What doctors don't know about the drugs they prescribe | Ben Goldacre

Ben Goldacre: Doktorların reçete yazarken bilmedikleri şeyler

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Isil Arican Gözden geçirme: Fulya Basoglu

Hi. So, this chap here,

Merhaba. Burada gördüğünüz bu adam,

he thinks he can tell you the future.

geleceği görebildiğini sanıyor.

His name is Nostradamus, although here the Sun have

Her ne kadar Sun gazetesi onu Sean Connery'e

made him look a little bit like Sean Connery. (Laughter)

epey benzetmiş olsa da, adı Nostradamus. (Gülüşmeler)

And like most of you, I suspect, I don't really believe

Ve ben de pek çoğunuz gibi, şüphe duyuyorum

that people can see into the future.

insanların geleceği görebileceklerine inanmıyorum.

I don't believe in precognition, and every now and then,

Önsezi denen şeye inanmıyorum. Siz zaman zaman

you hear that somebody has been able to predict something that happened in the future,

birilerinin, gelecekte olan bir olayı öngörebildiğini duyuyor olabilirsiniz.

and that's probably because it was a fluke, and we only

ama bunun nedeni büyük ihtimalle tamamen rastlantı

hear about the flukes and about the freaks.

ve bizler sadece rastlantısal ve acayip olayları duyarız.

We don't hear about all the times that people got stuff wrong.

İnsanların yanlış tahminlerde bulundukları zamanları ise duymayız bile.

Now we expect that to happen with silly stories

Şimdi, bizler bu durumun önsezi ile ilgili saçma hikayelerde

about precognition, but the problem is,

ortaya çıkmasını bekleriz, ama esas sorun şu,

we have exactly the same problem in academia

bu sorunun aynısı akademik ortamlarda veya

and in medicine, and in this environment, it costs lives.

tıp dünyasında da mevcut ve bu ortamlarda görüldüğünde ölümcül olabiliyor.

So firstly, thinking just about precognition, as it turns out,

Şimdi ilk önce, sadece önsezi konusuna bakacak olursak,

just last year a researcher called Daryl Bem conducted

geçen yıl, Daryl Bem isimli bir araştırmacı

a piece of research where he found evidence

bir araştırma yayınladı. Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin

of precognitive powers in undergraduate students,

önsezi yetisi olduğuna ilişkin kanıtlar bulduğunu iddia etti

and this was published in a peer-reviewed academic journal

ve araştırmasının sonucu hakemli bilimsel dergilerden birinde yayınlandı.

and most of the people who read this just said, "Okay, well,

Bu makaleyi okuyan insnaların çoğu, "Tamam,

fair enough, but I think that's a fluke, that's a freak, because I know

ilginç ama bence bu tamamen rastlantısal, çıkan sonuç tamamen şansa bağlı

that if I did a study where I found no evidence

çünkü ben bir deney yapsam ve üniversite öğrencilerinin

that undergraduate students had precognitive powers,

önsezi yeteneği olmadığını gösteren bir makale yazsam

it probably wouldn't get published in a journal.

bu makale muhtemelen bir dergide yayınlanmazdı.

And in fact, we know that that's true, because

Aslında, bunun tam da böyle olduğunu biliyoruz, çünkü

several different groups of research scientists tried

birkaç farklı bilim insanı, bu önsezi deneyini tekrar etmek

to replicate the findings of this precognition study,

ve bulgularını yayınlamak istediler,

and when they submitted it to the exact same journal,

ancak, yazdıkları makaleleri, daha önceki çalışmayı yayınlayan dergiye ilettiklerinde

the journal said, "No, we're not interested in publishing

dergi "Hayır, biz tekrar edilen çalışmaları yayınlama

replication. We're not interested in your negative data."

konusunda istekli değiliz. Herhangi bir şey bulmayan makaleleri yayınlamıyoruz." dedi.

So this is already evidence of how, in the academic

İşte bu, akademik yayınlarda, yapılan tüm bilimsel

literature, we will see a biased sample of the true picture

çalışmaların ortak sonucu olan gerçeklerin ne denli

of all of the scientific studies that have been conducted.

saptırılmış ve yanlı olarak gördüğümüzün güzel bir örneği.

But it doesn't just happen in the dry academic field of psychology.

