The invisible life hidden beneath Antarctica's ice | Ariel Waldman

Translator: Malihe Eshghavi Reviewer: Leila Ataei

Can you guess what this is?

می توانید حدس بزنید این چیست؟

What if I told you there's a place where the creatures are made of glass?

چه می‌شود اگر من به شما بگویم جایی است که موجودات از شیشه ساخته شده‌اند؟

Or that there are life-forms that are invisible to us,

یا اینکه اشکالی از زندگی وجود دارد که برای ما نامرئی است

but astronauts see them all the time?

اما فضانوردان همیشه آنها را می‌بینند؟

These invisible glass creatures aren't aliens on a faraway exoplanet.

این موجودات شیشه‌ای نامرئی بیگانگانی در سیاره دور نیستند.

They're diatoms:

آنها دیاتوم هستند:

photosynthetic, single-celled algae responsible for producing oxygen

جلبکهای فتوسنتزی تک سلولی که مسئول تولید اکسیژن هستند

and helping seed clouds on a planetary scale

و به باروری ابرها در مقیاس سیاره‌ای کمک می‌کنند

and with intricately sculpted, geometric exoskeletons made of --

و آنها اسکلتهای هندسی پیچیده، ساخته شده

yeah, glass.

از، بله، شیشه هستند.

You can see them in swirls of ocean-surface colors from space.

می‌توانید آنها را در چرخش رنگهای سطح اقیانوس از فضا مشاهده کنید.

And when they die,

و هنگامی که میمیرند،

their glass houses sink to the depths of the oceans,

خانه‌های شیشه‌ای‌شان در اعماق اقیانوسها غرق می‌شود،

taking carbon out of the air

کربن را از هوا گرفته

and with them to the grave,

و همراه خود به گور می‌برند،

accounting for a significant amount of carbon sequestration in the oceans.

و میزان قابل توجهی از ترسیب کربن در اقیانوسها را به خود اختصاص می‌دهند.

We live on an alien planet.

ما در یک سیاره عجیب زندگی می‌کنیم.

There is so much weird life here on Earth to study,

زندگی بسیار نامتقارنی اینجا در زمین برای مطالعه هست.

and so much of it lives at the edges of our world,

و بخش اعظم آن در حاشیه جهان ما است،

of our sight and of our understanding.

که از دید و درک ما خارج است.

One of those edges is Antarctica.

یکی از این حاشیه‌ها قطب جنوب است.

Typically, when we think about Antarctica,

به طور معمول، وقتی به قطب جنوب فکر می‌کنیم،

we think of a place that's barren and lifeless ...

به مکانی فکر می‌کنیم که بی‌ثمر و بی‌جان است ...

except for a few penguins.

البته به جز چند پنگوئن.

But Antarctica should instead be known as a polar oasis of life,

اما در عوض قطب جنوب باید به عنوان واحه قطبی زندگی شناخته شود

host to countless creatures that are utterly fascinating.

که میزبان موجودات بی‌شماری باشد که کاملاً جذاب هستند.

So why haven't we seen them on the latest nature documentary?

بنابراین چرا ما آنها را در آخرین مستند طبیعت ندیده‌ایم؟

Well, they lurk beneath the snow and ice,

خوب، آنها در زیر برف و یخ کمین می‌کنند

virtually invisible to us.

که تقریباً برای ما نامرئی است.

They're microbes:

اینها میکروبها هستند:

tiny plants and animals living embedded inside of glaciers,

گیاهان و حیواناتی که در داخل یخچال‌های طبیعی

underneath the sea ice

زیر یخهای دریایی هستند

and swimming in subglacial ponds.

و زیر استخرهای یخبندان شنا می‌کنند.

And they're no less charismatic than any of the megafauna

و آنها کم جذاب‌تر نیستند از هیچ یک از مگفاونا

that you're used to seeing in a nature documentary.

که شما در یک فیلم مستند طبیعت عادت کرده‌اید ببینید.

But how do you compel people to explore what they can't see?

اما چگونه مردم را ترغیب می‌كنید آنچه را كه نمی‌توانند ببینند، كشف كنند؟

I recently led a five-week expedition to Antarctica

من اخیراً هدایتگر یک سفر پنج هفته‌ای به قطب جنوب بودم

to essentially become a wildlife filmmaker at the microbial scale.

تا اساساً به یک فیلم‌ساز حیات وحش در مقیاس میکروبی تبدیل بشوم.

