Billy Collins: Two poems about what dogs think (probably)

بیلی کالینز: دو شعر درباره چگونگی فکر کردن (احتمالی) سگها

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I don't know if you've noticed,

نمی دونم آیا متوجه شدید

but there's been a spate of books

اما یک سری از کتابها هستند

that have come out lately

که اخیرا به بازار اومدند

contemplating or speculating

و به بررسی و تفکر درباره

on the cognition and emotional life of dogs.

شناخت و زندگی احساسی سگها می پردازند.

Do they think, do they feel and, if so, how?

آیا سگها فکر می کنند، آیا احساس می کنند و اگر اینطوره، چطور؟

So this afternoon, in my limited time,

بنابراین امروز بعد از ظهر، در زمان محدودی که دارم،

I wanted to take the guesswork out of a lot of that

میخوام با معرفی دو سگ به شما که هر دوشون

by introducing you to two dogs,

فرمان « حرف بزن» رو در معنای یاد گرفتند

both of whom have taken the command "speak"

از هر گونه گمان و حدس در این زمینه

quite literally.

فارغ بشیم.

The first dog is the first to go,

اولین سگ قرار اول این کار رو کنه

and he is contemplating an aspect

و داره به یک بخشی از رابطه اش

of his relationship to his owner,

با صاحبش فکر می کنه

and the title is "A Dog on His Master."

و عنوانش هست « سگی در باب اربابش.»

"As young as I look,

« همان اندازه که جوان به نظر میرسم،

I am growing older faster than he.

زودتر از او پیر میشم.

Seven to one is the ratio, they tend to say.

هفت به یک نسبتی که آنها ازش استفاده می کنند.

Whatever the number, I will pass him one day

هر عددی هم که باشه، یک روز ازش جلو می زنم

and take the lead,

و جلودار میشم،

the way I do on our walks in the woods,

همان کاری که تو پیاده رویهای توی جنگلمون می کردم،

and if this ever manages to cross his mind,

و اگر به هر ترتیبی به ذهنش خطور کنه،

it would be the sweetest shadow

دلنشین ترین سایه ای که

I have ever cast on snow or grass."

من روی برف یا چمن انداخته ام.»

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

And our next dog

و سگ بعدیمون

speaks in something called the revenant,

درباره چیزی صحبت می کنه که از گور برخاسته نام داره،

which means a spirit that comes back

که به معنای روحی که بر کی گرده تا

to visit you.

از شما دیدن کنه.

"I am the dog you put to sleep,

« من همان سگی هستم که کشتی

as you like to call the needle of oblivion,

یا بقول خودت سوزن فراموشی،

come back to tell you this simple thing:

برگشتم تا راحت و ساده بهت بگم:

I never liked you."

هیچوقت دوست نداشتم.»

(Laughter)

(خنده)

"When I licked your face,

« وقتی صورتت رو می لیسیدم،

I thought of biting off your nose.

به این فکر می کردم که دماغت رو گاز بگیرم.

When I watched you toweling yourself dry,

وقتی می دیدم که خودت رو با حوله خشک می کردی،

I wanted to leap and unman you with a snap.

میخواستم بپرم و در یک چشم بهم زدن از مردی بندازمت.

I resented the way you moved,

مدل راه رفتنت آزارم میداد،

your lack of animal grace,

فاقد زیبایی حیوانی بودی،

the way you would sit in a chair to eat,

طرز نشستنت روی صندلی برای خوردن،

a napkin on your lap, a knife in your hand.

دستمال سفره روی پاهات ، کارد توی دست.

I would have run away

می خواستم فرار کنم

but I was too weak,

اما خیلی ضعیف بودم،

a trick you taught me

حقه ای که یادم دادی

while I was learning to sit and heel

در حالیکه

and, greatest of insults,

و بالاترین توهین،

shake hands without a hand.

دست دادن بدون دست.

I admit the sight of the leash would excite me,

قبول دارم که منظره قلاده منو هیجانزده می کرد،

but only because it meant I was about to smell things

اما تنها به این خاطر که به معنای بو کردن چیزای کوچیکی بود

you had never touched.

که تو هرگز لمسشون نکرده بودی.

You do not want to believe this,

باور نمی کنی،

but I have no reason to lie:

اما دلیلی برای دروغ گفتن ندارم:

I hated the car, hated the rubber toys,

از ماشین نفرت داشتم، از ماشینهای پلاستیکی،

disliked your friends, and worse, your relatives.

از رفقات و بدتر از همه از قوم و خویشات.

The jingling of my tags drove me mad.

جیرینگ جیرینگ برچسبهام منو دیوانه می کرد.

You always scratched me in the wrong place."

همیشه اشتباهی منو میخاروندی.»

(Laughter)

(خنده)

"All I ever wanted from you was food and water

« همه آنچه از تو خواستم آب و خوراک

in my bowls.

توی کاسه هایم بود.

While you slept, I watched you breathe

وقتی خواب بودی، شاهد نفس کشیدنت بودم

as the moon rose in the sky.

در حالیکه ماه تو آسمون بالا میومد.

It took all of my strength

همه نیروم رو گرفت

not to raise my head and howl.

تا سرم رو بالا نگیرم زوزه نکشم.

Now, I am free of the collar,

حالا که از سردابه رها شدم،

free of the yellow raincoat,

از بارونی زرد،

monogrammed sweater,

پلوور تک نقشی،

the absurdity of your lawn,

عبث بودن چمنت،

and that is all you need to know about this place,

و همه آنچه لازم داری درباره این جا بدونی،

except what you already supposed

غیر از این چیزی که الان دیگه تصورش رو کردی

and are glad it did not happen sooner,

و خوشحالی از این که زودتر اتفاق نیفتاد،

that everyone here can read and write,

که همه اینجا قادر به خوندن و نوشتن هستند،

the dogs in poetry,

سگها در نظم،

the cats and all the others

گربه ها و الباقی دیگران

in prose."

در نثر.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)