Jacqueline Novogratz on an escape from poverty

ژاکلین نووگراتز در رهایی از فقر

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: soheila Jafari

I've been working on issues of poverty for more than 20 years,

بیش از 20 سال است که روی مسئله ی فقر کار می کنم.

and so it's ironic that the problem that and question that I most grapple with

و این عجیب است که مشکل و سوالی که اغلب با آن دست به گریبان هستم

is how you actually define poverty. What does it mean?

این است که حقیقتا فقر چگونه تعریف می شود. معنای آن چیست ؟

So often, we look at dollar terms --

معمولا، ما به جنبه ی مالی قضیه نگاه می کنیم --

people making less than a dollar or two or three a day.

کسانی که کمتر از یک یا دو یا سه دلار در روز درآمد دارند.

And yet the complexity of poverty really has to look at

و درعین حال میبایستی به درآمد به عنوان تنها یکی از پیچیدگیهای فقر نگاه کرد.

income as only one variable.

و درعین حال میبایستی به درآمد به عنوان تنها یکی از پیچیدگیهای فقر نگاه کرد.

Because really, it's a condition about choice,

زیرا واقعا ، این ( فقر ) درمورد شرایط یک انتخاب و فقدان آزادیست.

and the lack of freedom.

زیرا واقعا ، این ( فقر ) درمورد شرایط یک انتخاب و فقدان آزادیست.

And I had an experience that really deepened and elucidated for me

من تجربه داشتم که واقعا برای درک من عمیق و تاثیرگذار بود.

the understanding that I have.

من تجربه داشتم که واقعا برای درک من عمیق و تاثیرگذار بود.

It was in Kenya, and I want to share it with you.

این تجربه در کنیا اتفاق افتاد ،و می خواهم آن را با شما در میان بگذارم.

I was with my friend Susan Meiselas, the photographer,

من همراه دوستم "سوزان میسلاس" که عکاس بود،

in the Mathare Valley slums.

در محله های "دشت ماتار" بودم.

Now, Mathare Valley is one of the oldest slums in Africa.

"دشت ماتار" یکی از قدیمی ترین محله های آفریقاست.

It's about three miles out of Nairobi,

در حدود سه مایلی "نایروبی" است،

and it's a mile long and about two-tenths of a mile wide,

و یک مایل طول و حدود یک پنجم مایل پهنا دارد،

where over half a million people

و بیشتر از نیم میلیون انسان

live crammed in these little tin shacks,

داخل این آلونک های حلبی -که نسل به نسل ،به آن ها اجاره داده می شود،-

generation after generation, renting them,

به سختی زندگی می کنند،

often eight or 10 people to a room.

معمولا 8 تا 10 نفر در هر اتاق.

And it's known for prostitution, violence, drugs:

و این محله به خاطر فحشا، خشونت و اعتیاد معروف است:

a hard place to grow up.

برای بزرگ شدن جای سختی است.

And when we were walking through the narrow alleys,

و وقتی ما در کوچه های تنگ راه می رفتیم،

it was literally impossible not to step in the

حقیقتا غیر ممکن بود که

raw sewage and the garbage alongside the little homes.

در فاضلاب و زباله های کنار آلونک ها پا نگذاریم.

But at the same time it was also

اما همچنین غیر ممکن بود که

impossible not to see the human vitality,

سرزندگی و اشتیاق و بلندهمتی مردمی که

the aspiration and the ambition of the people who live there:

در آنجا زندگی می کنند را نبینیم:

women washing their babies, washing their clothes, hanging them out to dry.

زنانی که بچه هایشان تمیز میکنند، لباس هایشان را می شویند و آن ها را آویزان می کنند تا خشک شوند.

I met this woman, Mama Rose,

من این زن - "مادر روزا" - را ملاقات کردم،

who has rented that little tin shack for 32 years,

که آن آلونک حلبی کوچک را 32 سال متمادیست که اجاره می کند،

where she lives with her seven children.

جایی که او با 7 فرزندش زندگی می کند.

Four sleep in one twin bed,

چهار نفر روی یک تخت 2 نفره می خوابند،

and three sleep on the mud and linoleum floor.

و سه نفر روی گل و زمین سفت.

And she keeps them all in school by selling water from that kiosk,

و او همه ی آن ها را با فروختن آب از آن کیوسک،

and from selling soap and bread from the little store inside.