With 185 pounds of gear,

با ۸۴ کیلوگرم وسایل حرفه‌ای

I boarded a military aircraft

سوار هواپیمای نظامی شدم

and brought microscopes into the field

و میكروسكوپ‌ها را به داخل زمین بردم

to film and investigate these microscopic extremophiles,

تا از این موجودات میكروسكوپی فیلمبرداری و تحقیق كنم،

so that we can become more familiar with a poorly understood ecosystem

و بتوانیم با یك اكوسیستم کمتر شناخته شده بیشتر آشنا شویم

that we live with here on Earth.

که با آن در زمین زندگی می‌كنیم.

To film these invisible creatures in action,

برای فیلمبرداری از این موجودات نامرئی در عمل،

I needed to see where they call home --

باید می‌دیدم که آنها کجا لانه‌سازی می‌کنند

I needed to venture under the ice.

من باید زیر یخ‌ها گشت و گذار می‌کردم.

Every year, the sea ice nearly doubles the entire size of Antarctica.

هر ساله یخ دریاها تقریباً قطب جنوب را دو برابر می‌کند.

To get a glimpse below the nine-feet-thick ice,

برای بدست آوردن نگاه اجمالی زیر یخ به ضخامت ۲۷۵ سانتی‌متر،

I climbed down a long, metal tube inserted into the sea ice

من از یک لوله فلزی بلند که در یخ دریا تعبیه شده بود پایین رفتم

to witness a hidden ecosystem full of life,

تا شاهد یک اکوسیستم پنهان و پر از زندگی باشم،

while being suspended between the seafloor and the illuminated ceiling of ice.

و این در حالی بود که این لوله بین دریا و سطح شفاف یخ معلق بود.

Here's what that looked like from the outside.

این همان چیزی است که از بیرون به نظر می‌رسید.

It was just absolutely magical.

این کاملاً جادویی به نظر می‌رسید.

Some of the critters I found were delightful things like seed shrimp

برخی از موجوداتی که من رویت کردم چیزهای دلپذیری مانند میگو بذر

and many more beautiful, geometric diatoms.

و بسیاری از دیاتومهای هندسی زیبا بودند.

I then went farther afield to camp out in the Dry Valleys

پس از آن به جایی دورتر در اردوگاه دره خشک اردو زدم

for a couple of weeks.

به مدت چند هفته.

98 percent of Antarctica is covered with ice

۹۸ درصد قطب جنوب با یخ پوشانده شده است

and the Dry Valleys are the largest area of Antarctica where you can actually see

و دره‌های خشک بزرگترین منطقه قطب جنوب است و در واقع می‌توانید ببینید

what the continent itself looks like underneath all of it.

که این قاره و آنجه در زیر آن است چه شکلی به نظر می‌رسد.

I sampled bacteria at Blood Falls,

از باکتریهای آبشارهای خونین نمونه گرفتم

a natural phenomenon of a subglacial pond spurting out iron oxide

که پدیده‌ای طبیعی زیر یخبندان است که اکسید آهن را بیرون می‌کشد

that was thought to be utterly lifeless until a little more than a decade ago.

و حدود بیش از یک دهه قبل اینطور تصور می‌شد که آنها کاملاً بی‌جان شده‌اند.

And I hiked up a glacier to drill down into it,

و من یخچالی را بالا رفتم تا بتوانم به درون آن داخل شوم،

revealing countless, hardcore critters living their best lives

و موجودات بی‌شمار و سخت جانی را نشان دهم که به نحو احسن زندگی می‌کردند

while embedded inside layers of ice.

در حالی که در لایه‌های یخی فرو رفته بودند.

Known as cryoconite holes,

مشهور به سوراخهای کرکنت هستند

they form when tiny pieces of darkly colored dirt

و وقتی شکل می‌گیرند که قطعات ریز از خاکستری تیره

get blown onto the glacier

روی یخچال دمیده

and begin to melt down into soupy holes that then freeze over,

و شروع به ذوب شدن درون سوراخ‌های سوپینی می‌کنند و آنها سپس منجمد می‌شوند،

preserving hundreds of dirt pucks inside the glacier,

و صدها نقطه خاکی درون یخچال را حفظ می‌کنند.

like little island universes

آنها مانند جزایر کوچکی

each with its own unique ecosystem.

که هر کدام ویژگی زیست محیطی خاص خود را دارند.

Some of the critters I found you may recognize,

بعضی از معیارهایی که یافتم را شاید تشخیص دهید،

like this adorable tardigrade --

مانند این تاردیگرید دوست داشتنی-

I absolutely love them,

که بسیار دوستشان دارم،

they're like little gummy bears with claws.

آنها مانند خرس‌های کوچک پاستیلی با پنجه هستند.

