Why must artists be poor? | Hadi Eldebek

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

I come from a family of five brothers,

من از خانواده‌ای هستم که پنج برادریم،

all scientists and engineers.

که همه دانشمند و مهندس هستند.

A few years ago, I sent them the following email:

چند سال پیش من این ایمیل را فرستادم:

"Dear brothers, I hope this message finds you well.

"برادران عزیز، امیدوارم وقتی این پیام به دستتان می‌رسد خوب باشید.

I am emailing to let you know

این ایمیل را برای این می‌فرستم که به شما اطلاع بدهم

that I'm dropping out of my master's program in engineering

دارم از تحصیل در کارشناسی ارشد مهندسی کناره می‌گیرم

to pursue a career as a full-time musician.

تا شغل نوازندگی تمام وقت را دنبال کنم.

All that I ask from you is not to worry about me."

فقط از شما می‌خواهم که نگران من نباشید."

Brother number one replied.

برادر شماره یک جواب داد.

He was encouraging but a bit skeptical.

تشویق کرده بود اما کمی شک داشت.

He said, "I wish you the best of luck.

او گفت، "امیدوارم خیلی شانس بیاوری.

You're going to need it."

به آن احتیاج پیدا خواهی کرد."

(Laughter)

(خنده)

Brother number two was a little bit more skeptical.

برادر دوم اما کمی بیشتر شک داشت.

He said, "Don't do it!

او گفت، "این کار را نکن!

This will be the worst mistake of your life.

این بدترین اشتباه زندگیت خواهد شد.

Find a real career."

یک شغل واقعی پیدا کن."

(Laughter)

(خنده)

Well, the rest of my brothers were so enthusiastic about my decision,

خوب، بقیه برادرانم آنقدر درباره تصمیم من اشتیاق داشتند،

they didn't even respond.

که حتی جواب هم ندادند.

(Laughter)

(خنده)

I know that the skepticism coming from my brothers

می‌دانم شک برادرانم

به خاطر توجه و نگرانی آنها برای من است.

is out of care and concern for me.

They were worried.

آنها دلواپس بودند.

They thought it would be difficult to make it as an artist,

آنها فکر می‌کردند موفق شدن به عنوان یک هنرمند دشوار است،

that it will be a challenge.

و یک چالش خواهد بود.

And you know what? They were right.

و می‌دانید؟ حق با آنها بود.

It is such a challenge to be a full-time artist.

یک هنرمند تمام وقت بودن بسیار سخت است.

I have so many friends who need to have a second job

من دوستان زیادی دارم که به شغل دوم

as a plan B in order to pay for the bills,

به عنوان نقشه جایگزین احتیاج دارند تا قبض‌هایشان را بپردازند،

except that plan B sometimes becomes their plan A.

غیر از آنکه بعضی وقت‌ها آن نقشه جایگزین به نقشه اصلی آنها تبدیل می‌شود.

And it's not just my friends and I who experience this.

و فقط من و دوستانم نیستیم که این را تجربه می‌کنیم.

The US Census Bureau states that only 10 percent of art school graduates

اداره آمار ایالات متحده می‌گوید که فقط ۱۰ درصد از فارغ التحصیلان دانشکده هنر

end up working as full-time artists.

کارشان به شغل تمام وقت هنرمندی ختم می‌شود.

The other 90 percent, they change careers,

۹۰ درصد دیگر، مسیر شغل‌شان را عوض می‌کنند،

they work in marketing, sales, education and other fields.

در بازاریابی، فروش، آموزش و کارهای دیگر مشغول می‌شوند.

But this is not news, right?

اما این خبر تازه‌ای نیست، نه؟

We almost expect the artist to be a struggling artist.

ما توقع داریم که هنرمند سختی بکشد.

But why should we expect that?

اما چرا باید چنین چیزی را توقع داشته باشیم؟

I read an article in the "Huffington Post"

مقاله‌ای در «هافینگتن پست» خواندم

saying that four years ago, the European Union

که می‌گفت چهار سال پیش، اتحادیه اروپا

began the world's largest ever arts funding initiative.

بزرگترین سرمایه‌گذاری برای فعالیت هنری را آغاز کرد.