Ancak, bu sadece sıkıcı bir akademik alan olan psikoloji için geçerli değil.

It also happens in, for example, cancer research.

mesela kanser araştırmalarında da bu böyle.

So in March, 2012, just one month ago, some researchers

Mart 2012'de, bundan yaklaşık bir ay önce,

reported in the journal Nature how they had tried

bazı araştırmacılar Nature dergisinde bir makale yayınlayarak,

to replicate 53 different basic science studies looking at

kanser hastalığının potansiyel tedavi hedeflerine ilişkin

potential treatment targets in cancer,

53 adet basit bilimsel çalışmayı tekrar etmeye çalıştıklarını aktardılar.

and out of those 53 studies, they were only able

Bu 53 çalışmadan sadece 6 tanesini başarılı bir şekilde

to successfully replicate six.

tekrar edebildiler.

Forty-seven out of those 53 were unreplicable.

53 çalışmadan 47 tanesi tekrar edilemedi.

And they say in their discussion that this is very likely

Bu durumun, muhtemelen sadece beklenmeyen, anormal bulgu

because freaks get published.

veren çalışmaların yayınlanması ile açıklanabildiğini aktarıyorlar.

People will do lots and lots and lots of different studies,

İnsanlar pek çok farklı araştırmalar yapıyorlar,

and the occasions when it works they will publish,

yaptıkları çalışmadan bir sonuç çıkıyor, işe yarıyorsa yayınlanıyor,

and the ones where it doesn't work they won't.

sonuç çıkmayanlar ise yayınlanmıyor.

And their first recommendation of how to fix this problem,

Bu durumu ne şekilde düzelteceğimize ilişkin önerileri ise,

because it is a problem, because it sends us all down blind alleys,

çünkü bu bir sorun ve bu sorun bizi çıkmaz sokaklara sürüklüyor,

their first recommendation of how to fix this problem

onların bu sorunu çözmek için getirdikleri öneri

is to make it easier to publish negative results in science,

bilim dünyasında negatif sonuç veren çalışmalarının yayınlanmasını kolaylaştırmak,

and to change the incentives so that scientists are

ve bilim adamlarını motive eden dürtüyü değiştirerek

encouraged to post more of their negative results in public.

sonuç vermeyen çalışmalarının da kamuya açıklanmasını sağlamak.

But it doesn't just happen in the very dry world

Ancak bu, sadece kanser araştırmalarının klinik öncesi

of preclinical basic science cancer research.

olan bu sıkıcı türlerinde olan bir durum değil.

It also happens in the very real, flesh and blood

Aynı zamanda, gerçek hayatta, kanlı canlı

of academic medicine. So in 1980,

akademik tıp dünyasında da karşımıza çıkıyor. 1980 yılında

some researchers did a study on a drug called lorcainide,

bir grup araştırmacı, lorcainide isimli bir ilaç üzerinde inceleme yaptı,

and this was an anti-arrhythmic drug,

bu bir anti-aritmi ilacı,

a drug that suppresses abnormal heart rhythms,

yani anormal kalp ritmlerini baskılayan bir ilaç,

and the idea was, after people have had a heart attack,

insanlar kalp krizi geçirdikten sonra sıklıkla,

they're quite likely to have abnormal heart rhythms,

kalplerinde tehlikeli ritm bozuklukları başlayabiliyor,

so if we give them a drug that suppresses abnormal heart

eğer biz bu bozuk ritmleri baskılayan bir ilaç verirsek

rhythms, this will increase the chances of them surviving.

bu, hastaların hayatta kalma ihtimalini arttıracaktır.

Early on its development, they did a very small trial,

İlacın geliştirme sürecinin başında, çok küçük bir deney yapmışlar,

just under a hundred patients.

100 hastadan az katılımla.

Fifty patients got lorcainide, and of those patients, 10 died.

50 hasta lorcainide almış ve bunlardan 10 tanesi ölmüş.

Another 50 patients got a dummy placebo sugar pill

diğer 50 hasta, içinde etken madde olmayan bir şeker tableti,

with no active ingredient, and only one of them died.

bir plasebo ilacı almışlar, sadece bir tane hasta ölmüş.

