می‌گردند کسی (برایشون) هست.

But if on this side there is somebody who says,

اما در اینجا اگر کسی باشه که می‌گوید

"I'm worried. I'm anxious. I'm depressed.

'من نگرانم، من مضطربم، من افسرده ام.

My partner hasn't taken care of me in so long.

همسرم خیلی وقته که مراقبم نبوده.

اونجا چه چیزی هست؟ مگر ما همه چیز

What's so good out there?

Don't we have everything you need together, you and I?"

که تو احتیاج داری را نداریم، من و تو با هم؟'

then there are a few little reactions

عکس العمل‌هایی هستند

that all of us can pretty much recognize.

که همه ی ما خوب می شناسیم.

Some of us will come back,

بعضی از ما ها بر می گردند، خیلی وقت پیش برگشتند

came back a long time ago,

and that little child who comes back

و آن طفل کوچک که برگشت

is the child who will forgo a part of himself

بچه ای هست که قسمتی از خودش را چشم پوشی می‌کند

تا دیگری را از دست ندهد.

in order not to lose the other.

I will lose my freedom in order not to lose connection.

من آزادی ام را قربانی می کنم تا این ارتباط را از دست ندم.

And I will learn to love in a certain way

و یاد می گیرم که نوع خاصی عشق بورزم

که با نگرانی اضافه بر دوش

that will become burdened with extra worry

and extra responsibility and extra protection,

مسئولیت بیشتر و محافظت بیشتر،

and I won't know how to leave you

و نمی دونم که چطور ترا تنها بذارم

in order to go play, in order to go experience pleasure,

تا برم بازی کنم، تا بتونم لذت را تجربه کنم،

in order to discover, to enter inside myself.

تا بتونم کشف کنم، و وارد وجود خودم بشم.

Translate this into adult language.

این را به زبان بزرگسالان ترجمه کنید.

It starts very young.

(این رفتار) در سنین کم شروع می شه و در زندگی سکسی مون ادامه می یابه

It continues into our sex lives up to the end.

تا آخر.

Child number two comes back

بچه ی شماره ی دو برمی گرده

but looks like that over their shoulder all the time.

اما همیشه به پشتش نگاه می کنه.

"Are you going to be there?

'آیا (پیش من) خواهی بود؟

Are you going to curse me, scold me?

آیا من را نفرین می کنی؟ آیا من را سرزنش می کنی؟

Are you going to be angry with me?"

آیا با من عصبانی می شی؟'

And they may be gone, but they're never really away.

ممکن هست که اونها بروند اما هرگز جداً نمی روند

And those are often the people that will tell you,

اونها اغلب انسان هایی هستند که بهت می‌گویند

در ابتدا عشقمون خیلی آتشین و داغ بود.

"In the beginning, it was super hot."

Because in the beginning,

چونکه در ابتدا نزدیکی و صمیمتمون

the growing intimacy wasn't yet so strong

آنقدر قوی نبود

that it actually led to the decrease of desire.

که به کاهش میل و خواهش منجر بشه.

The more connected I became, the more responsible I felt,

هر چه بیشتر متصل شدم، بیشتر احساس مسئولیت کردم،

the less I was able to let go in your presence.

و کمتر تونستم در حضورت رها بشم.

The third child doesn't really come back.

بچه ی سوم واقعاً بر نمی گرده.

So what happens, if you want to sustain desire,

پس اگر بخواهی که میل و خواهشت را تقویت کنی، چه پیش میاد

it's that real dialectic piece.

این جدل واقعی است.

On the one hand you want the security in order to be able to go.

از یک سو امنیتی را می طلبی تا بتوانی رها شوی.

On the other hand if you can't go, you can't have pleasure,

از سوی دیگر اگر نتوانی بروی نمی توانی لذت داشته باشی

you can't culminate, you don't have an orgasm,

نمی تونی به اوج برسی و ارضاء بشی

you don't get excited because you spend your time

شوق و شوری نداری چونکه تمام مدت

in the body and the head of the other and not in your own.

در سر و تن دیگری هستی به جای اینکه در خودت باشی.

So in this dilemma about reconciling these two sets of fundamental needs,

در این معما در مورد آشتی دادن

دو دستگاه از نیازهای اساسی مون

there are a few things that I've come to understand erotic couples do.

چند چیز در مورد عملکرد زوج هایکه دارای عشق شهوانی هستند را دریافتم.

One, they have a lot of sexual privacy.

اول، آنها حریم خصوصی قویی دارند.

They understand that there is an erotic space

آنها متوجه هستند که فضای شهوانی وجود دارد

that belongs to each of them.

که تعلق به هر کدامشان دارد.

They also understand that foreplay is not something you do

آنها می‌دانند که عشقبازی چیزی نیست که

five minutes before the real thing.

پنج دقیقه قبل از عمل اصلی انجام می‌دهی.

Foreplay pretty much starts at the end of the previous orgasm.

عشقبازی از پایان ارگاسم قبلی شروع می شه.

آنها می‌دانند که فضای عشق شهوانی

They also understand that an erotic space isn't about,

you begin to stroke the other.

در مورد نوازش کردن دیگری نیست.

It's about you create a space where you leave Management Inc.,

در مورد ایجاد فضایی هست که تو مدیر شرکت بودن را ترک می کنی

maybe where you leave the Agile program --

و برنامه‌ی فرزی و چابکی را هم ترک می کنی.

(Laughter)

(خنده)

و وارد فضایی می شوی

And you actually just enter that place where you stop being the good citizen

که از شهروند خوب بودن دست برمی داری

who is taking care of things and being responsible.

کسی که همیشه مراقب چیزهاست و خیلی مسئول هست.

Responsibility and desire just butt heads.

مسئولیت وخواستن فقط شاخ در شاخ میشن.

They don't really do well together.

با هم کنار نمی آیند.

Erotic couples also understand that passion waxes and wanes.

زوج شهوانی متوجه هستند که اشتیاقشون کم و زیاد می‌شود.

It's pretty much like the moon.

مثل ماه که گاهی ماه گرفتگی هم داره.

It has intermittent eclipses.

But what they know is they know how to resurrect it.

اما چیزی را که می‌دانند اینه که چگونه عشقشون را احیاء کنند.

They know how to bring it back.

آنها می دانند که چطورعشق شهوانی را برگردانند

And they know how to bring it back

و می‌دانند که چطور برش گردانند

چونکه از یک راز بزرگ پرده برداشته اند،

because they have demystified one big myth,

which is the myth of spontaneity,

و آن راز خودجوشی است

which is that it's just going to fall from heaven

مثل اینکه آن از بهشت بر دامنتان می‌افتد در حالیکه شما لباس ها تان را تا می‌کنید

while you're folding the laundry like a deus ex machina,

مثل حل مشکلی توسط خدایی خارج از صحنه، در حقیقت آنها متوجه هستند

and in fact they understood

که هر چه بخواهد پیش آید

that whatever is going to just happen in a long-term relationship, already has.

در رابطه ای دراز مدت، پیش آمده است.

Committed sex is premeditated sex.

سکس در رابطه ی متعهد سکس عمدی است.

عملی با اراده است. و با عزم.

It's willful. It's intentional.

چیزی با تمرکز و با حضور است.

It's focus and presence.

روز عشاقتان شاد باد.

Merry Valentine's.

(Applause)

(تشویق)