و با فروختن سوپ و نان از یک مغازه ی کوچک داخلی به مدرسه فرستاد.

It was also the day after the inauguration,

و این هم روز بعد از انتصاب ریاست جمهوری است،

and I was reminded how Mathare is still connected to the globe.

و به یاد می آوردم که چگونه "ماتار" به جهان متصل بود.

And I would see kids on the street corners,

و من بچه ها را در گوشه و کنار خیابان می دیدم،

and they'd say "Obama, he's our brother!"

که می گفتند : "اوباما برادر ماست !"

And I'd say "Well, Obama's my brother, so that makes you my brother too."

و من می گفتم "خب، اوباما برادر من است، بنابراین شما هم برادر من هستید."

And they would look quizzically, and then be like, "High five!"

و آن ها کنجکاوانه نگاه می کردند، و بعد می گفتند: "بزن قدش" !

And it was here that I met Jane.

و آن جا بود که من "جین" را ملاقات کردم.

I was struck immediately by the kindness and the gentleness in her face,

من ناگهان تحت تاثیر مهربانی و متانت چهره اش قرار گرفتم،

and I asked her to tell me her story.

و از او خواستم که داستان زندگی اش را به من بگوید.

She started off by telling me her dream. She said, "I had two.

او با گفتن رویاهایش شروع کرد. او گفت، "من دو آرزو داشتم."

My first dream was to be a doctor,

"آرزوی اول من این بود که یک دکتر بشوم،"

and the second was to marry a good man

"و دومی ازدواج با یک مرد خوب بود"

who would stay with me and my family,

"که با من و خانواده اش بماند،"

because my mother was a single mom,

"به خاطر این که مادر من یک زن تنها بود،"

and couldn't afford to pay for school fees.

"و نمی توانست هزینه های مدرسه را پرداخت کند."

So I had to give up the first dream, and I focused on the second."

"بنابراین مجبور شدم آرزوی اولم را رها کنم و روی دومی تمرکز کنم."

She got married when she was 18, had a baby right away.

او وقتی 18 سال سن داشت ازدواج کرد، و بلافاصله باردار شد.

And when she turned 20, found herself pregnant with a second child,

و وقتی 20 سالش شد، ناگهان دید که فرزند دوم را باردار است ،

her mom died and her husband left her -- married another woman.

در حالی که مادرش مرده و شوهرش اورا ترک کرده است -- و با زن دیگری ازدواج کرده است.

So she was again in Mathare, with no income, no skill set, no money.

او دوباره در ماتار بود، بدون هیچ درآمدی، هیچ مهارتی، و هیچ پولی.

And so she ultimately turned to prostitution.

بنابراین او نهایتا به تن فروشی روی آورد.

It wasn't organized in the way we often think of it.

تن فروشی معمولا از مسیری که ما تصور می کنیم به وجود نمی آید.

She would go into the city at night with about 20 girls,

او شبانه همراه حدود 20 دختر دیگر به دنبال کار به شهر می رفت،

look for work, and sometimes come back with a few shillings,

و گاهی اوقات با کمی پول به خانه برمی گشت،

or sometimes with nothing.

و گاهی اوقات بدون هیچ پولی.

And she said, "You know, the poverty wasn't so bad. It was the humiliation

و او یک بار گفت، "حقیقتا فقر آن قدر ها هم بد نبود."

and the embarrassment of it all."

" تحقیر و سرافکندگی آن بود که مرا بسیار آزار می داد."

In 2001, her life changed.

در سال 2001، زندگی او تغییر کرد.

She had a girlfriend who had heard about this organization, Jamii Bora,

او یک دوست داشت که درباره ی این موسسه (acumen fund) شنیده بود، "جامی بورا"،

that would lend money to people no matter how poor you were,

که به مردم بدون توجه به این که چقدر فقیرند پول قرض می داد،

as long as you provided a commensurate amount in savings.

به شرط این که مقدار کافی پس انداز داشته باشند.

And so she spent a year to save 50 dollars,

و یک سال گذشت تا او توانست 50 دلار جمع کند،

and started borrowing, and over time she was able to buy a sewing machine.

و شروع کرد به قرض کردن، و بعد از مدتی توانست یک چرخ خیاطی بخرد.

She started tailoring.