So they rightly regarded this drug as a failure,

Bu nedenle, haklı olarak bu ilacın bir fiyasko olduğunu düşünmüşler

and its commercial development was stopped, and because

ve ilacın ticari üretimi durdurulmuş, ticari üretimi

its commercial development was stopped, this trial was never published.

durdurulduğu için de bu deney hiç bir yayında çıkmamış.

Unfortunately, over the course of the next five, 10 years,

Ne yazık ki, bunu izleyen 5 - 10 yıl içinde

other companies had the same idea about drugs that would

diğer firmalar da kalp krizi geçiren hastaların kalbinde

prevent arrhythmias in people who have had heart attacks.

meydana gelen ritm bozukluğunu düzeltmek için ilaçlar geliştirmişler.

These drugs were brought to market. They were prescribed

bu ilaçlar piyasaya çıkmış. Çok fazla sayıda hastaya reçete edilmişler,

very widely because heart attacks are a very common thing,

çünkü kalp krizi oldukça yaygın bir hastalıktır.

and it took so long for us to find out that these drugs

Ve bizim bu ilaçların aynı zamanda ölüm oranlarını

also caused an increased rate of death

artırdığını bulmamız o kadar uzun sürdü ki,

that before we detected that safety signal,

bu ilaçların güvenilirliğine ilişkin bu sinyalleri alana dek,

over 100,000 people died unnecessarily in America

Amerika'da, anti-aritmik ilaçlar yüzünden yüz bin kişi yok yere

from the prescription of anti-arrhythmic drugs.

hayatını kaybetti.

Now actually, in 1993,

Şimdi, bu 1980'de yayınlanan makaleyi yazan

the researchers who did that 1980 study, that early study,

bilim insanları, aynı ekip 1993 yılında

published a mea culpa, an apology to the scientific community,

bilimsel camiaya yönelik bir özür yazısı yayınlayarak

in which they said, "When we carried out our study in 1980,

"Biz, 1980 yılında ilk araştırmamızı yayınladığımızda,

we thought that the increased death rate that occurred

lorcainide kullanan hastalarda bulduğumuz artmış ölüm oranının

in the lorcainide group was an effect of chance."

rastlantısal bir bulgu olduğunu düşünmüştük." dediler.

The development of lorcainide was abandoned for commercial reasons,

Lorcainide ilacının geliştirilmesi, ticari nedenlerle durmuştu,

and this study was never published;

bu çalışma hiçbir yerde yayınlanmamıştı;

it's now a good example of publication bias.

Artık bu olay yayınlama sırasında taraf tutma (taraflı yayınlama) için iyi bir örnek teşkil ediyor.

That's the technical term for the phenomenon where

"Taraflı yayınlama", çok dikkati çekmeyen, ilginç olmayan

unflattering data gets lost, gets unpublished, is left

verilerin kaybolması, yayınlanmaması anlamına gelen

missing in action, and they say the results described here

teknik bir terim. Bu makalede, daha önce açıklanan sonuçlar

"might have provided an early warning of trouble ahead."

"ileride ortaya çıkacak ciddi sorunların bir habercisi olabilirdi" deniyor.

Now these are stories from basic science.

Şimdi, bu hikayeler, temel bilimlerle ilgili hikayeler.

These are stories from 20, 30 years ago.

Yaklaşık 20-30 yıl önceden gelen olaylar.

The academic publishing environment is very different now.

Artık, akademik yayın dünyası bundan epey farklı.

There are academic journals like "Trials," the open access journal,

Artık herkese açık akademik yayınlar var. Mesela "Trials" bunlardan biri.

which will publish any trial conducted in humans

Bu yayın, çıkan sonucun pozitif ya da negatif olduğuna bakmaksızın

regardless of whether it has a positive or a negative result.

insanlar üzernde yapılan tüm çalışmaları yayınlıyor.

But this problem of negative results that go missing in action

Ama bu önlemlere rağmen, ortadan kaybolan bu negatif sonuç veren

is still very prevalent. In fact it's so prevalent

çalışmaların neden olduğu sorunlar hala mevcut. Hatta o denli

that it cuts to the core of evidence-based medicine.

yaygın ki, kanıta dayalı tıp uygulamalarına ciddi zarar veriyor.

So this is a drug called reboxetine, and this is a drug

Mesela bu ilaç, reboxetine, ki bu benim de reçete ettiğim

that I myself have prescribed. It's an antidepressant.

bir ilaç. Bu bir depresyon ilacı.