Also known as a water bear,

که معروف‌اند به خرس آبی،

they're famous for possessing superpowers

شهرتشان برای داشتن قدرت ماورایی است

that allow them to survive in extreme conditions,

که به آنها اجازه می‌دهد در شرایط شدید زنده بمانند،

including the vacuum of space.

از جمله خلاء در فضا.

But you don't need to travel to space or even Antarctica to find them.

اما برای یافتشان نیازی به سفر به فضا یا حتی قطب جنوب ندارید.

They live in moss all over this planet,

آنها در سراسر این سیاره در خزه‌ها زندگی می‌کنند،

from sidewalk cracks to parks.

از شکاف‌های پیاده‌رو گرفته تا پارک‌ها.

You likely walk right by tons of these invisible animals every day.

احتمالا هر روز از کنار خیل عظیمی از این حیوانات نامرئی قدم می‌زنید.

Others may look familiar,

برخی دیگر شاید آشنا به نظر برسند

but be stranger still, like nematodes.

از جمله نماتدها که هنوز عجیب به نظر می‌رسند.

Not a snake nor an earthworm,

نه مانند مار و یا یک کرم خاکی،

nematodes are a creature all of their own.

بلکه نماتدها موجوداتی منحصر به فرد هستند.

They can't regenerate like an earthworm or crawl like a snake,

آنها نمی‌توانند مانند یک کرم خاکی یا مار بخزند،

but they have tiny, dagger-like needles inside their mouths

اما درون دهانشان سوزن‌هایی ریز مانند خنجر دارند که برخی از

that some of them use to spearfish their prey and suck out the insides.

آنها برای شکار طعمه‌های خود استفاده می‌کنند تا آنها را از داخل بیرون می‌کشند.

For every single human on this planet,

برای هر انسانی در این سیاره،

there exist 57 billion nematodes.

۵۷ میلیارد نماتد وجود دارد.

And some of the critters you may not recognize at all

و بعضی دیگر از موجوداتی که شاید اصلاً تشخیص‌شان ندهید

but live out equally fascinating lives,

ولی آنها زندگی خارق العاده دارند،

such as rotifers with amazing crowns that turn into Roomba-like mouths,

مانند روتفرها با تاج‌های شگفت انگیز که به دهانهای مشابه رومباها تبدیل می‌شوند

ciliates with digestive systems so transparent that it's almost TMI,

موجودات تک‌سلولی با سیستم‌های گوارشی به قدری شفاف که تقریباً TMI و

and cyanobacteria that look like party confetti exploded all over a petri dish.

سیانوباکتری‌هایی شبیه کاغذ‌رنگی جشن‌ها که در سرتاسر یک ظرف پتری پخش شده‌اند.

A lot of times what we see in popular media

بسیاری از مواردی که در رسانه‌های عمومی می‌بینیم

are scanning electron microscope images of microorganisms

اسکن تصاویر میکروسکوپ الکترونی از میکروارگانیسم‌هایی هستند،

looking like scary monsters.

که مانند هیولاهای ترسناک به نظر می‌رسند.

Without seeing them move their lives remain elusive to us

بدون اینکه شاهد گذران زندگی آنها باشی ما از آنها گریزانیم

despite them living nearly everywhere we step outside.

در حالی که آنها در در بیرون و هر جا که ما پا می‌گذاریم زندگی می‌کنند.

What's their daily life like?

زندگی روزمره آنها چگونه است؟

How do they interact with their environment?

چگونه آنها با محیط خود ارتباط برقرار می‌کنند؟

If you only ever saw a photo of a penguin at a zoo,

اگر فقط یک عکس از یک پنگوئن را در یک باغ وحش می‌دیدید

but you never saw one waddle around and then glide over ice,

و اگر هرگز یک ودال را در اطراف آن نمی‌دیدید که روی یخ می‌چرخید

you wouldn't fully understand penguins.

پنگوئن‌ها را کاملاً نمی‌شناختید.

By seeing microcreatures in motion,

با دیدن ریزگردها در حال حرکت

we gain better insights into the lives of the otherwise invisible.

ما درک بهتری از زندگی غیرقابل رویت را مشاهده می‌کنیم.

Without documenting the invisible life in Antarctica and our own backyards,

بدون مستند کردن زندگی نامرئی در قطب جنوب و حیاط خلوت‌های خودمان

we don't understand just how many creatures we share our world with.

ما نمی‌فهمیم که چه تعداد موجوداتی را با دنیای خود به اشتراک می‌گذاریم.

And that means we don't yet have the full picture

و این بدان معنی است که ما هنوز تصویر کاملی نداریم

of our weird and whimsical home planet.

از سیاره خانگی عجیب و غریب خودمان

Thank you.

سپاسگزارم.