او شروع کرد به خیاطی کردن.

And that turned into what she does now,

و این گونه او شروع کرد به کاری که الآن می کند،

which is to go into the secondhand clothing markets,

او به مغازه های لباس دست دوم فروشی می رود،

and for about three dollars and 25 cents she buys an old ball gown.

و به ازای حدود 3 دلار و 25 سنت یک لباس شب قدیمی می خرد.

Some of them might be ones you gave.

بعضی از آن ها ممکن است همان هایی باشد که شما اهدا کردید.

And she repurposes them with frills and ribbons,

و او از آن ها ربان و چین درست می کند،

and makes these frothy confections that she sells to women

و این لباس های پف دار را درست می کند تا به زنانی که می خواهند

for their daughter's Sweet 16 or first Holy Communion --

آن را در جشن 16 سالگی یا اولین عید شکرگزاری دخترشان --

those milestones in a life that people want to celebrate

اتفاقات خوبی که مردم دوست دارند جشن بگیرند

all along the economic spectrum.

البته در حد وسعشان-- به آن ها هدیه کنند بفروشد.

And she does really good business. In fact, I watched her

او کسب و کار خوبی راه انداخت. در حقیقت، من او را می دیدم

walk through the streets hawking. And before you knew it,

که در خیابان ها در حال دست فروشی بود. و در یک چشم بر هم زدن،

there was a crowd of women around her, buying these dresses.

جمعیت عظیمی از زنان دورش جمع می شدند تا این لباس ها را بخرند.

And I reflected, as I was watching her sell the dresses,

و من همان طور که او را تماشا می کردم

and also the jewelry that she makes,

که لباس ها و جواهرات بدلی که ساخته بود را می فروخت،

that now Jane makes more than four dollars a day.

حساب کردم که "جین" حدودا بیش از 4 دلار در روز در آمد دارد.

And by many definitions she is no longer poor.

و طبق بعضی تعاریف او دیگر فقیر نیست.

But she still lives in Mathare Valley.

ولی او هنوز در "دشت ماتار" زندگی می کند.

And so she can't move out.

و نمی تواند از آن جا جابه جا شود.

She lives with all of that insecurity,

او با آن همه نا امنیها زندگی می کند،

and in fact, in January, during the ethnic riots,

در حقیقت، ژانویه، حین شورش های قومیتی،

she was chased from her home and had to find a new shack

او از خانه ی خود رانده شد و مجبور شد آلونک جدیدی پیدا کند

in which she would live.

تا بتواند در آن زندگی کند.

Jamii Bora understands that and understands

"جامی بورا" این را می فهمد

that when we're talking about poverty,

و می فهمد که وقتی ما درباره ی فقر صحبت می کنیم ،

we've got to look at people all along the economic spectrum.

ما به مردم فقط از لحاظ وضع مالی آن ها نگاه می کنیم.

And so with patient capital from Acumen and other organizations,

و موسسه ی patient capital از Acumen و موسسات دیگر ،

loans and investments that will go the long term with them,

که وام های طولانی مدت می دهند،

they built a low-cost housing development,

یک پروژه ی خانه سازی کم هزینه را شروع کردند،

about an hour outside Nairobi central.

در مکانی حدود یک ساعتی مرکز نایروبی.

And they designed it from the perspective of

و آن ها آن را طبق سلیقه ی مشتریانشان -مثل خود جین-

customers like Jane herself,

طراحی کردند،

insisting on responsibility and accountability.

بسته به توانایی مالی و وسعشان.

So she has to give 10 percent of the mortgage --

و او باید 10% کل رهن را پرداخت کند--

of the total value, or about 400 dollars in savings.

یا به عبارتی 400 دلار پس اندازش را.

And then they match her mortgage to what she paid in rent for her little shanty.

و آن ها آن رهن را جای پولی که او برای کلبه ی کوچکش می پرداخت گرفتند.

And in the next couple of weeks, she's going to be

و چند هفته بعد ،

among the first 200 families to move into this development.

او بین 200 خانواده ی اولی بود که به این پروژه نقل مکان کردند.

When I asked her if she feared anything,

وقتی از او پرسیدم که آیا از چیزی می ترسد،

or whether she would miss anything from Mathare,

یا این که برای چیزی از ماتار دلتنگ می شود،

she said, "What would I fear

او گفت ،"از چه چیزی بترسم--"

that I haven't confronted already?