And I'm a very nerdy doctor, so I read all of the studies

Ben biraz tuhaf bir doktor olduğum için, bu ilaçla ilgili

that I could on this drug. I read the one study that was published

tüm çalışmaları okudum. Okuduğum çalışmalardan biri

that showed that reboxetine was better than placebo,

reboxetine'in plasebodan daha etkili olduğunu gösteriyordu,

and I read the other three studies that were published

ayrıca yayınlanan üç ayı makaleyi daha okudum, ki bunlar da

that showed that reboxetine was just as good as any other antidepressant,

reboxetine ilacının en az diğer depresyon ilaçları kadar etkili olduğunu gösteriyordu.

and because this patient hadn't done well on those other antidepressants,

Bana gelen hasta diğer depresyon ilaçlarını denemiş ve faydasını görmemişti,

I thought, well, reboxetine is just as good. It's one to try.

ben de reboxetine de aynı derecede etkili, bir de onu deneyeyim diye düşündüm.

But it turned out that I was misled. In fact,

Ama sonradan yanlış yönlendirildiğim ortaya çıktı.

seven trials were conducted comparing reboxetine

Aslında, reboxetine'i işe yaramayan, şekerden imal edilmiş

against a dummy placebo sugar pill. One of them

plasebo tabletlerle karşılaştıran yedi tane çalışma yapılmış.

was positive and that was published, but six of them

Bunlardan biri olumlu sonuç vermiş ve yayınlanmış, ama

were negative and they were left unpublished.

kalan altı tanesinin sonuçları negatifmiş ve yayınlanmamışlar.

Three trials were published comparing reboxetine

Reboxetine'i diğer antidepresan ilaçlarla karşılaştıran

against other antidepressants in which reboxetine

üç çalışma da pozitif sonuç vermiş ve yayınlanmış,

was just as good, and they were published,

ama aslında yayınlanan makaledekilerin

but three times as many patients' worth of data was collected

üç katı kadar hasta üzerinde çalışma yapılmış ve veri toplanmış,

which showed that reboxetine was worse than

ki bu veriler reboxetine'in diğer tedavi yöntemlerinden

those other treatments, and those trials were not published.

daha kötü olduğunu gösteriyormuş, ama bu çalışmalar yayınlanmamış.

I felt misled.

Kendimi kandırılmış hissettim.

Now you might say, well, that's an extremely unusual example,

Şimdi, bu oldukça sıradışı bir örnek diye düşünebilirsiniz,

and I wouldn't want to be guilty of the same kind of

ben de diğer insanları suçladığım türde bir cımbızlama

cherry-picking and selective referencing

ve işime gelen veriyi seçme durumunda kalmış gibi

that I'm accusing other people of.

görünmek istemem doğrusu.

But it turns out that this phenomenon of publication bias

Ancak, görünen o ki, "taraflı yayınlama" olgusu

has actually been very, very well studied.

oldukça kapsamlı olarak incelenmiş.

So here is one example of how you approach it.

Bu konuyu nasıl irdeleyeceğiniz konusunda bir örnek vereyim.

The classic model is, you get a bunch of studies where

Klasik uygulamada, yapıldığını ve tamamlandığını

you know that they've been conducted and completed,

bildiğiniz bir grup çalışmayı alırsınız ve bunların

and then you go and see if they've been published anywhere

akademik yayın dünyasında herhangi bir yerde

in the academic literature. So this took all of the trials

yayınlanıp yayınlanmadığına bakarsınız. Bu gördüğünüz

that had ever been conducted on antidepressants

15 yıllık süreçte FDA tarafından onaylanmış anti-depresanlar

that were approved over a 15-year period by the FDA.

üzerinde yapılan tüm çalışmaları içeriyor.

They took all of the trials which were submitted to the FDA as part of the approval package.

Yani, ilacın onaylanma sürecine ait FDA onay paketi kapsamında bildirilmesi gereken tüm çalışmaları almışlar.

So that's not all of the trials that were ever conducted on these drugs,

Aslında bu gördükleriniz, bu ilaçlarla ilgili yapılan tüm çalışmaları içermiyor

because we can never know if we have those,

çünkü diğerlerine ulaşmamıza imkan yok,

but it is the ones that were conducted in order to get the marketing authorization.

sadece ilaçların satışa sürülebilmesi için yapılması zorunlu olan çalışmalar bunlar.