Creative Europe will give 2.4 billion dollars

اروپای خلاق ۲/۴ میلیارد دلار

to over 300,000 artists.

به بیش از ۳۰۰٫۰۰۰ هنرمند خواهد داد.

In contrast, the US budget for our National Endowment for the Arts,

در مقابل، بودجه ایالات متحده برای سرمایه‌گذاری ملی در زمینه‌های هنری،

the largest single funder for the arts across the United States,

تنها و بزرگترین سرمایه‌گذار هنری در ایالات متحده،

is merely 146 million dollars.

فقط ۱۴۶ میلیون دلار است.

To put things into perspective,

برای اینکه دید کلی پیدا کنید،

the US budget for the military marching bands alone

بودجه نظامی ایالات متحده فقط برای دسته‌های موسیقی ارتش

is almost twice as much as the entire NEA.

حدود دو برابر این مقدار است.

Another striking image comes from Brendan McMahon for the "Huffington Post,"

تصویر تاثربرانگیز دیگری که برندون مک‌ماهون در «هافینگتون پست» نشان می‌دهد،

saying that out of the one trillion dollar budget

می‌گوید اگر از بودجه یک تریلیون دلاری

for military and defense-related spending,

که برای موارد نظامی و دفاعی صرف می‌شود،

if only 0.05 percent were allocated to the arts,

تنها ۰/۰۵ درصد به هنر اختصاص داده می‌شد،

we would be able to pay for 20 full-time symphony orchestras

می‌توانستیم به ۲۰ ارکستر سمفونی تمام وقت

at 20 million dollars apiece,

هر کدام ۲۰ میلیون دلار بدهیم،

and give over 80,000 artists

و به ۸۰٫۰۰۰ هنرمند

an annual salary of 50,000 dollars each.

سالانه نفری ۵۰٫۰۰۰ دلار حقوق بدهیم.

If that's only 0.05 percent,

اگر این تنها ۰٫۰۵ درصد است،

imagine what a full one percent could do.

تصور کنید یک درصد کامل چه کار می‌کند.

Now, I know we live in a capitalist society,

خوب، من می‌دانم که ما در یک جامعه سرمایه داری زندگی می‌کنیم،

and profits matter a lot.

و سود اهمیت زیادی دارد.

So let's look at it from a financial angle, shall we?

پس اگر اجازه بدهید از زاویه اقتصادی به قضیه نگاه کنیم.

The US nonprofit arts industry

صنعت غیرانتفاعی هنر ایالات تحده

generates more than 166 billion dollars in economic activity,

بیش از ۱۶۶ میلیارد دلار در فعالیت‌های اقتصادی تولید می‌کند،

it employs 5.7 million people

برای ۵/۷ میلیون نفر اشتغال‌زایی می‌کند

and it returns 12.6 billion dollars

و ۱۲/۶ میلیارد دلار را

in tax revenue.

به عنوان مالیات پرداخت می‌کند.

But this is only a financial angle, right?

اما این فقط یک جنبه اقتصادی است، خوب؟

We all know that the arts is way more than just an economic value.

همه ما می‌دانیم که هنر بیش از یک ارزش اقتصادی صرف است.

The arts brings meaning to life.

هنر به زندگی معنا می‌بخشد.

It's the spirit of our culture.

روح فرهنگ ماست.

It brings people together and it supports creativity

مردم را به هم پیوند می‌دهد و از خلاقیت

and social cohesion.

و همبستگی اجتماعی پشتیبانی می‌کند.

But if the arts contributes this much to our economy,

پس اگر هنر این همه به اقتصاد ما سود می‌رساند،

why then do we still invest so little in arts and artists?

چرا هنوز این قدر کم در هنر و هنرمند سرمایه‌گذاری می‌کنیم؟

Why do more than 80 percent of our schools nationwide

چرا بیش از ۸۰ درصد مدارس ما در سطح ملی

still experience budget cuts in arts education programs?

هنوز با قطع بودجه برنامه‌های آموزشی هنری مواجه هستند؟

What is it about the value of arts and artists

چه چیزی است که هنوز

درباره ارزش هنر و هنرمند درک نکرده‌ایم؟

that we still don't understand?