"که تا به حال با آن مواجه نشده باشم ؟"

I'm HIV positive. I've dealt with it all."

"من ایدز دارم. من همیشه با آن سر و کار داشته ام."

And she said, "What would I miss?

و او گفت، "برای چه چیزی دلتنگ شوم ؟"

You think I will miss the violence or the drugs? The lack of privacy?

"آیا فکر می کنی من برای خشونت و اعتیاد دلتنگ خواهم شد ؟ برای عدم امنیت؟"

Do you think I'll miss not knowing if my children are going to come home

"آیا فکر می کنی من برای این که ندانم بچه هایم شب زنده به خانه برمی گردند یا نه دلتنگ می شوم؟"

at the end of the day?" She said "If you gave me 10 minutes

"اگر به من حتی 10 دقیقه فرصت می دادی--"

my bags would be packed."

"سریع چمدان هایم را می بستم و راه می افتادم."

I said, "Well what about your dreams?"

از او پرسیدم، "رویاهایت چه می شود ؟"

And she said, "Well, you know,

او پاسخ داد، "خب، می دانی...."

my dreams don't look exactly like I thought they would when I was a little girl.

"رویاهایم دقیقا مثل زمانی که یک دختر کوچکی به نظر نمی رسند."

But if I think about it, I thought I wanted a husband,

"ولی وقتی به آن فکر می کنم، من می خواستم همسری داشته باشم،"

but what I really wanted was a family

"ولی چیزی که واقعا می خواستم یک خانواده بود که اعضایش عاشق یکدیگر باشند."

that was loving. And I fiercely love my children, and they love me back."

"و من با تمام وجود بچه هایم را دوست دارم، و آن ها هم مرا دوست دارند."

She said, "I thought that I wanted to be a doctor,

او گفت :"من می خواستم یک دکتر بشوم،"

but what I really wanted to be was somebody

"اما چیزی که واقعا می خواستم این بود که کسی باشم"

who served and healed and cured.

"که مفید است و التیام می بخشد و درمان می کند."

And so I feel so blessed with everything that I have,

"و من با تمام چیز هایی که دارم بسیار احساس خوشبختی می کنم،"

that two days a week I go and I counsel HIV patients.

"و دو روز در هفته به بیماران ایدزی مشاوره می دهم."

And I say, 'Look at me. You are not dead.

"و می گویم : "به من نگاه کن. تو نمردی !""

You are still alive. And if you are still alive you have to serve.'"

""تو هنوز زنده ای. و اگر هنوز زنده ای باید مفید باشی.""

And she said, "I'm not a doctor who gives out pills.

و او گفت : "من دکتری نیستم که قرص بدهم."

But maybe me, I give out something better

"اما شاید من تجویز بهتری داشته باشم."

because I give them hope."

"چون من به آن ها امید می دهم."

And in the middle of this economic crisis,

و در این شرایط بحران اقتصادی،

where so many of us are inclined to pull in

که بسیاری از ما با هراس به نزدیک می شویم،

with fear, I think we're well suited to

من معتقدم که بهتر است

take a cue from Jane and reach out,

از "جین" عبرت بگیریم و تلاش کنیم،

recognizing that being poor doesn't mean being ordinary.

و بفهمیم که "فقیر بودن" به معنی "معمولی بودن" نیست.

Because when systems are broken,

زیرا هنگامی که نظام ها فرو می پاشند،

like the ones that we're seeing around the world,

مانند آن هایی که در سرتاسر جهان می بینیم،

it's an opportunity for invention and for innovation.

فرصتی برای ابداعات و پیشرفت ایجاد می شود.

It's an opportunity to truly build a world

یک فرصت برای ساختن درست جهانی

where we can extend services and products

که بتوانیم خدمات و محصولات را در آن

to all human beings, so that they can

به همه ی انسان ها عرضه کنیم،

make decisions and choices for themselves.

تا بتوانند خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند.

I truly believe it's where dignity starts.

من حقیقتا معتقدم این هدفیست که ارزش تلاش را دارد.

We owe it to the Janes of the world.

ما این را به "جین" های جهان بدهکاریم.

And just as important, we owe it to ourselves.

و از همه مهم تر ،آن را به خودمان بدهکاریم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)