And then they went to see if these trials had been published

Daha sonra, bu çalışmaların kaç tanesinin hakem kurulu olan

in the peer-reviewed academic literature. And this is what they found.

akademik dergilerde yayınlandığına bakmışlar. Buldukları ise bu gördüğünüz.

It was pretty much a 50-50 split. Half of these trials

Neredeyse yarı yarıya. Gerçekte, bu çalışmaların yaklaşık yarısı olumlu,

were positive, half of them were negative, in reality.

diğer yarısı da olumsuz sonuç vermiş.

But when they went to look for these trials in the peer-reviewed academic literature,

Ancak bu çalışmaların hakem kurulu olan akademik dergilerdeki yayınlanma oranına

what they found was a very different picture.

baktıklarında çok farklı bir tabloyla karşılaşmışlar.

Only three of the negative trials were published,

Negatif sonuç veren çalışmalardan sadece üç tanesi yayınlanmış,

but all but one of the positive trials were published.

pozitif (ilacın işe yaradığını gösteren) çalışmalardan ise sadece bir tanesi yayınlanmamış.

Now if we just flick back and forth between those two,

Şimdi iki tabloyu karşılaştırmalı olarak incelersek,

you can see what a staggering difference there was

aralarındaki farkın ne kadar çarpıcı olduğunu görebilirsiniz

between reality and what doctors, patients,

Bu, doktorların, hastaların, sağlık sektöründe

commissioners of health services, and academics

çalışan diğer kişilerin ve akademisyenlerin

were able to see in the peer-reviewed academic literature.

hakem kurulu olan dergilerde gördükleri ile gerçek hayat arasındaki fark.

We were misled, and this is a systematic flaw

Yanlış yönlendiriliyoruz ve bu tıp biliminin kalbinde

in the core of medicine.

yer alan temel bir kusur.

In fact, there have been so many studies conducted on

Aslında, "taraflı yayınlama" ile ilgili o kadar çok çalışma yapılmış ki,

publication bias now, over a hundred, that they've been

yüzden fazlası bir araya getirilip, 2010 yılında bir

collected in a systematic review, published in 2010,

sistematik inceleme olarak yayınlanmış.

that took every single study on publication bias

Yazarlar, bulabildikleri taraflı yayın ile ilgili her makaleyi

that they could find.

birleştirerek analiz etmişler.

Publication bias affects every field of medicine.

Taraflı yayın, tıbbın her dalını etkileyen bir durum.

About half of all trials, on average, go missing in action,

Yapılan deneme çalışmalarının yaklaşık yarısı ortadan kayboluyor

and we know that positive findings are around twice as likely

ve olumlu sonuç veren çalışmaların yayınlanma ihtimalinin

to be published as negative findings.

olumsuz olanların iki katı olduğunu biliyoruz.

This is a cancer at the core of evidence-based medicine.

Bu, kanıta dayalı tıbbın kabinde oturan bir kanser.

If I flipped a coin 100 times but then

Eğer, 100 defa yazı tura atsam ve

withheld the results from you from half of those tosses,

bu 100 atışın yarısının sonuçlarını sizden saklasam

I could make it look as if I had a coin that always came up heads.

elimdeki paranın her zaman tura geldiğine sizi ikna edebilirim.

But that wouldn't mean that I had a two-headed coin.

Ama bu elimdeki paranın iki yüzünün de tura olduğu anlamına gelmez.

That would mean that I was a chancer

Bu, benim fırsatçının biri olduğumu,

and you were an idiot for letting me get away with it. (Laughter)

sizin de buna izin verdiğiniz için ahmağın biri olduğunuzu gösterir. (Gülüşmeler)

But this is exactly what we blindly tolerate

Kanıta dayalı tıp alanında olmasına göz yumduğumuz

in the whole of evidence-based medicine.

şey bunun bire bir aynısı.

And to me, this is research misconduct.

Ve bu, bence bir araştırma sahtekarlığı.

If I conducted one study and I withheld

Eğer bir çalışma yapsam ve bu araştırmada

half of the data points from that one study,

ortaya çıkan sonuçların yarısını saklasam,

you would rightly accuse me, essentially, of research fraud.

haklı olarak beni yaptığım araştırmaya hile karıştırmakla suçlardınız.

