Architectural secrets of the world's ancient wonders | Brandon Clifford

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: Masoud Motamedifar

Do you think the things we build today

آیا فکر می‌کنید چیزهایی که ما امروز می‌سازیم

will be considered wonders in the future?

جزء عجایب آینده درنظر گرفته خواهند شد؟

Think of Stonehenge,

به استون هنج فکر کنید،

the Pyramids,

اهرام مصر،

Machu Picchu and Easter Island.

ماچو پیچو و جزیره ایستر.

Now, they're all pretty different from what we're doing today,

همه آنها کاملا از آنچه که امروز می‌سازیم متفاوت هستند

with those massive stones,

با آن سنگ‌های غول‌آسا،

assembled in complex but seemingly illogical ways,

به طور پیچیده اما غیرمنطقی گردآوری شده‌اند،

and all traces of their construction

و رد ساخت آنها

erased,

پاک شده است،

shrouding them in mystery.

که آنها را در پرده‌ای از ابهام فروبرده است.

It seems like people could not have possibly built these things,

باور آن سخت است که انسان چنین چیزهایی را ساخته باشد،

because people didn't.

زیرا کار انسان نبوده است.

They were carefully crafted by a primordial race of giants

سازنده آنها گونه‌ای از غول‌های اولیه به نام سیکلاپ (افسانه یونان؛ غول یک چشم)

known as Cyclops.

بوده است.

(Laughter)

(خنده)

And I've been collaborating with these monsters

من برای دست یافتن به رموز جابجایی

to learn their secrets for moving those massive stones.

این سنگ‌های عظیم الجثه با این هیولاها همکاری کرده‌ام.

And as it turns out, Cyclops aren't even that strong.

و درنهایت معلوم شد که سیکلاپ‌ها آنقدرها هم قوی نیستند.

They're just really smart about getting material to work for them.

آنها فقط برای کارکردن با مواد اولیه بسیار زیرک هستند.

Now, the videos you see behind me of large, stone-like, wobbly creatures

ویدئوهایی که پشت سر من از این مخلوقات بزرگ، سنگ-مانند و لرزان می‌بینید

are the results of this collaboration.

نتیجه این همکاری هستند.

OK, so Cyclops might be a mythical creature,

خوب شاید سیکلاپ‌ها موجودات افسانه‌ای باشد،

but those wonders are still real.

اما این عجایب هنوز واقعی هستند.

People made them.

انسان‌ها آنها را ساختند.

But they also made the myths that surround them,

اما افسانه‌هایی هم درباره آنها ساختند

and when it comes to wonders, there's this thick connective tissue

و وقتی که نوبت به عجایب می‌رسد، ارتباط عمیقی

between mythology and reality.

بین افسانه و واقعیت وجود دارد.

Take Easter Island, for example.

مثلا جزیره ایستر را در نظر بگیرید.

When the Dutch explorers first encountered the island,

وقتی که برای اولین بار جهانگردان هلندی با این جزیره مواجه شدند،

they asked the people of Rapa Nui

از مردم راپا نوئی پرسیدند

how their ancestors could have possibly moved those massive statues.

چگونه اجدادشان این مجسمه‌های غول‌پیکر را به اینجا آورده‌اند.

And the Rapa Nui said,

و مردم راپا نوئی پاسخ دادند،

"Our ancestors didn't move the statues,

«اجدادمان این مجسمه‌ها را نیاوردند،

because the statues walked themselves."

زیرا این مجسمه‌ها خودشان راه می‌رفتند.»

For centuries, this was dismissed, but actually it's true.

برای قرن‌ها این پاسخ نادیده گرفته شد اما در واقع درست بود.

The statues, known as moai, were transported standing,

این مجسمه‌ها که به موآی معروف هستند، بطور ایستاده به اینجا آورده شدند،

pivoting from side to side.

و برای انتقال آنها را روی پاشنه می‌چرخاندند.

OK?

خوب؟

As spectacular as the moai are for visitors today,

به همان خارق‌العادگی که موآی برای بازدیدکنندگان امروزی است،

you have to imagine being there then,

تصور کنید که در آن زمان آنجا بودید،

with colossal moai marching around the island.

وقتی که موآی‌های غول‌پیکر در جزیره رژه می‌رفتند.

Because the real memorial was not the objects themselves,

زیرا بناهای واقعی فقط خود این اشیا نبودند،

it was the cultural ritual of bringing a stone to life.

بلکه سنت فرهنگی‌ای است که به این بناها حیات بخشیده است.

So as an architect, I've been chasing that dream.

پس به عنوان یک معمار، به دنبال این رویا بوده‌ام.

How can we shift our idea of construction to accommodate that mythical side?

چگونه می‌توانیم ایده ساخت را به ایجاد جنبه افسانه‌ای تغییر دهیم؟

So what I've been doing is challenging myself

چیزی که من انجام داده‌ام چالش کشیدن خودم است

with putting on a series of performances

با انجام یک سری از عملکردهای باستانی

of the ancient but pretty straightforward task

اما کاری کاملا ساده

of just moving and standing big heavy objects,

از تنها حرکت دادن و نشاندن اشیاء بزرگ و سنگین،

like this 16-foot-tall megalith designed to walk across land

مانند این خرسنگ ۵ متری که برای حرکت روی زمین و ایستادن بصورت عمودی

and stand vertically;

or this 4,000-pound behemoth that springs itself to life

یا این هیولای۱۸۰۰ کیلوگرمی که به یکباره به حرکت درمی‌آید

to dance onstage.

تا روی صحنه برقصد.

And what I've found is that by thinking of architecture

آنچه که من به آن پی بردم این است که اگر به معماری

not as an end product but as a performance

تنها به عنوان محصول نهایی نگاه نکنیم و بلکه به آن

from conception to completion,

به عنوان عملکردی از محتوا به سوی محصول نهایی نگاه کنیم

we end up rediscovering some really smart ways to build things today.

دوباره به راه‌های واقعا خلاقانه‌ای برای ساختن چیزهای امروزی می‌رسیم.

You know, so much of the discussion surrounding our future

همانطور که می‌دانید، بیشتر بحث‌های مربوط به آینده‌مان

focuses on technology, efficiency and speed.

روی تکنولوژی، کارآمدی و سرعت متمرکز هستند.

But if I've learned anything from Cyclops,

اما اگر از سیکلاپ‌ها چیزی یاد گرفته باشم،

it's that wonders can be smart, spectacular

این است که عجایب می‌توانند خلاقانه، شکوهمند

and sustainable --

و بادوام باشند --

because of their mass and their mystery.

به خاطر عظمت و رمزآلود بودنشان.

And while people still want to know how those ancient wonders were built,

اگرچه هنوز مردم می‌خواهند بدانند که چطور این عجایب باستانی ساخته شده‌اند،

I've been asking Cyclops how to create the mystery

من از سیکلاپ‌ها می‌پرسم که چگونه رازی ایجاد کنیم

that compels people to ask that very question.

که انسان‌ها را وادار به پرسیدن چنین سوالاتی کند.

Because in an era where we design buildings

چون در دوره‌ای که ساختمان‌هایی طراحی می‌کنیم

to last 30, maybe 60 years,

که شاید عمری بین ۳۰ تا ۶۰ داشته باشند،

I would love to learn how to create something

من عاشق این هستم که یاد بگیرم چگونه چیزهایی خلق کنم

that could entertain for an eternity.

که بتوانند تا ابد دوام بیاورند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)