I believe the system is flawed and far from being fair,

من فکر می‌کنم که سیستم معیوب است و خیلی تا عادلانه بودن فاصله دارد،

and I want to help change that.

و می‌خواهم به تغییر آن کمک کنم.

I want to live in a society

می‌خواهم در جامعه‌ای زندگی کنم

where artists are more valued

که برای هنرمند ارزش بیشتری قائل است

and have more cultural and financial support

و هنرمند پشتوانه فرهنگی و اقتصادی بیشتری دارد

so they can focus on creating arts instead of being forced to drive Ubers

تا مجبور نشود به جای تمرکز بر خلق هنر

مسافرکشی کند یا کار اداری بگیرد که ترجیح می‌دهد نداشته باشد.

or take corporate jobs they'd rather not have.

There are other sources of income for artists, however.

اما منابع درآمد دیگری هم برای هنرمندان هست.

There are private foundations,

بنیادهای خصوصی هستند،

grants and patrons who give money,

حامیان مالی و پشتیبانان هستند که پول می‌دهند،

except a vast majority of artists don't know about these opportunities.

اما بخش بزرگی از هنرمندان از این موقعیت‌ها خبر ندارند.

On one side you have institutions and people with money.

در یک سمت موسسات و آدم‌هایی را دارید که پول دارند.

On the other side you have artists seeking funding,

در سمت دیگر هنرمندان را دارید که دنبال سرمایه هستند،

but the artists don't know about the people with the money,

اما هنرمندان از افراد پولدار خبر ندارند،

and the people with the money don't necessarily know

و افراد پولدار هم لزوماً

از هنرمندانی که آن بیرون هستند خبری ندارند.

about the artists out there.

This is why I am very excited to share "Grantpa,"

به همین دلیل است که برای اشتراک «Grantpa» خیلی هیجانزده هستم،

an online platform that uses technology

یک بنیاد آنلاین که از فناوری استفاده می‌کند

to match artists with grants and funding opportunities

تا هنرمندان و پول و سرمایه را

in a way that is easy, fast and less intimidating.

از راهی ساده، سریع و کم وحشت به هم برساند.

Grantpa is only one step towards solving an existing problem

Grantpa تنها پله اول برای حل مشکل موجود

of funding inequality,

در سرمایه‌گذاری ناعادلانه است،

but we need to work collectively on multiple fronts

اما ما باید با هم در جبهه‌های مختلف کار کنیم

to reevaluate how we view the artists in our society.

تا نگاه به هنرمند در جامعه‌مان را از نو ارزیابی کنیم.

Do we think of arts as a luxury or a necessity?

به هنر به عنوان یک تجمل نگاه می‌کنیم یا یک ضرورت؟

Do we understand what goes on in the day-to-day life of an artist,

آیا متوجه هستیم که در زندگی روزمره یک هنرمند چه در جریان است،

or do we still believe that artists, no matter how struggling they are,

یا هنوز فکر می‌کنیم هنرمندان فارغ از اینکه چقدر تقلا می‌کنند،

are happy simply because they're following their passion?

فقط خوشحال هستند چون علاقه‌شان را دنبال می‌کنند؟

In a few years, I plan to send my brothers the following email:

چند سال دیگر، برنامه دارم این ایمیل را برای برادرانم بفرستم:

"Dear brothers, I hope this message finds you well.

"برادران عزیز، امیدوارم وقتی این پیام به دستتان می‌رسد خوب باشید.

I am emailing to let you know that I am doing great

این ایمیل را برای این می‌فرستم که به اطلاعتان برسانم که خوبم

and so are hundreds of thousands of artists

و همچنین صدها هزار هنرمند دیگر

who are being valued more culturally and financially

که ارزش فرهنگی و اقتصادی بیشتری به آنها داده شده

and getting enough funding to focus on their crafts

و سرمایه کافی به دستشان می‌رسد تا روی هنرشان تمرکز کنند

and create more art.

و هنر بیشتری خلق کنند.

I appreciate all of your support.

به خاطر پشتیبانی شما سپاسگزارم.

Couldn't have done it without you."

بدون شما از عهده این کار برنمی‌آمدم."

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)