And yet, for some reason, if somebody conducts

Ama, ne tuhaftır ki, eğer biri 10 ayrı araştırma yapıp,

10 studies but only publishes the five that give the result that they want,

bunlardan sadece istedikleri sonucu gösteren beş tanesini yayınlarsa

we don't consider that to be research misconduct.

bunu araştırmaya hile karıştırmak olarak algılamıyoruz.

And when that responsibility is diffused between

Çünkü o zaman bunun sorumluluğu çok sayıda insana dağılıyor,

a whole network of researchers, academics,

bir sürü araştırmacı, akademisyen, endüstri sponsorları,

industry sponsors, journal editors, for some reason

dergi editörleri. Bir şekilde bunu

we find it more acceptable,

daha kabul edilebilir hale getiriyoruz,

but the effect on patients is damning.

ama bu durumun hastalar üzerindeki etkisi korkunç.

And this is happening right now, today.

Ve bu, şu anda biz konuşurken dahi devam ediyor.

This is a drug called Tamiflu. Tamiflu is a drug

Bu, Tamiflu denen bir ilaç. Dünyanın dört bir yanındaki

which governments around the world have spent billions

devletler milyarlarca dolar harcayarak Tamiflu ilacını

and billions of dollars on stockpiling,

stokladılar ve biz de panikle Tamiflu stokladık

and we've stockpiled Tamiflu in panic,

çünkü bu ilacın gribe bağlı

in the belief that it will reduce the rate of complications of influenza.

görülen ciddi komplikasyonları önleyeceğine inanılıyordu.

Complications is a medical euphemism for pneumonia

Burada komplikasyon, zatürre ve ölüm kavramlarının

and death. (Laughter)

tıbbi terminolojideki karşılığı (Gülüşmeler)

Now when the Cochrane systematic reviewers

Cochrane Sistematik İnceleme grubu,

were trying to collect together all of the data from all

Tamiflu ile ilgili yapılmış tüm deneyleri toplayarak

of the trials that had ever been conducted on whether Tamiflu actually did this or not,

bu ilacın gerçekten böyle bir etkisi olup olmadığını anlamaya çalıştı

they found that several of those trials were unpublished.

ve bu deneylerin bazılarının yayınlanmadığını buldular.

The results were unavailable to them.

Yayınlanmamış çalışmaların sonuçlarına ulaşamadılar.

And when they started obtaining the writeups of those trials through various different means,

Sonuçları bilinmeyen bu deneylere başka yollarla ulaşmayı denediler

through Freedom of Information Act requests, through

Bilgi Alma Kanunu kapsamında bu çalışmaların sonuçlarını talep ettiler,

harassing various different organizations, what they found was inconsistent.

farklı organizasyonlara başvurdular, onları taciz ettiler ve sonunda buldukları sonuçlar tutarsızdı.

And when they tried to get a hold of the clinical study reports,

Klinik çalışmalara ilişkin raporları elde etmeye çalıştılar,

the 10,000-page long documents that have

aradıkları bilgileri içeren onbinlerce sayfa dokümana

the best possible rendition of the information,

ulaşmaya çalıştıklarında, bu dokümanlara

they were told they weren't allowed to have them.

ulaşma hakları olmadıkları söylendi onlara.

And if you want to read the full correspondence

Eğer bu konuda yapılmış tüm yazışmaları görmek ve

and the excuses and the explanations given by the drug company,

ilaç firması tarafından bu çalışmaları ibraz etmemek için gösterilen bahane ve gerekçeleri görmek isterseniz

you can see that written up in this week's edition

hepsi PLoS Medicine dergisinin bu haftaki

of PLOS Medicine.

sayısında mevcut.

And the most staggering thing of all of this, to me,

Bütün bunlar içinde, benim için en çarpıcı olanı,

is that not only is this a problem, not only do we recognize

bunun sadece büyük bir sorun olması, bizim bu sorunun

that this is a problem, but we've had to suffer fake fixes.

farkında olmamızın yanısıra, uyduruktan çözümlerle avunuyor olmamız.

We've had people pretend that this is a problem that's been fixed.

Aramızda, bu sorunun çözümlendiğine kendini inandırmış insanlar var.

First of all, we had trials registers, and everybody said,

Mesela, araştırma kayıtları var. Herkes dedi ki:

oh, it's okay. We'll get everyone to register their trials, they'll post the protocol,

"Tamam, herkesin yapacağı araştırmayı kaydetmesini sağlayalım,

they'll say what they're going to do before they do it,

araştırma yapmak isteyenler, daha başlamadan ne yapacaklarını bildirmek zorunda olsunlar.

and then afterwards we'll be able to check and see if all the trials which

Böylece, daha sonra geri dönüp hangi araştırmaların gerçekleştiğini,

have been conducted and completed have been published.

tamamlandığını ve yayınlandığını takip edebiliriz."

But people didn't bother to use those registers.

Ama insanlar bu kayıt kütüklerini kullanmadılar.

And so then the International Committee of Medical Journal Editors came along,

Ardından Uluslararası Tıbbi Dergi Editörleri Birliği (ICMJE) geldi ve dedi ki

and they said, oh, well, we will hold the line.

"Tamam, bu işe yaramadı. O zaman biz araştırmacıları zorlayalım.

We won't publish any journals, we won't publish any trials,

Daha araştırmaya başlamadan kütüğe kaydedilmeyen

unless they've been registered before they began.

makaleleri, deneyleri yayınlamayalım."

But they didn't hold the line. In 2008, a study was conducted

Ama dediklerini tutamadılar. 2008 yılında yayınlanan bir çalışma,

which showed that half of all of trials published by journals

şunu gösterdi ki, ICMJE üyeleri tarafından editörlüğü yapılan

edited by members of the ICMJE

dergilerde yayınlanan makalelerin yarısı

weren't properly registered, and a quarter of them weren't registered at all.

düzgün bir şekilde kütüğe kayıt yaptırmamıştı, dörtte birinin ise hiç kaydı yoktu.

And then finally, the FDA Amendment Act was passed

Sonra FDA İyileştirme Yasası kabul edildi,

a couple of years ago saying that everybody who conducts

bu yasa, herhangi bir araştırma yapan kişilerin/ekibin

a trial must post the results of that trial within one year.

araştırmanın bittiği yıl içinde vardığı sonuçları bildirmesini zorunlu tutuyordu.

And in the BMJ, in the first edition of January, 2012,

BMJ'nin Ocak 2012 sayısında, insanların

you can see a study which looks to see if people kept

bu yasaya uyup uymadıklarını inceleyen bir makale mevcut.

to that ruling, and it turns out that only one in five

Buna göre, yapılan araştırmaların sadece beşte biri

have done so.

bu yasaya uygun davranmış durumda.

This is a disaster.

Bu tam bir facia.

We cannot know the true effects of the medicines

Eğer, tüm bilgiler elimizin altında olmazsa,

that we prescribe if we do not have access

reçete ettiğimiz ilaçların gerçek etkilerini

to all of the information.

bilemeyiz.

And this is not a difficult problem to fix.

ve bu aslında ortadan kaldırması zor bir sorun da değil.

We need to force people to publish all trials

yapılan tüm çalışmaların yayınlanmasını sağlamalıyız.

conducted in humans, including the older trials,

İnsanlarda yapılan tüm çalışmaları, eski çalışmalar da dahil,

because the FDA Amendment Act only asks that you publish the trials conducted after 2008,

zira FDA iyileştirme Yasası sadece 2008 yılından sonra yapılan çalışmaların bildirimin zorunlu kılıyor.

and I don't know what world it is in which we're only

Bunu neye dayanarak belirledikleri konusunda hiçbir fikrim yok,

practicing medicine on the basis of trials that completed in the past two years.

son iki yılda yapılan çalışmalara bakarak tıp bilimini uygulayamayız.

We need to publish all trials in humans,

İnsanlar üzerinde yapılan tüm çalışmaları ve sonuçlarını yayınlamalıyız,

including the older trials, for all drugs in current use,

hala kullanılan ilaçlara yönelik yapılmış eski çalışmalar da dahil.

and you need to tell everyone you know

ve siz de tanıdığınız herkese bunun çok ciddi bir sorun olduğunu

that this is a problem and that it has not been fixed.

bu ciddi sorunun hala net bir çözümü olmadığını anlatmalısınız.

Thank you very much. (Applause)

Teşekkürler. ( Alkışlar)

(Applause)

(Alkışlar)